Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas geboren 1921 Maastricht, Nl - overleden 1998 Tangua, Brazil, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt Wayn geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
19-07-2014
Schrijver Joâo Ubaldo Ribeiro overleden
De schrijver was een lid van de Braziliaanse Academie van brieven. Hij zal worden begraven op de begraafplaats zijn João Batista, Botafogo, in Rio.
De schrijver João Ubaldo Ribeiro stierf in de vroege uren van de vrijdag (18), op de leeftijd van 73 jaar, thuis, in de buurt van Leblon, Rio. Hij was een lid van de Braziliaanse Academie van letters (ABL). Journalist en politicoloog, en auteur van meer dan 20 boeken, gepubliceerd in 16 landen.
Volgens voorlopige informatie stierf de schrijver aan een longembolie.
Onder zijn belangrijkste werken zijn Sergeant Getulio (1971), Viva O Povo Brasileiro (1984) en O Sorriso do Lagarto (1989). João Ubaldo Ribeiro ontving in 2008, de Camoes Prize, toegekend door de regeringen van Portugal en Brazilië, voor auteurs die aan de verrijking van de Portugese taal bijdragen.
proces tegen boer die landloze arbeiders liet vermoorden door huurmoordenaars in Minas Gerais
Op donderdag 10 oktober begint na bijna negen jaar, het proces van grootboer Adriano Chafik en bestelde de verdachte togegeven en verdachte van de maasa moord in Felisburgo op 20 november 2004. Naast het rechtstreeks deelnemen aan de actie, had Chafik 16 'pistoleiros' (huurmoordenaars) ingehuurd om het kamp van 230 gezinnen aan te vallen 'terra prometido', van de Landloze Arbeiders Beweging (MST). De families eisten de onteigening van de boerderij Novo Alegria in Felisburgo, Minas Gerais.
Drie andere verdachten zullen ook worden berecht, beschuldigd als ingehuurde moordenaars: Francisco de Assis Rodrigues, Francisco de Souza en Milton Washington Agostinho da Silva.
In de aanval werden vijf werknemers gedood en raakten 12 mensen gewond, de schutters staken daarna hutten en aanplant in brand.
In de laatste drie keer was gebruikte Chafik manoeuvres tegen de jury om zijn veroordeling te vermijden en de behandeling van de rechtszaak uit te stellen.
Gezinnen die in Novo Alegria wonen leven onder bedreigingen en werden opgenomen in het nationale programma voor de bescherming van mensenrechtenverdedigers.
Voor het MST, "zal uiteindelijk mogelijk zijn om een resultaat te behalen in het voordeel van de landlozen, aangezien Chafik zal worden voorgeleid voor het gerecht"
Brutale bloedbad in de Gemeenschap Kaiowá in Mato Grosso do Sul//// 18 november 2011 om 16:09 Door CIMI - Natalia Forcat
Cacique Nisio Gomes (midden foto) werd vermoord met met 12-kaliber schoten. Tot nu toe geeft de media geen aandacht aan de executie. In de vroege ochtend van vrijdag (18) rond 06:30, werd de gemeenschap Kaiowá Guaraní in het kamp Tekoha Guaiviry, Amambaí, Mato Grosso do Sul, aangevallen door 40 zwaar bewapende schutters (lees: pistoleiros).
Het bloedbad was gericht de cacique (chef) Nisio Gomes, 59, (midden foto) . Na de moordpartij werd het lichaam van de indiaan door de gewapende mannen afgevoerd. Deze kunnen betrokken zijn bij andere massamoorden gepleegd tegen de Guarani Kaiowá in MS in naam van grootgrondbezitters.
Sinds het begin van de maand bezetten de Indianen een stuk grond tussen de fazendas Chimarrão, Querência Nativa en Ouro Verde die zijn geinstalleerd op trasitionaal grondgebied van de Kaiowá.
Tussen 1903 en 1980 werden 60.000 mensen vermoord in hospital in Barbecena, Minas Gerais
Er waren minstens 60.000 sterfgevallen in het hospital 'Colônia de Barbecena', in Minas Gerais, waar slechts 30% van de "patiënten" een diagnose had van een psychische aandoening. De meeste van de mensen waren minderheden, uitgesloten van de samenleving, zoals epileptische mensen, bedelaars, alcoholisten, homoseksuelen, prostituees, verkrachte en zwangere meisjes die hun maagdelijkheid verloren voor het huwelijk.
De instelling werd opgericht in 1903 met 200 bedden, en bereikte de mijlpaal van vijfduizend patiënten in de jaren 1960. Daniela Arbex, verslaggeefter van de krant Tribuna de Minas heeft dit uitgebracht in haar boek 'Braziliaanse Holocaust'. Daniela: "In 2009 liet een geïnterviewde mij foto's zien van het 'gekkenhuis' gemaakt door Luiz Alfredo en gepubliceerd in het tijdschrift O Cruzeiro. Geen van die foto's liet mij denken aan een ziekenhuis, maar meer aan een concentratiekamp. Barbacena wordt als 'de hoofdstad van de gekke', genoemd hier in Minas Gerais, maar bijna niemand weet wat er daadwerkelijk gebeurde in Colônia ", zegt de schrijfster.
Een jaar lang heeft daarmaals journalist Luiz Alfredo de wreedheden onderzocht begaan in die plaats in de afgelopen decennias. Toen hij arriveerde zag hij dat mensen hun hoofden waren kaalgeschoren en werden herdoopt. Patiënten aten ratten en dronken water uit afvalwater of urine en sliepen op gras, werden geslagen en verkracht. Anderen stierven van de kou, honger en ziekte. Soms waren de elektroshocks zo veel en intens, dat het gemeentelijk netwerk overbelast raakte. "Het was een collectief falen. Velen wisten van de geweldadige handelingen, hebben eraan deelgenomen of gedaan of ze er niets van afwisten. Het geweld werd genaturaliseerd, gebagatelliseerd, "zegt Daniela Arbex. Zelfs 50 jaar na de realiteit van het asiel, bewaard het geheugen van fotojournalist Luiz Alfredo nog steeds de gruwelijkheden van wat hij zag en vastgelegde.
"In tegenstelling tot het werk van een professional die naar Afrika gaat en daar de scènes van ellende vindt, kwam ik in Barbacena zonder te weten wat ik aan het doen was en niet weten wat ik zou vinden.Plotseling zag ik alles en maakte die schokkende beelden. "
In het hospitaal Colônia stierven dagelijks 16 mensen. De lijken werden verkocht of opgelost in zuur om de botten te verhandelen. Tussen 1969 en 1980, werden meer als 1800 lijken verkocht aan medische universtiteiten door het gehele land, zonder dat er vragen werden gesteld. De realiteit omtrent Barbacena begon te veranderen vanaf 1980, toen de psychiatrische hervorming in een stroomversnelling kwam.
uit de krant 'Diaro de Pernambuco'
fotos zie bijlagen,
2de foto van schrijfster Daniela Arbex. foto: Fernando Priamo
Moord op straatkinderen in Rio de Janeiro 20 jaar geleden
Deze week is een trieste historische datum in Rio. Op de 23 juli 1993 is het 20 jaar geleden dat 6 kinderen en twee daklozen, die in de omgeving van de Candelariá kerk leefden, werden vermoord. De moordenaars waren militaire politie agenten die het vuur openden op 70 kinderen die daar sliepen in de vroege morgen van de 23 ste juli 1993 dicht bij de Candelariá kerk, een Gods huis, in het centrum van Rio.
LEVEN TUSSEN HET WAPEN VAN DE DEALER EN DE TANKS VAN DE POLITIE
Ondanks de pacificeren politie-eenheid (UPP) in Rio de Janeiro, heeft het Complexo da Mare momenteel te maken met twee kanten van een oorlog: eentje opgesteld door de Staat, de Speciale Operaties Bataljon van de militaire politie die wordt beschuldigd van vernieling van eigendommen. AAn de andere kant drie facties van drugsdealers die proberen om de controle over hun grondgebied te houden. In het midden van dit alles is de bewoner Maré.
Op 24 juni vond een inval plaats van het BOPE (speciale politie eenheid) in de favela Novo Holanda, waar de politie probeerde bandieten die waren geinfaltreerd bij een demonstratie op de avenida Brasil om overvallen te plegen te zoeken. Tijdens deinval werd een sergeant van de BOPE doodgeschoten. Negen andere mensen werden gedood tijdens de inval, drie van hadden geen strafblad.
De handeling werd "rampzalige" beschouwd door de bewoners van Maré, die dinsdag de 2de juli een oecumenische dienst bijgewoonden, waar meer dan vijfduizend mensen aanwezig waren om de doden te herinneren van de operatie.
10 doden bij actie BOPE in favela Complexo da Maré in Rio de janeiro
Rio de Janeiro - De civiele politie bevestigde vanavond dat het aantal doden is gestegen tot tien in de actie van de Speciale Operaties Bataljon (BOPE) Militaire Politie (MP) in favela Nova Holanda in Complexo da Mare, in het noorden van de stad. De operatie tegen drugdealers begon laat op maandag de 24ste. Interne PM opende vandaag (26) een onderzoek naar het gedrag van de politie tijdens de BOPE operatie in de favela Nova Holanda, wat resulteerde in de dood van tien mensen, waaronder een sergeant van de Bope, drie bewoners zonder strafblad. Vijf mannen worden verdacht van betrokkenheid bij de drugshandel in de regio.
De drie biologen werden afgelopen vrijdag (21), ontvoerd door Munduruku indianen in het zuiden van Pará. Zondagavond (23) werden zij vrijgelaten, De biologen werden vastgehouden terwijl zij onderzoek verrichtte naar de vegetatie en dieren in de regio. De release kwam nadat de federale regering aangekondigd dat het onderzoek naar het watergebruik van de Rio Tapajós, opgezet door Eletrobras, zal worden opgeschort en de Indianen geraadpleegd. Resultaten van studies van de flora en fauna dienen als input voor een toekomstige milieu-effectrapportage dat noodzakelijk is om de bouw van de Tapajós Waterkracht Complex, (dam) waar de aanleg van installaties moeten plaatsvinden bij São Luiz do Tapajósin de buurt van Itaituba, en Jatoba, nabij Jacareacanga. De onderneming werd echter verhinderd door de Indianen, die klaagden dat zij niet waren gehoord vóór de start van het onderzoek, zoals vermeld in het Verdrag 169 van de International Labour Organization (ILO). De schorsing van studies gecontracteerd door Eletrobras werd aangekondigd op zondagmiddag , tijdens een ontmoeting tussen de indianen en de groep van adviseurs die door de federale overheid waren ingehuurd om over de vrijlating van biologen onderhandelen. De groep Mundurukus zijn dezelfde die tegen de Belo Monte dam protesteerde in Altimira ( de projectontwikkelaars gebruiken de rivieren die voor de indianen van levens belang zijn) en twee maal de de belangrijkste bouwplaats bezette.
Aposentado com câncer não consegue se tratar em hospital público Nem com laudo a internação é aceita
In the treatment of lung cancer two years ago, retiree and resident of Covanca, in São Gonçalo, RJ, , José Borato Evangelista, 57, had another negative report: a metastasis - formation of a new tumor lesion from another - cerebral and lumbar . Even with the pathologies, the retiree can not be admitted to any hospital.
Schietpartij tijdens een mega-operatie op de ochtend van vrijdag (16) door de militaire en civiele politie in Complexo do Viradouro, in Santa Rosa, ten zuiden van Niteroi. Bij een minderjarige werd een pistool kaliber 9 mm, en een radiozender, en verdovende middelen, in belsag genomen. De drugsoorlog neemt grotere vormen aan. De dealers zijn, gezien de slechte situatie in Rio waardoor hun verkoop achteruit gaat, uit op andere middelen zoals beroven van voetgangers en winkels.De economische situatie is zeer slecht in de staat Rio de Janeiro. Voedselprijzen rijzen de pan uit. Veel werklozen waardoor de criminaliteit hoogtij viert.
Als de rivier weer in haar normaal doen is, is het tijd voor het 'almoço' het middagmaal. Het menu is helaas hetzelfde: bruine bonen, spaghetti, stukjes kip en een of ander raadselachtig vlees. De een zegt dat het jacarévlees is, de ander van de tapir, weer een ander raadt naar apenvlees. Mensen drommen rond de tafel en achter ieder stoel staan minstens vier personen te wachten dat de tafelgast klaar is. Ik wacht geduldig dat er meer ruimte is en eet weinig. Aan de scheepsleuning hangend overdenk is dit alles; water, bomen, hutten,arme stakkers, caboclos, Indianen, water, bossen en af en toe een vogel of vlinder. Waar zijn de alligators? Panters? Tamandoa? (grote meiereneter), waar is de cobra? Ja, ze lijken verborgen in de ingewanden van het moederbos. En de bosgeesten? Zullen ze bescherming bieden? Zoals Curupira, de ontzagwekkende, die mensen het bos insleurt, voor altijd verloren. Doch zou hij de arme caboclo beschermen tegen de indringers, de vernielzuchtigen? We varen langs beboste eilandjes en ik zie de kano's met vrouwen en kinderen, peddelend alsof hun leven er van af hangt, en is dat geen snedige uitdrukking? Vanaf de boot worden spullen in het water geworpen, kleding, voedsel en de kano's gaan er als pijlen op af. Ze kennen de boten en weten dat er altijd passagiers zijn die aan hun denken.De kinderen zijn handig en geboren in de lichte boomstammen kano's, die waggelend, doch met een vloeiende lijn over het water glijdt. Ze zijn de kinderen van de caboclo en Indiaan, de natuurmensjes, die dansen met de roze dolfijn.Intussen is de bonkige cachaça drinker zich aan het roeren. Hij laat zijn schijnbaar menselijke zijde zien als hij de baby van van mijn hangmat-buren probeert op te vrolijken, wat het niet al te gemakkelijk afgaat. Het kindje schreeuwt als een geslagen mensje. De ouders vinden het maar niets.Zo nu en dan kijkt hij me aan met een sceptische blik, maar heeft tot nu toe nog geen moeilijkheden gemaakt. Ik ben voorbereid.
Op het achterdek ontmoet ik weer de oude man met het uitpuilend oog. Dit was nu nog roder en angstwekkender. De man heet Lúis Antonio en komt uit de buurt van Santarém, waar hij langs de oever in een hutje leeft samen met zijn dochter. Lúis was visser. De ontsteking heeft hij sinds twee weken en gaat nu naar Belém om een soort heksendokter te bezoeken. Hij vraagt me of we al in de baai zijn, doch we zitten nog steeds enkele uren van Belém, nu op de Tocantins rivier, nadat we de Pará achter ons gelaten hadden, en eerder de Amazonas. De bootsman loods zijn boot door het labyrint van waterweggetjes, langs kleine eilanden en dan langs het grote van 'Marajó'. Het is rond halftwaalf als we de haven binnenvaren. Ik voel me goed, na toch de laatste dagen last van koortsaanvallen te hebben gehad. Ik ga de drukke kade op en zie de vele aasgieren die het vuilnis inspecteren, ik zie de mensen, fruit, mooie vrouwen, en Indiaanse gezichten. Ik ga op zoek een hotel en kom terecht in 'Central'. Een oud gebouw in het centrum. Op de kamer bekijk ik me eens goed in de spiegel en constateer dat ik kilo's kwijtgeraakt ben sinds Manaus. Op straat ontwaar ik een kraampje met vis en neem een broodje kreeft met driedubbel portie 'mostarda', (een soort piccalilly) om mijn honger te stillen en daar ik verlangde naar iets zuurs, en ik eigenlijk dagenlang zo goed als geen voedsel binnengekreeg.
Het is zondag in de stad van de 'mangueiras' de mangabomen en ik slenter langs de straten waar hippies op de grond hun sieraden, ammuletten en ander spul proberen kwijt te raken. In een eetbar kom ik de boot-medereiziger weer tegen, die op zoek was naar een job als huisschilder in Belém. Hij rraad me aan naar een dokter te gaan, daar ik er slecht uit zie. "Misschien heb je wel Malaria,' was zijn conclusie. Later ontmoet ik de man nogmaals en probeert geld los te peuteren voor een goede cocaine deal. Het wordt me een beetje te gek en maak hem duidelijk dat hij nu snel moet verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Hetgeen hij mij vreemd aanstarend accepteerd. De dag erop bezoek ik het oude Belém, want ze hier 'Cidade velha' noemen. Nu loop ik langs de rivier en dokken waar de oude Portugeese huizen zichtbaar zijn, hier langs de haven liggen de pitoreske boten met een veelvuldig cargo: papegaaien, parkieten, apen, schildpadden, trossen bananen, zakken met castanhes en enorme melancias (watermeloenen). Niet ver vandaar bevindt zich de 'Ver-o-Peso, de markt wat zoveel betekent als: Zie het gewicht. Hier is van alles te koop, de Amazonae-markt bij uitstek en vanwaar uit de wouden van alles wordt aangevoerd. Velen soorten vis zijn verkrijbaar en de tipische amazonas producten zoals, Acai en de fruitsoorten Bacuri en Pupunha, Mangas, Pompoenen, Papaja, Abacaxi (ananas) en Cajú. Ook kan men traditionele gerechten veroberen zoals Tacacá. Je moet er wel poen voor hebben en de arme donder is hier van uitgesloten. Ook zijn op de markt de 'Jacaré slagers'. Daar liggen de alligatoren met dichtgesnoerde muilen en vastgebonden poten te wachten op de koper, die het beest aanwijst, wat dan prompt wordt afgeslacht. Aha... hier zegt men dat het krokodillenvlees, zeker dit van de 'jacaretinga', goed moet zijn voor de gezondheid, en men zegt dat de arme bevolking met regelmaat dit vlees eet, maar de jacaré heeft nog veel andere voordelen: van zijn verpulverde knoken wordt een soort meel gemaakt dat rijk is aan vitaminen. Voor mij kan men de dieren het best in de rivieren laten, waar de arme caboclo-visser en Indiaan zeker gebruik zal maken van het vlees, van de woestelingen der rivieren.
Ik loop langs de kruidenmarkt, met de wonderdoeners, medicijnen tegen maagklachten, verlamming, reumatiek, slangen,- en spinnenbeten, inwendige bloedingen, bronchitis, dysenterie, tumors, spierziektes, menstruatieklachten en impotentie. Ik zal wel een hoop vergeten zijn, God vergeef me, Oxalá me-disculpa, maar dit zijn de stallen van de toverdokters met hun wondermiddelen, hun magie van het onmetelijke, het geloof in de heling door trancendente krachten. Daar zijn dolfijnogen, krokodillentanden, gedroogde huiden van de kameleon, boskatten, gordeldieren, miereneters en vleermuizen, en de kurkdroge koppen van slangen en jaguars, schedels van watervogels en staarten van pijlstaartroggen en gordeldieren. Dit alles moet dienen tegen allerlei kwalen en ik vraag me dan ook af of de oude man met zijn ontstoken oogbol híér op zoek was naar een middel tegen zijn kwaal. Het is een oud gegeven want de Indianen hébben hun planten en kruiden, ze hébben hun kennis en hier op de markt zal menig middel wel eens improductief kunnen zijn, maar vaak is de diepgang van het 'onbekende', een welkome hulp. Hier in Amazonia is de mystiek een middel en velen planten zijn weldoeners en genezers van kwalen. Ik denk dat voor de vele hedendaagse ziektes hier antwoorden liggen, verborgen tussen de groene krachten van het woud en geesten....
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
PAPA IN BRAZIL- paus voor de armen? wat is de prijs van zijn bezoek?
Negen andere mensen werden gedood tijdens de inval, drie van hadden geen strafblad.
De handeling werd "rampzalige" beschouwd door de bewoners van Maré, die dinsdag de 2de juli een oecumenische dienst bijgewoonden, waar meer dan vijfduizend mensen aanwezig waren om de doden te herinneren van de operatie.
brazil
