Vijftig jaar geleden had je de katholieken, de socialisten, en de liberalen. Geel, rood en blauw. Punt uit. Drie partijen die elk een deel van de bevolking vertegenwoordigden. Drie partijen ook die daarvoor betaald werden uit de schatkist. Viel eigenlijk nog best mee. Maar alle dingen die lucratief blijken te zijn worden al snel nageaapt! En dus kwamen er meer partijen, en nog meer, en steeds meer. Er werd immers geld geroken! Allemaal konden ze rekenen op een flink stukje belastingsgeld als subsidie, en daar was het eigenlijk in hoofdzaak om te doen!

Dat de belastingbetaler zich op die manier steeds meer blauw betaalde maakte hen niet uit. Ik weet niet precies hoeveel partijen we voor het ogenblik moeten sponsoren, maar weet wél dat dit aantal in de toekomst steeds meer zal toenemen. De reden is dat elk soort mens door een eigen partij wil worden vertegenwoordigd.

Maar als je even nadenkt, hoeveel soorten mens bestaan er? Wel, dat zijn er zoveel als er mensen bestaan, want elke mens is uniek, heeft een eigen opinie, en laat zich niet echt in categorieën onderverdelen.

Bewijs: hoeveel onderlinge ruzies en meningsverschillen zijn er niet in elke afzonderlijke partij? Als een dergelijke ruzie zich voordoet in het Vlaams Belang, dan wordt het kamerbreed in de verf gezet. Maar reken maar dat dit in alle partijen gebeurt, maar dan doodgezwegen wordt.

Kan ook niet anders, want een individu kiest een partij waarin hij zich kan vinden. Maar stelt daar dan toch weer dingen vast die niét met zijn opinie stroken. Er bestaan immers geen twee mensen met identiek dezelfde opinie! Het gevolg is dat de partijen innerlijk al evenveel tegenstellingen kennen als de partijen onder elkaar.

En dat kan alleen maar stoppen van zodra elk individu zijn eigen partij heeft. Voor België zouden dat zo’n tien miljoen individuele partijen zijn. Voel je me al komen? Dan zijn we namelijk terug bij af en hebben partijen totaal geen zin meer.

So what? Zou dat een probleem zijn? Moéten we dan ondergebracht worden in vakjes? Moét de belastingsbetaler dan maar opdraaien voor al die vakjes? Moét elk vakje gesubsidieerd worden door de staat? Tja… dan moet elk individu maar gesubsidieerd worden, want zoveel individuen er zijn, zoveel partijen zouden er moeten zijn!

Ergo: politieke partijen hebben totaal geen zin meer! Voorbijgestreefd. Waren alleen maar goed toen de brave burger hard werkte, geen tijd had na te denken of zich vragen te stellen, en al blij was dat iemand voor zijn heel primaire rechten en wensen opkwam.

De toekomst zal trouwens de nutteloosheid van partijen uitwijzen naarmate er steeds meer partijen opkomen en ze steeds meer door innerlijke onenigheden worden verdeeld in steeds meer partijen die steeds meer subsidies opslokken!

Maar is er een alternatief? Ligt niet erg voor de hand, maar ik denk in volgende richting:

Eén staatshoofd, dat de volle verantwoordelijkheid draagt.

Dat staatshoofd kan natuurlijk niet alles zelf doen, en moét wel delegeren. Zélf de personen kiezen die hem in de verschillende taken moeten bijstaan als ‘ministers’. En reken maar, als hij zelf moet kiezen zal hij heus niet zijn toevlucht nemen tot lieve, maar domme vriendjes, entertainers, clowns of broodzangers. Zal héél bewust mensen kiezen die opgewassen zijn tegen de taak die ze toebedeeld wordt.

Elk van die ministers zal dan ook zélf moeten instaan voor de medewerkers, en die zullen ze heus ook wel uitkiezen naar talent. Het gehele zaakje zou berusten op verantwoordelijkheid van boven naar beneden. Wie vanuit zijn positie clowns kiest als medewerkers, zal daar uiteindelijk het gelag moeten voor betalen. Net zoals een zelfstandige ondernemer zijn zaakjes nooit zal kunnen runnen als hij niet naar geschikt personeel uitkijkt.

Nu rest er nog één probleem: waar blijft de wil van het volk in dit alles?

Wel, dat volk hoeft heus niet alles voor zoete koek te slikken, en moet blijven kiezen. Niét op honderd lijsten van honderd verschillende partijen, maar uit één nationale lijst één naam kiezen: die van het staatshoofd. Er wordt enkel maar een staatshoofd gekozen en die trekt zijn plan met de rest. Ontslaat wie er niks van bakt en werft aan wie talent heeft voor de taak.

Verkiezingen om de vier jaar? Vind ik te kort om in dit geval je doelstellingen te kunnen verwezenlijken. Een termijn tussen de zes en tien jaar lijkt me beter haalbaar. Want veel goede doelstellingen zullen in de eerste jaren een verlies aan levensstandaard betekenen en pas op termijn de niet te versmaden vruchten afwerpen. Bij kortere termijnen zal de kiezer het staatshoofd veel te snel afrekenen op die nog onvervulde doelstellingen.

Hoe zal de bevolking op een dergelijk systeem reageren? Ongetwijfeld slecht! Gewoon aan janken voor alles en nog wat, zullen ze toch eventjes wat gedisciplineerder geduld moeten oefenen en zich niet blind staren op voorlopig negatieve resultaten. Maar als ze dat geduld kunnen opbrengen zullen ze ook al heel spoedig vaststellen dat de levensstandaard er sterk op vooruitgaat sedert er niet meer naar jankerds wordt geluisterd. En dan zullen ze vanzelf het janken wel laten!

De voordelen van een dergelijke samenleving liggen voor de hand: géén kostelijke subsidiëring meer van tientallen versnipperde en versnipperende partijen. Géén vriendjespolitiek meer, want ook het staatshoofd weet drommels goed dat, als hij zijn medewerkers niet naar kennis maar onder zijn vriendjes kiest, ze er niets zullen van bakken. En in dit geval mag hij een volgende overwinning in de stembureaus ook wel op zijn buik schrijven.

Deze gedachtegang is maar een suggestie. Een suggestie die zeker voor verbetering vatbaar is. Maar uitgewerkt door knappe bollen moéten daar wel de mogelijkheden in zitten om tot een betere samenleving te komen. Alle details zouden moeten bekeken worden. Ik denk bijvoorbeeld aan de vele mutualiteitenkantoren. Kunnen er blijven, maar niet langer een partij vertegenwoordigen maar genationaliseerd worden.

Maar verondersteld dat zoiets zou waar worden in België, wie zou dan plots staatshoofd moeten worden? Helemaal niet moeilijk: wie is het nu? De koning! Oké, laat hem dan maar de eerste termijn als staatshoofd op zich nemen! Kan hij bewijzen of hij al dan niet iets waard is, en voor de volgende verkiezingen moeten intelligente geesten dan maar een lijst opstellen van mensen die echt bewezen hebben iets te kunnen.
 
Die moeten dan maar wedijveren met het zetelend staatshoofd en dan zien we wel wat uit de (stem)bus komt. Die werkwijze zou meteen ook de ‘shock’ van een totaal nieuw bestuur verzachten, vermits we al vertrouwd zijn met dit staatshoofd. Wat mij betreft zou het ook Filip mogen zijn als Albert zich te oud voelt. Maakt niet uit.

Zou Albert II die taak waard zijn? We weten het niet, want hij heeft nog nooit iets anders mogen doen dan zijn bevoegdheden steeds meer afgeven. Heeft bijgevolg ook nooit mogen of kunnen bewijzen wat hij waard is. In een dergelijke positie zou hij dat wél kunnen, en ofwel roemloos afgaan, ofwel zegevierend de verkiezingen winnen.

De familie van het staatshoofd? Tja… die zal hij van ZIJN wedde moeten onderhouden als hij dat persé nodig acht. Zoniet bestaan er ook goede bejaardentehuizen, en… moeten de straten toch ook geveegd worden hé voor wie niets anders kan? Datzelfde geldt trouwens ook voor alle andere burgers! Waarom zou hier een uitzondering moeten worden gemaakt?

Deze gedachtegang van me is zomaar een soort van 'luidop denken'. Ik weet ook dat het een onbereikbare utopie is. Daarvoor hebben de partijen, en vooral de vakbonden, al veel te veel macht gekregen en beseft de bevolking niet hoeveel dit alles hen kost. Denk daarbij ook maar aan de kostenverslindende stakingen die het land soms letterlijk lamleggen!

Een totale koerswijziging zoals hierboven omschreven zou dan ook enkel manu military kunnen. Want ja, de 'cadeaugegeven' pensioenleeftijd zou inderdaad teruggeschroefd worden. Tijdelijk! Want de winst die met dergelijke maatregelen wordt bekomen zou op termijn de staatsschuld wegwerken en de pensioenleeftijd weer drastisch kunnen verlagen... op voorwaarde natuurlijk dat die winst aan eigen volk wordt besteed. En dat zal, als we het huidig politiek systeem behouden dat blijft luisteren naar jankerds en luiaards, nooit het geval kunnen zijn! Het zou aan 'kansonwilligen' worden besteed.

Neen verdorie! Het centrum voor gelijkheid van kansen moet een centrum tegen kansonwilligen worden! De luie jonge Belgen uit bed halen! Dan hebben we helemààl geen vreemden nodig! Dan hoeven de 'oudjes' helemààl niet te blijven werken tot ze er bij neervallen!

Maar utopie of niet, geef toe dat een dergelijk systeem een stuk beter zou werken dan de ondoorzichtige poespas die de partijen er nu van maken.

Willy.