Sociologen, filosofen, politici, psychologen, spreken en schrijven over individualisering, vereenzaming, isolering, en de negatieve effecten daarvan. Vele mensen zijn zich daarvan ook bewust, praten erover, jeremiëren erover. Talloze mensen ervaren de destructieve gevolgen aan den lijve.
Oplossingen worden gezocht en voorgesteld. Misschien is een van de efficiëntste oplossingen -maar er wordt vaak bewust aan voorbijgegaan-, opnieuw aandacht hebben voor het parochieleven en erin durven investeren.
De infrastructuur en het netwerk zijn er nog altijd. En de parochie heeft precies als doel mensen uit alle rangen en standen, uit alle leeftijdsgroepen, samen te brengen en er aandacht voor te hebben. Daaraan meewerken is een progressieve uitdaging!
Worden er zich niet meer en meer mensen van bewust dat ze wel erg gemakkelijk het parochieleven de rug hebben toegekeerd, ondanks de vaak terechte kritische bedenkingen?
Wellicht is de tijd voor een heropleving van het parochieleven rijp. Ik ben er alleszins van overtuigd dat dergelijke revival, individu en gemeenschap ten goede zou komen.
23-10-2013 om 14:47
geschreven door Gust A.
|
