Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
03-07-2011
Nieuw doel
Wat heb ik het de voorbije dagen moeilijk gehad. Ik voelde me ellendig , rot , moe , ........ Ik voelde me alles behalve ideaal. Het was alsof de hele wereld op mijn rug ruste. En wat was dat voor een zwaar gewicht ! En ik zou niet weten waarom. Alhoewel !
Ik kan me wel enkele zaken voor de geest halen die aanleiding zouden kunnen geven zoals bijvoorbeeld het jaarlijkse etentje van de biljartclub van mijn man. Eigenlijk zou dat een heel aangename gebeurtenis moeten zijn. Dat was vrijdagavond. Toen ik tegen het afgesproken uur naar het lokaal reed , zou ik zo terug gedraaid hebben. Des te dichter ik bij het lokaal kwam , hoe erger het werd. De pijn die naar boven kwam. Opnieuw was het de eerste keer dat er iets ging gebeuren waar mijn man zou bij geweest zijn. Nu was ik alleen. Voor de zoveelste keer was het weer die eerste keer. Het was moeilijk om aan te sluiten bij de andere leden. Ik heb het hen ook gezegd en werd begrepen. De avond is verder gewoon verlopen. Een aperitiefje, een lekker menu, een drankje en een babbel. Ieder deed op zijn manier zijn best om de avond zo goed mogelijk te laten slagen. Toch mankeerde er iets voor mij of iemand . . . Zulke samenkomsten zullen nooit meer zijn wat ze vroeger waren. Toch voor mij niet. Gelukkig kunnen de overblijvende leden het goed vinden met elkaar. De club heeft een heel moeilijk jaar achter de rug , op alle gebied. Ze zijn erdoor gesparteld met vallen en opstaan. Voor hen hoop ik dat het volgende seizoen beter gaat gaan. Ik denk dat ik wel naar de clubbijeenkomsten zal blijven gaan.
En toch is het raar dat er zoveel verschil is met gelijklopende gebeurtenissen. Vorige week op een biljartavond geen probleem. Deze avond , met dezelfde personen , ongelooflijk moeilijk.
Een tweede reden waarom ik me ellendig heb gevoeld is misschien de komende afspraak met mijnheer de notaris. Normaal gezien zou volgende week eindelijk alles in orde moeten zijn in verband met de successierechten. De voorbije week heb ik nog maar eens voor kopies moeten zorgen van papieren die bij een andere notaris lagen. Die konden niet gewoon worden overgemaakt. Ik moest deze persoonlijk gaan afhalen. Alsof het staatsgeheimen waren maar het ging enkel over de eigendomsakte van mijn appartementje. Is dat nu allemaal echt nodig ? Moet het echt zo moeilijk worden gemaakt ? En moet het echt zo lang duren allemaal ? Nu hoop ik dat het einde hiervan in zicht is want ik ben het behoorlijk moe ! Ik zou graag van al die rompslomp vanaf zijn zodat ik eindelijk eens kan beginnen om alles voor mij op een rijtje te zetten. Er is zoveel en er is niets. Ik zou zo graag hebben dat er terug een beetje rust in mijn leven komt. Dat ik eindelijk kan beginnen nadenken hoe ik echt verder wil gaan. Niet zoals nu. Nee, ik wil graag verder gaan met een nieuw doel. Met iets waar ik me goed in voel.
Waarom moet het nu altijd regenen als ik bij mijn vader in de tuin ga ? Ik was van plan om nog een mooi boeketje bloemen voor mezelf te snijden. Mijn moeder had ik er juist ééntje gegeven. Ik viel natuurlijk weer zo goed als uit de boot. Stomme regen ! Morgen pluk ik nog bloemen bij want mijn boeketje is maar klein uitgevallen. En het tuinpad is toch omgeven doorverschillende mooie floxen. Lang bloeien die niet maar het zijn wel mooie bloemen en ik vind ze heerlijk geuren. Volgend jaar zijn we van plan om nog een kleur bij te planten. Natuurlijk zullen daar andere bloemen moeten voor wijken. Maar als we kunnen verbeteren doen we dat graag. De bloemkolen die in de tuin stonden heb ik ook maar mee naar men appartementje genomen. De soep is zelfs al klaar. Ze is lekker , die bloemkoolsoep. Alleen nog verder afwerken met wat room en cayennepeper. Ik verheug me al op morgen om ervan te snoepen. Eén van de resterende bloemkolen heb ik nog fijn gesnipperd zodat ik ook in het najaar nog wat garniering achter de hand heb. En wie weet, als de volgende lading bloemkolen zou lukken kan ik opnieuw een kookpotje bloemkoolsoep maken. Toch spijtig van de selder ! Die is wel in aantocht maar toch doet een gedeelte het niet zo best. Hopelijk helpt het weder de groei verder zodat wij binnen enkele weken kunnen oogsten. En dan is het selder inmaken op de ouderwetse manier. Een tuin is mooi maar men heeft nooit gedaan met werken als men er tijd wil insteken.
Wat een lawaai kan een verhuiswagen toch maken. De verhuiswagen natuurlijk zelf niet maar wel de bijhorende ladderlift. Vier uur aan stuk heeft de ladderlift staan ronken. En met een heel zware motor. Echt niet te doen. Kunnen ze daar geen andere oplossingen voor vinden ? Gelukkig was het dan vandaag nog te doen met de temperatuur. Want een raam open zetten ging echt niet. Wat was ik blij toen die wagen hier vertrok. Toen was het hier terug zalig stil . . . Ik wist nog niet eens dat de nieuwe woning van mijn oude buren reeds klaar was voor verhuis. We zien elkaar niet dikwijls. Is dat snel gegaan ! Met nieuwjaar vreesde mijn buurvrouw nog dat de verhuis ten vroegste voor het najaar was. Nu is de zomer pas begonnen en zie, ze is vertrokken. Gepakt en gezakt met een grote verhuiswagen. Hopelijk gaat ze heel tevreden zijn met haar nieuwe stekje ! Dat wil dus zeggen dat ik nieuwe buren ga krijgen. Ik ben benieuwd wanneer ik met hen ga kunnen kennis maken. Het is toch altijd plezanter wanneer men weet met wie men te doen heeft. En of ze een goedendag willen zeggen. Niet iedereen praat hier met elkaar in onze appartementsblok. Zeker de jeugdige bewoners voelen zich te goed om iets te zeggen. Maar ze zullen wel bijleren met de jaren. Ongelooflijk spijtig maar het is niet anders.
Nu dat de grote werken in de tuin allemaal voorbij zijn moet ik echt wennen aan de nieuwe vrije tijd. Vrije tijd die ik heel goed kan gebruiken om vanalles terug in orde te brengen. Er is bij mezelf veel blijven liggen omdat ik steeds maar uitstelde. En uitstel is gewoonlijk afstel. Dus moeten we nu allerlei zaken eerst in orde brengen. Normaal gezien zou ik alles alle dagen heel goed kunnen bijhouden. Maar toch is me dat de voorbije weken niet gelukt. Er zijn heel wat dagen geweest wanneer ik van bij mijn ouders thuis kwam ; dat de fut volledig was verdwenen. In plaats van nog kleine zaken in orde te brengen was het heel veel platte rust . . . Daar is nu dus verandering in gekomen. Ik ben er wel blij om dat ik terug op adem kan komen. En ik ben ook tevreden dat ik terug een klein beetje meer tijd heb voor mezelf. Voor zolang dat het duurt natuurlijk ! Het eerstvolgende dat er nu in de tuin moet uitgeplant worden is de porei. Naar ik gehoord heb van mijn vader zou dat voor volgende week zijn. Ik ben benieuwd. Ik denk dat er ook nog najaarsbloemen gaan komen. Tenminste als het zaaien gelukt is maar dat zal ik ten gepaste tijde wel horen. Het onweer van deze avond is hier goed verlopen. Wij hier mogen weer blij zijn dat we er zo goed vanaf zijn gekomen. Er worden nog steeds foto's genomen maar het is opgehouden met regenen. Het is hier bij ons heel goed meegevallen ten overstaan van andere plaatsen in ons landeke. We zullen het morgen in de krant weer kunnen lezen. En ook het middagnieuws zal er wel tijd voor vrijmaken. Hopelijk is er geen al te erge schade. Maar het minste dat men tegenkomt is al te veel. We zullen vanaf morgen opnieuw moeten wennen aan een halvering van de temperatuur. Voor mij geen probleem. Spijtig natuurlijk voor alle zonnekloppers ! Zij zullen het de volgende dagen met een heel wat mindere temperatuur moeten doen.
Kan het nog warmer ? Zoals voor zovelen onder ons , niet te doen. Alhoewel, ik heb vandaag de gazon gekortwiekt. Gewoon twee uurtjes rondgereden met de machine. Eerlijk gezegd ? Ik was blij dat het gedaan was. Zeker de laatste meters waren er teveel aan. Maar ik heb het gehaald en dat is het voornaamste. Voor de rest van de dag was ik uitgeteld maar dat was geen enkel probleem. Lam , lui onder de koelte van de bomen. Vergezeld van een briesje en meer moest dat niet zijn. Het viel wel op dat de planten in de tuin hun bladeren al in de vroege namiddag lieten hangen. Gelukkig hebben ze de voorbije dagen een heel goede douche gehad. Maar zoals vandaag mogen er toch niet al te veel dagen komen of we houden niets over. Eigenlijk niet te geloven dat het op één dag zo kan veranderen. Toen ik vanavond nog langs het kerkhof ging was het hoognodig voor de plantjes die ik bij het graf van mijn man staan had. Nochtans had ik ze gisteren heel goed van water voorzien. Maar dus nog niet voldoende. Wat zou hij het vandaag moeilijk hebben gehad wanneer hij nog bij mij was geweest. Dan zouden alle hens aan dek zijn geweest om ventilatoren en airco uit de kast te halen en in werking te brengen om zoveel mogelijk verkoeling te brengen. Wat had ik daar nog graag voor gezorgd ! Dan was hij tenminste nog bij me. Eigenlijk weet ik nu niet goed wat te doen. Morgen nog slechts één dag van dit weder en daarna moeten we opnieuw tevreden zijn met 20 graden. Dus zitten mijn ventilatoren nog altijd in de kast en wacht ik verder af. Morgen zal ik nog genieten van zo weinig mogelijk niets doen !
Wat vandaag een mooie dag had moeten zijn is toch een beetje in mineur geëindigd. Toen ik deze middag samen met mijn ouders ging eten leek alles nog volledig in orde te zijn. Alhoewel , de honger van mijn moeder was niet groot. Haar lievelingsschotel ging voor de helft terug de keuken in. Spijtig voor de chef van het restaurant maar als het niet gaat , dan gaat het niet. Zelfs een tas koffie kon haar niet bekoren. Toch hield zij zich kranig om de namiddag te laten slagen. Helaas , toen wij toch door de straten wandelden , ging het niet meer. Zij moest toegeven dat het veel te vermoeiend was en dat het niet meer ging. Heel rustig zijn we dan terug naar mijn appartementje gewandeld. Terwijl ze een klein beetje bekwam van de tegenslag heb ik haar nog familiefoto's laten zien. Zo kon ze zich misschien toch een beetje ontspannen. Niet gelukt en ik heb haar naar huis gebracht. Daar was ze nog het beste af. Spijtig natuurlijk dat deze zonnige namiddag zo in het water moest vallen. Volgende keer beter maar de gezondheid gaat toch zeker voor. Dus, ik heb me de avond al lezend doorgebracht. En op mijn balkonnetje was dat heel aangenaam. Voor mij mogen er nog zulke avonden komen. En ik denk voor de meesten onder ons. Dus voor herhaling vatbaar ! Hopelijk is mijn moeder de flauwte van deze namiddag morgen door en kan alles terug zijn normale gang gaan. Zou het dan toch met de plotse warmte te maken hebben ? Of is er iets anders op til ? De nacht afwachten en dan zien we wel weer.
Wat vandaag een mooie dag had moeten zijn is toch een beetje in mineur geëindigd.
