Op nieuwjaarsdag overleed in Geel, pater Oblaat Louis Van den Eynde. Hij werd geboren in Retie op 3 februari 1921.
Louis Van den Eynde studeerde aan het Klein Seminarie van Hoogstraten en was actief in de Retiese studentenbond 'Willen is Kunnen', waar hij zich deed opmerken als declamator en toneelspeler.
In 1939 trad hij in bij de paters oblaten in Korbeek-Lo en hij werd in 1945 priester gewijd in het klooster van Velaines bij Doornik.
Hij droomde ervan als missionaris naar de Noordpool te gaan, maar hij werd naar Zuid-Afrika gestuurd, waar hij van 1947 tot 1976 op diverse plaatsen actief was als pastoor, leraar en proost van katholieke universiteitsstudenten. In Zuid-Afrika behaalde hij ook nog een graad in de Wijsbegeerte en Letteren.
Na zijn terugkeer naar België werkte Louis Van den Eynde nog twintig jaar in de pastoraal van het bisdom Antwerpen, eerst als onderpastoor in Beerzel-Putte en vanaf 1982 als pastoor van de Sint-Hubertusparochie in Geel-Ten Aard. Sinds 1997 was hij op rust in Retie.
Louis Van den Eynde was een beminnelijke, gastvrije en belezen man. Hij heeft altijd grote belangstelling gehad voor de Nederlandse taal en literatuur maar ook voor het Afrikaans en de Zuid-Afrikaanse culturen.
Op zijn overlijdensbericht staat het volgende ontroerende gedichtje van zijn hand in het Afrikaans:
Vaarwel my land,
ek moet nou skei
en reik my hand
wat trou kan bly.
(Uitgebreide biografie in 'Retiese Koppen' van René en Paul Stappaerts)
02-01-2014 om 17:10
geschreven door Gust A.
|
