Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
21-08-2011
Sterk blijven
Ondertussen is het zaterdagnacht geworden. Ik heb weer geen goesting om in mijn bed te kruipen. Niet dat ik niet moe ben of geen slaap heb maar het bed is zo groot en zo leeg. Ik heb de laatste dagen weer heel last om er dus in te duikelen. Het zal ook wel te maken hebben met het heengaan van een nonkel ook nog maar een jaar geleden. Hij was mijne maat. Met hem kon ik praten over de problemen die ik zo af en toe had met mijn vader. En telkens slaagde hij er op één of andere manier in om dat op te lossen. Ik mis die steun en die babbels. Zoals zoveel dingen die ik mis. Als ik nu problemen heb moet ik ze alleen oplossen. Oplossingen moet ik alleen zoeken. Dat wordt zwaar om alleen te dragen. Ook vandaag heb ik het weer opnieuw ondervonden met mijn moeder. Ze is zo goed , zo lief maar het minste dat ze niet meer verstaat loopt het mis. Ze heeft weer een moeilijke periode en dat wil dus zeggen dat ik ze weer een stukje meer aan het verliezen ben. Ook mijn vader heeft het in de gaten en heeft het er zwaar mee. Hopelijk is het een traag proces zodat we zoveel mogelijk kunnen helpen. Alleen, ik hoop het aan te kunnen en sterk genoeg te blijven.
Een traditie die we met de biljartclub van mijn man zaliger al enkele jaren in ere houden is om op 15 augustus bij een biljartlid te gaan wafels eten.
Ik weet nog , vorig jaar met "moederkensdag" zouden we ook gaan wafels eten. Mijn man had er toen echt naar uitgekeken , en hij had toen een goede dag. Helaas , toen was het weer ook een spelbreker en werd de wafelenbak afgeblazen. Ook omdat men geen rekening had gehouden dat het koud en regenachtig weer zou zijn en het was allemaal buiten te doen. Een tegenslag van formaat toen voor mijn man. Gewoon omdat hij zich had voorbereid op die dag , hij had er zich op verheugd en toen voelde hij zich sterk genoeg om er naartoe te gaan. Vandaag heb ik me moeten voorbereiden om te gaan want nu moest ik alleen gaan. Ik heb er eerlijk gezegd toch enkele dagen over nagedacht en me afgevraagd wat ik moest doen. Gaan of niet gaan ? Ik weet wel , ik kon ook thuis blijven maar dan zat ik ook alleen. Dus ben ik met een klein hartje vertrokken , en ja , in gezelgschap gaat een uur toch snel voorbij.
Dit jaar was het totaal anders. Een grote partytent buiten en een gedekte tafel binnen. En dat om van die echte heerlijke Brusselse Wafels te eten ! Het gebruikte toestel is een echt familiestuk en toch zo ongeveer een 100 jaar oud. Spijtig genoeg zijn zulke authentieke toestellen niet meer te verkrijgen. De wafelbakker van dienst gaat nu wel op zoek naar eventuele vervanging want ja, zulke toestellen verslijten ook. De wafelijzers die hij bij zulke gelegenheden gebruikt zijn misschien nog wel ergens te vinden , in vergeten uithoeken of misschien in nu gesloten zaken. In ieder geval daar gaat hij eens werk van maken. Voor de club komt dat natuurlijk heel goed uit want dan kunnen wij nog wel wat jaartjes genieten van zulke wafels. Met lekker veel suiker en natuurlijk slagroom. De club is dan wel niet groot, maar als ge zo ongedwongen enkele uurtjes kunt samen zijn is een namiddag onmiddellijk voorbij. En als dat nog op een mooie lokatie aan een water is , is dat heel mooi meegenomen. Gelukkig waren de wespen vandaag niet met zovelen van de partij. Ze waren trouwens ook niet uitgenodigd.
Een traditie die we met de biljartclub van mijn man zaliger al enkele jaren in ere houden is om op 15 augustus bij een biljartlid te gaan wafels eten.
