Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
12-06-2011
Keukenaanrecht
Moet je me hier zien zitten. Zoals zo dikwijls aan het keukenaanrecht omringd door nog te lezen kranten van de voorbije week. Er ligt ook nog een stapel boeken die ik moet wegbergen. Elke dag beloof ik mezelf om er werk van te maken. En elke dag zeg ik tegen mezelf ; dat is iets dat ik morgen zeker in orde moet brengen. Tot het morgen is. De boeken liggen er dus nog steeds en de kranten blijven ongelezen. Evenals de stapel post en allerlei soorten reclame. Die moet ik ook nog wegwerken. Voor de rekeningen die binnen komen heb ik een postdoos gemaakt zodat ik zeker niets vergeet te betalen. De belofte om ervoor te zorgen dat dat stapeltje dagelijks wordt bijgewerkt kan ik ook niet harden. Ik doe één stuk weg en er komen er drie in de plaats. Het zijn slechte gewoontes waar ik paal en perk moet gaan aan stellen. Ik zou voor me zelf toch eens heel graag hebben dat ik van die slechte gewoonte vanaf geraak. Dat ik terug een mooi proper aanrecht krijg zonder al die rommel die er niet moet liggen. Maar ja, ik steek echt de schuld op het zoveel naar mijn ouders zijn. Daar is wel alles in orde en hier laat ik de boel maar draaien tot er betere tijden komen. Morgen heb ik ook weer zo goed als geen tijd om bij te werken. En zo gaat het altijd maar door. Geen tijd . . . De dagen zijn veel te kort en dan zou ik voor mezelf nog vanalles en nog wat willen gaan doen. Ik zal het nog maar wat achterwege laten tot ik in alles een beter inzicht krijg. Tot ik alles echt in goede banen kan leiden. Ik hoop voor mezelf dat die tijd toch eens gaat aanbreken. Dat ik ga zeggen : dit is wat ik graag heb !
Spijtig dat het weder nu toch volledig is omgedraaid. Het mocht dan wel regenen maar de temperatuur had toch mogen blijven. Nu is het momenteel wel een beetje aan de frisse kant en dat is helemaal niet zo aangenaam. De regen mag nog enkele dagen doorgaan natuurlijk. Er is teveel water tekort in de tuinen en op de velden. Het bloemstukje dat ik vorige zaterdag op het kerkhof ben gaan zetten is nu volledig uitgeregend. Ik heb het mee naar huis gebracht om morgen opnieuw te maken. Dus dat wordt morgenvroeg naar de bloemenwinkel om nieuwe roosjes te halen. En opnieuw mijn best doen om er iets moois van te maken. Ik heb er reeds alles voor klaar liggen zodat ik snel verder kan werken na het winkelen. Ook de ramen hebben ondertussen hun eindlaag gekregen. Het is nu een totaal nieuwe aanblik. Mooi opgefrist. Wat een klein likje verf toch kan doen. Volgende week kunnen we dan de ramen poetsen , de gordijnen terug hangen en misschien de kasten een beetje opboenen. Zo gaat dat ook nog volledig in orde komen. Een soort van late grote kuis op die kamer. Maar ja , beter laat dan nooit !
Vandaag is het een rustige dag geweest. Nadat ik gisteren de hele dag heb lopen janken, ging het vandaag stukken beter. Ik was er zelf content voor. Het rare is dat ik me buitenshuis altijd beter voel dan wanneer ik in mijn coconnetje blijf. Het is zo precies alsof ik niet mag thuisblijven. Dus, vandaag de ganse dag bij mijn ouders geweest. Al de donderdagtaken zijn rustig afgehandeld. Toch in die mate dat het mogelijk was. Mijn vader heeft besloten dat er nu hier en daar een likje verf moet bijkomen. Het is nodig op sommige plaatsen. Er werd ander glas in geplaatst en afgewerkt met fijne latjes. En deze latjes moeten nu eens dringend bijgewerkt worden. Dat is nu eens iets wat ik nog nooit echt heb gedaan. Ik zoek er niet meer aan te beginnen ook niet. Ik veronderstel dat het ook iets is dat op mijn zenuwen werkt. Zo fijn kan ik niet werken. Mijn vader schildert gewoon zonder afplakken en het is nog mooi binnen de lijnen ook. Dus, laat hem rustig verder doen zou ik zeggen. Deze avond ook een eerste echte les scrapbooking gehad. Voor mij was het iets nieuws. En het is wel plezierig om doen. Ik ga me er zeker mee amuseren. Tegelijkertijd is de avond zo voorbij gevlogen. Nu kan ik beginnen met het bij elkaar zoeken van nieuw materiaal. Hiervoor kan nu ook eens alles gebruikt worden zoals linten , knopen , parels , en al wat je kunt verdenken. Dus , één van de volgende dagen ga ik op zoek naar allerlei kleine prul. Iets wat anderen weggooien, ga ik waarschijnlijk kunnen gebruiken. We wachten af !
Kan er mij iemand zeggen wanneer die pijn om het heengaan van
iemand over gaat ? Zoals ik momenteel mijn huisje aan het beredderen ben kan het
niet meer. Bij al mijn huishoudelijke taken is er vandaag weer een
nieuwe waterval. Dievan Coo heeft er
niets aan. Ik heb nog speciaal muziek opgezet om me op te monteren maar
het helpt zo goed als niet. In plaats van nu gedaan te hebben met mijn taken ben ik
amper halverwege. Ik stel me de vraag : hoe doen andere mensen het die iemand
verloren hebben. Ik in ieder geval niet zoals ik deze morgen nog heb gehoord van kennissen. Een man heeft zijn vrouw ook in het begin van het jaar verloren, en hij is het voorbije weekend al zijn tweede vriendin komen voorstellen. Ik begrijp dat allemaal niet. Ben ik zo ouderwets ? Ik ben nochtans de zestig nog niet gepasseerd en voel me nog jong. Of is het omdat mijn man en ik zulk een hechte band hadden ? Zoals men dikwijls zegt : twee handen op één buik ! Ook de specialist heeft me gezegd dat ik het heel moeilijk zou hebben. Dat ik zou vallen en terug opstaan. Maar tevens zegde hij me dat ik mijn man moest gedenken op de manierdie mijn man zou willen. En mijn man ging genietend en zingend door het leven. Toch in de mate van het mogelijke. Maar ik kan het nog steeds niet. Het is me allemaal zo moeilijk om dat alleen te doen. Met ons tweetjes was het toch zo gemakkelijk ! Alles vlotte, soms gemakkelijk , soms moeilijk. Maar we waren met twee !
Wanneer er een "zeven " op de kalender komt is er een rotdag. Dan komt opnieuw die film naar boven. Die laatste film die ik nooit zal vergeten. Hij staat niet op een cd-rom. Hij staat alleen in mijn geheugen gegrifd. Het is niet dat ik op andere dagen niet aan mijn man denk, maar het is toch raar dat het telkens op de zevende het ergste naar boven komt. En ook het uur. Wanneer keek ik op de klok vandaag? Elf uur. Het uur dat mij het ergste nieuws werd meegedeeld. Wij kunnen Uw man niet meer helpen ! Dat was toen een donderslag bij heldere hemel. Nu nog steeds. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij van me werd weggenomen. Het was , is , jaren te vroeg. Hij was maar 62 jaar en bruiste nog van plannen. Plannen die nooit meer zullen worden uitgevoerd. Plannen die hij met mij deelde. En als ik nu aan één van die plannen denk, dan doet mij dat pijn. Pijn , omdat het voor mij alleen zal zijn. Pijn , omdat . . . . .
Ik heb aardbeitjes geplukt deze namiddag. Ik ben driemaal begonnen , de vierde keer is voor morgen. Wilt het toch lukken dat ik telkenmale uitregen ! Ik begin en moet stoppen, herbegin en weer stoppen Het wilde niet dadelijk lukken. Wanneer ik er dan de brui aan gaf , was natuurlijk ook de regen weg. Maar niet getreurd, morgen herkans ik ! Het zal me dan wel lukken, hoop ik toch. Ook nog iets dat ik in geen jaren meer heb gedaan. Soepbolletjes rollen ! Mijn moeder was bezig met dit plezant werkje. We hebben dan maar met twee lekker bolletjes verder gerold. Dan kunnen die weer in lekkere verse soep. Vandaag is het precies gezonde voedingsdag. Weer iets waar ik geen bezwaar tegen heb. Zo lekker vers heeft toch een grote meerwaarde. Nu denk ik dat iedereen tevreden is. Dat er gisteren nog plaatsen waren waar het zo goed als niet geregend had, is er vandaag geen plaats droog gebleven. Laat het nu maar opnieuw heerlijk mooi weer worden. Allicht zullen we nu wat geduld moeten hebben !
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad. De verwachte buien zijn hier niet voorbij gekomen. Die veertien druppels die er vandaag gevallen zijn mogen we niet tellen. Eigenlijk spijtig , ik had het de boeren graag gegund. En natuurlijk ook mijn vader en al die andere vaders die dagelijks de tuin moeten besproeien. Natuurlijk heeft mijn vader geluk dat hij ooit eens een heel diepe put heeft laten leggen want anders zouden wij niet in de mogelijkheid zijn om te sproeien. Het kraantjeswater is daar te kostelijk voor. En als ik dan het nieuws hoor is er op sommige plaatsen weer een overlast van water geweest. Het is in ieder geval niet meer zo warm geweest. Dat is ook al een heel goed gegeven. Voor mij . . . Spijtig natuurlijk voor al die andere zonnekloppers. En ja, ik heb een bloemstukje gemaakt voor op het graf van mijn man. Persoonlijk vind ik het goed gelukt. Hopelijk zal ik nog bijleren en dan word ik daar een klein beetje handig in. En het stukje mag gerust gezien worden. Ik heb het heel simpel gehouden en zeker niet gewerkt met van die speciale groene hulptakken. Ik heb gewoon wat groene takjes uit de tuin genomen , en ja , na wat gepruts is het me toch gelukt. En volgende keer gaat dat weer beter zijn. Zou mijn man het een mooi bloemstukje hebben gevonden ? Ik hoop het.
En we hebben dan vandaag spijtig genoeg niet zoveel regen gehad. Die veertien druppels die er gevallen zijn , die mogen we echt niet tellen. Als ik dan hoor op het nieuws, dan zijn er weer plaatsen die de volle lading hebben gehad. Spijtig dat het niet beter was verdeeld. Ik had het de boeren heel graag gegund. Dan zouden wij ook wat gehad hebben voor onze tuin. Nu is het om de twee dagen sproeien. Niet sproeien , geen groenten of geen bloemen. Gelukkig hebben we nog een oude put in de tuin liggen want anders zou het wel een ramp zijn. De waterleiding zou ons anders teveel kosten en dan is het niet doenbaar. Hopelijk krijgen we één van de volgende dagen toch nog een deugddoend buitje. Het ergste is natuurlijk , wanneer het hier begint dan stopt het niet. Ik heb vandaag ook mijn bloemstukje gemaakt voor het graf van mijn man. Het ging toch iets vlotter dan ik had verwacht. Alleen moet ik nog zorgen voor in de toekomst dat ik fijnere groene tussensteek takjes bij me heb. Nu had ik gewoon wat takjes uit de tuin geknipt maar ze waren te grof. Dat was dus een foutje en een les naar de toekomst toe. Van het uiteindelijke resultaat was ik wel tevreden. En content dat het me gelukt was. En volgens ik kan zien , want nu let ik daar wel op , ben ik niet de enige die zelf een bloemstukje maak voor het kerkhof. Ik hoop dat ook mijn man fier is omdat ik ervoor zorg dat er toch een bloempje bij zijn graf staat. Dat is toch het minste dat ik kan doen !
Vandaag is het een rustige dag geweest.
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad.
