Zo. Sommige van die vrome, zedige nonnekens die zo zalig verheerlijkt naar ‘den hoge’ konden opkijken deden het dus ook…

Het ondenkbare is geschied: Ook brave nonnekens bleken zich dus wel eens te vergrijpen aan kinderen! En eerlijk gezegd lucht het me wel een beetje op dat het niet altijd van de kant van het sterke geslacht moet komen. Onze goede naam werd al genoeg door het slijk gesleurd.

Wie had dàt nu kunnen denken? Vrouwelijke verkrachters! In de gewone samenleving lijkt het al ondenkbaar… maar dat het dan juist onder die groep streng-zedige nonnekens moet gebeuren…

Maar wat wil je? Een instelling die zijn volgelingen in een onnatuurlijke dwangbuis perst moet vroeg of laat de weerslag verwachten. En eerder vroeg dan laat.

Wat ik me altijd al heb afgevraagd is: wat dreef of drijft die meisjes naar het klooster? Onverwerkt liefdesverdriet? Angst zich lichamelijk en geestelijk bloot te geven aan een man? Geen ridders op witte paarden gevonden? Lesbische trekjes waarover vroeger niet kon gepraat worden, laat staan dat ze konden ‘ge-out’ worden? Ontbreken van sexuele gevoelens? Geen levensvatbaarheid in de normale wereld?

Of… ‘roeping’? Maar ook dàt woord heb ik nooit begrepen. Welk goddelijk wezen zal nu gaan roepen dat je onnatuurlijk, en dus ook ongoddelijk moet gaan leven?

Of is het niet waar dat (hún doctrine) god de mens heeft geschapen met al zijn gevoelens en lusten?

Of is die god een geïnspireerde sadist?

O ja, ze zullen er wel zijn hoor, zo van die idealistische tienertjes die denken de wereld te kunnen redden van zonde en onkuisheid… denken de hel te kunnen verbannen, maar tegen de tijd dat ze het doorhebben zélf in die hel zijn terechtgekomen!

Maar denken ze dat nog als ze wat ouder worden, behoeftes voelen maar niet meer uit hun dwangbuis kunnen? Joost zal het weten.

En Joost blijkt het dus wel geweten te hebben zoals we allemaal konden horen op het nieuws.

Die mensen dan tot overmaat van ramp in een machtspositie brengen ten opzichte van onschuldige kinderen maakt het plaatje natuurlijk helemààl compleet. Arme kerk… waar zaten je gedachten?

Gelukkig… een en ander komt boven water. Het topje van de ijsberg? Waarschijnlijk wel! En onmiddellijk stelt zich dan de volgende vraag: hoeveel van die pathetische wellustelingen, mannen of vrouwen, zijn er zondermeer mee weggekomen in het duistere verleden?

Dat verleden waarin niemand een instelling als de kerk ook maar durfde in twijfel te trekken?

Dat verleden waarin twijfelen aan de kerk regelrecht naar de hel en de eeuwige verdoemenis leidde?

Dat verleden waarin leven lijden moest zijn, wilde je ‘goed’ geleefd hebben volgens de kerk!

Dat verleden waarin je niet op een fatsoenlijke job moest rekenen als je niet elke zondag vroom ter kerke ging?

Dat verleden waarin je moést ‘geloven’ in wat je wijsgemaakt… en aangedaan werd!

Hoeveel huwelijken zijn daardoor kapotgemaakt?

Tja, ze hebben het die verkrachters (en -sters) toch wel héél erg gemakkelijk gemaakt! De allerhoogste wetten, die van god en de kerk, leken hen wel op het lijf geschreven om hun duistere praktijken ongestoord te kunnen uitoefenen.

‘Geloven’ zondermeer? Laat mij maar eerst zien of ondervinden! En dan zien we wel wat we al dan niet willen geloven.

Maar gelukkig, de meerderheid van ons, westerlingen, begint ondertussen al het ware licht te hebben gezien! Nu moeten enkel bepaalde andere volkeren nog volgen om een normale samenleving en een betere wereld te kunnen vormen. Een samenleving, niet langer gestoeld op hoe je hersenen ‘gespoeld’ werden, maar op wat je als mens écht zou moeten aanvoelen.

Willy.