Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
16-07-2011
Oplossingen
Ik ben er enkele dagen tussenuit geweest omdat het heel moeilijk met me ging. Het ging me zelfs niet om iets neer te schrijven. Ook nu heb ik alle moeite van de wereld. Het is alsof ik uitgeblust ben. Op alle gebied. Ik zou niets liever doen dan gewoon binnen te blijven in mijn veilig appartementje. Ik weet ook wel dat dit niet gezond is. Ik veronderstel dat het een samenloop van omstandigheden is. Ik heb nooit iets in gezeten om de handen uit de mouwen te steken . Ik heb er nooit mee in gezeten om mijn ouders hun huis te onderhouden. En ik heb steeds plezier gehad in tuinieren. En het is heel plezant als ge de groenten en de bloemen zomaar uit de tuin kunt gaan halen. Dat scheelt natuurlijk een heel beetje in de portemonnaie. En als men iets wil winnen moet men er tijd in steken, veel tijd. Maar teveel is teveel. Zeker zoals het nu gaat. Ik vraag mijn vader om minder werk en wat gebeurt er ? Er komt alle dagen bij. Natuurlijk verlangt ook mijn moeder dat ik voor haar klaar sta. Maar ook hier wordt het me teveel. Ik ben blij dat ik hen kan helpen bij van alles en nog wat. Maar het is me wat veel aan het worden. Ik heb ook nog een leven dat ik graag een wending zou geven. Helaas , op dit moment zit dat er helemaal niet in. Als het éne karwei is gedaan ligt het volgende al klaar. Waar ben ik mee bezig ? Met heel veel dingen maar op termijn ga ik een tegengoesting krijgen. Dat zou ik heel spijtig vinden en daarom ben ik naar oplossingen aan het zoeken. Welke ? Dat moet ik nog uitzoeken.
Ik heb verdomd moeilijke dagen achter de rug en er gaan er nog enkele moeilijke komen. Morgen gaat zeker een rotdag zijn. Momenteel vlot er ook niets. En elke dag zit ik te wachten op verder nieuws van de successierechten. En nog steeds weet ik van niets. Het is echt om te rotten. Ik zou graag weten waar ik sta en ik denk dat het in mijn geval niet meer dan normaal is. Maar als ik niets binnen krijg wat moet ik dan nog doen ? Ik kan toch alle dagen niet liggen bellen met de vraag : " En welk nieuws heeft U voor mij ? ". Het is zo frusterend om zo machteloos te staan. Om momenteel niet te weten wat er gaat gebeuren. Zo is ook dit weekend weer volledig vergald. Ik wou er iets simpels mooi van te maken , maar dat is weer niet gelukt. In plaats van deze zondagnamiddag op een mooie manier door te brengen ben ik weer gewoon aan die keukentafel gaan zitten. Heb ik weer niets nuttig gedaan alhoewel ik zoveel zou kunnen doen. Maar het lukt me niet. De kuil is momenteel weer diep en ik moet er terug zien uit te geraken. Op gelijk welke manier dan ook want dit is niet de goede manier. Maar het is allemaal zo gemakkelijk gezegd. Het in de praktijk brengen is heel iets anders !
