Gisteren zat ik heel toevallig met een oude kennis te praten op een bankje. Recht vóór die fameuze Koninklijke stallingen natuurlijk, want daar zit die vent zowat altijd. Tenminste als het zonnetje schijnt. Een barometer of iets dergelijks heb ik zelfs helemaal niet meer nodig: als die vent er zit dan is en blijft het mooi weer. En ik? Ik loop daar vijf maal per dag voorbij, zon of niet. We moéten elkaar dus wel regelmatig ontmoeten.
Het gesprek ging over vroeger. De man was vóór zijn recente pensionering namelijk gedurende dertien jaar veiligheidsbeambte geweest in Knokke. Wél een Oostendenaar, ooit tewerkgesteld bij de R.M.T. (veerdienst Oostende-Dover). Maar toen die failliet ging werden de werknemers verspreid over allerlei andere staats- en stadsdiensten in West Vlaanderen. Over die R.M.T. wil ik ook nog wel eens een woordje kwijt, maar dat is voor later!
En zo komt het dat ik hem in mijn drie laatste dienstjaren nog had gekend. Hij was met een zevental anderen toegewezen aan de politie van Knokke als veiligheidsbeambte.
Nu. Het ging over vroeger en nu. De veranderingen die hij had gezien in gezag. Ook, en vooral bij de politie. Over de tijden dat alles wat aan staat of stad was gebonden, ook het gezag en respect van de bevolking had. Maar die tijd is voorbij! En ik moest hem gelijk geven. Zondermeer. Maar het fenomeen bleef in mijn hoofd spoken. Hoe zou dat eigenlijk gekomen zijn? En ik was vertrokken voor weer een grote kluif: het analyseren van gezag, en wat ermee is gebeurd. Dat alles gekoppeld aan mijn persoonlijke filosofie. En dat leidde tot heel logische conclusies. Conclusies die altijd wel in mijn hoofd hadden gespookt, maar nu heel erg concrete vormen gingen aannemen!
In de eerste plaats is Gezag helemaal niet iets dat je in de schoot wordt geworpen alleen maar omdat je een bepaalde positie bekleedt of een bepaald uniform aantrekt! Misschien was dat héél lang geleden wel zo, maar dié tijd heb ik ook niet meer gekend. Gezag heb ik altijd ervaren iets wat je moet verdienen! En daar zijn verschillende manieren voor. Van doodsimpel naar moeilijk ziet dat er dan zo uit:
1. Een uniform aantrekken of een bepaald politiek zeteltje bemachtigen.
2. De bullebak uithangen, maar dat is lang niet de manier die het beste werkt. Dat is eerder de manier voor de primaire mens, die weinig of geen intelligentie bezit, en dat tekort dan maar probeert aan te vullen door de bullebak uit te hangen. Dat kan soms wel werken, maar echt efficiënt is het niet! Het is een vorm van angst zaaien om je eigen persoontje te laten respecteren. Een soort vorm van verdediging! Maar met alleen verdediging raak je niet ver als je nooit zelf in de aanval gaat!
3. Doen alsof. Weinig geven maar veel beloven. Proberen geloofwaardigheid af te kopen met woorden, daar waar je daden sterk tekort schieten. Dat werkt al wat beter. Werkt zelfs héél goed bij de simpelen van geest! Dat is dan ook de favoriete manier van de politici geworden.
4. Zalven. Potentieel zware criminelen met het vermanende vingertje naar het juiste pad te wijzen en dan nog denken dat je dat lukt ook! Veel stommer kan het niet, en bijgevolg werkt het ook niet. Tenzij natuurlijk weer, in de ogen van simpelen van geest. Want die heb je ondertussen ook al zodanig omgeschoold dat ze onvoorwaardelijk geloven in dat magische vingertje.
5. Geloofwaardigheid. Als je hebt weten te bewijzen dat je geloofwaardig bent, volgt gezag vanzelf. En dan vooral in de vorm van respect. Maar daarvoor moet je veel zelf doen in plaats van alles door anderen te laten opknappen. En dat valt voor veel lieden helemaal niet mee!
6. Strengheid. Dat kán goed werken, mits het gekoppeld is aan correctheid en rechtlijnigheid. Gestoeld op een gezond beoordelingsvermogen. Maar hier is dan wél de eerste regel: wees in de eerste plaats minstens even streng voor jezelf, en leg anderen nooit iets op dat je zelf niet zou willen of kunnen waarmaken. De generaal, die telefonisch vanuit zijn bed het bevel geeft ten strijde te trekken is al bij voorbaat verloren. Het enige wat hij op die manier bereikt is complete demotivatie van zijn strijders.
Dit alles geldt voor diegene die gezag moet uitoefenen. En dat heeft die persoon helemaal zelf in de hand naar gelang zijn ingesteldheid. Maar wat hij ook doet, hij staat nergens als de maatschappij zelf geen gezag meer aanvaardt!
Het zo onontbeerlijke gezag in de samenleving is dus op zowat alle mogelijke manieren spaak gelopen!
De bevolking aanvaardt geen gezag meer omdat ze van in de wieg veel te veel verwend werd.
De tegenwoordige gezaghebbenden zijn ondertussen ook al uit dezelfde soort gerekruteerd en blijven er maar van overtuigd dat bepamperen een volwaardig alternatief is voor opvoeden.
En toch is gezag onontbeerlijk in elke maatschappij!
Het totaal verlies aan gezag werd vooral door twee partijen sterk afgebouwd:
1. Verwennende mamaatjes;
2. Regeringen die willen behagen om stemmen te ronselen, en daardoor vergeten te regeren. Bovendien nog sterk beperkende maatregelen nemen (weeral om te behagen) om kleine en grote criminaliteit te beschermen en de politie te dwarsbomen.
Het resultaat is een stuurloos geworden maatschappij waarvan elk onderdeeltje zijn eigen kant op wilt!
Wat nu?
Nu? Niks meer. Men is begonnen met alles uit de hand te laten lopen, en nu kan het alleen maar verder uit de hand lopen met het soort marionetten die we als leiders hebben! Meer kàn gewoon niet meer worden gedaan, want er is geen stok meer achter de deur. Alle stokken werden verbannen uit onze moderne en humane wereld. Verbannen met pietluttige, maar strenge wetten voor de politie. Verbannen door criminelen alle mogelijke voordelen toe te gooien. Maar helaas werd met één zaak geen rekening gehouden: het is niet omdat je alle wapens hebt weggegooid dat er nu plots geen criminelen meer zullen geboren worden! Wel integendeel. De stokken van achter elke deur weghalen geeft juist aanleiding aan mensen die het anders nooit zouden doen, om het er toch maar op te wagen. Straffeloosheid, weet je wel?
Moet ik mijn theorie hier ook nog bewijzen? Daar bedank ik voor, want het bewijs loopt op straat. Het bewijs zien we dagelijks op TV. Een maatschappij die ooit een modelmaatschappij was, is nu verloederd tot de hoogste graad van onveiligheid! Nooit voorheen in de geschiedenis was de straffeloosheid zo hoog! Nooit voorheen ook zwiepte de criminaliteit in dergelijke ongeremde vormen de pan uit. En het ergste is: het was allemaal volkomen voorspelbaar! Maar diegenen die het hadden moeten zien wilden het gewoon niet zien!
Wie dat alles niet gelooft en ook niet wil zien, zou dan ook zijn tijd niet horen te verspillen op mijn blog, maar liever op zoek gaan naar bloemetjes en bijtjes blogs.
Slotrede: Of ik wel weet waarover ik spreek?
Natuurlijk weet ik dat. Want zonder het ooit te hebben willen zoeken behoorde ik plots tot de gezagdragenden. Maar gezag was helemaal niet wat ik zocht in mijn job! Gezag dragen kon ik missen als de pest. Ik had andere prioriteiten. Maar het hoorde er nu eenmaal bij en werd me op de schouders gegooid van zodra ik mijn eerste uniform aantrok.
Voor mij was gezag uitstralen iets waar ik nooit had bij stilgestaan. Ik wilde gewoon mijn job naar best vermogen uitvoeren. En als gezag dragen daar onverbrekelijk deel van uitmaakte, dan moest dat maar en moest ik me maar leren aanpassen.
Wel, ik leerde al gauw dat gezag dragen geen sinecure is! En als het niet is aangeboren, dan moet je je eigen intelligentie maar ter hulp roepen om het tot een goed einde te brengen! En dat laatste is wat ik deed. En niet zonder succes. Maar zelfs dat succes kon me niet bekoren. Ik was niet op zoek naar lauweren. Ik was op zoek naar een manier om mijn capaciteiten tenvolle te kunnen benutten voor de goede zaak. Voor zaken waaraan de hele samenleving iets had, en niet alleen een stel jankerds. En ik leerde objectief oordelen en daarnaar handelen. Against all odds! Niét voor eigen glorie. Wél voor eigen voldoening. Zowel gedurende mijn motorjaren als gedurende mijn functie in het verkeersbeleid.
Op de motor was ik verplicht de boeman te spelen op straat; later in eindeloze vergaderingen, en zelfs tegen hogergeplaatsten in. Maar in beide gevallen was mijn handelswijze gestoeld op menselijk en logisch denken en niet op het uithangen van de bullebak.
En de sterkste les die ik uit dit alles heb getrokken, is:
Gezag dragen is een van de ondankbaarste taken op aarde! Want altijd weer trap je op gevoelige teentjes en moet je heilige huisjes afbreken. Maar iémand moet het doen als we onze maatschappij gezond willen houden.
Helaas, niemand blijkt dat nog te willen doen! Iedereen lijkt ervan overtuigd dat je eieren kunt bakken zonder de schaal te breken.
En daar zetten ze nu marionetten aan! Lakse ellebogenwerkers die geen benul hebben van waar ze mee bezig zijn! Hoé naïef moet je wel zijn om nog te geloven in het vermanende vingertje? In een maatschappij waarin elke vorm van gezag zoveel mogelijk beknot is geworden? Leven ze daar in de Wetstraat wel nog op onze planeet?
Onlangs gehoord: Vlaanderen zou volgens bepaalde bronnen een onverdraagzaam volk herbergen. Dat zou ergens in de Europese Unie zijn gezegd. Wel, dat is mooi meegenomen! Laten we die opinie maar rustig de wereld rondgaan. Laat ze maar een waarschuwing inhouden voor al wie hier de vruchten van onze werklust wilt komen stelen!
Zouden we verdorie geen reden hebben onverdraagzaam te zijn? We zijn al door zowat iedereen onder de voet gelopen! Hoe meer we streden voor een maatschappij waarin het goed leven was, hoe meer opportunisten er op af kwamen! En zelden kwam ons dat ten goede! Romeinen, Fransen, Spanjaarden, Duitsers, Nederlanders allemaal hebben ze geprobeerd om ons dat kleine stukje vaderland af te pakken. We hebben ze allemaal met succes weten buiten te borstelen en zijn er uiteindelijk in geslaagd een gezonde samenleving te scheppen door ons noeste werk.
En nu komt zich een nieuw fenomeen aanbieden aan onze (vervaagde) grenzen. De vijand komt niet langer openlijk als veroveraar, maar vermomd als asielzoeker, gastarbeider en weet ik veel. Als het paard van Troye van de eenentwintigste eeuw!
En waar onze (héél) vroegere leiders zich hevig gingen verzetten tegen de vijand, moedigen onze huidige leiders dit alles aan. Ja, maken zelfs wetten om Vlamingen die nog patriottistisch denken de mond te snoeren! Schaffen grenzen af. Schaffen dienstplicht af. Doen er alles aan om van de nieuwe jeugd toch vooral geen patriotten meer te maken! Vaderlandsliefde is uit. Multicultuur is in! Hoé dat onze cultuur en levensstandaard ook maar omlaag haalt.
En de politici die dat allemaal hebben veroorzaakt hebben dan nog de pretentie zich leiders te noemen! Voor mij is een leider iemand die zijn volk op strenge, maar correcte manier naar een succesvolle staat weet te leiden. Een staat die zijn zelfverworven welvaart met hand en tand verdedigt. Met een door de bevolking lang niet altijd in dank afgenomen beleid, maar met een duidelijk streefdoel voor ogen. Een streefdoel dat op langere termijn een land schept waarin het aangenaam en veilig leven is.
Maar heden ten dage zitten er geen leiders meer in de Wetstraat. Enkel maar lijders:
- Lijders die lijdzaam toezien hoe de situatie zich ontwikkelt en daarnaar handelen.
- Lijders die niet bijsturen naar de juiste kant van de weg, maar zich gewoon laten meedrijven met de stroom.
- Lijders die lijdzaam toezien hoe we veroverd worden, en de andere kant uitkijken. Maar ondertussen wél profiteren van een meer dan royale wedde! Dat laatste is nu het streefdoel geworden. Al de rest kan de boom in! Ze hebben trouwens maar vier jaar de tijd om schandalig rijk te worden, dus moeten ze geen seconde verliezen met aan een gezond bestuur te denken!
Maar anderzijds, dat is nou net wat de domme bevolking vraagt! Gezag mag er niet zijn! Zo zijn ze niet opgevoed! Want dat lijkt op beperking van de vrijheid en dat kan dus niet! Iedereen wil zijn eigen ding doen. Wie strenge wetten maakt om het algemeen belang te dienen wordt de grond ingeboord. Persoonlijk belang moet gediend worden. Anders niets!
Het probleem is echter dat we met zowat negen miljoen Belgen zijn, en dus ook negen miljoen verschillende persoonlijke belangen hebben. En zolang we geen boodschap hebben aan het algemeen belang, delven we ook de ondergang van ons persoonlijk belang!
Want het belang van de dief is: stelen! Dus moet de wet dat makkelijker maken! Het belang van de azijnpisser is: niet roken! Snel een wetje voor maken! Het belang van de fietser is: geen rijbanen, maar fietspaden. Autos dan maar verbieden? Het belang van de asielzoeker is: OCMW en CGKR. Laat de centjes maar vloeien!
En zo kun je doorgaan, maar telkens weer kom je tot de conclusie dat iets of iemand al die persoonlijke belangen opzij moet zetten en vervangen door een rechtlijnig bestuur. Een bestuur dat weet waar het vandaan komt, en weet waar het naartoe wilt. En óf er dan op teentjes moet getrapt worden! Hoe zou het anders kunnen?
Maar helaas wordt dat niet meer begrepen. Omdat de mensen niet meer op die manier worden opgevoed. Omdat de mensen niet langer een boodschap hebben aan de vele voorbeelden in de geschiedenis kortom omdat de mensen dooie vissen geworden zijn die zich laten meedrijven met de stroom.
Op de keper beschouwd beschouw ik de dingen graag op de keper!
Foei, wat een uitdrukking hebben ze daar ook voor uitgevonden! Voor zover ik weet is een keper een houten balk. En wie gaat nu op een houten balk gaan zitten om de dingen om hem heen te beschouwen? Daar bestaan toch comfortabelere meubels voor? Anderzijds, zon keper wordt ook gebruikt om plankenvloeren te stutten en ook voor dakspanten geloof ik. Nou, dan wordt het al een stuk beter te begrijpen: vanaf de nok van een dak heb je toch wel een betere kijk op de dingen om je heen. Maar dan zit ik weer met een nieuwe vraag: waarom zegt men dan niet op de nok beschouwd? Neen. Mijn denkpiste loopt ook hier dus dood.
Bovendien zit ik met hoogtevrees geplaagd! Naar mij zullen ze nooit moeten roepen: Kom van dat dak af! Ik hou me liever veilig op de begane grond. Vandaar dat ik mijn biertjes ook liefst uit de fles drink. Ik word namelijk al duizelig van in een bierglas te kijken. Zéker als het bijna leeg is. De diepte ervan maakt me dan bovendien ook nog depressief en doet me naar een volle verlangen! Met een fles merk je dat zo niet op. Je zit op de bodem voor je er erg in hebt, en met een beetje geluk is het etenstijd en denk je aan andere dingen.
Maar goed. Gedaan met deze uitgebreide inleiding. Back to the point! Ik analyseer dus graag wat ik rondom me zie. En niet enkel hoe het er uit ziet, want dat zie je zó en dat onthult meestal maar bedroevend weinig! Neen! Wél hoe het gemaakt is, hoe het werkt, hoe het denkt, wat het voelt En dat doe ik dan liefst niét vanop een keper, maar vanuit een luie zetel.
En dan kan het ook niet anders als je toevallig een man bent voor je het weet ben je de denkwereld van de vrouw aan het analyseren! Misschien niet leuk voor haar, want dan zet je haar eigenlijk in haar blootje (figuurlijk dan toch). Maar waarom je het doet ligt zó voor de hand: voor een man is het aanvankelijk uiterst boeiend te zien hoe dat vrouwelijke wezen perfect aanleunt tegen de mannelijke filosofie. Helaas! Later, en na voldoende negatieve ervaringen, vind je het bijna ondenkbaar dat een wezen zó onlogisch kan handelen! Als het ware het eigen graf delven. Zoiets doe je toch niet? Als man? Zéker niet! Als vrouw? Reken maar!
Aanleiding tot dit column was eigenlijk het herkauwen van een bezoekje dat we, weeral enkele jaren geleden, brachten aan bekenden. Wij waren vergezeld van een charmant meisje van achttien; vrij, en dus volop in de zoek- en selecteerfase!
Die bekenden hadden een knappe zoon van dezelfde leeftijd, en mijn opmerkingsvermogen stelde al direct vast dat het meisje hem de max vond. Maar na de eerste en spontane reactie, ging haar houding helemaal veranderen. Ze was niet meer het joviale meisje dat ik kende. Neen! Het was een heel ander dametje dat daar preuts zat te zijn! Ze ging zich heel afstandelijk opstellen, neus wat omhoog als om aan te geven: maak je maar geen illusies. Voor mij ben jij te min!
Terwijl ik drommels goed wist dat ze hunkerde naar een bepaalde blik of woord van hem.
Vreemd hoe jonge meisjes zo raar uit de hoek kunnen komen met een soort aangeboren acteertalent. Datgene wat ze het meeste willen bijna letterlijk van zich afstotend. Wat is de (vrouwelijke) filosofie die daarachter steekt? Wel, ik denk dat het zo zit:
1. Van oudsher wordt het normaal, en zelfs verplicht gevonden dat de jongen de eerste stap zet. Dat hij het meisje moeizaam moet veroveren. Voor het meisje geeft dat een pak voordelen: niet zij, maar HIJ heeft het gewild. Dus, tot welke feeks ze zich ook maar ontwikkelt, het is niet haar schuld dat ze hem met haar hoog heksengehalte heeft opgezadeld. Hij was het die het wou! En die wetenschap geeft haar dan weer een aantal privileges. Zo hoeft ze zich niet in te houden in haar handelswijze. Hoeft ze helemaal niet beschaafd te doen. Kan ze haar frustraties en/of boosaardigheden de vrije teugel laten. Ze volop tegen hem uitspelen. Hij moest haar maar niet gewild hebben! Eigen schuld, dikke bult!
2. Met die afstandelijke houding probeert ze ook te bekomen dat de jongen zich inspant om tot haar charmante persoontje door te dringen. Dat hij er intense moeite voor doet! Dat geeft haar zelfbeeld dan weer een enorme boost en zet haar er toe aan om nog meer met zijn voeten te gaan spelen. En die mentaliteit zet zich, en helemaal ongeremd nu, verder in het huwelijk! Onder het motto: I have the pussy, I make the rules, waarover ik hier ooit eens een cartoontje publiceerde.
En de jongeling, arm schaap, loopt er telkens weer in! Vraagt haar ten huwelijk en springt een gat in de lucht als ze ja zegt. Vindt zich heer en meester van de schepping. Fier dat hij zelf het initiatief wist te nemen. Zo trots als een pauw dat hij haar wist te veroveren.
Nog niet beseffend dat het van haar kant een gewilde verovering was! Nog niet beseffend dat hij het is die het wild was en zij de jaagster! Nog niet beseffend dat hem een pijnlijk lang en ongelukkig leven wacht!
Of ik er destijds ook in liep? Eh neen! Echt niet! Ik vond het ergens niet kunnen me zo minderwaardig op te stellen, enkel maar omdat ik een broek vol goesting had. En zo liep ik dergelijke meisjes, die helaas telkens weer de mooiste waren, helemaal mis! Ze werden voor mijn neus weggekaapt door machos wiens gevoelens van eigenwaarde totaal werden overstemd door de dringende goesting in hun broek.
Of ik daar spijt van heb? Neen hoor!
Of die machos daar ondertussen spijt van hebben? Dat zal wel!!!
Voor mij zal 2012 de geschiedenis ingaan als grijs en droog. Want aan de kust althans, hebben we echt geen last gehad van water. Van naargeestig bewolkte luchten des te meer. En als dergelijke dagen op zich dan misschien wel geen enkele charme hebben, ze zorgen er wél voor dat we dubbel gretig weten te genieten van elk zonnestraaltje.
Het najaar van 2011 anderzijds, bleef lang warm en zonnig, maar dat is niet echt hetzelfde! Dat is mosterd na de maaltijd. Een zonnige lente brengt immers ook hoop mee, en uitkijken naar de zomer. Van een zonnig najaar kan best worden genoten, maar de hoop op nog beter ontbreekt. Je kunt dan enkel uitkijken naar een koude winter. En of die nu al dan niet koud wordt doet er niet toe. Het hoopvol uitkijken is er in ieder geval niet bij in de herfst.
En kijk: nu maak ik me er ook schuldig aan: als je nergens meer weet over te praten, dan het weer maar hé?
Het lijkt er dit jaar trouwens ook heel goed op dat het weer, en vooral de sombere wolken, een afspiegeling is van onze politici: grijze muizen die daar alleen maar grijs zitten te zijn. Om dan af en toe, heel sporadisch, een veel te zware regenbui op ons te laten neerkomen. Meestal ook alleen maar zure regen! Niks productiefs. Wat opgeblazen kleingeestige vitterijtjes van jankerds een lekker laagje vernis geven om te behagen. Het roken verbieden bijvoorbeeld. Of hondjes aan de leiband houden en nog meer van dergelijke futiliteiten.
Ondertussen angstvallig dat ene monsterachtig groot geworden probleem voor ons vaderland helemaal negerend! Het zelfs steeds groter laten worden. De bevolking zodanig manipulerend dat ze het spelletje helemaal gaat meespelen en normaal vinden!
Hebben we hier problemen? Welneen heren politici, problemen in de meervoudsvorm hebben we niet echt! En als we ze wél lijken te hebben, dan hebben de jankerds ze uit de mouw geschud.
We hebben in werkelijkheid maar één probleem. Maar dàt probleem dat hebben jullie onbespreekbaar verklaard. Omdat jullie heel goed weten dat jullie niet het leiderskarakter hebben om het aan te kunnen. Niet eens de moed hebben er ook maar aan te beginnen! En dus moest het dan maar onbespreekbaar verklaard worden. En kunnen jullie op rozen blijven zitten. Fictieve futiliteiten oplossen! Burgerlijke onverdraagzaamheid en kleine onderlinge vitterijtjes stimuleren door met draconische maatregelen de vitters en azijnpissers in het gelijk te stellen!
En ja hoor! Het werkt! Nu kunnen jullie vrolijk het enige probleem dat zich écht voordoet in dit land op de lange baan schuiven. Daar hebben jullie trouwens toch geen tijd meer voor. Kankeraars gelijk geven en daardoor nog meer kanker uitzaaien is véél belangrijker! Want dat lijkt te werken in het stemhokje! En op meer komt het er voor jullie toch niet op aan hé? De schone schijn ophouden. En trouwens, wat voorspelde ik enkele dagen geleden over Belkasim? Ze zouden even snel een voorbeeld stellen, de zaak als extremisme afdoen en dan verder slapen. Ik dacht er even aan, maar vergat het nadien te vermelden, dat ze zich nu zouden verdringen op TV om hún persoonlijke goedkeuring van die maatregel te laten zien. Wel, dat is ondertussen al gebeurd en zal nog wel verder doorgevoerd worden.
Maar opgelet heren! Nu hebben jullie Belkasim enkel nog maar in een (Belgische) gevangenis! Vergeet niet dat met Hitler ooit hetzelfde gebeurde!!! En pas toen hij er uitkwam ging het helemaal ontsporen! Belkasim is bijgevolg nog steeds een ernstig te nemen bedreiging!
Hitler zag in de gevangenis kans om Mein kampf (mijn strijd) te schrijven. Wedden dat Belkasim nu vrolijk hetzelfde zit te doen? In het Arabisch natuurlijk, zodat geen enkele bewaker snapt wat hij aan het schrijven is. Hopelijk hebben de politici nu ook nog de schamele moed om die vent naar zijn thuisland te sturen! En hopelijk horen we daarna niets meer van hem.
En kijk wat begon als een stom weerpraatje, schiep toch weer inspiratie! Waaruit blijkt dat zelfs, en vooral, een grijze hemel tot het aanklagen van onze droevige politieke toestand kan leiden.
Neen! Die letters staan niet voor de initialen van mijn naam, maar voor 'Water Closet' en hoe onze toekomst er zal uitzien als we doorgaan zoals we bezig zijn:
Zelfs ons plasje zal dan tenminste Halal worden, en we zullen niet meer verwonderd moeten opkijken als we een vreemd wezen, vermomd in bourka zien! Niet langer moeten denken dat het een non is die met een teletijdmachine vanuit het begin van de vorige eeuw naar onze tijd is geslingerd, maar een volwaardig vrouwmens met alles (goed verborgen) er op en er aan.
Of héél misschien een mannelijke overvaller die vermomd als bourkawijf van plan is een overval te plegen! Of erger nog, vrouwen te gaan lastig vallen in dat kleine plaatsje dat we heel beleefd met W.C. aanduiden. Why not hé? De politie mag hem, volgens sharia4belgium althans, toch niet naar zijn identiteitskaart vragen! De Wetstraat stemt daar nog wel niet mee in, maar laten we ons geen illusies maken! Ooit gebeurt dat wel! Enkel Vlamingen zullen zich niet mogen vermommen. Kwestie van huidskleur zeker? Maar ook daarvoor is een oplossing te vinden: overstappen naar de Islam! En eenmaal in bourka vermomd weet toch niemand meer welke huidskleur je hebt.
Eigenlijk heeft het me altijd al verwonderd hoe overvallers telkens weer zon onnozele bivaksmuts op hun stomme kop willen! Een bourka is toch veel handiger? Het verbergt je hele wezen en onder die bourka kun je uitspoken wat je wilt. Messen, pistolen, machinegeweren, het is allemaal perfect gecamoufleerd. Kan een crimineel zich iets beters wensen? En dan vinden die onnozelaars nog dat een stomme bivakmuts meer cachet geeft!
Oei! Hier houd ik er maar mee op of ik zou bepaalde lieden op ideeën kunen brengen!
Toch nog een toemaatje:
Een Moslim komt bij de dokter met 39° koorts.
Dokter: Heb je al iets gepakt vanmorgen?
Moslim: Euh alleen maar een fiets om hier naartoe te komen!
De Inkspots zongen destijds dat in elk leven wat regen moet vallen, en als ik door het raam kijk is dat nu ook wel het geval! Maar dit keer lijkt die regen wel een muze mee te brengen om mijn inspiratie wat op te peppen en het even over de bergen en dalen van het leven te hebben!
Want jawel, het leven bestaat wel degelijk uit bergen en dalen. Ik kreeg zeven decennia lang de tijd om het te ondervinden, en het is inderdaad zo. Je kunt er niet onderuit: ups worden altijd weer afgewisseld met downs. En als je dat ook zomaar zondermeer over je heen zou laten komen als de regen, zou je leven toch maar povertjes zijn. En dat is nou net wat veel mensen doen. Ze raken eventjes wat downstairs en gaan al direct klagen en zich onbewust gretig gaan wentelen in zelfbeklag. Dat zelfbeklag ook gretig en luidop delen met wie het ook maar horen wilt, versterkt het nog. Want je omgeving geeft je gelijk uit beleefdheid en drukt je daardoor onbewust nog verder in de diepte.
Resultaat: die mensen raken steeds dieper in de put en blijven er, juist door hun zelfbeklag, ook steeds langer in zitten. En dan komt er plots een meevaller en gaan ze al direct euforisch en onverantwoord handelen. De vreugde kan niet op! De hoorn des overvloeds wordt gretig leeggevreten.
Gevolg: binnen de kortste keren slaat het alweer tegen, net dóór dat onverantwoord gedrag. En moeten ze zich weeral gaan overgeven aan mateloos zelfbeklag: ze hebben toch nooit eens echt geluk hé?
Op dié manier? Natuurlijk niet!
Wel, het goede nieuws is dat je een en ander zelf in de hand hebt.
Het slechte nieuws is dat je daar iets moet voor doen!
Werkeloos blijven toekijken en jezelf beklagen helpt niet. En nochtans is het eenvoudig. Het is enkel maar een kwestie van mentaliteit. Aanvaarden dat tegenslagen bij het leven horen; onvermijdelijk, en zelfs leerzaam zijn. Je tegenslagen bijgevolg nét zo gretig koesteren als je geluk. Uitzoeken waar de les in steekt, en die les ter harte nemen. Bedenken dat na elk dal een berg komt. En als die berg zich aanbiedt, er mondjesmaat van genieten. Als een geboren fijnproever: niet teveel ineens op je bord scheppen. Niét de slokop spelen. Er heel doordacht, bescheiden en met mate van genieten. Denk aan de Jupiler bier waarschuwing: geniet, maar met mate!
Onbewust heb ik, dat denk ik tenminste, altijd naar die regel geleefd. En ze heeft me geen windeieren gelegd. Ik heb hele lange levensfases gekend die eigenlijk, achteraf beschouwd, hels waren. Tegenslagen en verkeerde keuzes die veel mensen nooit meer te boven zouden komen. Maar ik heb het allemaal aanvaard met de positieve gedachte: ik moet erdoor, het leven gaat verder, en zolang ik dat niet zélf wil kan niemand me vanbinnen klein krijgen. En vooral: waarin steekt de levensles van dit soort leven? Wat is de bedoeling ervan? Wat moet ik er van leren?
En ik moet erkennen: dat werkte telkens weer. Niemand kreeg me klein, hoe hard ze ook hun best deden. Een droevig leven doe je gewoon jezelf aan. Roei met de riemen die je hebt. Leef met het vele dat je hebt en sta nooit stil met wat je niét hebt. Aanvaard je verlies in dezelfde verhouding als je winst. Want je hebt ze beiden nodig. Het eeuwige en volkomen natuurlijke evenwicht tussen positief en negatief! Zie het positieve als een kostbaar bezit, en het negatieve als de prijs die je ervoor betaalt.
Een leven dat enkel maar uit positief bestaat zou namelijk géén leven zijn! Alleen maar een soort van vegeteren zonder ziel.
Je persoonlijke geluk ligt in een klein hoekje. Dat hoekje is helemaal niet verborgen! Het zit ingebakken in jezelf. Iedereen kan het onmiddellijk vinden. Als hij tenminste de moeite doet eventjes te zoeken! Niét in de buitenwereld in de vorm van troostende woorden die niks helpen. In jezelf zoeken! Je hebt het helemaal zelf in de hand. Dàt is mijn boodschap voor vandaag.
En kijk, terwijl ik dit schrijf klaart de hemel al een beetje op. Komt de zon, omfloerst nog, al een heel klein beetje door de wolken schijnen. Alsof ze me eventjes een teken wilt geven: Je hebt gelijk jong.
En de muze? Samen mét de regen is ze weer verdwenen. Heeft haar taak verricht, en dus stop ik er hier ook maar mee. Uit respect voor de muze. Met mate schrijven, weet je wel?
Wat een mooie leuze! Wat een mooie formule zou dat zijn voor een gezonde samenleving waarin logischerwijze het eigen volk eerst komt?
SAMEN-leving zeg je toch? Wie leeft nog samen in dit Vlaanderenland? Wie laat zich niet telkens weer versnipperen door gewiekste partijen?
Vlaanderen was langzaam maar zeker op weg om één land, één volk te worden. Dat bewees het steeds groeiende succes van het Vlaams Belang. Het scheelde op een bepaald moment maar weinig meer of het had een volstrekte meerderheid en dan konden alle andere partijen de boom in.
Maar helaas, juist dat succes heeft het ook kapotgemaakt. Want succes daar komt men op af. Daar probeert men een graantje van mee te pikken. Succes, dat wordt door alle opportunisten in een heel wijde omgeving geroken. Daar komen ze op af als de bijen op de bloempjes. Gretig profiterend van het feit dat ze een volk bespelen dat niet verder kijkt dan de neus lang is.
En lap! Voor we goed en wel doorhadden wat aan het gebeuren was, stond daar plots NVA om die graantjes, en met overdonderend succes trouwens, weg te graaien van voor de neus van VB. Walen en vreemden konden zich geen mooier cadeau indenken! En al lijkt het of NVA ongeveer dezelfde idealen heeft als VB, het verhindert toch maar weer dat Vlamingen één volk zouden worden met één streefdoel, en één enkele partij die op de duur zo hoog zou hebben gescoord dat er wel rekening moést mee worden gehouden.
Maar daar heeft NVA een stokje weten voor te steken. Om ook te helpen er Vlaanderen bovenop te krijgen? Bijlange niet! Ze hebben het alleen nog maar eens verder weten te versnipperen. Waarom dan wél? Om persoonlijk belang eerst te behartigen natuurlijk! De gier uithangen: lijken pikken!
En het huidig resultaat is alweer: één volk, twee meningen. Vlaanderen nog maar eens in twee kampen verdeeld. Tot overmaat van ramp twee kampen die blijkbaar de handen niet in elkaar willen slaan. Met als gevolg dat het Vlaams belang de volstrekte meerderheid nu wel op de buik kan schrijven, en het kopstuk van de NVA niet eens de premierzetel ambieerde maar hem liever cadeau deed aan een waal! Uit altruïsme? Welneen! Bang de kiezers teleur te stellen en roemloos af te gaan!
Dat? Nieuwe Vlaamse Alliantie? Laat me niet lachen! Alliantiebréker zou beter gepast hebben.
Is het dan echt zo moeilijk voor de Vlamingen om, net als trouwens de Walen, allemaal aan één touw te trekken? Moet dat touw dan telkens weer, zodra het te sterk wordt, in twee worden gesneden? Is het dan verwonderlijk dat de Walen, ondanks hun minderheid, het blijven voor het zeggen hebben in dit land? Vlamingen hebben nog heel veel te leren van de Walen!
Iedereen is natuurlijk vrij van mening. Zoveel mensen, zoveel meningen. Onderlinge verschillen zijn er altijd en het grote gelijk bestaat niet. Niet iedereen kan écht gelijkdenkend zijn met alle anderen, en gelijk hebben.
Die vlieger kan opgaan, als het over je favoriete restaurant, voetbalclub of zanger gaat. Maar als het om de toekomst van je nageslacht gaat zou iedereen toch eventjes kleine persoonlijke verschilletjes opzij moeten kunnen zetten om het grote belang van het volk op de eerste plaats te laten komen en als één blok naar het stembureau te trekken? Bewijzen dat we inderdaad één kunnen zijn?
Is dat teveel gevraagd voor de Vlaming? Of ziet hij gewoon niet welke ramp NVA heeft veroorzaakt in de Vlaamse eendracht, alleen maar door te bestaan? Is de Vlaming dan soms de domste onder de Galliërs? Of de meest manipuleerbare? Dat hadden de Romeinen destijds toch ook moeten opmerken en gretig gebruik hebben gemaakt van die eigenschap? Of waren Vlamingen in die tijd nog zo dom niet als nu?
Arm, dom Vlaanderen! Nog maar eens verraden door eigen volk en eigen schuld!
De geschiedenis herhaalt zich toch telkens weer, en de kenmerken daarvan zijn zo duidelijk zichtbaar dat bijna niemand ze ziet! Laat staan ze herkent!
Het volgende pikte ik eventjes uit De Standaard, uit een debat tussen Filip Dewinter en Pascal Smet:
Smet beet hem toe dat hij niet alle moslims in dezelfde zak mag steken. 'Ja, er zit krapuul bij de moslims, er zijn onnozelaars bij, fanatici. Maar heel veel moslims bij ons zijn gematigde mensen die niets te maken hebben met Sharia4Belgium en aanverwante organisaties.'
Zal ik die uitspraak eventjes vertalen naar de jaren dertig van vorige eeuw, en à la Chamberlain van Engeland? Wel, dat zou dan zo geklonken hebben:
Je mag niet alle Duitsers in dezelfde zak steken. Ja, er zit krapuul bij de Nazis. Er zijn onnozelaars bij, fanatici. Maar heel veel Duitsers zijn gematigde mensen die niets te maken hebben met de Nazis en aanverwante organisaties.
Waartoe heeft dergelijke ontwijkende prietpraat uit de mond van Chamberlain geleid?
En toch zit er een zweem van waarheid in dat soort uitspraken. Er ZIJN gematigde Moslims en er WAREN gematigde Duitsers. Heel veel zelfs. Maar:
- Hoe lang bleven de Duitsers gematigd? Hoe lang duurde het alvorens ze de vele voordelen gingen inzien van het toetreden tot de Nazi-partij? Wat waren de gevolgen? Nicht gewussen? Kom nou!
- Hoe lang zullen de brave Moslims gematigd blijven als extremisten telkens weer straffeloos een stap verder kunnen gaan en succesvol worden? Zo zal het ook hier gebeuren, en is trouwens al aan het gebeuren. In het geval van de Moslims komt daar trouwens nog de zware geestelijke handicap bij van het onvoorwaardelijk geloof in hun religie! Het is enkel wachten op de juiste vlam om de lont aan te steken. In Duitsland was Hitler die vlam. Hier lijkt Belkasim voorlopig gebuisd als Fuhrer4Belgium, maar wees gerust! Vroeg of laat staat de juiste Moslim op, profileert zich als de nieuwe profeet, en zal het er bovenarms opzitten!
Als Pascal Smet zichzelf wil beschermen tegen kritiek van de jeugd zou hij best de geschiedenislessen laten afschaffen in de scholen. Dan pas zal hij de jeugd helemaal kunnen bespelen naar zijn persoonlijk wereldbeeld. Als ze niet weten waar ze vandaan komen, kunnen ze immers ook niet goed bepalen waar ze heen willen!
Geschiedenis laten leren is dus gevaarlijk voor dat soort politici!
Want de geschiedenis herhaalt zich telkens weer.
En wie de tekenen aan de wand weet te herkennen zal niet langer voor dergelijke lakse marionetten stemmen!
Hoe het allemaal werkt is heel eenvoudig uit te leggen: een extreme partij, in hoofdzaak uit potentiële misdadigers bestaand, begint zich te profileren met dom en bruut geweld. De brave bevolking lacht er aanvankelijk mee. Het is trouwens maar een minderheid. Maar zodra het ernstig lijkt te worden én een beter leven lijkt te voorspellen, grijpt die brave bevolking zijn kans waar en gaat meespelen. Gewetensbezwaren verdwijnen als sneeuw voor de zon als er voordeel te bekomen is!
In Duitsland gebeurde aanvankelijk alles nog in eigen land en onder eigen volk. De volgende stap om andere volkeren te veroveren en te verknechten noodzaakte harde, maar open strijd om van Duitsland uit andere landen te veroveren. De Blitzkrieg dus.
Maar hier? Hier zit de vijand al lang binnen. Mist alleen nog de juiste vonk om de lont aan te steken. En nu kunnen we twee richtingen uit: de burgerstrijd zou kunnen uitgaan van de indringers zélf, maar evengoed van onze eigen extreme groeperingen die het gestuntel van de regering hartgrondig beu zijn!
2500 inbraken in december 2011. Het swingt de pan uit. De brave burger wordt het beu, maar blijkbaar nog niet beu genoeg om het gehele Wetstraatzootje weg te stemmen. Een woordvoerder van Justitie noemde ons wegennet (slik!) als hoofdschuldige omdat je overal makkelijk wegkomt! Maar zweeg in alle talen over de straffeloosheid. Gelukkig deed de nieuwslezer dat niét! Maar de hoofdoorzaken noemde hij toch ook niet! Natuurlijk niet. Hij zou op zijn kop krijgen van de Wetstraat.
Waarom straffeloosheid? Wel, ten eerste zijn er de vele beschermende maatregelen voor criminelen, en sterk beperkende maatregelen voor de politie. De logica op zijn kop dus. Ten tweede is er het schrijnende plaatstekort in de gevangenissen.
Wel, dat plaatstekort kan ik nog begrijpen. Want zoals de criminaliteit nu de pan uitswingt valt het gewoon niet meer te volgen in de bouw van nieuwe gevangenissen. Maar is nieuwe gevangenissen bouwen dan de enige mogelijkheid? Zijn er geen andere denkpistes? Als we nu eens een stuk van de vogelvrijheid in België sterk terugschroefden?
Om te beginnen de file asieltoeristen behandelen zoals in Australië:
- Kun je bewijzen dat je een meerwaarde betekent voor onze samenleving? Neen? Dan kom je er niet in. Sorry!
Vervolgens het ronselen van arbeidskrachten in het buitenland stoppen. We hebben zelf werklozen genoeg die aan het werk kunnen worden gezet. Want die vreemde arbeidskrachten komen alleen maar kijken hoelang en hoeveel ze moeten werken om van dop, OCMW en pensioen te kunnen genieten en zichzelf tot Belg te laten verklaren.
En last but not least: onze eigen jeugd totaal anders gaan opvoeden zodat ze niet langer opgroeit voor galg en rad.
Geen makkelijke opgave? Natuurlijk niet! De verantwoordelijken die het allemaal zover hebben laten komen, moeten nu ook maar eens hun verantwoordelijkheid opnemen en eventjes boeman gaan spelen in plaats van Sinterklaas! En hoe langer ze daarmee talmen, hoe zwaarder die klus wordt.
Een voorbeeld van aanpak bij de jeugd? Ziehier:
Het is begonnen met het lui en dus waardeloos en werkloos kweken van de jeugd. Op dit punt is het beginnen spaak lopen, naar dit punt moeten we dus terug! Door:
1. Hersenspoelen van het gehele lerarenkorps. Alle vuil dat zich in de loop der jaren in die hersenen heeft kunnen ophopen er uitspoelen. In een soort heropvoedingscursus dus. Back to the fifties.
2. De school terug zijn waardigheid geven als enig instituut om van onmondige kinderen intelligente mensen te maken. Inspraak van de ouders? De deur uit! Ouderavonden? Ja. Maar dan als eenrichtingsverkeer waarin de school het voor het zeggen heeft en de wetten stelt. Waarin het de taak van de school is de ouders op hún verantwoordelijkheden ten opzichte van hun kinderen te wijzen. Willen ze er hangjongeren van maken of volwaardige mensen?
3. Spijbelen niet te vermijden door de school? Inderdaad niet. Want ook dàt moet de taak van de ouders zijn. Die hebben maar één of enkele kinderen te controleren. De school heeft er honderden en kan ze niet allemaal gaan schaduwen. Elke onwettige afwezigheid zou dan ook een boete voor de ouders moeten inhouden. Wedden dat ze dan plots wél zullen kunnen controleren of hun kind wel degelijk naar school gaat? Wedden dat dergelijke jongeren er dan niet zo makkelijk meer mee zullen wegkomen? Wedden dat die ouders het schaamteloos partij kiezen voor, en verwennen ván hun kind wel zullen opgeven als er wekelijks een boete in de bus valt? Natuurlijk een school is in de huidige wetgeving niet bevoegd om een boete te geven. Maar men kan de wetgeving wél aanpassen en ze die bevoegdheid, én de plicht geven, een proces verbaal op te stellen en aan het parket over te maken. Het parket kan, en moet dan beboeten. Desnoods scheppen ze dan maar een afdeling in het parket dat zich met niets anders hoeft bezig te houden. Op de duur zou dat eigenlijk de nuttigste afdeling van het gehele parket kunnen worden, want dààrvan hangt de toekomst van het land af. De rest van het parket functioneert enkel als het kwaad al geschied is. Dié afdeling zou er kunnen voor zorgen dat het kwaad geen kans krijgt te geschieden!
Ja! Het is drastisch! Zou in aanvang maar op weinig bijval kunnen rekenen. En wat erger is: het zou tot stemmenverlies kunnen leiden! Maar ooit zal het moéten gebeuren. Zachte dokters maken etterende wonden! Het is héél diep in het vlees snijden, of nog jarenlang met steeds verder etterende wonden lopen tot hele ledematen moeten geamputeerd worden.
Is het onderstaand, en héél realistisch beeld van de huidige werkelijkheid dan soms niet schrijnend?
De voornaamste reden voor dergelijke wantoestanden is dat de scholen bang zijn leerlingen kwijt te raken aan de concurrentie. Dat is dus ook alweer een mentaliteit die op een of andere manier de kop moet worden ingedrukt.
En nu zou je kunnen zeggen dat mijn betoog het ei van Colombus is. Maar ik ben realistisch genoeg om te weten dat het een utopie is! Dokters die durven pijn doen voor het goede doel bestaan er niet meer. Worden niet meer geduld in onze samenleving. Zelfs de verdovingsprik is er nog teveel aan.
En dus, waarde landgenoten en volksgenoten, zullen we moeten leren leven met die stinkende etter! Tenzij er ooit een échte Vlaamse Leeuw wakker wordt, zijn tanden in de Westraat zet, en het venijn er uithaalt!
Dit stukje is eigenlijk bedoeld om even stil te staan bij alles wat we hebben, terwijl sommigen onder ons vinden dat ze helemaal niets hebben!
Zeven uur. Mijn radiogestuurde wekker ging naargeestig piepen, maar ik durfde de ogen niet te openen. Het was weeral een van die morgens van zon dag die de weerman de dag voordien als waardeloos, bewolkt en regenachtig had voorspeld. De moeite niet waard uit bed te komen. Ik had dus ook niet de minste verwachting over die dag en had niets gepland.
De wekker kan de boom in. Ik blijf liggen!
Toch maar, nét toen ik me met de ogen dicht van het raam wilde afwenden, voorzichtig één oog geopend en meteen verwonderd ook de tweede erbij gehaald. Zag ik goed? Stralende zon! Niet mogelijk! Weerlui vergissen zich toch nooit? Toch dus Zal ik het dan echt nooit afleren om tegen beter weten in, in die prietpraat te geloven?
Na de gebruikelijke ochtendrituelen met stofzuiger en zo zet ik de computer aan. Mails checken, blogje aanvullen, andere interessante blogs besnuffelen of besproeien (geleerd van Chico), kijken of er vandaag een leuk gratis programma valt te downloaden op G.O.T.D. Neen dus. Niets dat ik kan gebruiken. Toch maar eens de commentaren van andere pc gebruikers lezen over het vandaag aangeboden programma. Dacht ik al. Niets nieuws onder de zon. Niks dat mijn pc niet met een paar muisklikken zélf kan. Maar zag ik wel goed? Kost dit programma normaal 79 euro? Mens! Hoe gek moet je zijn om dit ook nog eens te willen betalen?
Over dus maar naar creatieve actie. Wat spelen we vandaag? Ach ja, gisterenavond componeerde ik nog een liedeke op mijn keyboard. Misschien is het nu het moment om daar even een partituurtje van te maken? Niet op perkament met een ganzenveder op de wijze van Mozart natuurlijk, maar op de pc nu, met het programma Forte Free, ook al eens ergens gratis op de kop getikt. Prachtig en gebruiksvriendelijk programma overigens. Beter dan sommige dik betalende programmas.
Ben dan een paar uurtjes zoet met het netjes schikken van de nootjes op de balkjes. Nu even een instrument kiezen, op play klikken, en daar loopt het tangootje over de notenbalk. Niet slecht, maar voor verbetering vatbaar. Nog hier en daar wat aanpassen, maar ik blijf het Eddy Wally-achtig vinden klinken en word het beu. Met één klik opslaan in de map verder af te werken. Tegen beter weten in trouwens, want ik weet heel goed dat die map gelijk staat met een vergeetput. Ach wat ik heb me toch weer een paar uurtjes geamuseerd!
En nu? Nu loopt het al geleidelijk naar de middag en dus is het Chico-time. De zon straalt nog steeds, tot grote schande van alle weervoorspellende wezens, van welke planeet ze ook maar afkomstig zijn, en ik besluit maar om er in één adem door ook me-time van te maken. Zal wel ergens een zonnig terrasje vinden zeker?
Beetje geld geschooid van moeder de vrouw Ja, want dat heb ik jullie nog niet verteld: ik heb een hekel aan geld! Heb niet eens een geldbeugel. Als ik niet heel zeker ben dat ik ergens iets zal moeten betalen heb ik NOOIT geld bij! Stom eigenlijk, maar zo steek ik nu eenmaal in elkaar! Anderzijds, mijn bankkaart heb ik wél altijd bij. Maar daar betaal je jezelf toch geen Scotch mee hé?
Maar goed een zonnige wandeling van een goed uur bracht me weer in de buurt van mijn woning, en wat zie ik? Een leeg tafeltje, lekker in de zon, op het terras van Le Chatelet. Een leuk historisch gebouwtje dat dienst doet als cafetaria.
Voilà! Beter kon het niet passen om de rest van mijn tijd te verdoen. Want moeder de vrouw had me op het hart gedrukt om vooral een goeie te drinken en niet al te vroeg thuis te komen. Ze wou nog een en ander grondig kuisen (ach die vrouwen!) zonder Chico in haar buurt en daarna het eten klaarmaken. Liet ik me natuurlijk ook geen twee keer zeggen, en trouwens, het was vaderdag. En welke vader van drie zou dan niét eventjes willen genieten?
De Scotch was zalig koud, de nootjes heerlijk zout, Chico zat, genietend van de zon en de zeelucht, op mijn schoot, en met de gedachte aan de verse frietjes straks kon de dag niet meer stuk.
Enfin, waarmee ik maar zeggen wil: slechte tijden? Crisis? Ach jongens, jullie moesten de jaren onmiddellijk na de tweede wereldoorlog eens hebben meegemaakt! Toén kon je terecht zeggen dat je niets had. Een tafel, wat stoelen en een kolenkachel. Niet eens een zetel! Alleen een oude koffergrammofoon als luxe. Maar toen betekende dat niets toch zoveel voor ons! Want door dat niets werden we gemotiveerd om te werken en te komen waar we nu zijn. Hadden er trouwens ook geen idee van dat de Wetstraat al onze moeite ooit weer teniet zou doen!
Altijd weer komt in een relatie het woordje begrip naar voor. Of beter gezegd, de vraag, of in het slechtste geval de eis tot begrip. Vrouwen zoeken vooral naar een man die hen begrijpt. Jonge mannen kijken dan een beetje schaapachtig. Stomverbaasd dat die vraag gesteld wordt. Want mannen zelf vragen dat zelden of nooit. Vinden het vanzelfsprekend. Als je een relatie wilt aangaan met iemand, dan zul je immers toch niet nét iemand kiezen die je niet begrijpt? Stomme vraag dus.
Of toch niet? Want naarmate je vrouwen beter leert kennen, ervaar je steeds meer dat zij het is die jou niet begrijpt! En dan snap je eindelijk wat ze bedoelen met begrijp jij me wel?
Eigenlijk bedoelen ze: Begrijp je wel dat ik mannen niet kan begrijpen? Maar voor je daarachter bent gekomen heb je al lang je handtekening gezet onder tot de dood ons scheidt. En neen hoé erg ze ook lijken te hunkeren naar begrepen worden, zélf doen ze totaal geen moeite om mannen te begrijpen! Het is en blijft eenrichtingsverkeer. En zoals elke vorm van eenrichtingsverkeer, is het ook daarmee gedoemd om spaak te lopen. En dan komt er inderdaad een moment dat de man er de brui aan geeft. Niks geen moeite meer doet om de vrouw te begrijpen.
Als zij hém niet wilt begrijpen, dan doet hij dat ook niet meer voor haar. En het liefdesverkeer valt stil, maar stilstaand verkeer is in dit geval nog altijd beter dan eenrichtingsverkeer. Want hoe meer moeite de man aan de dag legt om de vrouw te begrijpen in al haar nukken en kuren, hoe minder energie zij eraan verspilt om haar man te leren kennen en hem te appreciëren met al zijn verschillen ten opzichte de vrouw.
Voor de man daarentegen zijn die verschillen in het wezen boeiend. Een puzzel die hij graag ontrafelt. Maar als zijn eigen puzzel op zijn honger blijft zitten, dan gooit hij ook maar de stukken op tafel en speelt niet verder mee.
Welnu, dames, jullie kunnen op beide oren slapen! Er wordt geen mannelijk wezen geboren dat in de wieg al weet hoe de vrouwelijke onlogica werkt. Maar er wordt ook geen man geboren die er niks voor over heeft om zich daar, als de tijd gekomen is, grondig in te verdiepen. Of, misschien worden er wél dergelijke wezens geboren, maar die rangschik ik liefst niet onder de noemer man.
Maar daar komen vrouwen wel al heel vroeg achter! En daar profiteren ze wel van! Met die vraag willen ze zich er alleen maar van verzekeren dat de man zal begrijpen dat zij hem niet begrijpt! En dus, als ze op die begripsvraag een positief antwoord krijgt is ze gerustgesteld en hoeft ze verder geen moeite te doen om hém te leren begrijpen!
Resultaat: slechte relatie, slechte seks, slecht begrip, moeilijk gezin. En de man blijft achter met een niet op te lossen vraag: als ze zo op begrip gesteld is, begrijpt ze dan écht niet dat de enige mogelijkheid voor een gezonde relatie wederzijds begrip moet zijn?
Hoeveel levens moet een vrouw dan wel leven om daar achter te komen?
Net enkele dagen na mijn stukje over de koninklijke stallingen tegenaan mijn deur, viel De Grote Klok in mijn brievenbus. Een maandblad van het gemeentebestuur. En daarin stond een vrij uitgebreid artikel over die stallen, die eerstdaags helemaal gerestaureerd zullen worden.
Zo kwam ik ook meer te weten over dat bouwsel.
Leopold II liet het in 1903 bouwen door een Noorse achtitect, en wel in Scandinavische Dragenstil. Die architect was de ontwerper van het Noorse paviljoen op de wereldtentoonstelling in Parijs van 1900. Dit gebouw maakte een sterke indruk op Leopold II. De stallingen te Oostende waren af in 1904, maar er is nooit een paard of koets in gestald geworden! Het artikeltje vertelt niet waarom dat niet gebeurde.
Grandioze verspilling avant la lettre dus! In 1929 trok de stedelijke technische school dan maar in het complex en vanaf 1959 werd het verbouwd tot stedelijk sportcentrum.
Voilà. Dit is eventjes een rechtzetting. Vooral bedoeld voor Oostendenaars, die me zouden kunnen verwijten zomaar wat nonsens neer te hebben gepend. En vermits ik mijn blog zelf heb uitgeroepen tot no nonsense blog voel ik me verplicht eventjes ootmoedig mijn gebrek aan kennis van de Oostendse geschiedenis te bekennen.
Ja zeg wie zou er nu ook gaan denken dat iemand die een dergelijk groot en kostbaar complex uit de grond laat stampen het dan niet eens gebruikt?
Blijkbaar is Chico dus de enige viervoeter die er ooit dankbaar gebruik van maakte en eindelijk een nuttige bestemming vond voor die koninklijke verspilling.
Doe dus voorlopig maar verder Chico. Na de restauratie zien we dan wel of koninklijke plasjes nog tot de mogelijkheden behoren of verantwoord zijn. Ondertussen, en vermits deze zondag zich stralend aanbiedt, gaan we er straks eentje drinken op een leuk terrasje.
Zoveel keren is men man, Als men talen spreken kan.
(Wordt gezegd, maar dat klopt niet altijd.)
Wie zegt communicatie denkt aan spreken en taal. Als je kunt spreken en de taal machtig bent kun je communiceren.
Ja toch? Neen! Mis.
Ik wijdde er onlangs al een kort stukje aan, maar verleden week hoorde ik op het nieuws net hetzelfde fenomeen: met Moslims kan een Westerling onmogelijk communiceren. Wiens schuld dat is laat ik hier maar in het midden, maar het ging over die Marokkaan, verdacht van moord op zijn zoontje Younes van vier.
De onderzoeksrechters gaven er na een uur de brui aan omdat met die vent niet te praten viel. Natuurlijk valt daar niet mee te praten, welke taal je ook gebruikt. Je mag zelfs Arabisch studeren, nog zal constructieve communicatie niet lukken. Ik kan me heel goed indenken hoe die onderzoeksrechters zich voelden. Daar word je gewoon gek van! Een vol uur? Afschuwelijk! Daar moét je van weglopen! Het is vergelijkbaar met iemand die op de piano Van Beethovens Fur Elize speelt, maar er een nocturne van Chopin hoort uitkomen. Om compleet kierewiet van te worden!
Logica lijkt voor die mensen een heel andere betekenis te hebben dan voor ons! En dat kwam nog maar eens tot uiting in de Assisenzaal. Daar verklaarde zijn echtgenote dat ze dagelijks geslagen werd, dat ze wilde scheiden, dat er die avond weeral eens een hooglopende ruzie was met haar stomdronken echtgenoot (oei! Drinken Moslims dan tóch alcohol?). Ze was kunnen vluchten en zag, achterom kijkend, nog net haar echtgenoot in het deurgat de kinderen tegenhouden omdat ze mee wilden vluchten met haar.
En nu zou je denken: amaai! Als dàt geen getuige à charge is! Maar neen hoor! In één adem door liet ze verstaan dat ze er heilig van overtuigd was dat hij de jongen niéts had aangedaan! Dat hij zijn kinderen nooit kwaad zou doen!
Navoue jamais was in de jaren zestig een succesnummertje van Guy Mardel. Het is ook een van de leefregels van de Moslimgemeenschap.
Tja dat is Moslimlogica! Onder andere onvoorwaardelijk geloof van de vrouw in haar echtgenoot! Dat is geen kwestie van nadenken, van wikken en wegen, dat is een vaststaande regel. Punt en amen. Daar valt gewoon niet over te redetwisten! Zo staat het in de Koran, zo is het.
Weten ze dat echt nog niet in de Wetstraat? Ik denk van niet, want waarschijnlijk kennen ze Moslims hoogstens van voorbijlopen op straat. Hebben ze nooit een gesprek of discussie gevoerd met een van hen! En natuurlijk! Ze kennen ze ook via de OCMWs! Want daar telt de moslimlogica dan weer niet meer. Daar, tussen die vier muren, praten ze mee met hun wilde weldoeners, want ze weten best waar de centjes moeten vandaan komen! Zó gek zijn ze nu ook weer niet. Idem dito voor een bezoekje aan het CGKR! Al die diensten hebben bijgevolg een totaal vertekend beeld van de waarheid achter de Zonderhaatstraten.
En nu zijn er misschien héél tolerante mensen in onze samenleving, die vinden dat ze nu ook maar eens een woordje Arabisch zouden moeten leren om die mensen in hun eigen taal tegemoet te kunnen komen.
Wel, er wacht hen een grote teleurstelling. Die humane gedachte werkt bij een Spanjaard, Italiaan, Fransman of Griek, maar niét met een Moslim! Om een Moslim te begrijpen moet je niet alleen zijn taal leren, maar ook zijn gehele cultuur en religie. En vooral: de Moslimlogica, die lijnrecht tegenover die van ons staat! En ik geloof niet dat één Westerling daartoe in staat is.
Fouad Belkacem is dus opgepakt als aanstoker van de ongeregeldheden in Molenbeek
Riskeert de Belgische nationaliteit te worden afgenomen
Had al een voorwaardelijke straf boven zijn hoofd hangen
En nu zie ik de hersencelletjes in de Wetstraat al aan het werk gaan. Zal ik even in mijn glazen bol kijken en het resultaat voorspellen? Wel, de Wetstraatmethodes kennende, zie ik het volgende in die bol:
Het zou niet meer dan eerlijk zijn dat hij inderdaad de Belgische nationaliteit verliest en uitgewezen wordt. Kan hij dan hongerig in de woestijn zitten nadenken over zijn stommiteiten en over het land dat hem zo liefdevol bepamperde dat hij een schurk werd.
En voor de Wetstraat is de kous af. Ze hebben een daad gesteld en de bevolking met een dooie mus gesust. Want:
- Nu kunnen ze het zaakje weer afdoen als extremisme en helemaal niet in overeenstemming met de regels van de brave Moslimgemeenschap. - En kunnen ze weer indommelen. - En kunnen ze die gemeenschap lekker verder bepamperen en nieuwe schurken laten kweken. - En juicht de autochtone bevolking de regering luid toe met die moedige daad. - En kan de rest van de Moslimgemeenschap gewoon verder het land onveilig maken, want bij dat éne heerschapje zal het zéker niet blijven!
Mijn conclusie is dan ook dat het uitwijzen van die bietekwiet weinig zal veranderen aan de schrijnende toestand in ons land. Ik had eigenlijk liever gezien dat hij ongestoord nog verder kon stuntelen en demonstreren wat de Islam écht betekent in de beschaafde wereld.
Wat we nu (misschien) zullen zien is noch min noch meer dan uitstel van gerechtigheid, want er zullen steeds nieuwe Benkacems opstaan zolang de beleidsmensen geen ommekeer van 180° maken in het integratiebeleid! Maar dat zullen ze nooit doen, want dan zouden ze hun fouten moeten bekennen! En dat is, voor politici althans, de gruwelijkste nachtmerrie die ze zich maar kunnen indenken.
En dus zal het OCMW verder met gulle hand de vreemden bepamperen, en zal het CGKR zich verder (on-)nuttig maken met het bieden van kansen aan criminelen van elk allooi.
Mij kun je bijvoorbeeld niet wijsmaken dat die eigenste Benkacem niet is opgegroeid en gevoederd met een stuk van ONZE spaarpot.
Maar nu daag ik iedereen uit om nog eens grondig naar het gezicht van die Fouad te kijken. Als ik dat zelf doe, dan zie ik een goedige, doodbrave man, die het beste voorheeft met zijn volk. Zou een geduchte concurrent kunnen zijn van moeder Theresia. Zelfs het gelaat van Christus kan er niet humaner hebben uitgezien. Ja hoor! Kijk nog maar eens goed!
Nuance: zo zou de échte Benkacem waarschijnlijk geweest zijn als hij niet was geïndoctrineerd door een veroveringszuchtige religie. Ik zie er de verheven, bijna heilige trekken in die we vroeger in de gezichten van de paterkens en van de nonnekens zagen. Er lijkt niets mis met die man, tenzij dat zijn normenbesef zich nooit uit zichzelf, maar uit de geïndoctrineerde religie heeft moeten ontwikkelen. En zo zie je meteen ook waar die religie toe leidt!
Waaruit een mens toch inspiratie kan halen! Ben eventjes wat uitverteld, en dan maar in een paar internetencyclopedieën gesnuisterd en toch enkele bevredigende onderwerpen weten binnen te halen:
*** populisme po - pu` lis - me («Frans) het -woord politieke stroming waarin de rol van de gewone man bij de machtsuitoefening sterk wordt benadrukt en waarin gestreefd wordt naar een sterke en directe band tussen leider(s) en het volk, die niet wordt belemmerd door inmenging van overheidsbureaucratie en partij...
Dat is dus met andere woorden, waar de gewone mens naar streeft. Mooi streefdoel, maar:
1. Waaraan denkt de gewone mens? Antwoord: aan persoonlijk en direct belang. Is meestal niet in staat aan langetermijndenken te doen. Bijgevolg kiest hij voor dié leiders die direct al met euros staan te zwaaien. Dat ze die euros uit zijn eigen zak halen en er zijn toekomst mee ondermijnen snapt hij niet.
2. Zijn rol in de machtsuitoefening? Die bestaat uit het zwart maken van een of meer bolletjes in het kieshokje! Daarna is het gedaan. Poppie gezien? Kassie dicht!
3. Na het invullen van het bolletje moet hij steevast weer vaststellen dat hij voor de verkeerde stemde! Omdat hij zo stom was? Neen! Omdat er niets dan verkeerden op de lijsten staan!
4. De gewone man heeft al veel te veel beslommeringen in eigen gezin en werk en laat het leiden van het land liever aan anderen over. Zou niks mis mee zijn, als de lijsten maar niet vol stonden met opportunisten in plaats van geboren leiders!
*** Democratie Democratie of volksheerschappij is een staatsvorm waarbij de bevolking soeverein is en zichzelf regeert. In een democratie kan dus niemand aan de meerderheid van de bevolking ongewenste maatregelen of wetten opleggen. Een democratie in een modern land is bijna enkel mogelijk door een combinatie van directe en vertegenwoordigende democratie.
Kom nou de regeringen doen niets anders dan aan de meerderheid ongewenste maatregelen opleggen! En ze komen er zonder kleerscheuren mee weg, want bij de volgende verkiezingen wordt weer voor hetzelfde soort blunderkonijnen gestemd. En wordt er al eens wat té enthousiast voor bepaalde persona non grata gestemd, dan vormen de anderen daar toch netjes een cordon sanitaire rond? Ook dàt schijnt deel uit te maken van het woord democratie!!!
Het doet me denken aan een fietsenzegening tijdens mijn dienstjaren. Ik stond nogal vroeg aan de kerk om autos ván, en fietsen óp de parking aan de kerk te laten rijden. De eerste groep die arriveerde was een dames wielertoeristenclub. Eentje moest hoogdringend en ze vroegen me of er soms openbare toiletten in de buurt waren. Die waren er niet. Zelfs de cafés waren nog dicht! Er volgde een kort overleg, en dan vormden de dames een dicht kringetje rond het arme volle blaasje, dat nu ongestoord haar ding kon doen in het gras naast de parking. Vrouwen kunnen toch ook echt creatief zijn als het nodig is hoor!
Ik bekeek het aandoenlijk tafereeltje en zei dat ik nu eindelijk snapte wat een cordon sanitaire is! Ze proestten het uit! En voor mijn geestesoog zag ik die handeling zich al afspelen in de Wetstraat. Lekker rond Vlaams Belang. Opdat de wijsheid niet buiten het kringetje zou stromen. Opdat de cordonvormers de wijheid zélf in pacht wilden houden. In naam van de democratie! Misschien gevolgd door een spelletje zakdoekleggen?
En ook nog gevonden over democratie:
*** Democratie democratie wil zeggen dat het hele volk aan de politieke besluitvorming deelneemt, in een parlementaire democratie gebeurt dat via vertegenwoordigers in het parlement. De volksvertegenwoordigers krijgen als het ware de opdracht van de bevolking om in hun plaats over concrete situaties te beslissen. ...
Hallo? Opdracht krijgen van de bevolking? En wat doen ze dan wel met die opdracht? Steken ze die waar ik denk dat ze hem steken? En trouwens, wie is die bevolking? De brave, stilzwijgende meerderheid of een handvol jankende minderheden?
*** Links en rechts in de politiek. Van oudsher wordt (internationaal) onderscheid gemaakt tussen linkse en rechtse partijen. Links staat daarbij voor progressief, veranderingsgezind. Rechts daarentegen staat voor behoudend, conservatief. De begrippen zijn afkomstig uit het Britse parlement, waar de partijen ter linker- en ter rechterzijde van de voorzitter zitten.
Ik heb hier weinig op aan te merken, maar stel vast dat partijgebonden idealen meer en meer vervagen en steeds meer partijen er de voorkeur aan geven van alle walletjes te eten! Elk walletje bevat namelijk een niet te onderschatten hoeveelheid kiesvee, en dus proberen ze de kool en de geit sparen. Met als enig gevolg dat natuurlijk geen van beide gespaard wordt! Maar het streefdoel is bereikt: verkozen worden! En waar anders komt het op aan? Partijpolitiek, met andere woorden, datgene wat een bepaald gedeelte van de bevolking wenst, is niet meer aan de orde. Niet het belang van het volk, maar het persoonlijk winstbejag telt!
Welnu, als dit eigenbelang vóór de partijpolitiek moet gaan, dan heb ik lak aan partijen en stem voor een persoon. Tot welke partij die ook maar mag behoren. Maar gelukkig is me ook dié keuze bespaard en kan ik doodleuk op de kop van het Vlaams Belang stemmen. En dat zal ik blijven doen tot het cordon sanitaire wordt afgeschaft. En dan zien we wel weer.
Bedankt dus, heren politici, voor dat cordon sanitaire. Zo bieden jullie me een alternatief om niet op een van jullies stomme koppen te moeten stemmen!
Chico brengt me toch echt wel veel cultuur bij hoor! Toen ik onlangs op een zonnige morgen de deur uitstapte met hem, had ik nog geen honderd passen gelopen of ik botste op het borstbeeld van Leopold II, dat nét voor mijn venster staat, maar de andere kant uitkijkt. En wat hing daar aan dit borstbeeld? Jawel hoor! De Keizer van Oostende!
Ach wat politici! Wie aan de weg werkt heeft bekijks, heb ik toch wel bijna veertig jaar lang mogen ondervinden. In zoverre dat ik dergelijke nonsens heel kritisch, maar wél met de nodige humor bekijk.
Mooi gevonden! Mooi bewerkt. Maar voor de rest heeft het, wat mij betreft, geen enkele invloed op hoe ik over de politiek in het algemeen en Johan in het bijzonder denk.
De Gemeenteraad van Oostende lust hem wel rauw, zo lijkt het uit het pas verschenen gelijknamige boek.
Dat gegeven zegt mij totaal niets over de persoon. Politici lusten namelijk iederéén rauw die iets meer wil doen dan in zijn zeteltje te blijven zitten en braaf naar nonsens te luisteren.
Of misschien kan dat me juist wél iets vertellen over de persoon. Blijkbaar is hij dus toch wel een olifant in het broze porseleinwinkeltje en wordt daardoor heel erg gevreesd door al die porseleinen beeldjes in hun ivoren torentjes.
Maar dat zegt me dan toch weer niets over de manier waarop hij wordt gevreesd:
- Omdat hij iets doet, waar de anderen liever blijven niets doen?
- Omdat hij negatieve dingen doet?
- Of net positieve, die de anderen stemmenverlies zou kunnen kosten?
Ik weet het niet en wil me er ook niet mee bemoeien. De politiek ligt zo vol met valstrikken en maskers dat je als modale burger niet meer weet wat waarheid is en wat leugen.
Het enige wat me over dat cynische kunstwerkje aan mijn woning is overgebleven is de humor ervan.
En het enige wat ik van Johan weet is dat hij tenminste toch onze energierekening heeft weten te stabiliseren.
Is dat positief of negatief op lange termijn? Zal me worst wezen. Zal er noch het hoofd over breken noch ervan wakker liggen. Dat moeten anderen, en jongeren nu maar eens doen.
Is Johan Vandelanotte een goede politicus? Er zijn geen goede politici! Hoogstens hier of daar eens een uitzondering op de algemene regel. Maar helaas halen die uitzonderingen zelden de Wetstraat! Ontmoeten veel te veel ellebogen op hun lijdensweg.
Meer kan ik er dus ook niet over zeggen. Ik zie graag daden, en luister zelden naar woorden! Van Johan Vandelanotte hebben we al één daad(je) gezien op nationaal vlak: blokkeren van de energieprijzen. En dat lijkt me positief. Dus so far so well.
Ik heb het hier al eens gezegd: zodra de politie geen baas meer is op straat, wordt de macht overgenomen door andere groeperingen en ontstaat chaos.
Dat kunnen allochtonen zijn, zoals nu in Molenbeek gebeurde, maar die vormen eigenlijk alleen nog maar het voorspel. De aanleiding tot de machtsovername! De reden waarom de politie geen baas meer is op straat. De reden tot overdracht! Want geloof me of niet, de bevolking zal niet blijven toekijken hoe onze steden op die manier worden verloederd en onveilig gemaakt door vreemd gespuis. Liever dan nog door eigen gespuis
Gevolg: dan zullen weer andere groeperingen de macht gaan overnemen, en het zullen niet altijd de meest intelligente of brave zijn! Ik denk hierbij dan aan Hells Angels, Neo Nazis, The Outlaws en meer van dat soort tuig van de richel dat eigenlijk enkel maar een aanleiding zoekt om hun vechtlust te kunnen botvieren.
Even een schema maken van het verloop van het fenomeen. Het kan misschien ooit dienstig zijn in de geschiedenislessen van een toekomstige en betere samenleving:
1. Uitschakeling van de politie. Hoe? Door betuttelende beperkingen voor de wettelijke gezagsdragers, en door beschermende maatregelen voor de criminaliteit, die dan weer elke vorm van motivatie van de politie kapotmaken. Voorbeelden: Salduz-wet, minnelijke schikking voor criminaliteiten, enz. Scenario: In de eerste act hebben de opeenvolgende regeringen al jarenlang aanleiding geschapen door de ene stommiteit op de andere te stapelen, de politie meer en meer te kortwieken en te misprijzen, en de autochtone bevolking het ene recht na het andere te ontnemen ten voordele van de allochtonen.
2. Normenverminking. Hoe? Voorrang geven aan vreemden bij al ONZE sociale diensten. Onze cultuur moet zich aanpassen aan nieuwkomers. Voorbeelden: antiracismewet, snelbelgwet Scenario: In de tweede act komen dan de allochtonen die zo arrogant als wàt zijn geworden dank zij de vele maatregelen die lakse regeringen in hun voordeel namen, de macht op straat overnemen, hun eigen misdrijven verheerlijken en de schuld in de schoenen van de politie schuiven.
3. Tegenaanval door agressieve autochtonen. Hoe? Moet de toekomst nog uitwijzen. Voorbeelden: krijgen we ten gepaste tijde wel op ons bord. Scenario: In de derde act zullen daar de agressieve eigen groeperingen tussenkomen, die zéker niet werkloos zullen blijven toekijken. En als dié wakker worden zijn we nog lang niet aan de nieuwe patatjes. Want die zoeken enkel maar een nobel streefdoel als camouflage om hun eigen criminaliteit bot te vieren. En óf ze in de uit de hand gelopen toestand een nobel streefdoel zullen vinden: de politie lamgelegd door laffe regeringen, vreemden die de straat en het land veroveren en onveilig maken méér hebben die lui niet nodig om Don Quichote te gaan spelen! Onder het motto: Wat hoog beschermde allochtonen kunnen, kunnen wij ook! Want net als de allochtonen hebben ze het voordeel hun laarzen te kunnen lappen aan wetten! En zoals de wetgeving er nu voorstaat is dat trouwens de enige nog overblijvende manier om orde te scheppen! Ongelijk zouden ze eigenlijk niet hebben, maar het hoogstaande intellectueel peil van dat soort kennende zal het de toestand er zéker niet op verbeteren. De bevolking zal al gauw smeken om de macht terug aan de politie te geven en al die stomme wetten bij het afval te dumpen, waar ze thuishoren.
4. Besluit: Wel kijk, zelfs in de beste samenlevingen moet iémand de baas zijn en de wetten doen respecteren op straat. Zoniet wordt het chaos. Maar als diegene die met harde hand de wet moet doen naleven zodanig in zijn werk wordt belemmerd door de nonnekens en paterkens waaruit de hedendaagse regeringen bestaan, dan moet hij het onderspit delven en gaat alles uit de hand lopen. En dát, juist dát is waar Don Quichotachtige groeperingen van twijfelachtig allooi zitten op te wachten! Want de politie is vastgebonden aan de heersende wetgeving. Zij niet! Nu gaan zij eens politiemannetje spelen zie, daar waar de politie het niet meer kan bolwerken! Maar dan spelen ze wél politiemannetje op de wijze van het Wilde Westen! En stellen hun eigen wetten. Meer gebaseerd op Outlaw dan op Inlaw! En helaas, weeral dank zij de huidige lafheid van de regeringen, zullen die vechtersbazen aanvankelijk worden toegejuicht door de bevolking als moderne Zorros. Tot ZIJ het voor het zeggen hebben! Verdorie! Zie ik hier toch alweer een vergelijking met de beginperiode van de Nazis? Het lijkt er tenminste heel erg op: een bende leeghoofden die de macht over de straat overneemt van een veel te lakse regering. Zie waartoe dergelijke toestanden kunnen leiden! Tot noch meer noch minder dan een nieuwe wereldoorlog dus!
-o-o-o-o-o-
Het lijkt me een heel erg droevig scenario, en ik ben dan nog maar bij de derde act! Maar het zal zéker niet bij een drie-acter blijven! Wat zullen die dames en heren ministertjes nog spijt krijgen van hun stommiteiten! Wat zullen ze nog moeten betreuren dat ze met vuur gingen spelen als rasechte kleuters! De toekomstige regeringen zullen er een hele kluif aan hebben om alles weer in zijn originele staat te herstellen en de macht op straat weer in handen van de legale politie te geven. Met andere woorden: het hele kluwen ontrafelen om terug bij af te geraken. Het zou me niet verwonderen dat wat onze lakse regeringen in een paar decennia wisten te vernielen, meer dan een eeuw zal nodig hebben om terug tot een logische samenleving te komen waarin iedereen zijn plaats kent.
Voilà. Daar heb ik weer een stukje toekomstgeschiedenis neergezet. Misschien zullen leraren me binnen honderd jaar dankbaar zijn. Zo moeten zij het zelf niet meer doen en kunnen ze meteen met de geschiedenis van de lakse regeringen beginnen.
Bij mijn wandelingen met Chico ga ik een viertal keer per dag voorbij de Koninklijke stallingen. Op amper 100 meter van mijn deur gelegen. Ooit stonden hier de paarden en koetsen van koning Leopold II. Koninklijke paarden dus. Waarschijnlijk met een kroontje op hun kont getatoueerd.
Nu doet het mooi gebeeldhouwde houten complex met ruime binnenkoer dienst als stedelijk sportcentrum. Prachtig bouwsel overigens. Vindt Chico ook, want regelmatig heft hij er zijn achterpootje tegen op als eerbewijs aan onze Koninklijke familie! Een erg vaderlandslievend hondje toch?
Maar daarover gaat het niet. Telkens weer stel ik vast dat het daar dag in dag uit een komen en gaan is van jonge kerels en jongedames in sportkledij. Blijken niet te moeten werken. Want je vindt ze er op elk uur van de dag en elke dag van de week. Komen turnen, basketten en wat weet ik nog meer.
Komen sport doen om in conditie te blijven, want zonder werken gaat dat moeilijk hé? Komen wél met de wagen of worden met de wagen gebracht door papa of mama. Want zó sportief om tevoet of met de fiets te komen zijn ze nu ook weer niet. Wat dacht je wel?
Die wagens staan dan wel onbeschaamd op een smaakvol vernieuwde brede voetgangerszone geparkeerd en rijden daar ook zomaar op heen en weer. Moet kunnen Geen haan die er naar kraait. Er is immers geen andere plaats hé? De dichtstbijgelegen parking ligt op wel honderd meter afstand, en welke sportieveling loopt er nou honderd meter tevoet? We moeten het toch niet helemààl gaan zoeken hé? Zó gek zijn ze nu ook weer niet!
Politiewagens komen en politiewagens gaan Maar die geparkeerde wagens? Die blijven staan!
Maar kom, ik wil niet zeveren! En minder nog aan beroepsmisvorming gaan doen. Daarom heb ik de fotos laat in de avond, bij zonsondergang gemaakt, als de autos er al weg waren. Als de sportievelingen alweer in de kroegen zaten. Geen probleem voor mij.
Want die jeugd doet tenminste nog iéts aan de conditie, en dat vind ik al heel positief. Want ooit zullen ze die conditie hard nodig hebben! Als de leeuw wakker wordt en eindelijk gaat inzien wat er met zijn mooie Vlaanderen aan het gebeuren is en wie hier de macht aan het overnemen is! We zouden dan wel eens een tweede Syrië kunnen beleven op eigen bodem! Hopelijk zullen we na afloop onze vlag niet moeten veranderen in De kameel van Vlaanderen. En zal het boek De kerels van Vlaanderen van Hendrik Conscience niet moeten worden herdoopt in De kemels van Vlaanderen.
En dus, wat mij betreft, het kan me niet schelen dat ik met Chico tussen de wagens door moet laveren op een aan voetgangers voorbehouden zone. Onze Vlaamse kerels kunnen niet genoeg aan hun conditie werken. Beter dàt dan in bed te blijven.
Alhoewel zou werken je conditie ook niet op peil houden? Of is dat werkwoord taboe geworden in onze taal? Kinesisten maken immers een duidelijk onderscheid tussen gezond en ongezond bewegen. En werken zit daarbij duidelijk in de ongezonde categorie! Honderd meter wandelen naar een parking trouwens ook!
Ik weet niet hoe het komt, maar van kindsbeen af al had ik een zwak voor vliegtuigen. Voor mij waren dat echte kunstwerken. Niet alleen omdat ze konden vliegen, maar de slanke, gestroomlijnde vormen met de sierlijke vleugels boeiden me. Net zoals een kunstkenner ontroerd wordt door een mooi schilderij. En tot op de dag van vandaag vind ik een vliegtuig een van de mooiste kunstwerken die de mens ooit heeft geschapen. Prachtdingen gewoon.
Als ik een passagiersvliegtuig laag zie overvliegen, landend of opstijgend, dan moét ik blijven staan en kijken. Geen schilderij of beeldhouwwerk kan me zo in vervoering brengen! Zelfs het motorengebrul vind ik de mooiste muziek die ik me kan inbeelden.
Maar de allermooiste exemplaren, vind ik, zijn de vliegtuigen uit de tweede wereldoorlog: Lancaster, Flying fortress, Spitfire, Hurricane, Mustang noem maar op. Allemaal echte pareltjes als je ze op een vliegveld ziet staan, de neus sportief en uitdagend naar boven gericht, als het ware verlangend uitkijkend naar hun eigen biotoop: de hemel. Alsof ze staan te popelen om het luchtruim te kiezen. Ik word er stil van!
Zelfs naar de oerlelijke Duitse Junkers JU 52 die uit golfplaat was gemaakt zou ik uren kunnen kijken. Wat ik dan mis in de enigszins plompe vorm van de romp, wordt weer ruimschoots goedgemaakt door de drie machtige stermotoren. Uitdagende krachtpatsers die er geen enkele moeite mee hebben de propellers lawaaierig te laten rondslingeren en het vliegtuig mee te sleuren. Motoren die uit duizenden onderdelen bestaan, haarfijn op elkaar afgestemd om samen, met een brullende kracht, tot leven te worden gewekt!
Het moet heerlijk geweest zijn om te vliegen in al dat moois ware het niet dat die dingen als moordmachines waren ontworpen!
En dat brengt me weer tot de mens achter de machine. De ware kunstenaar die het allemaal uitvond en voor elkaar wist te krijgen. Geen schilder, geen beeldhouwer, kan ooit over zoveel inspiratie hebben beschikt als de mensen in de vliegtuigindustrie.
Maar helaas heeft de mens op zichzelf ook alweer heel veel trekjes van een moordmachine! En waar de artiest een kunststukje creëerde, werd dat prompt door criminelen gebruikt om dood en vernieling te zaaien.
En het brengt me plots ook weer tot een andere conclusie: zoals zowat alles in onze moderne wereld, werd het uitgevonden door ons blanke ras. En dat maakt me fier op mijn ras! Het bewijst dat we een intelligent ras zijn. Ik zou dat ras dan ook een tien op tien moeten geven, maar geef maar een vijf. Trek vijf punten af voor het misbruik dat in veel gevallen van die uitvindingen werd en nog wordt gemaakt.
En dan maken mijn gedachten weer een sprong naar andere rassen en ga ik vergelijken!
Het gele ras heeft zowat al onze uitvindingen overgenomen, nagemaakt, en soms ook heel erg verbeterd. Ook daarin steekt een grote verdienste, want er is tenminste werklust nodig om het na te maken, en doorzicht om het te verbeteren. Dat ras krijgt dus minstens een vier op tien van me.
En dan blijven nog een aantal andere rassen over. Rassen die niets presteerden, niets uitvonden, niets verbeterden, maar het toch wel allemaal gretig wisten te gebruiken en te misbruiken. En bovendien nog heel opschepperig en arrogant uitdagend met hun domheid te koop lopen. Domheid, gecultiveerd uit religie. Domheid, gedemonstreerd met oorlogsvlagjes op de hoofden van hun meisjes.
Zou ik dit ras dan maar een twee of drie geven? Of verdienen ze juist een tien, omdat ze het, zonder ook maar één vinger uit te steken, zonder één hersencel te vermoeien, allemaal gratis en voor niks in de schoot geworpen kregen? Pronkerig met door ons uitgevonden telefoons tegen het oor geplakt rondlopen? Gratis van ons openbaar vervoer gebruik maken? Onze OCMWs tot op de bodem leegschrapen zonder enige vorm van schaamte, normenbesef of aanpassing aan onze cultuur?
Dat is natuurlijk een heel andere vorm van intelligentie, maar misschien is dat nog zo dom niet, en zijn juist wij de dommeriken!
Zouden beleefdheid en normenbesef voorname maatstaven voor het meten van de intelligentie zijn? Ik denk het wel. En dan weten we meteen ook waar we aan toe zijn en waarom we die eigenschappen niet terugvinden in dat volkje.
Racist? Ik? Helemààl niet! Tenminste, niet zolang welk ras of volk ook, niet bijt in de hand die het te eten geeft en zijn grenzeloze onwetendheid maar niet camoufleert met grenzeloze arrogantie!
Zijn er dan domme volkeren op aarde? Neen hoor! We hebben allemaal dezelfde hersencapaciteit meegekregen, maar door de eeuwen heen heeft het ene volk die capaciteit ten volle uitgebuit, het andere werd vanaf de wieg al gesmoord in het persoonlijk denkvermogen en heeft zich dan ook nooit tenvolle kunnen ontwikkelen!
De persoonlijke verschillen in IQ werden bij dergelijke rassen genivelleerd door religies die er wél voor waakten dat niemand slimmer werd dan zijzelf! Zo konden de eventuele bollebozen ook nooit als trekkers voor het gehele volk fungeren en bleef de hele cultuur sterk ondermaats.
Change! en Yes we can waren de slogans waarmee Obama de verkiezingen won. Niet dat ik iets tegen Obama heb, maar het was wel degelijk een schot in de roos. Want verandering, dàt doet het gepeupel de oren spitsen! Dat klinkt de bevolking als muziek in de oren! Meer moeten het niet hebben: Change. Alleen weet Jan met de Pet helemaal niet wàt en hoé te veranderen. Dat zal hem ook worst wezen, àls het maar verandert.
En wereldwijd gingen regeringen de slogan in al dan niet gewijzigde vorm overnemen zodra ze het effect ervan zagen. Opportunistisch nageaap heet dat geloof ik.
En er kwámen veranderingen. Veranderen (of hervormen) heeft zich vastgeankerd in onze cultuur. Er werd te pas en te onpas veranderd en hervormd. Meestal zomaar lukraak. Voor de lol. Of voor de kick. Of om te tonen dat je ook iets gedaan hebt. Zonder al teveel nadenken, en dus zonder onderbouw. Eén enkele keer verantwoord, maar in de meeste gevallen compleet ondoordacht. Want veranderen is niet zo makkelijk als het lijkt! Als je niet minstens honderd stappen verder denkt dan je op het eerste gezicht nodig lijkt, is veranderen zelfs heel gevaarlijk!
Ik ben er ook ooit ingetrapt! In het begin van mijn loopbaan in het verkeersbeleid. Liet me overhalen door bewoners, die ook niet verder hadden nagedacht. Het ging hierover:
Een straat van 5 à 6 meter breed. Aan de ene zijde een voetpad met daarachter bos; aan de andere zijde een nagenoeg gelijkgronds voetpad (5cm hoog) en een rij villas.
Ik had nog niet erg veel ervaring met de wijk, omdat ze in een fusiegemeente lag, maar een aantal bewoners wist me te vinden en kwam janken:
Het parkeren aan de zijde van het bos was verboden. Aan de huizenzijde was geen parkeerverbod, maar omdat de straat smal was, parkeerden de autos (illegaal) met twee wielen op het bijna gelijkgronds voetpad. Het werd al jarenlang oogluikend toegestaan omdat anders het kruisen moeilijk of onmogelijk was. Maar de villa-eigenaars hadden constant autos voor de deur staan, soms ook gepaard gaande met moeilijkheden bij het uitrijden van de garages. Ze vroegen me, het parkeerverbod om te wisselen. Als aan de zijde van het bos werd geparkeerd hadden ze er geen last van, én werd zelfs parkeerplaats gewonnen omdat daar geen inritten waren.
Leek me een logische vraag en ik trok op onderzoek. Zag geen vuiltje aan de lucht. Het leek te mooi om waar te zijn en ik vroeg me af hoe de beleidsmensen in die fusiegemeente er ooit toe gekomen waren het parkeerverbod aan de verkeerde kant te maken.
Na een paar maand was alles administratief in kannen en kruiken en kon ik de verbodstekens laten verplaatsen. En plots was het verkeer in die straat totaal gestremd!!! Hoe zou dàt nu komen? Wel, ik had op één detail niet gelet! Het voetpad aan de zijde van het bos was ongeveer 15 cm hoog! Met twee wielen op het voetpad parkeren was dus uitgesloten, en de wagens parkeerden netjes helemaal op straat waardoor onvoldoende ruimte overbleef om te kruisen. Eenrichtingsverkeer leek me een logische oplossing, maar daar waren de bewoners dan weer niet voor te vinden. Ik trouwens ook niet echt, want dat was lapwerk: een ongunstige maatregel verdoezelen met een andere ongunstige maatregel om geen ongelijk te moeten bekennen!
En dus herstelde ik zo snel mogelijk de oude toestand en werd het me meteen duidelijk waarom mijn voorgangers het parkeerverbod aan de verkeerde kant hadden geplaatst!
Dit is maar een heel klein voorbeeldje van de honderden dergelijke situaties die ik in de loop der volgende jaren te verwerken kreeg. Maar Bibi had zijn lesje wel geleerd! Onbezonnen tewerk gaan zat er niet meer in voor mij. Eerst het probleem vanuit alle gezichtshoeken bekijken en slapeloze nachten doorbrengen met het bedenken van alle mogelijke gevolgen van welke maatregel dan ook. Het werd zelfs een tweede natuur van me. Ik had verder leren kijken dan mijn neus lang was, en zoiets zou me geen tweede keer overkomen.
En kijk, dàt is nou juist wat vooral jonge politici missen: ze kijken één stap ver en voeren uit. Om achteraf te moeten vaststellen dat het struikelblok bij de vijfde, zevende of dertigste stap bleek te liggen! Begrijpelijke fout. Als je dat één keer overkomt. Maar het blijft hen overkomen en ze leren er niet van! Of tegen de tijd dat ze geleerd zijn worden ze alweer door jongere exemplaren vervangen. Vandaar ook dat ik het zo idioot vind jonge mensen in het parlement te laten zetelen.
En erger nog: met lapwerk in de vorm van bijkomende maatregelen proberen ze dat struikelblok dan maar te verdoezelen om toch maar niet te moeten achteruitkrabbelen. Is het een wonder dat onze samenleving helemaal spaak loopt? Want met lapwerk breng je de zaken helemaal in de knoop. En dat ontwar je niet door er steeds meer bij te maken! Want zo kom je dan tot een ingewikkeld systeem waar niemand nog wijs uit raakt. Een systeem dat glashelder had kunnen zijn en blijven, als de eerste misstapper zijn fout had ingezien, meteen kleur had bekend en zijn misstap ongedaan had gemaakt!
Een mooi voorbeeld van het resultaat van change zondermeer, vormen ook de zonnepanelen, waarover ik gisteren schreef.
Het integratiebeleid is ook zoiets: een ondoordachte misstap in het begin: wij moesten ons aanpassen aan de gasten. Ik kan de gedachtegang begrijpen. Er werd waarschijnlijk gedacht dat de vreemden ons daar dankbaar zouden voor zijn. Dat het mensen als wij waren. En dat het dus wel goed zou komen. Maar binnen de kortste keren bleek dat duidelijk teveel gevraagd. Dat had wél gewerkt bij Spanjaarden en Italianen, maar werkte totaal niet bij de nieuwkomers! Wel, de foutmakers hadden toén nog de tijd om hun fout ongedaan te maken en een tegengesteld beleid te voeren: de gasten zich leren aanpassen aan de gastheren, of vertrekken.
Maar neen. Niemand wilde kleur bekennen en er werd lapmiddel na lapmiddel op de etterende wonde gesmeerd. Met als gevolg: één etterig broeinest van wetten en maatregelen die steeds minder steek houden. En dit alles alleen maar om toch maar niet back to the roots te moeten keren en ootmoedig je fout toegeven.
De moraal: bezint eer je begint. Veranderen moét. Tijden evolueren, gewoontes evolueren, we lopen met meer en meer mensen op steeds kleinere oppervlakten de industrie verandert, verlegt zich, er komen nieuwe media, enzovoort. Dit alles vraagt aanpassingen van de bestaande wetten. Veranderingen dus. En zo lang ze verantwoord of noodzakelijk zijn kunnen ze alleen maar een positieve invloed hebben op de samenleving. Op voorwaarde dat de veranderaars weten waar ze mee bezig zijn en niet klakkeloos over één nacht ijs gaan!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
