De Goddelijke liefde, (agapí¨) in het Oude testament,eerste van vier afleveringen.
Over de van God uitgaande liefde is zoveel te vertellen, dat ik tenslotte déze keus heb gemaakt: ik begin met behulp van de concordance maar in het Oude testament en zoek daaruit vier groepen van vier teksten.
Hier komen ze; de vier van de eerste groep:
1 Samuel 18 v 1 en 3; " Jonathan die bij dit gesprek, (tussen Saul en David) aanwezig was, voelde zich meteen sterk tot David aangetrokken en vatte een innige vriendschap voor hem op. Hij, (Jonathan), die David zo lief had als zijn eigen leven, sloot vriendschap met hem".
2 Samuel 1 v 26. David... over de gesneuvelede Jonathan sprekende: "Jonathan ligt gesneuveld op de heuvels. Het verdriet verstikt me.... Jonathan !, je was mijn broeder en mijn beste vriend. Jouw liefde was mij dierbaar , meer dan die van vrouwen..."
Spreuken 10 v 12 "Liefde dekt alle fouten toe".
Spreuken 16 v 6; "Zonden worden toegedekt door liefde en trouw,"
Jonathan was een held van de Heer God. Toen zijn vader Saul maar bleef aarzelen bij een veldslag, omdat hij te weinig mannen dacht te hebben om de Filistijnen te verslaan, (1 Samuel 13), redeneerde Jonathan: "God kan evengoed met weinigen voor een overwinning zorgen als met velen", (14 v 6). En God honoreerde deze moed.
Geen wonder, dat deze geloofsheld zijn hart voelde opspringen, toen hij (18 v 1) een andere geloofsheld ontmoette, even vertrouwend óp en liefhebbend tót de Heer. Er ontvouwde zich een gestelijke liefde tussen die twee , die aardse liefde verre overtrof.
En toen, jaren later, Jonathan droef sneuvelde, verwikkeld in een strijd, die zijn vader, Saul, wel móest verliezen vanwege zijn (Sauls) zonden, zei David in zijn schitterende klaaglied: "Jouw liefde was mij dierbaarder dan die van vrouwen". Mensen, die niets van de geestelijke heerlijkheden snappen, hebben hiervan gemaakt, dat het hier om twee homosexuelen ging. Maar wij, gelovigen, die door de genade van God begrip gaan krijgen van hemelse werkelijkheden, leren begrijpen, dat er een hoge geestelijke liefde van Godswege is, die ook ons mensen, kan gaan bezielen. En die Goddelijke liefde gaat ver boven de 'phileios' en de 'eros' uit.
Het is goed voor ons om in de sam rond te kijken naar al die dappere strijders om ons heen en : - al die ademloos luisterenden naar de preek - al die enthousiast zingenden - al die met handgeklap de Heer lovenden - al die met geheven armen de Heer aanbiddenden met onze geestelijke liefde te omringen. Wat zal het goed zijn , wanneer talloze David-Jonathan-combinaties ontstaan.
En wanneer in de ontwikkeling van al die medegelovigen remmende factoren zijn, die naar Spreuken 10 v 12 tot overtredingen leiden, dan zullen wij ons niet teleurgesteld van die ander afwenden, maar in liefde vermanen, terechtwijzen en weer'in de rails tillen', krachtig daartoe gemaakt door de geestelijke liefde, die van God uitgaande, door de Heilige Geest .... die altijd terugwijst naar het opbouwend werk van Jezus, ....in ons hart is gewekt.
En echt aan de dag tredende zonde wordt niet vergoeilijkt, maar in liefde toegedekt door ons tot God uitgaand gebed, inhoudende dat onze medegelovige de weg moge terugvinden.
Tot zover de eerste vier. Werk dit maar verder voor jezelf uit.
Zo nu en dan even een nieuw ´plan de campagne´. We hebben nu alle ´negen geestesgaven´doorgewerkt en staan voor de keus, wat nu Eerder had ik het plan als hieronder vermeld. Ik voel nu toch meer voor ´een mix´. De ´geestesvrucht´is negendelig. En als ´verdere Geestesgaven´worden er veertien genoemd. Mijn definitieve plan wordt, om wat meer afwisseling te heben Liefde, vrucht Dienstbetoon, gave blijdschap, vrucht onderwijs, gave vrede, vrucht vermaning, gave meedelen van stoffelijke gaven, gave vriendelijkheid, vrucht leidinggeven, gave lankmoedigheid of geduld, vrucht apostel, gave profeet , gave goedheid, vrucht evangelist, gave herder, gave goedheid, vrucht leraar, gave bemoediging, gave trouw, vrucht gastvrijheid, gave zachtmoedigheid of mildheid, vrucht helpen, gave zelfbeheersing, vrucht voorbede, gave.
En natuurlijk blijft daartussendoor de behandeling van ´de gemeente´doorgaan.
Volgens dit schema nu ´voorwaarts, in Jezus´naam´.
Daag Ger
BIJLAGE Ik wil telkens 2 verhandelingen geven over; de gemeente en daarna twee topics over...ja waarover.
Na beraad vond ik deze redenatie: Na 'Geestesgaven' wordt er meestal aandacht besteed aan de 'negendelige Geestesvrucht'. Maar er zijn nog veel meer Geestesgaven, dan de negen gaven, die wij nu bijna alle besproken hebben op een deel van 'genezingen' na en de laatste gave, die van 'krachten'.
Maar de vrucht van de Geest is zo belangrijk, die behandel ik nu eerst en daarna 'de verdere gaven', die genoemd worden.
Dan wordt het schema voor de onderbrekingen van 'de gemeente' dus: - Liefde - blijdschap - vrede - vriendelijkheid - lankmoedigheid of geduld - goedheid - trouw of geloof - zachtmoedigheid of mildheid - zelfbeheersing
En daarna volgen dan : Uit Romeinen 12 v 6 -8 - dienstbetoon - onderwijs - vermaning - stoffelijke gaven meedelen - leidinggeven
en uit Efeze 4 v 11-12: - apostel - profeet - evangelist - herder - leraar,
terwijl ik verder nog verspreid tegenkom: - bemoediging - gastvrijheid - helpen - voorbede, alle benoemd als 'gaven',
waarvan de schrift verder zegt, - dat wij gaven hebben, onderscheiden naar de genade die ons gegeven is, Romeinen 12 v 6 - dat wij de ons geschonken gaven niet moeten veronachtzamen, 1 Tim 4 v 14
Jacobus 5 v 9 Klaag niet over elkaar, broeder en zusters, want daarmee roept u een oordeel over u af. Bedenk dat de rechter voor de deur staat.
Jacobus 5 v 16 Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet.
1 Petrus 1 v 22 Nu u gehoorzaam bent aan de waarheid, is uw hart gelouterd en kunt u oprecht van uw broeders en zusters houden; héb elkaar dan ook onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart.
1 Petrus 4 v 8 Heb elkaar vóor alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden.
1 Petrus 4 v 9 Wees gastvrij voor elkaar , zonder te klagen
1 Petrus 4 v 10 Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft , gebruiken om de anderen, de ´elkaren', daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gos veelsoortige gaven betaamt.
1 Petrus 5 v 5 In de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade.
1 Johannes 1 v 7 Wanneer wij onze weg in het licht gaan, zoals hijzelf in het licht is, dan zijn wij met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, Gods Zoon, ons van alle zonden.
1 Johannes 4 v 7 Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God.
1 Johannes 4 v 11 Geliefde broeders en zusters....als God ons zó heeft liefgehad, moeten ook wij elkaar liefhebben.
Dit waren dus de laatste ´elkaar´teksten. Wat een rijke oogst weer.
Geen geklaag meer, wanneer de Heer God ons in de gemeente in aanraking laat komen met hinderlijke mensen. Al die mensen zien als ´talenten´, die hij ons heeft toevertrouwd...
Want zó kun je de ´talenten´uit Matth 25 óok zien. Jezus noemt in ´het hogepriesterlijk gebed´ van Johannes 17, toch ook de mensen, die God hem heeft gegeven, die van God waren ,10, als ´aan hem toevertrouwd´ en hij legt er verantwoording van af, hoe hij met die hem gegeven mensen, die ´kansen´, is omgegaan.
....en dan zullen wij ook geduldig omgaan met de ´moeilijke mensen´in de gemeente.
En mij, Jacobus 5 v 16, is het overkomen, dat ik mijn zonden beleed en openbaar maakte aan oudsten in de gemeente en werkelijk genas van een psychisch lijden.
En, Jacobus 5 v 16, wat is het goed om elkaar bestendig lief te hebben.
Ga zo maar door. maak voor de andere teksten zélf maar uw toepassing.
Maar om nog even bij die andere toepassing van het begrp ´talenten´te blijven.,....
niet dus de talenten, die aan u als karaktergegevenheden zijn geschonken maar uw medemensen, vooral uw medegelovigen, die u op uw weg door het leven tegenkomt
...als er staat . Vermeerder uw talenten, dan ligt voor u een mooie taak gereed.
Alle mensen, die u ontmoet, behoort u .ín kwaliteit te verbeteren´, doordat u aan hen de woorden van God op een aangepaste en voor dat moment en die situatie geschikte vorm voorhoudt. Zo zullen wij elkaar opbouwen tot volgelingen van de Heer Jezus, die steeds meer op hem gaan lijken.
Efeze 4 v 32 Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft.
Kolossenzen 3 v 9 Bedrieg elkaar niet, nu u de oude mens en zijn leefwijze afgelegd hebt.
Kolossenzen 3 v 13 Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te vewijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven.
Kolossenzen 3 v 16 Laat Christus' woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid.
1 Tessalonicenzen 5 v 11 Dus...: troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld, zoals u trouwens al doet.
1 Tessalonicenzen 5 v 15 Zie erop toe dat niemand kwaad met kwaad vergeldt en streef altijd naar het goede, zowel voor elkaar als voor ieder ander.
Hebreen 3 v 13 Wijs elkaar terecht , elke dag dat dit 'vandaag'( uit v 7-11) nog geldt opdat niemand van u halstarrig wordt, omdat hij door zonde verleid wordt.
Hebreeí«n 10 v 24 Laten we opmerkzaam blijven en elkaar ertoe aansporen lief te hebben en goed te doen.
Hebreeën 10 v 25 Inplaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, laten wij elkaar juist bemoedigen en dat des te meer naarmate u de dag van Jezus' komst ziet naderen.
Jacobus 4 v 11 Spreek geen kwaad van elkaar broerders en zusters.
Wat een staalkaart van heerlijke verplichtingen, die, in liefde volbracht, door de kracht van de Heilige Geest, geen drukkende last zijn, maar een blijde uiting van 'het nieuwe leven'.
Ik zie jullie al bezig: - met vriendelijk, barmhartig en vergevend te zijn jegens dat vriendinnetje, dat je op de jeugd heeft dwarsgezeten. - met het afzien van jokkentjes over verkeringen, die je zou wíllen hebben en in je fantasie al hebt door 'wishful thinking'. - met het vergeven van die andere jongen, die hinderlijk is en die je verdriet heeft bezorgd. - met het verstandig terechtwijzen van de kameraad, die opeens een beetje áfwijkend gedrag vertoont; kleren zwart, gezicht wit. - met het opbouwen van die ander, die elders alleen maar afgebroken wordt, zodat zijn zelfbeeld op het vriespunt is aangeland - met.....nu ja : vul zelf maar in; er is nog genoeg te overdenken.
Van de zesendertig teksten met het woord 'elkaar'erin, die Coos zo nijver bij elkaar gezocht heeft,zijn er nu nog 32 over. Ik deel de teksten , die allen iets met 'de gemeente' te maken kunnen hebben, nu in drie, ongeveer gelijke delen.
Romeinen 12 v 5 Wij zijn sámen éen lichaam in Christus . We zijn, ieder apart elkaars lichaamsdelen. Romeinen 12 v 10 Hebt elkander lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. Romeinen 14 v 13 Laten wij elkaar daarom niet langer veroordelen, maar neem u voor, uw broeder en zuster geen aanstoot te geven en hen niet te ergeren. Romeinen 15 v 7. Aanvaard elkaar daarom ter ere van God, zoals Christus u heeft aanvaard. Romeinen 15 v 14 Broeders en zusters , ikzelf ben er van overtuigd dat u inderdaad niets dan het goede wilt en dat het u niet aan kennis ontbreekt, zodat u ook in staat bent om elkaar terecht te wijzen. 1 Corinthe 12 v 25 Het lichaam mag niets van zijn samenhang verliezen, maar alle leden behoren elkander met dezelfde zorg te omringen. Galaten 5 v 13 Broeders en zusters, u bent geroepen om vrij te zijn.Misbruik die vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen , maar dient elkaar in liefde Galaten 5 v 15 Wanneer u elkaar aanvliegt, pas dan maar op dat u niet door elkaar wordt verslonden. Galaten 5 v 26 Laten wij elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen. Efeze 4 v 25 Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid tegen elkaar, want wij zijn elkaars ledematen. Efeze 4 v 2 Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraagt elkaar uit liefde.
Wanneer ik deze teksten nu zo doorlees, wat is er voor mij nog aan to te voegen. Jullie hebben allemaal al veel bijbelstudie achter de rug en jullie zijn in allerlei seminars enz geoefend in het overdenken van bijbelteksten Ik vraag jullie dan ook, deze bijbelteksten voor jezelf door te denken en er onder gebed en dankzegging alles uit te halen, wat je in betere conditie kan brengen in het koninkrijk, waar jullie al zijn binnengetreden, maar waarin je altijd maar verder kunt gaan en nieuwe schatten ontdekken.
Al die velen, die om je heen zitten in de zondagmorgensam, bezie ze met liefde en met warme belangstelling. Vanmorgen in míjn sam zag ik een jonge vrouw, die in roerloze aandacht, helemaal voorovergebogen, de boeiende spreker de woorden uit de mond keek. En toen hij even later heel spannend werd, klemde ze haar handen rond haar stoelzitting. En even verderop zag ik zo'n lief paar; de man heel groot en dik, het vrouwtje heel broos en klein. Toen de spreker heel innig werd, sloeg zij haar arm om hem heen, maar hij was voor haar niet te omvamen.
Ach; je kan zo vertederd genieten van al die mede-luisteraars. Geef aan al die medereizigers naar het koninkrijk alle eer en genegenheid, die je maar kunt opbrengen. O zeker; er is wel eens iets, waaraan je je zou kunnen ergeren, een kind, dat maar heen en weer draaft, en de ouders merken maar niets. Maar bid dan maar, of de Heer het regelt. En wanneer er eens iemand goedbedoeld, maar lang en met wat omhaal bidt, aanvaard dat dan en heb een ruim hart. En vooral: spreek het met God door en vraag hem om 'de zaak bij te stellen'.
Bekijk zo al deze teksten en laat je erdoor zegenen.
De gave van krachten, zesde en laatste verhandeling.
Hiervoor werd gesproken over de scháduw van Petrus, die al voldoende was om mensen te genezen.(Hand 5 v 15)
En eerder was sprake van kledingstukken van Paulus, die op zieken werden gelegd, kennelijk bij zijn afwezigheid, en die genezing aanbrachten.
Ook weer een voorbeeld van de gave van krachten. Maar duidelijk is dat het hier zo iets uitzonderlijks betreft, dat wij dat beter niet kunnen gaan nadoen door onze zakdoeken of anderszins rond te zenden. Dit gebéurt wel en ik wil er verder niets over zeggen dan alleen deze twee dingen: - de gave van het doen van krachten is in de bijbel getekend als 'vrij spaarzaam voorkomend' althans in déze bedeling. Dan behoren wij die niet min of meer massaal-automatisch te gaan nadoen met gezalfde doekjes enzo. - de gave van krachten is aan de gemeente gebonden. Immers; Efeze 3 v 10 zegt; "Zo zal nu door de kerk (de gemeente) de wijsheid van God in AL haar schakeringen, (dus ook die van de gave van krachten) bekend worden aan alle vorsten en heerserss in de hemelsferen".
De gave van krachten is daarom niet het eerste werkterrein van mensen, die buiten enig gemeenteverband staan. Maar de gave is jullie werkterrein binnen het kader van een gemeente, waartoe jullie behoren en die toezicht kan houden.
De gave van krachten is een kracht van de toekomende eeuw, die naar Hebr 6 v 5 ook nu al geopenbaard wordt.
De gave van het doen van krachten is geen verre toekomstmuziek. Maar jullie, jongens en meisjes, mannen en vrouwen, zijn door de vervulling met Gods Geest, door Gods genade in zekere zin 'eerstelingen onder Gods schepselen', (Jacobus 1 v 18).
Jullie dachten al een heerlijke werkring tegemoet te gaan in de dienst van Onze Heer Jezus Christus. Maar de rijkdom van die werkkring is nog veel groter dan jullie hadden verwacht. Je er nu naar uitstrekken, je kruit droog houden tot de tijd ín deze 'eeuw'er eventueel is, maakt je ook geschikt om in de komende eeuwen ingeschakeld te worden, ((Hand 3 v 21).
'De gave van krachten'heeft niets met de occulte wereld te maken, is dienaangaande niet neutraal, maar diametraal daar tegenoverstaande. Herinner jullie je nog de genezing van de verlamde aan de 'Schone poort', Handelingen 3.
Zo op het eerste gezich is hier van een genezing sprake.... 'genezing van Godswege' en 'een kracht van Godswege'liggen overigens dicht bij elkaar ...maar er is hier toch wel sprake van 'een kracht', immers : er wordt gesproken van 'een teken van genezing' (Handelingen 4 v 22) krachtens een bovennatuurlijke kracht. Er was ditmaal ook geen actieve medewerking bij de verlamde, zoals je dat veelal ziet bij Goddelijke genezing. En tegen de verbluft toekijkende menigte zegt Petrus dan ook: (Hand 3 v 12):"Israelieten, waarom bent u zo verbaasd en waarom staart u ons aan alsof het aan onze eigen kracht en vroomheid te danken is dat deze man weer kan lopen".
Geen enkele gedachte aan paranormale begaafdheid mag bij een 'werking van een kracht' post vatten.
Elia was toch ook geen magiër. Jacobus 5 v 17 vermeldt omtrent hem: "Elia was een mens als wij en nadat hij vurig had gebeden dat het niet zou regenen, is er drieën eenhalf jaar geen regen gevallen. Toen bad hij opnieuw en de hemel gaf regen, en het land bracht zijn vrucht weer voort".
De gave van krachten kan zelfs nog weer méer ongewoon zijn dan deze gave toch al is. Lezen wij Handelingen 19 v 11, dan staan wij versteld: "Door Gods toedoen verrichte Paulus buitengewoon grote wonderen, zelfs de doeken en de werkkleren, die hij gedragen had werden naar de zieken gebracht, zodat ze genazen en de boze geesten hen verlieten". En Petrus overkwam iets dergelijks, (Handelingen 5 v 15).
O lui, er is zoveel mogelijk in de dienst van de Heer door de genáde van de Heer.
Maar of je nu door Gods kracht, gepaard aan je eigen bereidwilligheid om met God mee te gaan, - zieken geneest door handopegging - misschien zelfs ooit een kracht doet, denk er altijd om: Geen bewondering voor jullie zelf; kap dat gelijk af. Ook geen waasje om je heen van een mysterie, nee alléen Gods kracht.
En altijd de geestelijke oren wíjd open om de aanwijzingen van de Heer op dit gevoelige gebied te kunnen horen en opvolgen.
Nog altijd maar verder met 'elkaar' teksten: (we zien wel, waar het schip strandt).
Johannes 15 v 12: Jezus zegt; " Mijn gebod is dat jullie ekaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad".
Hoe Jezus ons heeft liefgehad, is ons allen bekend. Hij heeft zich voor ons overgegeven en in zijn sterven ons aller zonden gedragen.
Op vele wijzen is zijn liefde voor ons bezongen. Maar die liefde bleek ook tijdens zijn vele confrontaties met mensen, die zijn pad kruisten. - wanneer hij notoire tegenstrevers de les las, had zijn bestraffing toch altijd tot ondergrond de wil om hun de ogen te openen voor het onheil dat ze tegemoetgingen en om ze de weg van het heil te wijzen - wanneer de mensen hem het meest extreme leed berokkenden, bad hij nochtans: " Vader,vergeef het hun, want zij weten niet, wat ze doen". - Wannneer hij geen dank ondervond, zoals toen bij negen van de tien melaatsen, hield hij niet op met goeddoen - Wanneer mensen tegen hem scholden, schold hij niet terug, maar legde de zaak aan zijn Vader ter afdoening voor. - Wanneer hij stakkers ontmoette, die buiten de kring van nette mensen stonden, dan betoonde hij ook hun liefdevolle aandacht. - wanneer hij onderricht kon geven, lette hij er niet op, of het toevallig om éen Samaritaanse vrouw ging of om duizenden. Hij gáf onderwijs, wanneer de Vader hem zo geleid had.
Toegepast op ons in de gemeente zouden wij kunnen zeggen;
- misschien zullen jullie, jonge, vurige Christenen, wel eens mensen tegenkomen, die jullie met je goede bedoelingen willen tegenhouden. Wanneer jullie 'opwekkingsliederen'een kleine plaats willen geven in het geheel van de eredienst, houden zij dat tegen. En nu behoor je toch die mensen zó lief te blijven hebben, zoals Jezus ons allen liefhad. - Het kan voorkomen, dat anderen in de gemeente je pijn doen. Het zal in de verste verte niet vergelijkbaar zijn met wat mensen de Heer Jezus hebben aangedaan. Maar zorg: - - niet alleen voor 'korte tenen', zodat ze niet gauw daarop trappen - - maar ook voor een liefdevol gemoed, dat maakt, dat je in onderling niet zo leuk verlopende confrontaties liefde houdt voor medegelovigen, medegemeenteleden daaronder begrepen - het kan ook zijn, dat jij je uitslooft in een niet zo showerige bediening... je smeert duizenden broodjes bij 'de instuif', week na week. En niemand geeft je nu eens een aai over je bol. Als je al die boterhammen maar blijft beleggen zonder drenzerig gevoel: "Niemand ziet mij staan", dan is er wel echte liefde jegens medegelovigen in het spel. - in de gemeente zal het niet zoveel voorkomen, dat mensen tegen je schelden, maar opmerkingen zoals: "Je was toch wel érg aanwezig hè...vanmorgen met alwéer een profetie!", behoren toch niet helemaal tot de onmogelijkheden. Slik dan maar eens en zeg tegen 'Vader'; " Heer....ik wil hier mijn voordeel mee doen. U kent mijn goede trouw en eerlijke bedoelingen . maar voor zover er iets bij mij te verbeteren valt,....altijd bereid". En blijf vriendelijk. - Soms zul je weinig opvallende medegemeenteleden ontmoeten en het zal tot een gesprek komen. Probeer je er dan niet vlug van af te maken, maar houd contact met Gods Heilige Geest. Laatst overkwam mij iets dergelijks, toen ik echt wel gepresseerd was. Ik riep: "Maar nu ga ik op de fiets", maar de Heilige geest riep mij terug en ik zette het gesprek voort. En toen pas werden er spijkers met koppen geslagen.
Moge jullie houding in de gemeente iets vertonen van die liefde, die Jezus op het heerlijkst sierde.
(Voor het eerst dat ik ze eens bij elkaar zie; in mijn concordance ontbreekt als zoekwoord 'elkaar' of 'elkander'. Dank je Coos, voor dit zoekwerk).
Johannes 13 v 35: "Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn".
En hier staat wéer de gemeente in het volle licht. Wat is de plaats, waar de volgelingen van de Heer Jezus elkander het meest frequent ontmoeten ?: de gemeentesamenkomsten. Daar behoort die liefde allereerst beoefend en geoefend te worden.
Wat is het gevolg: iedereen- ook onder de buitenstaanders- behoort die onderlinge liefde te zien en dan te bedenken: "Wat is dit toch! Die liefde, die onderlinge warmte is hoger dan de kameraadschap, die je in andere verbanden wel ziet".
En de uiteindelijk bedoeling is, dat - met name- ongelovigen- in die onderlinge liefde, die diepe liefde voor elkaar, iets zien van Christus. Immers, de liefde, die wij onder elkander behoren te hebben, is een liefde van Christuswege, door de Heilige Geest 'ingestraald' in ons innerlijk.
Sommige onder die buitenstaanders, met nog iets van een echo aan vroeger in het hart, toen zij zelf ook wel van Onze Heer Jezus Christus hoorden, zullen zeggen: "Ach, wat denk ik nu aan vroeger, toen wij op kinderclub zongen: 'Jezus houdt van alle kleine kinderen' . Toen kon ik mij zo warm en veilig voelen. En - hoe het komt, weet ik niet-: nu ik die mensen hier elkaar zo warm zie begroeten bij het uitgaan van deze bijeenkomst, is het net , of zij iets van die warmte van Jezus hebben....of zij zich bij elkaar veilig voelen.
O; ik vóel het; deze mensen zijn van Jezus. En na al die jaren van kille afstandelijkheid ten opzichte van de wereld om mij heen en van kille afstandelijkheid van hen jegens mij, verlang ik opeens weer naar die veilige geborgenheid van dat kleine poosje uit mijn prille jeugd terug. Het is net of Jezus opeens een beetje zichtbaar voor mij wordt".
Tot zulke goede gevolgen kan uw liefde tot elkaar leiden.
Die liefde tot elkaar zal zich niet moeten beperken tot je eigen groepje. Ouderen, die over het algemeen in een samenkosat naar voren trekken; - ze worden wat hardhorender - het is vooraan rustiger dan achterin, zullen zich ook eens in die achterste rijen moeten begeven, waar de jeugd is, met achter hen nog weer de rij van de prille tienertjes, die spelletjes met elkaar zitten te doen op hun zakcomputer.
En de jeugd zal zo nu en dan eens uit de 'achterste bankensaamhorigheid' moeten komen naar daar, waar 'de gevestigden' samenklonteren.
En altijd maar weer met de Heer Jezus overleggen: "Heer...ik wil deze 'bijna vreemden' ook liefhebben".
En vraag allemaal maar aan de Heer, of hij je geen gevoelsmatig opgefokte 'philomeia', (menselijke sympathie) geeft, maar liefde, door de Heilige Geest in jullie hart uitgestort.(Rom 5 v 5).
Dat kan immers, ook al ben je nog maar een tiener. En het kan nog, ook al ben je al heel oud. Immers in deze tekst staat: "Gods liefde is in onze harten uitgegoten door de Heilige Geest, die ons gegeven is".
De gemeente: een goede oefenplaats voor de realisering van de onderlingen agapè, (de van God afkonstige liefde).
Een werking van Goddelijke krachten kan ook negatieve gevolgen hebben.
Denk aan Ananias en Saffira. Zij bedrogen de Heilige geest in een heel cruciaal tijdsgewricht. De jonge gemeente was zich net aan het vormen, was nog weinig talrijk. Een binnengeslopen onreinheid was voor het nog kleine aantal gelovigen zeer destructief.
De vijand slaat ons christenen, met bijzondere, schoon kwalijke interesse gade.
En toen Petrus deze mensen ontmaskerde, stonden zij opeens buiten Gods beschermende palissade en konden de boze machten hen met grote kracht belagen. Dit neemt overigens niet weg, dat zij heel wel behouden kunnen zijn voor de eeuwigheid. Als er voor satan muziek in hen had gezeten, was hij misschien voorzichtiger met hen omgesprongen.
Dit voorbeeld is ons ter lering, al zullen mensen, die van de Heer afwijken en bedrieglijk zijn, niet altoos even ogenblikkelijk en gestreng behandeld worden als dit echtpaar.
Vele malen zien wij in het Oude Testament, dat er bij de gave van krachten scheppingsenergie vrijkomt in allerlei vormen: - wat denk je van de staf van Mozes, die de staven van de tovenaars opat, toen al die staven slangen werden - wat denk je van de zee, die door Mozes' staf werd gekliefd, waarna velen gered werden en velen omkwamen, toen de wateren zich weer sloten. - en zo nog vele voorbeelden meer.
In het Nieuwe Testament hoef ik alleen maar te wijzen op de wonderen van Jezus: - hij veranderde water in wijn - hij vermenigvuldigde brood. Ja ...Jezus verrichtte krachten, wonderen en tekenen temidden van de mensen, zo zegt Petrus in Hand 2 v 22.
En jullie...jullie behoeven dit alles niet 'voor kennisgeving aan te nemen'.
Nee, voor jullie ligt er een grote taak ook in dezen:
Spreekt Openbaring 11 niet van de eindtijd, waarin Christenen van dán.... en hoe kort en dichtbij kan 'dan' al zijn ...grote tekenen zullen doen ter wille van het zich baanbrekende koninkrijk van God.
Nu niet zeggen: "Dat zijn toch Mozes en Elia of/en Jozua en Zerubbabel, die het vuile werk dan opknappen": nee, júllie zijn het misschien...
Geestvervulde Christenen van dán zullen geweldige dingen doen: - zij doen geestelijk vuur uit hun mond komen, dat hun tegenstanders geestelijk doodt, (5) - zíj kunnen de hemel sluiten, zodat er geen regen valt - zij hebben de macht om water in bloed te veranderen, - zij kunnen de aarde treffen met allerlei plagen( 6). Maak je gereed voor de taken, die jullie wachten. Ze zullen groots en moeilijk en verheven en ten dienste van Gods Koninkrijk zijn.
De gave van 'werking van krachten'; derde gedachte:
De duivel is 'altijd de aap van God'. Ook in zijn duistere rijk is sprake van 'werking van krachten'.
Denk maar aan de geschiedenis in Samaria, waar Simon de tovenaar, de grote tegenpool was van Filippus. Die Siomon was geen kleine jongen in de occulte wereld. Hij bracht het volk van Samaria in verbijstering. Hij werd daar genoemd 'de grote kracht van God', (Handelingen 8 v 10).
Simon gaf eigenlijk een voorproefje van wat op veel groter schaal getoond zal worden door de antichrist. 2 Thessalonicenzen 2 v 9 zegt immers: "De komst van 'de wetteloze mens' is het werk van satan en gaat gepaard met groot machtsvertoon en valse tekenen en wonderen".
De wereld van vandaag húnkert naar tekenen en wonderen en machtsvertoon van de onzienlijke wereld. Het leven is veel te vlak en te weinig verrassend geworden. En wanneer de tekenen en wonderen en het 'schijn-heilige' machtsvertoon dan kómen, dan vliegt het gros van de mensheid er toch weer in, net zoals toen de burgers van Samaria.
Ik verwacht van jullie, die in veel grotere stormen gaan staan dan ik tot dusver, dat jullie de gave van 'onderscheiden van geesten', waarover in een vorig onderwerp gehandeld werd, dan volop zullen bezitten om stand te houden in die kwade dag. Dan kunnen jullie voor de mensen van dán net zo zijn als Petrus, Johannes en Filippus voor de burgers van Samaria. Wat gebeurt er, wanneer door toedoen van satan 'schijnwonderen' gebeuren. Sterke, occulte geesten verdringen minder krachtige demonen van ziekte of verslaving. Maar die sterkere, occulte geesten kunnen, krachten hun verderfelijke afkomst, geen definitief, blijvend herstel bewerken. Hun uiteindelijk product is : meer ellende.
Maar wanneer Jezus boze geesten uitdreef, dan gebeurde, wat Matth 12 v 28 zegt; "Als ik door de Geest van God demonen uitdrijf, dan is het koninkrijk van God bij jullie gekomen".
Volg de Heer Jezus oók in dit opzicht, zoals jullie hem al in zovele opzichten volgen.
ZESENDERTIG TEKSTEN, DIE EROVER SPREKEN, HOE WE MET ELKAAR DIENEN OM TE GAAN.
De toepassing in de gemeente als voornaamste leidraad.
Jullie zullen mogelijk tegen me zeggen; "Ger....je doet ze toch niet alle 36 ?! Dan komen we nérgens".
Maar dan vraag ik: "Moeten we dan 'ergens' komen ? Ze zijn stuk voor stuk zo steengoed. Och; laat de Heer het maar leiden. Ik denk ook niet dat we ze alle 36 nodig hebben, maar.... ach; we zien wel".
Coos, de broer van Wim, heeft ze voor ons uitgezocht. Uit de concordance haal je dat niet. Laat ik maar pronken met andermans, in dit geval Coos' veren.
O ja....Willem, die broer dan, heeft indertijd - in 2001, vlak na 'de torens'- deze website gestart. Velen weten dat al niet meer; dus - op Willems website - dóor met Coos z'n veren.
Markus 9 v 50: "Zout is goed ! Maar als het zout zijn kracht verliest , hoe zullen jullie het zijn kracht dan teruggeven ? Zorg dat jullie het zout in jezelf niet verliezen en bewaart onder elkander de vrede".
(Coos volgt de NBG, maar ik nu toch maar de NBV. Ieder heeft weer zijn eigen stijl).
Ik trek hier nog even vers 49 bij. "Iedereen moet met vuur gezouten worden".
In vers 45-47 .... nu tooi ik mij weer met de veren van 'de Korte Verklaring' ....wordt de eis gesteld: Breek met alles wat het leven met God bedreigt, de ziel in haar gemeenschap met God in gevaar brengt.
In dat verband verwijst: "Iedereen moet met vuur gezouten worden", naar het vuur,dat volgens Numeri 31 v 23 een ritueel reinigingsmiddel is.
Ieder kind van het koninkrijk moet in zelfverloochening een offer brengen. Dagelijks moet 'de oude mens' in het vuur sterven. Zo, doordat de naar de wereld toegekeerde en heel gemakkelijk door die omgeving te beí¯nvloeden ziel van de mens zich dagelijks laat reinigen van: gebrek aan liefde en blijdschap en vrede en vriendelijkheid en zelfbeheersing ...om zo maar eens wat delen van de Geestes-vrucht te noemen brengen wij die ziel in het vuur van de reiniging van Godswege. Daardoor worden wij gezouten. Een onveermijdelijk offer, dat elk kind van God gaarne zal willen brengen. Immers, wat is er op de duur meer profijt brengende dan alle slecnbtheid uit te laten logen, tezamen met alle geestelijke en zielse ontrouw en hardvochtigheid.
Maar dit soort 'zout van Godswege' kan zijn smaak verliezen. Zo is bekend dat het zout uit de Dode Zee met allerlei bestanddelen gemengd was. Wanneer er overvloedig regen viel, zag dat Dode Zee zout, dat Jezus bedoelde, er nog steeds als zout uit, maar het wás geen zout meer, het was zoutloos en smakeloos.
Getransponeerd naar eeuwige waarden is het zo, dat wij het' vuur van Godswege', dat ons moet zouten, kunnen 'denatureren'. We laten het - heel gewoon- overvloedig regenen uit de onuitputtelijke voorraden van onze 'geestelijke luiheid'. Die luiheid wil niet weten van: - Geestelijk liefde, maar wel van wrevel jegens elkaar - Blijdschap, maar wel van sacherijnigheid - vrede, maar wel van onvrede, bijvoorbeeld 'die rotregering' - vriendelijkheid, maar wel van snibbigheid. - ... en ga zo maar door.
Dan lijkt ons 'geestelijk zout' nog o.k., maar de smaak is er af en de kracht is er af.
Niemand wil dat 'zout van God' in zichzelf verliezen. En hoe verlies je het gegarandeerd snel: door onder elkaar de vrede NIET te bewaren.
En waar ontmoeten we elkaar: in de gemeente; het zij in de plenaire vergadering op zondag, hetzij in de bijbelstudie, hetzij in de gemeente-instuif, hetzij in de tieneravond, hetzij in de jeugdavond enz enz.
En daar loert altijd het gevaar, dat wij voorrang op elkaar willen hebben en dus de onderlinge vrede niet bewaren. En weg loopt je eigenlijke, wezenlijke zout.
In onze streekgemeente bestaat de gewoonte dat elk kwartaal- bijvoorbeeld- éen van de regio's de dienst verzorgt. Deze morgen was dat éen van onze kleinere regio's. Wat een talent, dat anders 'in de grote hoop' niet zo opvalt! Ik genoot en heb na afloop vele van die zangeressen en sprekers gecomplimenteerd, krachtens dít motto moedig elkaar aan. En het deed er niet toe, dat de rest van de gemeente dit keer nu niet zo'n taák had. Iedereen had eigenlijk een beetje vrij-af. En iedereen was zo opgetogen over de morgen. Ik bespeurde geen enkele 'strijd om de voorrang'. Iedereen gundE het deze regio van harte om eens 'stevig uit de hoek te komen'.
Ik maak als slotsom : in de gemeente geen 'strijd om de voorrang' , maar 'elkaar bemoedigen'. Zo blijft 'Gods zout in jouw leven' in conditie.
Daag Ger
Maar stilletjes denk ik wel: "Zó nog 35...??!!". G
Heerlijke woorden. Zij bloeien op tot hun hoogste waarde in een gemeente, die toegroeit naar dat wat de Heer God met haar voorheeft.
Gods koninkrijk heeft zoveel heerlijke aspecten, onder andere de bovengenoemde. maar alleen samen kunnen de gemeenteleden, de 'kerkgangers', aan die liefde, rechtvaardigheid en dienstbetoon vorm geven.
Je hoort wel eens mensen zeggen: "Ik wil best geloven, en ik geloof ook. Maar een kerk.... of zoals ze tegenwoordig ook wel zeggen: een gemeente , heb ik daarbij niet nodig".
Maar de gemeente... ik gebruik nu verder maar niet het wat 'dorre' woord kerk, een woord dat overigens in de hele bijbel niet voorkomt ......is de plaats, waar je deze heerlijke zaken behoort te beleven. Ik zeg 'behoren te beleven', want het is een bekende zaak. dat daarvan in vele gemeenten niet veel terecht komt. Denk eens aan 2 Corinthe 8 v 5; het gaat hier over een collecte. Ik geef bij nader inzicht ook de 'toeleidende teksten' vanaf 1: ............... Broeders en zusters , wij willen u niet onthouden wat Gods genade tot stand heeft gebracht in de gemeenten van Macedonií«: ze zijn door ellende zwaar op de proef gesteld, maar vervuld van een overstelpende vreugde en ondanks hun grote armoede zeer vrijgevig. Ik verzeker u dat ze naar vermogen hebben gegeven, ja zelfs bóven hun vermogen. Uit eigen beweging hebben ze ons dringend verzocht mee te mogen doen aan de collecte, waarmede de heiligen in Jeruzalem zullen worden ondersteund. En....ze gaven aanzienlijk meer dan we hadden verwacht: door Gods wil gaven ze zichzelf in de eerste plaats aan de Heer en vervolgens ook aan ons"
Deze tekst bevat belangrijke gegevens: - ellende, die op zware proef stelt, leidt als het goed is desondanks tot overstelpende vreugde en tot vrijgevigheid ondanks armoede. - hier wordt een gemeente getekend, die zó geínteresseerd is in een 'medegemeente' en Christenen elders, dat ze beslist mee wil doen om te helpen. - Door dat liefdebetoon, ondanks alles maken ze hun band met God nauwer, maar ook de band met de medegelovigen.
Als je dit zo leest, zou je er haast naar verlangen om in je gemeente ook eens ellende te ervaren. Dat moet je natuurlijk niet óver je wensen, maar wanneer God toestaat dat die ellende er komt, dan stuurt hij vaak 'meer vreugde' en verdere goede dingen mee.
In bescheiden mate ervaarden wij dat onlangs in onze gemeente. Een van onze leden, een asielzoeker, werd gearresteerd en alles werd gereedgemaakt voor zijn uitzetting. De droefheid, die wij allen hadden.... hij behoort al jaren tot onze gemeente, is met een lid van onze gemeente al jaren getrouwd...hij is zo helemaal met ons verbonden, dat wij het idee niet konden verdrágen: die broeder in de cél !! En wat er allemaal gebéurde ! petities met honderden handtekeningen, bezoeken aan het ministerie, krantenartikelen, brieven aan de gedetineerde, te veel om op te noemen. En toen hij- voorlopig- vrijkwam: die overstelpende vreugde. En nu werd van ons geen meedoen aan een collecte voor een armlastige mede-gemeente gevraagd. Op díe wijze konden wij onze hechtere verbondenheid niet tonen. Maar uit leed sproot wel een hechtere band voort.
Samen sterk... om nu niet meer verder over die asielzoeker te spreken ...maakt ook ons getuigenis sterker. Je behoort te voelen, dat je van elkaar afhankelijk bent, zoals de organen in een lichaam van elkaar afhankelijk zijn. Zulk samenleven , koinonia, is eigenlijk ' je leven met elkaar delen vanuit de liefde van God'.
Jullie gaan elke zondag naar de kerk of naar de sam of naar de gemeente.
Kijk eens goed naar al die overbekende gezichten rondom je heen.
- Niet vragen of ze jou wel genoeg liefde, rechtvaardigheid of dienstbetoon aanbieden. - Niet kniezen over de vraag, of ze zich in pure geestelijke hartelijkheid wel voldoende aan jóu geven. - niet denken: "Dus deze lieden moeten Gods veelkleurige wijsheid en zijn grote heerlijkheid aan mij bekendmaken. (Efeze 3 v 10 en 1 v 14) Nou...mooie herauten, dat slaperige stelletje".
Nee, niets van dat negatieve. Als kleuter kwam je de kerk binnen met de andere kleuters, ieder met een kaarsje en je zong: "Jezus zegt, dat hij hier van ons verwacht dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht" en alle mensen zeiden, ook van jóu: "Ach...wat scháttig".
Maar nú is het de tijd om zo'n kaars te zijn en je kerk, je sam, je gemeente te electrificeren als het ware: - jij hebt werkzame, actieve liefde - jij bent van dienst bij koffieschenken of iets technisch - jij geeft je aan die ander, die zorgen heeft, door naar zijn gang door de moeilijkheden heen te informeren - jij vertelt aan die sombere zus van Gods grote betekenis in jouw leven. - jij geeft de ander het gevoel, dat jij hem nodig hebt - jij deelt jouw ervaringen met die man naast jou in de bank. Je wenst hem in ieder geval bij het eind van de dienst iets goeds toe.
De gave van het doen van krachten (wonderwerken); tweede gedachte.
We zagen in de vorige 'gedachte', dat een 'kracht' een 'wonder' bewerkt. En dat 'wonder' wordt als een 'teken' gezien, als er een grote , geestelijke kracht geopenbaard wordt. Dan vragen de mensen bij zoiets spectaculairs: "Wat is er toch aan de hand" .
Toen mensaen voor het eerst in 'allerlei tongen' hoorden spreken, vroegen ze dat al(Hand 2 v 12).
Toen in Samaria voor het eerst aldaar de sfeer van het koninkrijk openbaar werd, "doordat van velen, die onreine geesten hadden, deze onder luid geroep (het teken) uitgingen en vele verlamden en kreulpelen werden genezen en er grote blijdschap kwam in die stad", (Hand 8 v 6 en 7), was er ook verwondering om deze tekenen. Na verwondering blijdschap, wat een heerlijke 'volgorde van God'.
In Hebr 2 v 4 zien wij, dat tekenen, wonderen en krachten in éen tekst tezamen staan. "God gaf getuigenis aan het evangelie door tekenen en wonderen en vele krachten en door de Heilige Geest toe te delen naar zijn wil".
De 'gave van het toedelen van genezingen' staat hier vlakbij. De krachtgaven zullen ook niet in te 'waterdichte' hokjes dienen te worden gescheiden. Menselijke labeleringen zijn trouwens altijd te klein en te benepen voor het grote werk van God aan onze harten.
Ik vertel net in 'mijn leven', (de Belgische afleveringen, voor jullie pas later beschikbaar), dat mijn vrouw in 1959, de middag , voordat zij 'geshockt' zou worden, nog éven ging zwemmen. Toen ze daar was, gebeurde er 'iets', waardoor ze genezen terugkeerde. De arts zei: "Ruim de boel maar op. Haar ogen staan anders. Er is iets gebeurd".
Ik denk, dat we hier mogen spreken van een rechtstreeks door de Heer, die ons roepen had gehoord, bewerkt wonder.
Maar het was voor ons een teken, dat wij in een bepaalde richting moesten doorzoeken. En, dat teken volgende, kwamen wij in september in een samenkomst van 'een voorloper van het Volle Evangelie'.
En....kort daarop zat mijn vrouw in een grote kerk aan een kerkorgel met pedalen de gemeentezang van een 'Volle Evangelie gemeente in wording' te begeleiden, terwijl ze drie maanden daarvoor nog overspannen in een rusthuis zat. De handen waren haar niet opgelegd. maar de nieuwe sfeer had haar genezing gegeven.
Zo dicht ligt alles bij elkaar.
Maar hoe dan ook: in die blijde sfeer worden jullie en ik gaandeweg ingeleid. Wij lopen steeds verder die wonderbare tuin van zegeningen binnen: - "geestelijke zegeningen in de hemelsferen", Efeze 1 v 3, sferen, waarin wij binnengeleid worden door de Heer Jezus. - met mogelijkheden om steeds meer heilig en onberispelijk te zijn voor Gods aangezicht; Gods plan met ons door Gods genade waarmakende, ( v 4).
Lees zelf maar verder. Dan vind je nog zoveel heerlijks, alleen al in Efezií«rs.
DE GEESTESGAVE 'WERKING VAN KRACHTEN'; eerste overdenking.
Het is wat moeilijk om deze gave onder woorden te brengen. Het gaat hier over iets anders dan over 'de gave van genezingen', waarover wij in twaalf bijbelstudies hebben gesproken.
Maar....wat is het verschil?! Overeenkomst is er wél; het gaat hier om werkingen, daden, handelingen , die het resultaat zijn van krachtopenbaringen van de heilige Geest.
Om dat verschil nader te formuleren, gaan we even naar Marcus 16, waar in ver 18 staat: "Zij- de gelovigen- zullen zieken weer gezond maken door hun de handen op te leggen".
Zo heb ik vele malen de handen op mijn vrouw gelegd tegen haar hartklachten. En dezer dagen zei ik tegen haar: "Wat merkwaardig hè...je krijgt die kwade pijnen héel niet meer".
God had gewerkt langs de lijnen van geleidelijkheid en langs natuurlijke, maar voor ons niet te bevatten weg, was genezing tot stand gekomen.
Voor we verdergaan, hierbij twee opmerkingen: - men kan niet tegen ons zeggen; "Mensen...ga toch naar een dokter". Dat hebben we genoeg gedaan. maar als 83-jarigen kun je wel naar de dokter blíjven rennen. Láat ons nu maar. - denk nu niet, dat het bij ons 'botertje tot de boom is'. De duivel kwam nu weer met een verergering van haar cara. En terwijl ik dit schrijf, valt het mij op, dat ik hiertegen nog niet voldoende geestelijk ben opgetreden. Ik ga daar een begin mee maken.
Zo - na deze onderbreking- rap terug naar de hoofdlijn.
De gave van genezing is meer 'het volgen van een natuurproces'. Het is niet zo spectaculair, hoewel zeker memorabel. Maar nu kan het ook gebeuren, dast een snee in de huid zo snel geneest, dat er binnen een kort ogenblik niets te zien is. Dan is er geen natuurlijk genezingsproces aan de gang, maar kunnen wij spreken van 'een wonder'. Daarom staat er in vele vertalingen inplaats van 'gave van krachten: 'gave van het doen van wonderwerken'.
Bij de gave van genezing vragen de mensen na verloop van jaren: " Die voortdurende rugpijnen van jou zijn dan zeker gesleten". Maar bij een teken, teweeggebracht door de gave van het doen van krachten, vraagt de mens: "Wat is er toch aan de hand".
Hoewel dit bij die gelegenheid niet gevraagd werd, ben ik toch van mening, dat Handelingen 14 v 19 en 20 over een wonder spreken. Oordeel zélf: "Na verloop van tijd kwamen er echter Joden uit Antiochií« en Ikonium die de mensen ompraatten. Zij stenigden Paulus en sleepten hem vervolgens de stad uit, in de veronderstelling dat hij dood was. Maar toen de 'leerlingen' om hem heen waren gaan staan, kwam hij overeind en ging de stad weer in. De volgende dag vertrok Paulus..." Zo'n snel herstel; na al dat gestenig en gesleep is er dat opstaan na het krachtig gebed van de mede-Christenen en de volgende dag al weer doorreizen. Dit is een 'teken' en niet 'een genezing langs de natuurlijk, mogelijk wat versnelde weg'.
Ach mensen, er is zoveel hierover te zeggen. Volgende week maar weer verder.
De gemeente is in de zichtbare wereld gemanifesteerd in steden, Hand 8 v 1, in regio's, Hand 9 v 31, ja zelfs in huisgemeenten, Rom 16 v 5.
Daar gebeuren de dingen voor de ogen en oren van iedereen, die maar een inblik wil. De principes en kenmerken blijken dáar.
Hier leer je ook broederschap en zusterschap kennen. Híer geldt het beginsel: "Aanvaard elkaar, zoals Christus ons aanvaard heeft" , Rom. 15 v 7. Zwakken en sterken in de gemeente behoren elkaar te aanvaarden.
Maar wie zíjn die 'zwakken' en wie zíjn die 'sterken'. Dat was tóen heel verrassend en het is nú heel verrassend.
Tóen dachten de Christenen-uit-de-Joden, die nog merendeels aan allerlei wetten uit het Jodendom vasthielden, dat zij 'de sterken' waren.
En de Christenen uit de heidenen, die van alle Joodse ceremonieí«n niets afwisten, hadden een collectief minderwaardigheidscomplex: "Zij weten zo veel en wij weten zo weinig", wat zich dan wel weer eens uitte in een wrevel: "Maar zíj hebben met al hun weetjes, met al hun poespas dan toch maar Christus gekruisigd". Hierdoor ontstonden in de uitbottende , wereldwijde gemeente gevaarlijke spanningen van elkaar 'niet-aanvaarden'.
Maar Paulus maakte duidelijk: 'Sterk' ben je, wanneer je ontdekt hebt, dat je ter wille van de barmhartigheid van God, zijn ontferming, (v 9) niets te maken hebt met die muur, die de 'wetende' Joden scheidt van de 'onwetende' heidenen. Die muur van vijandschap, zo hinderlijk gestalte gegeven door de muur, die in de tempel scheiding bracht tussen 'het voorhof van de heidenen' en 'de ruimten, alleen voor Joden', (Ef 2 v 14), is afgebroken.
En Paulus maakte ook duidelijk, dat de Heer Jezus ten aanzien van de Joden alles had gedaan om de wet, die uiteindelijk berustte op beloften door God aan Abraham gedaan, te vervullen. En zo had de Heer Jezus een uitgangspositie geschapen, waardoor zijn grote begeren, een gemeente uit alle naties en talen, in vervulling zou kunnen gaan.
Tóen waren het geschillen van tóen, als bovengeschetst, die scheiding brachten. Tóen waren er redenen, in díe tijd gelegen, waarom gemeenteleden elkaar niet aanvaardden. Nu zijn er weer andere geschilpunten. Nu zijn er weer mensen, die dénken , dat ze sterk zijn . En ze denken dat om andere redenen dan toen. Nu zijn er weer zwakken met een minderwaardigheidscomplex , om andere redenen dan tóen.
Maar ook nú is er sprake van 'sterken' en 'zwakken'. Want Romeinen 15 v 1 zegt; "Wij, de sterken, moeten de zwakken in hun kwetsbaarheid helpen".
En wie mogen zich eigenlijk nu -door de genade van God- 'sterken' noemen. En wie zijn tegenwoordig de 'zwakken'.
Eigenlijk nog altijd dezelfden als ten tijde van Paulus.
'Zwakken' zijn zij , die net als de Christen-Joden van tóen, proberen iets aan hun zaligheid toe te voegen door het onderhouden van allerlei 'eigen werk', waarin dat ook bestaat. (En soms denken zij, dat ze sterk zijn).
'Zwak' ben ík bijvoorbeeld, wanneer ik denk: "Fijn hoor, al die dingen van Jezus. Maar ik moet er wél elke week een bijbelstudie uit persen". Gelukkig denk ik dat niet. Zóu ik het gaan denken, dan zouden mijn bijbelstudies al gauw glans verliezen, glans, die zij in het idee van sommige lezers nu echt wel hebben.
Maar 'sterk' ben je, wanneer je denkt: "Glorie voor Jezus. Glorie voor de Heilige Geest, die door Gods genade met zijn gaven en vrucht, mij bij de hand neemt op weg naar het eeuwig koninkrijk. Ik laat mij door die Geest enten op de edele olijf.(Rom 11 v 24). Samen met der Heer Jezus kan ik onverdeeld en ongescheiden van alle gelovigen een lofzang ter ere van de heilige naam van God aanheffen", (Psalm 18 v 50)".
En dan aanvaarden wij van harte al degenen, die nog met allerlei ballast rondzeulen en rekenen wij op hun 'ons aanvaarden', waanneer zíj bemerken, dat wij, met al onze vrijheden, nog weer met allerlei ballast rondlopen.
Laatst ontmoette ik op mijn Amerikaanse plekje een broer, die zich erg opwond, zeggende; "Jullie, Volle Evangelie Christenen, beschouwen jezelf als super-Christenen, omdat júllie in tongen spreken...en wíj niet".
Ik heb hem gerust kunnen stellen en gezegd, dat 'ballast-V.E.-Christenen' zulke dingen zeiden, maar dat ik hem alle gaven van de Geest van harte gunde.
En gelijk scherpte ik mij weer aan hem, zoals de ene mens de ander scherpt, (Spreuken 27 v 17). Ik ging na of mijn sterkte-door-genade soms 'gewaande' sterkte was.
En tegen jullie zeg ik nog eens; "Aanvaard elkaar daarom ter eer van God, zoals Christus u aanvaard heeft".
Probeer maar een door-genade-sterke te worden. En kom je zwakken tegen, aanvaard ze en help ze verder, gelijk je ook hopen mag, dat anderen jou weer door jouw zwakke momenten heen slepen.
DE GEMEENTE IN HAAR ZICHTBAARHEID NAAR BUITEN TOE: een practijkvoorbeeld.
Handelingen 8 v 1: "Nog diezelfde dag (van Stefanus' terechtstelling) brak er een hevige vervolging los tegen de gemeente in Jeruzalem, zodat allen verspreid werden over Judea en Samaria, met uitzondering van de apostelen".
Tot nu toe hoorden wij vele theoretische dingen over de gemeente. Maar nu opeens is er sprake van een gemeente in een bepaalde plaats. En wij vergelijken deze gemeente in Jeruzalem onwillekeurig met onze gemeente, waar wij regelmatig ter kerke gaan. Zulke dingen konden dus tóen gebeuren. Dat de vijand opeens zomaar een gemeente 'uit elkaar blies'
Deze eerste vraag komt bij ons op: "Mag een gemeente door de vlucht trachten aan de vervolging te ontkomen". Maar Matth 10 v 23 geeft hierop een duidelijk antwoord: "Wanneer ze jullie vervolgen in de ene stad, vlucht dan naar de andere".
Dan rijst echter direct een tweede vraag: "Maar waarom bleven de apóstelen dan in Jeruzalem".
Een antwoord zou kunnen zijn , dat de Joden nu duidelijk blijk hadden gegeven, de messias en zijn nieuwe leer niet te willen. De wereldkerk begon te ontstaan, doordat Joden, uitstekend onderlegd in het Oude Testament ,(krachtens hun afkomst), en bekend met de nieuwe heerlijke waarheden van de Heer Jezus, de heidenwereld geestelijk begonnen te bevruchten.
Voor de apostelen bleef als taak een ontmoetings- en bezinningscentrum te worden voor de hele wereld, die hen van nu aan kon vinden op een vast adres, de stad, waar alles begonnen was.
De Heer zorgt ook in tijden van vervolging voor zijn volk, zodat het slot op alle fronten 'alleen maar winst' is.
En nu even iets moeilijks: Tot onze verontrusting zien wij heden ten dage veel Christenen vertrekken uit -bijvoorbeeld- Egypte. Ik betreur dat. De vervolging is niet zwaarder dan deze 14 eeuwen is geweest. Maar de mogelijkheden zijn tegenwoordig zodanig, dat je wég kunt naar het buitenland met het gemakkelijker leven daar. En de uit Jeruzalem wegvluchtenden evangeliseerden overal. Dat is niet het eerste oogmerk van hen, die nu uit Moslimlanden zoals Egypte, (met een gematigde druk), wegtrekken.
Nu ja; ik wil niet oordelen, maar mijn wens is, dat er in de Moslimlanden door de goedheid van de Heer 'egelstellingen' overblijven, wellicht met bekeerlingen uit de Moslims gevuld. Het eeuwenoud getuigenis van de Christenen dáar zou toch eigenlijk moeten blijven voortbestaan.
Hierbij geef ik wel toe, dat het geloof uit de gemeenten, in de 'Openbaring-brieven' genoemd, is verdwenen en dat mondiaal de gemeente van de Heer bloeit als nooit tevoren.
In ieder geval, vrienden en vriendinnen, in welke gemeente je ook kerkt: laat je daar pas verdrijven, wanneer de altijd aanwezige vijand, de duivel, de leer zó heeft aangetast, dat alleen krachteloosheid is overgebleven. Maar ga dan ook- al vluchtend- op pad met de vaste wil om zoveel mogelijk mensen te laten kennismaken met Gods genade, die verschenen is, heilbrengend voor alle mensen.
Wanneer het jullie zelf overkomt, een ziekte van lichaam, ziel of geest, lieve lezenden, is het goed om iemand te zoeken, die jullie in de naam van Jezus de handen wil opleggen.
Waar kan dat vertrouwder dan in de eigen gemeente ?! Wat weet je van allerlei andere mensen, waarheen zieken uitzwermen voor handoplegging. - zijn die personen werkelijk Christen - zijn ze gedoopt met de Heilige Geest. Het is immers een wonderlijke zaak, wanneer je zou pretenderen, een gave van de Geest te hebben, zonder de Geest zélf te hebben. Stel je toch voor; iemand, die zegt, de gave van gezondmaking van God te hebben ontvangen, maar van hem of haar is niet bekend, dat hij ooit in de gemeente een profetie, zoals door God bedoeld, heeft uitgesproken. Of hij heeft zich nooit begeven in de gaven van kennis, wijsheid en onderscheiden van geesten. Enz enz. - is de levenswandel correct. onbesproken, zuiver op sexueel gebied, nuchter, bezadigd, beschaafd, gastvrij, enz (1 Tim 3 v 2)
Bij velen in Corinthe, waarin de gaven behoorden te werken, was verdeeldheid, twist, tweedracht, ergerlijke zonde, respectloosheid jegens elkander. Dat is geen goed klimaat.
Blijf zoveel mogelijk in de eigen gemeente, wanneer daar een brede grondslag is voor positieve en eensgezinde opstelling in het ijveren naar deze zegenrijke gave.
Dat neemt niet weg, dat in déze tijd vele Nederlandse Christenen van heinde en ver naar een bepaalde prediker gaan, van wie al jaren een goed gerucht uitgaat op het gebied van Geestvervuldheid en onberispelijke levenswandel. Er dient een zekere vrijheid te blijven binnen het raam van de overzichtelijkheid, dus daarover zul je van mij niet horen, want de voormelde risico's zijn er hier niet. En die vrijheid dient er ook te zijn, waarin in latere jaren deze prediker 'vergeten' mocht zijn en er anderen zó gezegenden zijn. Bovendien dient er rekening te worden gehouden met die Christenen, die deze gave van gezondmaking van hun lijden willen ervaren, en die echt geen gemeente kennen, waar een en ander wordt gepraktizeerd.
Maar niet alsmaar heen en weer crossen over het rond der aarde, zoals wij dat in de actualiteit op t.v. konden gadeslaan, toen een heterogene groep personen de aarde doorkruiste om genezing te vinden bij een heterogene groep genezers, die hén niet kenden en die zíj al evenmin kenden. Mocht dit verschijnsel zich in komende jaren nog eens voordoen, dan lijkt het mij beter, dat je verre daarvan blijft. Maar ach; er zijn zoveel géestelijk groeiende gemeenten tegenwoordig. Geef die geestelijke groeiers eens een kans, door daar te blijven met genezing zoeken voor je gezondheidsproblemen.
Wat moeten wij nu zeggen over genezingen, zoals die tot stand komen door paranormale genezers, buiten Jezus om. Allereerst dít: het is een heel gevaarlijke zaak om genezingen te volbrengen buiten Jezus om. Zelfs al zóu de naam van Jezus genoemd worden, maar in bijna 100 % wordt ten hoogste geschermd met teksten als : "Ik doe dit in de kracht van God", (Hand 8 v 10). alsof God anders gekend wil worden dan met erkenning van de naam van zijn Goddelijke Zoon.
Maar zelfs al wordt geschermd met de naam Jezus, zoals de zonen van Scaeva deden, Handelingen 19 v 14: "Ik bezweer jullie bij de naam van Jezus, die door Paulus wordt verkondigd", dan loopt dat heel slecht af. Tjonge, wat kwamen die mensen van een koude kermis thuis!, (v 15 en 16).
Wat gebeurt er in feite: sterke, boze geesten verdringen de zwakkere ziektegeesten, met de voor ons mensen niet hoorbare woorden: "Even moven jullie! De strijd tegen 'de vervaarlijke vijand' eist, dat jullie voorlopig het veld ruimen".
En legioenen mensen worden afgehouden van de Heiland, doordat zij zich vergapen aan hun nek, die opeens weer soepel is.....overigens : voor hoeláng.
De Farizeeí«n in Jezus' dagen kenden de mogelijkheid van het uitdrijven van boze geesten buiten de heerlijke weg van Jezus om, ook wel. Zij zeiden: "Ach die Jezus. Hij doet dat alleen maar, omdat het in de tactiek van de duivel past, wiens dienaar hij dan misschien wel is". ( Matth 12 v 23).
Maar Jezus antwoordde op die vreselijke aantijging met correcte woorden: "Ik drijf door de geest van Gód demonen uit. Het koninkrijk van God is bij jullie gekomen". ( v 28)
Jezus bracht het Koninkrijk van God over de totale mens in vrede, gerechtigheid en blijdschap, zonder dat het door hem gezonde gemaakte lichaam naar geest en ziel beschadigd werd. De demonen, die alleen maar brokken kunnen maken (en wíllen maken), brengen hooguit een tijdelijke lichamelijke genezing teweeg, maar beschadigen, in hun ruwheid, ziel en geest en later toch ook weer het lichaam.
Lieve vrienden en vriendinnen: houd je verre van magnetiseurs en dergelijke. Zoek je genezing bij Jezus. Zoek ook niet ten koste van alles die genezing, laat het geen idee fixe voor je worden: ik wil dit gebrek kwijt. Mijn ervaring is, dat gelovigen, die trouw hun eigen samenkomst bezochten, die- als hun hart hun dat ingaf- in de eigen 'healing line' naar voren gingen, op de duur blijvende baat hadden bij hun rustig vertrouwen, immers de schrift zegt;(Jesaja 30 v 15): "In rust en inkeer ligt jullie redding" ("in stilheid en vertrouwen zal jullie sterkte zijn", NBG)
En ongetwijfeld weten jullie ook, zoals ik, dat mensen die massameetings van media bezochten, dat achteraf moesten bekopen met nóg diepere depressies.
En als je gevraagd wordt om actief te zijn in dit opzicht, bij je kroost, dat aan je is toevertrouwd, leg dan aan die lieverds de handen op in de naam van Jezus.
NIET ALLEEN EEN PERSOONLIJKE RELATIE...MAAR: SAMEN MET ALLE HEILIGEN, (Ef 3 v 18).
Mensen willen nog wel eens zeer de nadruk leggen op deze kreet; "Het is onontbeerlijk om 'een persoonlijke relatie met God te hebben' ".
Nu is het heerlijk om zo zachtjes voor je heen te zingen: "Ik ben dicht bij mijn Heiland... en hij is dicht bij mij. Zo zijn wij altijd samen... en dat maakt mij zo blij. Er kan geen dag passeren... er gaat geen uur voorbij, dat hij en ik niet samen zijn.... Mijn dierb're Heer met mij...".
Maar het is goed, om "het een te doen en het andere niet na te laten", Matth 23 v 23.
God roept mensen op tot een leven in samenhang met elkander. "Dan....(als Christus woont in uw hart), (doordat u een persoonlijke relatie hebt met hem en met God), zult u MET ALLE HEILIGEN (samen) de lengte en breedte , de hoogte en de diepte kunnen begrijpen....ja, de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat , opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid".
Een voorbeeld: ik ken in een gemeente een oude zuster, een weduwe van omstreeks 80 jaar, die in de gemeente een onopvallende plaats innam en eigenlijk geen duidelijke taak had. 'Anderen' kwamen op het kostelijke idee om op marktdag een 'instuif' annex permanente rommelmarkt te beginnen voor 'de gaande en koemende man'. Men verzocht haar om een van de gastvrouwen te zijn. Zij doet het voortreffelijk als zodanig, bloeit helemaal op.
Ik twijfel er niet aan, dat zij een persoonlijke relatie met de Heer Jezus had. Die is echter door de 'kettingwerking' van het gezegende idee van 'anderen' en de uitnodiging aan haar: "Wij hebben een plaats, waar jij je nuttig kunt maken voor de Heer", opengebloeid tot iets van veel meer allure. Samen met 'op haar pad gekomen' andere heiligen kan zij nu - voor zover ik dit als buitenstaander kan beoordelen- veel meer ontdekken van de 'meerdimensionale liefde van Christus.
In allerlei dergelijke gevallen heb ik bespeurd dat gelovigen veel sterker werden, veel meer geconditioneerd om vol te stromen met Gods volkomenheid.
Daarom roep ik jullie, jonge individualisten op om Christenzijn nóg ruimer te zien dán jullie het al doen. Voeg je bij een gemeente als je dat al niet gedaan hebt. Dóe daar iets. Zoek een taak.
Zo ken ik ergens een hooggeplaatst iemand, die zich in de gemeente niet bepaald profileert als 'een opvallende broeder'. Maar hij heeft voor het moment zijn taak gevonden in het onderwijs in de kinderdienst aan....vijfjarigen.
En ik ken jongeren, die zeer bemoedigd zijn, wanneer zij, omdat 'anderen' iets veelbelovends in hen zien, mogen dienen bij het avondmaal met brood en wijn uitdelen. Je zíet ze groeien.
En laatst zag ik een jong zusje van mij 'met de hemel in haar ogen'.... haar persoonlijke relatie met God en Jezus kon je er als het ware 'uitscheppen' ...die er met de snelheid van de liefde bij was, toen een dwars tienertje 'kwaad en verdrietig' de dienst verliet. Even later kwamen zij samen weer binnen, de een getroost en bedaard, de andere nóg blijder. (Latere toevoeging: enkele jaren later zag ik dat 'dwarse tienertje' nu weer anderen troosten).
Jullie hebben toch al een 'relatie met Christus'. Verstevig die nu eens door een gemeente te zoeken , je daar nuttig te maken en zó de liefde van Christus, met wie je toch al 'een persoonlijke relatie hebt', nog dieper te leren kennen, zodat de volkomenheid van God, met wie je toch ook al 'een relatie hebt', dat toebereide hart nog ruimer kan binnenstromen.
Daag Ger Toon op deze manier de nieuwe orde van Gods koninkrijk in grotere schittering.
