Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
06-07-2012
Het leven gaat verder
Verdomd wat voel ik me rot ! Ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet omschrijven. Ik voel me moe , lusteloos , rot , ambetant .. .. .. Er is niets dat gaat. Er is niets dat me boeit. Er is zoveel dat ik wil maar dat niet gaat. Er is zoveel dat ik zo graag zou doen maar . . . Er is altijd die maar. En die maar . . . die blijft maar komen. Ik zou zulke mooie dagen moeten gehad hebben maar .. .. .. Ik heb ze gewoon meegeleefd omdat het van mij werd verwacht. Ik was uitgenodigd om te gaan eten .. .. .. .. .. ik was erbij. En dat was alles. Natuurlijk heeft het gesmaakt want ik zat niet alleen aan tafel. En iedereen weet dat het eten dan altijd beter smaakt. Maar ik miste warmte , gezelligheid , iemand .. .. .. .. .. Ik was erbij en niet alleen ! Dat alleen zijn , elke dag alleen , zonder mijn man , het valt zo ongelooflijk zwaar. En ik voel me zo schuldig - ongelooflijk schuldig. Ik ga niet meer elke dag naar het kerkhof. Ik sla zelfs twee dagen over ! Dat had ik nooit verwacht. En toch . . . . . . . . Ik stel me gewoon elke dag de vraag : WAT KAN IK ER GAAN DOEN ? Ik weet het wel. Ik zeg een goede dag. Ik maak de steen terug proper. Ik zet een bloemeke erbij. En ik zorg steeds dat er een kaarsje brandt. Ik doe een klein gesprekske. En ik ga terug naar huis. En dat is het. Maar , kom ik thuis , Bij mijn man zijn foto staat een bloemeke , er brandt een kaars en ik doe een klapke met hem .... Meermaals per dag. Er zijn momenten dat ik me afvraag of ik nog wel normaal ben. Of ik nog in de echte wereld leef. Tot ik toch terug wordt wakker geschud. Het leven gaat verder ... ... ... ... ... ...
Ben deze voormiddag dan uiteindelijk toch bij mijnheer de notaris geraakt. Ik moet zeggen, het was een zwaar dossierke dat er klaarlag op de bureau. Waarom het zolang geduurd heeft ? Zoals het in Belgiëlandeke altijd al geweest is en zal blijven . . . Papieren , papieren en nog eens papieren. Worden er een hoop papieren gevraagd - en - die zoekt ge allemaal bij elkaar. En als puntje bij paaltje komt - juist - die hebben we niet nodig.
Wat ik vandaag nog maar eens geleerd heb dat is :
wat zit de wereld onrechtvaardig in elkaar.
Ik heb het al mogen ondervinden het voorbije jaar ; maar nu ben ik zeker. En of ik daar ooit nog een andere mening ga over hebben ? Vergeet het. En dan is men verwonderd dat men depressief geraakt , dat men verbitterd geraakt. En dan is men verwonderd te horen dat het allemaal veel te veel aan het worden is. Wat ik vandaag heb mogen vernemen is echt om over na te denken. Ja , om zelfs een paar nachten wakker te liggen. Dat men de eerstkomende dagen niet in mijn vaarwater komt. Ik ben altijd een braaf meiske geweest maar dat meiske zou nu wel eens kwaad kunnen worden. Nee , dat is ze al. Hopelijk gaat het rap over.
