varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
17-08-2011
Veurne, geboortestad van Arthur Blanckaert.
Deze illustere bewoner,is beter bekend als Will Tura.
*Het portretteren van de kapitein van het motorjacht Enya, terwijl deze een "Brugse Zot" achterover kapt, berust op een loutere, zeldzame toevalligheid. Het weze gezegd ! *De tweede foto is ons bootje, verscholen tussen het groen van de overkant aan de schuine kant van de openstaande sluis in Veurne. *De derde foto is mijn maatje, mijn matroosje en mijn vrouwtje, zonder wie vele dingen scheef zouden lopen aan boord. Ook waarheid heeft haar rechten.
Voor we vertrekken hebben we een ontmoeting met Carl Decaluwé, Vlaams parlementariër, die me vraagt waar m'n bootje geschilderd is. Ik geef hem een kaartje van Alain,de schilder. Zijn motorboot is dringend aan een schilderbeurt toe. Er wordt niet over politiek gepraat, en dat vindt de man goed. Voldoening loopt over zijn gezicht. Eigenlijk staan we daar niet bij stil, maar het moet soms irriterend zijn wanneer iedereen je persé wil aanspreken over: "wanneer gaan we een regering hebben", "wat zitte gulle doar te doen in Brussel ?"enz... Niets van dat alles, enkel wij tweeën op een rustige steiger in Ieper lullen over diepgang van de Durme, waar aanleggen, hoogte van bruggen en nog meer dood-banale dingen die het leven soms ingrijpend aangenaam kunnen maken. Maar er wacht een afspraak met de sluismeester, dus neem ik met een stevige handdruk afscheid van een getekend man, die wars van onze of zijne politieke bezigheid, nood heeft aan vakantie met familie en vriernden. 't Was plezant Carl, je te leren kennen. Zwaaiend nemen we afscheid en tuffen verder in de richting van Boezinge. Nauwelijks één kilometer van elkaar liggen ze "De Boezingse Tweeling, Sas en Dorp genaamd. Het schutten gaat moeizaam, want met vier in een sluis die iets langer is dan 40 meter is het passen en meten geblazen. Het natuurlijke deel van het kanaal wacht ons, bij het uitkomen er van draaien we bakboord, richting Fintele Sluis. Een flauwe zon brokkelt met veel moeite door en dringt regenachtige wolken opzij. Tweehonderd meter voor de sluis roep ik Fintele op. "De sluis staat klaar", meneer antwoordt de sasmeester. Samen met een collega uit het Antwerpse schutten we in Fintele. We blijken allebei een Haven van Antwerpen-verleden te hebben, hij als kraanman, ikzelf als bevrachter van binnenschepen. Op de Lovaart gaat alles z'n gangetje. De bruggen die onderweg moeten gedraaid worden, gebeuren stipt manueel of via de camera's. In het openstaande sluisje in Veurne draai ik direct stuurboord af en leg mij aan de schuine kant, net voor Oscar, ex-schipper van de Kamina en clubgenoot op Spanjeveer. Achter de Kamina een groot jacht. Het blijkt later eigendom te zijn van Robert Troch, nog iemand uit mijn binnenvaart-verleden.'k Lig op mijn plaats, tussen mensen die ik ken en waarvan iets uitstraalt, nl. warmte. In een tijd van zoveel hateloosheid, van zeer groot belang ! Of niet, soms !
Met een flauw zonnetje gaan we wandelen in Ieper. Ondanks Ieper wereldfaam geniet en met het imposante Belfort een fascinerend beeld vormt op de Markt, er dagelijks een "kippevelmoment" plaatsgrijpt met "The Last Post" onder de Menenpoort, vind ik dat de stad meer en meer afglijd naar een verwaarloosde stad. We krijgen in Vlaanderen meer en meer steden die fel op elkaar gaan lijken. Brugge, Gent en Ieper zijn fotocopies geworden van elkaar. "Belgian Chocolates", "The Best Beer in the World" en "Belgian Lace". Voeg daarbij paardenkoetsen à volonté door de straten en we zijn klaar. Fototrekkende Chinezen, Japanners en Amerikanen en we worden in Vlaanderen een groot Bokrijk. Overal horeca zaken met te grote terrassen, dagschotels aan 12,11,10 en soms minder euro's en klaar ben je. Kluts daarbij een Delhaize, een Colruyt, een Gamma, een Hubo, een Kruidvat en een Standaard Boekhandel. Zo, dat is het gamma van 95% van alle Vlaamse steden geworden ! Het zij zo. Ieper, die de "Grote Oorlog" in zich draagt, waar het verleden er één is van met bloed doordrenkte grond, is veraf. We nemen de buitenkanten van de kattestad waar echte Ieperlingen wonen, velen verarmd door de crash van L&H. Zij die zich een villa kochten, want de hemel was plots nabij. Was daar niet de koning zelf die het tweetal bijna heilig verklaarde en waar Dehaene de beide schurken de hemel in prees. Niets bleef er over. De omringende dorpjes zijn nog authentiek gebleven. Zij nog wel, omdat ze met een goed boerenverstand niet geloofden in de gouden koets waar de beide Ieperlingen door de stad gereden werden. Zij bleven nuchter en hielden dat wat iedereen had moeten doen, hun spaarcentjes !
25.08.2011 - Oudenburg - Ieper jachthaven 56,5 km met 3 sluizen en 5 bruggen.
't Wordt zonnig, zegt iedereen en het lijkt nog bewaarheid te worden, ook. Rond 09.00 uur verlaten we Oudenburg. Mieken en François zwaaien ons uit, zij keren terug naar Gent. De mobiele ploeg 2 volgt ons. Alle brugjes over de vaart openen snel en degelijk. Nadat we de laatste brug zijn gepasseerd, roepen we de St. Jorissluis op. De sluismeester antwoord, dat de sluis klaar zal staan. Ik steek een tandje bij, want Petra heeft gemerkt met de verrekijker dat er al iemand in ligt. Niemand wacht graag, denken we. 'k Heb de kaart van mijn vignet klaargelegd, want hier wordt die telklens gevraagd. Bij het buitenvaren van de sluis, komen we op de grote kom van de IJzer. Hier zijn de kinderen, die bij het BLOSO zeilles volgen, de baas. Jonge gasten komen hier leren plankzeilen of zeilen met de optimistjes, een klein zeilbootje. Op de IJzer wachtten ons nog 2 bruggen, Tervatebrug en Knokkebrug. Vooral die laatste is een gevaarlijke, want ze wordt bediend door de mensen van Boezinge-sluizen. Wanneer die net aan 't versassen zijn, kan het een tijdje duren. Na een kleine wachttijd is de Knokkebrug verleden tijd en duiken we het kanaal IJzer - Ieper op met wat verder 2 sluizen in Boezinge, nl Boezinge Sas en Boezinge Dorp. Op het kanaal is het eerste stuk erg mooi en volle natuur. Eénmaal een paar woonboten gepasseerd, komen we de Ieperse industrie binnen, met vroeger de gebouwen van L&H, de software-gigant die Ieper op z'n grondvesten deed daveren. Velen verloren hier immers al hun spaarcenten. In de jachthaven merken we dat ze zijn overgenomen. Men is al begonnen met nieuwe steigers, electra en water zullen ook vernieuwd worden, zegt men. Alles moet klaar zijn in 2014, honderd jaar na het begin van de "GROTE OORLOG", wanneer men grote feesten plant in Ieper. Bij de nieuwe sluismeesteres betalen we 29,00 voor 2 nachten, electra en water inbegrepen. Voor we ons bootje opkuisen, bunkeren we water. Morgen wandelen we door Ieper. 's Avonds plannen we onze verdere trip, naar Veurne waar we vier dagen zullen verblijven en fietstochten maken.
24.07.2011 - Brugge Coupure - Oudenburg 21,8 km met 1 sluis en 8 bruggen.
Het wil maar niet zomeren, het blijft somber en grijs. Vandaag maken we een korte trip met de meest watersportvriendelijkje gemeente die ik ken, Oudenburg, langsheen de vaart naar Plassendale. De gemeente bood als eerste gratis electra en water, met ook vuilophaling aan, aan de watersporters. Het heeft hun zeker geen windeieren gelegd. Velen stoppen er, om te gaan eten, inkopen te doen of 's avonds ergens een pintje te drinken. Dus wij ook, François en Mieken van de Speedy wachtten ons op en hielpen ons bij het aanleggen. Nadat we ons bootje opgekuist hadden binnen en buiten, hadden we afgesproken om er ééntje te gaan drinken wat verderop. 't Zonnetje scheen, en op het terras genoten we van een "Brugse Zot", de vrouwtjes namen een wit wijntje. François speelde me de gsm nr door van de havenmeesteres van Ieper, club die nu door de grote broer uit Nieuwpoort overgenomen was. Tegen achten werd het wat frisser, keerden terug naar ons bootje en keken wat TV. Voordien hadden we nog snel afgesproken met de mobiele ploeg om ons door de bruggen te loodsen, richting Ieper.
22 juli 2011 - Spanjeveer - Brugge Coupure 51,3 km met 1 sluis.
Plan A, plan B, vergeet het ! De wind en de regen, kortom de slechte weersomstandigheden hebben alles in de war gegooid. Nederland niet, want met 4/5 Beaufort gaan we niet over Wester- en/of Oosterschelde. Frankrijk niet, want het nodige vignet is te nadelig voor onze reis. Dan maar Vlaanderland, dat prachtige streepje land onder de Noordzee, waar de lucht zo mooi kan zijn, maar nu afgrijselijk grijs blijft. 't Is kwart over acht wanneer we de motoren starten. We koppelen onze electra af en schrijven onze meter op. We tanken water, noteren de waterstand en om vijf voor halfnegen, boeg- en hekschroef aan en de gas erop, een nieuw vaar-avontuur tegemoet. Met spijt in het hart, dat we de geplande reis naar het noorden niet kunnen doen, want daar ligt ons hart. 't Zal voor nen andere keer zijn ! Kan het niet laten en zeg tegen Petra: "En toch wordt het goed". Ze kijkt me beteuterd aan vol ongeloof. Net voor 't uitvaren van de Moervaart maakt een binnenschip zich los. Ik roep "de buurman" op en vraag zijn planning. Hij wacht op voorbijgaande vaart en zet zich daarna in beweging richting Zelzate en roept via de marifoon: "Buurman, kom er maar uit, het kanaal ligt vrij. Vol gas kom ik op het kanaal Gent-Terneuzen. We wensen mekaar nog een goeie reis en gaan bakboord, richting Evergem sluis. Ik kruis het veer in Langerbrugge en ga nabij STORA stuurboord uit. Ik merk aan Petra's gedrag dat de sluis nadert. Maar, na onze eerste sluis wordt dit weer een gewoonte. Ik meld me op kanaal 28, waar de vrouwelijke sluismeester(es) me begroet met:"goeie morgen, Enya". Met een schorre stem meld ik me ook:"goeie morgen, mevrouw de Enya opvarig voor de sluis". "Er kom er ééntje naar beneden, en dan mag jij er in"antwoord ze. "Dat gaat vlotjes, zeg ik tegen Petra. Ze knikt zonder iets te zeggen. Zenuwkes, denk ik. We minderen vaart en op 100m gaat de sluis open en komt er een binnenschip uit. We lopen moeiteloos binnen en maken vooraan vast, stuurboordkant, zoals opgegeven. 'k Zie Petra glimlachen, de kop is er af, denk ik. Tien minuten later lopen we het kanaal Gent-Oostende op, richting Brugge. Een Franse spits loopt de oude sluis uit op hetzelfde moment dat ik de nieuwe sluis verlaat. Beroepsvaart gaat voort, dus laat ik hem voor. Op het rechte stuk in Lovendegem roep ik hem op, dat ik hem ga oplopen. "Aucune problême, Enya, va's y. Ik stuur de Enya de verkeerde kant en loop de spits op. We zwaaien naar elkaar. Ik bedank hem via kanaal 10 en wens hem een goeie reis. Een krakende stem wenst me goed verlof. Na een uurtje lopen we schipdonksluis voorbij, richting keersluis Beernem. Eens in Beernem is het nog een uur varen tot de eerste twee bruggen in Brugge. Het durft hier al eens fout gaan in Brugge met de goede werking van de bruggen. Moerbruggebrug, Steenbruggebrug, Katelijnepoortbrug en de Gentpoortbrug, telkens meld ik me voor op kanaal 20. Iedere keer kom ik op 100m van de brug, wanneer de lichten op groen/rood slaan. Ik sta versteld over de goede werking. Ik roep op 20 Jacques, de havenmeester van de Coupure op. Bij hem bestelde ik gisteren een ligplaats voor 2 nachten. Ik draai op boeg- en hekschroef feilloos tussen 2 aangemeerde boten in. Touwtje voor en achter en een spring op de middenbolder en klaar is kees. Kwart over één, wouw, ongelofelijk snel. "En, Poes, alles kits" vraag ik. Ze blaast met volle wangen "oef". Haar lach wordt breder, de stress is er af. Rond 18.00 uur ploffen we neer in makkelijke zeteltjes van een knap restaurant, ons aangeraden door de havenmeester. Petra neemt tongetjes en ik côte à l'os. We hebben er geen van beiden spijt van en het smaakt heerlijk. Na een uurtje gaan we hand in hand naar boord. We zetten onze schotel goed en kijken TV, de Tour en Vive le Vélo. Nadien volgt er nog een knappe documentaire. 't Is elf wanneer het kastje uitknipt. Een vermoeiende dag. Morgen wordt het shoppen voor Petra. Zelf loop ik rond acht uur naar de bakker, haal een krant en koop bij de beenhouwer gehakt voor mijn spaghetti. 'k Kan't nie nalaten een vers gedroogd worstje mee te pikken. Ondertussen heeft Petra vers fruitsap en verse koffie gezet. We eten onder het lezen van de krant over de vreselijke schietpartij in Noorwegen. Wat is er in de wereld aan de hand, mensen ! Moet het zo verder ? Ontzet verneem ik later op de radio, dat het dodental richting honderd gaat, wat dan later weer wordt ontkend. Ikzelf blijf aan boord, en werk aan mijn eerste artikeltje voor mijn blog-vrienden op seniorennet.be. Na een klinkende zoen verdwijnt Petra richting Brugge.
In het leven van iemand die in Vlaanderen woont en met die weersomstandigheden dient af te rekenen, kunnen er beslissingen genomen worden, de ene dag zo, de andere dag weer iets anders. Nog maar eens gebleken. Gisteren nog vol lof over Nederland, vandaag besloten we dit niet te doen en toch maar richting Frankrijk te varen. Reden: iedere dag 4/5 beaufort,en dan Wester- en Oosterschelde moeten oversteken. Niet te doen, met ouder worden neem ik ook graag minder risico's dan vroeger. Eerlijk is eerlijk ! La douce France, dan maar. Nederland misschien volgend jaar, wanneer het minder waait !!!
Buienradars, het weer in B - F - NL, allemaal sites die ik de afgelopen dagen verslond. Vrienden die zaterdag richting zeeland vertrokken waren, meldden vanuit Tholen 5/6 beaufort, ruige zee. Moeite om met boeg- en hekschroef van de kant te komen. Het eerste en moeilijkste deel van de reis is de crossover van de beide schelde's. In plaats van ze in twee maal te doen, proberen we het in één keer. 3/4 lijkt ons doenbaar, 4/5 blijven we ergens liggen. Dat is de afspraak. Het wordt sowieso een moeilijke eerste dag. Met de boodschap dat het volgende week ??? beter zou worden moeten we het stellen. Frankrijk wordt opzij geschoven, het zou toch weer Nederland worden. Duimen maar !
Straks verlaat ons bootje weer z'n vaste stek. Op zoek naar nieuwe horizonten en avonturen. Alles staat op papier via PC NAVIGO en er werd per dag een draaiboek geprint met alle sluizen en bruggen van het ganse trajekt. Op sommige dagen moeten er ca. 25 bruggen gepasseerd worden. Niet weinig, in Vlaanderen zou dit quasi onmogelijk zijn, maar ik heb er vertrouwen in dat rond de as Gouda en Leiden de brugwachters man's genoeg zijn om die klus te klaren. Het weer baart ons nog altijd de grootste zorgen. Altijd redelijk veel wind. We hebben nog gauw 100 liter bijgetankt en de centjes voor onderweg zijn binnen. In de startblokken zoals het heet. Nog snel wat mailtjes her en der. Een mailtje aan iemand die huwt, met de boodschap dat we aanwezig zullen zijn eind augustus en een mailtje aan de weduwe van een overleden collega, dat we er zullen zijn, bij onze vriend zijn laatste reis. Daartussen, beste vrienden, zit het leven, de ene die lacht en terecht wat hij heeft het vrouwtje uit zijn leven gevonden, de andere heeft de man uit haar leven moeten afstaan en blijft verweest achter. En wij, blij met ons bootje voor de reis en voor onze vriend die huwt maar ook een beetje rouwig omdat we een vriend verloren.... That's life !
Met het verlaten van de Moervaart en het kanaal Gent-Terneuzen, staat er de eerste dag de "crossing" van de Westerschelde op het programma. Via het kanaal van Hansweert naar Wemeldinge komen we op de Oosterschelde met als eindpunt voor die dag: Goes. Goes, daar nemen we een dagje vrijaf om de dag erop naar Goudswaard te varen op de Spui, onze eerste zware dag. De volgende dagen doen we Gouda en Leiden aan, de universiteitsstad. We vertrekken van Leiden noordwaarts naar Alkmaar, de kaasstad. Alkmaar blijft in mijn geheugen na een busstrip met Sporting Lokeren tegen AZ, toen nog met de twee legendarische gebroeders Van de Kerkhof. We nemen onze tweede dag vrijaf om Alkmaar te bezoeken en varen 's anderendaags nog eens richting noorden op het Noordhollands kanaal tot net onder Den Helder, nl. De Kooy. Den Helder, DE Nederlandse marinebasis bij uitstek met duikboten, supporting vessels en de ganse gamma van de Nederlandse armada. We zijn nu in het Noordelijkste deel van Nederland en varen via het Balgzandkanaal en het Amstelmeer naar Den Oever, waar we twee vrije dagen nemen. We zitten immers aan de noordkust van Nederland. Tijd om te vieren, want we zijn beiden jarig op dezelfde dag. 't Is augustus geworden en tijd om terug naar het zuiden te varen. Akersloot op het Alkmaarder Meer is ons volgende doel, met daarna de Zaan, een prachtige rivier met Zaandam als belangrijkste passage en aankomstplaats Weesp op het Amsterdam Rijnkanaal. Na een stuk van dit kanaal nemen we de gekanaliseerde Hollandse IJssel en stoppen in Woerden. Nadat Gouda nog eens gepasseerd wordt, gaat het richting Vreeswijk, waar de Lek kruist met het Merwedekanaal. We varen via Leerdam naar Geldermalsen op de Linge, een prachtig riviertje met veel woonbootjes. Geldermalsen, waar ik zoveel schepen heen bevrachtte. Iedere schipper kwam terug met verhalen, dat het er zo mooi varen was. 'k Wil het nu wel eens met mijn eigen ogen zien. We verblijven er en nemen onze zesde rustdag.We nemen de richting Lage Zwaluwe op het Hollands Diep, al of niet via de Biesbosch. Dat beslissen we wel ter plaatse.'s Anderendaags varen we naar Yerseke. En wat denk je dat we daar zullen eten 's avonds ? Yes, een potje mosselen met frieten, natuurlijk. Vlaanderen komt in de buurt, "mij gedacht".... Smalle toegangsgeul tot de haven van Yerseke, dus zeker binnen de boeikes blijven, anders zitten we vast. Na nog een dagje rust, met een fietstochtje in de buurt varen we Vlaanderen binnen, richting Gent, die fiere Vlaamse stede... We duimen voor een geweldig verlof met een paar zware dagen, maar ook met negen rustdagen en vijf dagen minder dan 40 km. Kortom, doenbaar. Na nog één of twee dagjes shoppen in Gent komen we terug op onze ligplaats.Hoe ver we raken en of alle doelen bereikt worden hangt grotendeels af van velerlei faktoren, weersomstandigheden, wachttijden voor sluizen en/of bruggen, defekten, het zal allemaal mee beslissen of alles lukt. "Keep fingers crossed,guys"...
Alweer een poos geleden dat ik nog iets van mij liet horen. Maar niet getreurd, ik heb met volle teugen genoten van mijn bootje. Met reeds meer dan 20 uur op de teller met uitstappen naar Terneuzen, Sas van Gent, Lokeren en Portus Ganda (Gent) is de Enya gereed om dit week-end naar Maldegem/Eeklo te varen. Een laatste test voor het grote verlof dat met rasse schreden nadert. Om het in nautische termen te houden: "If weather permitting we start in july our holidays".Tot en met midden augustus zitten we op 't water om er te leven zoals "God in Frankrijk". Zoals gewoonlijk wordt het Nederland, met één variante, mocht er toch teveel wind zijn om Wester- en Oosterschelde te dwarsen, doen we Frankrijk. Laat ons hopen dat het Nederland wordt, dat fantastische "vaarland" waar we ons aardig thuis voelen. Een groot verschil met de vorige jaren is dat we de andere kant van het IJsselmeer kiezen. Niet meer de kant van Franeker of Leeuwarden, maar wel de westkant Alkmaar-Den Helder. Ruim drie weken intens genot, waarvan 9 rustdagen. Met niet minder dan 38 sluizen op het programma proberen we 871,5 km. te overbruggen. Een hele klus met na één week eind juli onze verjaardag voor Petra en mezelf. Het volledige programma vinden jullie in een volgend artikeltje. De fietsjes staan klaar om aan boord te gaan, want gedurende de 9 rustdagen willen we alle streken die we aandoen al fietsend ontdekken. Verder zijn er ook een paar korte trips, waar we in de namiddag ook enkele wandelingen en fietstochten zullen maken. Genoeg om er een boeiend en ook wel leerrijk verlof aan over te houden. De "Enya" is na zijn onderhoudsbeurten motorisch en op schildergebied in uitstekende staat en is er klaar voor. We kijken er beiden naar uit om ook deze mooie kant van Nederland te ontdekken. We hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn.
16 uur en veertig minuten, tel maar na = 1.000 minuten. 't Is precies wat in mijn logboek staat. Van Spanjeveer naar Terneuzen, Sas van Gent en Lokeren, heen en terug gedurende drie week-ends, en op de uurteller stonden er 1000 minuten bij. Gedurende die drie reisjes verliep alles perfect. Zonnig en bijwijlen warm, maar telkens een tamelijke wind. Overal was de ontvangst perfect. In Lokeren was er wel geen ontvangst maar daar liep het uit de hand door het gezelschap. Met de schepen Dethon,Enya,Stardust en Sea Devil gingen we voor twee dagen naar onze thuishaven. Sommigen bleven 3 dagen, maar op zaterdag hadden we een begrafenis, waar we zeker naar toe moesten. Ludo, de brugdraaier stond al op de wacht aan de Overledebrug en samen met de Pallujepa uit Wachtebeke passeerden we alle bruggen feilloos. Fijne mensen, onze brugdraaiers, voor wie niets teveel is. Altijd vriendelijk en aan iedere brug gezwaai. Echt tof !!! Effe voor de middag legden we aan met onze Post, en op de achtergrond de Peperbus als stadsgezicht. Opnieuw klachten over electriciteit, defecte stekkerdozen, defecte kaarten, enz... Met veel inventiviteit en materiaal konden we stroom nemen door met verschillende boten op één lijn te liggen. Daar zou ik werk van maken bij mijn terugkomst. Ik, die mijn stad probeerde te promoten langs alles kanten ! En dan zo een slechte service, dat kon gewoon niet. De juffrouw achter de balie van het stadswinkeltje naast het stadhuis probeerde zo goed als mogelijk ons te bedienen. Ik kreeg twee nieuwe kaarten, maar geen van beide werd geacepteerd door de defecte stekkerdozen. We zakten af naar een terrasje op de markt, die noch altijd deels puinhoop, deel een kluwen dat iedere dag weer andere passages aangeeft. Niet simpel, diegene die zoals Petra rond 06.00 al de trein nemen en de Markt moeten kruisen alvorens in de Stationsstraat te komen. Het aperitieven liep wat uit en onder vrolijk gebabbel werd het deels in het park verder gezet. Stoelen en tafels kwamen onder een grote boom te staan, van alle kanten verschenen flessen gevuld met diverse alcoholische dranken met er bovenop heerlijk smakende gerechtjes om de opkomende honger te stillen. Hier konden we 100 worden, zonder moeite. We hadden 's avonds drie tafels besteld waar we geaperitiefd hadden, met Annie en Frankie er bij werd het een vrolijke avond. Van alles genoeg voorzien "wandelde" iedereen terug naar zijn ligplaats, waar je een halfuurtje later niet meer hoorde dan het vredig gesnurk van sommigen. 's Anderendaags fris en monter, de één al iets minder dan de andere, terug onder de bomen met allerlei gerechtjes. Martina was in haar sas. Een leuke bende, van wie ik als enige afscheid nam, om de laatste brug in Daknam (16.00 u) te halen. We hadden passagiers aan boord, want Frankie en Annie vaarden mee. Onderweg was Frankie in de weer met z'n fototoestel. De vrouwtjes keuvelden over koetjes en kalfjes en rond kwart over zes meerdden we aan op Spanjeveer. 'k Wil direct tekenen dat de volgende 1000 minuten even leuk worden dan de eerste 1000. Tot varens !
Ik was zo blij en fier dat ik deze week nog eens iets in mijn logboek kon schrijven. Niet dat het wereldschokkend is, maar wel dat er weer gevaren wordt. Immers, toen ik op 18 april naar Wachtebeke voer om de Enya in de loods klaar te maken voor een grondige verfbeurt, liet niets vermoeden dat ik, bijna een maand later, op 16 mei in Spanjeveer opnieuw mijn plaatsje mocht innemen. De terugreis naar Spanjeveer was iets unieks. Alleen met mijn bootje onderweg, Petra bracht immers de auto terug, ik voelde me als een koning. Ik en mijn bootje, toch wel een apart verhaal. Nu kon het beginnen, dacht ik. Na een grondige check-up van de motor, met daarna een verfbeurt en het aanbrengen van nieuwe anodes leek de Enya als herboren. Het week-end van 21 en 22 mei leek geschikt om naar Terneuzen te varen. Samen met enkele vrienden kwamen we via de rustige Moervaart op het kanaal naar Terneuzen. Het grote, brede vaarwater, datgene dat ons altijd naar Nederland trekt, konden we hier ook ervaren. Het laatste jaar was er flink gewerkt aan de infrastructuur van de Gentse Haven, zoveel was duidelijk. Een gloednieuwe kaaimuur aan het nieuwe dok en reeds enkele gebouwen waren net voorbij Seaport Termionals opgetrokken. Bij Aricom lag ik naast, jawel alweer, een oude kennis van de binnenvaart, Willy van den Drakar. Na het aanleggen werd het een uurtje "ouwehoeren" zoals dat bij onze Noorderburen bekend staat. Steeds vaker betrap ik me er op over het verleden te praten, WORDT IK OUD ? Aan boord bij Willy dronken we een pintje, en al spoedig ging het over onze bootjes nu, gedaan met die zever uit 't verleden. Willy dacht zowaar dat de Enya nieuw was, 'k was gewoon zo fier als ne gieter. Zelf had hij ook verfplannen. Ik gaf hem dus het adres van onze schilder. Je kon nooit weten. De maaltijd aan boord smaakte, al waren het maar boterhammetjes. Vanavond gingen we een barbecue doen met z'n allen. Maar ook de vrouwtjes hadden hun inbreng, na de middag, shoppen gedomme. We slenterden met z'n drieën er achter en verloren hen snel uit het oog. Zij keken naar winkels waar wij niet inkwamen, en wij keken naar andere winkels. Ieder zijne meug. 's Avonds, onder een schitterende zon en met een gunstig temperatuurtje smaakte het vlees. Rond 09.00 uur echter begon het fris te worden. Aperitieven deden we binnen. 't Liep tegen elven, toen iedereen z'n kooi opzocht, want morgen vaarden we tegen de middag terug. Kwestie om nog wat te helpen in onze thuishaven. 's Anderendaags stond er een harde wind (ruim 4 beaufort), en uit de box varen ging perfect. Onder de weg, buiswater dwars over dek. Jaaaaaaaaaaaaaaaa, uitgewaaid, waren we zeker ! Na het aanleggen op Spanjeveer, kwamen een 40-tal oldtimers op het terrein opgereden. Pure nostalgie, de tijd van toen we nog jong en mooi waren, we waren nu iets minder jong, om van de rest nog maar te zwijgen. We droomden stilletjes weg en dwaalden met onze geesten nog eventjes de "sixties" door. "Twee pintjes aub, ik schrok, back to reality, terug met de voetjes op de grond. IK HAAT SOMS REALITEIT !
Van de serie foto's onderaan het onderstaande artikel is wel een hele speciale, een broodje wat gehakt met cola er bij. Geen tijd om neer te zitten, zo los uit het handje, het was wat die drie spannende weken. Maar 't is voorbij en de moeite om te beleven. Nu is het genieten ! Hierboven het laatste fotootje, het deurtje van de werf gaat eindelijk open, en het bootje kan weer in zijn element, H2O ofte water, de volgende avonturen tegemoet. Tot dan !
Drie primerlagen en twee antifoulinglagen verder waren we'r, kortom het onderschip was af. Marc had alle oude zinkanodes vervangen door glimmende aluminium anodes, die op bouten waren geschroeft. De nieuwe anodes waren beter aangepast aan ons vaarwater, zoet en brak. Het oogde zo mooi. 't Onderschip was nu klaar om het water te trotseren. Het ganse bovenschip was nu tweemaal gelakt, de blauwe lijnen ook. Zaterdag 7 mei werd de derde en definitieve laklaag aangebracht, achter gesloten deuren. De hal werd afgesloten, zodat nergens stof of stuifmeel kon binnenkomen. en de naam "Enya", het vaarnummer, de thuishaven "Lokeren" en achteraan "Gruno 38 E Royal" waren met nieuwe stickers bevestigd. Zondag en maandag kon onze Enya drogen. We waren benieuwd hoe mooi hij wel zou zijn, nu ook de dekken tweemaal een grijze antisliplaag hadden gekregen. Dinsdag zou Alain alles overlopen of er geen foutjes waren. Donderdag had ik al met Pierrot afgesproken om negen uur om alle inox onderdelen er terug op te vijzen. De blauwe kleur van de vensterlijsten terug opgefrist en teruggeplaatst, de bakskisten met nieuw geschilderde deksels, sloten en scharnieren er terug opgeschroeft. Om half vijf 's namiddags keken we onze ogen uit. Hier lag een nieuwe Enya. Lachend, gewapend met een flesje bier keken we vol bewondering naar het nieuwe bootje. "GEWELDIG" , "FORMIDABEL" om het met de woorden van den Eddy te zeggen. Moe, maar voldaan zoals dat heet kropen we vermoeid in de auto huiswaarts. Zalig, gewoon. Morgen nog eens wat bijkuisen en zaterdagochtend 14 mei met mijn bootje terug naar Spanjeveer. Een droom werd werkelijkheid !
De tweede week ging in, ik doopte het "de verfweek". Immers, de Enya zou niet minder dan drie primerlagen krijgen op het onderschip plus twee lagen antifouling. Voor de primerlagen werden alle zinkanodes vervangen door nieuwe alu-anodes, beter afgestemd op zoet of brak water. De twee eerste lagen primer (ZF en HB) waren vooral beschermende lagen met twee componenten. De laatste zilvergrijze laag was één component en was een hechtingsverf waarop de antifouling kwam. Met de droogtijd er bij waren er drie dagen voor nodig. Intussen werd Petra ziek en dienden mijn vrienden alleen verder te doen. Het bleek allemaal geen probleem, Patrick en Joël, van harte bedankt ! Vrienden ken je in hoogste nood zo blijkt, en dat mocht ik ondervinden. Ondertussen was na de eerste en tweede laklaag (2 en 3 mei) de Enya toe aan een dagje droogrust. Voor de definitieve en derde laklaag moest immers het onderschip zijn definitieve tweede antifoulinglaag krijgen. Na de eerste antifoulinglaag bleek er geen verf meer te zijn. Technisch probleem, een nieuwe 5-literpot werd besteld. Die zou dan volgende week aangebracht worden. Na twee weken was het bovenschip gelakt en zouden de dekken aangepakt worden. Vandaag werden de dekken de eerste maal gedaan, de dag daarop ging ik, samen met Patrick de laatste antifoulinglaag opleggen en woensdag ging ik alleen alle afgevezen stukken terug beginnen monteren. Donderdag kwam Pierrot tenslotte om het windscherm en de resterende stukken te monteren. De Enya zou dan in al zijn glorie schitteren in het zonnetje om z'n plaats terug in te nemen op Spanjeveer. Onze Enya kon er weer voor tien jaar tegen, nu hij in de winter zes maanden ging rusten in een verwarmde hall.Volgende week lees je over de Enya terug in 't water, met zoals gewoonlijk de foto's er bij. Tot dan !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Van de serie foto's onderaan het onderstaande artikel is wel een hele speciale, een broodje wat gehakt met cola er bij. Geen tijd om neer te zitten, zo los uit het handje, het was wat die drie spannende weken. Maar 't is voorbij en de moeite om te beleven. Nu is het genieten ! Hierboven het laatste fotootje, het deurtje van de werf gaat eindelijk open, en het bootje kan weer in zijn element, H2O ofte water, de volgende avonturen tegemoet. Tot dan !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
