Woensdag--Wat een dag… prachtig lenteweer, maar wakker wordend met het vreselijke nieuws van de busramp in Zwitserland, blijft dat de hele dag door je hoofd gaan. Het is bovendien de dag dat de dochter van een zwemvriendin aan een heel vervelende soort kanker geopereerd wordt. Het is ook de dag van onze hulp in de tuin. Gesnoeid was er al, maar nu komt hij voor het planten. Wim staat al om 9 uur bij een kwekerij om 20 laurierstruiken op te halen die met een flinke kluit uitgestoken werden. Waar we die gelaten hebben? Allemaal aan de weg aan de buitenkant van de sloot. Het wordt een extra mooie dichte afscheiding naar de weg toe.
Gerald had nog tijd over om te helpen rozen te planten en ik ga daarom naar ons eigen tuincentrum Omvlee. Zeven gele rozen en vijf voorjaarsanemonen gaan straks erve Schoolpad opfleuren. Ik ben nog niet lang thuis, de schop zal net de grond in gaan of de telefoon gaat. Omvlee belt. Ik had mijn tas op de parkeerplaats laten staan na het inladen van rozen, anemonen, rozenmest en een baal rozenaarde. Hij was netjes afgegeven bij de balie. Ik had hem nog niet eens gemist. Er zijn dus echt nog eerlijke mensen op de wereld. Of zou dat alleen hier zijn?

16-03-2012 om 13:49 geschreven door hetty  

‘En dan zeg ik Aju tegen dat Trillemientje’. Hij heeft het over een voorman die wat gestresst lijkt. Rick zit aardig op de preekstoel op de verjaardag van Eva. Hij beleeft op z’n werk van alles en zijn cryptische omschrijvingen doen het goed. Klaas en Boukje vermaken zich best. Wim heeft Rick en mij afgezet bij Mark en Jennifer en gaat zelf nog even zingen bij Valerius, kan niet gemist worden. Maar na de pauze komt hij Eva’s verjaardag meevieren. Judith en Robin zijn inmiddels ook gearriveerd en voor het eerst is ook Eva’s vriendje Patrick van de partij. Van ons mag hij blijven!
Wim is nog steeds niet helemaal in zijn knollentuin. Bij het opstaan zegt hij dat dat hij helemaal beter is. Halverwege de dag is hij moe en dat blijft de dag door. Natuurlijk gaat hij wel naar z'n zang. Hij voelde zich gistermiddag zo vervelend dat hij van ellende een eind ging fietsen. Hij dacht dat het beter zou gaan, maar niks ervan. Hij gunt zich geen tijd om even niks te doen en naar zijn eigen lichaam te luisteren.

‘Ik ga geloof ik toch donderdag even naar Muilwijk’, zegt hij dan. Maar ja….. vanmorgen lijkt hij weer top fit.

15-03-2012 om 09:28 geschreven door hetty  

Eigenlijk is het helemaal niet erg om een kleine keuken te hebben. Gelukkig is die van ons wel open naar het eetgedeelte zodat je altijd contact houdt met degene die aan de tafel lekker z’n krantje zit te lezen of zit te genieten van het spektakel der vogels buiten bij de vijver. Wanneer Wim in die keuken bezig is, wat ik uitermate waardeer, werkt hij me meteen met z’n ellebogen uit het werkgedeelte.
In onze vorige huizen toen Wim nog later thuis kwam als ik viel niemand me in de keuken lastig, zeker onze jongens niet. Ze wilden best van alles doen maar nee… de gewone pot was voor moeders. Wat ze wel deden was de verzorging van het bezoek bij verjaardagen en dergelijke feestelijkheden. Gerhard was expert in het maken van die kant en klare tompoezen. De eerste keer waren ze wel erg dun uitgevallen toen hij dat met vriend Ipe verzorgde, maar ja… die vulling was ook wel erg lekker, vonden ze. Daarna kwamen de frikandellen speciaal, met een uitje en curry. Ook dat viel in goede aarde.
De tijden zijn veranderd. Tegenwoordig is het op zondag ‘mannendag’ bij Gerhard en Judith. D.w.z. de mannen verzorgen het diner. Judith vond het tijd worden dat ook Robin wat basisvaardigheden onder de knie kreeg en wilde zelf ook wel eens een vrije dag. Ik heb nog niet geïnformeerd hoe de eerste keren uitgevallen zijn. Wij houden ons in elk geval beschikbaar als proefkonijnen.

13-03-2012 om 22:32 geschreven door hetty  

12-03-2012 om 13:05 geschreven door hetty  

11-03-2012 om 13:35 geschreven door hetty  

10-03-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

Nee zover is het nog niet....

Gisteravond begon Wim zich steeds zieker te voelen. De pittenzak werd opgewarmd in de magnetron en ging mee naar bed. De muts ging ook bij op en zo kwam hij de nacht door. Veel koorts leek hij niet te hebben en vanmorgen ging het al aardig beter. Hij heeft dan ook een griepspuit gehad.
Tegen de middag gaat hij weer het bed in met de pittenzak èn muts. Terwijl ik wat boodschappen doe slaapt hij als een os. Als ik weer thuiskom zo tegen een uur of vier komt hij aangekleed weer beneden, wel met muts op en sjaal om. ‘Hè a-j anekleed bunt vuul ie oe al een stuk better’. Hij lijkt het ergste gehad te hebben.
Toen hij nog volop aan het werk was bij Holvrieka had Wim ook minstens eens per winter griep. Hij kwam dan in de loop van de dag thuis, kroop in bed met aspirine en een groc, zweette zich de hele nacht door een slag in de rondte en ging de volgende morgen weer gewoon aan het werk.
Ik heb eigenlijk nooit griep en heb ook geen griepspuit gehaald.
Ludovicus haalde het  spreekwoord al aan: Als je met de hond slaapt, krijg je zijn vlooien. Ik wacht maar af.

09-03-2012 om 09:30 geschreven door hetty  

En dan is het ochtend. ‘Ik heb de kop hartstikke dichte zitt’n’. Wim komt overeind met rode ogen en begint meteen met een stoombadje. Nee er wordt vandaag niet geverfd, dat kan ik zo wel zien.
Bij Atelier Helderrood gaan we aan de gang met structuur. We krijgen heel veel voorbeelden en ideeën toegespeeld, waarmee je structuur kunt aanbrengen. Toch het enige beeld dat ik steeds maar in mijn hoofd heb is de Dode Zee die zo’n indruk op me heeft gemaakt. Daar heb ik me op twee doekjes van 30x30cm mee kunnen uitleven. Eentje met alleen een soort zoutstructuur en een met medium door de verf om die wat dikker te maken. Leuk om te doen.
Wanneer ik thuis kom is het met Wim zover dat hij het bed weer induikt. Volgens mij heeft hij de griep te pakken of beter gezegd de griep heeft hem te pakken. Ik ga maar verder met kasten opruimen en schoonmaken. Dankbaar werk, wat een ruimte als je zo weer drie zakken overbodig spul weg kunt zetten. Die ga ik morgen middag wegbrengen naar ‘Het Goed’.
Met sapjes en droge rijst met wat boter en suiker hou ik Wim aan de praat en vanavond wil hij er warempel nog wel een gehaktbal bij. Maar dan… tegen de tijd dat hij verwacht dat er een voetbalwedstrijd begint op de tv, zit hij zomaar weer op zijn vertrouwde plekje op de bank in zijn ochtendjas en met een dikke handdoek om. Jammer… de voetbal gaat niet door, maar er is nog genoeg waar we ons mee kunnen vermaken. ‘Puin ruimen’ en ‘meneer Reimers en de Horeca’ zijn vanavond favoriet.

08-03-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

Je komt er vanzelf achter. De kamer verven is niet alleen verven, maar kasten gedeeltelijk leeghalen, kasten verschuiven, grond afdekken, met de stofzuiger de spinnenwebben van de muur halen, ladder pakken en …. Dan kun je beginnen. Ieder deden we vandaag weer een stuk wat door mij gevolgd werd door de schoonmaak van de servieskast. Ach… je kent dat wel. Het had wel tot gevolg dat ik drie zakken met potjes, bordjes en vaasjes en meer overbodig geworden aardewerk weg kan brengen. En dat was pas één kast.
Wim had intussen halsbrekende toeren uitgehaald om het stuk boven de trap te verven. Hij had een ladder uit de schuur op de trap gezet en die weer met een touwconstructie zo klem gezet dat die niet weg kon schieten. ’t Is me zo’n uitvinder. Ik had het er niet op, maar mijn stem doet er niet toe als hij iets bedenkt. Het ging allemaal ook nog goed.
Vanmiddag hebben we nog een stuk tuin opgeruimd. De bolletjes konden bijna niet door de laag bladeren komen. Laat de lente nu maar komen.
Morgen is er weer een stuk muur aan de beurt, en een kast. Voor Wim na de krant en voor mij wordt het morgenmiddag want ’s morgens ga ik schilderen …. ja dan op doek hè.

07-03-2012 om 16:19 geschreven door hetty  

Als mensen zich afvragen wat voor taal ik spreek, zeg ik natuurlijk meteen: Achterhoeks. Maar ik besef dat dat in de loop der tijd wat aanpassingen heeft ondergaan. Wim spreekt het Veluws, we hebben 15 jaar in Twente gewoond en nu al 25 jaar in Drenthe. Overal neem je iets van mee.
Het Huus van de taol organiseert elk jaar een weekend met veel aandacht voor de streektaal. Dat gaat in principe vanaf Groningen tot in Vlaanderen. In deze streek is het vooral het Nedersaksisch dat gesproken wordt. Dat gebied strekt zich uit van Groningen, Drenthe, Overijssel, Gelderland en zelfs in de Friese gemeenten Oost- en West Stellingwerf. Daarnaast zijn er nog verwante dialecten: Sallands, Achterhoeks, Veluws, Elspeets, Urks of Twents.
Het Nedersaksisch kreeg in 1998 voor het eerst de officiële erkenning als streektaal en sinds 2004 wordt er serieus geprobeerd om die status op te krikken tot de top van de streektalen, het zgn deel 3 van het Europees handvest voor streek- en minderheidstalen waartoe ook het Fries behoort. Dat lijkt dit jaar te gaan lukken en er zijn al ideeën genoeg om het Nedersaksisch via onderwijs, overheden en cultuur te stimuleren.
En dat mag ook wel. Het Nedersaksisch kent als zelfstandige taal een lange geschiedenis. In de Middeleeuwen was het de schrijf- en spreektaal van het Hanze-verbond van handelssteden in Noord- Europa. Afgelopen weekend was het zover. In Bibliotheek en Muzeval in Emmen werd van alles georganiseerd en zelfs in cafés zijn bandjes die muziek en zang in de streektaal. Bij Groothuis, een gerenommerde gelegenheid kwam een Achterhoekse band uit Didam optreden.
Vorige week vrijdag was het de hele dag Drents bij RTV Drenthe, er mocht echt alleen Drents gesproken worden. Niet alleen de tv maar ook de radioprogramma's en de internet site van RTV Drenthe, alles was in het Drents vertaald. En al is het Drents ook heel divers, in het noorden lijkt het op Gronings, Een Groninger medewerker mocht even niet meedoen. Als hij 2012 wil beginnen met twaaidoezend… nee dat kon niet. Ze hadden acht verslaggevers van de dag geselecteerd uit de èchte Drenten op de redactie. Margriet Benak, opgegroeid in Meppel, die de rol even over mocht nemen had geen enkele moeite met Drents. ‘Och’ zei ze , ‘je mot de bek er even naor zetten’.
'Maar' zegt ze: 'weet ie wat een knetterbiele is? Een motorzaag. En een heulebessem? Een stofzuiger'.

06-03-2012 om 08:49 geschreven door hetty  

05-03-2012 om 14:53 geschreven door hetty  

Jan Veenstra vertelt.

zaterdag--‘Ik bun gien vief en twintig meer’, placht pa te zeggen als iemand hem vroeg naar zijn gezondheid.
Dat kunnen wij beiden met gemak ook wel zeggen. We hoeven maar even uit ons dak te gaan wat lichamelijk werk betreft of we moeten het op de een of andere manier bezuren. Vorige week hebben we negen karren met grint gehaald voor de oprit. Die moest wel afgeladen worden en verdeeld over het pad. Wim zat meteen in de kreukeltjes. Ik zeg nog: ’Noe liek ie net opa Bieënhof, den leep ok zo met de stieve rugge iets veuraover’. Woensdag heeft hij zich laten behandelen door de chiropractor. Nu is hij weer ’t heertje. Gisteren zou er geverfd worden. Ik deed de muren in de w.c. en Wim een muur in de keuken. Ik kan melden dat het enorm is opgeknapt. Alleen ik niet. Er was nogal wat bukwerk en ik moest me in allerlei bochten wringen om overal bij te kunnen. En ja… met dat bukwerk gaat het bij mij al vaker niet echt goed. Het scheelt dat ik volgende week al een afspraak heb staan bij diezelfde chiropracter. Ik bun ok gien viefentwintig meer.
Vandaag deden we dus wat anders. Gezellig samen het dorp in, nieuwe bril uitzoeken en dan naar Reur die in de bibliotheek van alles had georganiseerd. We hoorden onder meer de Drentse schrijver Jan Veenstra een van zijn verhalen vertellen in het Drents natuurlijk. Het was een topper.
En vanavond waren we even echt uit en hebben heel lekker gegeten bij De Lindentuin hier dichtbij. Want ja… het is zaterdag, dus voetbaldag, en de kinderen komen morgen nog even om òp en mèt ons te proosten.

04-03-2012 om 16:06 geschreven door hetty  

Gefeliciteerd’, zei Wim vannacht tegen me. Het was intussen al 12 uur geweest. Hij kijkt er een beetje slim bij. En ik zeg meteen:’Waormet?’ En dan schieten we beiden in de lach. Wij zijn niet van die feestvierders, maar toch ook niet de enige. Toen Ben en Diny nog niet zolang getrouwd waren hadden ze blijkbaar hun huwelijksdatum even vergeten en toen mama opbelde en Diny feliciteerde, antwoordde die ook met:’Waormet?’
In onze beginjaren samen in Hengelo ontschoot het ons ’s morgens ook nog wel eens, dacht ik tenminste. Tot er om half elf aangebeld werd en Johan van Asselt, de bloemist bij ons op de hoek, voor de deur stond met een bos bloemen of een plantenbakje. ’s Avonds maakte ik iets extra lekkers als avondeten. Echt uit eten gaan gebeurde niet zo vaak. Wel bij de echte hoogtijdagen. Dan werd er een feestje voor allemaal van gemaakt en daar hebben we goede herinneringen aan. Afgelopen jaar hebben we een brunch gehad met gezin èn aanhang èn de ouders Jennifer en Judith. Dat was een inhaalslag omdat ik toen we 45 jaar getrouwd waren net het ziekenhuis in ging om de galblaas te laten verwijderen. Dat bleek erg gezellig. Toch een rare gewaarwording wanneer je denkt een intiem etentje te hebben en je er ineens met meer dan honderd man zit te brunchen in buffetvorm.
Vorig jaar zaten we op 3 maart in Benidorm en vierden het samen met Ben en Riet. Vannacht was Wim er in elk geval op tijd bij, maar ook Gerhard was nog erg wakker vannacht- zie gastenboek.
Nee er is hier geen Johan van Asselt om de hoek, maar Wim had stiekem na het boodschappen doen 'de flessen nog vergeten in te leveren' en moest gewoon nog even naar een ander winkelcentrum. Zonet stond hij achter me met een plantenbak zoals hij die alleen kan uitzoeken! En we beseffen dat we geluksvogels zijn om zolang samen te mogen zijn en... een stel prachtige kinderen te hebben. Die zorgden voor enige uitbreiding. En daar zijn we ook weer blij mee.

03-03-2012 om 17:24 geschreven door hetty  

Bijlagen:
pic1330507031[1].jpg (82.8 KB)   

01-03-2012 om 00:21 geschreven door hetty  

01-03-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

28-02-2012 om 20:03 geschreven door hetty  

zondagmorgen--Heb je je gereedschapskist ook al klaar staan?', vroeg Wim me gistermorgen. Even kijk ik hem stomverbaasd aan. Het is ook nog vroeg en dan moet je me geen moeilijke dingen vragen. Dan krijg ik een beeld van een beautycase voor ogen. Zou hij dat bedoelen. Hij denkt toch niet dat ik voor een nachtje een heel pakket aan spulletjes op dat gebied ga meesjouwen? Dat kan bij mij gewoon in m'n handtas, die leuke tas die ik mee heb gebracht uit Israël.
'Wim grijnst: 'Je noteboek bedoel ik natuurlijk'. Nou die stond al klaar. Dat was het eerste dat ik klaarzette. Maar of ik er aan toe zou komen? Je ziet het... het is al een dag verder.
Het was erg gezellig bij Dick en Anda. Lekker bijgepraat, Apeldoorn verkend en lekker gegeten. Dick is daar de kok, maar het gaat net als bij ons... Anda heeft de regie al gaat dat heel ongemerkt. Vrienden van het eerste uur noem je dat toch? Als kind groeide ik al met Dick op,het was m'n buurjongen van de boerderij het dichtst bij de Boomgaard. We speelden samen en soms als het uit de hand liep vochten we ook. Samen gingen we met de Hengelose jongensclub op stap.
Zo deden we dat later met onze gezinnen toen Anda en Wim in ons leven kwamen. We hebben aan de hand van foto's weer herinneringen aan die tijd kunnen ophalen. Je hebt vrienden ... en vrienden. Sommige lopen een eindje met je op in je leven, sommigen blijven. Met Dick en Anda is dat laatste het geval.

27-02-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

Onze eerste schapen, Coba met haar tweeling.

‘Knipscheer… zeg ie dokter Knipscheer?’ Een dokter met die naam doet me griezelen, maar Frans niet. Hij is vol lof. ’Nee dan die Westerhof… die kump mien niet meer an mien lief. Den hef mien zo alderbastend zeer edaon. Nooit weer… en dan die hande… zukke hande’. Frans wijst een soort bereklauwen aan.. nee.. den kump mien nergens meer an, nooit van zien laeven.’ Nu heeft hij liever die dokter Knipscheer, maar ja…die heeft weer zo’n lange wachtlijst. Er is ook nog een uroloog, een vrouwelijke arts. Die heeft hem beloofd bij een volgend blaasonderzoek bijna geen pijn te bezorgen. ‘Kijk eens naar m’n handen?, had ze gezegd terwijl ze haar poezelige handjes liet zien. ‘En ik ben er heel handig mee. Het blaasonderzoek was een crime geweest. Niet voor niets hadden er aan beide kanten van hem verpleegsters gestaan die hem bij z’n eerste protest meteen in de houdgreep hadden.
Frans, de man die ons de eerste jaren hier aan het Schoolpad bijgestaan heeft met de schapen, was al 10 jaar niet bij z’n huisarts geweest en nu heeft hij van alles ineens. Een poliep in de blaas, vaatvernauwing in z’n benen en hartkloppingen. Nu loopt hij tot zondag met zo’n kastje dat precies registreert wat z’n hart allemaal doet. ‘En nou mut ik alles ok nog opskriev’n wa’k underwiels doe’.
Wim was wat ongerust geworden omdat Frans niet meer bij de voetbal kwam. En daar was hij altijd zo gek op. Ze hebben beiden een seizoenkaart bij FC Emmen en zitten gebroederlijk naast elkaar op de tribune commentaar te leveren. En nu is hij er al een tijdje niet geweest. Daarom gingen we na het boodschappen doen even bij hem kijken.
Intussen is hij verlost van z’n blaaspoliep en we krijgen het hele wrede verhaal te horen.
Westerhof of Knipscheer… ik hoop ze nooit nodig te hebben. En als het dan toch eens moet ...dan nog liever die zachte handjes……

26-02-2012 om 23:27 geschreven door hetty  

Bijna 5 jaar geleden. Wim helpt de 7 pups bij elkaar te zetten voor de foto's om ze op internet te kunnen zetten. Binnen een week hadden ze nieuwe baasjes.

‘Veel plezier straks bij Inspector Morse’, zwaait Mark me vanaf de deur toe. Hij had m’n stukje gelezen. Het was wel onze favoriet ooit, maar nu is het Inspector Lewis. Is wel in dezelfde stijl geschreven. Mark kwam Queeny halen. Eergisteren kwam ik bij bloemenhuis Nita en werd meteen begroet door Freek, de bordercollie van de eigenares. Hij brengt de klanten een stokje en verwacht dat je daar wat mee gaat doen. Nita woont bij Mark en Jennifer in de buurt. Ik vertelde over de wens van Eva. Die belde ons eens met de vraag: ’Wanneer Queeny puppy’s zou krijgen, willen jullie er dan wel voor zorgen?’ Ik zei toen :’Dan mag je er eerst wel een aardige reu bij zoeken als ze loops is’. ‘Een reu?’ ‘Ja als je puppy’s wilt dan heb je toch een reu nodig als Queeny loops wordt?’ Wat later belde ze op. ‘Oma…. Freek woont hier dichtbij en is ook een bordercollie.’ Nu maar wachten op de volgende loopsheid. ‘Ik geloof wel dat ze elkaar aardig vinden’, vond Nita.
Ik heb er later niet meer over gehoord. Eva heeft nu andere zaken aan haar hoofd. Bergen huiswerk is er een van. En Jennifer zit niet op een nestje puppy’s te wachten. Dan zou Queeny bij ons moeten bevallen. Zou toch leuk zijn? Maar of Mark dat ook wil? Wim ziet de bui al hangen.
Nee… ik denk niet dat het wat wordt.

25-02-2012 om 08:46 geschreven door hetty