Er waren eens drie grote, kleine kinderen, die graag op het water speelden met bootjes. Joëlleken, Patrieksken en Dréken ieder van hen had een zwak voor water, bootjes en alles wat er mee te maken had. Eén van hen had een klein bootje gekocht waarvan hij al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren droomde. De twee anderen, allebei even gek, waren er dan ook als de kippen bij om het bootje, dat de toepasselijke bijnaam kreeg van "Ruthje" naar analogie van haar grote zus "Ruth" die naast haar lag op de Moervaart. Aan het staartje geen overdonderend motorgeluid, maar een piepklein buitenboormotortje van amper 6 pk. Op een mooie namiddag waren de drie jongens afgesproken aan de Moervaart, ter hoogte van de gekende brug en club "Spanjeveer" om te gaan spelevaren met het bootje. Voorlopig nochtans, want er dienden nog de nodige werkzaamheden aan te geschieden : o.a. het vastzetten van het stuur. Edoch, daarvoor was Dréken van de partij. Niet alleen zijn voeten konden dienst doen om het stuurtje vast te klemmen, maar ook zijn (over)gewicht werd gebruikt als ballast om het bootje mooi horizontaal op 't water te houden. De zon scheen op het water en de drie vrienden waren gelukkig met "Ruthje". Voordien was er door Joëlleken alle vernunft aangewend teneinde het bootje mooi achteraan zijn grote zus op te hangen. Joëlleken had daarvoor ongelofelijke vernieuwingen aangebracht, die hun gelijken niet kenden op nautisch gebied. Zachtjes werd het bootje in het water gelaten. De drie vrienden stonden sprakeloos in bewondering over hoeveel schoonheid daar dreef op 't water. Vlug stapte Dréken in het bootje en nam zijn plaats in, een gewichtige plaats want ballast gooi je zo maar niet gelijk waar. Joëlleken omwille van zijn schitterende uitvindingen mocht het stuur op de grond klemmen en Patrieksken mocht sturen. 't Was tenslotte zijn bootje, al zag men op de gezichtjes van Dréken en Joëlleken dat zij liever op die plaats gezeten hadden. Het motortje pruttelde en daar vertrokken de drie kapers, ze hadden wel geen baarden, en heten ook Jan, Piet-Joris of Corneel, maar ze vaarden wel mee ! Met een fijn lijntje op het water, verdwenen ze uit het zicht op de vaart, nieuwe avonturen tegemoet.
Tijdens de reis had ik een paar minpuntjes opgeschreven, inzoverre je kan spreken van minpunten. Maar, ergens kan je altijd verbeteren en daar zijn we volop meer bezig. Zowel de startaccu als de boegschroefaccu waren versleten na 10j dienst en bijgevolg zijn ze allebei vervangen, iets zwaarder omdat de winkel in kwestie geen accu's had van 120 AH. Dan maar 2 stuks van 140 AH genomen. Tegen volgend jaar zou ik graag alle resterende accu's vervangen. Dat zullen er nog 3 van 140 AH worden en ééntje van 80 AH. Ook de ruitenwissers zijn aan vervanging toe, de nieuwe zijn op komst. Een flat screen TV had ik al gekocht en de ganse set van antennes had ik ook al. Vriend Frank komt ze na zijn verlof installeren. En dat zou voorlopig alles moeten zijn. Maar dat kan je bij een bootje nooit op voorhand zeggen.
Er werd in het totaal 506,6 kilometer gevaren langs 16 sluizen. We vaarden in het totaal 52 uur en 30 minuten. Gemiddelde toerental 1720 toeren - het verbruik ligt rond de 4 liter diesel per uur vaartijd. Er staat dit jaar nog een reisje op het programma, maar dat horen jullie later wel.
Vrijdag 26.07.2009 - Sas van Gent - Spanjeveer - 13,3 km en geen sluizen - vaaruren : 1u48'
De zon scheen nog altijd en de wind was matig. Soms zou je je geld moeten kunnen terugvragen aan weermannen. Immers, ze waren er weer "gladdement" naast. Vandaag had een slechte dag moeten zijn, maar het was prachtig. We hadden gemakkelijk het Veerse Meer en het kanaal naar Vlissingen kunnen bevaren, om daarna de oversteek op donderdag of vrijdag te doen. Maar ja, 't zou iets worden voor volgende keer. In Sluiskil kwamen we een Tor-boot tegen. De Tor-Line doet regelmatig afvaarten vanaf Gent en is gespecialiseerd in het vervoer van trailers & containers. Het zijn roll on/roll off schepen met een grote uitvallende poort langs de achterkant en een grote poort langs de voorkant opzij. De ene poort wordt gebruikt voor het binnenrijden, de andere voor het buitenrijden, vandaar de naam. We sloegen aan de koeltoren in en kwamen op de ons vertrouwde Moervaart. Een paar bruggen verder kwam de appelblauwzeegroene Spanjeveerbrug in 't vizier. Er onder en mooi op mijn plaatsje achter de "Ruth". Motor af en 't was gedaan ! Zo snel gaat verlof voorbij !
Woensdag 24 juni 2009 - Zierikzee - Sas van Gent - 61,4 km met 2 sluizen - 7u24' draaiuren.
Voor Petra, was een dag der overtochten, altijd iets speciaal. Het kruisen van Ooster- en Westerschelde geeft altijd stress, al was het alleen om de regelmatige passage van zeeschepen en het spel van wind, golven en stromingen. Voeg daarbij, de steeds groter wordende binnenschepen (4.000/5.000 ton) en het drukker wordend verkeer van pleziervaartuigen en we zijn al een eind gevorderd. Vandaar ook dat de passage bij schippersvrouwen niet al te geliefd is. Ook zij schuwen als de pest de oversteek van de Schelde. Eerlijk is eerlijk, ik kijk er altijd naar uit, niet om de stoere bink uit te hangen, maar wel om te zien hoe de mens maar vooral de boot de soms extreme natuurelementen doorstaat. Hoe gedraagt zich een schip wanneer wind, stromingen en golven bepalend zijn om richting of geen richting te geven aan een door zijn bestuurder gekozen doel. We verlieten om kwart over acht het haventje van Zierikzee, een stadje waar we door gecharmeerd zijn, ondanks de dure ligplaats. We komen hier zeker terug, ook in de wetenschap dat Zierikzee slechts 75 km en 2 sluizen verwijderd is van onze ligplaats, Spanjeveer. Een groot week-end b.v. We liepen de haven uit, buiten de strekdammen, stond er een dappere 3 Beaufort, oplopend tot 4 naarmate we de Zeelandbrug naderden. De oversteek duurde anderhalf uur en verliep vlekkeloos. Onder een stralende zon liepen we Wemeldinge voorbij, het kanaal in. In t-shirt en korte broek om ons maximaal te laten bruinen, genietend van water en zon. Wat kan je nog meer verlangen ! Hansweert, de volgende sluis verliep niet zo best. Eén van de twee sluizen was in herstelling, dus iedereen in hetzelfde gaatje. Met aan bakboord en stuurboord van de sluis 3 opeenvolgende lengten binnenschepen, werd ook het midden opgevuld met werkschepen, een binnenschip en uiteindelijk pleziervaartuigen. Het bakje was meer dan vol. Een kwartier nadien braakte de sluis alles uit en kwam iedereen op een ietwat onrustige Westerschelde. Het eerste deel ging vrij vlot, maar het tweede gedeelte bleek ruwer. In het zicht van Terneuzen kwamen twee zeeschepen, die ons achteraan gingen inlopen. Dit maakte Petra bijzonder onrustig. Regelmatig keek ze achter zich en steeds kwamen de schepen dichter. Enkele honderden meters voor de sluis kwamen de twee zeeschepen naast en over ons. Bijna stuurloos ben je dan, de motor iets hoger gezet om de uitgezette koers te blijven volgen. We merkten op dat de brug aan de sluis omhoog stond en riepen de Oostersluis op, op kanaal 18.We konden nog mee, zei de sluismeester. Met een ferm snorretje aan de boeg, liepen we de sluis in en legden ons tegen een ander nederlands jacht. Twee Nederlandse senioren-koppels gingen België verkennen, maar liepen verloren in de kaarten. Ik gaf hen info om tot Portus Ganda te komen en daarna hen te vertellen dat ze best Kortrijk, Mons naar Strépy-Thieu gingen om de mooiste route op te geven.4 mensen gelukkig gemaakt, mijn goede daad als ex-scout was terug gebeurd. In Sluiskil kwamen we een zeeschip tegen en een beetje verder gingen stuurboord af en zwaaiden onze Nederlandse vrienden een goed verlof toe.Kwart voor vier lagen we vast. Anita, onze havenmeesteres verwittigd, en een belletje aan Patrick en Kristin gegeven die onmiddelijk replikeerden af te komen omdat ze absoluut mijn bootje wilden zien. Iets na zeven kwamen ze beiden aan boord. Met een grote fles bier en een fles wijn maakten we er een gezellige boel van. Natuurlijk na inspectie van het bootje, dat werd gekeurd binnen en buiten. Ze waren in de wolken, en dat stemde ons vrolijk. Wij eveneens. Met dat gegeven sliepen we nadien met een grote tevredenheid in.
Zierikzee deelgemeente van het zuiden van Schouwen Duivelland in de provincie Zeeland, aan de Oosterschelde. Diverse kleinere fabrieken, regionaal centrum qua bestuur en verzorging. Met de Zeelandbrug die de verbinding vormt met het zuidelijke deel. Zierikzee is een druk bezocht toeristisch stadje, en een druk bezocht watersportgebied.
Dinsdg 23 juni 2009 - 40,9 km met 2 sluizen - draaiuren : 3u54'
Na een verkwikkende nachtrust waren we er klaar voor. Vandaag stond immers een vaart naar Zierikzee op het programma. Met een temperatuur van 20° en een flinke zon erbij zou het kwik vandaag tot 24° stijgen. Heerlijk vaar-weer ! We beginnen de dag met te bellen naar de man van het tankstation en kunnen onmiddellijk bunkeren. We vragen de man een kwartiertje geduld, want ik ben immers nog aan 't eten. Petra heeft naar de stads-bakkerij geweest om de hoek en heeft verse croissants en piccolo's mee. Met de geurende verse koffie er bij smaakt het lekker. Ik hou één piccolo opzij om die met gehakt te eten deze middag. Voor mij een lekkernij bij uitstek. Rond kwart over negen lopen we naar het bunkerstation en draaien de boot zodanig dat hij met de vuldop langs de pomp ligt. Ik tank 175 liter en betaal 200,00. Om halftien verlaten we Brouwershaven, het Grevelingenmeer ligt als een spiegel. Op anderhalf uur zijn we in Bruinisse aan de sluis. Ik merk vanaan de tweede boei voor de sluis, dat het bruggetje van het sas openstaat en roep de sasmeester direct op dat er nog twee motorjachten op komst zijn. Hij vraagt me mijn hoogte en ik antwoord : "4,25m". De Duitser voor me luistert blijkbaar niet naar de marifoon, maar als hij verneemt dat ik ook voor hem gebeld heb is hij blij. Hij laat me voorgaan in de sluis en steekt de duim op. Dat scheelt ons een dik half uur. Twintig na elf, lopen we het sas uit en roepen de sasmeester op om hem te bedanken en verder een goede wacht toe te wensen. De man steekt de duim op. Blijkbaar is hij dat niet gewend van watersporters. Moeiteloos haalt de zon zijn 24°. Gelukkig staan we onder de cabriokap om te sturen, anders zou je serieus verbranden. Immers wind en zon + de weerkaatsing van zon op het water. Het verbrandt of bruint al naargelang de huid. A rato van de afstand naar Zierikzee reken ik tussen één en halftwee ginder te zijn. We passeren de gigantische Zeelandbrug, met vlak erachter het inloop-kanaal achter de versterkte dijken regelrecht naar de haven van Zierikzee. De alziende havenmeester is direct bij ons om af te rekenen, we betalen 19,50. Twee jaar geleden was dat nog 10/12 euro. De Nederlandse Jachthavens hebben qua prijs een serieuze inhaalbeweging gemaakt. Men ziet ook meer en meer bootjes liggen op stijgertjes waar geen electro of water is. Zij liggen gratis. Om te douchen vraagt men nog eens 1 per 6 minuten. Electriciteit wordt afgerekend via muntjes, voor 1 krijgt men 2kw/uur. We gooien direct een euro in het systeem en zullen voor het slapengaan dit nog eens doen. Kwestie om gerust te zijn dat 's nachts de electriciteit niet uitslaat en onze ijskasten overgaan op stroom uit onze batterijen. Bij een wandeling doorheen het mooe stadje, komen er regelmatig boten aan, geladen met toeristen (vooral Duitse). Overal krioelt het dan ook van Duitsers die etend of drinkend luidruchtig over de straten wandelen. Na een wandeling naar de punt van de dijk 's avonds, waar we mooie foto's maken, eten we net voor 't sluiten van de frituur, frietjes met kibbeling (gebakken vis). We veranderen onze plannen omdat ze nog twee dagen mooi weer geven en pas op vrijdag slecht. Morgen, woensdag gaan we naar Sas Van Gent en doen het Veerse Meer later wel eens. Ik wil over de Ooster- en Westerschelde gaan bij goede weersomstandigheden.
De gemeente ligt in de provincie Zeeland en vormt het noordelijke deel van de gemeente Schouwen-Duivelland en telt ongeveer 3.600 inwoners. Gelegen aan het Brouwershavense Gat, een voormalige zeearm, die de grens vormde tussen Schouwen-Duivelland en Goeree-Overflakkee gaat het daarna over in de Grevelingen. Sinds de Deltawerken, die in 1971 een binnenmeer deden ontstaan van meer dan 11.000 hectaren en zich uitstrekt tot de Grevelingendam, vormt het Grevelingenmeer een watersportstek uitstekend op korte afstand van Vlaanderen. Vooral landbouw (aardappelen, graan en suikerbieten), en vroeger de visserij, die echter de laatste tijd fel is teruggelopen sinds de afsluiten van het Brouwershavense Gat. De oude haven is thans een jachthaven geworden, en aan de keersluis werd een nieuwe loswal gemaakt voor het lossen van bouwmaterialen. Het stadje werd gesticht in 1285 en in 1477 werden er stadsrechten verleend. De bloeiperiode in de 17e eeuw verdween met het graven van de Nieuwe Waterweg, die Brouwershaven zijn functie van overslaghaven voor Rotterdam ontnam. Tenslotte vormen het 16e eeuwse raadhuis en de hervormde kerk met stukken uit de 14e, 15e en 16e eeuw de meest bezienswaardige gebouwen. Met de komst van de watersport en een groot aantal Vlaamse watersporters en toeristen, gaat het op de Grevelingen crescendo. Getuige daarvan dat de haven van Bruinisse nog maar eens vergroot.
Maandag 22 juni 2009 - Middelharnis - Brouwershaven 69,1 km + 3 sluizen vaaruren : 6u18'
De boot heeft weer wat stilgelegen, dus de startaccu doet het weer niet. Die vliegt er gegarandeerd uit wanneer ik terug ben in Spanjeveer. Na 10 minuten draait hij. Het is kwart over acht wanneer we het kanaaltje verlaten richting Haringvliet. Het waterpeil moet serieus veranderd zijn, want de sluis werkt nu. We lopen de sluis 10 minuten later uit. Hoe verschillend kan het zijn. Daar waar we toekwamen op het Haringvliet dat al zijn duivels had ontbonden, zo rustig is het nu. We varen precies op een vijver. Het meer is één rimpelloze plas. Niet te geloven. Ik ga weer het eiland Tiengemeten tegemoet, en volg de boeien tot aan de brug over het Vliet. We varen nu stuurboord uit en gaan in de richting van de Volkeraksluizen. Zoals het stilaan de gewoonte wordt, hebben we weer "hoerechanche", want we lopen gelijk de sluis binnen. 't Is binnen en buiten, zo snel gaat het en we bereiden ons voor op het volgende sluizencomplex, de Krammersluizen, die we verlaten kort na de middag. 't Is prachtig weer met een matige wind. We varen nu richting Grevelingenmeer met haar toegangssluis, Bruinisse. Bij Vlamingen zeer bekend. Hier liggen zeer veel landgenoten, bij gebrek aan gelijkaardige infrastructuur in eigen land. Hier kwam ik al vijftien jaar geleden met mijn speedboot en alle andere "NAPO's* er bij. Waar is die tijd ? Wanneer we de sluis terug in een razend tempo verlaten, merken we grote werken aan de jachthaven van Bruinisse. Niet minder dan 800 ligplaatsen komen er bij. Ze overstijgen daarmee Brouwershaven en Port Zélande, op zich toch ook niet van de kleinste jachthavens. Op de Grevelingen varen we naar Brouwershaven. We passeren de eilanden Hompelvoet, Markenje en nog een paar kleinere. Sommige van deze eilanden zoals Tiengemeten op het Haringvliet zijn bewoond door landbouwers. Hun veestapel loopt vrij over het eiland. Zij leven een vrij afgeschermd leven en worden met alles vanaf het vasteland bevoorraadt. Op de Hompelvoet zie je soms wilde paarden, ook worden er bijen gekweekt. De natuur op alle eilanden staat centraal en is beschermd. We lopen binnen iets na twee en liggen vast om 14u20' Na een deugddoende wandeling verkennen we het prachtige dorpje en bestellen een tafeltje in het clubhuis : "Het Roefje", waar we 's avonds lekkere mosselen met frietjes eten. Ik heb de groene kleur van de algen, die op mijn zwemtrap achtergebleven waren er eindelijk af, en daar ben ik blij om. Ik heb water getankt en de wierfilter is proper, bootje staat klaar om morgen verder te trekken. Het zilte nat is er afgespoeld en blinken doet ie weer als vanouds. Morgen wat bijtanken en klaar is onze Enya.
Middelharnis is met zijn 17.500 inwoners het middenste deel van Goeree-Overflakkee en behoord tot de provincie Zuid-Holland. Het overgrote deel van de bevolking verdient zijn brood in de landbouw of aan het toerisme, zeg maar watersport. Sinds de Deltawerken zijn immers zowel het Haringvliet als het Grevelingenmeer watersportgebieden geworden en met name de aanleg van de vele jachthavens, zijn een "boost" voor de watersport. Het stadje zelf vormt samen met Stad aan het Haringvliet, Oude Tonge, Nieuwe Tonge en Sommelsdijk één entiteit. Het Haringvliet is één van de echte zoutwatergebieden, te merken aan de fauna en flora. Tenslotte heeft het enkel twee interessante gebouwen, het gemeentehuis van Middelharnis (1639) en de laat-Gotische Hervormde Kruiskerk, oordspronkelijk 2e helft 15e eeuw, maar later diverse malen verbouwd en vergroot. Het slechte weer en de harde wind hielden ons hier. Maar vanaf morgen gingen de weersomstandigheden crescendo. Vanaf dinsdag sprak men van 24/25°. We planden een trip naar Brouwershaven op het Grevelingenmeer, en daarvoor hoopten we dat de weergoden ons goed gezind waren. Zo bruisend en levendig Middelharnis is op zaterdag, zo doods en verlaten is het op zondag. Op het terras van één van de weinig geopende cafés dronken we een biertje, voor Petra een wit wijntje.Met de voeten bijna in de oude haven met dobberende bootjes in vele kleuren, zeiltjes en boegkleuren, het had toch charme ! Het café heette niet voor niets "Het Genot" We wandelden langs de haven naar het kanaaltje toe, waar ons bootje lag. En wonder boven wonder, we zagen de eerste Vlamingen liggen. Eens aan boord lagen we wat, leesden wat, sliepen wat, rusten wat, kortom we deden zalig niets. Vermits onze TV nog niet in orde was, keken we naar "Out of Africa" op DVD, altijd weer mooi met die schitterende beelden van het zwarte continent en de weergaloze vertolkingen. Daarna kropen we in onze nestje, genietend van rust en stilte en hopend op een nieuwe schitterende vaardag morgen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
