Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 12 YEARS AND 10 MONTHS.
ON 06/04/2024 MORE THAN 1.951.050
VISITORS FROM 134 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
08-03-2024
1.4-Million-Year-Old Stone Tools Found in Ukraine Document Earliest Hominin Occupation of Europe
1.4-Million-Year-Old Stone Tools Found in Ukraine Document Earliest Hominin Occupation of Europe
Archaeologists have dated an assemblage of ancient stone tools excavated from the archaeological site of Korolevo on the Tysa River in western Ukraine at 1.42 million years old. As such, these artifacts — which are associated with Homo erectus — provide the earliest evidence of hominins in Europe and support the hypothesis that the continent was colonized from the east.
A stone tool from Korolevo I, Ukraine.
Image credit: Garba et al., doi: 10.1038/s41586-024-07151-3.
“To the east of Europe stands the key site of Dmanisi, Georgia, where layers containing hominin skull remains and stone tools are dated securely to around 1.85-1.78 million years,” said first author Dr. Roman Garba, an archaeologist with the Institute of Archaeology and the Nuclear Physics Institute at the Czech Academy of Sciences, and his colleagues.
“A trail from Africa to Dmanisi via the Levantine corridor accords with the Mode-1 stone artifacts documented in Jordan’s Zarqa Valley, as early as around 2.5 million years ago.
“The earliest precisely dated evidence of humans in Europe occurs at two southwestern sites: Atapuerca, Spain, where the oldest human fossils at Sima del Elefante are reported at around 1.2-1.1 million years; and Vallonnet Cave, southern France, where stone artifacts are constrained to around 1.2-1.1 million years.”
“However, the vast spatial and temporal gap that separates the Caucasus and southwestern Europe leaves key aspects of the first human dispersal into Europe largely unresolved.”
The Korolevo site was first discovered by the Ukrainian archaeologist Vladyslav Gladylin in 1974.
It lies close to where the Tysa River — a tributary of the Danube — leaves the eastern Carpathian Mountains and spreads southwestward across the Pannonian Plain.
“We know that the layer of accumulated loess and paleosol here is up to 14 m deep and contains thousands of stone artifacts. Korolevo was an important source of raw material for their production,” said co-author Dr. Vitalii Usyk, an archaeologist with the Institute of Archaeology at the Czech Academy of Sciences.
“We identified seven periods of human occupation in the stratigraphic layers, although at least nine different Paleolithic cultures were recorded at the locality: hominins lived here from 1.4 million years ago to about 30,000 years ago.”
Selected stone tools from Korolevo I, Ukraine: (a) chopper core; (b) flake with bifacial treatment; (c) multi-platform core; (d) Kombewa flake; (e) flake with parallel scar pattern. Scale bars – 3 cm.
Image credit: Garba et al., doi: 10.1038/s41586-024-07151-3.
The Korolevo stone tools were made in the Oldowan style, the most primitive form of tool-making.
“We applied two complementary dating approaches to calculate the age from the measured concentrations of cosmogenic beryllium-10 and aluminum-26,” said senior author Dr. John Jansen, a researcher with the Institute of Geophysics at the Czech Academy of Sciences.
“But the most precise age came from our own method based on mathematical modeling, known as P-PINI.”
“This study is the first time our new dating approach has been applied in archaeology.”
“I expect our new dating approach will have a major impact on archaeology because it can be applied to sedimentary deposits that are highly fragmented, meaning there are lots of erosional gaps.”
“In archaeology we nearly always find fragmented records, whereas the traditional long-range dating method, magnetostratigraphy, relies on more continuous records.”
First peopling of Europe: (a) archaeological sites and dispersal routes noted in the text; the maximum extent of the Eurasian ice sheets is indicated with gray dashes; blue arrows indicate possible early human dispersal routes; (b) Korolevo I, Gostry Verkh, viewed from the Beyvar hill with excavation XIII (red box), Ukraine.
Image credit: Garba et al., doi: 10.1038/s41586-024-07151-3.
According to the team, the Korolevo site is the northernmost known presence of Homo erectus.
“The radiometric dating of the first human presence at the Korolevo site not only fills in a large spatial gap between the Dmanisi site and the Atapuerca site, but also confirms the hypothesis that the first pulse of hominin dispersal into Europe came from the east or southeast,” Dr. Garba said.
“Based on a climate model and field pollen data, we have identified three possible interglacial warm periods when the first hominins could have reached Korolevo following most likely the Danube River migration corridor.”
A paper on the findings was published in the journal Nature.
R. Garba et al. East-to-west human dispersal into Europe 1.4 million years ago. Nature, published online March 6, 2024; doi: 10.1038/s41586-024-07151-3
Ancient texts and archaeological findings offer compelling evidence of giants once roaming the earth, while some argue that there were no Nephilim or giants in Antarctica due to a lack of research.
It's not only conceivable that giants inhabited Antarctica before the continent separated from ancient Gondwana and shifted to its current polar position, rendering it inhospitable but that evidence by discoveries, such as giant bones and skulls, may have already been made but kept secret.
By using Google Earth going back to satellite imagery from 2004 it shows a remarkable image what appears to be a giant skull. Moreover, the presence of what looks like a person photographing the skull and surrounding tracks and equipment hints at an exciting discovery.
Despite the fact that it is said that giants never inhabited Antarctica at the time, the imagery of the alleged giant skull seem to prove the opposite in such a way that it warrants further investigation and challenges established beliefs about the history of the continent.
Google Earth coordinates: 66°37'31.61"S 110°15'8.42"E
ANCIENT MEGALITHIC STRUCTURE OLDER THAN THE EGYPTIAN PYRAMIDS DISCOVERED IN THE PERUVIAN ANDES
A team including University of Wyoming anthropologists works at the site of a circular plaza that was built around 4,750 years ago in the Cajamarca Basin of northern Peru.
CREDIT: Jason Toohey.
ANCIENT MEGALITHIC STRUCTURE OLDER THAN THE EGYPTIAN PYRAMIDS DISCOVERED IN THE PERUVIAN ANDES
A team of anthropologists from the University of Wyoming (UW) and the University of California, Santa Barabara, has discovered an ancient megalithic structure in the Peruvian Andes that is older than the Great Pyramids of ancient Egypt.
Dated to around 2,750 B.C., using radiocarbon dating techniques, the circular stone plaza was built using massive vertical stones placed in upright positions. This construction method is similar to other ancient sites from the ancient world, like Stonehenge, which is approximately the same age as the newly discovered stone plaza. However, the researchers say it is a construction style “previously unseen” in the Andes.
“This structure was built approximately 100 years before the Great Pyramids of Egypt and around the same time as Stonehenge,” explained UW Associate Professor Jason Toohey, who is the lead researcher on the project, in a post announcing the team’s findings.
Research on the unique site, which is located at the Callacpuma archaeological site in the Cajamarca Basin of northern Peru, started as far back as 2015. But the actual excavations of the megalithic structure and its surroundings didn’t begin until 2018. Since then, numerous artifacts “related to life in the past” have been discovered, along with charcoal samples that provided the radiocarbon dates.
Measured at around 60 feet in diameter, the ancient megalithic structure consists of two concentric circles of massive stones placed upright. Significantly, the huge stones are held in place without any mortar. The researchers say that this method of construction is not only extremely unusual compared to other Stone Age sites previously discovered in the Andes but is one that has never been seen before in the local area. The researchers also point out that the ancient site is one of the oldest, if not the oldest, megalithic structures ever found in the Andes, predating many more famous sites from around the world.
While no inscriptions describing the intended function of the ancient megalithic structure have been found at the site, the researchers say that they have retrieved many clues as to its purpose and origin.
“It was probably a gathering place and ceremonial location for some of the earliest people living in this part of the Cajamarca Valley,” explained Toohey. “These people were living a primarily hunting-and-gathering lifestyle and probably had only recently begun growing crops and domesticating animals.”
A biological anthropologist specializing in bioarchaeology who has been working in the area since 2003, Toohey was joined by fellow project leader Patricia Chirinos Ogata from the University of California-Santa Barbara as well as fellow UW staffer Professor Melissa Murphy. Together, the researchers have been working to reconstruct Peru’s ancient past while also collaborating with local authorities to preserve the history of the indigenous peoples.
University of Wyoming Associate Professor Jason Toohey stands at the Callacpuma archaeological site in the Andes.
CREDIT: Sarah Stagg
“As part of our community outreach, we collaborate and work with the residents of the towns on and adjacent to the site of Callacpuma about our findings and their importance,” Toohey says. “We highlight the importance of cultural heritage and, working together, we can continue the scientific investigations and help to preserve the site.”
A detailed accounting of the team’s findings and methods is published in the journal Science Advances under the title: ‘A monumental stone plaza at 4750 B.P. in the Cajamarca Valley of Peru.’
Christopher Plain is a Science Fiction and Fantasy novelist and Head Science Writer at The Debrief. Follow and connect with him on X, learn about his books at plainfiction.com, or email him directly at christopher@thedebrief.org
Plan of the circular plaza and its construction.
Credit: Toohey et al., Science Advances (2024)
One of the entrances to the plaza.
Credit: Toohey et al., Science Advances (2024)
Detailed example of the stratigraphic layer from which the dated samples were collected.
A team of archaeologists from Germany has discovered a submerged Stone Age megastructure in the Western Baltic Sea at a water depth of about 21 m. The structure was likely constructed by hunter-gatherer groups more than 10,000 years ago and ultimately drowned around 8,500 years ago; since then, it remained hidden at the seafloor, leading to a pristine preservation that will inspire research on the lifestyle and territorial development in the larger area.
An artist’s reconstruction of the Blinkerwall in the Bay of Mecklenburg, Germany.
Image credit: Michał Grabowski.
The Stone Age megastructure was discovered in the Bay of Mecklenburg, about 10 km northwest off Rerik, Germany.
The stonewall is made of 1,673 individual stones which are usually less than 1 m in height, placed side by side over a distance of 971 m in a way that argues against a natural origin by glacial transport or ice push ridges.
Dubbed Blinkerwall, it was built by hunter-gatherers that roamed the region after the retreat of the Weichselian Ice Sheet.
Enlarge/ Morphology of the southwest–northeast trending ridge that hosts the Blinkerwall and the adjacent mound.
Running adjacent to the sunken shoreline of a paleolake (or bog), whose youngest phase was dated to 9,143 years ago, the structure was likely used for hunting the Eurasian reindeer (Rangifer tarandus).
“At the time, the entire population across northern Europe was likely below 5,000 people,” said Dr. Marcel Bradtmöller, a researcher at the University of Rostock.
“One of their main food sources were herds of reindeer, which migrated seasonally through the sparsely vegetated post-glacial landscape.”
“The wall was probably used to guide the reindeer into a bottleneck between the adjacent lakeshore and the wall, or even into the lake, where the Stone Age hunters could kill them more easily with their weapons.”
Morphology of the southwest-northeast trending ridge that hosts the Blinkerwall and the adjacent mound.
Image credit: Geersen et al., doi: 10.1073/pnas.2312008121.
The Blinkerwall represents one of the oldest documented man-made hunting structures on Earth, and ranges among the largest known Stone Age structure in Europe.
“Our investigations indicate that a natural origin of the underwater stonewall as well as a construction in modern times, for instance in connection with submarine cable laying or stone harvesting are not very likely,” said Dr. Jacob Geersen, also from the University of Rostock.
“The methodical arrangement of the many small stones that connect the large, non-moveable boulders, speaks against this.”
Using modern geophysical methods, the researchers created a detailed 3D model of the Blinkerwall and reconstructed the ancient landscape.
The site was also visited and inspected by a team of scientific divers from Rostock University and the State Authority for Culture and Monuments in Mecklenburg Western Pomerania on one occasion.
The dives primarily aimed at assessing the nature of the stonewall and to survey the surrounding seabed for the presence of possible archeological artifacts.
They concentrated on two locations, namely the western end of the structure and a large stone in the center where the Blinkerwall changes direction.
While neither artifacts or dateable organic material was found in the immediate vicinity of the two dive locations, a small timber sample was retrieved from the Holocene sediments about 10 m to the south of the structure.
3D model of a section of the Blinkerwall adjacent to the large boulder at the western end of the wall. Photographs were taken by Philipp Hoy, Rostock University. The scale bar at the top-right edge of the image is 50 cm.
Image credit: Geersen et al., doi: 10.1073/pnas.2312008121.
“Although numerous well-preserved archaeological sites from the Stone Age are known from the Bay of Wismar and along the coast of Mecklenburg-Vorpommern, these are located in much shallower water depths and mostly date to the Mesolithic and Neolithic periods (7,000-2,500 BCE),” said Dr. Jens Auer, a researcher at the Mecklenburg-Vorpommern State Office for Culture and Monument Preservation.
“We have evidence for the existence of comparable stonewalls at other locations in the Mecklenburg Bight. These will be systematically investigated as well,” added Dr. Jens Schneider von Deimling, a researcher at Kiel University.
“Overall, the investigations can make a significant contribution to understanding the life, organization and hunting methods of early Stone Age hunter-gatherers.”
The team’s paper was published this week in the Proceedings of the National Academy of Sciences.
Jacob Geersen et al. 2024. A submerged Stone Age hunting architecture from the Western Baltic Sea. PNAS 121 (8): e2312008121; doi: 10.1073/pnas.2312008121
Een heel diep gat in China Het Tarim-bekken in de olierijke autonome regio Xinjiang Uygur is door China gekozen als locatie om een gat van 10.000 meter diep te graven. De vraag is, met welk doel?
De kern van de aarde China heeft al decennia lang een grote interesse in het verkennen van de aardkorst. Het lijkt erop dat ze nu klaar zijn om hun onderzoek naar de aardkorst te intensiveren door zo diep mogelijk te boren.
Een stap verder In feite heeft de Aziatische reus al jaren het binnenste van de aarde verkend, maar met dit gat willen ze plekken verkennen waar nog nooit iemand is geweest.
Mineralen en energiebronnen Volgens China Daily is het primaire doel om mineralen of energiebronnen te ontdekken die kunnen bijdragen aan de verbetering van de economie van het land.
Preventie van natuurrampen De Chinese president Xi Jinping meldde in 2021 dat dit megaproject ook zal dienen om toekomstige natuurrampen zoals vulkaanuitbarstingen of aardbevingen te beoordelen en mogelijk te voorkomen.
10 geologische lagen Om dit te bewerkstelligen werd het plan gemaakt om de diepste put in de geschiedenis van China te boren. Volgens Bloomberg zal een smalle boorput doordringen tot 10 verschillende geologische lagen in de continentale korst.
Op zoek naar het verre verleden Het doel is om het systeem krijt in de aardkorst te bereiken. Het door de staat gerunde persbureau Xinhua meldt dat ze rotsen verwachten tegen te komen van meer dan 145 miljoen jaar oud.
Kolossale machines Om dit project uit te voeren, zal China een booreiland van 2.000 ton gebruiken met hightech boorbits en boorpijp, meldt Interesting Engineering.
Problemen met het milieu Volgens Xinhua ligt het gekozen gebied voor deze bijna oneindige put in het stroomgebied van de Tarim-rivier en grenst het aan de Taklamakan-woestijn. Dit zal vanwege het zeer droge klimaat voor uitdagingen zorgen.
Zee, bergen en woestijngebied Dit is een gebied met een zeer uitdagend landschap. Bovendien zijn er ongunstige ondergrondse omstandigheden. Dit zal het boren nog complexer maken.
Wat als ze 11.000 meter bereiken? Desondanks kan de boorinstallatie die voor de put wordt gebruikt een diepte bereiken van 11.000 meter. Het is dus niet uitgesloten dat de put uiteindelijk dieper zal worden dan aangekondigd.
Voorbereidingen van het complexe project Op dit moment bereidt het team dat verantwoordelijk is voor dit complexe project de werkzaamheden voor. Dit zodat ze op een later moment met de opgraving kunnen beginnen.
Een ongekend project "Volgens Sun Jinsheng, een onderzoeker aan de Chinese Academy of Engineering, is de moeilijkheidsgraad van het project vergelijkbaar met het besturen van een grote vrachtwagen op twee dunne staalkabels," meldde de Economic Times.
Niet het diepste gat op aarde Ondanks het 10.000 meter diepe Chinese gat, is Kola Superdeep nog steeds de diepste put ter wereld. Dit is een Russische put die tussen 1970 en 1992 door de Sovjet-Unie is geboord.
Het had niet veel gescheeld of er waren helemaal geen mensen geweest. Er was een punt in de geschiedenis waarop er amper 1300 vruchtbare menselijke voorouders waren. Samen hielden zij de populatie maar liefst 117.000 jaar in stand, blijkt uit een nieuwe methode om de bevolkingsomvang te meten.
Er was altijd een onverklaarbare periode waarin er op de wereld nauwelijks fossielen zijn gevonden van oermensen. Konden we ze simpelweg niet vinden of waren ze er niet? Dat laatste lijkt waar, althans volgens de nieuwe FitCoal-methode van een internationaal team van wetenschappers uit China, Italië en de VS. FitCoal staat voor fast infinitesimal time coalescent process. Daarmee konden de onderzoekers de opeenstapeling van rekenfouten omzeilen die gewoonlijk gepaard gaat met het berekenen van de omvang van populaties in het verleden.
Knappe overlevers De wetenschappers gebruikten genoomsequenties van 3154 hedendaagse mensen. Het lukte hen om daaruit demografische conclusies te trekken over onze verre voorouders. En wat bleek: de voorlopers van de mensen maakten in het Vroege Pleistoceen een langdurige en extreme bottleneck door waarin zo’n 1280 zich voortplantende oermensen de populatie 117.000 jaar in stand hielden.
“Dat FitCoal deze enorme bottleneck met slechts een paar sequenties heeft kunnen vaststellen, is echt een doorbraak”, vertelt onderzoeker Yun-Xin Fu, geneticus aan de University of Texas. Uit de resultaten van het onderzoek naar de hedendaagse genoomsequenties bleek dat onze vroege voorouders een extreem verlies aan mensenlevens doormaakten en daardoor flink inboetten aan genetische diversiteit.
Gat in fossiele data “Het gat in de Afrikaanse en Euraziatische fossiele gegevens kan worden verklaard door deze bottleneck in de Vroege Steentijd. Die valt samen met de eerder vastgestelde periode waarin weinig fossiel bewijs is gevonden”, zegt medeonderzoeker Giorgio Manzi, antropoloog aan de Sapienza University van Rome. Dat de mensheid in die tijd bijna was uitgestorven, komt waarschijnlijk vooral door klimaatverandering. Een ijstijd zorgde voor afkoeling, extreme droogte en het uitsterven van andere soorten, die waarschijnlijk door de vroege mensen werden gegeten.
Op dit plaatje is heel duidelijk te zien hoe weinig het scheelde of de mensheid was uitgestorven. Afbeelding: Science
Het is bizar hoeveel gevolgen dat bijna einde van de mensheid nu nog heeft. Naar schatting ging zo’n twee derde van de toenmalige genetische diversiteit verloren door deze bottleneck. De langdurige periode waarin er slechts een handje vol mensen was dat zich wist voort te planten, bedreigde dan ook de mensheid zoals we die nu kennen.
Nieuwe soorten Daar staat tegenover dat die bottleneck ook lijkt te hebben bijgedragen aan nieuwe soortvorming waarbij twee oude chromosomen zijn samengekomen en chromosoom 2 vormden, die we nu bij mensen aantreffen. Daarmee is mogelijk de laatste gemeenschappelijke voorouder ontdekt van de Denisovans, Neanderthalers en moderne mensen.
Maar daarmee is nog lang niet alles gezegd. “Deze conclusie leidt tot een nieuwe richting in de menselijke evolutie, omdat hij vele vragen oproept, zoals waar deze mensen leefden, hoe ze de catastrofale klimaatverandering overleefden en of natuurlijke selectie tijdens de bottleneck de ontwikkeling van de hersenen heeft versneld”, legt onderzoeker Yi-Hsuan Pan uit van de East China Normal University (ECNU).
Nog maar het begin Nu het erop lijkt dat de mensheid bijna was uitgestorven tussen 930.000 en 813.000 jaar geleden, gaan de onderzoekers hard op zoek naar antwoord op deze vragen om te achterhalen hoe het kan dat zo’n piepkleine groep mensen wist te blijven bestaan in zulke moeilijke omstandigheden. Dat de populatie daarna juist weer extreem snel wist te groeien, is veel gemakkelijker te verklaren: waarschijnlijk kwam dat doordat de mens het vuur onder controle kreeg en het klimaat weer wat aangenamer werd.
“Deze conclusies zijn nog maar het begin. We willen nu een completer beeld krijgen van de menselijke evolutie tijdens deze overgangsperiode in het Vroege tot Midden-Pleistoceen. Daarmee kunnen we het mysterie dat de vroege menselijke evolutie nog steeds is, verder ontrafelen”, aldus onderzoeker Li Haipeng, geneticus aan onder meer de Chinese Academy of Sciences (SINH-CAS).
Hoe veel verschillen wij van eerdere mensensoorten? Gefeliciteerd Homo sapiens! We zijn erin geslaagd om niet uit te sterven en hebben het goed gedaan, in tegenstelling tot andere archaïsche mensensoorten. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, verliep onze evolutie niet lineair. In feite leefden er in dezelfde periode andere mensensoorten naast ons. Wij Homo sapiens vermengden ons zelfs met sommigen van hen. Toch waren wij uiteindelijk de enige overlevenden.
Maar wat onderscheidt deze vroege mensensoorten van ons? Klik door de galerij om meer te ontdekken.
Australopithecus afarensis Het geslacht Australopithecus is een bekende voorouder van de moderne mens. Onder hen werd de soort Australopithecus afarensis beroemd toen Lucy werd ontdekt, een skelet dat werd gevonden in 1974. (afbeelding).
Australopithecus afarensis De Australopithecus afarensis leefde ongeveer 3 tot 3,7 miljoen jaar geleden in Oost-Afrika. Ze hadden een tenger postuur en kleine hersenen. Hun lengte varieerde van 96 cm tot 165 cm en hun gewicht van 25-64 kg.
Australopithecus afarensis Fossielen van de Australopithecus afarensis werden ontdekt in Kenia, Ethiopië en Tanzania. Deze soort was voornamelijk vegetariër.
Homo habilis De Homo habilis, de vroegste mensensoort die tot het geslacht "homo" behoort, stamt af van de Australopithecus. De Homo habilis kwam voor in Zuid- en Oost-Afrika en leefde ongeveer 1,4 tot 2,3 miljoen jaar geleden.
Homo habilis Vergeleken met de Australopithecus zagen ze er meer gepolijst en gebogen uit, maar toch bleven ze kleiner dan de huidige mens, met een gemiddeld gewicht van ongeveer 34 kg.
Homo habilis In tegenstelling tot hun voorgangers at de Homo habilis vlees. Ze kregen erkenning voor hun vaardigheden in het maken van gereedschap, waardoor ze hun naam kregen. Het betekent letterlijk "handige mens".
Homo rudolfensis Er werd slechts één schedel opgegraven in het Turkana-bekken in Kenia, en later een onderkaak in Malawi, beide zeldzame fossielen van deze oude mensensoort. De gevonden schedel levert het bewijs van grotere hersenen vergeleken met de Homo habilis.
Homo rudolfensis Er is nog steeds een wetenschappelijke discussie gaande over de classificatie van Homo rudolfensis binnen het homo genus. Sommigen beweren dat het een Australopithecus met grotere hersenen kan zijn geweest. Deze soort bestond ongeveer 1,7 miljoen jaar geleden en viel samen met Homo habilis en Homo erectus.
Homo erectus In tegenstelling tot het vorige voorbeeld zijn er veel fossielen van de Homo erectus, die dateren van 110.000 tot 1,89 miljoen jaar geleden. De Homo erectus was de mensensoort die het langst overleefde!
Homo erectus Ze hadden een groter lichaam en kleinere tanden dan de Homo habilis en leken meer op de moderne mens. Ze hadden echter langere benen en kortere armen dan wij.
Homo erectus De Homo erectus, die ongeveer 68 kg woog, was ongeveer net zo groot als wij en was tussen de 150 cm en 180 cm. Ze waren de eerste mens die zich buiten Afrika waagden.
Homo ergaster De Homo ergaster bewoonde Oost- en Zuidelijk Afrika van 1,4 tot 1,9 miljoen jaar geleden. Net als bij de Homo rudolfensis is er een voortdurende wetenschappelijke discussie gaande over de vraag of de Homo ergaster een aparte soort is of een ondersoort van de Homo erectus.
Homo ergaster Homo ergaster en Homo erectus leefden in dezelfde periode naast elkaar op aarde. De Homo ergaster had een magerder postuur dan de Homo erectus, maar ze aten hetzelfde, hadden dezelfde levensstijl en gebruikten allebei gereedschap.
Homo floresiensis De Homo floresiensis werd in 2003 door wetenschappers gevonden in de Liang Bua-grot op het eiland Flores, in Indonesië. Aangenomen wordt dat deze oude mensensoort ongeveer 50.000 tot 100.000 jaar geleden bestond.
Homo floresiensis Ze waren veel kleiner dan de huidige mens, maar toch waren het bekwame jagers. Archeologen ontdekten jachtgereedschap dat werd gebruikt om een uitgestorven olifantensoort, de stegodon, te vangen. Onderzoekers suggereren dat deze mensen, waarvan wordt aangenomen dat ze afstammen van de Homo erectus, zich hebben aangepast aan het leven op een eiland door tot dwergen te evolueren.
Homo heidelbergensis De Homo heidelbergensis bewoonde verschillende gebieden over de hele wereld van 200.000 tot 600.000 jaar geleden. Fossielen suggereren dat ze oostelijk en zuidelijk Afrika, Europa en mogelijk China hebben verkend.
Homo heidelbergensis Zij waren de eerste mensensoort die in staat was om in koudere omgevingen te leven. Ze hadden dan ook aanleg voor het maken van vuur, het ontdekken en bouwen van schuilplaatsen en het maken van gereedschap en wapens zoals speren.
Homo antecessor De eerste fossielen van de Homo antecessor werden tussen 1994 en 1996 opgegraven in Atapuerca, Spanje. Deskundigen hebben hun leeftijd vastgesteld op 800.000 tot 1,2 miljoen jaar.
Homo antecessor De Homo antecessor vertoonde, in tegenstelling tot andere voorouders, overeenkomsten met de moderne mens, zoals hun gezichtsstructuur en jachtgewoonten.
Homo naledi In 2015 werden in het grottenstelsel van Rising Star in Zuid-Afrika in totaal 1.550 fossielen ontdekt. Deze fossielen behoorden toe aan een soort die bekend staat als Homo naledi. Wetenschappers schatten dat deze soort tussen 236.000 en 335.000 jaar geleden bestond.
Homo neanderthalensis De Neanderthalers, mogelijk de bekendste oude mensensoort, leefden ongeveer 24.000 tot 200.000 jaar igeleden. Ze worden vaak afgeschilderd als "holbewoners" en er wordt aangenomen dat ze de meest verwante uitgestorven voorouders van onze soort zijn.
Homo neanderthalensis Neanderthalers waren kleiner dan de moderne mens, maar ze hadden een sterk postuur. Ze woonden in Eurazië tijdens de ijstijden en pasten zich aan het koude klimaat aan. Neanderthalers blonken uit in het maken van geavanceerde wapens, gereedschappen, kleding en het bouwen van schuilplaatsen.
Homo neanderthalensis Neanderthalers waren niet alleen intelligenter dan andere soorten, maar ze hadden ook grotere hersenen. Bovendien vertoonden ze culturele uitingen zoals rituele begrafenissen, kunst en muziekinstrumenten.
Homo neanderthalensis Hoewel de Neanderthalers uitgestorven zijn, bestaat hun genetisch materiaal nog steeds bij moderne niet-Afrikaanse mensen door kruisingen.
Denisovamens In 2010 werden de overblijfselen van deze bijzondere mensensoort ontdekt in een Siberische grot. Er wordt geschat dat ze ongeveer 400.000 jaar geleden leefden.
Denisovamens Er wordt gedacht dat de Denisovamens zich van de Neanderthalers hebben afgescheiden en niet naar Europa, maar naar Azië zijn gemigreerd. Ze vermengden zich ook met de huidige mens en zijn mogelijk de laatste archaïsche mensensoort die uitstierf.
Homo longi In 1933 werd in Harbin, in het noordoosten van China, een schedel ontdekt. Deze schedel, die bekend staat als de "Drakenman", was groter dan de moderne mens en had duidelijke kenmerken zoals vierkante oogkassen en prominente wenkbrauwranden.
Homo longi In 2021 erkenden wetenschappers het uiteindelijk als een afzonderlijke mensensoort. Het fossiel wordt geschat op ongeveer 146.000 jaar oud. De classificatie van Homo longi als soort is echter nog steeds omstreden, waarbij sommige wetenschappers suggereren dat hij tot de Denisovamens behoort.
A new genus and species of temnospondyl amphibian has been described by a team of paleontologists from the Universidade Federal do Pampa, the Universidade Federal do Vale do São Francisco, Princeton University and Harvard University.
An artist’s impression of Kwatisuchus rosai.
Image credit: Márcio Castro.
The newly-identified temnospondyl species roamed our planet during the Early Triassic epoch, some 249 million years ago.
Named Kwatisuchus rosai, the ancient animal was approximately 1.5 m (4.9 feet) in length.
It belonged to Benthosuchidae, a small group of giant crocodile-like amphibians that lived during the Triassic.
These creatures were primarily aquatic, living in rivers and lakes. They were up to 2.5 m (8.2 feet) in length and have no direct living relatives.
“Kwatisuchus rosai can be confidently assigned to the Benthosuchidae, a stereospondyl clade with a distribution previously restricted to the East European Platform,” said Universidade Federal do Pampa paleontologist Felipe Pinheiro and his colelagues.
“Phylogenetic analysis confirms the relationship of the new genus to the trematosaurian lineage, being closely related to the genus Benthosuchus.”
The skull of Kwatisuchus rosai.
Image credit: Felipe Pinheiro.
The fossilized skull of Kwatisuchus rosai was found in August 2022 in the Sanga do Cabral Formation, a sedimentary rock formation found in Rio Grande do Sul, Brazil.
“Kwatisuchus rosai was a survivor,” said Dr. Pinheiro, led author of a paper published in The Anatomical Record.
“It lived in an environment devastated by the greatest mass extinction in the history of the planet.”
“Since they were animals adapted to conditions of high environmental stress, temnospondyl amphibians became abundant throughout the world.”
“They help us understand how extinctions affected the planet and how we can understand their effects today.”
“This was the most diverse group of primitive tetrapods, recorded on every continent on Earth,” said Dr. Estevan Eltink, a paleontologist at the Universidade Federal do Vale do São Francisco.
“Temnospondyls survived the greatest mass extinction of all time.”
“They have a broad record across geological periods, and had several pulses of irradiation over the millions of years of their existence.”
Felipe L. Pinheiro et al. Interrelationships among Early Triassic faunas of Western Gondwana and Laurasia as illuminated by a new South American benthosuchid temnospondyl. The Anatomical Record, published online January 19, 2024; doi: 10.1002/ar.25384
New Evidence Shows Modern Humans First Arrived in China 45,000 Years Ago
A new study presents evidence showing that Homo sapiens (modern humans) arrived in China approximately 45,000 years ago, or several thousand years earlier than previously suspected. The original human settlers to the region likely arrived from the north and east, experts believe, migrating to northern China from the adjacent lands of modern-day Siberia and Mongolia.
An international team of researchers who study human evolution, led by Paleolithic archaeologist Shi-Xia Yang from the Chinese Academy of Sciences, completed a thorough re-examination of artifacts collected from a long-neglected and nearly forgotten archaeological site known as Shiyu, which is located in China’s Shanxi province. This fresh study just published in the journal Nature Ecology & Evolution uncovered the true age of this prehistoric human settlement, which will now be recognized as the oldest Homo sapiens site ever found on Chinese soil.
"Our new study identified an Initial Upper Paleolithic (IUP) archaeological assemblage from the Shiyu site of North China dating to 45,000 years ago that includes blade technology, tanged and hafted projectile points, long-distance obsidian transfer, and the use of a perforated graphite disk," Shi-Xia Yaong stated in a Chinese Academy of Sciences press release covering his teams findings.
In the context of the region as a whole, this discovery sheds new light on the migration of peoples from one territory to another over the course of several thousand years.
“The geographic expansion of Homo sapiens populations into southeastern Europe occurred by 47,000 years ago, marked by Initial Upper Paleolithic (IUP) technology,” the study authors explained in their Nature Ecology & Evolution paper:
“Homo sapiens was present in western Siberia by 45,000 years ago, and IUP industries indicate early entries by 50,000 years ago in the Russian Altaiand 46–45,000 years ago in northern Mongolia. Homo sapiens was in northeastern Asia by 40,000 years ago, with a single IUP site in Chinadating to 43–41,000 years ago.”
Assumptions about when the migrations that started in southeastern Europe reached China were shaped primarily by the last discovery referenced above. But it seems that Shiyu could predate this other Chinese site by as much as 4,000 years, which represents a significant divergence from the previously accepted timeline.
Excavations at Shiyu in 1963 produced more than 15,000 tools, weapons and personal items made from stone, along with thousands of animal bones that showed signs of having been touched or altered by human hands. While there was no doubt the site had been heavily used by ancient humans, the Chinese archaeologists who excavated the site were only able to recover a single piece of one Homo sapiens skull, meaning burials of the dead likely occurred elsewhere nearby.
Shiyu Initial Upper Palaeolithic Artifacts. a) Levallois points (1–3); b) other tool types including denticulate on blade (1, 2), denticulate on flake (3), and end scraper (4); c) tanged tools showing the locations of notched retouching (red) and thinning of the tangs (light blue).
Incredibly, much of this valuable evidence of prehistoric human activity was lost decades ago. Artifacts sent to the Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology in Beijing for further study were preserved, but excavated items that were transferred to local facilities eventually disappeared, never to be seen again. About 90 percent of the stone objects recovered at Shiyu were lost, and the lone piece of skull bone was somehow misplaced as well.
The problem was that Shiyu was discovered and excavated shortly before the onset of China’s Cultural Revolution, which created intense social and political turmoil that hindered scientific exploration and study. The preservation of the past was not a priority during those times, as reformers were far more interested in building a future utopia than trying to protect an ancient cultural legacy.
The discoverers of the site knew that what they’d found was important. But the chaos and fear associated with the Cultural Revolution prevented a more exhaustive follow-up study from taking place, and that, combined with the loss of most of the artifacts that had been found, left a great deal of uncertainty about when Shiyu had been occupied and by whom.
It was only recently that a more extensive analysis of this ancient prehistorical site was finally launched, by researchers from China, France, Australia and Germany who were anxious to unlock Shiyu’s secrets and reveal more about the earliest inhabitants of the region.
If the skull piece had been preserved, modern techniques of DNA testing could have revealed its true age. But since that artifact was lost long ago, the researchers had to resort to other means to find out more about Shiyu’s ancient occupants.
Fortunately, other means were available. The researchers analyzed 15 sediment samples taken from the site using a technology known as optically stimulated luminescence (OSL), which can calculate how long grains of earth and rock found in an excavated sediment layer had been covered up and protected from sunlight. They also used carbon dating techniques to estimate the age of some of the animal bones and teeth found at the site, which were left there by the humans that had hunted and consumed the animals.
Correlating the data from these tests, the scientists determined that Shiyu would have been occupied by humans approximately 44,600 years ago. This was surprising, since up to now no evidence had emerged suggesting that Homo sapiens had arrived in China so early.
The excavation layer that produced signs of human occupation was found relatively close to the bottom of a 100-foot (30-meter) deposit of sand and soil that was dug up at the site. There was no evidence of further occupation in levels of sediment found closer to the surface, suggesting the site had been heavily used for a period of time before being abandoned tens of thousands of years ago.
Graphite disc and bone tool that was recovered from the Shiyu site.
A Complex Ancient Culture Rooted in Tradition and Innovation
The results of the analysis of animal fossils combined with use-wear analysis of stone tools showed that the prehistoric inhabitants of ancient Shiyu were horse hunters who preyed on adult horses for meat and hides. They had access to an advanced set of tools for processing the horses they harvested from local herds, including end-scrapers and awls unique to the Late Paleolithic plus highly efficient butchering tools from the Levallois industry that was first developed in the Middle Paleolithic. The occupants of Shiyu also manufactured tools from bone and graphite, and some of their stone tools were made from obsidian that would have been secured from sources located hundreds of miles away.
All in all, the variety and functionality of their tool industry makes it clear that the prehistoric residents of Shiya built a complex and sustainable culture that efficiently exploited the resources available in their region. This culture would have used a mixture of technologies and practices imported from the peoples’ original homelands in Siberia or Mongolia, physical objects acquired through trading activity, and new inventions and techniques that were unique to that time and place.
“Shiyu reflects a process of cultural creolization,” the Chinese Academy of Sciences press release states,“through contact between societies and relocated peoples, whereby inherited traits blended with novel innovations, thus complicating the traditional understanding of Homo sapiens' global expansion.
Top image: Reconstruction of Shiyu "horse-hunters", earliest known modern humans in China.
Deze vondst zou onze geschiedenisboeken kunnen veranderen
Het verhaal van de oude menselijke geschiedenis is de afgelopen jaren langzaam bij elkaar gebracht uit een handvol verkalkte botten die op interessante plaatsen zijn gevonden en van elkaar gescheiden zijn door enorme tijdsverschillen.
Het herschrijven van menselijke geschiedenis Maar de ontdekking van een enkele prehistorische kies in een tamelijk oninteressante grot zou wel eens de belangrijkste sleutel kunnen zijn om alles wat we dachten te weten over de prehistorie van de mensheid te herzien.
Grotte Mandrin De tand in kwestie werd opgegraven in de Grotte Mandrin in Frankrijk, een grot in de Rhônevallei en een gebied dat volgens het Smithsonian Magazine ooit een bloeiend ecologisch centrum was.
Een aantrekkelijk thuis voor Neanderthalers Grotte Mandrin was zo bijzonder dat er tienduizenden jaren lang migrerende neanderthalers woonden, maar zij waren misschien niet de enige levende primaten.
Er was leven in Europa 10.000 jaar voordat we dachten In 2022 publiceerden onderzoekers nieuw bewijs over een menselijke tand die mogelijk bij Grotte Mandrin was gevonden en die suggereerde dat homo sapiens 10.000 jaar eerder in Europa leefde dan eerder werd gedacht, zo schreef de New York Times.
"Dit is echt interessant en spannend" "Dit is echt interessant en spannend", verklaarde Katerina Harvati van de Eberhard Karls-Universiteit Tübingen in een e-mail van toen haar studie over de tand werd gepubliceerd in de New York Times.
"De complexiteit van de verspreiding van de moderne mens" "Het illustreert de complexiteit van de verspreiding van de moderne mens op het Europese continent en de uiteindelijke vervanging van neanderthalers", voegde Harvati eraan toe. Maar de vondst bleek nog meer te onthullen.
Geen vaststelling Helaas konden de onderzoekers door mislukte pogingen om DNA-monsters te onttrekken aan dierlijke tanden die in de grot waren opgegraven, ook niet vaststellen dat de kleine melktand die ze vonden menselijk was, aldus de New York Times.
Slechts een theorie Zonder gedegen bevestiging bleef de theorie dat de mens veel eerder naar Europa migreerde dan we eerder dachten gewoon een theorie. Maar meer dan een jaar nadat de oorspronkelijke studie over de tand was gepubliceerd, beweerde een van de auteurs ervan iets nieuws.
De werktuigen die bij de tand werden gevonden Tussen de andere voorwerpen die in Grotte Mandrin samen met de oude tand werden ontdekt, zaten stenen werktuigen waarvan onderzoeker Ludovic Slimak het vermoeden had dat ze door vroege mensen gemaakt zouden kunnen zijn.
Het bewijs dat onderzoekers nodig hadden Slimak publiceerde onlangs een predictieve studie die suggereert dat de verfijnde werktuigen gevonden in Grotte Mandrin gemaakt zijn met een soortgelijke techniek die door mensen in Libanon werd gebruikt en dat de parallellen niet louter toeval konden zijn.
Gereedschap uit Ksar Akil Smithsonian Magazine bericht dat Slimak in The Peabody Museum een schat aan stenen werktuigen uit de oude prehistorische site Ksar Akil dat niet ver van Beiroet ligt, aantrof, en hij besefte dat de methode om die voorwerpen te maken identiek was aan die van Grotte Mandrin.
"Een vuursteen kun je lezen als een boek" "Een vuursteen kun je lezen zoals je een boek kunt lezen", liet Slimak weten aan Smithsonian Magazine. "Het is niet zomaar een eindproduct, je kunt de technische fasen van de productie zien."
Hetzelfde vervaardigingsproces "Toen ik die dozen opende," zei Slimak, "stuitte ik op een zeer grote verrassing: het was hetzelfde technische proces. Alle fasen van de vervaardiging waren dezelfde als bij Grotte Mandrin."
Geen toevalligheden in gereedschapstechnieken Slimak legde verder uit dat er verschillende manieren waren om vuurstenen werktuigen te maken, maar benadrukte dat de kans dat twee groepen dezelfde technieken gebruikten zeer onwaarschijnlijk was.
Dezelfde bevolkingen "Dat is iets wat bijna onmogelijk is, tenzij je gewoon dezelfde mensen bent", zei de Franse archeoloog. "Het was voor mij heel duidelijk dat ik te maken had met dezelfde bevolkingen en dezelfde cultuur".
Een nieuwe migratietheorie Aan de hand van deze gegevens stelde Slimak vast dat de menselijke migratie naar Europa in drie verschillende fasen heeft plaatsgevonden en dat de in Grotte Mandrin gevonden tanden en werktuigen vondsten zijn van de eerste golf, die 10.000 jaar eerder plaatsvond dan we eerder dachten!
30 van de oudste dingen op aarde Wist je dat de oudste religie ter wereld 5000 jaar oud is? Of dat het oudste land van Europa te vinden is? En hoe zit het met het oudste nog in gebruik zijnde schip, of het oudste schoenenbedrijf? Ja, je zou verbaasd zijn over de leeftijd van sommige dingen op onze planeet, waarvan sommige zelfs miljarden jaren bestrijken. Wat is er nog meer echt geavanceerd voor zijn leeftijd?
KIJK verder en ontdek waarom een tijdperk geen barrière is.
Oudste persoon in de Bijbel Methusalem, genoemd in Genesis 5:21–27, is de oudste persoon in de Bijbel en stierf op 969-jarige leeftijd. Hij wordt hier afgebeeld op een glas-in-loodraam uit het zuidwestelijke transept van de kathedraal van Canterbury in Engeland.
Oudste beschaving Mesopotamië wordt algemeen beschouwd als de eerste stedelijke beschaving, die een tijdperk beslaat van ca. 8000 v.Chr. tot 2000 v.Chr. De Sumeriërs en Akkadiërs domineerden Mesopotamië vanaf het begin van de geschreven geschiedenis (ca. 3100 v.Chr.) tot de val van Babylon in 539 v.Chr. Afgebeeld is een vrouwenbeeldje van beschilderd aardewerk uit Aleppo, Syrië, ca. 5000 v.Chr.
Oudste religie Het hindoeïsme wordt vaak beschouwd als de oudste bestaande religie die nog steeds wordt beoefend. Het is ook het meest complexe van alle gevestigde geloofssystemen, met een oorsprong die meer dan 5000 jaar teruggaat in India.
Oudste monarchie Het koninkrijk Zweden is de oudste monarchie ter wereld, waarbij Erik de Overwinnaar (ca. 945 – ca. 995) wordt beschouwd als de eerste Zweedse koning.
Oudste land Het oudste land ter wereld is San Marino. Deze kleine enclave in het midden van Italië, gesticht op 3 September 301 CE, heeft sinds zijn onafhankelijkheid van het Romeinse Rijk zijn status als een ononderbroken soevereine staat genoten.
Oudste ruïnes De oudste ruïnes zijn die gevonden in de Theopetra-grot in Griekenland, met name de stenen muur bij de ingang van de kalkstenen grot. Geschatte datum terug tot c. Het is het oudst bekende voorbeeld van een door de mens gemaakt bouwwerk en zou tijdens de laatste ijstijd als windscherm hebben gediend voor de bewoners van de grot.
Oudste stad van Amerika Eerste bewoond c. 1500 BCE, Tepoztlán, nabij Mexico-Stad, is de oudste stad van Amerika. Het is beroemd om de El Tepozteco-tempel.
Oudste boomsoort De Great Basin Bristlecone Pine (Pinus longaeva) is de oudste boomsoort die er bestaat en bereikt een leeftijd van meer dan 5.000 jaar oud. De bomen zijn te vinden in de hogere bergen van Californië, Nevada en Utah.
Oudste liedje De Hurritische 'Hymn to Nikkal' wordt beschouwd als het oudste lied ter wereld. Het lied, ook bekend als 'h.6', maakt deel uit van ongeveer 36 hymnen die in spijkerschrift zijn geschreven op kleitabletten die zijn ontdekt in de oude stad Ugarit in het noorden van Syrië. De Hurrieten waren een volk dat tijdens de bronstijd het oude Nabije Oosten bewoonde. Nikkal was een Semitische godin van fruit en vruchtbaarheid.
Oudste circus Circus Maximus uit het oude Rome is het oudste bekende circus dat ooit heeft bestaan. Het werd gesticht in de 1e eeuw na Christus en was een enorme arena waar wagenrennen en verschillende optredens werden gehouden. De site is nu een openbaar park.
Oudste stripfiguur De Katzenjammer Kids zijn waarschijnlijk de oudste stripfiguren die ooit hebben bestaan. Een Amerikaanse stripverhaal gemaakt door Rudolph Dirks in 1897 en debuteerde in December van dat jaar. De strip bestaat nog steeds in syndicatie, waardoor het ook de langstlopende in zijn soort is.
Oudste examen Het oudste examen ter wereld is het Gaokao. Het model komt voort uit het imperiale examen, een examensysteem voor ambtenaren dat in 581 CE in China werd ingevoerd. In 1952, na de oprichting van de Volksrepubliek China, werd het Gaokao-examen omgevormd tot het nationale toelatingsexamensysteem voor universiteiten. Afgebeeld is een kunstwerk uit 1540 waarop kandidaten zijn afgebeeld die zich verzamelen rond de muur waar de examenresultaten worden opgehangen.
Oudste schoenenbedrijf Het oudste schoenenbedrijf ter wereld is Berluti. Opgericht in 1895 in Parijs door Alessandro Berluti, worden de op maat gemaakte handgemaakte schoenen voornamelijk aan mannen verkocht. Afgebeeld is de oorspronkelijke winkel aan de Rue Marbeuf in het 8e arrondissement van de stad.
Oudste graan Eenkoorntarwe werd voor het eerst 30.000 jaar geleden in Turkije verbouwd en wordt algemeen erkend als het oudste graan ter wereld. De domesticatie ervan gaat echter nog verder terug: er werden overblijfselen van eenkoorn gevonden bij de ijsmanmummie Ötzi, die dateren uit 3100 v.Chr.
Oudste recept Het oudste recept ter wereld is voor brandnetelpudding. Een eeuwenoude delicatesse, afkomstig uit het prehistorische Groot-Brittannië in 6000 v.Chr., en werd een hoofdbestanddeel van het Engelse dieet in de 18e eeuw. Naast brandnetelbladeren zijn andere ingrediënten zuring, waterkers, bieslook, paardenbloembladeren, gerstemeel en zout.
Oudste niet-zelfbesturende kolonie Montserrat in het Caribisch gebied is de oudste niet-zelfbesturende kolonie ter wereld, gesticht in 1632. Montserrat, een Brits overzees gebied, werd in 1995 grotendeels verwoest door een vulkaan. Het zuidelijke deel van het eiland blijft een uitsluitingszone.
Oudste nationale park Het Bogd Khan Uul-biosfeerreservaat in Mongolië is het oudste nationale park ter wereld. Het werd opgericht in 1778, 94 jaar vóór de oprichting van het Yellowstone National Park in de Verenigde Staten, dat vaak wordt aangezien als het eerste in zijn soort (hoewel het het oudste nationale park in de VS is). Afgebeeld is een satellietbeeld van de Bogd Khan-berg (midden) met Ulan-Bator linksboven.
Oudste actieve vulkaan De oudste actieve vulkaan ter wereld is Mount Unzen in Japan. De vulkaan is naar schatting 2,5 miljoen jaar oud, maar is pas in 1991 uitgebarsten, toen een grote uitbarsting een pyroclastische stroom veroorzaakte waarbij 43 mensen omkwamen.
Oudste meer Het Zaysan-meer in Kazachstan is misschien wel het oudste meer ter wereld, mogelijk daterend uit het Krijt-tijdperk, met een potentiële leeftijd van meer dan 66 miljoen jaar oud. Het Baikalmeer in Rusland beweert ook het oudste meer ter wereld te zijn, aangezien duidelijk bewijsmateriaal aantoont dat het 25 tot 30 miljoen jaar oud is.
Oudste bergketen Het Makhonjwa-gebergte, onderdeel van de Barberton Greenstone Belt die Zuid-Afrika en Swaziland overspant, vormt de oudste bergketen ter wereld. Het gebied, vaak omschreven als de ‘Genesis van het leven’, omvat de oudste blootliggende rotsen op aarde, die naar schatting tussen de 3,2 en 3,6 miljard jaar oud zijn.
Oudste haven De haven van Byblos in Libanon wordt beschouwd als de oudste bestaande haven, die al meer dan 3000 jaar in gebruik is. Het was het belangrijkste houttransportcentrum in het oostelijke Middellandse Zeegebied en werd door de Feniciërs gebruikt om hun lokale wijn te verschepen en om hout te exporteren naar de farao's van het oude Egypte.
Oudste schip dat nog in gebruik is De USS Constitution, gelanceerd in 1797, is het oudste schip dat nog in gebruik is. Het schip ligt afgemeerd in de haven van Boston en doet nu dienst als museumschip, maar vaart af en toe, meestal ter herdenking van de Onafhankelijkheidsdag.
Oudste regenwoud Het Daintree Rainforest aan de noordoostelijke kust van Queensland, Australië, is het oudste regenwoud ter wereld. Er wordt geschat dat het ongeveer 180 miljoen jaar oud is – bijna 10 miljoen jaar ouder dan het Amazonegebied van Zuid-Amerika.
Oudste oceaan De Stille Oceaan is het oudste van de bestaande oceaanbekkens. De oudste rotsen zijn gedateerd op ongeveer 200 miljoen jaar. Het is ook groter dan het hele landoppervlak van de aarde bij elkaar.
Oudst bekende graf De Tumulus van Bougon, een groep van vijf neolithische grafheuvels in Nouvelle-Aquitaine, Frankrijk, is het oudst bekende grafcomplex ter wereld. Archeologen hebben de site gedateerd op ongeveer 4800 v.Chr.
Oudste jeansmerk Levi Strauss & Co. is het oudste jeansmerk ter wereld. Levi, opgericht in 1853 door Levi Strauss in San Francisco, blijft een iconisch Amerikaans merk dat wereldwijd wordt erkend vanwege zijn denimjeans.
It's the first time written slips linked to the ancient calendar have been found in a tomb.
Each of the wooden slips is marked with Chinese characters that relate to the traditional Tiangan Dizhi astronomical calendar. Perforations on their edges suggest they were once tied together.
(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
Archaeologists in China have unearthed a mysterious set of rectangular wooden pieces linked to an ancient astronomical calendar. The artifacts were discovered inside an exceptionally well-preserved 2,000-year-old tomb in the southwest of the country.
Each of the 23 wooden slips is about an inch (2.5 centimeters) wide and 4 inches (10 cm) long and displays a Chinese character related to the Tiangan Dizhi, or "Ten Heavenly Stems and 12 Earthly Branches" — a traditional Chinese astronomical calendar established during the Shang dynasty, which ruled from about 1600 B.C. to about 1045 B.C.
Archaeologists think one of the slips may have represented whatever was the current year and that the other 22 slips could have been used to specify any particular year in the ancient calendar, according to a translation of a story on the China News website, an agency run by the Chinese government.
The artifacts were found in a well-preserved tomb, dated to about 2,200 years ago, unearthed earlier this year in the Wulong district of China's Chongqing municipality.(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
Circular perforations at the edges of each slip suggest they were once tied together.
However, it's not yet clear how the set of calendrical wooden slips would have functioned, an expert told Live Science.
This is the first time such objects have been found in an ancient tomb, although the practice of writing characters on strips of wood or bamboo was common in China before the invention of paper.
The wooden slips and many other artifacts were discovered earlier this year in a tomb in the Wulong district, about 870 miles (1,400 kilometers) southwest of Beijing, archaeologists from the Chongqing municipal government told the Global Times — which is also run by the Chinese government.
The tomb contains a written list of all the burial items, which also states that it was built in 193 B.C. That places the tomb during the time of the Western Han dynasty, which ruled much of China from 206 B.C. to A.D. 9; it was followed by the Eastern Han dynasty, which ruled until A.D. 220, and together they are considered a "golden age" when many Chinese traditions were established.
Archaeologists and university students started working at the site in the Wulong district in March this year.(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
Archaeologist Wang Meng said the tomb was the best-preserved wooden-chamber tomb ever found in China's southwest.
Project leader Huang Wei told the Global Times that the tomb also contained more than 600 cultural artifacts, including lacquerware bowls, boxes, jars and plates. It also held bamboo utensils and musical pipes, spears and cooking tripods made from copper, wooden figurines, as well as pottery and bronze objects.
Calendar mystery
Astronomer Ed Krupp, the director of the Griffith Observatory in Los Angeles and author of "Echoes of the Ancient Skies: The Astronomy of Lost Civilizations" (Dover, 2003), who was not involved in the Wulong discovery, told Live Science that while the Tiangan Dizhi calendar is mainstream — it is used in Chinese astrology, for example — the wooden slips found in the Wulong tomb were unusual.
As well as the mysterious wooden slips, more than 600 cultural artifacts were found inside the tomb and indicate that a high-status person had been buried there.
(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
The hundreds of artifacts buried in the tomb include ornate objects of pottery, copper, bronze, wood, bamboo and lacquerware, such as this plate.
(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
Archaeologists said the tomb was undisturbed and most of the artifacts are undamaged, although they needed cleaning after so long underground.
(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
As well as recovering the artifacts buried in the ancient tomb, archaeologists have carefully mapped and photographed its interior.(Image credit: Chongqing Cultural Relics and Archaeology Research Institute)
"The wooden slips with calendric notations are significant as the first and only known example of that kind of inscription on that kind of object," he said in an email.
But it doesn't appear that the set of wooden slips could have functioned as a calendar; instead, it seems they could have been used to reference any year of the 60-year calendrical cycle, he said.
"If so, they are not 'books,' but objects used to highlight a particular year," he said. He noted the similarity to a practice followed at a Taoist temple in the Chinese city of Suzhou, where each year in the cycle is represented by a statue that is specially marked when it becomes current.
Krupp said that the finds from the Wulong tomb showed that a person of high status had been buried there. "The artifacts interred with the deceased are numerous and very, very fine," he said. "This is rich, expensive material."
‘Giant’ Predatory Worms Lived in Greenland Waters 518 Million Years Ago
‘Giant’ Predatory Worms Lived in Greenland Waters 518 Million Years Ago
Adorned with fins down the sides of its body, a distinct head with long antennae, massive jaw structures inside its mouth and growing to more than 30 cm (11.8 inches) in length, Timorebestia koprii was one of the largest animals in the Early Cambrian oceans.
Reconstruction of Timorebestia koprii in the pelagic ecosystem preserved in Sirius Passet; other species shown in the foreground are Kiisortoqia, Siricaris, Kerygmachela, Pauloterminus, Kleptothule, and Isoxys; further in the background are two radiodonts: Tamisiocaris and an amplectobeluid.
Image credit: Robert Nicholls / BobNichollsArt.
Timorebestia koprii lived in the Early Cambrian oceans, more than 518 million years ago.
“We have previously known that primitive arthropods were the dominant predators during the Cambrian, such as the bizarre-looking anomalocaridids,” said Dr. Jakob Vinther, a paleontologist at the University of Bristol.
“However, Timorebestia koprii is a distant, but close, relative of living arrow worms, or chaetognaths. These are much smaller ocean predators today that feed on tiny zooplankton.”
“Our research shows that these ancient ocean ecosystems were fairly complex with a food chain that allowed for several tiers of predators.”
“Timorebestia were giants of their day and would have been close to the top of the food chain. That makes it equivalent in importance to some of the top carnivores in modern oceans, such as sharks and seals back in the Cambrian period.”
Inside the fossilised digestive system of Timorebestia koprii, Dr. Vinther and colleagues found remains of a common, swimming arthropod called Isoxys.
“We can see these arthropods was a food source many other animals,” siad Dr. Morten Lunde Nielsen, a paleontologist at Korea Polar Research Institute, the University of Bristol and British Geological Survey.
“They are very common at Sirius Passet and had long protective spines, pointing both forwards and backwards.”
“However, they clearly didn’t completely succeed in avoiding that fate, because Timorebestia munched on them in great quantities.”
Holotype of Timorebestia koprii.
Image credit: Park et al., doi: 10.1126/sciadv.adi6678.
“Arrow worms are one of the oldest animal fossils from the Cambrian. While arthropods appear in the fossil record about 521 to 529 million years ago, arrow worms can be traced back at least 538 million years back in time,” Dr. Vinther said.
“Both arrow worms, and the more primitive Timorebestia, were swimming predators. We can therefore surmise that in all likelihood they were the predators that dominated the oceans before arthropods took off.”
“Perhaps they had a dynasty of about 10-15 million years before they got superseded by other, and more successful, groups.”
“Timorebestia is a really significant find for understanding where these jawed predators came from,” said Oxford University’s Dr. Luke Parry.
“Today, arrow worms have menacing bristles on the outside of their heads for catching prey, whereas Timorebestia has jaws inside its head.”
“This is what we see in microscopic jaw worms today — organisms that arrow worms shared an ancestor with over half a billion years ago.”
“Timorebestia and other fossils like it provide links between closely related organisms that today look very different.”
“Our discovery firms up how arrow worms evolved,” said Dr. Tae Yoon Park, a palentologist at the Korean Polar Research Institute.
“Living arrow worms have a distinct nervous centre on their belly, called a ventral ganglion. It is entirely unique to these animals.”
“We have found this preserved in Timorebestia and another fossil called Amiskwia.”
“People have debated whether or not Amiskwia was closely related to arrow worms, as part of their evolutionary stem lineage.”
“The preservation of these unique ventral ganglia gives us a great deal more confidence in this hypothesis.”
The team’s work was published in the journal Science Advances.
Tae-Yoon S. Park et al. 2024. A giant stem-group chaetognath. Science Advances 10 (1); doi: 10.1126/sciadv.adi6678
Steen van Rosetta De Rosetta-steen, die in 1799 werd opgegraven door een Franse soldaat tijdens de Egyptische expeditie van Napoleon Bonaparte, is een plaat van granietachtige steen met drie versies van een schriftelijke opdracht dat in 196 v.Chr. werd uitgevaardigd door een groep Egyptische geestelijken. De bovenste en middelste teksten zijn in het Oud-Egyptisch en gebruiken respectievelijk hiërogliefen en demotische schriften (een schrift afgeleid van het hiëratisch), terwijl de onderkant in het Oud-Grieks is. Dit ensemble hielp wetenschappers eindelijk de code van hiërogliefen te kraken.
Dode Zeerollen De Dode Zeerollen zijn oude joodse en Hebreeuwse religieuze manuscripten van leer, papyrus en koper. Ze werden tussen 1947 en 1956 ontdekt in 11 grotten in de buurt van Khirbet Qumran, aan de noordwestelijke oever van de Dode Zee. Ze zijn ongeveer 2000 jaar oud.
Terracotta Leger In 1974 graafden een groep boeren een put bij de grafheuvel van de Qin Shi Huang-keizer op de berg Li in de Chinese provincie Shaanxi. Ze deden daarbij een van de meest gevierde archeologische ontdekkingen in de geschiedenis: het 8.000 man sterke terracottaleger dat was opgericht om de keizer in zijn hiernamaals te beschermen. De figuren omvatten krijgers, strijdwagens en paarden, die allemaal 2000 jaar in het graf verbleven.
De tombe van Toetanchamon Een van de belangrijkste archeologische vondsten van de 20e eeuw vond plaats op 4 november 1922. Een team, onder leiding van de Britse egyptoloog Howard Carter (1874-1939), ontdekte het graf van Toetanchamon in de Vallei der Koningen. Het gouden masker van de jonge farao werd later, in 1925, ontdekt. Het is een van de bekendste kunstwerken ter wereld.
Steen van Rosetta De Rosetta-steen, die in 1799 werd opgegraven door een Franse soldaat tijdens de Egyptische expeditie van Napoleon Bonaparte, is een plaat van granietachtige steen met drie versies van een schriftelijke opdracht dat in 196 v.Chr. werd uitgevaardigd door een groep Egyptische geestelijken. De bovenste en middelste teksten zijn in het Oud-Egyptisch en gebruiken respectievelijk hiërogliefen en demotische schriften (een schrift afgeleid van het hiëratisch), terwijl de onderkant in het Oud-Grieks is. Dit ensemble hielp wetenschappers eindelijk de code van hiërogliefen te kraken.
Pompeï Een catastrofale uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.Chr. begroef de oude Romeinse stad Pompeii onder vulkanische lava en as . De plek werd voor het eerst opgegraven in 1592, maar pas in de jaren 1920 legden georganiseerde archeologische opgravingen de verbazingwekkend goed bewaarde ruïnes en de daarin begraven schatten bloot.
Grot van Altamira Een grottencomplex dat in 1868 werd ontdekt in de buurt van de historische stad Santillana del Mar in Cantabrië in Spanje. Het onthulde een verbazingwekkende reeks prehistorische rotstekeningen met houtskooltekeningen en polychrome schilderijen van de hedendaagse lokale fauna en menselijke handen, waarvan de vroegste 36.000 jaar oud zijn
Schat van Staffordshire Het is de grootste schat aan Angelsaksisch goud- en zilvermetaal dat ooit is gevonden. Het werd in 2009 ontdekt door een metaaldetectorist in een veld nabij het dorp Hammerwich, in Staffordshire, Engeland. Archeologen geloven dat de meer dan 4.000 voorwerpen, waaronder dit gevouwen kruis, verborgen lagen sinds 700 v.Chr.
Stonehenge Het is zonder twijfel 's werelds beroemdste prehistorische steencirkel en zeker de meest architectonisch geavanceerde. Stonehenge heeft historici en archeologen eeuwenlang in verwarring gebracht. De eerste bekende opgraving in Stonehenge werd in de jaren 1620 uitgevoerd door de hertog van Buckingham. Het eerste echte archeologische onderzoek van het gebied vond echter plaats in de late jaren 1660, toen de antiquair John Aubrey (1626-1697) het mysterieuze monument inspecteerde.
Grafveld van Varna De Varna Necropolis in Bulgarije, ontdekt door archeologen in 1974, wordt internationaal beschouwd als een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in de prehistorie van de wereld. Het werd het rijkste graf van het 5e millennium v.Chr. genoemd, waarbij talloze goudartefacten werden opgegraven, die dateren uit 4560-4450 v.Chr. Het is het oudste bewerkte goud ter wereld.
Tombes van de piramidebouwers in Egypte De piramides van Gizeh behoren tot de grootste archeologische schatten op aarde. Er wordt al lang gespeculeerd dat ze werden gebouwd met behulp van slavenarbeid. Door een ontdekking in 2010 van oude graven, naar verluidt meer dan 4.000 jaar oud, wordt er aan deze veronderstelling echter getwijfeld. Archeologen geloven namelijk dat de graven toebehoren aan de arbeiders die de piramides van Khufu en Khafre hebben gebouwd. Als vrije individuen kregen ze de eer om begraven te worden in de schaduw van de heilige piramides waaraan ze werkten.
Sutton Hoo Sutton Hoo is de locatie van twee vroeg-middeleeuwse begraafplaatsen uit de 6e tot 7e eeuw in Suffolk, Engeland. In 1939 ontdekte amateurarcheoloog Basil Brown (1888-1977) een spectaculair lang begrafenisschip boordevol oogverblindende rijkdommen, waaronder vier complete Angelsaksische helmen.
Machu Picchu Toen de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hiram Bingham III (1875-1956) in 1911 Machu Picchu in Peru tegenkwam, was hij op zoek naar een andere stad, bekend als Vilcabamba. Onder begeleiding van lokale inheemse boeren stuitte hij op de Inca-citadel.
Ötzi De goed bewaarde natuurlijke mummie van een man die volgens wetenschappers tussen 3350 en 3105 v.Chr leefde, werd in september 1991 bevroren in een gletsjer in de Ötztaler Alpen op de grens tussen Oostenrijk en Italië ontdekt. Zijn ontdekking, genaamd Ötzi, of de Iceman, geldt als een grote archeologische vondst van de 20e eeuw.
Indonesische grotkunst Indonesië herbergt enkele van de oudst bekende nog bestaande grotkunst. In november 2018 werd een 40.000 jaar oud schilderij in de vorm van een dier ontdekt, in grotten verborgen in een afgelegen bergachtig gebied op het schiereiland Sangkulirang-Mangkalihat. Het maakt deel uit van een jachttafereel en is momenteel het oudste beeldverslag en het vroegste figuratieve kunstwerk ter wereld.
Knossos Knossos, het centrum van de Minoïsche beschaving en de hoofdstad van het Minoïsche Kreta, is de locatie van de grootste archeologische vindplaats uit de bronstijd op het eiland en wordt ook wel de oudste stad van Europa genoemd. Opgravingen begonnen in Knossos onder leiding van de Britse archeoloog Sir Arthur Evans (1851-1941) in 1900. Naast het onthullen van de ruïnes van een paleis, heeft de opgraving een reeks tabletten blootgelegd met een oud Kretenzisch schrift dat bekend staat als Linear B. Dat is een syllabisch schrift dat werd gebruikt voor het schrijven van Myceens Grieks, de vroegst geschreven vorm van Grieks.
Begraafplaats koning Richard III In 2012 werden de stoffelijke resten van koning Richard III (1452-1485) opgegraven onder een parkeerplaats in Leicester, Engeland. De voormalige monarch, de laatste koning van het Huis van York, werd in 2015 herbegraven in de kathedraal van Leicester. De locatie van zijn oorspronkelijke graf heeft een beschermde status gekregen en maakt tegenwoordig deel uit van een bezoekerscentrum.
Paaseiland Moai De hoofden van Paaseiland staan bekend als Moai en zijn door het Rapa Nui-volk vervaardigd. Zij leefden tussen 1250 en 1500 n.Chr. en bikten 1.000 torenhoge figuren van vergoddelijkte voorouders uit vulkanisch tufsteen. De beelden werden voor het eerst waargenomen door Europeanen toen ze de eilanden in 1722 bezochten.
Borobudur De Borobudur-tempel in Midden-Java, Indonesië, is 's werelds grootste boeddhistische tempel. Het enorme complex dateert uit de 8e en 9e eeuw na Christus en werd in de 19e eeuw ontdekt.
Göbekli Tepe Göbekli Tepe is een neolithische archeologische vindplaats in de buurt van de stad Şanlıurfa in Turkije en onderscheidt zich vanwege de oudst bekende megalieten (stenen monumenten) ter wereld. Ze dateren uit ongeveer 9500 en 8000 v.Chr. en er zijn meer dan 200 massieve stenen pilaren. De archeologische vindplaats werd voor het eerst onderzocht in 1963.
De lijnen van Nazca De Nazca-lijnen, geëtst in de Nazca-woestijn in Peru en alleen zichtbaar vanuit de lucht, zijn enorme geogliefen (aardtekeningen) die op dieren en planten lijken. Ze zijn gemaakt tussen 500 v.Chr. en 500 n.Chr. en variëren in complexiteit. De Amerikaanse wetenschapper en historicus Paul Kosok (1896-1959) wordt gezien als de eerste serieuze onderzoeker van de Nazca-lijnen, maar tot op heden is het nog altijd een mysterie wat het doel is van de lijnen. Onderzoekers die drones gebruiken, hebben onlangs tussen de 80 en 100 nieuwe figuren ontdekt.
Petra Een van 's werelds beroemdste archeologische vindplaatsen, Petra, in Jordanië, staat bekend om zijn uit rotsen gehouwen architectuur. De uitgebreide Al-Khazneh-tempel (afgebeeld is het Ad Deir-klooster) is daarvan het hoogtepunt. Petra, mogelijk al in de 5e eeuw v.Chr. gebouwd, bleef 'verloren' totdat de Zwitserse ontdekkingsreiziger Jean-Louis Burckhardt (1784-1817) de ruïnes in 1812 ontdekte.
Olduvai-kloof De afgelegen Olduvai-kloof in Tanzania is een van de belangrijkste paleoantropologische vindplaatsen ter wereld. Hier hebben de Brits-Keniaanse paleoantropoloog Louis Leakey (1903-1972) en zijn vrouw Mary (1913-1996), die paleoantropoloog was, opgravings- en onderzoeksprogramma's opgezet en ontwikkeld. Daarbij werden fossielen van de vroegste mensachtigen ontdekt. Mary ontdekte de robuuste Zinjanthropus-schedel in de Olduvai-kloof in 1959.
Chichén Itzá Chichén Itzá is een van de meest bezochte archeologische vindplaatsen in Mexico, waarbij de tempel van Kukulcán (El Castillo) het centrum van de oude stad domineert. Het gebied werd in 1841 ontdekt door de Amerikaanse ontdekkingsreiziger John L. Stephens (1805-1852), een cruciale figuur in de ontdekking van de Maya-beschaving.
Skara Brae Het neolithische dorp Skara Brae aan de westkust Mainland, het grootste eiland in de Orkney-archipel van Schotland, werd ontdekt in de winter van 1850, nadat de contouren werden blootgelegd door een hevige storm. Skara Brae, een van de best bewaarde dorpen uit het stenen tijdperk in Europa, werd bewoond van ongeveer 3200 tot 2200 v.Chr.
De Akropolis van Athene De Akropolis van Athene is het meest opvallende en complete oude Griekse monumentale complex dat nog steeds bestaat in onze tijd. Gebouwd in de tweede helft van de 5e eeuw v.Chr., wordt de citadel gekroond door het prachtige Parthenon. Onderzoekers begonnen het gebied rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw te restaureren en te behouden.
Tikal De ruïnes van Tikal, een oude pre-Columbiaanse Maya-stad diep in de regenwouden van wat tegenwoordig Guatemala is, werden pas in 1956 opgegraven door een team van archeologen van de Universiteit van Pennsylvania.
Ħal Saflieni Hypogeum Het Ħal Saflieni Hypogeum op Malta, werd per ongeluk ontdekt in 1902 door een bouwteam dat stortbakken aan het hakken was voor nieuwe woningbouw. Het is een neolithische ondergrondse structuur die dateert uit de Saflieni-fase (3300-3000 v.Chr.) in de Maltese prehistorie.
Angkor Wat Het enorme 12e-eeuwse boeddhistische tempelcomplex in het noorden van Cambodja, bekend als Angkor Wat, werd in de jaren 1840 ontdekt door de Franse ontdekkingsreiziger Henri Mouhot (1826-1861).
Homo luzonensis In 2019 betekende de opgraving van een voorheen onbekende mensensoort die zo'n 50.000 jaar geleden op een eiland in de huidige Filippijnen leefde, in feite dat de menselijke stamboom een nieuwe tak kreeg. De soort, Homo luzonensis genoemd naar het eiland Luzon waar het werd gevonden, is geen directe voorouder van de moderne mens, maar eerder een verre oud familielid. Deze foto toont de fossielen en tanden van de vroege verre voorouder.
Serra da Capivara Nationaal Park Het Serra da Capivara Nationaal Park in Brazilië, opgericht in 1979, getuigt op uitzonderlijke wijze van een van de oudste populaties die Zuid-Amerika bewoonden. In de rotsschuilplaatsen in het park, zijn talloze grotschilderingen ontdekt, waarvan sommige 25.000 jaar oud zijn. In feite heeft het gebied van Serra da Capivara de hoogste concentratie van prehistorische plaatsen in geheel Amerika.
Akrotiri De archeologische vindplaats Akrotiri uit de Minoïsche bronstijd, gelegen op het Griekse eiland Santorini, is een van de belangrijkste in zijn soort in de Egeïsche Zee. Het werd verwoest tijdens een vulkaanuitbarsting ergens in de 16e eeuw v.Chr. en bedolven onder as. De plek werd halverwege de jaren zestig ontdekt en sinds 1967 opgegraven.
Mysterious Manuscripts: The Fascinating Story of Ancient Bibles (Video)
Mysterious Manuscripts: The Fascinating Story of Ancient Bibles (Video)
Ancient religious texts have always been a source of fascination and intrigue, offering a glimpse into the beliefs and customs of people from bygone eras. A collection of mysterious and ancient Bibles at the Smithsonian's Freer Gallery of Art, has been the subject of intense interest among scholars and enthusiasts alike. These Bibles, made from animal skin, date back to a pivotal period in the history of Christianity, when the religion was transitioning from an underground cult to a more normative one. The manuscripts have been carefully preserved over the years, and their display provides a unique opportunity to gain insights into the beliefs and practices of early Christians.
Among the most significant discoveries is the freer Logie, a verse that follows the last chapter of the book of Mark, which occurs in no other known gospel in the world. The origins of this verse remain shrouded in mystery, but it has caused quite a stir among scholars. While carbon-14 dating is a possible scientific method to date these manuscripts, the danger of destroying them has made the task more challenging. While scholars continue to debate the origins and significance of this text, its discovery highlights the importance of these ancient manuscripts in helping us understand the evolution of Christianity and its place in the wider world.
Ancient Mesopotamian Bricks Record 3,000-Year-Old Geomagnetic Anomaly
Ancient Mesopotamian Bricks Record 3,000-Year-Old Geomagnetic Anomaly
A geomagnetic anomaly that occurred between 3,000 and 2,500 years ago has shed light on ancient Mesopotamia in a way that has never been explored before. Analysis of ancient bricks from Mesopotamia, specifically modern-day Iraq, point to a dramatic spike in the Earth’s magnetic field roughly 3,000 years ago. It is now the subject of a fascinating new study, which relies on archaeomagnetic techniques, i.e., extracting information about the strength and direction of the Earth’s magnetic field from ancient objects, and offers an alternative method of artifact dating.
Heating and Cooling: Firing the Bricks
These ancient Mesopotamian bricks, containing iron oxide, were employed to investigate the strength of the Earth's magnetic field during the firing period. Scientists systematically erased the ancient magnetic signature from small fragments of the bricks through a process of heating and cooling, according to the study published in The Proceedings of the Natural Academy of Sciences.
The bricks were then reheated, and the original magnetic field was replaced with one generated in the laboratory. This process enabled the researchers to establish a ratio between the object's magnetic charge in the past and under controlled laboratory conditions.
Brick dates to the reign of Nebuchadnezzar II (ca. 604 to 562 BCE) based on the interpretation of the inscription. This object was looted from its original context before being acquired by the Slemani Museum and stored in that museum with agreement from the central government.
(Image courtesy of the Slemani Museum)
Professor Mark Altaweel of University College London is studying the exceptional strength of the magnetic field in the Middle East around 3,000 years ago, known as the Levantine Iron Age Geomagnetic Anomaly: a point of high magnetic intensity between 1050-550 BC in modern-day Iraq.
“We often depend on dating methods such as radiocarbon dates to get a sense of chronology in ancient Mesopotamia. However, some of the most common cultural remains, such as bricks and ceramics, cannot typically be easily dated because they don’t contain organic material,” Altaweel said in a statement.
The findings revealed that these bricks were fired at a time when the Earth's magnetic field was more than one and a half times stronger than its present intensity. This time period corresponds to the Levantine Iron Age geomagnetic anomaly.
The anomaly, initially identified in 2009 by members of the same research team in a nearby region, was investigated using similar methods but on layers of rock material. History was literally baked into the bricks of cities through Iron Age Babylonia, reports The Hill.
Altaweel and his colleagues identified a set of 32 Mesopotamian clay bricks, each bearing inscriptions with the names of 12 different kings. It is presumed that these inscriptions were associated with the rulers during the time when the bricks were created. What makes these bricks particularly valuable for scientific analysis is the presence of iron oxide grains within them.
These grains have the unique ability to preserve the direction and strength of the magnetic field that existed when the bricks were initially fired. By examining the inscriptions and measuring the magnetic properties of the iron oxide grains, researchers gained insights into the Earth's magnetic field during the respective reigns of the kings.
Lead author Professor Matthew Howland of Wichita State University said, "By comparing ancient artifacts to what we know about ancient conditions of the magnetic field, we can estimate the dates of any artifacts that were heated up in ancient times."
Precise Dating Method: More than Just Carbon Dating
Carbon dating, which essentially measures the decay process from the moment of death, offers a highly accurate means of determining the time elapsed since the death of a being buried in a tomb or the cutting down of a tree used to fashion tools such as spear- or hoe-handles. This method plays a crucial role in pinpointing the chronological age of organic materials and contributes to the precision of archaeological dating.
However, despite the significance of the ruins of ancient cities, archaeologists face a significant challenge related to dating. The most dependable method for establishing the age of organic artifacts, ranging from cloth to wood to bones, involves tracking the systematic decay of radioactive carbon atoms within them, which is not always present.
Study co-author Professor Lisa Tauxe of the Scripps Institution of Oceanography explains the potential of the new approach:
"The geomagnetic field is one of the most enigmatic phenomena in Earth sciences. The well-dated archaeological remains of the rich Mesopotamian cultures, especially bricks inscribed with names of specific kings, provide an unprecedented opportunity to study changes in the field strength in high time resolution, tracking changes that occurred over several decades or even less."
“During…the first three millennia BC, you see the development of cities for the first time, the development of these incredibly complex societies like the Babylonians, and the development of agriculture for the first time in this region,” explained Howland in a Vice report.
This approach offered a more precise chronological record compared to traditional methods like carbon dating, which often comes with uncertainties spanning decades or centuries. The length of a king's reign and the accuracy of historical timelines play crucial roles in enhancing the precision of this magnetic field-based dating method.
Traditionally, historical inscriptions have been used to corroborate archaeological research, but specifics are never clear, and can be hit and miss. A scientific method like this one provides a basis for future archaeologists to apply archaeomagnetic techniques to date previously un-dateable material at archaeological sites, like ceramics. This is because radiocarbon dating doesn’t work on ancient artifacts that don’t contain the C-14 carbon isotope.
In the future, even geologists desperate to understand the Earth’s geomagnetic behaviors can benefit from this method. Since scientists only began taking measurements from specific locations around the world 400 years ago, and only recently globally with the advent of satellites, the field can now be expanded across time and space.
Top image: Sulimaniya brick B318, part of the collection holding the signature of the geomagnetic anomaly.
15 verrassende archeologische ontdekkingen Verborgen schatten, voorwerpen van duizenden jaren oud of menselijke resten... elk jaar zijn er weer archeologische ontdekkingen die wetenschappers intrigeren en het publiek verbazen. Kijk mee terwijl we de vijftien meest recente en verrassende vondsten langsgaan.
Een Merovingisch dorp in het hart van Frankrijk In Frankrijk is bij onderzoek in de buurt van Pontarlier een volledig Merovingisch dorp aan het licht gekomen. De bouw gaat terug tot een periode tussen de 6e en de 8e eeuw. Het dorp beslaat enkele hectaren en heeft een houten kerk waarvan alleen de fundamenten over zijn.
Een verloren stad van goud in Egypte In april 2021 werd door een archeologische missie een 'verloren stad van goud' bij Luxor in Egypte ontdekt. Het ging om een van de grootste antieke steden van het land, genaamd Aten, die in het tweede millennium voor Christus gebouwd werd. Archeologen konden verschillende delen van de stad blootleggen, zoals het koninklijk paleis en begraafplaatsen voor dieren.
Gobekli Tepe - wellicht het oudste bouwwerk van de wereld In Turkije dateert de opgegraven Gobekli Tepe van meer dan elf millennia geleden. Dat is nog voor de tijd van het jagen en verzamelen. De plaats is mogelijk de oudste constructie in de wereld. De ontdekking heeft nieuwe vragen opgeroepen over de chronologie van de prehistorie die wetenschappers gewoonlijk aanhouden.
Menselijke voetafdrukken die meer dan 20.000 jaar oud zijn In het zuidoosten van de Verenigde Staten zijn menselijke voetafdrukken ontdekt die rond de 23.000 jaar oud zijn. Ze lijken vooral van kinderen en tieners afkomstig te zijn. Deze ontdekking verandert alles, want ze getuigt van een veel vroegere menselijke aanwezigheid op het Amerikaanse continent dan tot nu toe werd aangenomen.
Een onbekende menselijke afstamming in Indonesië En dan komen we bij een andere ontdekking die de kaarten van de menselijke prehistorie opnieuw herschikt. Uit DNA-analyse van een vrouw wier botten in een grot in Indonesië gevonden werden, bleek dat ze deel uitmaakte van een groep jagende nomaden, maar dat er ook een genetische band was met Aziatische bevolkingsgroepen. Hieruit blijkt dat een tot nu toe onbekende migratie van Europa naar de Aziatische regio van de Stille Oceaan heeft plaatsgevonden.
Een onbekende menselijke afstamming in Indonesië En dan komen we bij een andere ontdekking die de kaarten van de menselijke prehistorie opnieuw herschikt. Uit DNA-analyse van een vrouw wier botten in een grot in Indonesië gevonden werden, bleek dat ze deel uitmaakte van een groep jagende nomaden, maar dat er ook een genetische band was met Aziatische bevolkingsgroepen. Hieruit blijkt dat een tot nu toe onbekende migratie van Europa naar de Aziatische regio van de Stille Oceaan heeft plaatsgevonden.
De oudste bekende grottekening De oudste bekende grotschildering is van een wild zwijn. Ook deze vondst is gedaan in Indonesië: op het eiland Sulawesi. De tekening werd in 2017 ontdekt en is ongeveer 45.000 jaar oud. Het werd echter pas in 2021 bevestigd dat dit daadwerkelijk het oudste prehistorische kunstwerk op de planeet is.
Grot der Verschrikkingen Een echte archeologische schat werd onlangs ontdekt in de Grot der Verschrikkingen, gelegen in de Judeese Woestijn in Israël. Preventieve opgravingen om plunderingen tegen te gaan hebben geleid tot de ontdekking van een 6000 jaar oud kinderskelet, 2000 jaar oude Bijbelse perkamenten, oude muntstukken, en bovendien de oudste mand van de wereld die meer dan tien millennia geleden gemaakt werd, nog voordat aardewerk ontstond.
De sarcofagen van Saqqara Midden in de lockdown van 2020 werden in de necropolis van Saqqara, Egypte, honderd sarcofagen uit het eerste millennium voor Christus ontdekt. Kort daarvoor werden al veertien andere sarcofagen vanuit een put naar boven gehaald.
De reuzenspin Terwijl Peruaanse boeren volop bezig waren een meer dan 3000 jaar oude tempel van voor de Spaanse kolonisatie te vernielen, haastten archeologen zich om te redden wat er te redden viel en ontdekten een 15 meter lange muurschildering van een gigantische spin. Het dier werd van oudsher met vruchtbaarheid geassocieerd. Deze ontdekking betekent een belangrijke vooruitgang in de kennis van de precolumbiaanse culturen.
Een knuffelend stel in China In Datong, in het noorden van China, zijn de botten gevonden van een knuffelend paar. Volgens het uitgevoerde onderzoek zou het paar geleefd hebben in de tijd van de Noordelijke Wei-dynastie, tussen de 4e en 6e eeuw. De aanwezigheid van een ring aan de vinger van de vrouw lijkt de hypothese te bevestigen dat het om een echtpaar ging.
Ontdekkingen gedaan door... konijnen! Mocht je er niet bewust van zijn, weet dan dat het konijn een waardevolle helper van de mens kan zijn bij archeologische opgravingen. In het voorjaar van 2021 onthulden konijnen bij het graven van hun hol, op het eiland Skokholm in Wales, oeroude artefacten. In het bijzonder werd een afgekante steen gevonden die gebruikt werd door gemeenschappen uit het Laat-Mesolithicum (ongeveer 5000 jaar voor Christus).
'Klein Pompeii' In de kelder van een verlaten bioscoop in Verona, Italië, is een kleine historische stad ontdekt. Het Romeinse gebouw uit de keizertijd onthult een weelderige en intacte versiering van fresco's en mozaïeken, evenals een complex verwarmingssysteem. Reden genoeg om het de bijnaam 'klein Pompeii' te geven.
De bronstijd in Zweden Een vijftigtal juwelen en relikwieën uit de bronstijd werden geheel bij toeval gevonden in een bos in Zweden. De wetenschappers die deze voorwerpen analyseerden, meenden dat ze moesten toebehoren aan een vrouw van hoge status. Deze archeologische ontdekking is de belangrijkste van de laatste jaren en kan de kennis over de zogenaamde Deense bronstijd vergroten.
Vikingvoorwerpen onder het ijs Door het smelten van gletsjers, een indirect effect van de opwarming van de aarde, komen in Noorwegen archeologische schatten aan het licht: in april 2020 onthulden onderzoekers honderden artefacten uit de Vikingtijd, waaronder kleding, schoenen en hoefijzers. Onlangs werd een soortgelijke ontdekking van 6000 jaar oude voorwerpen gedaan op het ijsveld van Langfonne.
Geoglief van een kat En als afsluiting nog een leuke curiositeit: hier zie je een geoglief van ongeveer dertig meter die een jonge kat voorstelt in de provincie Nazca, Peru. Deze wonderlijke tekening, die je het best vanuit een vliegtuig kunt bewonderen, werd gemaakt door de Paracas, de beschaving die voorafging aan de Nazcacultuur.
A forensic examination of 31,000-year-old artifacts has revealed the potential use of advanced spearthrowers by Stone Age Europeans, according to the results of a controversial new study.
Archaeologists previously believed that spearthrowers, which are sometimes called atlatls, were first put into use sometime around 17,000 or 18,000 years ago based on evidence of their use found in European caves, primarily located in southern France.
However, the results of the recent study appear to put those original findings in doubt by showing that these advanced weapons may have been in use millennia earlier than previously believed.
‘ARCHAEOLOGICAL FRACTURE SIGNAL’ ANALYSIS OF 31,000-YEAR-OLD FLINT ARTIFACTS
A spear thrower is a long shaft with a cup or notch at one end. When used properly, the device functions like an extra extension to the human arm, allowing the thrower to generate significantly more thrust than simply throwing a spear by hand.
The result is a smaller, more compact spear that not only travels farther but impacts its target with more deadly force than a traditional spear. According to the study, these high-speed impacts leave micro-fractures in the spear points that can reveal the force with which they were propelled and the projectile’s flight pattern.
To make their determination, the researchers behind this latest finding performed a detailed analysis of over 300 flint artifacts found in the Maisières-Canal archaeological site in southern Belgium. In all, over 300 artifacts were examined, with 17 revealing what the researchers say are telltale signs that they were used as spear points.
Using a microscope, study first author Justin Coppe, an archaeologist at the University of Liège in Belgium, and his team observed what they termed the “archaeological fracture signal” in these 17 spear points. These findings were compared against real-world experiments with different types of spears, darts, and arrows to see how their flight patterns affected the micro-fractures in their points.
Artist’s rendering shows fracture patterns on 31,000-year-old points from the Maisières-Canal archaeological site
(Image credit: ULiège/TraceoLab).
Based on those comparisons, the researchers say that their analysis shows that micro-fractures in the spear points were virtually identical to impacts caused by atlatls, and markedly different than impacts to spear points in traditional hand-thrown spears. The researchers also said these fracture patterns were markedly different from micro-fractures found in the experimental flint arrowheads, which are believed to have been in use in Europe as far back as 54,000 years ago.
“My conviction is that all of them are from spearthrowers,” said Coppe in an interview with Live Science.
CONTROVERSIAL RESULTS COULD PUSH BACK FIRST USE OF SPEARTHROWERS BY MILLENNIA
Published in the journal Scientific Reports and funded by the European Research Council and Belgium’s National Fund for Scientific Research (FNRS), the study and its conclusions have been met with some resistance. Primarily, critics said that the researchers performed their study without taking into account previous studies on the subject. For example, the critics said that the new research claimed previous studies only looked at the size of the spear points and not at the fracture patterns, which they say is not accurate.
Ultimately, the researchers behind the new study believe that their analysis is persuasive and that the microfracture analysis shows definitively that the 31,000-year-old flint spear points found in Belgium could have only been fractured that way if they were points on spearthrowers.
“The close match between the archaeological sample and the experimental spearthrower set extends the timeline of spearthrower use by over 10,000 years and represents the earliest reliable trace-based evidence for the utilization of long-distance weaponry in prehistoric hunting,” they write.
Christopher Plain is a Science Fiction and Fantasy novelist and Head Science Writer at The Debrief. Follow and connect with him on X, learn about his books at plainfiction.com, or email him directly at christopher@thedebrief.org.
Deze enorme tunnels zijn gegraven door oude luiaards zo groot als olifanten.
De grootste tunnel is ruim 600 meter lang. Sommige zijn groot genoeg voor auto's om er doorheen te rijden, maar ze zijn niet door de mens gemaakt. Reusachtige grondluiaards hebben ze uitgegraven lang geleden. Dit opvallende tunnelcomplex in Zuid-Amerika spreekt tot de verbeelding.
Reusachtige luiaards hebben ze uitgegraven
De wanden van de tunnels zijn bedekt met gigantische klauwafdrukken van de vloer tot het plafond. Geologen noemen de tunnels 'paleo-holen', waarvan wordt aangenomen dat ze zijn gegraven door een inmiddels uitgestorven soort gigantische grondluiaard.
Heinrich Frank, een professor aan de Federale Universiteit van Rio Grande in Brazilië, ontdekte de tunnels bij toeval tijdens een rondleiding op een bouwplaats. In het kleine stadje Novo Hamburgo werden de tunnels begin jaren 2000 voor het eerst ontdekt, wat leidde tot jarenlang onderzoek en ontdekking van nog meer tunnels.
(Skwadra by Tagtik/Illustration picture: Unsplash)
New Claims of a 27,000-Year-Old Indonesian Pyramid Spark Controversy
A controversial paper recently published in the journal Archaeological Prospection has generated debate and criticism from archaeologists and geologists alike. In this newly completed study, a team of Indonesian researchers argues that a series of buried rock formations at the prehistoric megalithic site of Gunung Padang in West Java are actually a large, man-made Indonesian pyramid that was constructed in stages starting as long as 27,000 years ago.
These claims are not new. Although new evidence has been brought forward to back the claim, including dating tests, this thesis has been—perhaps unsurprisingly—forcefully rejected by the mainstream scientific community. For it seems that they refute the notion that a pyramid-building society would have existed in Indonesia or anywhere else before the end of the last Ice Age in 10,000 BC.
In the newly published article, the Indonesian researchers present their thesis that four layers of megalithic stone structures were built over the course of many thousands of years. This was done on top of the defunct and decayed volcano known as Gunung Padang, which is located in West Java’s rocky and hilly countryside.
The research team was led by Dr. Danny Hilman Natawidjaja from Indonesia’s Research Center for Natural Disasters, National Research and Innovation Agency (BRIN). Proving that the stone formations at Gunung Padang were built by a long-lost Ice Age civilization has been a long-time obsession for Dr. Natawidjaja. In the process, his efforts have made him a lightning rod for criticism from academics who dismiss his ideas out of hand.
The seemingly hand carved rocks at Gunung Padang, in West Java
There is no dispute that the top two layers at Gunung Padang include rock columns, walls, pathways and spaces that were intentionally constructed. But the accepted belief is that the deeper “structures” are not the foundation of an Indonesian pyramid, but natural rock formations created by past volcanic activity and untouched by human hands.
If the alternative hypothesis is correct, it would mean there were builders working with heavy stones in Indonesia long before there were any in Egypt, where the 4,600-year-old Pyramid of Djoser stands as the country’s oldest. If they existed, these Indonesian pyramids would have predated even the monumental construction experts responsible for creating the world’s oldest known megalithic structures at Göbekli Tepe in Turkey, in approximately 9,000 BC.
“The pyramid has become a symbol of advanced civilization,” Dr. Natawidjaja said in an article about his controversial study just published by Nature. “It's not easy to build pyramids. You need high masonry skills.”
The latter observation is correct and a main point of dispute, as other Indonesian researchers (and scientists from other nations as well) are quick to point out when discussing the Indonesian pyramid hypothesis.
Dr. Lutfi Yondri, an archaeologist and Dr. Natawidjaja’s colleague at BRIN, notes that his research shows that people only inhabited caves in the West Java region between 12,000 and 6,000 years ago. Yondri also argues that no evidence has ever emerged suggesting these people possessed advanced masonry skills.
Dr. Yondri’s dismissive attitude to his colleague’s ideas is shared by most Indonesian archaeologists and geologists. When it comes to the subject of Indonesian pyramids, they have taken the extraordinary step of circulating a petition decrying Dr. Natawidjaja’s research and government support for it back in 2018.
The international rejection of the newest version of Dr. Natawidjaja’s thesis has been just as vehement as the local opposition. “I'm surprised [the paper] was published as is,” stated Dr. Flint Dibble, an archaeologist at Cardiff University in the UK.
While acknowledging the paper presented some legitimately intriguing data, he was firm in his insistence that the study’s conclusions in relation to the supposed Indonesian pyramid are not supported by the bulk of the evidence. This assertion is echoed by many other scientists, who simply can’t conceive of how monumental stone builders could have been found in Indonesia in 25,000 BC.
Gunung Padang is the largest megalithic site in all of Southeastern Asia. Could it really have been home to an Indonesian pyramid? (adelukmanulhakim / Adobe Stock)
The Indonesian Pyramid Theory is Making Waves
Perched on top of an ancient volcano, Gunung Padang consists of five stepped stone terraces, retaining walls and connecting staircases. Between 2011 and 2014 Dr. Natawidjaja and his colleagues used ground-penetrating radar and carbon-dating techniques to identify four distinct rock formation layers at the site, all of which they believe show signs of human modification. The innermost layer is made from hardened lava, which the researchers claim has been “meticulously sculpted.”
Summarizing all the research they’ve completed of the supposed Indonesian pyramid over the past decade-plus, in their paper in Archaeological Prospection Dr. Natawidjaja and his team state their conclusions thusly:
“This study strongly suggests that Gunung Padang is not a natural hill but a pyramid-like construction. The pyramid's core consists of meticulously sculpted massive andesite lava (Unit 4), enveloped by layers of rock constructions (Unit 3, Unit 2 and Unit 1). The carbon dating analysis further supports the multi-layer construction's long history, spanning successive periods.
The oldest construction, Unit 4, likely originated as a natural lava hill before being sculpted and then architecturally enveloped during the last glacial period between 25 000 and 14 000 BCE. Afterward, Gunung Padang was abandoned by the first builders for thousands of years, leading to significant weathering. Around 7900–6100 BCE, Unit 3 was deliberately buried with substantial soil fills. Approximately a millennium later, between 6000 and 5500 BCE, a subsequent builder arrived at Gunung Padang and constructed Unit 2. Lastly, the final builder arrived between 2000 and 1100 BCE, constructing Unit 1.”
Dr. Natawidjaja and his colleagues first made their case for the artificial nature of the rock formations at Gunung Padang during the annual meeting of the American Geophysical Union in Washington, D.C. in 2018. Their claims of having found an Indonesian pyramid were greeted with intense skepticism at that time. Meanwhile, the feelings of the archaeological establishment in Indonesia and elsewhere have not changed in the years since.
Commenting on the new paper, Dr. Dibble stated that there is no clear evidence that buried rock formations were constructed by humans. Dibble claimed they were more likely to have come about because of erosion and rock movements over time. “Material rolling down a hill is going to, on average, orient itself,” he told Nature.
But Natawidjaja counters that the column-shaped stones were too large and precisely arranged to have arrived in their present locations through such a process. “The neatly arranged, shaped and massive nature of these rocks, some weighing up to 300 kilograms [661 lbs], dismisses the likelihood of transportation over significant distances,” he said.
Beyond the dispute over whether buried rock “structures” that seem geometrical could arise through natural forces, there is also the fact that the current model of the rise of civilization doesn’t fit Dr. Natawidjaja’s theories.
Dr. Bill Farley, an archaeologist at Southern Connecticut State University in New Haven, says the new study fails to provide evidence that any type of advanced civilization existed during the last Ice Age. Archaeological records suggest that only hunter-gatherer societies existed before 12,000 years ago, and without any artifacts from earlier times Dr. Farley rejects the idea that the alleged pyramidal structure at Gunung Padang can be attributed to an ancient culture.
The many seemingly manmade rocks at Gunung Padang are explained as naturally occurring formations by geologists.
Indonesian Pyramid Controversy: Punishment for Scientific Heresy?
Apparently in response to the controversy, the publisher of Archaeological Prospection, Wiley, has just announced it will be conducting an investigation of Dr. Natawidjaja’s team’s work. “The editors, including me, and the Wiley ethics team are currently investigating this paper in accordance with Committee on Publication Ethics guidelines,” stated Eileen Ernenwein, an archaeological geophysicist at Tennessee State University who co-edits Archaeological Prospection.
Dr. Ernenwein did not reveal what concerns she thinks might justify this type of investigation, which is troubling. While archaeologists who believe the buried formations at Gunung Padang are natural do have the current scientific consensus on their side, it isn’t at all clear why Wiley has chosen to launch a probe into the composition and publishing of an article that presents an alternative hypothesis, even when it does posit the existence of Indonesian pyramids.
The open-minded presentation of controversial theories, or even outright advocacy for them, doesn’t automatically represent some type of ethical breach that needs to be investigated. In reality, science is supposed to welcome challenges from “outsiders” and mavericks with alternative hypotheses, and counter them exclusively with factual knowledge rather than personal or professional attacks that question the integrity of the dissenters.
Maverick theorists could just as easily question the motives of those whose livelihoods or reputations rely on the preservation of the status quo. In the end everyone’s beliefs could be attacked or dismissed if such an approach is taken to its logical conclusion.
It should be noted that despite the controversy generated by claims of an Indonesian pyramid, Dr. Danny Hilman Natawidjaja possesses impeccable credentials. He received his PhD from the prestigious California Institute of Technology (CalTech), served as the senior geologist at the Indonesian Center for Geotechnical Research, and has been a member in good standing at the Indonesia Institute of Sciences.
“We are really open to anyone researchers around the world would like to come to Indonesia and do some research on Gunung Padang,” Dr. Natawidjaja told Nature, highlighting his preference to work with the scientific community instead of being at odds with it. “We know very little about our human history.”
Top image: The allegedly manmade megalithic site at Gunung Padang, claimed to be an incredibly ancient pyramid in Indonesia, showing the multitude of rocks under question.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
.png)
.png)
.png)
