Lap! Ik weet het al hoor: jullie denken dat ik het werkwoord hierboven achterstevoor heb gespeld. Jawel! Dat deed ik inderdaad, maar wél bewust en om een speciale reden! Als openingszin voor dit stukje had ik namelijk gekozen: "Grasduinend in andere blogs...", maar toen viel me plots iets op! 'Grasduinen'! Wie verdorie had dàt woord nu weer uitgevonden? Zo onlogisch als wat, en toch begrijpen we allemaal wat ermee bedoeld wordt! Chapeau voor onze hersenen die het onassimileerbare toch weten te assimileren!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Want... 'duinen', meervoud van duin, kan toch onmogelijk tot een werkwoord worden vervormd? Al ooit eens iemand horen zeggen: "Ik duin dit gras wel eventjes voor je?". Ik duin, gij duint, wij duinen... Lijkt een beetje vergezocht hé? Maar 'gras' daarentegen, kan gemakkelijk tot een logisch klinkend werkwoord worden omgevormd: 'Grazen'! "Ik graas dit duin wel eventjes...". Lijkt ook op niet veel, want meestal valt er in een duin niet veel te grazen, maar het komt toch dichter in de buurt en het is tenminste een werkwoord.

Dus, waarom dat onmogelijke grasduinen, als je ook kunt duingrazen? Joost mag het weten! De bedenker van dat bedenkelijk woord moet waarschijnlijk bij vergissing enkele lettergrepen verwisseld hebben, en toen hij zijn fout opmerkte was het al telaat! Iedereen bleek 'grasduinen' al te hebben geassimileerd als 'in iets gaan neuzen'. Ja! Hersenen blijken toch tot veel in staat!

En mag ik nu beginnen met mijn stukje, ja?

Welnu, met een andere openingszin dan:

Het moet me toch even van het hart: als gepensioneerd hoofdinspecteur van politie schrijf ik meestal over alles wat in de volwassen wereld spaak loopt. Maar toch ook een beetje als een vader die denkt te hebben gedaan wat mogelijk was in de opvoeding van drie kinderen.

Maar er is meer dan dat in onze samenleving! Zo is er nog een ander blog dat perfect aansluit met, en eigenlijk voorafgaat aan dat van mij! Een blog dat vertelt hoe het er tegenwoordig aan toegaat in het onderwijs. En waar de schrijfster van dit blog, vanwege haar vroegere en unieke hoedanigheid in onderwijskringen, stopt aan de schoolpoort, daar begint nou juist mijn blog: op straat!

En ik kan jullie verzekeren: wil je een juist beeld van de huidige samenleving, oorzaken en gevolgen, dan moét je beide blogs bekijken. Want ook ik heb begrepen dat ik maar een deel van de koek behandel: dat deel dat het gevolg is van wat er in de opvoeding in het algemeen en op school in het bijzonder gebeurt! Omdat dit nu eenmaal mijn persoonlijke ervaring is. Dat andere blog spreekt over een heel andere ervaringswereld: ervaring met leerkrachten, en natuurlijk leerlingen!

Want op straat... daar vind je normalerwijze de volwassenen of zij die denken dat te zijn. De hersenen van die groep zijn ofwel helemaal geopend en klaar voor nieuwe ervaringen, of helemaal verstard door de soms twijfelachtige waarden die hen door de ouders, door de school en door de media werden meegegeven. Daar valt niet veel meer aan te sleutelen. Die hersenen staan op automatische piloot en evolueren niet meer.

Dat andere blog noemt 'Schoolperikelen', en wil je het onmiddellijk bekijken, scrol dan op mijn blog naar beneden, tot je in de marge 'Mijn favorieten' ziet. Daaronder klik je op 'Lieve', en je bent op haar blog. Sterk aanbevolen aan iedereen die zich nog Vlaming voelt en naar oorzaken van de spaakgelopen maatschappij zoekt.

Want hoewel oorzaken ook wel op straat kunnen beginnen, beginnen ze toch meestal op school en bij wat het kind wordt aangeleerd. De straat wordt dan de spiegel van de school en de gehele opvoeding. En helaas blijkt dat die spiegel, als hij eenmaal helemaal vervuild is geraakt op school, nog maar zelden kan schoongemaakt worden.

Blijkbaar snappen veel leerkrachten helemaal niet welke onherstelbare schade ze soms kunnen aanrichten in die prille kinderhersentjes!

Een andere reden om dat blog aan te prijzen is dat ik erover denk het in de toekomst wat kalmer aan te gaan doen om niet in herhalingen en gezaag te vervallen. Want daar betrap ik mezelf regelmatig op. Die lege periodes kunnen jullie dan gebruiken om wat te gaan... euh... duingrazen in dat andere, heel interessante blog.

Willy.