Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
29-05-2011
Groot en leeg
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Zaterdagavond. Mijn lieve man , wat mis ik je. Was je nog maar hier bij me. Gewoon bij me, in de zetel. Al was het maar om al die commentaar te geven bij de verschillende sportprogramma's. Dan was je ten minste nog bij mij. Dan zouden wij nu me twee geweest zijn. Dan zouden wij nu genoten hebben van de zaterdagse sportavond. Nu, zit ik hier alleen. En ja , de TV staat op , maar vraag niet wat er op is. Ik heb hem zelfs op radio gezet maar weet niet wat er gespeeld word. Ik heb er helemaal geen interesse in. Ik zit me met niets bezig te houden. Ik heb er hoegenaamd geen zin in. Ik had me deze avond, zoals vele voorgaande avonden , heel anders voorgesteld. Het mag helaas niet zijn. Ik moet tevreden zijn met wat ik momenteel heb. Veel is dat niet. Want, alleen is maar alleen. Er is niemand meer die nog iets tegen me zegt. Er is niemand meer die iets aan me vraagt. Ook deze namiddag heb ik het nog van een mevrouw op het kerkhof gehoord. Ook bij haar was het : ik ben alleen en ik blijf alleen. Deuren en muren antwoorden niet. Ook een foto antwoord niet. En het is altijd alleen. De dagen kunnen toch zo hard zijn , om nog maar te zwijgen van de avonden. En dan gaat men slapen , en dat bed , dat bed is toch zo groot en leeg . . .
En ook vandaag was het niet de gemakkelijkste dag. Maar ik heb geprobeerd er toch maar weer het beste van te maken. Ook omdat ik vandaag de ganse dag bij mijn ouders was. Vrijdag is kuisdag en ik had vroeg gedaan. Als ik op donderdag de meeste voorbereidingen kan doen, heb ik het op vrijdag eens zo gemakkelijk. En vrijdag is ook traditioneel fritjesdag. En wie laat de fritketel vallen ? Juist ! Nog nooit gebeurd maar vandaag had ik prijs. En daar lag de helft van het fritvet tegen de grond. In eerste instantie vraag je je af hoe je daar moet aan beginnen. Maar dat was heel vlug opgelost. Gezorgd voor heel veel heet water en beginnen maar met schrobben. Gelukt ! Daar waar de fritketel wordt opgeborgen is het nog nooit zo geschrobt geweest. En om dan toch maar bezig te blijven zijn we begonnen met de grote kuis in de garage. Het was er vandaag echt een weertje voor. Niet te warm , niet te koud. Echt zo een temperatuurtje waarin we het lang kunnen uithouden. En we zijn tot halverwege geraakt. De andere helft is normaal gezien voor de volgende week. Dus we weten weer wat doen. Hopelijk hebben we dan ook weer zulk gezellig poetsweer. En veel goesting om aan de tweede helft te beginnen.
En of ik nu bij me thuis bezig ben of bij mijn ouders ; momenteel blijft het allemaal hetzelfde. Het is en blijft moeilijk. Ik heb al gemakkelijkere dagen gehad. Nu blijven ze moeilijk. En het wil maar niet overgaan. Ik veronderstel dat het te maken heeft met het bij elkaar voegen van de nodige papieren van de successierechten. Er worden ook nog zoveel bijkomende vragen gesteld. Vragen die betrekking hebben op onze vroegere zaak. Papieren van meer dan 10 - 15 jaar geleden ! Die worden nu volop opgevraagd. Wat heeft dat allemaal te maken met de dag van vandaag ? Ze maken het me toch zo moeilijk. Zou dat voor ieder ander in ongeveer dezelfde situatie ook zo zijn ? Of zijn er personen bij die het een stuk gemakkelijker hebben of wie weet misschien nog moeilijker. En dat allemaal omdat wij een zelfstandige zaak hebben gehad. Was ik maar gewoon bediende gebleven. Dan was dit me allemaal bespaard gebleven. Maar dan had ook geen mooie zaak gehad samen met mijn man. Iets waarvoor we dag en nacht gewerkt hebben. Maar iets dat nu zuur opbreekt. Want des te eerlijker men is geweest , des te meer wordt men nu gestraft. Dat is in ieder geval mijn mening. Iets waar ik heel zeker van ben. Dus ik zal in het weekend maar achter de nodige papieren gaan zoeken. Gelukkig heb ik ooit ondervonden hoe belangrijk een stukje papier kan zijn. Daarom heb ik heel veel bijgehouden maar of ik alles ga terug vinden dat is natuurlijk een andere vraag. Het is niet omdat ik ooit veel heb bijgehouden dat ik ook het juiste heb bewaard. Dus, zoeken maar.
Deze mooie zomerse dag is weeral stilletjes voorbij gevlogen. Het appartementje in de voormiddag aan de kant gezet. En hoe het komt , ik weet het niet. Maar als ik in ons appartementje bezig ben, dan heb ik het altijd heel moeilijk. Alles doet me nog aan mijn man herinneren. Het is alsof dan alles terug tot leven komt. Dan worden de herinneringen weer levensgroot en zo echt. Bij alles wat ik dan doe komt er wel een verhaaltje naar boven. Soms voelt het echt zwaar aan. Dan is het tanden bijten om er weer door te komen. En ook nog snel moeten wezen of ik was te laat bij de tandarts. Dat bezoekje is goed afgelopen. Volgend jaar terugkomen ! Daarna ben ik nog van die lekkere aardbeien gaan plukken. Heerlijk zo rechtstreeks uit de eigen tuin. Plukken, wassen en opeten. De rest van de avond heb ik met niets doen doorgebracht. Ik voelde me moe. Zal waarschijnlijk door de warme temperatuur komen. Morgen is het enkele graden minder. Voor mij persoonlijk gaat dat heel goed uitkomen. Dan voel ik me veel beter.
Het is mooi geweest vandaag. Eigenlijk heb ik niet veel gedaan. Bezig geweest met een hoop papieren weg te werken. De stapel werd te groot en dan moest ik eens beginnen hooien. Daar ben ik nu mooi doorgeraakt. Ik heb me trouwens voorgenomen om vanaf nu alles direct op orde te brengen. Dat gaat trouwens ook veel beter zijn. En ik ga minder opruimwerk hebben. Eens zien hoelang ik het vol hou ! Nog wel een stuk van de tennis gezien. Vroeger interesseerde ik me daar allemaal niet voor. Alles van sport heb ik van mijn man geleerd. Ik ben wel van plan om tennis een beetje te blijven volgen in de mate van het mogelijke. Toch zeker wat onze vertegenwoordigers betreft. Ook voor het wielrennen ga ik moeite doen. Het zal wel niet zo gemakkelijk meer zijn als vroeger. Toen hield mijn man mij van alles op de hoogte en toen kon ik ook volgen. Nu zal het allemaal afwachten zijn. En met al die plezante ( ! ) namen van de renners wordt het er ook niet gemakkelijk op. Maar we doen ons best en dan zal dat wel een beetje meevallen.
Wat een vermoeiende maandag en dat voor het begin van de week. Op bezoek geweest bij de hartspecialist en bij de huisdokter. En geloof het of niet maar ik ben weeral voor een half jaartje goed gekeurd. Ook op kliniekbezoek geweest. Niet lang want daar had ik de moed niet voor. Een kennis zijn voet is geamputeerd. Wat doet dat raar. De vorige keer toen ik bij hem was lagen er nog twee voeten in dat ziekenhuisbed. Nu nog maar één. Hijzelf verwerk het goed en heeft er zich bij neergelegd dat er nu veel zal veranderen. Hij moet nu vanalles opnieuw leren en toch heeft hij er alle moed in. Ik duim voor hem mee dat het nu eindelijk toch allemaal goed komt. Hij heeft de laatste drie jaren al genoeg afgezien en meegemaakt. Dan ben ik nog op jacht geweest voor een kleine balkontafel en die heb ik nu ook. In hout weliswaar maar ik heb een kleine tafel. Nu kan ik ook van de mooie dagen genieten. Als ik thuis ben tenminste. Ze zullen schaars zijn maar het is me gelukt. Voor bij onze vijver ben ik een goede snoeischaar gaan halen. Nu kan ik er beginnen op los te snoeien. Ik hoop dat deze schaar het nu zal uithouden en niet zoals mijn voorgaande. Maar ja , dat was geen eigenlijke snoeischaar en dan moogt ge daar waarschijnlijk niet zoveel van verwachten. Ik heb ook nog een klein stenen hartje gevonden om bij op het graf van mijn man te leggen. Deze tijd van het jaar is er echt niet veel te vinden. Ik ga geduld moeten hebben tot de herfst- en wintermaanden er gaan aankomen. Lantaarns zijn er nu ook genoeg maar allemaal grote en groffe. Ik zoek een fijne en die is ook niet te vinden. Maar ja, geduld is een schone deugd. Op een dag ga ik toch eens zeggen : dat is het wat ik zoek !
Wat had ik het moeilijk vandaag. Het begon zelfs al deze middag. En toen was ik nog thuis. Onderweg , in de auto , kreeg ik het ook lastig. Ik heb zelfs op het punt gestaan om te draaien en gewoon terug naar huis te rijden. Maar ik zou volhouden en alles zou wel in orde komen. Gelukkig ben ik heel goed opgevangen door mijn schoonbroer en schoonzus. Ze vonden het niet vreemd dat ik het zo lastig had. Ze hebben me zelfs eventjes gewoon laten doen om alles terug onder controle te krijgen. Dank je wel daarvoor. Gelukkig ook dat ik er zo vroeg was. Kon ik hen nog helpen om alles klaar te zetten voor het communiefeest. En tegelijkertijd kon ik mijn gedachten plaatsen. Ook zij hadden er bij stil gestaan dat mijn man er een jaar geleden nog bij was. Mijn man zal er altijd bij zijn. Dat is iets dat ik zeker weet. Maar het is zo moeilijk om het te willen aanvaarden. Ik , in levende lijve en mijn man in gedachten. De namiddag is verder heel goed verlopen. De communiekanten konden het ravotten niet laten. En alles stond in het teken van hen. In alles hadden ze inspraak gehad, tot bv. het kiezen van servietjes toe. Ook de tuin was versierd met ballonnen in de kleur van hun kleding. Simpel maar mooi ! En ook de lekkere barbecue met taart achteraf. Alles heel simpel , heel gewoon gehouden. En om af te sluiten een glaasje cava. En dan , dan terug richting huis. Het was al later dan ik dacht. Ik had nog zo graag eventjes naar het kerkhof gereden maar het was al te donker toen ik terug thuis kwam. Daar had ik spijt van. Ik had graag het verloop gaan vertellen maar dat kon niet meer. Heb ik tranen met tuiten gehuild toen ik thuis kwam. Het kwam er allemaal uit. Het klinkt misschien belachelijk maar ik kon er niet aan doen. Ik kon het niet tegenhouden. Ik denk dat de spanning van de namiddag er eindelijk uit kwam. Ik moest mij voor niemand meer inhouden. Hier zag niemand mijn tranen . Hier zag niemand mijn verdriet. Hier mocht ik echt zijn wie ik ben. Iemand met tranen , iemand met verdriet en die iemand had ondanks alles , toch een mooie dag gehad.
En ook vandaag was het niet de gemakkelijkste dag.
En of ik nu bij me thuis bezig ben of bij mijn ouders ; momenteel blijft het allemaal hetzelfde.
Wat had ik het moeilijk vandaag.
