Geniaal idee of Het verdriet van de Belgische kust?
De billentax of billenkar zoals de kustbewoners het ding smalend noemen, is een door pedalen voortbewogen vierwieler met buizenframe die plaats biedt aan vier, zes, of zelfs acht personen.
Je krijgt ze niet weg van de Zeedijk. Niet met een bezem, niet met een kanon, niet met een vliegenmepper. En toch is het wel het allerlaatste voertuig dat de vele wandelaars op de Zeedijk kunnen appreciëren! Het zaait overlast, terreur, ongemak en stoornis.
Maar anderzijds zijn toeristen van een bepaald soort niet aan zee geweest als ze niet een paar uurtjes in zon kinderachtig speelgoed voor volwassenen hebben rondgetoerd! En dan liefst op een overvolle Zeedijk, waar ze dan behendig tussen de vele wandelaars door laveren. Je kunt uit de weg springen voor weer zon joelende bende op een billentax, maar als je dat te snel doet loop je kans om onder een fiets terecht te komen, want ook die rijden, zich van geen kwaad bewust, zomaar tussen de wandelende massa door!
Op de foto hierboven zien we een tenminste nog vreedzame familie die bedaard een tochtje maakt op een niet erg drukke Zeedijk. Het soort verantwoordelijke mensen dat tenminste nog een geschikt moment uitkiest om zon ding te huren. Maar helaas! Er zijn er ook andere! Jong geweld dat zich hoognodig moet profileren door om het luidst te schreeuwen en om het hardst te rijden. En dan nog liefst op een overvolle Zeedijk!
Zowat alle kustgemeenten hebben er al de strijd tegen aangebonden, maar vruchteloos! De zaak is veel te politiek geladen! De verhuur doodleuk verbieden zou meteen het faillissement betekenen van een groot aantal verhuurders! Zou dus politieke zelfmoord zijn. Nochtans, als je enkel aan het algemeen belang denkt is dat wel het offer waard en de enige remedie om een veilig bewandelbare Zeedijk te kunnen aanbieden aan de toeristen!
Bovendien zitten alle verhuurders natuurlijk juist óp de Zeedijk. Waar denk je dan dat ze zullen rijden met die tuigen?
En trouwens, volgens het verkeersreglement is het een door pedalen voortbewogen vierwieler. En dat hoort thuis op de rijbaan en zéker niet op de voetpaden! Maar helaas, op de meeste Zeedijken is er niet eens meer een rijbaan, en zélfs op een rijbaan storen ze dan nog heel erg het normaal verkeer. Met andere woorden: die dingen horen eigenlijk nergens thuis in de stad. Zouden niet eens mogen bestaan!
Maar krijg dàt eens uitgelegd aan the wild side van de toeristische meute?
- Waar staat dat aangeduid? krijg je dan voor antwoord, want zij weten altijd alles beter! Het stààt verdorie niet aangeduid omdat het in de wegcode staat en dus geen gemeentelijke, maar nationale wetgeving is. En een weggebruiker wordt verondersteld de wegcode te kennen!
Maar er werd iets op gevonden! De meeste kustgemeenten plaatsen s zomers op de Zeedijk verkeerstekens die fietsen verbieden. Want die fietsen zijn al even erg op ogenblikken dat de Zeedijk druk wordt bewandeld. Hopende dat ook de billentaxers het nu zouden begrijpen. Maar neen hoor! Dat bleek ijdele hoop. Nog altijd evenveel fietsen en evenveel billentaxen. Politiecontrole dan? Ja, dat helpt als er een gesloten cordon van politiemannen zou worden gevormd over de gehele, kilometers lange Zeedijk. Wat natuurlijk onmogelijk is.
Maar dit jaar stel ik vast dat Oostende geleerd heeft van de Wetstraat! Men heeft de oplossing gevonden: géén verkeersborden meer! Laat ze hun plan maar trekken. Voilà! Probleem opgelost à la Wetstraat: laat het probleem toe en er is geen probleem meer! Opgeruimd staat netjes toch? Hebben ze er ook bij stilgestaan dat het niet kàn toegestaan worden omdat de wegcode het verbiedt?
En toch, elk zomerseizoen weer vallen er gewonden. Dat weet elke kustgemeente! Dat weet elke kustkliniek en elke politieman. Voetgangers, aangereden door kustrijwielen, met soms ernstige verwondingen voor gevolg, want die dingen bestaan helemaal uit buizen en uitsteeksels, en als die tegen je aan keilen ben je nog lang niet gelukkig!
Het goede nieuws is dan weer dat er geen juridisch probleem volgt voor het slachtoffer: de chauffeur van de billentax of de fietser is sowieso in fout als hij op een voetpad rijdt, en je wordt vergoed. Tenminste, als je schrander genoeg bent de identiteit van die bestuurder en/of het adres van de verhuurder te achterhalen. En zelfs dàn: leuke troost hoor, als je de rest van je vakantie in het ziekenhuis moet doorbrengen!
Enfin, dit maar als waarschuwing voor wie eens naar de kust wil komen en rustig op de Zeedijk wandelen. Kan dus niet! En zéker geen zomerkledij dragen, maar liefst een middeleeuws harnas! Misschien een sexy modelletje kiezen met airconditioning? Nog niet uitgevonden? Wel, dat is dan weer een gat in de markt: stalen harnassen met airconditioning verhuren op de Zeedijk!
Maar alle gekheid op een stokje: ik kan niet echt boos zijn op die jeugdige billenkarterroristen. Alleen maar op de democratische structuur die gepast optreden zoveel als onmogelijk maakt. Ik ben ook jong geweest, en dan vraagt je energie wél een uitlaatklep. En aan de joelende Ohs, Aahs en Whaauws te oordelen amuseren die gasten zich te pletter op hun gehuurde vehikels.
Maar moet dat hoognodig in een uitgelezen natuurgebied waar de normale mensen eens rustig willen wandelen en van de zee genieten? Moet dat door op onverantwoorde manier tussen de wandelaars door te laveren tegen soms hoge snelheden? Moet dat brullend, tierend en gillend van de pret als volleerde kleuters? Moet iedereen deelgenoot worden gemaakt van je dierlijke instincten?
Ja dat moet! Als je dom genoeg bent, niet aan anderen denkt, leeft alsof je alleen op de wereld bent, en over geen enkele rem beschikt om je emoties wat in te tomen. En aan de smoelwerken van veel van die billenkarfanaten te oordelen betreft het wel degelijk dat soort domme primaten dat nog altijd deel blijkt uit te maken van het menselijke ras.
Als we de problemen even analiseren komen we tot volgend optelsommetje:
- Per gemeente een tien à twintigtal verhuurders die zich er mee verrijken.
- Per gemeente een honderdtal onnozelaars die iedereen storen.
- Per gemeente duizenden toeristen die er zich aan ergeren. _______________________________________________
- Oplossing? Algemeen belang! Elk moet voor zich maar het rekensommetje maken!
Ook alweer een mooi nieuw woord dat de laatste decennia in onze taal is geslopen: 'zonevreemd'. Iedereen heeft er de laatste tijd de mond van vol: je mag niet zomaar overal bouwen. Je moet een bouwvergunning hebben, je stekje moet in een goedgekeurde verkaveling liggen, de bouwtrend moet passen in het geheel... papieren hier, papieren daar. Er werden zelfs ooit huizen schaamteloos voor afgebroken omdat ze gebouwd waren waar dat niet hoorde! Geleerde bollen hebben Vlaanderen netjes in zones verdeeld. Zones voor groen, zones voor rood, zones voor geel noem maar op. Vlaanderen moest immers zijn Vlaams karakter behouden en geen chaotische mix worden van alles en nog wat door elkaar.
Zonevreemd heet zoiets dus.
Op zich heb ik daar geen probleem mee. Natuurgebied moet natuurgebied blijven en woongebied moet woongebied blijven. Zoniet wordt het een chaos. Ware het niet dat de ene politicus je laat bouwen en belooft de andere kant op te kijken , en de andere daarna je levenswerk laat afbreken. Nog maar eens een bewijs van hoe betrouwbaar onze politici zijn!
Zonevreemd dan maar. Betekent dat dan dat Vlaanderen Vlaanderen wil blijven? Helemààl niet! Want ook consequent denken is een eigenschap die ver te zoeken is bij politici. Het landschap moet dan wel zone-eigen blijven, de mens moet dat helemaal niet. In dat zo beschermde landschap met angstvallig beschermde zone-eigen plantjes is er één soort vergeten: de mens!
Want waar blijft de mens? Zien we dan alleen maar zonevreemde huizen of planten maar zijn we blind voor totaal zonevreemde mensen? Als Vlaanderen Vlaanderen wil blijven, dan moet het tenminste ook bevolkt zijn met Vlamingen. En wat zien we?
- Steeds minder Vlamingen. Want die durven geen kindjes meer kopen omdat er geen plaats meer voor is.
- Maar wél steeds meer vreemdelingen die ongeremd en vol overtuiging kweken als de konijnen. Hén zal het worst wezen dat ons land uit zijn voegen barst en bezwijkt.
En dan die vreemde bijbelse gewaden, die nonachtige woestijnmode, die hoofddoekjes, is dàt dan soms niet zonevreemd? De ene moskee die na de andere wordt gebouwd voor een ZONEVREEMDE religie!
Je moet je oor al heel goed te luisteren leggen op straat om nog Vlaams te horen! Russische en aanverwante talen lijken, naast het Arabisch, tegenwoordig ook al een beetje de voertalen te worden! Of is het omdat die mensen veel luider tateren dan wij? Aldus hun vermeende superioriteit luidruchtig demonstrerend?
Zonevreemd? Ba neen gij! Dat nederige Vlaamse werkmanshuisje daar aan de boskant, dàt was zonevreemd. Dàt moest vernietigd worden vond een minister - cafébaas. Maar een moskee tot grotere glorie van Allah kun je toch moeilijk zonevreemd noemen in het Vlaamse kalifaat hé?
Is het de kwakkelzomer? Het ontbreken van de zon? De grijze luchten? Feit is dat ik nu doorlopend word overvallen door dichterlijke muzen. Ik kan ze missen als de pest, want ze jagen al die andere en ernstiger muzen weg!
Maar ze blijven maar aan mijn oren zeuren tot ik toegeef!
Landverraad.
Landverraad als heldendaad! Je moet het maar presteren! Van ondermaats tot overdaad, Verloochenen vervangt regeren.
De Vlaamse leeuw is dood. Vermoord en overreden. Uitgeroeid door Waalse nood, En andre minderheden.
Verkwanseld en verkocht Door valse onverlaten, Nam ons land de bocht Naar vreemde Kalifaten.
Weg is onze eigenwaarde! Verkwanseld door die heren. Begraven in de diepste aarde Van Vlaandrens trots verleden.
Wie wordt er beter van? Wie zal er door genezen? Misschien wel daar die slimme iman, Die vet betaald, de koran zit te lezen!
Dat de zomer kwakkelt heeft iedereen ondertussen al kunnen ondervinden. De weerdiensten al niet het minst, want ze krijgen bergen kritiek van horeca-uitbaters aan de kust! Voor het plezier van die lui zouden ze eigenlijk alle dagen mooi weer moeten voorspellen, zodat hun zaak eindelijk eens weer vol kan lopen.
Wablief? Ik wil graag zo goed mogelijk weten welk weer het morgen zal zijn. Juiste informatie voor mij alstublieft! Geen misleidertjes om volk naar waar ook te lokken. Moeten die diensten dan soms ook alweer gecommercialiseerd worden? Kent de commerciele misleiding dan helemaal geen grenzen meer? En de horeca geen schaamte?
En eergisteren, woensdag dus, was het al zover! In heel het land mooi weer voorspelden ze. Maar verzuimden er bij te vertellen dat er een uitzondering was: de kust! Durfden ze dat niet, de pakken kritiek indachtig? Of wisten ze het gewoon niet omdat ze verzuimd hadden zich ook even op het microklimaat van de kust te concentreren?
Gevolg: inderdaad prachtig weer in het binnenland, volgens ik s avonds op het nieuws zag. Maar een groot deel van de bevolking kon daar niet van profiteren. Want ze waren naar de kust getrokken! En aan de kust was het wel de slechtste dag van de zomer tot nog toe!!! Maar Oostende liep bomvol! Lanterfantende, verveelde toeristen, getrakteerd op wind en regen. Maar de horeca had zijn slag thuisgehaald: alle zaken bomvol, want consumeren was zowat het enige dat je hier als toerist kon komen doen! De massa was er nog maar eens ingelopen!
Misschien heeft de horeca zijn slag thuisgehaald, maar tegelijkertijd haar eigen ruiten ingegooid: in het vervolg zullen die mensen er niet meer inlopen en zéker niet naar de kust komen als mooi weer werd voorspeld.
Gisteren, donderdag dan weer, waren bakken regen voorspeld. Maar het bleef hier de hele dag droog, hoewel bewolkt met heel af en toe wat zon.
Wel, ik heb ook kritiek op de weerdiensten! Wanneer eindelijk zullen ze eens beseffen dat de kust nogal dikwijls een heel ander weerbeeld vertoont dan het binnenland? Wanneer zullen ze in hun weerpraatje, en vooral in de voorspellende berekeningen, ook eens wat meer aandacht schenken aan de kust? Of maakt de kust soms geen deel uit van België?
Mijn eisen in dit verband zijn dan ook:
- Correcte informatie, en zéker niet gecommercialiseerd.
- Informatie volgens regio, waarbij geen enkele regio vergeten wordt, al dan niet uit commerciele overwegingen!
- Besef van het feit dat het weerpraatje geen verzoekprogramma is!
Dank u, heren voorspellers. En dank u, heren corrupte horecamensen om in het vervolg jullie op winst beluste mond te houden!
Oef! Eindelijk eens een heel klein beetje blijk van intelligentie in de Wetstraat. Snelle Belgen kunnen niet meer zó snel Belg worden. De maatregel komt wel wat héél laat, want als ik lees dat sedert 2003 gemiddeld 40.000 vreemden Belg worden per jaar moet ik toch even slikken! Dat is elk jaar bijna een stad als Oostende die er bijkomt! Waar moeten we die mensen blijven stouwen? En vooral: waar zullen in de toekomst Belgen euh échte Belgen, nog een plekje vinden? Het lijkt wel of de hele wereld Belg wil worden. Niet moeilijk aangezien de Belgische identiteitskaarten al jaren in de aanbieding staan! Niet eens meer de waarde hebben van het plastic waarvan ze gemaakt zijn!
Vooral arme Belgen zijn daar de dupe van. En ironisch genoeg is het juist dié categorie die maar blijft stemmen op die landverraders! Want reken maar: een pasgehuwd koppeltje kon pakweg vijftig jaar geleden nog een ietwat gammel stekje huren voor een habbekrats. Ze hadden immers nog geen groot inkomen, ook nog geen kapitaal opgebouwd, en waren al tevreden met een dak boven het hoofd met een absoluut minimum aan comfort. Tegenwoordig moet je niet meer uitzien naar dit soort woningen, want ze blijken allemaal bezet door de nieuwsoortige bezetters. Hoe vreemder hoe liever.
En datzelfde pasgehuwde koppeltje anno 2012? Tja, als die geen geld hebben om een super de luxe flat te huren, moeten ze maar tijdelijk bij de ouders intrekken hé? Of liefst levenslang, want op een baan hoeven ze ook al niet meer te rekenen!
En dus blijft het legertje kansarme Belgen maar groeien ten voordele van kansgrijpende vreemdelingen.
Een blauwe smurfenpremier met het uiterlijk van een konijn beloofde ooit 20.000 nieuwe banen. Terwijl hij langs een gammel Belgisch achterpoortje jaarlijks dus 40.000 vreemdelingen liet binnenglippen en snel Belg worden! Voor wie waren die banen dan wel bestemd? Wat moesten die 40.000 vreemden hier dan komen uitspoken? Onze economie komen opkrikken door zo snel mogelijk vaste klant te worden bij de OCMWs? Gelukkig maar! Anders zaten die zonder werk en zonder uitgaven! Stel je voor dat een OCMW haar jaarrekening moet afsluiten zonder rode cijfers! Om je dood te schamen!
Of moesten ze ruiten komen ingooien om de glasindustrie meer werk te geven? Autos in de fik steken om de slabakkende auto-industrie te redden? Ja zo kom je inderdaad wel gauw aan 20.000 nieuwe banen als je enkel maar over smurfenverstand en wat blauw bloed beschikt!
Strenger beleid dus nu. Een goed teken? Of een teken aan de wand voor onze maatschappij die gebaseerd is op omgekeerde logica?
De gammele achterpoortjes zullen ook nu wel legio zijn. We hébben nu eenmaal het signaal gegeven dat Belg worden overal in de aanbieding staat, en raak nu maar eens van dat imago af! Ik vrees dat het enige dat zal worden bereikt alleen maar in het voordeel zal spelen van mensenhandelaars. Die zullen de achterpoortjes wel weten te vinden en nog méér aanrekenen om mensen naar België te smokkelen om ze met een leuk griezelverhaaltje Belg te laten worden.
Belg worden? Snel of traag Belg worden? Hoe kàn dat nu! Wie niet in België geboren is en niet eens op een Belg lijkt, laat staan dat hij zich aan onze gewoonten aanpast, kan toch geen Belg zijn volgens alle logische beginselen? Moest de wereld op dié manier in elkaar steken, dan wil ik onmiddellijk Australiër worden, want dat zal ooit blijken het enige werelddeel te zijn waar intelligentie nog het mooie weer mag maken, en dat heel erg sceptisch staat tegen elke vorm van inspraak door vreemdelingen van twijfelachtig allooi.
En bijgevolg, wàt ze er in de Wetstraat ook van bakken, het kan enkel maar minder slecht zijn, maar nog helemaal niet goed. Laten we binnen enkele jaren de statistieken maar eens bekijken. Ik geloof er geen snars van dat het monsterachtige getal 40.000 per jaar ook maar met één individu zal verminderen.
Daarvoor hebben we véél te veel honing over onze grenzen gesmeerd. Daarvoor laten we veel te veel starterspaketten samenstellen om de nieuwelingen te lokken. Daarvoor hebben we een veel te grote magnetische aantrekkingskracht opgebouwd. Daarvoor zullen we er ook de gevolgen moeten van dragen!
Maar toch zie ik weer een pluspunt in die onverkwikkelijke verradersgeschiedenis: we weten op wie we moeten kwaad zijn, en dat verlicht.
Van het zomerse kwakkelweer kunnen we dat niét, en dat verzwaart!
Willy.
Toemaatje: Snelbelgische moeder met haar drie kinderen! Niet? Jawel hoor! Voor het OCMW zullen ze alle drie wel meetellen en daar is ze naar op weg!
De komkommertijd is altijd nog wel ergens goed voor, en daar maak ik dan maar gebruik van om wat informatie over de structuur van mijn blog te geven.
Ik ondervond namelijk dat sommige mensen die niet gewoon zijn met blogs te werken, gemakkelijk het noorden verliezen in een blog. Lijkt stom voor meer ervaren bloggers, maar ik herinner me dat ik, vóór ik zelf blogde, toch ook soms vreemd opkeek naar die soms eigenaardige structuur!
Daarom deze bondige uitleg over mijn eigen blog:
In de eerste plaats is daar het van achter naar voor lezen, dat gewenning vraagt. Elk nieuw stukje wordt immers bovenaan geplaatst, terwijl de oudere naar beneden zakken. Dat kan moeilijk anders, zoniet zou het gehele blog moeten worden doorlopen alvorens bij het recentste stukje te kunnen komen! Op mijn blog komen bij bezoek eerst de laatste 10 stukjes op één bladzijde. Om verder (achteruit) te lezen kan onderaan het pijltje naar links worden aangeklikt. Dan komen telkens de 10 vorige stukjes op het scherm.
Persoonlijke info
Inhoud blog (de 200 laatste stukjes!) (4)
Archief per maand (1)
Email mij
Gastenboek
Voeg toe
Laatste commentaren (laatste 5 commentaren)
Blog als favoriet (3)
Categorieën (2)
Mijn favorieten
Interessante blogs
Hiernaast vind je de indeling van mijn rechter marge van boven naar onder.
Om niet door alle reeds gelezen bladzijden te moeten bladeren, is het handiger om in de archieven op een bepaalde maand te klikken (1). Dan krijg je alle stukjes van die bepaalde maand te zien.
Ook heb ik een aantal categorieën aangemaakt, zodat je doelgericht alle stukjes uit die categorie in één klap kunt bekijken. Gewoon onder categorieën op een categorie klikken (2).
Wil je mijn blog bij de favorieten op je plaatsen om het makkelijker terug te vinden, dan klik je in de marge op Blog als favoriet (3).
De laatste 200 stukjes kun je altijd rechtstreeks aanklikken in de marge (4).
In geval je een bepaald ouder stukje wilt terugvinden kun je in de categorie (2) Inhoud blog terecht en krijg je een volledige inhoudsopgave van mijn blog. Hier kun je wel niet in klikken, maar wél zien in welke maand het gezochte stukje is gepubliceerd. Vervolgens klik je in Archief per maand (1) op die bepaalde maand en vind je aan de hand van de datum gemakkelijk het stukje terug.
Zo. Is dit alles? Ach ja, nog dit: reageren kun je door onder een bepaald stukje (in het brede schrijfgedeelte) op reageer te klikken. Ook om eventuele andere reacties te kunnen lezen.
Misschien wat ingewikkeld voor een leek, maar ik ben nu eenmaal ook gebonden aan de mogelijkheden en de beperkingen van de seniorennet blogs.
Als ik met Chico ga wandelen in parkjes en pleinen kan ik er niet naast kijken: zelden vind je achtergelaten hondendrollen, en nochtans lopen er veel honden in Oostende!
Anderzijds ligt het, ondanks alle inspanningen van de reinigingsdiensten, regelmatig vol met lege bierblikjes, broodjespapier, plastic zakjes, flesjes van sterke drank en andere rommel. En dat soms op amper enkele meters afstand van een afvalbakje. Want daarvan staan er duizenden in mijn stad. Vooral waar bankjes staan. Maar het achtergelaten vuil ligt niét in die vuilbakjes, maar onder, naast of juist óp de bankjes. Gewoon achtergelaten waar het geconsumeerd werd. Bankje dus onbruikbaar tot de reinigingsdienst is langs geweest of tot iemand zélf het vuil van de vuilaards wat opruimt.
Vanwaar dat grote verschil tussen hondendrollen en ander zwerfvuil? Strenge controle op hondendrollen? Jawel, maar niet meer of minder dan controle op wegwerpartikelen.
Het antwoord is: motivatie!
Hondenbaasjes, dat ondervond ik, zijn in veel gevallen een ander soort mensen. Volwassen, gemotiveerd voor hun dier, en vooral met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel. Zowel voor het dier zelf als voor wat het achterlaat. Uit respect voor het dier alleen al laat je zijn drol niet te kijk liggen! Waar is het respect voor de mens?
Gediplomeerde achterlaters daarentegen zijn voor helemaal niets gemotiveerd, hebben voor niets enig verantwoordelijkheidsgevoel en nog wel het minst voor zichzelf. Want een minimaal besef van eigenwaarde blijken ze al evenmin te hebben. Je eigen vuil achterlaten geeft ontegensprekelijk blijk van een heel laag zelfbeeld. Je vindt jezelf vuil, je vindt dat normaal, en dus mag ook je omgeving vuil zijn. En hoe kun je dat beter demonstreren door je vuil gewoon achter te laten waar je het dumpte: een vuil spoor van een vuile mens! Het zou immers toch wel héél erg zijn als andere mensen niet konden vaststellen welk hoopje vuil je wel bent hé?
En hier wil ik nu eens niét de racistische toer op gaan, want autochtonen lijken op dit gebied niet beter te scoren dan allochtonen. Ik zou eerder het tegendeel moeten geloven, al zou ik daar geen eed op durven doen.
Strenge controles brengen hier dus blijkbaar geen aarde aan de dijk! Natuurlijk niet! Het kwaad is niet nu geschied! Niet daar op dat bankje waar een broodje met een biertje werd geconsumeerd. Het kwaad is véél vroeger geschied:
- In de jeugd door ouders die nooit op zindelijkheid en zelfrespect hebben gehamerd! Mama stond altijd klaar om alle rommel op te ruimen. En dat dreef ze ook nog lang na de adolescentie door. De adolescent veronderstelt dan ook dat zijn hele verdere leven iemand achter hem aan zal lopen om zijn vuil op te ruimen.
- In de schooltijd door onvoldoende juiste motivatie en aanleren van moraal.
- In de volwassen wereld door, als gevolg van het voorgaande, geplaagd te zitten met een heel laag zelfrespect!
Ook campagnes, TV spotjes en affiches hebben geen enkele zin als het niet vanaf de prilste jeugd werd bijgebracht. Als hier dan toch met de vinger moet worden gewezen, dan moet dat nog maar eens naar ouders die geen boodschap hebben aan degelijke opvoeding van hun kroost. Ouders die veel liever verwennen. Dat geeft, op korte termijn dan tenminste, veel meer voldoening. Op lange termijn? Héél erg bedenkelijk!
Ik heb in mijn leven ontelbare keren een picknickpauze genomen langs velden en wegen op weg naar een of andere vakantiebestemming. Maar altijd heb ik, alvorens te vertrekken, nauwgezet gecontroleerd of we toch niks van vuil hadden achtergelaten. Is één minuut werk. Maar dat is er voor velen blijkbaar teveel aan. Ook als ik de badkamer verlaat kijk ik onbewust altijd nog eens om of ik die heb achtergelaten zoals ik hem vond.
En dan is er nog een laatste categorie achterlaters. Een categorie die niet beter is dan de anderen. Een categorie die enkel maar een afvalbakje gebruikt als iemand toekijkt. Schone schijn ophouden, weet je wel?
Niemand toekijkt? En de vervuiler zélf? Ziet dié het dan niet? Is hij niet ook iemand?
Neen. Eigenlijk niet. Hij is gewoon een grote niemand.
Enkele jaren geleden had ik een gesprekje met een wicht van toen 17 jaar. Waarover het gesprek precies ging ben ik vergeten, maar op een bepaald ogenblik zei ze me:
- Jullie denken allemaal dat de jeugd dom is! Maar dat zijn we echt niet hoor! We zijn veel slimmer dan jullie denken!
Oei! Daar had je het weer. Ik had op dat moment totaal geen zin een discussie aan te gaan en het haar allemaal uit te leggen. Want neen, ik vind de jeugd helemaal niet dom. Ze leert veel meer dan wij vijftig jaar geleden leerden. Enfin de snuggeren dan toch, maar daar hoorde mijn gesprekspartner zéker niet bij! Ze was me al veel te dikwijls komen vragen te helpen met haar huiswerk!
Ah! Voilà, nu weet ik weer hoe het gesprek op gang kwam: ze moest voor de school, en in het Frans, een korte inhoud maken van een film naar keuze die ze had gezien. Ze koos een film die ze samen met haar vriend had gezien. De vriend had een paar zinnetjes over de film in het Nederlands neergepend, en daarmee was ze naar zijn Franssprekende moeder gelopen om het te vertalen! Die moeder vertaalde de zinnetjes maar bakte er niets van om het opstel in begrijpelijke en vlotte taal op te stellen. En gewoontegetrouw kwam ze dan maar met het hele zootje naar mij. Ik zou dat wel even fiksen voor haar toch? Maar ik vertikte het en zei, nochtans héél vriendelijk:
- Kijk eens hier meisje! Jij gaat een film kijken die ikzelf niet eens heb gezien. Je laat je lief notities nemen. Je laat zijn moeder die vertalen, dan kom je naar mij om daar een Frans opstel over te maken. Wat heb JIJ daar dan van geleerd? Dat kan toch niet de bedoeling zijn van de school?
Oeps! Ik had teveel gezegd. Niet diplomatisch genoeg geweest! Weeral eens vergeten dat je die generatie even voorzichtig moet behandelen als breekbare zachtgekookte eitjes! Ze ging voorwaar aan het grienen, het arme schaap! Foei Willy! Kinderbeul! Mijn vrouw keek ook al kwaad naar me, maar ik hield voet bij stuk.
En zo kwam ze, tussen de tranen door, tot de hierboven vermelde uitspraak.
De jeugd is dus niet dom! Goed akkoord. Met één voorbehoud: de jeugd weet alles wat haar werd verteld en geleerd, maar waarvan ze niets ooit zelf kon ervaren en aan de lijve ondervinden! Dat laatste kun je inderdaad geen domheid noemen. Alles moet op zijn tijd komen. Dat vind ik heel normaal en helemaal niet dom!
Maar wat ik wél dom vind, is denken dat je alles weet, maar eigenlijk nog helemaal niets weet over hoe het er in de samenleving aan toegaat! Je er helemaal niet van bewust bent dat er, buiten de schoolpoort en zonder de ouderlijke hulp, een heel andere wereld wacht. Een wereld waar je nog niets van weet en die je met veel vallen en opstaan zult moeten leren kennen! Een wereld vol strikken en valkuilen. Een wereld vol corruptie en ellebogenwerk. Een wereld waar je zelden als juiste mens op de juiste plek weet te geraken omdat domme maar gewiekste acteurs die plekken telkens weer weten te bemachtigen en de boel om zeep te helpen. Een wereld waarin niets is wat het lijkt. En vooral ook een wereld waarin je jezelf op duizend en een manieren moet leren te behelpen. Want zelden zullen anderen dat belangeloos voor jou doen.
Dàt is wat ouderen soms bedoelen met jeugdige domheid. Maar na die tranenstortvloed dàcht ik er niet meer aan haar dit alles te proberen uit te leggen. Ze kon de boom in wat mij betreft. Terug naar het warme ouderlijke nestje waarin iedereen haar met het nodige respect, eerbied en voorzichtigheid behandelde.
Dàt, plus het leerproces op school, waarbij de leerstof, en vooral dan de soms onverantwoorde of niets ter zake doende commentaar, klakkeloos wordt aangenomen, vormt nog onvolwassen volwassenen. Kan in bepaalde gevallen je reinste indoctrinatie worden genoemd, en dat is gevaarlijk! Al speelt dat in de kaart van de politici, die, héél slim bekeken, de kiesleeftijd tot 18 jaar hebben verlaagd.
En hun truc is gelukt: die duizenden ervaringsloze jongeren hebben er met hun onwetend stemgedrag voor gezorgd dat de stomste acteur, leugenaar of fraudeur het gemakkelijk tot minister kan schoppen. Verkozen door hopeloos onwetenden! Onwetenden die dan misschien wel erg geleerd zijn, maar die nog àlles geloven wat hen wordt wijsgemaakt.
Wel, als ze de kiesleeftijd nóg verlagen, tot zestien jaar bijvoorbeeld, dan zul je nog grotere clowns in het Wetstraatcircus zien optreden! En reken maar dat dit ooit gebeurt! Ik zie het zelfs nog gebeuren dat de kiesplicht intreedt vanaf de kleuterschool. Dan kunnen grote, volwassen kleuters, verkozen worden door kleine kleutertjes. Niet dat dit trouwens veel aan het huidige Wetstraatniveau zou veranderen
Enfin, zulke bedenkingen zetten me er altijd weer toe aan enig zelfonderzoek te verrichten. Was ik ook zo onwetend toen? Ja! Maar ik besefte het! En ik voelde me oncomfortabel in die onwetendheid. En ging er alles aan doen om me voor te bereiden op het leven. Wilde weten hoe moeder de maaltijden wist klaar te stoven. Zeurde later mijn gehuwde collegas de oren van het hoofd over bevoorbeeld hoeveel je moet verdienen om een gezin in leven te houden. Waar ik trouwens weinig steun aan had, want ze noemden allemaal verschillende bedragen. Ik had er dan ook niet het flauwste idee van of mijn fabrieksloontje voldoende zou zijn.
En dus ging ik maar op zoek naar een beroep waar ik me kon in vinden en dat bovendien enige zekerheid verschafte. En nóg, toen ik later in het huwelijksbootje stapte, was ik helemaal niet zeker of een gezin onderhouden wel zou lukken. Moest ik ook af en toe met de kop tegen een muur lopen. Gelukkig stootte ik mijn kop geen twee keer tegen dezelfde muur. Maar er waren muren genoeg om telkens weer tegen een andere aan te lopen.
Ja, vallen en opstaan is de enige mogelijkheid om volwassen te worden. Dat is jammer genoeg iets dat de school je niet kan bijbrengen. Ik heb het geluk gehad in een relatief arm, maar werkzaam gezin op te groeien. Zonder verwenning. Daar hadden mijn ouders geen tijd voor. Ik moest van kleinsaf mijn plan zien te trekken.
Bijgevolg had ik alle troeven in handen om het te maken. Maar toch ben ik nog op ontelbare nooit vermoedde problemen gestoten. Hoe moet dat dan met die producten van het verwenningtijdperk? Welk gruwelijk lot wacht die volwassen kleuters, eens de ouders er niet meer zijn?
Een zorgeloze jeugd leidt tot een zorgelijk leven! Konden vele ouders dat toch maar begrijpen!
En eh dat zeventienjarige wicht is er nu eenentwintig. Toen ze een vijftal jaar geleden, met een wel héél slecht rapport, tegen beter weten in overstapte naar een verpleegsterschool, verklaarde ze schaamteloos dat ze dokter, tandarts, of minstens apotheker zou worden. Dat was haar thuis ingeprent en zo zou het dus zijn.
Nu is ze afgestudeerd. Met héél veel moeite heeft ze een getuigschriftje van bejaardenhelpster in de wacht weten te slepen en is ook in een bejaardentehuis tewerkgesteld In de laagste categorie werknemers. Waar de smerigste karweitjes mogen opgeknapt worden!
Een typisch product van domme, bepamperende ouders. En dat meisje, dat ken ik al van haar derde levensjaar en zag toen al in waar de ouders mee bezig waren: HAAR willetjes involgen en HAAR de status van gezinshoofd geven. Toen al kon ik haar verdere levensloop al vermoeden. En mijn vermoedens werden bewaarheid!
Een leeg blad ligt vóór me. Nou ja een leeg scherm dan! Inspiratie verdwenen! Mijlenver geen muze te bespeuren! Waarschijnlijk zijn die op de teentjes getrapt omdat ik het een paar keer van hen moest overnemen! Ze liepen soms een beetje te ver van het voorgenomen onderwerp vandaan.
Heb ook weinig beleefd de laatste dagen. Alleen de gebruikelijke uitstapjes met Chico.
En zoals je hiernaast ziet, ook dat pluizige beest valt zowat in slaap door zo weinig te beleven in die gedwongen komkommertijd. Nu de toeristen de kust weer hebben gegijzeld voor een tweetal maanden, vermijden we een beetje de drukste plaatsen en zoeken we kalmere oorden op.
Of zie ik een protestuitdrukking op zijn snoet? Protest omdat ik niet zoveel meer op de Zeedijk loop? Het zal wel een combinatie van de twee zijn: Baasje veeg je kont aan die malle toeristen of ik val in slaap! Laten we gaan!
En toch die overvolle (bij mooi weer tenminste) Zeedijk heeft toch ook wel zijn charme hoor! Voor blanken lijkt het zelfs een oase! Je ziet er namelijk zoveel als geen in kleurige gordijnen gewikkelde nonnen met hoofddoekjes. Evenmin bruine paters met lange witte overhemden die nét de tenen bloot laten. Ik vraag me af hoe dat komt! Zou die grote waterplas soms niet voldoende halal zijn? Voelen ze zich daar minder welkom? Voelen ze daar, meer dan waar ook, dat ze uit de band springen? Niet in onze cultuur passen? Ik heb er het raden naar.
Maar ik heb met ze te doen. Stel je voor: niet in een bepaalde cultuur passen, je ook niet aan die cultuur willen aanpassen, en toch niet terug willen keren naar je eigen vaderland en je zo beminde cultuur! Dat moet toch de hel op aarde zijn?
Oeps! Ik ga weer de toer op die de regering racistisch noemt! Sorry hoor Zonderwetstraat!
Toen ik nog naar de lagere school ging, vond ik onze leraren een soort tweede vaders, maar dan veel slimmer dan mijn echte vader. Telkens weer een nieuwe vader, die ons een jaar lang begeleidde en interessante dingen leerde, en het volgende jaar was het weer een andere om aan te wennen.
Die leraren kenden ons door en door. Kenden onze geestelijke capaciteiten. Kenden onze onhebbelijkheden. Wisten waar de vechtersbazen zaten. Wisten wie al dan niet meekon met de leerstof. Zagen ook wel of het niet mee kúnnen was, of niet mee willen. En wisten vooral in welk beroep elk van die pappenheimers het beste zou functioneren.
Zo zouden ze ook wel geweten hebben waar de ettertjes zaten, maar dit soort was er niet, om de eenvoudige reden dat het nog niet uitgevonden was. Er werd gelukkig nog niet bepamperd en verwend, en van inspraak van de ouders was nog geen sprake! De school was heer en meester en had maar één doel: volwassenen op de wereld zetten.
Met andere woorden: alle informatie die onze leraren over elk van ons hadden opgedaan was eigenlijk van onschatbare waarde om zich een beeld te vormen van onze persoonlijkheid. Maar helaas, die informatie ging gewoon verloren. We verlieten de school, nieuwe leerlingen namen onze plaats in, en onze info werd gewist uit het geheugen van de leraars om plaats te maken voor de nieuwe generatie.
Doodjammer! Want de twee kleuterjuffen en de zes leraren die ik op de lagere school had, wisten veel meer van mij, en van iedereen uit mijn klas, dan wie dan ook! Zonde om die info verloren te laten gaan!
Daar zou een officieel register voor moeten bestaan, waarin de info wordt vastgelegd terwijl ze nog vers is. En verzameld in een nationale database, net zoals het strafregister! Want is dat niet gek? Alles wat je ooit mispeuterde tegen de wet staat netjes in je strafregister en sleep je je hele leven mee.
Maar alles wat je goed of slecht deed, waar je voor geschikt bent, welke capaciteiten je hebt dat laat men gewoon verloren gaan. Jawel: je puntenkaarten, diplomas en zo, dat blijft wel ergens geregistreerd. Maar zegt dat veel over je persoon? Kan dat niet in veel gevallen eerder misleidend zijn?
Als er echter een register zou bestaan, een soort CV register, waar elke kleuterjuf en elke leraar, na elk schooljaar zijn of haar algemene bevindingen over elk der leerlingen zou moeten op invullen, zouden we véél meer te weten komen over een bepaalde persoon. Zou je, als je solliciteert, niet zelf een ceeveetje uit de grond moeten stampen, maar je eigen geregistreerde CV opvragen en meenemen naar een sollicitatiegesprek of meesturen met een sollicitatiebrief.
En ik ben er van overtuigd dat dit soort CV, vooral dan aantonend wie je was vóór je zestiende jaar, véél meer info zou geven over je kwaliteiten en mogelijkheden, dan de eventuele diplomas die je later behaalde. Want kinderen zijn nog eerlijk. Tonen zich zoals ze zijn. Pas later komt daar de komedie en de schone schijn bij kijken. Pas later leren ze een masker opzetten om meer mogelijkheden in de wacht te kunnen slepen.
Hoe ik daar bij kom? Wel, ik ben eenenzeventig, en heb veel van mijn vroegere klasgenoten een groot stuk van mijn leven kunnen volgen. En wàt ze er later ook van bakten en hoeveel hogere studies er ook volgden, ik heb altijd weer kunnen vaststellen dat ze fundamenteel gebleven waren zoals ze toén waren. Al dan niet in een passend beroep.
Een jongetje dat altijd weer mooie tekeningetjes zat te maken, waarvoor ik hem heel erg bewonderde, werd binnenhuisarchitect.
Enkele ernstige en leergierige jongens studeerden door tot leraar.
Een brave, lompe maar domme krachtpatser werd bouwvakker.
Een vooruitziend, arm en jammer genoeg niet erg snugger jongetje, werd dan maar gemeentearbeider.
Al die mensen werden gelukkig! Deden gewoon waar ze aanleg voor hadden.
Maar helaas waren er ook anderen! Zoontjes van welstellende mensen. Niet erg snugger, maar van huis uit sterk aangespoord. Zo herinner ik me de zoon van een bierhandelaar. Niet erg intelligent maar thuis sterk overschat. En in alle gesprekken met hem kwam het naar boven: hij zou directeur worden van een grote brouwerij. Hij wàs het bijna al als je hem hoorde praten. Ik vroeg me af hoe hij dat zou klaarspelen met zijn toch bedroevend intelligentieniveau.
En neen! Hij speelde het niet klaar! Maar gelukkig waren zijn ouders bemiddeld genoeg om hem een kapperssalon te laten openen en hij werd dan maar haarkapper Om den brode!
Of dit beroep hem lag weet ik niet. Ik denk van niet, want het kapsalon hield niet lang stand! Waar hij verder beland is weet ik niet, maar één ding is zeker: thuis was hij als kind zodanig opgejut geworden om hoge toppen te scoren, dat het hem waarschijnlijk heel zijn leven is blijven frustreren dat het niet lukte, en hij zichzelf een mislukkeling vond.
Tenslotte waren er de échte rijkeluiszoontjes! In bepaalde gevallen zo dom als wat, maar ze zouden en moesten hogere studies doen. Dat waren ze verplicht aan de status van de familie. Moet ik beschrijven hoe hún leven verliep?
O ja met heel veel getouwtrek, gemanipuleer en gepush wérden ze dokter, tandarts, apotheker of advocaat. Maar vermits ze totaal niet in die beroepen pasten, ben ik ervan overtuigd dat ze, ondanks goede verdiensten, een heel ongelukkig leven moesten leiden. Arme kerels! Maar vooral: arme gemeenschap als ze enkel bij dat soort terecht kan voor bepaalde problemen!
En zoals ik al die jongens heb gekend, kenden de leraren ze nog beter! Als al die info bewaard was gebleven in een nationaal register, dan zou onze maatschappij nu stukken beter hebben kunnen functioneren!
Zouden overal de juiste mensen op de juiste plaatsen zitten.
Zou er zelfs intelligentie aanwezig zijn in de Wetstraat.
Zou ons land geen multicultuur uit de grond hebben moeten stampen om de industrie draaiende te houden.
Ach wat! Ik ben weeral aan het dagdromen! Wat ik hierboven voorstel zal nooit gebeuren, want dan zou de naakte mens bovenkomen! In dokters- en advocatenpraktijken in de Wetstraat in de gemeentepolitiek op hoge en flink overbetaalde jobkens. En dat mag dus niet!
Waar zou al dat gespuis, dat die plaatsen momenteel bezet, dan nog aan zijn trekken kunnen komen?
Ja, het was voorspelbaar en is dus alweer zover: de eeuwige jankerds stonden (en nog wel op ONZE feestdag) al jankend aan de deur van Maggie De Block! Schande over hén!
Maar alweer is het een jankende minderheid! Wél gretig gefilmd door de persdiensten! Jan met de pet, die het ook wel erg vindt maar toch goedkeurt, wordt niet gehoord. Omdat die niét de onhebbelijkheid heeft te gaan janken bij rechtvaardige beslissingen. En zo wordt weer de indruk gewekt dat heel het land Maggie wel rauw zou lusten! Vervalste propaganda voor de zoveelste keer. Blijft de modale burger daar inlopen?
Ik heb óók heel veel medelijden met Parwais! Het breekt mijn hart. Echt waar! Niét omdat hij terug naar zijn moederland is gestuurd, maar wél omdat charlatanministers hem hier zo lang ongemoeid en toch illegaal lieten verblijven! Gewoon de andere kant opkeken! Dat noemt hemeltergende lafheid! Dat is de kat bij de melk zetten en verwachtingen scheppen. Natuurlijk is het nu een hele anticlimax voor die arme sukkelaar.
Maar als er nooit eens een echte boeman, of boevrouw, schoonschip komt maken in dat kleuterisme dat in de Wetstraat huist, kan het alleen maar erger worden en worden we allemaal meegesleurd in de ondergang van ons overbemande schip.
En nu vraag ik me af of Maggie écht niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk een zwaargewicht zal blijken te zijn. Een rots in een jankende branding. Een branding, uit domme onnozelheid enkel gericht op het zichzelf te pletter storten. Foei!
En als ze haar beleid inderdaad volhoudt, geen uitzonderingen meer duldt op de algemene regels die op zich al veel te laks zijn, dan zou ik voorwaar, en ondanks al mijn sympathie voor het Vlaams Belang, wel eens voor haar durven stemmen. Want ik heb het hier al gezegd: ik ben niet zozeer partijgebonden. Eerder persoonsgebonden. En wie bewijst zijn of haar job naar behoren te vervullen heeft al mijn sympathie. En dat gevoel stijgt boven mijn partijengevoel uit.
Maar dan zal ze zich zéker moeten blijven bewijzen als de harde tante die we zo hard nodig hebben. Boemannen maken immers een gezonde samenleving mogelijk. Zalfstrijkers kunnen het alleen maar helemaal verzieken!
Grijze luchten, Donkre wolken. t Zomert in Vlaanderen!
Rijpe vruchten, Vreemde volkren. t broeit in Vlaanderen!
Rare talen, Je zou er van balen! t Overspoelt het Vlaamse land.
Rare snuiters, Kamelenruiters, Kregen Vlaanderen in pand.
Vragen en krijgen. Vlamingen zwijgen. En zo loopt het uit de hand.
t Zal je gebeuren, Je land zien verscheuren, Verloederd in de multicultuur.
Maar Vlaanderen lacht, Met gekken aan de macht Wacht ons toch een groot avontuur?
Want die gekken beloofden Op alle Vlaamse hoofden Dat het beter worden zou.
Voor hén!
Want zij zullen bijtijds wel vluchten. Liever de anderen laten zuchten In dat door hen verprutste, bontgekleurde gouw.
Willy.
Brrr! Ik vind het al met al maar een griezelig, niet erg stijlvol gedicht! Maar wat wil je? Inspiratieloze dagen kunnen er ook zijn toch? En bij gebrek aan inspiratie ging ik dan maar wat dichten! Is weer eens iets anders, al ben ik op dat gebied toch maar een cultuurbarbaar.
Rare stijl, Maar geen verwijl. Het staat er toch maar lekker op!
Parwais Sangari is dus het land uitgezet. Terug naar Afghanistan. Misdadig! Wraakroepend! Hemeltergend, vinden de humanisten. Afghanistan is onveilig!
O ja? Is het hier dan soms zo veilig met al die Afghanen en andere asielzoekers en illegalen? Durven hier de Vlamingen s avonds nog op straat komen?
Maar zelfs ik, puur Vlaamsvoelend persoontje, voel met die jongen mee! Lijkt me echt wel een brave vent. Maar moesten àlle brave venten van de wereld ons land komen bezetten, dan zijn we nog lang niet aan de nieuwe patatjes! Want al die brave venten zullen wel hun eigen verhaaltje hebben om hier toch maar te kunnen blijven wonen en profiteren.
Maar nogmaals, ik vind het echt schrijnend dat die jongen nu weg moest. Maar niét Maggie De Block, niét Parwais zelf is schuldig aan die schrijnende toestand! Wél de regeringen die hem hier jarenlang illegaal hebben laten verblijven, inburgeren en gewoon worden aan onze cultuur en welvaart, zijn de grote boosdoeners. Ook zijn zogenaamde pleegmoeder had beter moeten weten!
Maggie heeft alleen maar haar plicht als minister gedaan! En als alle ministers vóór haar net hetzelfde hadden gedaan, zou er geen haan naar gekraaid hebben, en zou Parwais destijds niet eens de gelegenheid hebben gekregen hier jarenlang illegaal te verblijven!
En ik vrees dat, als Maggie haar stipt beleid op die manier verder zal zetten, er nog een heel leger illegalen zal moeten teruggestuurd worden! En dat zijn inderdaad voor sommigen, na hier jaren te hebben gewoond, schrijnende toestanden.
Maar helaas, en zoals zo dikwijls het geval is, wordt nu op de pianist geschoten! Maar die speelt enkel maar de partituur, geschreven door haar voorgangers. Al hadden die voorgangers zelf niet eens het lef om hun eigen wetten ook te laten uitvoeren! Ze treuzelden. Talmden. Staken hun kop in het zand. En maakten op die manier het drama jaar na jaar groter.
Het drama Parwais is dan ook niet het resultaat van de harteloosheid van het hedendaags bestuur, maar wél van de lafheid van het vroegere bestuur!
Want inderdaad is het dringend nodig dat paal en perk wordt gesteld aan het illegaal verblijf. Het is al erg genoeg met de legale nieuwe Belgen (ons ook alweer opgezadeld door die sufferds van de Wetstraat), dat we het schaamteloos profiteren van onze sociale voorzieningen door illegalen ook nog moeten pikken.
Profiteren illegalen nergens van? Neen? Wel, dan moeten jullie maar eens goed uit de doppen kijken! Ik ken een Russisch gezin. Al vijf jaar illegaal aanwezig. De kinderen gaan naar school en zo... de moeder werd al verschillende malen opgenomen in de kliniek... allemaal in 'illegale toestand'! Profiterend van onze sociale voorzieningen!
Bij 'illegaal' zou ik denken aan iemand die ergens ondergedoken leeft en bij geen enkele instelling terechtkan. Maar neen hoor! Die mensen leven gewoon als wij! Lopen school, werken soms, al dan niet in het zwart, en lijken zich van geen kwaad bewust.
Van onze staat 'mogen' ze profiteren. 'Mogen' ze ook belastingen betalen? Ik vrees van niet!
En dus, wat mij betreft, en hoe harteloos het ook mag klinken: Maggie is goed bezig! Zo moesten ze allemaal zijn. Anders kan de halve wereld illegaal komen wezen in ons kleine landje en uiteindelijk onszelf verdringen uit ons vaderland.
Arme Parwais maar ook arme Maggie. Want er staan haar waarschijnlijk bakken kritiek te wachten. Zal ze er tegen bestand blijven?
Waarschuwing: de meeste van mijn lezers die dit stukje beginnen te lezen zullen denken: Waarover heeft hij het nu? Dat interesseert me nu eens geen snars! Maar wie doorleest tot het einde zal begrijpen waarom ik het schreef, en waarom het wel degelijk op iedereen van toepassing is of kan zijn! Het gekozen onderwerp is alleen maar de drager van iets veel belangrijker!
-o-o-o-o-
Als ik vroeger het woord programma hoorde, dan dacht ik aan een lijst met activiteiten, of aan de lijst met programmas van de bioscoop of zo. Maar we zijn in het computertijdperk beland, en nu is een programma plots iets heel anders! Of toch niet? Eigenlijk niet, want in feite is het (in binaire) code een lijst met instructies voor de pc: als hiér wordt op geklikt, dan doet de pc dàt .
Installeer je een tekstverwerkingsprogramma, dan weet de pc wat hij moet doen als jij een bepaalde handeling, zoals typen, uitvoert. Bij een teken- of rekenprogramma gaat het dan weer eventjes anders. Eén ding blijft onveranderd: een programma zorgt ervoor dat de pc doet wat het programma voorschrijft, en dat doet hij aan de hand van wat jij met muis of toetsenbord doet. Programma mag dan al taalkundig correct zijn, maar toch is het even wennen voor de leek om te achterhalen wat met dat woord wordt bedoeld.
Application (Engels) of applicatie, vernederlandst, komt al dichter in de buurt. Ook vertaalbaar als toepassing. En dat is het eigenlijk wel helemààl! Ongelukkigerwijs wordt het woord toepassing weinig gebruikt (te Nederlands zeker?) en is ook applicatie alweer veranderd in het acroniem app, zodat leken alweer niet meer weten waarover het gaat! Enfin het is allemaal geen probleem eenmaal je weet wat bedoeld wordt met welk woord, en hoelang dat woord weer zal standhouden voor er weer een andere term voor uitgevonden wordt. Geen wonder dat veel mensen de tel gaan kwijtraken in de computerwereld!
Waarom nu precies dat stukje over programmas? Wel, verleden week was het, voor mij althans, weer raak op GOTD (Give Away Of The Day). Ze gaven een leuk muziekprogramma weg. Niet zon ordinaire muziekspeler waarvan je er dertien in een dozijn vindt, maar eentje om zelf muziek mee te maken! Daarvan zijn er ook wel een aantal op de markt, maar ze zijn meestal peperduur, loodzwaar, weinig intuïtief en dus hangt er wel een leerproces van vele maanden aan vast. De bekendste zijn: Q-base, Magix Musicmaker, Linux Multimedia Studio (gratis, maar toch ook zwaar en moeilijk!) en nog enkele andere. Ik heb er een paar van, maar mijn ervaring is dat de een goed is in dít, de andere in dàt, maar geen enkele die alles kan. Om partituren te schrijven bijvoorbeeld, heb ik dan weer een heel ander programma nodig, want geen van die dure programmas kan dat! Bovendien zijn het allemaal programmas van tussen de 40 en 200 megabytes zwaar!
Wel, wat ik nu gratis heb kunnen downloaden op GODT is amper 6 megabytes, maar het kan letterlijk àlles! Het sláát letterlijk ook alle andere met glans! Al heeft het een bedrieglijke naam: Songtrix. De naam doet vermoeden dat het om een speeltje gaat om muzikale truckjes uit te halen. Maar niets is minder waar! Je hebt een heel arsenaal aan instrumenten; je hebt een lege partituur waarop je noten kunt plaatsen. Nog makkelijker, vooral ook voor wie geen notenleer kent, of liever zomaar wat op gehoor rommelt, is de track of pianoroll, dat veel gelijkenis vertoont met het draaiboek van een draaiorgel. Daar vul je gewoon vakjes in die noten vertegenwoordigen. Kort of lang, net zoals je wilt. Terwijl je hem invoert hóór je hem ook, en wel met het instrument dat je zelf koos ervoor. Het pianoklavier opzij oriënteert je daarbij. En het mooiste is: als je ze invult op die track, dan kun je daarna het tabblad staff(partituur) openen, en daar staan de noten die je op die kinderlijk aandoende wijze invulde, al netjes op de partituur. Alsof Van Beethoven het had geschreven! Reuzehandig! Een volslagen leek kan nu, mits zich wat in te leven in het programma, een heel concert componeren!
Dan heb je nog de beschikking over honderden klaargemaakte begeleidingen, en kun je er ook gemakkelijk zelf aanmaken op een heel intuïtieve manier.
Al met al is het met amper zes megabytjes een enorm krachtig programma. Wat dan nog maar eens bewijst dat eenvoud het kenmerk van het ware is! Chapeau voor de programmeurs die dit alles in 6mb wisten te stouwen!
Bovendien steekt er ook nog een heel compleet, honderden bladzijden tellend leerprogramma bij over alle facetten van de muziek: noten, akkoorden, hoe het allemaal werkt en op elkaar aansluit Helaas is dat leerprogramma enkel in het Engels, zodat het lezen toch een stuk stroever gaat dan moest het in het Nederlands zijn. Maar hoedanook, het is het meest complete muziekprogramma dat ik ooit onder ogen kreeg. Ik kan al mijn andere zwaargewichten naar de prullenbak verwijzen nu!
En eindelijk heb ik nu een stuk gereedschap waarop ik onbeperkt al mijn muzikale creativiteit kan botvieren op een heel prettige manier. Wie hieronder de bijlage aanklikt kan alvast naar een kort stukje van een compositietje van me luisteren. Het is maar heel kort hoor! Enkel om te demonstreren wat het programma kan. Een demootje zeg maar.
En ik in mijn oude dag dit alles nog onder de knie krijgen en verwerken? Natuurlijk! Waarom niet? Mijn hele leven heb ik van alles bijgeleerd zonder me ooit af te vragen of ik het ooit eens zou kunnen gebruiken of als het me iets zou kunnen opbrengen. Dat het me interesseerde was al meer dan voldoende om me zoet te houden. En ik zie niet in waarom ik op mijn eenenzeventigste die levensstijl niet verder zou zetten! De meeste mensen van mijn leeftijd zien zoiets als totaal zinloos, maar niets is minder waar. Mij persoonlijk houdt het jong! En dat is helemààl niet zinloos. Dat ik geen twintig meer ben zie ik alleen maar in de spiegel en aan enkele lichaamsfuncties die niet meer functioneren als vroeger, maar die me ook zonder spijt kunnen gestolen worden!
Het gaat zelfs verder: als ik met een vijftiger praat, voel ik me onbewust altijd de mindere, of jongere. Vind dat ik naar hem moet luisteren, want hij is ouder dan ik Wel heb je ooit? En dan plots dringt de realiteit tot me door en verschiet ik me een bult! Oei! Ik ben wél twintig jaar ouder! En soms ook word ik daar plots met de neus opgedrukt! Zo heb ik me hier een vriend gemaakt die me op een bepaald moment vertelde dat hij in mij de vaderfiguur vond die hij altijd al had gemist!!! Vaderfiguur? Slik! Ik had eerder een vaderfiguur in hém gezien!
Wel, dat was eigenlijk de bedoeling van dit stukje. Aan elk die dit leest: het leven stopt niet aan 50, niet aan 60, niet aan 70. Het leven stopt als je dat zélf bepaalt door er het bijltje bij neer te leggen. Als je niets meer wilt bijleren. Niets meer wilt ondernemen. Jezelf afgeschreven voelt. Dán stopt het leven! Niet eerder. Dat heb je helemaal zelf in de hand.
En wat mij betreft: mijn longplaying mag dan al lang afgespeeld zijn, maar ik ga door tot het gaatje! Constant bijleren op elk gebied. Leergierig blijven. Creatief bezig zijn. Dát maakt dat ik me jong blijf voelen. Want nogmaals: jeugd is geen leeftijd, maar een geestesgesteldheid!
Enkele jaren geleden. Een leuk kroegje op de hoek van twee leuke straatjes. s Avonds wandelen er wat mensen rond, met of zonder hondje. Binnenin speelt zachte muziek en zit een toogkliekje onder mekaar te brabbelen als één grote familie. Wat jonge en oudere koppels zitten aan de ouderwetse tafeltjes gezellig te kouten. Het is een zwoele zomeravond, en de deur staat helemaal open om frisse lucht binnen, en de rook buiten te halen.
Een jaar later. Kroegje failliet. (Rookverbod!)
Nog een jaar later. Een zwoele zomeravond. Het leuke kroegje op de hoek van die twee leuke straatjes wordt nu uitgebaat door een Turk. En die leuke straatjes zijn zo leuk niet meer. Binnen de kroeg zit het stampvol. Maar je ziet er geen enkel blank gezicht. Buiten lopen al evenmin nog blanke wandelaars. Ze mijden dat hoekje als de pest, want het wordt omzwermd door allerlei vreemde wezens, die allerminst op eigen volk gelijken! Het lijkt wel een hele zwerm krioelende bijen op het voetpad. Zou daar misschien honing worden verhandeld? Of iets heel anders en minder onschuldig?
Maar Vlaanderen slaapt. Vlaanderen ziet niks. Slaap kindeken slaap, daaarbuiten loopt een schaap
Tweede slaapliedje.
Enkele jaren geleden. Het kleine viswinkeltje was een van de drukstbeklante zaken van de stad. Iedereen wou daar zijn vis halen, want verser vond je ze bijna niet. Bovendien was de ontvangst altijd weer hartelijk en vriendelijk. Jammer genoeg was het in een drukke handelsstraat gelegen en ging de huishuur uit de pan swingen. Onbetaalbaar geworden voor een blanke handelaar!
Een jaar later. Winkeltje sluit wegens te hoge huishuur en verhuist naar een achterbuurt!
Een week later. Winkeltje weer open. Maar het is geen viswinkel meer. Het is een nachtwinkel nu, die ook bij dag open is!!! Achter de toonbank een Marokkaan. Tiens ik heb altijd gedacht dat nachtwinkels overdag niet mochten open zijn? Of geldt dat enkel voor blanke handelaars? Maar open of niét maakt weinig verschil want de klandizie is toch nihil. Je kunt immers al de straten beleggen met nachtwinkels, uitgebaat door een bont allegaartje van nationaliteiten.
Maar het winkeltje blijft maar open! Waar wordt van geleefd? Wie betaalt huishuur? Wie betaalt de belastingen? Wie doet de boekhouding? Waarom swingen nu al die bijkomende kosten de pan niet uit? Nog maar een witwasserijtje misschien? Nog maar eens klant bij een gewiekste boekhouder die de weg weet?
Maar Vlaanderen slaapt verder. Ziet niks. Slaap, Vlaanderen slaap daarbuiten gaat je winst naar een schaap!
Derde slaapliedje.
Je wandelt op straat in een authentiek Vlaamse stad. Je verwacht Vlamingen te zien, desnoods Walen, maar neen hoor! Hoofddoekjes en kinderwagentjes vol bruine kopjes. Of op zijn minst blanken die heel vreemde talen spreken. Geen breiende vrouwen aan de voordeuren. Geen Vlaamse mannen op de bankjes in het park. Ook hiér weer een heel vreemde mengelmoes van culturen, religies, talen en rassen! Van intelligent of crimineel over halfgek naar helemaal geschift!
Slaap, Vlaanderen slaap! Daarbuiten loopt een schaap, Je vaderland is compleet om zeep, Maar dat interesseert je toch geen reet! Slaap, Vlaanderen slaap!
Zo kan ik nog wel doorgaan tot ik duizend en een verhaaltjes heb bijeengesprokkeld, maar wat baten kaars en bril, als de uil niet zienen wil?
Wel, ik had het nooit gedacht, maar blijkbaar mag ik er fier op zijn West-Vlaming te zijn! Lees dit maar even na:
West-Vlaanderen is de regio met het op zes na laagste werkloosheidscijfer van Europa. Dat blijkt uit cijfers van het Europese statistiekbureau Eurostat. De werkloosheidscijfers in de verschillende Europese regio's variëren van 2,5 procent in Salzburg en Tirol, tot 30,4 procent in het Spaanse Andalousië.
West-Vlaanderen komt met 3,2 procent na Salzburg en Tirol, het Nederlandse Zeeland, en het Duitse Oberbayern, Niederbayern en Freiburg. In totaal hebben 44 regio's een werkloosheidscijfer lager dan of gelijk aan 4,8 procent, de helft van het Europese gemiddelde. Daarvan liggen er vier in België.
Negen van de tien regio's met de hoogste werkloosheid liggen in Spanje. Het Griekse West-Macedonië staat op de negende plaats. In het Spaanse Ceuta bedraagt de jongerenwerkloosheid liefst 65,8 procent.
Bron: De standaard 4/7/12.
-o-o-o-o-
En toch dat is niet echt wat ik zie als ik om me heen kijk op straat. Zou Oostende dan misschien de uitzondering zijn die de regel bevestigt?
Maar voor de gehele regio zullen de cijfers wel kloppen, want ik heb het altijd al geweten dat we naarstige werkpaarden waren. En blijkbaar blijven we dat, ondanks alle pogingen van de syndicaten om ons lui te maken en met uitkeringen in bed te houden.
Veel werklozen heb ik trouwens nooit ontmoet in mijn leven, tot de dag dat ik in Oostende kwam wonen! Dat Oostende, weer volgens de statistieken, het hoogste werkloosheidscijfer van de kust heeft wist ik toen wel al. Maar dat dit zo duidelijk te merken zou zijn op straat en in de kroegen vormde voor mij toch een kleine cultuurschok! Zelfs het waaróm merk je onmiddellijk op in bepaalde middens!
En toch heeft Oostende potentieel! De haven en alle nevenverschijnselen bijvoorbeeld, het strand met zijn toeristische aantrekkingskracht Het heeft ook een luchthaven met zeer goede infrastructuur maar de wachtplaatsen en balies blijven het grootste deel van het jaar leeg!!! De inwoners horen immers ook al niet graag vliegtuigen boven hun hoofd! Noch bij nacht noch bij dag, want dan kunnen ze geen oog dichtdoen! En dus gingen ze janken. En werden de vliegbewegingen tot een strikt minimum beperkt. Zodat de werklozen niet worden wakker gemaakt! Want morgen hebben ze weer zon hele werkloze dag voor de boeg en dat is heel erg vermoeiend!
En ondanks al die geldverslindende infrastructuur toch de hoogste werkloosheid van de kust? Hoe zou dàt nu komen? Ik kan een tiental redenen bedenken, maar laat ze in het midden. Elke Oostendenaar moet maar zelf zijn conclusies zien te trekken. Die van mij heb ik al lang getrokken.
Toch een kleine anekdote die een en ander duidelijk maakt:
In het eerste jaar dat ik hier woonde stond ik plots voor de gesloten deur van een normaal drukbeklante bakkerij. Er hing nu een bordje voor: Gesloten wegens gebrek aan gemotiveerd personeel. En dat in een stad met het hoogste werkloosheidscijfer van de kust? Toen ging ik het snappen! Al was dat maar het topje van de ijsberg.
En ik ging ook het woord werkloosheid vanuit een heel ander standpunt bekijken! Het ging ook sterk meewerken aan mijn afkeer van bepaalde aspecten van onze pampermaatschappij.
Enfin, wat er ook van zij, West-Vlaanderen heeft toch lekker het laagste werkloosheidscijfer!
Er zouden ook nog drie andere regios met laag werkloosheidscijfer in België liggen, maar het artikel vermeldt niet welke dat zijn. Die zullen ook wel ergens in het Vlaamse landsgedeelte liggen, maar blijkbaar mogen ze niet worden vermeld om Wallonië niet helemáál in zijn blootje te zetten. De Vlamingen zouden wel eens kunnen gaan nadenken!
Conclusie: West Vlaanderen is het trekpaard van het Vlaamse landsgedeelte; het Vlaamse landsgedeelte is het trekpaard van het land, en het land is een (klein maar dapper) trekpaardje van Europa! Voelen jullie al een beetje waar de vruchten van onze inspanningen heenvloeien? Is het eerlijk dat een fabriek die kwaliteit levert en succesvol is, zwaar moet meebetalen aan fabrieken die er helemaal niks van bakken? Wel, ik vind van niet! Want de vergelijking met de andere Europese landen gaat perfect op! Maar ofwel wordt dat niet gesnapt in de Wetstraat, ofwel snap ik niets van de Wetstraat!
Voor mij komt het over alsof een plus een plots drie moet zijn in plaats van twee.
Nou ja, misschien snap ik ook helemaal niks van wiskunde! Domme jongen! Zal ik maar terugkeren naar de lagere school? Noemt wiskunde nog wel wiskunde, of noemt het nu huichelkunde? En kom je daar verder mee? Blijkbaar wél!
Gisterenmorgen ging ik mijn brievenbus ledigen en stelde vast dat de gemeenteraadsverkiezingen in aantocht zijn. De show werd gestolen door een mooi foldertje van open VLD waarop zelfs nog een cadeautje gekleefd zat! Een kleurenpotlood! Whaauw! Zon cadeau is zéker waard om onmiddellijk voor open VLD te stemmen!
De slogan was: kleur je gemeente!!
Slik! Is mijn gemeente dan soms nog niet genoeg gekleurd? Ik zie op straat toch een bonte mengeling van allerlei kleurtjes, waaronder vooral het bruin opvalt? En zéker in de buurt van het OCMW kantoor zie je bijna geen andere kleur. Want daar zitten de weldoeners!
Het kleurpotlood? Was, héél bedrieglijk, BLAUW natuurlijk! Om de ware bedoelingen te camoufleren? Waarom het niet eerlijk spelen en een bruin potloodje schenken? Kunnen we meteen heel Oostende bruin kleuren, want dàt is toch uiteindelijk het doel van die stemmenronselaars?
En nu ben ik benieuwd met welk cadeautje de andere partijen zullen uitpakken: een hoofddoekje? Een halal snoepje? Een ceedeetje met kakofonische middeleeuwse dansmuziek? Of een stukje proza uit de Koran?
Maar neen! Ook zij zullen daarover wel zwijgen in alle talen. Het probleem negeren is de beste strategie om er niets tegen te moeten doen!
Enfin, ze doen maar. En gelukkig stak er ook een anticlimax tussen mijn post. Een foldertje van het Vlaams belang. Geen kleurenpotloodje cadeau. Alleen maar de harde, maar realistische waarheid!
Kleurenpotloodje in de vuilbak, en ik weet al direct voor wie ik stem: voor de sanitair gecordoneerden. Hopende dat meer Vlamingen de ogen zullen openen. Wat mij betreft hoéven ze niet voor Vlaams Belang te zijn. Als ze maar tegen ondemocratische trucjes zijn zoals het verzinnen van een cordon sanitaire! Want ook dan blijft er maar één keuze over: net op dié partij stemmen!
We kunnen het niet ontkennen en we kunnen er niet omheen: de wereld gaat er op vooruit op technologisch gebied. De voordelen zijn ontelbaar. Het resultaat op de mens is anderzijds twijfelachtig!
Neem nou de geneeskunde. Een huisdokter was vroeger een alleskunner. De man had een praktijkruimte waarvan je de schrik om het lijf sloeg. Glazen kasten vol foltertoestellen die zó uit een griezelfilm leken te komen! Maar wàt je ook maar mankeerde, je kwam ofwel genezen buiten, ofwel toch goed op weg naar genezing.
Je stapte de praktijk binnen, en daar zat meneer doktoor. Aan een leeg bureau, met hoogstens een voorschriftenboekje naast zich. Je zei je naam als hij twijfelde, en dan trok hij een lade open en voorwaar, daar wist hij je medische fiche van tussen de vele andere fiches te halen. Allemaal met de hand geschreven, allemaal netjes alfabetisch gerangschikt. Je vertelde wat je mankeerde, en je zag zijn hersenen letterlijk aan het werk gaan. Toen haalde hij uit zijn griezelkast een hamertje. De schrik sloeg je al om het lijf! Maar je werd gerustgesteld: het diende enkel om even op je knieën te kloppen om je reactie te zien.
En klop daar ging het hamertje. Was altijd een twijfelachtig moment voor mij: wat moet ik nu doen? Ik voelde wel het hamertje, maar wist niet wat hij nou van me verlangde. Been vooruitzwaaien? Zal hij dan tevreden zijn? Vooruit dan maar been vooruitzwaaien maar als hem dat gelukkig kon maken. En ja hoor! Er verscheen een tevreden glimlachje op zijn gezicht. Ha! Ik had het goed gedaan. Nu het verder onderzoek: de stethoscoop die heel geleerd om zijn nek hing te bengelen moest toch ook zijn kostprijs opbrengen hé?
- Diep ademhalen! Braaf volgde ik het bevel op.
- Nu uitademen. En dat ging maar door. Ik vond het gek, maar trok het me niet aan. De brave man zal wel weten wat hij doet zeker?
Eeuwen later, toen ik verpleger was in het leger, had ik ook zon ding. Luisterde en luisterde nog maar hoorde zoveel als niets. Zaten de buisjes verstopt? Zaten mijn oren dicht? Neen hoor! Het ding was alleen maar hopeloos ouderwets. Zo ouderwets als een koffergrammofoon. We leefden toch in het tijdperk van micros en hoofdtelefoons? Waarom ons dan nog opzadelen met zulk voorbijgestreefd instrument dat zoveel als niets versterkte? Ik snapte het niet!
We zijn een halve eeuw verder en die antieke stethoscoop bengelt nog altijd over de nek van de dokters! Blijkbaar willen ze er geen afstand van doen. Statussymbool? Zou goed kunnen!
Maar goed, ik denk dat die vroegere dokters het ding vooral gebruikten om tijd te winnen. Tijd winnen terwijl hun hersenen koortsachtig bezig waren al het op de univ geleerde in snel tempo te overlopen en zich een diagnose te vormen. Het hamertje zal wel hetzelfde doel hebben gehad.
Maar hoedanook, een halve eeuw geleden stak hij dan nog een sigaretje op en nog vóór de rook om zijn hoofd was verdwenen had je een diagnose en stapte je na al die mysterieuze handelingen buiten met een voorschrift. En al spoedig bleek dat hij de nagel op de kop had geslagen en je kwaaltje verdween als sneeuw voor de zon.
Anno 2012 stap je een dokterspraktijk binnen en er wacht je een anticlimax. Bureau vol met technische snufjes, de obligate pc, de folterkast is verdwenen maar toch is er nog die oude stethoscoop! Het hamertje is waarschijnlijk verhuisd naar een of andere schoenmakerswerkplaats. De riten van de moderne medicijnman zijn ongeveer dezelfde gebleven, maar het hersenwerk is er niet meer bij! Dat is vervangen door wat getokkel op het toetsenbord van de pc, kijken wat dat geleerde ding er van brouwt, op een knopje drukken en daar rolt je voorschrift uit de printer. Volgende patiënt a.u.b.
Ja, de pc heeft ons heel wat werk uit handen genomen, maar slimmer zijn we er niet op geworden. Op school is het niet anders. Waar we het vroeger met lei en griffel deden staat nu de laptop. Om ouders op kosten te jagen en de jeugd dom te houden?
De pc op school zal ondertussen wel een aantal onmisbare functies zijn toegewezen, zoals het ophalen van bepaalde lessen en ander studiemateriaal. Allemaal heel interessant, maar is dat alles de nevenverschijnselen waard? Hoe zit het met rekenen zónder pc of rekenmachine? Hoe zit het met handschrift? En wat wordt, totaal buiten het lessenpakket om, uitgespookt met die pc? Het succes van asociale netwerken zoals facebook liegt er niet om! En dan spreken we nog niet over pornosites!
Of het vroeger beter was weet ik niet zo zeker! Maar ik weet wél zeker dat het nu bij lange na niet zo ideaal is als het lijkt. Want zoals bij alles het geval is: bij elke stap vooruit van de technologie staan gewetenlozen al klaar om ons twee stappen achteruit te laten zetten door het internet vol te stouwen met allerlei rommel die we best kunnen missen. Toeval? Neen! Het eeuwige principe van positief en negatief die naar evenwicht zoeken.
Toen Vlaanderen nog een brave en veilige landstreek was en ik naar de lagere school ging, leerden we, zo tussen de regels door, over economie. Iets dat, zoals ontelbare zaken, waarschijnlijk helemaal niet op het leerprogramma stond. Leerprogrammas waren toen nog niet zo in trek! Er waren natuurlijk de noodzakelijke en verplichte dingen, maar daarnaast, en véél leerrijker dan de verplichte stof, was er de leraar zélf, die naar eigen goeddunken alles wat hij in zich had en interessant vond, overbracht op de leerlingen. Hij was niet de robot die hij nu is en die strikt gehoorzaamt aan wat de Wetstraat hem inprent. Neen! Hij was een soort tweede vader voor zijn leerlingen. Als het nodig was een strenge vader, maar een vader die het beste voorhad met zijn kinderen, en hen alles wat hij in zich had probeerde over te brengen.
Wij keken dan ook veel meer uit naar zijn wijze levenstips dan naar de verplichte leerstof.
En zo komt het dat een van die leraren ons als tussendoortje wat wegwijs maakte in de economische doolhof van de maatschappij. Zoals hij het vertelde, was het allemaal poepsimpel, logisch en begrijpelijk. Zo had hij het over belasting betalen. Legde uit dat het heel veel Frankjes kostte om een land te onderhouden en vooral veilig te houden. De staat moest dan ook een massa betalen aan onderhoud van de wegen, vuilnisomhaling, postbedeling, riolering, betalen van veiligheidsdiensten, het helpen van armen en werklozen, enzovoort.
Noteer: armen waren toen écht arm, en werklozen slaagden er écht niet in werk te vinden of deugden écht voor niets!
En dus, besloot hij, met ons allen helpen we door het betalen van onze belastingen, mee aan het verwezenlijken van een land waarin het goed is te leven. Hoe harder we zouden werken, hoe meer we zouden verdienen, en ook meer belastingen betalen om een nóg betere samenleving mogelijk te maken.
En sterk gemotiveerd gingen we naar huis, vastbesloten om ons steentje bij te dragen om dit land minstens op niveau te houden, en zo mogelijk te verbeteren.
En toen we volwassen werden en in het arbeidscircuit werden opgenomen deden we ons best zoveel mogelijk te verdienen en niet te morren als we daar een groot gedeelte moesten van afstaan aan de staat. De staat deed daar immers goede werken mee. De staat zou er immers ook voor zorgen dat we van een goed pensioen zouden genieten als we oud werden. Zou er ook voor zorgen dat we, als we ziek werden, op een goede financiële ondersteuning konden rekenen.
Jawel hoor! We waren goed op weg. Beter kon niet. De klas had de oren gespitst, en het was niet in dovemansoren terechtgekomen! Werken en zwoegen maar voor s lands welvaart. Ja toch? Of kon het ook anders uitlopen? Helaas wél.
Naïef als ik was, dacht ik dat ik gehoord had wat iedereen had gehoord. En dat was ook wel zo, maar niet iedereen had het op dezelfde manier geïnterpreteerd! Het minder werklustige of ondernemende gedeelte van de klas had vooral begrepen dat wie geen werk vond, ook op staatshulp kon rekenen. En ook dàt was bij dat soort niet in dovemansoren gevallen. Die begonnen al uit te zoeken hoe ze het aan boord konden leggen om vooral geen tewerkstelling te vinden! De staat zou er immers toch voor zorgen dat ze niet van honger omkwamen!
Die kleine anekdote is, denk ik, tekenend voor wat in heel België is gebeurd: de goeien werden gemotiveerd om hard te werken om onder andere de minderbedeelden van ONS volk te helpen. De slechten echter werden met diezelfde woorden gemotiveerd om manieren te zoeken om van uitkeringen te kunnen leven: je oliedom voordoen zodat geen enkele werkgever iets met je kon aanvangen, of ziektes fingeren, of de boel saboteren waar je toch een tewerkstelling was opgedrongen enfin, er waren voldoende manieren om op de werkende bevolking te gaan parasiteren.
Dat het zo niet kon blijven duren lag voor de hand. Steeds meer doppende werklozen en gefingeerde zieken, en toch steeds meer arbeidsplaatsen die niet werden ingevuld en het sprookje van de multicultuur begon.
Door laffe regeringen die niet durfden ingrijpen tegen de vele misbruiken door luigekweekte Vlamingen. Door regeringen die geen boeman durfden spelen en dan maar arbeiders in het buitenland gingen zoeken. Steeds verder, steeds vreemder. Tot het vreemde ook letterlijk als héél vreemd kon worden beschouwd. Héél vreemd, zowel in cultuur, in doen en laten, als in religie! En voor we het goed en wel door hadden, gingen we werken voor dié lui! Werden onze belastingscentjes vooral aan dié lui besteed.
Ja, kregen dié lui het zelfs helemaal voor het zeggen in ons land en werden wijzelf door de Wetstraat aanzien als de quantité négligeable. Als een kruid in de soep dat er helemaal niet in hoort. Een kruid dat dan misschien wel met kop en schouders bovendrijft, maar dat ze er toch liefst zouden van afscheppen! We zijn niet halal genoeg! We bidden met onze gevouwen handen, maar niet met de kont naar de hemel! En dat neemt de hemel ons blijkbaar kwalijk! De Wetstraat ook.
Maar het kwam allemaal heel geleidelijk: eerst een beetje vreemd, dan steeds vreemder, tot het niet vreemder meer kon. En zo had de Vlaming eigenlijk niet door wat aan het gebeuren was! Zéker niet toen hij zelf al geboren werd in een land dat op zijn minst, en letterlijk, héél vreemd kon worden genoemd. Een land dat vergelijkbaar is met een krachtig oorlogsschip, maar helaas bestuurd door middeleeuwse piraten! Piraten die piraat geworden zijn uit opportunisme! En een piratenschip dat steeds meer met de kont omhoog gaat liggen! Want blijkbaar is die hemel verzot op die geurtjes!
En zo komt het dat de ouderen moesten leren leven in een vreemde omgeving, en de jongeren van niets beter wisten. Vaderlandsloos geboren in het vaderland!!! Terwijl hun felbegeerde nationaliteit als zoete broodjes over de toonbank ging naar vreemden! Terwijl die vreemden ook nog eens hun eigen nationaliteit mochten behouden. Om van twee walletjes te kunnen eten!
En de Wetstraat die werkte naarstig verder aan volksvreemde wetten! Wetten, geëist door vreemden. Wetten vóór vreemden. Wetten tégen het vaderland. En vooral aan wetten om de Wetstraat zelf tegen elke vorm van kritiek te beschermen.
En de eeuwige jankerds die jankten mee.
En ondertussen betalen de brave Belgen braaf verder en steeds meer belastingen. Alleen betalen ze die niet langer tot grotere glorie van het vaderland, maar aan een stel Sinterklazen die het wegschenken aan de aller-vreemdste en vooral achterlijkste culturen. Aan kansarmen die geen kansen vonden in hun eigen cultuur, maar nu wél diezelfde cultuur naar ons proberen te importeren! Proberen ons ook aan die cultuur te laten wennen door verloedering, terrorisme en vandalisme.
En ja hoor! Hoe gek het ook mag klinken, het schijnt ze nog te lukken ook! We kijken niet meer op van een overval min of meer. We vinden het normaal dat we onze woningen moeten beveiligen als middeleeuwse burchten. En de smerige troep die onze mooie steden en straten aan het oog onttrekt? Ach jongens dat zien we al lang niet meer! In sommige steden leeft men in het vuil als ratten in riolen, maar niemand lijkt het nog te zien! Zelfs onze eigen jeugd moet in niets meer onderdoen voor die middeleeuwse bende! Gooi je afval maar op straat! De gemeentes plaatsen dan wel duizenden afvalbakjes langs de wegen, maar daar hebben die gozers geen boodschap aan. Achterlaten waar je het gebruikte. Ontmenselijking en verdierlijking: laat je drol maar achter waar je hem scheet! Eigenwaarde? Totaal verdwenen. Opgelost in vreemde culturen.
En dan moet ik terugdenken aan die schoolmeester: we betaalden (let wel: verleden tijd!) belastingen onder andere om onze steden veilig en proper te houden en op te fleuren! Om onze levensstandaard omhoog te helpen. Maar nu? Ik heb zon donkerbruin vermoeden dat tegenwoordig andere prioriteiten zijn weggelegd voor die zuur verdiende centjes!
En nu daag ik elke jankerd om humaniteit uit om eens heel goed te gaan uitvissen waar elke cent belasting die hij betaalt voor gebruikt wordt. Wedden dat hij achterover slaat van schaamte en zijn grote muil door de eerste de beste chirurg laat dichtnaaien?
Men zou die kerels eens een film moeten kunnen laten zien van hoe Vlaanderen er nu zou hebben uitgezien als de Vlamingen allemáál zelf waren blijven werken. Als ze geen vreemde culturen hoefden aan te trekken om zelf lekker in bed te blijven liggen. Als het belastingsgeld zou worden gebruikt waar het voor bedoeld is! We zouden ondertussen in een heerlijk paradijs hebben kunnen wonen!
Maar één enkele straat heeft dat hele paradijs verhinderd om tot volle ontplooiing te komen: de Wetstraat. Doordat ze steeds meer werd bevolkt door domme charmeurs in plaats van door leiders met ballen aan het lijf!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
