We leven dus bijna een jaar regeringsloos en het ziet er niet naar uit dat daar verandering in komt. Onze regeringsvorm lijkt volledig klemgereden. Kon op termijn ook niet anders, want al gaat de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Leugen? Jawel! Onze samenleving stikt er in, en zoals meestal het geval is, begint de vis te stinken aan de kop. Liegen is zo normaal geworden dat, àls al eens waarheden worden verteld, overal de wenkbrouwen worden gefronsd.

Als we weer eens het gezicht van een minister of ‘ministeres’ op het scherm zien, dan weet elk normaal denkend mens al bij voorbaat dat ofwel leugens zullen verkondigd worden, of wegens gebrek aan doorzicht prietpraat zal worden verteld. Zo van ‘We zullen dit en we zullen dat…’ zonder er bij stil te staan hoeveel energie en geld ‘dit en dat’ weer zal kosten, áls het uiteraard al mogelijk is in de praktijk. Het resultaat van dergelijke uitspraken is dan ook dat NIETS zal worden gedaan.

Na dit scenario lang genoeg te hebben ondergaan, begin ik me af te vragen of we niet rijp zijn voor een totaal nieuwe regeringsvorm. Een regeringsvorm die de leugen bij de horens pakt en voorgoed verbant uit de samenleving. Ja, die zelfs zware straffen stelt op leugens in het nieuws. Zo van die onmogelijk hoge boetes die je krijgt als je één km/u te snel rijdt.

Een regeringsvorm die het woordje ‘officieel’ weer enstig neemt. Iets dat verschijnt in het nieuws… zou ‘officieel’ moeten zijn. Dàt is wat de mensen ervan verwachten tenminste. En velen nog altijd geloven ook! Maar helaas… we worden dagelijks om de oren geslagen met halve waarheden en hele leugens. Blijven we dat slikken? Zijn we dan echt zo erg gedegenereerd dat we blijven geloven in sinterklaas? In regelrechte roddelpraat? Zélfs, en vooral, van onze ‘leiders’?

Gaat het slecht met de schatkist? Wel, vertél dat dan ook aan de bevolking. En doe het met kennis van zaken. Zeg waar het op aankomt en vertel er bij wat er tegen kan gedaan worden.

Het zal niet sympathiek klinken misschien, maar zal (misschien pas op termijn) wél motiveren. Open kaart spelen. Niéts verbloemen om sympathie te winnen. Eerlijkheid duurt nog altijd het langst. Zélfs in onze bepamperde samenleving.

Een samenleving die zichzelf kapot maakt door knuffelbeleid uit angst niet herkozen te worden. En wees er maar zeker van… dat kost ons pakken geld en ongemak! En daar staat niemand bij stil…

Als demonstratie van dit laatste duik ik even heel diep in mijn herinnering, toen, zowat veertig jaar geleden, in de gemeente waar ik voor werkte de eerste parkeermeters werden geplaatst. Op een haar na een primeur in België.

DOEL: in belangrijke commerciele straten de klanten de gelegenheid geven ‘even’ te parkeren om boodschappen te kunnen doen. Dat kon namelijk niet meer omdat die straten volgeparkeerd waren met auto’s van bewoners en winkelbediendes.

EERSTE KRITIEK: kwam van de winkeluitbaters zélf: konden hun eigen auto’s niet meer parkeren! Eisten… jawel… inspraak. Met heel veel moeite konden we hen (mét de waarheid) uitleggen dat het juist in hun voordeel zou werken, want wiens wagen wilden ze voor hun deur: die van hén of die van een klant? Desondanks moesten we manu military doordrijven, en pas veel later bleek dat de verkoopscijfers enorm waren gestegen en was er sprake van enige dankbaarheid.

TWEEDE KRITIEK: kwam van mindervaliden die in dergelijke straten woonden. Konden hun wagen ook niet meer voor de deur parkeren. We besloten, vermits mindervaliden toch maar een kleine minderheid vormden, die gratis te laten parkeren met kaart van mindervalide.

Maar dat was zonder de waard gerekend!!! Na enkele jaren bleken (met tellingen gecontroleerd!) 35% van de autobezitters en bezoekers in de gemeente mindervalide te zijn!!! Of tenminste toch… zo’n mindervalidenkaart te hebben bekomen.

Het spaaklopend sociaal systeem was weeral eens op gang geschoten: de jankerds lieten zich mindervalide verklaren door hun huisdokter, die twee mogelijkheden had: toestemmen en de formulieren tekenen, of de helft van zijn klanten verliezen. De formulieren moesten weliswaar in Brussel worden goedgekeurd, en er waren ‘zogezegd’ strenge controles… Maar zoals normaal in België: ze glipten allemaal door de mazen van dit ‘strenge’ net!

En toen begon de ellende weer: de commerciële straten slibden weer dicht! Nu met ‘zogenaamde’ mindervaliden. Potentiële klanten vonden weer geen plaats meer.

En nu zou je kunnen zeggen: ach ja… we zijn Belgen en kunstenaars in het omzeilen van de wet. Ja maar… en de échte mindervaliden dan? De mensen die écht hun auto dicht in de buurt moesten hebben?

Die mensen een speciale parkeerplaats voor mindervaliden geven voor hun deur was geen optie, want ook dié werd schaamteloos in gebruik genomen door de ‘kaartbezitters’ en daar kon je niks tegen doen.

We konden geen kant op en waren verplicht de vrijstelling voor mindervaliden terug af te schaffen IN HET BELANG van de echte mindervaliden, die nu tenminste, zij het tegen betaling, weer boodschappen konden doen.

Natuurlijk botste die ‘onsympathieke’ maatregel weer op enorme kritiek, en moest ik in dat bepaalde jaar vele honderden boze brieven beantwoorden met de correcte uitleg en reden voor die maatregel. Maar ik deed het graag en ik deed het met mijn hart. Ontzag me geen moeite en beantwoordde elke brief persoonlijk. De echte mindervaliden waren nog maar eens het slachtoffer geworden van de profiteurs onder ons. Profiteurs van een sociaal systeem dat profiteren promoot wegens gebrek aan efficiente controle.

Tja… als je de waarheid verkiest boven het wijsmaken van sprookjes, geef je jezelf wél een pak werk, maar kom je wel degelijk tot een systeem dat aan het algemeen belang beantwoordt.

Geen controle? Toch wel hoor! Nu wees het ‘vingertje van hogerhand’ weer naar de politie. Weliswaar NA het gehele systeem zodanig te hebben opgezet dat ook de politie, zoals gewoonlijk, machteloos stond. Misbruiken waren onmogelijk vast te stellen bij gebrek aan ondubbelzinnige kaarten met nummerplaat, naam en adres van de ‘mindervalide’, en nog veel andere uitgevonden ‘zotheden’.

En weer waren het de jankerds onder de kaartbezitters die het systeem hadden helpen kapotmaken: hun naam op de kaart zetten zou hun ‘privacy’ schenden! De nummerplaat mocht er ook niet op, want de mindervalide betovergrootvader moest ook met de auto van zijn achterkleinkind of wie dan ook kunnen vervoerd worden… Die betovergrootvader ergens uit Brussel had waarschijnlijk in geen jaren de zee nog gezien, maar toch stond de wagen van zijn achterkleinkind of buurman elk weekend weer aan de kust geparkeerd met ‘naamloze’ kaart van mindervalide.

Ja… de Belg is héél inventief in dergelijke zaken. En ik zou de eerste zijn daar de humor van in te zien… ware het niet dat de echte mindervaliden er het slachtoffer van waren!

Bovenstaande herinnering toont nog maar eens duidelijk aan hoe jankerds en profiteurs onze samenleving telkens weer grondig weten te verpesten en elke oplossing die het algemeen belang op de eerste plaats stelt in de weg staan. En dit zal voortduren zo lang we naar die jankende profiteurs gaan luisteren!

En wat mij betreft: ik heb het mezelf echt wel jarenlang heel moeilijk gemaakt door telkens weer voor het algemeen belang te kiezen. Dat vond ik gewoon mijn plicht en daarvoor werd ik betaald. Moest ik tegen heilige huisjes schoppen? Wel, dan schopte ik ertegen. Ook moest ik hierdoor tot vervelens toe vele duizenden brieven schrijven. Maar achteraf bleek het allemaal wel de moeite waard geweest te zijn voor mijn eigen zielerust: nooit heb ik me laten verleiden leugens te schrijven. Enkel maar de (soms harde) waarheid. Een koe een koe noemen en er geen doekjes om winden! En dat werkte!!! Niét altijd direct, maar wél op langere termijn.

Waarom niet hetzelfde principe gebruiken op nationaal gebied? Waarom steeds weer met niet waar te maken sprookjes afkomen? Daarop is slechts één antwoord te bedenken: Gemakzucht! Geven wat gevraagd wordt. Ook al snijdt de vragende (lees: jankende) partij er zichzelf mee in de duim.

Net wat moderne ouders doen: kindje jankt om ijsje? Gééf het een ijsje. Dan ben je (voor enkele minuten) van het gejank af. Op langere termijn? Hm!!!

Op lange termijn sta je dan als ouder nergens meer, want de eisen zullen steeds hoger worden, tot het onmogelijke toe. Net zoals een regering op lange termijn nergens meer staat met het huidige knuffelbeleid. Niet eens meer in staat is een regering te vormen!

Willy.

09-05-2011 om 10:28 geschreven door Willy

De nieuwe tramlijn Deurne – Wijnegem is voor 2/3 af, en nu wordt de bouwvergunning ingetrokken door de raad van state!!!

De buurtbewoner die vier jaar geleden naar de raad van state stapte en er tot twee keer toe bot ving, is nu zelf verrast dat achter zijn rug om het dossier toch tot op de bodem werd uitgespit op zoek naar dat éne kleine foutje!!!.

O ja? Waarom is hij pas verrast ná het zien van het onheil dat hij heeft aangericht?

Hoewel het al lang niet meer mijn probleem is, word ik nog altijd kotsmisselijk bij het zien en horen van die ‘inspraakgeile’ genieën.

Die hele onverkwikkelijke geschiedenis is nog maar eens een bewijs dat je in dit land niets kunt doen zonder dat jankerds om inspraak schreeuwen. Schoenmakers die beter bij hun leest zouden blijven in plaats van zich te moeien in zaken waar ze geen verstand van hebben. Stuurlui aan wal die het altijd beter kunnen, maar in werkelijkheid enkel aan het belang van hun eigen kleine persoontje denken.

Het motief voor de klacht blijkt, as usual, de angst dat zijn straat meer sluipverkeer zou krijgen. Altijd weer hetzelfde liedje in het verkeer:

“Door MIJN straat mag niemand rijden. Maar IK mag wél door andermans straten rijden!” Egoïsme ten spits gedreven. Dat honderden auto’s door de straten van Jan en Piet rijden, daar hebben ze geen enkel probleem mee. Vinden ze helemaal normaal. Maar toch niet door HUN straat hé?

Dergelijke mensen zou men gewoon het rijbewijs moeten ontnemen. Zo kunnen ze zelf ook niet meer door andermans straten rijden.

Maar in België worden dergelijke parasieten, die de samenleving zware schade toebrengen, ernstig genomen. Vallen prachtige projecten in duigen, of zoals nu het geval is, worden bijna afgewerkte projecten lamgelegd.

Ik drukte er vroeger al op: inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht.

Inspraak dulden van volslagen leken, is vragen om problemen. Want die leek kent niets van de stof op zich; het interesseert hem ook niet. ZIJN kleine omgevinkje moet smetteloos clean blijven. De nadelen van onze auto-samenleving moeten ze maar voor andermans deur dumpen.

Bij de systematisch terugkerende perikelen rond luchthavens is het idem dito: iedereen gaat graag op reis en neemt daarvoor graag het vliegtuig. Maar o wee als dat vliegtuig opstijgt boven het dak van een jankerd! En nu zou ik wel eens willen weten waar in België een vliegtuig nog zou kunnen opstijgen zonder over iemands dak te vliegen… of zonder dat iemand zijn huisje komt bouwen nét onder de vluchtroute.

“De Macht aan het Volk” mag dan al een mooi ideaal zijn… het werkt niet! Het zorgt enkel voor extra kosten door voor iedereen goed te willen doen, met als enig resultaat dat je voor niemand goed doet. En wie dat nu nog niet doorheeft zal het nooit doorhebben.

Geef in elke branche de macht aan diegene die hard heeft moeten studeren, ervaren of knokken om inzicht in ‘zijn’ stof te krijgen. Die weet waarmee hij bezig is. Laat hem in het algemeen belang werken. Niét in het sterk versnipperde belang van honderden inspraakgeile enkelingen die allemaal wat anders willen voor hun persoonlijk belang.

Dàn pas zal de samenleving weer een stukje gezonder geworden zijn.

Willy.

08-05-2011 om 09:33 geschreven door Willy

Ik zou vandaag niets hebben geschreven. Veel te mooi weer, veel te druk met genieten: een abdijbiertje… een schoteltje Italiaanse ham… meer moet dat niet zijn hé?

Maar toen kwam mijn vrouw op het idee die levensgenieter even op de gevoelige plaat te zetten, met dit resultaat:

En oei… gepakt op het nest dus. Nou ja… l’heure de l’apéritif hé?

’t Was trouwens al na den elven…

En ik peinsde bij mezelven…

’t Moet maar niet zo lekker zijn,

Dat ham- en bierfestijn.

Ik wens dan ook al mijn vrienden een even prettig weekend als dat van ons. Wij zullen er in elk geval wel wat van maken met dit mooie weer!

Willy.

07-05-2011 om 11:26 geschreven door Willy

Tiens. Nu mag zout plots wél en vermindert de kans op een hartaanval zelfs heel sterk volgens onderzoek door de universiteit van Leuven. Die onderzoeken zouden uitgewezen hebben dat we zelfs twee keer zoveel zout mogen gebruiken als voordien was gedacht. Enkel wie last heeft van hoge bloeddruk moet aan een zoutarm dieet.

Hm. Mijn eetgewoontes verander ik in elk geval niet, want ik heb nooit mijn zoutgebruik noch wat dan ook afgestemd op wat de medische wereld orakelt. Wél op wat ik lekker vind en waar ik me goed mee voel, en ik ben er van overtuigd dat mijn lichaam veel beter weet wat het wel en niet nodig heeft dan al die geleerde professoren samen.

Dat bericht heeft op mij dan ook geen enkel effect, tenzij dat het nog maar eens bewijst dat we al die nonsens van de medische wereld letterlijk met een korreltje ZOUT moeten ne men. Nog maar eens een ommezwaai van 180° dus. Niet de eerste, en zal ook wel niet de laatste zijn. Medische indoctrine begint sterk op een bergpas vol haarspeldbochten te lijken!

En nu dwalen mijn gedachten eventjes af naar al die arme mensen, gelovers in de onfeilbaarheid van medicijnmannen of meelopers met de trends, die al die jaren bijna zoutloos, en dus ook smakeloos, hebben gegeten terwijl daar geen enkele reden toe was. Erger nog! Ze liepen meer risico op een hartinfarct. O ironie!

Net zo is het met sigaretten. Ooit gepromoot door de medische wereld, en nu, na ook zo’n voorbarige plotse ommezwaai, slachtoffer van een draconische heksenjacht.

Ik ben er van overtuigd dat het net is als met dat zout: slecht voor ‘sommige’ mensen. Goed voor de anderen.

Ontegensprekelijk slecht voor mensen met longproblemen.

Maar toch ook met vele voordelen voor sommige anderen. Naar mijn mening ook een veel gezonder middel tegen stress dan al die antidepressieve rommel van de apotheek.

Mag ik nog een beetje baas zijn in eigen lichaam alstublieft meneer doktoor? Mag ik ook nog een klein beetje luisteren naar wat dat lichaam vraagt? Is het mijn schuld dat er mensen met hoge bloeddruk rondlopen? Is het mijn schuld dat er mensen met longaandoeningen bestaan?

Die mensen zullen heus wel voor zichzelf voelen wat hen schade berokkent en wat niet. En als een rokerige kroeg hen schade berokkent, dan blijven ze daar maar liever weg. Veel verstandiger dan al de andere klanten te laten buitenwippen.

Maar al met al vind ik het toch braaf van die professoren dat ze de vroegere fouten bekennen… Wanneer bekennen ze dat sigaretten niet voor iederéén slecht zijn? Of toch minstens minder slecht dan antidepressiva?

En alstublieft meneer doktoor… wilt u de volgende keer dat u iets als evangelie verkondigt, een heel klein beetje nadenken en u de vraag stellen of uw evangelie wel degelijk evangelie is of pure kwakzalverij en na-apen van de ‘gangbare’ mening die zo variabel is als de windhaan op een parochiekerk? In dit laatste geval lijkt het me namelijk niet gepast dat u de bevolking nog maar eens op stang jaagt.

Hartelijk dank bij voorbaat meneer doktoor.

Willy.

06-05-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Ze hebben hem dus te pakken. Tenminste, dat zeggen ze dan wel, maar de manier waarop ze hem met supersonische snelheid op zee hebben ‘begraven’ roept toch vraagtekens op bij mij. Waarom al die haast? Waarom het kostbare ‘bewijs’ zo snel mogelijk verdonkeremanen?

Zeg me nou niet dat we dezelfde toer opgaan als destijds met Hitler hé? Op de duur wist niemand nog of hij nu dood, ontsnapt of gevangen was. Is de geschiedenis zich aan het herhalen?

Ik hoop dat ik ongelijk heb, maar iets in me zegt: ‘eerst zien en dan geloven’. Het zaakje lijkt me helemaal niet koosjer. Komt bovendien op een moment dat Obama wel een steuntje in de rug kan gebruiken.

De Amerikanen daarentegen twijfelen niet en zijn volop in feeststemming. Ach ja… de gelovigen zijn dat ook met Kerstmis. Oók om wat ze werd verteld.

Niet dat ik iets tegen Obama heb hoor! Verre van. Hij lijkt me wel de juiste man op de juiste plaats. Maar ja… enerzijds neemt mijn speurneus een eigenaardig luchtje waar, anderzijds hoop ik dat mijn neus me bedriegt.

Maar stel dat ze de verkeerde pakten. Iemand die niets met Osama Bin Laden te maken heeft… Hoe verdoezel je zo’n megablunder? Juist! Supersnel en superdiep in zee dumpen. En komt de ware Osama nog ooit met een videoboodschap op TV? Dan vertel je doodleuk dat het een dubbelganger is. Niet moeilijk trouwens met die baardmannen die allemaal op mekaar lijken.

Alhoewel… mét of zonder Osama… aan het terrorisme zal er wel niets veranderen hoor. Zo lang er extremisten zijn, zal die ‘oorlogsvoering onder de gordel’ wel blijven doorgaan. En aan extremisten lijkt er in deze wereld geen tekort.

Als het allemaal waar is, heeft Amerika mooi wraak kunnen nemen, maar daarmee niets gewijzigd aan het verder verloop van de geschiedenis in het algemeen en het terrorisme in het bijzonder.

Willy.

04-05-2011 om 08:51 geschreven door Willy

In Memoriam.

Schrijven heeft vandaag geen zin.
Mijn gedachten dwalen af naar ‘t Zwin!
Waar twee vrienden, veertig jaar geleden,
Uit plichtsbesef hun leven moesten geven.

Toen, vóór ze wisten wat er gebeurde,
Een salvo de stilte van de nacht verscheurde.
Daar lagen ze, in één seconde neergeveld
Droevig resultaat van zinloos geweld.

Veertig jaren zijn verstreken
Maar hun dood werd niet vergeten.
We herdenken ze zoals het hoort.
Ze vergeten doen we nooit.

Willy.

03-05-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Letterlijk en figuurlijk in de nasleep van het Britse koningspaar volgde de zus van Kate… Pippa.

En als ik even heel erg onbescheiden mag zijn… hoe stralend Kate ook overkwam op TV… mij leek het toe of iemand anders ongewild de show stal! Ongekunsteld en met ontwapenende charme.

Zodra haar figuur op TV verscheen, en zonder zelf op welke manier ook om aandacht te vragen, leek het allemaal om hààr te doen: Kate’s zus, Pippa.

De camera’s gingen onmiddellijk met haar flirten, ondanks het waarschijnlijk strakke protocollaire schema. De cameramannen moeten ijzersterk geweest zijn om de camera’s nog van haar weg te draaien. Echt paardenwerk moet daar geleverd zijn door die arme drommels. Je zag het zó: het liefste leken ze de verdere dag aan háár te besteden.

Zoals ze hier trouwens binnenkomt is het wel echt een natuurtalent. Bescheiden en bijna verontschuldigend, maar toch ook zo zelfzeker als wat. Ze lijkt bijna te zeggen: “Sorry hoor dat ik hier ook ben… ik wil heus de show niet stelen!”

En zoals ze die twee bruidsmeisjes meeloodst lijkt ze wel een supernanny. Iemand die nooit in haar leven iets anders heeft gedaan dan bruidsmeisjes Westminster Abbey binnen te loodsen voor Koninklijke huwelijken.

Maar even later ontpopte ze zich dan weer ongekunsteld in een professionele sleepdraagster.

Fenomenaal zoals zij met diezelfde onovertroffen gratie de sleep hier draagt.

En weeral lijkt het alsof ze haar hele leven niets anders heeft gedaan. En weeral lijkt de bescheidenheid er zo opvallend af te druipen dat niemand er naast kan kijken.

Nam William de verkeerde zus? Neen hoor! Kate mag er ook wel zijn, en als toekomstig koningspaar kan Engeland zich geen beter wensen. Kate lijkt eerder de sterke hand die een land, en William ook wel, nodig heeft. Pippa straalt alleen maar gratie en charme uit.

Spijtig voor Harry, die zijn blikken niet van Pippa kon afhouden: ze heeft al een partner. Een heel rijke bankier dan nog wel.

Poor Harry! Of… wie weet? Never say never zeggen ze toch in Engeland?

En als ik als meisje de keuze had met een rijke bankier naar het altaar te stappen, of, zoals Pippa nu hier, naast een bloedechte prins… mijn keuze zou gauw gemaakt zijn.

Bovendien zou je op bovenstaand plaatje enkel de koppels van plaats moeten verwisselen.

Harry boy, grijp je kans!!! Who knows?

Willy.

02-05-2011 om 10:46 geschreven door Willy

Het huwelijk van de eeuw?

Wat romantiek betreft waarschijnlijk wél!

Een prins en een burgermeisje.

Lijkt verdacht veel op een Assepoestersprookje, en dat is het eigenlijk ook wel.

Het huwelijk bewees in elk geval dat de Britten hun koningshuis nog weten te waarderen en dat dit koningshuis het ook nog weet waar te maken.

Kijk nou die eerste kus als prinsenpaar! Dat doet geen filmpaar hen na.

Een toekomstig koningspaar om jaloers op te worden in een wereld waarin de monarchieën langzaam afbrokkelen en verwateren.

Tenminste, als je de Britse monarchie vergelijkt met sommige andere die er, wàt ze ook maar proberen, de grootste moeite hebben zichzelf geloofwaardig op te stellen.

En hier hebben we dan weer de William en Kate zoals ze echt zijn en ook wel willen zijn: op weg naar een relatieve vrijheid en privacy… niemand weet waarheen en hopelijk blijft dat voorlopig zo. Al lijkt het me onwaarschijnlijk dat er op de wereld nog een plaatsje te vinden zou zijn waar ze niét herkend zouden worden. Arme William en Kate!

Naar mijn bescheiden mening kan, met een dergelijke troonsopvolging in zicht, de Britse monarchie niet meer stuk en mag als voorbeeld voor de hele wereld doorgaan:

Een intelligente man met ballen aan het lijf, en een vrouw die pal achter hem staat.

Had Diana dat nog maar mogen beleven!

Daar kunnen wij Belgen alleen maar van dromen.

Met enige verwondering zag ik op TV dat VTM onder andere Pol Vandendriessche had afgevaardigd! De man die monarchieën haat. (Zou je ook niet in België?). Maar zelfs hij was onder de indruk en kon geen negatief woord uitbrengen.

Bewijs te meer dat monarchieën nog steeds kunnen werken… mits er ooit een generatie uit voortkomt die zich duidelijk weet te profileren. Dat is duidelijk het geval met William. Bij ons? Misschien nog een generatie geduld oefenen?

Met Mathilde lijkt er tenminste ook wat nieuw bloed in ons sterk decadent wordend koningshuis gekomen? Afwachten maar.

Willy.

01-05-2011 om 12:18 geschreven door Willy