varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
10-07-2009
Browershaven - Zierikzee.
Dinsdg 23 juni 2009 - 40,9 km met 2 sluizen - draaiuren : 3u54'
Na een verkwikkende nachtrust waren we er klaar voor. Vandaag stond immers een vaart naar Zierikzee op het programma. Met een temperatuur van 20° en een flinke zon erbij zou het kwik vandaag tot 24° stijgen. Heerlijk vaar-weer ! We beginnen de dag met te bellen naar de man van het tankstation en kunnen onmiddellijk bunkeren. We vragen de man een kwartiertje geduld, want ik ben immers nog aan 't eten. Petra heeft naar de stads-bakkerij geweest om de hoek en heeft verse croissants en piccolo's mee. Met de geurende verse koffie er bij smaakt het lekker. Ik hou één piccolo opzij om die met gehakt te eten deze middag. Voor mij een lekkernij bij uitstek. Rond kwart over negen lopen we naar het bunkerstation en draaien de boot zodanig dat hij met de vuldop langs de pomp ligt. Ik tank 175 liter en betaal 200,00. Om halftien verlaten we Brouwershaven, het Grevelingenmeer ligt als een spiegel. Op anderhalf uur zijn we in Bruinisse aan de sluis. Ik merk vanaan de tweede boei voor de sluis, dat het bruggetje van het sas openstaat en roep de sasmeester direct op dat er nog twee motorjachten op komst zijn. Hij vraagt me mijn hoogte en ik antwoord : "4,25m". De Duitser voor me luistert blijkbaar niet naar de marifoon, maar als hij verneemt dat ik ook voor hem gebeld heb is hij blij. Hij laat me voorgaan in de sluis en steekt de duim op. Dat scheelt ons een dik half uur. Twintig na elf, lopen we het sas uit en roepen de sasmeester op om hem te bedanken en verder een goede wacht toe te wensen. De man steekt de duim op. Blijkbaar is hij dat niet gewend van watersporters. Moeiteloos haalt de zon zijn 24°. Gelukkig staan we onder de cabriokap om te sturen, anders zou je serieus verbranden. Immers wind en zon + de weerkaatsing van zon op het water. Het verbrandt of bruint al naargelang de huid. A rato van de afstand naar Zierikzee reken ik tussen één en halftwee ginder te zijn. We passeren de gigantische Zeelandbrug, met vlak erachter het inloop-kanaal achter de versterkte dijken regelrecht naar de haven van Zierikzee. De alziende havenmeester is direct bij ons om af te rekenen, we betalen 19,50. Twee jaar geleden was dat nog 10/12 euro. De Nederlandse Jachthavens hebben qua prijs een serieuze inhaalbeweging gemaakt. Men ziet ook meer en meer bootjes liggen op stijgertjes waar geen electro of water is. Zij liggen gratis. Om te douchen vraagt men nog eens 1 per 6 minuten. Electriciteit wordt afgerekend via muntjes, voor 1 krijgt men 2kw/uur. We gooien direct een euro in het systeem en zullen voor het slapengaan dit nog eens doen. Kwestie om gerust te zijn dat 's nachts de electriciteit niet uitslaat en onze ijskasten overgaan op stroom uit onze batterijen. Bij een wandeling doorheen het mooe stadje, komen er regelmatig boten aan, geladen met toeristen (vooral Duitse). Overal krioelt het dan ook van Duitsers die etend of drinkend luidruchtig over de straten wandelen. Na een wandeling naar de punt van de dijk 's avonds, waar we mooie foto's maken, eten we net voor 't sluiten van de frituur, frietjes met kibbeling (gebakken vis). We veranderen onze plannen omdat ze nog twee dagen mooi weer geven en pas op vrijdag slecht. Morgen, woensdag gaan we naar Sas Van Gent en doen het Veerse Meer later wel eens. Ik wil over de Ooster- en Westerschelde gaan bij goede weersomstandigheden.
De gemeente ligt in de provincie Zeeland en vormt het noordelijke deel van de gemeente Schouwen-Duivelland en telt ongeveer 3.600 inwoners. Gelegen aan het Brouwershavense Gat, een voormalige zeearm, die de grens vormde tussen Schouwen-Duivelland en Goeree-Overflakkee gaat het daarna over in de Grevelingen. Sinds de Deltawerken, die in 1971 een binnenmeer deden ontstaan van meer dan 11.000 hectaren en zich uitstrekt tot de Grevelingendam, vormt het Grevelingenmeer een watersportstek uitstekend op korte afstand van Vlaanderen. Vooral landbouw (aardappelen, graan en suikerbieten), en vroeger de visserij, die echter de laatste tijd fel is teruggelopen sinds de afsluiten van het Brouwershavense Gat. De oude haven is thans een jachthaven geworden, en aan de keersluis werd een nieuwe loswal gemaakt voor het lossen van bouwmaterialen. Het stadje werd gesticht in 1285 en in 1477 werden er stadsrechten verleend. De bloeiperiode in de 17e eeuw verdween met het graven van de Nieuwe Waterweg, die Brouwershaven zijn functie van overslaghaven voor Rotterdam ontnam. Tenslotte vormen het 16e eeuwse raadhuis en de hervormde kerk met stukken uit de 14e, 15e en 16e eeuw de meest bezienswaardige gebouwen. Met de komst van de watersport en een groot aantal Vlaamse watersporters en toeristen, gaat het op de Grevelingen crescendo. Getuige daarvan dat de haven van Bruinisse nog maar eens vergroot.
Maandag 22 juni 2009 - Middelharnis - Brouwershaven 69,1 km + 3 sluizen vaaruren : 6u18'
De boot heeft weer wat stilgelegen, dus de startaccu doet het weer niet. Die vliegt er gegarandeerd uit wanneer ik terug ben in Spanjeveer. Na 10 minuten draait hij. Het is kwart over acht wanneer we het kanaaltje verlaten richting Haringvliet. Het waterpeil moet serieus veranderd zijn, want de sluis werkt nu. We lopen de sluis 10 minuten later uit. Hoe verschillend kan het zijn. Daar waar we toekwamen op het Haringvliet dat al zijn duivels had ontbonden, zo rustig is het nu. We varen precies op een vijver. Het meer is één rimpelloze plas. Niet te geloven. Ik ga weer het eiland Tiengemeten tegemoet, en volg de boeien tot aan de brug over het Vliet. We varen nu stuurboord uit en gaan in de richting van de Volkeraksluizen. Zoals het stilaan de gewoonte wordt, hebben we weer "hoerechanche", want we lopen gelijk de sluis binnen. 't Is binnen en buiten, zo snel gaat het en we bereiden ons voor op het volgende sluizencomplex, de Krammersluizen, die we verlaten kort na de middag. 't Is prachtig weer met een matige wind. We varen nu richting Grevelingenmeer met haar toegangssluis, Bruinisse. Bij Vlamingen zeer bekend. Hier liggen zeer veel landgenoten, bij gebrek aan gelijkaardige infrastructuur in eigen land. Hier kwam ik al vijftien jaar geleden met mijn speedboot en alle andere "NAPO's* er bij. Waar is die tijd ? Wanneer we de sluis terug in een razend tempo verlaten, merken we grote werken aan de jachthaven van Bruinisse. Niet minder dan 800 ligplaatsen komen er bij. Ze overstijgen daarmee Brouwershaven en Port Zélande, op zich toch ook niet van de kleinste jachthavens. Op de Grevelingen varen we naar Brouwershaven. We passeren de eilanden Hompelvoet, Markenje en nog een paar kleinere. Sommige van deze eilanden zoals Tiengemeten op het Haringvliet zijn bewoond door landbouwers. Hun veestapel loopt vrij over het eiland. Zij leven een vrij afgeschermd leven en worden met alles vanaf het vasteland bevoorraadt. Op de Hompelvoet zie je soms wilde paarden, ook worden er bijen gekweekt. De natuur op alle eilanden staat centraal en is beschermd. We lopen binnen iets na twee en liggen vast om 14u20' Na een deugddoende wandeling verkennen we het prachtige dorpje en bestellen een tafeltje in het clubhuis : "Het Roefje", waar we 's avonds lekkere mosselen met frietjes eten. Ik heb de groene kleur van de algen, die op mijn zwemtrap achtergebleven waren er eindelijk af, en daar ben ik blij om. Ik heb water getankt en de wierfilter is proper, bootje staat klaar om morgen verder te trekken. Het zilte nat is er afgespoeld en blinken doet ie weer als vanouds. Morgen wat bijtanken en klaar is onze Enya.
Middelharnis is met zijn 17.500 inwoners het middenste deel van Goeree-Overflakkee en behoord tot de provincie Zuid-Holland. Het overgrote deel van de bevolking verdient zijn brood in de landbouw of aan het toerisme, zeg maar watersport. Sinds de Deltawerken zijn immers zowel het Haringvliet als het Grevelingenmeer watersportgebieden geworden en met name de aanleg van de vele jachthavens, zijn een "boost" voor de watersport. Het stadje zelf vormt samen met Stad aan het Haringvliet, Oude Tonge, Nieuwe Tonge en Sommelsdijk één entiteit. Het Haringvliet is één van de echte zoutwatergebieden, te merken aan de fauna en flora. Tenslotte heeft het enkel twee interessante gebouwen, het gemeentehuis van Middelharnis (1639) en de laat-Gotische Hervormde Kruiskerk, oordspronkelijk 2e helft 15e eeuw, maar later diverse malen verbouwd en vergroot. Het slechte weer en de harde wind hielden ons hier. Maar vanaf morgen gingen de weersomstandigheden crescendo. Vanaf dinsdag sprak men van 24/25°. We planden een trip naar Brouwershaven op het Grevelingenmeer, en daarvoor hoopten we dat de weergoden ons goed gezind waren. Zo bruisend en levendig Middelharnis is op zaterdag, zo doods en verlaten is het op zondag. Op het terras van één van de weinig geopende cafés dronken we een biertje, voor Petra een wit wijntje.Met de voeten bijna in de oude haven met dobberende bootjes in vele kleuren, zeiltjes en boegkleuren, het had toch charme ! Het café heette niet voor niets "Het Genot" We wandelden langs de haven naar het kanaaltje toe, waar ons bootje lag. En wonder boven wonder, we zagen de eerste Vlamingen liggen. Eens aan boord lagen we wat, leesden wat, sliepen wat, rusten wat, kortom we deden zalig niets. Vermits onze TV nog niet in orde was, keken we naar "Out of Africa" op DVD, altijd weer mooi met die schitterende beelden van het zwarte continent en de weergaloze vertolkingen. Daarna kropen we in onze nestje, genietend van rust en stilte en hopend op een nieuwe schitterende vaardag morgen.
Donderdag 18 juni 2009 - 41 km - geen sluizen - vaaruren 3u48'
Ik zou dit stukje de titel willen toekennen : "De Verschrikking van Petra". Men voorspelde wisselvallig weer vandaag, maar na enkele weerberichten werd ik niets wijzer, integendeel ! Kans op een regenbui, zonnige perioden, bewolkt en een stevige wind. André Van Duyn zou daarover zeggen : "Wat mot een mens ermee. Laten we zeggen dat Petra het deed om mij te plezieren, maar van harte was het zeker niet. We hadden twee dagen in de Lage Zwaluwe gelegen, onze boegschroef was hersteld en ons bootje was als nieuw. We voeren uit rondom de klok van 09.00u. De schilder wuifde ons na en wenste ons alle goeds toe. Ik was blij met de goeie service, onthaal en ligplaats.Eerst de Amer op en vervolgens het Hollands Diep. De golfjes waren nijdig, maar niet om te zeggen, we keren om. Petra was stil. Een blinde kon zien aan haar lichaamstaal, dat dit niet haar ding was. In de verte doken de Moerdijkbruggen op. Hier was het uitkijken voor het beroeps-verkeer dat richting sluis of Dortse Kil ging. Wijzelf volgden diegenen die naar de sluis liepen, en bij de laatste boei voeren we naar de andere kant en namen de beboeing van het Haringvliet. Het weer werd temperamentvol, dat was het minste dat je kon zeggen. Korte nijdige golven sloegen over de boeg tot tegen de ruiten van de besturing.Ons bootje onderging een serieuze test en bleek alles met glans te doorstaan. Petra leidde me feilloos door iedere boei voorbij het eiland "Tiengemeten" met Stad aan het Haringvliet er net voor en Middelharnis in de verte.Om half één lagen we vast. De boot werd eerst onderhanden genomen om het zout er af te spoelen en korte tijd later merkten we van de woelige overtocht niets meer. Middelharnis lokte ons met winkels waar 50% en meer korting gegeven werden. Bij Petra was de grimmige overtocht snel vergeten. Ik kocht een paar bootschoenen en Petra twee paar zomerschoenen, alles aan minder dan de helft van de originele prijs. In een kledingwinkel elk een zomerbroek om te dragen op de boot. We waren weinig geld kwijt en hadden de dingen gekocht die we echt nodig hadden. Proviand voor de volgende dagen werd ingeslagen, daarna doken we op de terugweg in een pannekoekenhuisje en smulden heerlijk van deze lekkernij. 's Avonds genoten van een prachtige zonsondergang, weliswaar met een te fel windje. Hier bleven we het ganse week-end. Gelukkig dat we redelijk vroeg in het toegangskanaal lagen, want na een uur kwamen vele schepen binnen en moesten dubbel liggen. Gelukkig hadden we een goed plaatsje uitgekozen, waar we 's avonds vermoeid, maar zeer tevreden over de tocht en ons bootje insliepen.
Omdat we in Weesp hadden vastgesteld dat de boegschroef het niet meer deed, had ik in Weesp zelf eens nagekeken wat de oorzaak kon zijn. De accu bleek 10j oud en dat is fors. Ofwel moest die vervangen worden ofwel was er iets in de boegschroef zelf. Na de zware vaardag van gisteren hadden we geslapen als rozen. Het was dan ook na half acht eer we uit de veren waren. Toen we, na het ontbijt, de winkel binnenkwamen, verbaasde ons weer, hoe groot het aanbod hier wel was. De winkel behoord tot de keten "Nauticring". Petra trakteerde me op een nieuwe set van "Swobbit" een luxe steel met afneembare zwabber en borstel. Nog wat inox vijzen en een karabijnhaak en we waren 200,- armer. Maar we hadden wel degelijk materiaal gekocht. De mecanicien verwittigde ons dat het rond twee uur zou worden, voor hij langskwam. Ik hield me bezig aan boord en Petra verkende het dorp Lage Zwaluwe. Ze kwam terug met één van de beste "maatjes" die ik al gegeten heb. De boterhammetjes met daarna een taartje met aardbeien en onze dag kon niet meer stuk. Net voor twee uur kwam de mecanicien aan boord en vertelde me op voorhand dat hij één euro rekende per minuut. Ik had alles reeds uitgebroken en opengelegd zodat hij direkt kon beginnen. Ik had ook het boek er bij van boeg- en hekschroef van Vetus met reserve breekpennen. Toen hij vroeg om te draaien en de accu had doorgemeten, bleek de buitenste breekpen gebroken te zitten. Gelukkig, want de binnenste, daarvoor moest mijn bootje uit 't water. Na 25 min was de klus geklaard en ik betaalde 25. Goeie afspraak, vond ik. De boegschroef die op de tunnel zit ontdeden we van het huis en de roterende kop die vrijkwam, daar zaten drie gaatjes. Met een doorslag klopte hij in één van de drie gaatjes en de pen kwam in 2 stukken er uit. Met een imbussleutel de kop terug opgeschroeft, het huis er op en klaar was het. Die namiddag lagen we lui te niksen, 'k was blij dat het bootje terug ok was, want morgen ging het naar het Haringvliet, al was de weersvoorspelling niet zo best.
Woensdag 17 en Donderdag 18 juni 2009 - 92,6 km - 4 sluizen - draaiuren 10u
Men voorspelt vandaag schitterend weer en 't is nog waar ook. Hemelsblauwe lucht en temperaturen van om en bij de 22°. We verlaten rond 09.05u het haventje van Weesp na weer 2 heerlijke dagen verblijf in Muiden en Weesp. In ons notaboekje enkele dingen genoteerd om te bezoeken, misschien volgend jaar. Onder het bruggetje door, het Amsterdam-Rijnkanaal op, tot de Zuidersluis en de Merwede is precies 3 uur varen. Dat weten we uit het verleden. Een kwartier vroeger dan anders komen we aan de Zuidersluis. De sasmeester laat me de sluis binnen, maar vraagt te wachten. Er zijn nog andere mensen op komst. We worden in een mum van tijd geschut samen met vier andere jachten. Beroepsvaart op de Merwede is sterk gedaald in de loop der jaren, merk ik. Maar die plaats is ingenomen door jachten, zoveel is duidelijk. Eéntje haakt af onderweg om te middagmalen, en twee andere nemen een vaarweg voor bootjes met 2,6m doorvaarthoogte. Mijn boot meet 4,25m boven het water, volledig (met radarbeugel en kap), en 4m met de radarbeugel naar beneden. De kap kan ook naar beneden, maar dat werkje wil ik thuis eens precies nameten. Ik vaar richting Gorinchem of Gorkum zoals iedereen zegt. Met de hoge brug te nemen en de daaropvolgende sluis komen we op de Nieuw Merwede. 't Is al na vijf uur, de zon begint laag te zitten, dus zonnebrilletje op,want de schittering op 't water doet ons de traantjes in de ogen krijgen. Ik ga richting Lage Zwaluwe omdat daar technische hulp voorhanden is en ik de boegschroef kan laten nakijken. Bij jachwerf Crezée kan ik dan ook nog eens in de winkel rondneuzen. We liggen vast om vijf over zeven, en hebben precies tien uur gedraaid. De technieker komt morgen heeft hij beloofd, dus dat loopt. Eventueel vervangt hij ook de accu. Uit de voorraadschuur van Albert Heyn eten we lekkere hamburgers die we de vorige dag in Weesp kochten. We nemen daarna nog een wijntje en genieten van het schitterende weer op het achterdek, met wat muziek op de achtergrond. We hebben uit de winkel wat leesvoer over nieuwe producten voor pleziervaart meegekregen en lezen die van A tot Z. Rond tienen gaat de lichten uit op de Enya na een zware vaardag.
Weesp is een stadje onder de rook van Amsterdam, zeg maar en werd in de 11e eeuw reeds vernoemd als Wisene. Het ligt in de provincie Noord-Holland en telt een kleine 18.000 inwoners. De Hervormde St. Laurenskerk (1462), het monumentale Stadhuis (1772) en het St. Bartholomeusgasthuis (1632) zijn de drie meest imposante gebouwen. Met haar ligging tussen de Vecht aan de ene kant en het Amsterdam-Rijnkanaal aan de andere kant alsook de Gaasp en de Smal Weesp lijkt het wel ingesloten door water. Wisten jullie trouwens dat Weesp als eerste in Nederland de porselein-industrie naar het vaste land brachten ? Van het ondertussen verdwenen Weesper porselein worden prachtige staaltjes getoond in het Stadhuis. Aan de Smal-Weesp, zoals vroeger reeds genoemd de prachtige wipkorenmolen " 't Haantje". Verder is de historische stadskern beschermd. Om kwart over acht staan we op. Vandaag hoeft niets, alles mag. Petra gaat shoppen in Weesp en ik neem ons bootje onderhanden en maak alles in orde voor het vervolg van onze tocht morgen. Winkelen bij Albert Heyn, daarna in de speciaalzaak kersen en aardbeien kopen, want die waren on-aards lekker en twee sleutels laten bijmaken voor de boot. De ganse voormiddag een zonnetje met een fris windje, waarvan deze jongen gebruik maakt om in ontbloot bovenlijf (wees gerust, krijgen jullie niet te zien) zijn bootje eens flink onder handen zal nemen. Petra komt terug van boodschappen te doen en ik loop haar tegemoet om te helpen dragen. 't Zal makkelijker zijn wanneer we onze fietsen hebben, die in bestelling zijn.Alles behalve de sleutels, dit zijn genummerde sleutels van een deur en een contact-slot. Namaken kan niet. Ik bel met Lars er over, hij heeft ze vergeten meegeven, dus geen probleem. 's Namiddags is het zonnig maar toch altijd met een te frisse wind. Ik lees een boek van Pieter Aspe, dat Petra kreeg op haar dagelijkse treinrit naar 't werk. Petra komt naar 't dek in volledige uitgangs-kledij, en ik monster haar goedkeurend. "k' Ben klaar, want 'k heb honger" zegt ze. Dat betekent klaarmaken, zoveel is duidelijk. We zakken af naar de Slijkstraat en Restaurant Selene. 't Is kwart voor zes en we zijn de eersten. 'k Dacht dat het altijd vol was, hier, zegt ze ongelovig naar mij kijkend. Wacht maar, repliceer ik, en warempel een halfuurt later is de zaak vol. Petra neemt een Pizza Margarita en ik hetzelfde als vorige week een "filetto Giorgio", een steak met ui, champignons en roomsaus, broccoli en gegratineerde aardappeltjes in taartjesvorm. In gezelschap van een schitterend flesje Montepulciano, neem ik als dessert verse aardbeien met ijsje. We zijn toch Bourgondiërs, nietwaar ! We wandelen hand in hand langs de mooie Vecht en de schitterende molen 't Haantje naar ons bootje en voelen ons de gelukkigste mensen ter wereld. Men zou het voor minder !
Maandag 15 en Dinsdag 16 juni 2009 - 33,4 km - 1 sluis - vaaruren 3u42'
Nog gauw kwam de havenmeester langs om het havengeld te innen. 't Is overtrokken, maar droog deze ochtend, zegt de weerman. Vermits een weerman nooit liegt ! Lichtjes ruimt de ochtendnevel over het gladde Eemmeer. De zichtbaarheid is goed en we varen om 07.50 u weg. We zullen voor de middag via de sluis van het historische Muiden op de Vecht belanden en langs de Smal Weesp naar Weesp varen. Maar zo ver zijn we nog niet. Immers na het Eemmeer volgt nog het laatste van de Randmeren, het Gooimeer. Petra heeft op de kaart een kortere geul ontdekt tot Muiden, midden van ondiepe plaatsen.We gaan die bevaren, maar 't blijft uitkijken. In de verte zien we reeds het kasteel van Muiden. Over dit kasteel vertelde ik reeds eerder een prachtig verhaal. Traag lopen we richting sluis, want die zit vol aan de andere kant. Wanneer deze leeglopen, is het onze beurt en we nemen de stuurboord-sluis. De man komt langs en incasseert de 7,00 sluisgeld. Bij het uitlopen van de sluis komen we op de Vecht, passeren de taverne Floris V en dan volgen er nog eens 3 bruggen ( 3,00 bruggeld) en tenslotte een spoorwegbrug, die ik niet onder kan vanwege mijn hoogte, tenzij ik mijn radarbeugel laat zakken. Ik moet slechts twee knoppen losmaken en het ganse geval zakt, maar ik ben er te lui voor. We leggen ons op de remming en er komt een prachtige botter naast ons liggen. Twee senioren-families, allemaal universitairen op rust, liggen naast ons en slaan een praatje terwijl ze koffie en lekkers snoepen. Ze feliciteren ons met onze koop en vinden de boot prachtig. We vertellen van waar we komen en zij beginnen aan hun verlof. Voor we het beseffen moeten we afscheid nemen van onze "Nederlandse buren" want de spoorwegman die de brug draait maant ons aan tot spoed. Eens door de brug laat de botter de hoorn gaan tot afscheid. Hij gaat een stuk Vecht doen (stremming van 2 bruggen gedurende 2 dagen) en daarna verder. Ik ga stuurboord uit en kom op de Smal Weesp. We passeren een gigantisch mooie molen en komen op een klein meertje dat de jachthaven herbergt. Wanneer we de molen passeren, zie je ook een stukje van het leuke stadje Weesp. Petra is in haar nopjes, immers hier stoppen we een dag, en gaan dan pas verder. Zonder verdere problemen leggen we aan. Na het eten en de siësta, duiken we het stadje in. We kopen lekkere kersen en aardbeien en stappen een Blokker binnen en kopen er wat klein gereedschap voor de boot. Ook hier valt het ons op, hoeveel goedkoper de prijzen in Nederland zijn in vergelijk met België (10 à 15% zeker). We besluiten om vanavond aan boord te eten, en morgen uit eten te gaan bij de Italiaan "Selene", waar ik de vorige week samen met Brigitte en Ludo was.We betalen hier 25,- voor twee dagen met 2 personen, electra en water en douche inbegrepen. 's Avonds na het eten nemen we een douche en spoel ik de boot nog effen om het zout en de groene aanslag van algen te verwijderen. Na een glaasje wijn en wat babbelen op het achterdek, krasselen we op en vervoegen onze kooien. We slapen de slaap der zaligen !
Botters hebben altijd gevaren op de Zuiderzee. Deze bonkige houten schepen met bruine zeilen waren niet te tellen. Met de hun gekende manie voor behoud van schepen hebben deze mensen hun schepen weten te behouden in hun oorspronkelijke bouw. Spakenburg heeft een unieke werf behouden, die na een moeilijke tijd terug wind in de zeilen heeft. De Botters worden terug volop gemaakt. In 1675 was er op deze plaats reeds een "schuytenmaekerye". Na het sluiten van de Zuiderzee hebben de Botters het lang moeilijk gehad, maar een vernieuwde belangstelling in deze houten historische schepen, heeft de werf gered van de ondergang. Met sponsering van diverse regionale instellingen en bedrijven werd de werf in 1992 volledig gerestaureerd en beheerd door de "Stichting Botterwerf Spakenburg". Enkel de scheepstimmerman is een zelfstandig ondernemer. Met de Botterwerf midden in 't dorp en de vele Botters in de oude haven is dit het meest markante gezicht van Spakenburg.
Zondag 14 juni 2009 - Blokzijl naar Spakenburg 96,2 km - 2 sluizen - draaiuren 8u12'
De voorbereidingen aan ons bootje starten slecht, want de motor start niet. Reeds van bij de aankoop wist ik dat dit me te wachten stond. Andere batterijen. Immers, de vorige eigenaar heeft ze nooit vernieuwd en batterijen zijn beperkt in duur. Maar goed, als ex-scout trekt je altijd en overal je plan. De bornen van de accu's zijn niet geoxideerd en er zijn geen lekken. Dus opnieuw de verbindingen losgemaakt en gekuist, wat vaseline aan de bornen en de motor loopt weer. De accu's verliezen te snel hun oplading. En dat is ouderdom. Petra kijkt ongerust. 't Is buiten winderig en overtrokken, niet al te mooi vaarweer. We vertrekken met een lichte vertraging rond 09.50u. Donkere wolken en een stevige wind zijn ons deel wanneer we richting Vollenhove en het Zwarte Water varen om daarna op het Ketelmeer te komen. De hemel kleurt donkerder en donkerder en we verwachten ons aan een buitje. Op het meer komen we midden een groep aalscholvers die opstuiven wanneer ze ons bootje opmerken. Met honderden vliegen ze op, zodat de hemel nog zwarter wordt. Spectaculair, al die viseters. We verlaten het Ketelmeer en gaan richting Randmeren. De Roggebotsluis die we gewoon in- en uitvaren stond gewoon klaar voor ons. Dat begint goed. Het weer blijft droog en de wind gaat liggen. We besluiten er een lange vaardag van te maken en voor Spakenburg te gaan. We hebben genoeg proviand aan boord, Want Spakenburg, zoals alle dorpen rond de Randmeren is kerks, dus alles gesloten, ook cafés en restaurants. De weersomstandigheden worden beter, het zonnetje priemt door de wolken, van regen blijven we gespaard en het verwarmt. Onze jassen vliegen langs de kant en in t-shirt varen we verder.Wat een verschil ! Het gaat beter en beter met het schip te besturen, 'k begin er echt mee te spelen. Dat belooft ! Daar waar we aanvankelijk gekozen hadden voor Zeewolde kiezen we nu voor Spakenburg. We schieten formidabel goed op en we lopen volgens mijn berekeningen zeker een kleine 2km/u sneller dan vroeger met de vorige boot. In glijvaart naar de tweede sluis van de dag, de Nijkerkersluis op het Nijkerkernauw. Om vijf voor vijf varen we de klaarstaande sluis binnen en vijf/zes minuutjes later er weer uit. Als alle sluizen zo zijn !!! Alles staat gewoon klaar voor ons. Een luxe, gewoon. Rond vijf over half zes stomen we de haven van de kerkgemeenschap van Spakenburg binnen . Hier lagen we reeds tweemaal. Electra aangeschakeld en flink vastgelegd met een extra touw, want 's nachts kan het hier flink waaien. Ik help een buurman die sukkelt om aan te leggen. We doen een wandelingetje door Spakenburg en we wanen ons beiden in Bokrijk. De vrouwen in klederdracht en iedereen thuis met de familie. Alle winkels gesloten, want op de Dag des Heeren hoort het zo in dit streng gereformeerde dorp. We nemen nog was foto's van een scheepswerf, midden in het dorp, bekend om zijn bonkige scheepstypes. Hier staat werkelijk de tijd stil. Petra heeft ondertussen zes eitjes met verse garnalen klaargemaakt met Frans brood. We eten alles op tot het laatste kruimeltje.Met meer dan 96 km gevaren en 2 sluizen daarbij halen we een gemiddelte van meer dan 11 km/u, sluistijden inklusief. Morgen staat er een light-programma te wachten en enkele dagen zonder varen. Het leven bestaat niet enkel uit varen alleen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
