Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
22-11-2011
Nieuw leven
Al zo vroeg op de dag en al een berichtje dat binnen loopt. Onze zoon is geboren , een gezonde knaap van 50 cm en hij weegt 2,6 kg ! Wat ben ik blij voor hen die me dit melden. Eindelijk gelukt en alles goed afgelopen. Langs de andere kant geeft het me een heel wrang gevoel. Wat als uitkomt waar ik voor vrees ? Ik heb het al enkele keren meegemaakt en ben nu geweldig bang. Er komt nieuw leven op de wereld maar langs de andere kant neemt men ook een leven. Als ge dat al een paar keren hebt meegemaakt , dan . . . Ik vertelde het van de week nog aan een heel goede kennis. Zijn antwoord was " niet aan denken " . Maar ik kan dat toch zo maar niet achterwege laten ! Ik moet het een plaats geven maar daar heb ik het heel moeilijk mee. Ik heb mijn man ook moeten afgeven nadat er een nieuw leven gekomen was in de kennissenkring. Nu heeft het voor mij nog een veel hardere betekenis. Met de regelmaat komt nu de vraag : wie gaan ze me nu weer ontnemen. Ik kan alleen maar hopen dat dit gezegde nu eens niet uitkomt. Dat het niet bewaarheid wordt. Maar ik ben bang . . .
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000Ik weet het , ik laat het afweten. Het gaat me met de dag moeilijker al doe ik nog zo mijn best om alles anders te laten draaien. Waarom wilt het bij mij toch niet een beetje vlotten ? Ik zie dat de verschillen toch zo groot zijn van persoon tot persoon. Ik kan het niet volgen alhoewel ik het wel wil begrijpen. Ik geraak er maar niet uit hoe ik mijn leven verder wil doen. Ik moet het alleen doen sinds mijn man er niet meer is maar ik kan mijn draai maar niet gevonden krijgen. In niets, met niets. Ik ben vanalles en nog wat aan het zoeken om toch maar niet thuis te moeten zitten. Zeker niet s'avonds. Het is toch zo vroeg donker en de avonden duren nu eens zo lang. En als ik toch met iets bezig ben dan lukt het me niet. Ik zou zo graag hebben dat het allemaal een klein beetje beter ging maar wat niet lukt , lukt niet. Misschien als alle papieren rompslomp achter de rug is dat ik me dan ook beter ga beginnen voelen. Vandaag heb ik nog maar eens gevraagd hoe het nu eigenlijk zit met de successierechten. Ja , inderdaad , daar weet ik nog altijd niets van en ik zou toch graag weten waar ik uiteindelijk ga komen te staan. Vandaag is ook het laatste voor de ziekenkas in orde gebracht. Daar zijn dan zo goed als 10 maanden overheen gegaan. Duurt dat bij andere mensen ook zo lang eer alles in orde is ? Of ben ik een uitzondering ? Het blijft allemaal aan mij knagen maar ik hoop één van de dagen toch een lichtpuntje te zien. Een lichtpuntje dat mij een nieuwe richting zal aanwijzen.
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000Ik weet het , ik laat het afweten.
