Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
24-04-2011
Picknicken
Deze middag gaan genieten van het mooie weder. Langs bakker en beenhouwer geweest. Alleen aan drinken had ik niet gedacht. Maar niet getreurd. Dan gewoon zonder drinken. De broodjes smaakten me wel. Het was een soort van picknicken in de vrije natuur. Alleen, ik was maar alleen. En dat deed pijn. Hoeveel plezanter zou het geweest zijn als jij er nog bij zou zijn geweest zijn ? Ik zal er mij moeten bij neerleggen dat ik je overal bij zal missen. Dat ik heel veel alleen zal moeten doen. Mijn ouders luisterden verwonderd toen ik vertelde dat ik aan onze vijver was gaan broodjes eten. Ik ben van plan om dit nog meer te doen. Misschien dat ik zo mijn ouders ook eens naar de vijver krijg. Het was er zalig. Zo heerlijk rustig. Alleen de muziek van de vogels, het gekwaak van de brulkikker en het geruzie van eenden. Spijtig dat er zoveel pollen - pluisjes in de lucht waren. Die legden wel een wit tapijt op het water maar dat was niet mooi. Ook de gazon had een wit tapijt. Van de groene kleur was niet veel meer te zien. Maar dat is nu eenmaal de gang van de natuur. We kunnen alleen maar hopen dat het zalige zonnige weer nog wat blijft duren. Het is tenslotte voor iedereen beter. Wat gaan we spijt hebben als we terug aan temperatuur moeten inleveren. En zeker als daar een regenbui gaat bij komen. Maar dat dit niet kan blijven duren , dat weet iedereen. Het is te hopen dat we het in de eigenlijke zomermaanden niet moeten bekopen. Maar is het niet heerlijk om te vernemen dat vakantiegangers terug naar ons België- landje komen omdat het hier zulk een zomerweer is ! Prachtig toch ?
Spijtig van het onweder. Er was regen nodig maar nu hadden ze nog een uurtje moeten wachten. Mijn vader had juist een verdelgingsmiddel gebruikt tegen netels. We hadden meer netels dan bloemen en dat kan toch ook niet. Maar als men dat produkt gebruikt zou het nog een uurtje droog moeten blijven. Wij met goede moed begonnen toen het nog klaar en zonnig was. Binnen het uur waren er plots de donkere onweerswolken. Met de nodige regen. Spijtig van de tijd en het geld dat we aan de verdelging gespendeerd hebben. Nu kunnen we één van de dagen opnieuw beginnen. En zo blijven we bezig. Zo was mijn werkdag ook in de namiddag op korte tijd voorbij. In de regen kan ik moeilijk iets doen. Word ik niet voor betaald en anders ook niet ! En er komen nog dagen genoeg om iets te doen. Hopelijk wordt het morgen weer mooi zonnig. Het hoeft geen 25° te zijn, als het maar zonnig is. Want vanaf een graad of 25 is het eigenlijk toch te warm om iets te doen. Voor mij toch. Anderen kunnen er waarschijnlijk beter tegen en ik gun hen dat ook.
Lang geleden dat ik me nog zo moe heb gevoeld. Ik heb dan ook vandaag mijn best weer gedaan. Buiten mijn vaste donderdagtaken zijn er vandaag nog enkele bijgekomen. En ook, mijn moeder was allesbehalve gezond. Ik heb haar karweitjes dan maar uit handen genomen zodat zij rustig in de zetel kon zitten. Ze was ook niet in staat om iets te doen. Ik denk dat de eerste warmte haar vandaag parten speelde. Als het morgen zo nog is dan vraag ik toch om de huisdokter erbij te halen. Hij woont op korte afstand van hen vandaan. Er is tenslotte een verlengd weekend in aantocht. En dan is er weer niemand te bereiken en moet men een dokter van wacht bellen. Dat is iets wat mijn ouders zeker en vast niet zullen doen. Ik zal maar gokken op morgen en dan pas zal ik me gerust voelen. Wat ik vandaag helemaal niet was.
Vandaag , griendag. De godganse dag heb ik lopen grienen. Waarom ? Ik weet het niet. Ik kon het niet stoppen. Iets lezen, iets horen. Het was voldoende om de waterlanders te laten komen. Een echt moeilijke dag vandaag. Tot ik bij je op bezoek kwam. Vanaf toen is het gebeterd. Lang ben ik niet kunnen blijven ondanks ik alle tijd van de wereld had. Ik werd aangesproken door een onbekend iemand. En ik ben het nog niet tegen gekomen maar ik was er niets gerust in. Ik had geen vertrouwen in die kerel. Ik vond zijn gedragingen abnormaal alhoewel hij beleefd tegen me was. En toch ! Ook op een moment dat er niemand anders in de direkte omgeving was. Ik heb hem nog een fijne avond gewenst en ben door gegaan. Dat was het beste dat ik kon doen. Een niet al te beste ervaring en een leerschool rijker.
Waar is de echte vriendschap gebleven ? Vandaag nog maar eens ondervonden hoe vergangkelijk alles is. Krijg ik deze voormiddag bezoek. Enkele tasjes koffie en een broodje smos later, afscheid genomen. We hadden goed wat bijgebabbeld en het was gezellig. Zij heeft het niet gemakkelijk en moet goed zien wat zij wel of niet doet. Vraag ik haar of zij nog even mee naar de jaarmarkt gaat met mij en mijn moeder. Vandaag zouden er smoutebollen gegeten worden ! Wat ik niet had verwacht is dan toch waarheid geworden. Ik ging naar de jaarmarkt en ik vraag haar dus of zij ook mee wil. Nee, ze zou het maar niet doen want ze had nog huishoudelijke taken. Voor mij was dat in orde en er werd niet meer over gepraat. Met mijn moeder in de namiddag naar de jaarmarkt. Gegarandeerd dat een kind zoveel plezier niet heeft gehad dan mijn moeder. Hoe zij daar van genoten heeft. Gewoon op een terrasje gezeten recht tegenover de smoutebollenkraam. En alles goed in het oog gehouden en niet weten naar waar te kijken. En dat met zulk een weer. Van de uitbaters mochten er smoutebollen gegeten worden op zijn terras. Dat vond ik een prachtig initiatief. En wij waren heus niet alleen. Dus een drankje en een zak smoutebollen. Gezellige boel ! Tot op een gegeven moment. Wie zien wij passeren met de fiets samen met een buurvrouw ? Juist , mijn bezoek van deze voormiddag. Wat deed dat pijn. En dan stel ik mij dus wel die vraag : waarom ? Zij heeft mij wel niet gezien en daar ben ik eigenlijk wel blij om. Of had zij mij juist wel moeten zien ? Ik weet het niet wat het beste was. In ieder geval heb ik vandaag weer een trapje op mijn hart gehad. Weer iets om niet te vergeten. Weer iets om mij vragen bij te stellen. Weer iets dat moet genezen. Waarom steekt de wereld zo hard in elkaar ? Is echte vriendschap dan zo moeilijk ? En ik die dacht aan haar een vriendin te hebben kom bedrogen uit. Moet ik haar wel als een vriendin beschouwen ? Opnieuw zal de tijd iets moeten uitwijzen. In de vooravond ben ik het mijn man gaan vertellen. Dat kon ik niet laten. Dit voorval moest hij toch weten. Ook hij zou het raar gevonden hebben. Het zal waarschijnlijk wel enkele dagen blijven knagen eer het over gaat. Maar als ik aan het gelukkige gezicht van mijn moeder denk gaat dat wel lukken.
Reuze weer vandaag. Echt van dat weer om in de tuin bezig te zijn. Dat heb ik dus ook gedaan. Voor de tweede keer dit jaar een mooi busseltje asperges bij elkaar gestoken. Lekker zo vers uit de tuin. Ook nog een stukje tuin klaargemaakt om één van de dagen in verder te werken. Voor vele dingen is het nog enkele weken te vroeg. Maar ik ben tevreden dat ik momenteel kan voorwerken. Alhoewel het voor mij allemaal niet hoeft. Ik hoop dat mijn vader volgend jaar iemand bij zoekt voor het omgraven van de tuin. Dat zou voor mij al veel gemakkelijker zijn. En als de zon zo blijft schijnen , dan moeten we deze week ook nog de grasmachine al terug in gang zetten. Wat is het allemaal vroeg dit jaar. Nog maar half april , 20° en meer . . . Hopelijk moeten we het allemaal niet bekopen wanneer het echt zomer zou moeten zijn. Maar dan hebben we het al maar gehad.
Ik heb vandaag de moed in handen genomen en ben voor het eerst alleen naar mijn schoonbroer en schoonzus gereden. Wat was de weg lang. Wat was ik alleen in de auto. Niemand die me op iets wees. Niemand om iets tegen te zeggen. Er was zoveel veranderd op die paar maanden tijd. Wanneer we samen deze rit zouden gedaan hebben dan zouden we weer honderd uit gepraat hebben. Nu kon ik het alleen maar tegen mijn eigen hebben. Ik heb wel gevloekt onderweg. Omleiding , omleiding , en dan nog eens slechte aanduiding. Maar ik ben er geraakt. En de volgende keer zal het wel beter gaan zeker. Nu is alles nog een beetje onzeker. Waarom dat weet ik niet. Die weg hebben we ooit zo dikwijls gedaan. Maar toen waren we met twee. Nu was ik helaas alleen. En het is zo precies of ik niet zeker ben van de juiste weg. Al bij al is het goed meegevallen. Het deed deugd hen nog eens terug te zien. Spijtig genoeg is het wel met horten en stoten gegaan. Zelfstandigen hebben het niet gemakkelijk. En dat ik hen vandaag een beetje van hun werk heb gehouden, daar kan ik echt niet aandoen. Als ik het niet op deze manier doe , zie ik hen nooit. En ik dacht niet dat dat de bedoeling was. Misschien dat ik hen één van de komende zondagen wel eens ga helpen. Ik zou het wel zien zitten. Ik dacht in ieder geval wel appreciatie daarvoor te zien. Ik zal afwachten en dan beslissen.
Waar is de echte vriendschap gebleven ?
Reuze weer vandaag.
Ik heb vandaag de moed in handen genomen en ben voor het eerst alleen naar mijn schoonbroer en schoonzus gereden.
