Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
25-12-2011
Kerstmis
Kerstmis De hoogdag bij uitstek en zeker Kerstavond. De avond dat iedereen gezellig bij elkaar zit rond de tafel. Ik heb mijn ouders gevraagd om me alleen te laten. Ik wil echt alleen zijn. Alleen met mijn verdriet. Alleen met mijn herrinneringen , mooie herrinneringen Alleen in de zetel maar met een borrel. Ik heb ook overal kaarsen staan , sfeervol dat wel , maar . . . Kaarsen , een film en een borrel , het zou voor heel iets anders moeten dienen. Maar ik wil het nu zo. Ook mijn man zou hiervan genoten hebben. Nu is het voor mij alleen maar het doet me niets. Het brengt alleen heimwee teweeg. Naar mijn man. Een film , maar het is een film van toen mijn man 50 jaar werd. Ik ben de maker van die film dankbaar dat hij zijn tijd daarvoor genomen heeft. Gelukkig heb ik die film. Een heel mooie herrinnering. Ik zag mijn man opnieuw lachen , zingen en dansen. Het was toen een onvergetelijke avond , zowel voor hem als voor mij. Wat ben ik blij dat ik dat mocht meemaken. En blij dat ik die film heb. Het geeft me troost om naar die film te kijken. Ik word er zelfs rustig van en eigenlijk is dat niet te geloven maar toch waar. Wat mis ik mijn man, elke dag een beetje meer. Zijn lach , zijn warmte , zijn liefde , zijn alles.
Nog steeds geen kerstboom en het is nu definitief , er komt er gene dit jaar. Wel de kabouters. Drie kleine kabouters die tegen de kast omhoog kruipen. Net als vroeger, op dezelfde plaats. En ja , ook enkele lichtjes. Het oogt mooi en het brengt een klein beetje leven in de dagelijkse sleur. En ja , ze branden maar de schittering ontbreekt. Of zie ik die schittering niet ? Dat kan natuurlijk ook. Als ik aan vorig jaar terugdenk , hoe mooi mijn man die lichtjes op de kast vond dan is het nu een heel verschil. Ook de schaduwen die er vorig wel waren zijn er nu niet. Ik zie ze toch niet. Vorig jaar was alles anders. Dit jaar is het donker en stil ondanks de lichtjes, ondanks de kerstmuziek. Vorig jaar croste ik nog van het éne uur naar het andere. Nu krijg ik de uren amper gevuld ondanks dat ik nog heel wat heb af te werken. Maar het lukt me nog steeds niet om er mijn gedachten bij te houden. Ze dwalen altijd weg. Mijn gedachten gaan altijd terug naar vorig jaar toen mijn man nog bij me was. Ik probeer elke dag opnieuw te beleven. Ik zoek naar de mooie pluspunten die er toen geweest zijn. En dus heb ik me er bij neergelegd dat alles ooit wel eens in orde zal komen. Wanneer ? Dat zullen we wel zien in de verdere toekomst.
Kerstmis 
Nog steeds geen kerstboom en het is nu definitief , er komt er gene dit jaar.
