Je bent drieëntwintig, je werkt ergens in een baan die je wel aanstaat, maar je vindt dat je meer waard bent en meer kunt betekenen voor de samenleving.

Neen! Ik herhaal: IK was drieëntwintig, werkte bij de technische dienst van een fabriek, maar wilde meer! Voelde dat ik onder mijn geestelijke capaciteiten werkte, en boven mijn fysieke! Bovendien wilde ik enige bestaanszekerheid opbouwen, hoger dan de fabriek me kon bieden. Wilde bovendien niet afhankelijk zijn van een fabriek die er elk ogenblik het loodje kon bij leggen. Probeerde me ook mijn toekomst voor te stellen: een gezinnetje stichten op drijfzand? Neen! Niks voor mij. Dan maar op zoek naar iets anders!

En op zekere dag zag ik politiemannen voorbijrazen op zware motoren. Ha! Dàt was nou net het schoentje dat me paste! Maar zeven jaar fabriek had me op geestelijk gebied wat afgestompt. Was gewoon geraakt aan fabriekspraat en fabrieksmentaliteit. Zou het me nog lukken? Onzekerheid! Ik moest mijn leven op een ander spoor zien te krijgen, en dat kon ik alleen maar door schriftelijke cursussen te gaan volgen om mezelf weer bij te werken in theoretische basisvakken.

Toen kwam het grote moment: er werd in mijn gemeente een examen uitgeschreven voor kandidaat politieagenten. Zou ik meedoen? Zonder enige ‘piston’? Toch maar geriskeerd, en ik slaagde met vlag en wimpel. Een nieuw leven kon beginnen! En wàt voor leven! Van de ene dag op de andere werd ik iemand helemaal anders. Leerde de zelfkant van de maatschappij kennen. Leerde dat lang niet alles was zoals het leek. Leerde de kleine kantjes van de mensheid kennen. In mijn persoonlijke levensloop kan ik het niet beter beschrijven dan een complete revolutie!

En ja, na korte tijd zàt ik op zo’n politiemotor! Tweewielers waren altijd al mijn hobby geweest, en nu had ik er voorwaar mijn beroep weten van te maken! Maar niet de motoren maakten van mij een andere mens! Dat was het beroep van politieman! Het is gewoon niet te geloven hoe je de samenleving om je heen al gauw met heel andere ogen gaat bekijken! Als je voorheen al wat schuchtere pogingen had ondernomen om deel te nemen aan toogpraat, lukt het je nu helemaal niet meer! Praat die veel teveel afwijkt van wat je, vanuit jouw bevoorrechte positie, ziet gebeuren in een maatschappij waarin niets is wat het lijkt!

Ik zou het beroep dan ook aan iedereen willen aanraden, ware het niet dat het op sterven na dood is. Kapotgemaakte motivatie door bakken theorie! Door de wetenschap dat je, als het er op aankomt, alleen staat. Dat zelfs je oversten, aan de héle hoge top dan, klaar staan om je voor het minste foutje aan het kruis te nagelen! Een foutje waarvoor je exact anderhalve seconde kreeg om te beslissen. De top doet er dan anderhalve maand over om uit te vissen of het nu wel of niet fout was. En wee je gebeente als de uitslag van die ‘moeizame’ studie in je nadeel speelt!

Neen jongens. Het WAS een mooi beroep, waarin je alles van jezelf kon geven om de maatschappij ten dienste te zijn. Maar die tijd is voorgoed voorbij. Opgegaan in rokerige wetten die heel mooi klinken in theorie, maar de toets der realiteit niet aankunnen! Wetten, uitgedacht door mensen die door gebrek aan praktijkervaring, nog onvoorwaardelijk geloven in mensen! Die denken dat alles wat je ziet ook werkelijk zo is! En meestal is dat ook wel zo, maar dat is dan niét het publiek dat regelmatig in aanraking komt met de politie! En het is juist met dàt publiek dat de politie dagelijks af te rekenen krijgt. Wanneer zal de wetgever inzien dat hij wetten moet maken die passen voor mensen die tot de orde moeten geroepen worden? Wanneer zal hj beseffen dat die mensen helemaal anders in elkaar steken?

Die theoretische wetten zouden het perfect doen voor normale mensen. Maar voor normale mensen hoéven geen dergelijke wetten te worden ontwikkeld. Wél voor de abnormale minderheid, maar dat snappen die theoriemakers niet! Die blijven maar geloven in het goede in elke mens!

Bovendien leefden we destijds ook in een beschaafd land. Een holdup kwam ééns, en dan nog bij uitzondering, voor in een eeuw! Nu is het niet eens nog frontpaginanieuws. Laat het één keer gebeuren zonder de daders te kunnen snappen, en je geeft een negatief signaal aan alle potentiële nadoeners!

Respect voor het gezag is er ook al niet meer. Zo worden de mensen niet meer opgevoed! Daar staat ook de regering niet langer achter. Kan het dan ook anders dan dat het beroep helemaal verwatert? Dat de straat wordt overgenomen door tuig van de richel? Dat de politie ook probeert de andere kant op te kijken bij zelfs grove ongeregeldheden? Je zou voor minder!

Maar goed, de jongere generaties hebben in het kieshokje gekozen om die kant op te gaan door voor dat soort lui te stemmen. Ze kunnen maar zelf zien wat hen te gebeuren staat!

Neen! Nooit was vrouwe Justitia méér geblinddoekt dan tegenwoordig! Wie haar dat gelapt heeft? De lakse regeringen van de laatste decennia!

Willy.