Op de laatste dag van de maand vertrekken we om kwart over negen vanuit Weesp. Het jachthaventje bleek voor ons een ontdekking. We waren er niet eerder, en onze buurman met zijn slepertje was een attractie op zich. We kwamen nog te weten dat het slepertje gevaren had op het IJsselmeer en de rondom liggende polder-kanalen. Het kleine meertje over en we komen op de Smal Weesp, dat loopt tot Muiden, langs statige huizen en fabelachtig mooie molen met molenaarswoning met strodak en tenslotte een mooi kasteeltje. Tussen deze huizen staan er ook een paar hele mooie. Hier wonen met privé steigertje incluis, dit moet het einde zijn. Aan de eerste brug word je al verwittigd dat er op de tweede 3,00 dient betaald te worden. Geruisloos banen we ons een weg en komen in het drukke Muiden aan de "grote zeesluis" met aan de rechterkant het kasteel. Net er voor de steengoede brasserie "Graaf Floris Van Muiden" waar Petra en ik reeds een paar maal aan tafel zaten. Floris V, zoon van Willem II, negende graaf van Holland, werd geboren in 1254 en kreeg van de Bisschop van Utrecht de steden Muiden en Weesp in 1281. Hij kreeg de bijnaam "Floortje Dunbier" omdat hij op hetzelfde bier verzot was dan zijn onderdanen (fluitjesbier = opgelengd bier dat waterachtig smaakt en in de middeleeuwen zeer weinig koste.). Op de plaats van de huidige brasserie stond in ,1652 reeds een herberg "Hertog van Gelre" Omdat hij zeer geliefd was onder het gewone volk, maar des te meer gehaat werd door edelen, werd hij nabij het kasteel van Muiden opgewacht en vermoord door edellieden tot "grote woesternij van den gewone landman". De brasserie voorbij en recht de "Grote Zeesluizen van Muiden" de officiële benaming van deze sluizen, kostprijs 7,00. De reden waarom je aan deze sluizen moet betalen is, dat het in feite een vroegere stadspoort is, waar tol moest betaald worden.En dat, vergeten Nederlanders niet. 10 armer kwamen we buiten op het IJsselmeer, 'k vind het zicht weer iedere keer fascinerend, met die plas water voor je. In gemeenschappelijk overleg besloten we via de Randmeren te gaan. De wind stond ons iets te hevig. Op de meren staan ons twee sluizen te wachten, waarvan we de laatste moeten halen voor kwart voor zeven. 't Was ondertussen half elf. Van Muiden tot het Ketelmeer is ca. 85 km. 't Was ruim één uur toen we de eerste sluis passeerden aan het Nijkerkernauw. We liepen ongeveer 12 km/u wat ons in staat stelde om gemakkelijk op tijd de tweede sluis te halen. 't Is onbeschrijfelijk wat er allemaal vaarde op de meren : kleine en grote jachten, zowel motor- als zeil - kitesurfers à volonté - speedboten in alle maten, surfers bontgekleurd - zeilscholen in hun "optimiestjes" - en last but not least een zodiac-club - zelfs een ponton met daarop een toog met klanten en op de uiteinden twee grote palmbomen aangedreven door een buitenboordmotor. Te gek om los te lopen, maar in Nederland heel gewoon.Ik denk makkelijk dat 10 à 20.000 mensen bezig met te watersporten enkel en alleen op de meren. ' Was kwart over vijf wanneer we de Roggebotsluis binnenvaarden en er al tien minuten later weer uitkwamen, geflankeerd door twee super-jachten. Wanneer we eerst zinnens waren om in Schokkerhaven op het Ketelmeer te overnachten, willen we verder. We rekenen snel en denken nog tot Urk te geraken op het IJsselmeer. De wind is gevallen en we stomen het Ketelmeer op, de zon brandt zich een nederwaartse weg naar 't IJsselmeer-water, wanneer we langsheen de kust van dit meer in de verte Urk zien. De flauwe wind staat N.O. en komt van over het land. Eindeloos mooi is dit tripje, richting Urk. Om kwart over zeven komen we toe in een overvol Urk. Nergens plaats in geen van de drie jachthavens. Ik vertel Ludo om eens in de werkhaven te gaan neuzen, tenslotte is het morgen feestdag en moet er niet gewerkt worden. Bij Balk Shipyards ontdek ik een geweldig plaatsje, snel liggen we vast. Electra hebben we niet en buiten de omheining raken we ook niet. Geen erg. Voor ons kijken we uit op een verpakt superyacht, waarschijnlijk had iemand, ondanks de crisis, nog een aantal losse centen over. Dan maar pannekoeken bakken aan boord. Na het eten wordt er nog wat nagekaart aan dek over de dag van morgen. Tien uur en terug ligt iedereen in zijn mandje na een vermoeiende dag.
't Was windkracht 4 toen we Willemstad en het Hollands Diep verlieten rond half acht. Winderig, maar wel zonnig. Iedereen aan boord was blij toen we na een dik uur de Dortse Kil opvaarden, want achter ons lag het Hollands Diep met witte koppen. Geen goed voorteken voor het IJsselmeer, maar goed, we hadden nog twee dagen te gaan. Om half tien, na twee uur varen, lag de Dortse Kil achter ons en begonnen we aan een stukje Oude Maas. Het was druk, maar toch niet de gewone drukte. Nu de Oude Maas verleden tijd was, konden we beginnen aan de Noord, één van, zoniet de, drukste waterweg in Nederland samen met de grote kanalen. Wat zou dit vaarwater een chaos zijn, zonder de constante radiobegeleiding van alle rondvarende schepen. Ook varen er zeer veel snelle waterbussen rond, aangedreven door jetmotoren..Een deel van het drukke stadsverkeer wordt zo opgelost. Heel snel schieten de bussen naar diverse bestemmingen langs de andere kant van het water. Ze zijn felgekleurd en vallen op. We waren blij toen dat drukke gedoe achter de rug was, maar het was perfect geleid en begeleid. Dat kunnen ze daar wel. De Lek was de rivier die ons met het Amsterdam Rijnkanaal verbond, en dit kanaal stond als laatste op ons programma. De Lek liep tot Vreeswijk, in de Prinses Beatrixsluizen. Dortse Kil, Oude Maas, Noord en Lek hebben geen sluis te verwerken. Je vordert snel. Na de sluizen kwamen we op het Amsterdam - Rijnkanaal, een verbindingsweg tussen Zuid en Centraal Nederland, een "waterstrade" zeg maar. Breed en kaarsrecht loop het naar Amsterdam. De bedoeling was om net voor Amsterdam te stoppen in de Muider Trekvaart, maar na tien uur en vijftien minuten varen besloten we in Weesp aan stuurboordzijde de Smal Weesp in te duiken, recht naar de jachthaven van WSV Weesp. De havenmeester kwam gezellig aan boord zitten en schreef ons een ontvangsbewijsje voor een nacht. 11,5, zes euro minder dan Willemstad. Luxe moet nu éénmaal betaald worden. De havenmeester raadde ons een Italiaans restaurantje in de stad aan en daar gingen we voor. Als buurman hadden we een slepertje naast ons, in Nederland is dit een beschermd monument. We hadden geluk, want de eigenaar kwam langs en nodigde ons uit tot een bezoekje in het kleine slepertje. M/S Keteldiep, zo heette het slepertje was gebouwd in 1902, de eerste motor had gedraaid tot 1936 en toen was de huidige motor er ingekomen, een Kromhout 1 cylinder, met een loodzwaar vliegwiel dat je zelf moest aantrekken na "een sigaretje" er ingegooid te hebben. Binnenin was alles in rood koper, ook het oliepulletje en de lantaarn. Geen bouten, maar geklonken door waarschijnlijk grote bonkige kerels, die je toen nog had, en waar wij de overschot van zijn. We verlieten de man, die blij was om zoveel interesse en bedankten hem. 's Avonds de stad in, op zoek naar de Italiaan in de Slijkstraat, die snel gevonden werd. We zondigden alle drie en lieten ons heerlijk gaan. Een schitterend Italiaans wijntje er bovenop deed de rest. De avond vloog voorbij, en toen het buiten begon te donkeren gingen wij na een avondwandeling naar boord toe. Het duurde geen kwartuur of de volledige bemanning van de Enya lag in armen van Orpheusssssssss..... 30.05.2009 - Willemstad - Weesp 112.3/122.3 - 07.30/17.45 = 10.15 u - 118 km + 3 sluizen.
Vanaf vandaag begon het serieuze werk. Drie grote waters stonden op ons programma. Er hing een prachtige lucht toen we om 08.00 uur onze stek verlieten om de Westerschelde over te steken. Toen we via marifoon de sluismeester opriepen, maande die ons aan tot wat geduld. Meer dan een uur later verlieten we de sluis samen met een zeiljacht en wat binnenschepen. Het avontuur was nu echt begonnen. Met tegenstroom naar Hansweert onder een mooi zonnetje, maar wel met 3 tot 4 Beaufort. Het koste ons bijna twee en een half uur om over te steken. Net op de middag verlieten we het sas in Hansweert en vaarden richting Oosterschelde langs het troosteloze kanaal naar Wemeldinge. 't Bleef zomers en we genoten met z'n allen met volle teugen. Verdomme, met mijn bootje op 't water, ik ademde energie zowaar, fenomenaal ! Drie uur later arriveerden we bij de Krammersluizen, en onze laatste sluizen van die dag, de Volkerak rond half zes. Deze beide sluizen zijn ontdubbeld. Binnenschepen en Pleziervaartuigen hebben elk hun eigen sluizen. Dit is maritiem Holland op z'n best. De Volkerak vormt de toegang tot het Hollands Diep, een ander groot vaarwater. Daar moesten we zijn. Ons doel was Willemstad, een gezellig haventje vooraan, waar de sluismeester ons toezwaaide en ons onze ligplaats aanwees. We lagen langsheen de steiger en meerden af. Snel de electra aangesloten, en terwijl ik ging betalen ( 17,5), werd het water opgezet om spaghetti te maken. De saus had ik thuis al gemaakt en een halfuurtje later zaten we allemaal te smullen, rustig keuvelend over de vlekkeloos afgelopen dag. Met Brigiite ging het beter en beter. Zij voelde zich al wat meer thuis. Edoch, iedereen was moe, maar tevree en lagen rond tienen in bed. Ik schreef nog wat aan dit artikeltje op mijn pc en volgde daarna het goede voorbeeld van mijn partners. 29 mei 2009 - Terneuzen - Willemstad 83,4 km en 4 sluizen - 102.3/112.3 - 08.00/10.15 = 10.15u.
't Was inderdaad de laatste vaart met onze huidige Enya, we brachten hem immers naar Sneek, daar lag die andere Enya glimmend en mooi te wezen op de Houkesloot.Nog wat werkzaamheden en een grondige polierbeurt en hij zou er uitzien als nieuw. Petra ging enkel mee tot Terneuzen en daar kwam Ludo met zijn vriendin Brigitte aan boord. Hij, blij, dat hij nog eens kon varen, zij, met schrik, want 't was de eerste keer op een bootje. Ondertussen ging Petra thuis grote kuis doen, nu manlief niet in de weg liep. Iets waar ik niet boos om was.Men voorspelde een lang en zonnig week-end. Rond half vier vertrok ik met Petra richting Terneuzen. De zon was op het appel.We hadden ons uitgeschreven op het blad in de kantine en zouden onze ligplaats een maand openlaten. Ook hadden we de stand van electra meter afgeschreven en al gauw lag de Moervaart achter ons en voor ons het Kanaal naar Terneuzen, bijzonder rustig. Hier hing crisis, zoveel was duidelijk. De ganse industriezone, waar het anders gonsde van bedrijvigheid, gaf een desolate indruk. 't Was alsof de ganse regio wachtte op een nieuwe golf van drukte met ladende en lossende zee- en binnenschepen. Maar niets van dit alles. Rust heerste ! Om al die crisis-ideeën de kop in te drukken deed het zonnetje zijn best en priemde door de wolken en gaf ons de volle laag tot Terneuzen. We gingen stuurboordkant aan de Oostsluis en liepen binnen in de Aricom haven. We lieten ons tegen de steiger aanwaaien, sloten de electra aan, en wachten op onze gasten. Rond half acht kwamen ze toe, snel alle bagage aan boord en dan richting restaurant op de pier. De zaak bleek volledig vernieuwd en oogde beter als vorige keer. Wanneer de kok nu ook nieuw en beter zou zijn, kwam het goed. De vorige keer was het eten maar zo/zo. Maar het bleek anders en we aten voortreffelijk. Met een felgekleurde avondzon die voor ons in de Westerschelde verdween, werd het tijd om terug aan boord te gaan en afscheid te nemen van Petra. We zouden elkaar vier dagen missen, dat wisten we allebei. Toen ik alleen in mijn kooi lag, dacht ik aan haar, en was er van verzekerd dat zij ook aan mij lag te denken. Met die zalige gedachte sliep ik in. 28 mei 2009 - Spanjeveer/Terneuzen - 29,8 km - 100.0/102.3 = 02.05 u.
Ze zijn in Lokeren niet katholieker dan de Paus, maar op hemelvaartdag wordt daar sinds lange tijd een botenmarkt georganiseerd. Nu niet dat er grote boten tentoongesteld staan voor verkoop, maar op de weide aan het zeilmeer vind men er allerlei standjes en kraampjes met prullaria, maar ook met nuttige dingen en kleinere bootjes en kano's. Met het mooie weer waren honderden mensen afgekomen op de botenmarkt. Tussen al die slenterende mensjes enkele bekenden van de club, van bevriende clubs, kortom een leuke babbel met sommigen, verwondering voor het feit dat er zo'n rommel nog dikwijls verkocht wordt, enz... Een nieuwigheid, er was een sloep voorzien die sommige beginners een waterdoop gaf, en hen rond te varen op het meertje. Kwestie om de goesting nog wat aan te scherpen. Na een uurtje terug naar huis, verder dromend van ons bootje, dat nu iedere dag iets dichter kwam. Nu staat hij droog op de wal, dachten we, en volgende week waren de nodige stukken er, en werd hij afgewerkt en terug in 't water gezet.Thuis hadden we al een lijstje gemaakt, met vele vragen over nrs. van verf, het plaatsen van een radarreflector, hoe trekken we het toilet droog voor de winterberging, want het is nu elektrisch, hoe werkt de automatische piloot, hoe werkt de generator en de nieuwe combi (omvormer/acculader), waar zit het oliepeil en wat is het soort oliefilters en waterafscheiders,enz... Genoeg stof om er een heus vragenbriefje van te maken en op tafel te leggen, zodat iedereen die een vraag heeft, ze er kan op kriebelen. Bijgaand terug een fotootje van ons bootje.
Toen we in januari/februari in Friesland rondtoerden, viel ons oog op een bootje, dat te koop kwam. Na het bezocht te hebben, waren we in de wolken. Overname van mijn bootje kon, maar de prijs bovenop was te hoog, vonden we. We lieten toch een kaartje achter, zo van, je weet het nooit. In April was in Sneek de kogel door de kerk. De Duitser die zijn schip verkocht, had een nieuwe besteld. ( 685.000) De verkoop ging ginder door en opnieuw werd ik benaderd. Ik bleef bij mijn vorig bod en hoorde hoe de man in het verre Sneek bijna in coma viel. Maar ik had tijd, tenslotte moest mijn bootje niet weg. Het seizoen kwam dichter en ik hoorde niets meer tot begin mei. De man bleek tot overleg bereid, maar vond mijn bod schandalig laag. Ik speelde in op de slechte markt qua verkoop en hoopte het beste. Hij deed mij nu een beduidend lager bod, maar ik moest nadenken, vertelde ik. Langs de andere kant werd men nerveus, dacht ik. Ik antwoordde niet gedurende een week. De man belde terug en verlaagde nogmaals zijn bod, zodat hij dicht bij mijn bod kwam. Ik deed opnieuw een tegenbod, nu ook inclusief alle kosten van aanpassingen (combi i.p.v. lader/omvormer, nieuwe marifoon met atis, plaatsen van alu-strips, waar de koorden schuurden en de verf verwijderden, enz... Ik zag voor mij de man bleek worden. Geef mij een dag zei hij, en ik bel je terug. Ik zei tegen Petra, diezelfde avond nog, die horen we niet meer terug. 's Anderendaags belde hij me en zei dat hij mijn bootje nog eens wou zien om een taxatie door te voeren. Hij kwam op zondag zoals afgesproken, tenslotte is Sneek 600 km heen en weer. De dag voordien had ik de Enya een extra poetsbeurt gegeven en waren blijven slapen. Na een uur de inspectie te hebben gedaan waren we tot op 5.000 verschil genaderd. Ik wou de bijkomende kosten inclusief, hij wou de kosten exklusief. Ik vertelde hem dat mijn budget op was, en geen toegevingen meer kon doen. De man had het moeilijk. Tenslotte ging de koop door, alles inclusief. Pas thuis realiseerden we ons dat we een zeeeeeeeeeeer goeie koop hadden gedaan. Dit soort schip stond verleden jaar 30.000 duurder. We hadden nog nooit 4 maand onderhandeld over een aankoop. Maar het was de moeite geweest, zelfs de twee reisjes naar Sneek er bij gerekend. Toen we deze week de factuur kregen met de cijfers er op, waren we in de wolken. We hadden een prachtboot gekocht aan een prachtprijs. De Duitse eigenaar en de Nederlandse verkoper hadden serieus ingebonden. Maar net zoals er in de huizenmarkt zaken te doen zijn, zijn er in de tweedehands schepen ook zaken te doen. En zeker als je een Duitser hebt die wat centen kan gebruiken, ist dass nicht so, Heinrich ?
Via mijn blogje leerde ik mensen kennen uit Stekene. Het verhaal over ergens een vergeten bootje, waar hij het niet kon hebben dat het verkommerde, en het bootje weer de glans gaf van een nieuwe schip : "Catharina" genaamd. Deze en hopelijk nog vele andere verhalen verschijnen binnenkort op mijn blog. Althans, ik vroeg de toestemming aan kapitein Ludo en scheepsmaatje Sonja, die enthousiast waren en mij prompt een verhaal deden over hun reis naar Borkum (mei/juni 2006), een Duits Waddeneiland. Ik laat hen zeer graag de eer en vooral met genoegen hun verhaal doen in een volgend artikel.
Onder een stralende zon hebben we op vrijdagvoormiddag 12 mei Burghsluis* verlaten voor een nieuwe reis naar de Wadden. Op de Roggeplaat zwaaiden12 zeehonden ons uit... Bewust gekozen : zo vroeg in het jaar wilden we toch wel de grote vakantiedrukte vermijden en als het weer zich van z'n goede kant liet zien, zou het volmaakt kunnen worden. Via Ooltgensplaat naar de Volkeraksluizen, op het Hollands Diep was er een sector afgezet met geleidetekens* voor de zopas overvaren Belgische lichter "GUAN"*. Strijensas binnengelopen en daarna via Gouda en de Amstel naar A'Dam. We gunnen onszelf een paar dagen in deze bruisende stad : pintje gedronken in "The Old Sailor", naar de Bijenkorf geweest, het Anne Frankhuis bezocht, salade gegeten in "De Prins", Prinsengracht, World Press Photo gaan zien in de Oude Kerk, snuisteren in kleine winkeltjes en 's avonds lekker gegeten aan de St. Olofsteeg. Afgepeigerd in de kooien gevallen !!! Op 17 mei naar de Oranjesluizen, bestemming : Enkhuizen. Er liggen hooguit 3 jachten aan de langssteiger. 's Nachts gaan de poppen aan het dansen. Regen en veel wind (6 Bft). Om 02.00 u. wakker van een vreemd geluid...klinkt als hamerslagen, dus in de regen naar buiten. Blijkt dobberende glazen fles te zijn ! GRRR...fles laten zinken !!! De drie volgende dagen komt er geen verbetering, dus liggen blijven, maar onverwacht wordt het nog heel gezellig...in de namiddag krijgen we bezoek van de 1e eigenaar en z'n vrouw. Ze hadden het schip meer dan twintig jaar.Het is een blij weerzien met hun vorige boot en bij mevr. vloeien er traantjes van weemoed, maar dat lossen we op met taart en koffie, daarna borrels en trappist. Gezellige boel, hoor...ze blijven 5 uur aan boord !!!! Amper op de wal of er wordt alweer op ons dak geklopt en wie staat daar voor ons raam te zwaaien ? Onze scheepsbouwer en z'n zeilmaat. Ze komen een wedstrijdje zeilen, maar door de harde wind wordt dat niks natuurlijk. Zijn Tradewind "SNUG" ligt al twee weken in Enkhuizen. Weer pinten op tafel !!! Een kwartier later loopt de "KWEK" binnen (van de Kwekkeboom kroketten) met z'n nieuwe Tradewind "ROGUE". Zeiknat !!! Die komt er ook nog bij...nu is't compleet. M'n hele voorraad bier gaat eraan !!! ENKHUIZEN. Na een ruig overtochtje liggen we drie dagen later in Stavoren; met het weer is het goed mis. Op de koffie geweest bij twee vrolijke Brabanders, Kees en Yvonne, op hun Pikmeerkruiser "ALICIA-MARIE". 's Avonds bij ons aan boord voor het aperitief...geaperitiefd tot 21.30 u. Hallo...Voorover in de kooien gevallen om 22.30 u. Dit moet stoppen !!! 's Nachts storm !! 's Anderendaags nemen we afscheid van Kees & Yvonne. De wind is iets gekalmeerd en wij ook...we kruipen noordelijker via de Friese Meren. Op woensdag 24 mei belanden we in Lauwersoog na een pittige overtocht op de Lauwers. STORM OP DE LAUWERS. Een kwartier nadat we vastliggen, woedt er een loeiende storm op het Lauwersmeer en bakken regen komen over ons. Net op tijd binnen...en dan is er koffie !!! De volgende dag begint weeral slecht, maar geleidelijk valt de wind weg en na de middag komt de zon erdoor. OP WEG NAAR SCHIERMONNIKSOOG. We kijken elkaar aan en onze klok wijst toch al 18.20 u. Binnen enkele uren is het vloed, dus we besluiten om alsnog naar Schiermonniksoog te vertrekken. Een dik uur later varen we op de Zoutkamperlaag, richting Schier, bij een WNW 4 Bft. Eindelijk, de zilte geur van het wad, de lage zon die het water verandert in zilver, één enkele zeehond die nieuwsgierig z'n kop opsteekt, de kronkelende prikkenstaart naar de haven van Schier, de wolkenluchten aan de horizon... daar doen we het dus voor !!! In de avondschemering krijgen we een prachtige ligplaats, achter de mooie "PRESIDENT STEYN" met zicht op het wad. We blijven drie dagen op Schier en laten ons onderdompelen in dit geweldige natuurgebied. AVOND OP SCHIEMONNIKSOOG. Zondag 26 mei verlaten we Schier, het is koud (14°). De wind WNW 5-6 Bft, maar de volgende dagen worden nog slechter, dus wegwezen...nogal onzeker maken we los. Enige optie : Lauwersoog. Langs de prikkengeul naar de Glinder met het stormzeil op; ze gaat lekker op één oor liggen. Met de laatste vloed en achteropkomende golven door de Zoutkamperlaag, het zeiltje reeds weggenomen. 's Middags liggen we weer aan onze steiger in Lauwersoog en aangezien de voorspellingen niet veel goeds beloven besluiten we i.p.v. naar Noordpolderzijl naar Groningen stad te varen. Wél een hemelsbreed verschil. We hebben 6 dagen in deze levendige studentenstad doorgebracht ! De afspraak was om er te blijven liggen tot er een échte weersverbetering kwam. We zitten immers op een boogscheut van de Eems en met deze geweldige rivier valt niet te spotten. Op maandag 5 juni was er eindelijk beterschap, dus vertrokken we via het Eemskanaal naar Delfzijl. We hadden het vlug bekeken daar, want men bleek daar zwaar in de kermissfeer te zitten en ook de scheepswerf liet zich niet onbetuigd betreffende het lawaai. Na de stilte van de Schier konden we dit best missen...we zagen veel jachten met thuishaven Emden, de vloed was ingezet en plots zagen we een oversteek naar Emden wel zitten. Die namiddag lagen we in de grote zeesluis van Emden met 4 andere jachten en een vriendelijke Duitse schipper wees ons de vaarweg naar het centrum. Na eerst nog en spoorwegbrug te zijn gepasseerd, werden we beloond met een prachtige aanlegplaats, vlak achter het lichtschip "Deutsche Bucht" HAVEN RATSDELFT/EMDEN - LICHTSCHIP "DEUTSCHE BUCHT". 's Morgens stond de havenmeester op de steiger en vertelde een beetje beteuterd dat de spoorwegbrug gestremd was "voor drie dagen". Verbijstering alom. Iedereen gevangen in de Stadshafen Ratsdelft. "En is er dan geen andere uitweg naar de Eems ?" vroegen we. "Toch wel, dwars door het centrum, daarvoor moeten we 4 bruggen en 2 sluizen passeren, en ook hier is één brug gesperrt" maar we doen er alles aan om het zo vlug mogelijk te herstellen" Gelukkig is Emden een mooie stad en mochten we gratis liggen. We hebben ons goed geamuseerd in Emden, terwijl het hogedrukgebied boven de Oostfriese eilanden alsmaar uitbreiding nam. Donderdagmorgen verscheen op de steiger een breedlachende "Klaus" die ons meldde dat het bruggetje hersteld was. Dus vierklauwens de motor gestart en naar het eerste bruggetje. Zo'n vlugge bediening hebben we nog niet meegemaakt, soms moet zelfs het gas er niet af ! Het was wel zaak om de Nesserlandsluis te halen die ons op de Eems moest zetten. Ze draaide enkel om 10.00 u en daarna pas om 13.00 u. Zo zouden we het tij missen...het was 09.55 u en we moesten nog het hele verbindingskanaal afvaren en in de verte zagen we de openstaande deuren..." dit halen we nooit, bel de man op" zei ik tegen Sonja. Zodoende bleven voor deze smekende vrouwenstem de deuren geopend. Het was 10.10 u toen we erin voeren...dat was meer dan op 't nippertje. Een kwartier later voeren we op de Eems,met de eb door het Ra*. Ongelofelijk mooi weer, bijna windstil en we lopen als een trein. We passeren Knock-radar en Eemshaven, dan komt aan stuurboord het wad droog te liggen. In de verte zien we de sky-line van Borkum en om 13.30 u varen we de Fische Balje binnen. In yachthafen Baalmann hebben we de ligplaatsen voor het uitkiezen. Het voordeel van het voorjaar-varen !! Ons doel is bereikt en nog wel onder een stralende hemel : daar kunnen we er wel ééntje op drinken... Het weer was standvastig mooi op Borkum, dus we hebben met volle teugen kunnen genieten van het eiland. Als je goed rondkijkt, kunt ge u nog gemakkelijk het grote Marine-verleden van Borkum voorstellen : vooral Burkana-hafen en z' omliggende woonblokken ademt nog de sfeer van de voormalige ligplaats van oorlogsbodems. DE FISCHERBALJE / BORKUM Op het kantoor van "Baalmann" kun je 's morgens verse "brötchen" afhalen. De bus stopt aan de haven en neemt je mee naar Borkum-Bad. Van op het strand zien we wel 50 zeehonden op de zandbanken liggen en ook de contouren van Rottum.* Op de strandboulevard "Burgemeister Kievit-promenade kun je heerlijk ontspannen bij kaffee und kuche en vis eten doe je in het restaurant aan de haven met zicht op het wad met z'n onovertroffen zonsondergang. Ja, hier doe je het voor !! 's Anderendaags met de fiets door de duinen en kwelders naar Ostland gereden. Koffie met aarbeipunt genomen. Daaaaaaaag dieet !!!! 's Avonds zijn Henk en Lia van de "HESTIA" bij ons aan boord geweest, het werd nog heel gezellig. De schipper van de HESTIA raadde ons aan om verder te gaan, zeker met dit mooie weer - Juist, Norderney* Baltrum* enz... maar alles ten spijt hadden we andere plannen, andere keer dan maar !!! Op zondag 11 juni om 07.00 u hebben we Borkum verlaten, goed zicht, de zon op zak !! De 18e juni zijn twee van onze kleindochters jarig (4j). Daar wilden we persé bij zijn !!! En we hebben het nét gered... het feest begon op 18/6 om 14.00 u. De hele familie dacht dat we nog op de Eems of zo zaten... Tot ieders verrassing stonden oma en opa om 15.30 u plots tussen de feestvierenden...en dan die blije kinderoogjes... Daar doe je het dan ook voor !!! Ludo en Sonja - m/s Catharina BORKUM.
* Burghsluis : thuishaven van de Catharina van Ludo en Sonja * geleidetekens : tekens of boeien die de scheepvaart begeleiden bij hindernissen of ongelukken * GUAN nota bene een binnenschip door mezelf bevracht met koper van R'Dam naar Olen Schipper Bulens kwam daar bij om het leven. * met de eb door het Ra : met laag water door het Ra * Rottum : één van de Duitse wadden-eilanden * Norderney en Baltrum : nog twee Duitse wadden eilanden.
OPGELET : bij ieder vetgedrukt woord horen prachtige foto's, die zijn voor een volgend artikel. met dank aan Ludo & Sonja voor hun prachtig verhaal.
In het Nederlands betekent het : "Liever dood dan slaaf". Na een overwinning op de Hollanders schreven de Friezen deze leuze op de "Reaklif". We rien loans de wei nao Snits. Het betekent dat we langs de weg naar Sneek rijden, nu sneanmoarn (zaterdagmorgen) en gaan nog maar eens op zoek naar bootjes. In Snits (Sneek) ligt het industrieterrein "It Gès" een reusachtig terrein waar je enkel watersportgebonden bedrijven vindt. Van verhuurbedrijven over scheepsinterieur, scheepsbrokers, metaal constructie werkplaatsen of pvc werkplaatsen, je vindt het er allemaal. We voelen ons meer en meer op ons gemak in Fryslân, en ik ben ook van plan meer te leren van die taal. Ik begrijp het meer en meer, enkel de drempel naar het spreken toe, is soms net iets te hoog.Ook de snelheid die Friezen hanteren in het spreken, maken het soms moeilijk een woordje Fries mee te spreken. Ze voelen zich wel verwant met Vlamingen, want net als wij zijn we binnen Europa een taal-minderheid. Wie aandachtig mijn artikeltjes leest, weet nog dat aan de linkeroever in Antwerpen een grote kolonie Friezen woonde in de middeleeuwen. Het is ook een ander volk. Maar eens je binnen mag in hun hart, is het genieten. De natuur en het water staan centraal in Fryslân. De talrijke fearten (vaarten) en sleats (sloten) en mar (meren) doorsnijden het Friese landschap. Dorpen vormen hier nog een echte leefgemeenschap, een cultuur die de Vlaming verleert is. Jammer, want wat je te zien krijgt op een plaatselijk fierlejeppenfeest (polstokverspringen over sloten of grachten) is volks, amusant en hier quasi ondenkbaar. De jeugd speelt er een dominante rol in het behoud van al dat moois. De 642.000 Friezen verstaan het Fries voor +/- 94% en spreken het met ca. 76%. Het is de officiële tweede landstaal in Nederland. In alle Friese scholen wordt het Fries onderwezen, en overal wordt officieel het Fries gesproken : rechtbanken, alle officiële gebouwen zoals stadhuis, post, omrop Fryslân, de dagbladen, sport en cultuur, alles gebeurd en kan in het Fries. De taal is veel meer dan klunen en skûtjesilen, hetgeen wij meestal kennen. Het is een taal die in al haar verscheidenheid gesproken wordt in Duitsland en Nederland en op de Wadden. Vroeger waren de Friezen dermate aanwezig met hun schepen op de Noordzee, dat ze bijnaam kreeg van Mare Frisicum. Handelaren waren het altijd en nog steeds. Snean rien wie noa Snits (Sneek), en daarna misschien nog eens naar Ljouwert (Leeuwarden) op zoek naar...je weet wel. We hebben een paar adresjes mee, en hopen op het beste. We zien wel, want ofwel was iemand anders ons te snel af, of het gevraagde was te hoog of het bootje stond ons niet aan. We gaan weer naar onzen tweeden thuis, zegt Petra altijd. Hup, noa Fryslân.
Verleden week kreeg ik bericht van de "klokkendokter", je weet wel die kerel die alle klokken geneest, refit en ze terug als herboren en nieuw er laat uitzien. Je weet maar wat iets betekent voor je, wanneer je het voor lange tijd mist. Hoeveel keer ik naar de muur gekeken heb, waar vroeger mijn scheepsklok hing, is niet te tellen. Maar missen deed ik ze zeker. In een vorig artikel beschreef ik reeds uitvoerig van waar het klokje kwam, wie het bouwde, enz... Ik vroeg de klokkendokter of het een goede klok was en Petra voegde er snel aan toe,of het wel waard was om te repareren. De man die er een beetje uitzag als ballonvaarder en diepzee-onderzoeker Picard, kleurde. "Een klok druk je niet uit in geld, maar in aantrekking" : vertelde hij. Daar stonden we dan, allebei met een kleurtje en sprakeloos. Ik probeerde de man enigszins te troosten, zeggende : "dat de klok voor mij een waardevol iets was en me via vrienden in handen was gekomen". Bovendien had ik ze in Antwerpen via een zeevaarder gekregen, en dat bleek voldoende om mij te charmeren. Want alles wat met de "koekestad" of de haven te maken heeft, ligt gevoelig bij mij. Professor Klok glunderde nu. Gezellig glunderden we met hem mee en voelden ons gelukkig met 's mans intense vreugde. We betaalden en gingen, nagenietend in de rit naar huis over zoveel stil geluk ! * dat is een adres, het vertrouwen waard : www.klokkendokter.be
Er beweegt wat in ons boten-landje. Overal komen er op infrastructuur-gebied veranderingen. Ook de toeleveringen voor de booteigenaars nemen overhand toe. In de navolgende reportage ziet u hoe tanks geplaatst worden in een werkponton - dus mensen vanaf volgende maand of in juni kan er gebunkerd worden in Temse. Men zegge het voort.
Op zoek gaan naar een bootje is net zoals op zoek gaan naar een lief. Voor beide gevallen moet men opletten dat je hart niet teveel spreekt en je verstand te weinig. Het is de kunst om te trachten die evenwichtsoefening te maken, die voorkomt dat je voor de rest van je leven opgezadeld zit met iets wat je geen tweede keer zou doen. En dat is verdomd moeilijk ! Reeds vele malen zei ik in mijn leven, wanneer het aankwam op een boot te kopen : "nu ga ik proberen er ééntje met mijn verstand te kopen". Maar ofwel had ik op die moment te weinig verstand en teveel hart, 't zou kunnen. Niet dat ik wil proberen er één te kopen met weinig hart en veel verstand. Tenslotte moet er, zeker in je hobby, een groot stuk "hart" blijven zitten.Nadat er duizenden bootjes de revue zijn gepasseerd, heb ik er twee gevonden die aan mijn eisen voldoen. Met één besturing en één motor, het ene voor de plaatsruimte binnenin, het andere voor het onderhoud en verbruik. Eén heeft enkel een boegschroef, maar kost 10.000 minder, de andere heeft boeg- en hekschroef. Die keuze zal ik moeten maken. Beiden hebben C.V. aan boord, hetgeen je in staat stelt langere periodes aan boord door te brengen, maar ook je seizoen te verlengen, en van mooie dagen te genieten in 't voor- en najaar. Beiden zijn jong van bouw, de ene is van 2001, de andere van 1998. De ene heeft een Volvo Penta tmd 31 motor, de andere een Yanmar, beiden 100 pk. Verbruik zal dus ongeveer hetzelfde zijn, 3 à 4 liter per uur varen. Een proefvaart en een doorlichting van de motor zal doorslaggevend zijn in de beslissing. Ook Petra's ideeën over het interieur en de praktische indeling er van zullen meespelen. Beide prijzen zijn "vraagprijzen", dus kan er nog iets gebeuren. Ook dat speelt een rol. Kortom, 't zal zeker geen beslissing worden die genomen is over één nachtje ijs. Beide schepen liggen in Nederland en liggen momenteel nog op de wal. Ook dat wil ik in de toekomst doen. Na alle prijzen via internet te hebben opgezocht val je steil achterover wat ze zoal durven te vragen. Voor hetzelfde bootje gaat het van 400 tot 1500 per winter buiten. Ik vond een stalling in Emmeloord, 't is drie dagen varen, dus wordt het een jaarlijks reisje. Voor 408 neemt hij de boot uit het water, spuit volledig het onderschip schoon, zet hem op een bok, parkeert het bootje ergens windvrij, zes maanden stalling op een afgesloten terrein, nadien neemt hij het van de bok terug in het water, en kun je je bootje komen afhalen. Tijdens die periode kun je op de technische diensten beroep doen om het jaarlijkse onderhoud te plegen. Je mag ook altijd zelf kleine werkzaamheden uitvoeren na afspraak. In België heb ik ook prijzen gevraagd, maar hier draait het meestal rond de 1000. Van die 600 verschil, daar kan ik nuttiger gebruik van maken. Ik ga zeker de aankoop van een afdekzeil overwegen, om zodoende mijn schatje voor de winter in te pakken. En laat het dan winteren, zoals we er ééntje hadden. Dan hoef ik niet altijd heen en weer te rijden om te zien of alles nog in orde is, en ik geen schade heb. Eind volgende maand weet ik meer en hoop ik met alles rond te zijn. Intussen, duimen maar !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
't Was windkracht 4 toen we Willemstad en het Hollands Diep verlieten rond half acht. Winderig, maar wel zonnig. Iedereen aan boord was blij toen we na een dik uur de Dortse Kil opvaarden, want achter ons lag het Hollands Diep met witte koppen. Geen goed voorteken voor het IJsselmeer, maar goed, we hadden nog twee dagen te gaan. Om half tien, na twee uur varen, lag de Dortse Kil achter ons en begonnen we aan een stukje Oude Maas. Het was druk, maar toch niet de gewone drukte. Nu de Oude Maas verleden tijd was, konden we beginnen aan de Noord, één van, zoniet de, drukste waterweg in Nederland samen met de grote kanalen. Wat zou dit vaarwater een chaos zijn, zonder de constante radiobegeleiding van alle rondvarende schepen. Ook varen er zeer veel snelle waterbussen rond, aangedreven door jetmotoren..Een deel van het drukke stadsverkeer wordt zo opgelost. Heel snel schieten de bussen naar diverse bestemmingen langs de andere kant van het water. Ze zijn felgekleurd en vallen op.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
