Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas geboren 1921 Maastricht, Nl - overleden 1998 Tangua, Brazil, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt Wayn geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
09-12-2012
Kort Verhaal: Diamanten Misére in Rondonia (Cinta Larga)
Begin anno 2002
Sommige cacique's, Indiaanse leiders, waren goed op de hoogte wat betrof het zaken doen. Daarom beste lezer, wil ik u vervoeren naar het gebied van de Cinta Largastam gelegen in de deelstaat Rondonia, vernoemd naar de Indianen pacifist Marechal Rondon. Daar gebeurde het volgende in de diamantmijnen. Het bleek dat de Indianen erachter kwamen dat sommige dingen lucratief kunnen zijn en rekenden grote sommen geld aan de indringers van hun gebied. Dit ging van 5.000 tot 7.000 dollar om met graafmachines aan de rivier te komen. En er waren al tientallen leiders die nu rond reden in sjieke auto's. Verdomme, wat was er gaande? Niets dan ellende want er waren 3.000 diamant delvers op het Cinta-Larga reservaat en diamant was de formule. De teleurgang van de stam. Zou Rondon dit horen dan zou hij zich omkeren in zijn graf. Nu bleek dat ieder maand 300 nieuwe avonturiers erbij kwamen. Ze kwamen met ouwe vrachtwagens vanuit geheel Brazilië, en arriveerden bij een plaats op zo'n 50 kilometer van de hoofdstad Porto Velho, aan de grens met de staat Mato Grosso. Doch voor de avonturiers was het een harde bizarre droom.
Laat ik het zo stellen: ze zaten drie dagen in de tropische hitte, trekkend door de bossen waarna ze aankwamen op de oevers van de rivier. Deze mannen noemde men 'diament-piraten'. Maar ik moet eerlijkheidshalve vermelden dat niet iedereen arriveerde, want de laatste maanden vond men vijf rottende lichamen in het 200 hectare Roosevelt reservaat. Vele anderen werden vermist. Het illegaal verkrijgen van de stenen was oncontroleerbaar mede door corruptie. Het scheen dat velen daarin een deel hadden, politie, illegale 'garimpeiros' (delvers), publieke ambtenaren en ...Indianen. Het was niet meer te stoppen, de omvang was te immens geworden. De politie dacht door de opkopers te grijpen, de oplossing te vinden, maar dit waren klopgeest denkbeelden. De diamanten bereikten dan ook gemakkelijk de internationale markt en niet alleen vanuit Rondonia, maar tevens vanuit de staten Roirama, Mato Grosso, Goiás en Minas Gerais, overal daar waar delvers actief waren.
Vanuit de bossen van midden Brazilië kwamen de ruwe stenen via vele omwegen aan in de grote diamantslijperijen zoals Antwerpen. Er werd gezegd dat de handel in 2001 ongeveer 50 miljoen dollar bedroeg, maar wat de afnemer aan de arme delver betaalde blijft onduidelijk, zeker onbeduidend. We weten wel wat de diamanten waard zijn als ze geslepen rond de nekken van mooie dames hingen in die andere wereld. De opperhoofden van de stam wisten in ieder geval raad met hun acties en reden nu dan rond in dure auto's.
Dit alles stond recht tegenover al de ellende die dit teweeg bracht; het milieu werd verwoest, rivieren bevuild. De hoeren cultuur had zich logischer wijze uitgebreid tot de jonge Indiaanse meisjes, die vaak niet ouder dan dertien waren. De dochters van de wouden, teruggebracht tot zieke beschouwing, jonge lichamen, lankmoedig in de allesomvattende onzinnige bizarre klucht die zich afspeelde in het bos. En waar was de boeman, de gnoom Saci-Pereré? Hij de kleine zwarte man met het ene been die de mensen de stuipen op het lijf joeg? De bosgeest!
Diamanten, geld en macht, en de kluif was voor de arme sodemieter, die gevoed werd door het deplorabele systeem. Hij die de gok waagde. Dit alles werd nog ziekelijker door de ranzige ambtenaren en regering. En waar was de zienswijze van de Indiaanse leiders die, eveneens egoïstisch, niet voor de stam, gebruik maakten van de rottende situatie? Het was overleven, zeiden deze, ook over lijken. De legende van de Cinta-Larga leeft voor in de stam, De sage die verteld over de 'Igarapé Lage', een van de grootste zijrivieren die door het reservaat stroomt. Daarin wordt verteld over de verborgen diamantenmijnen van Urucamacuam.
En zie, de legende was helaas tot leven gekomen ten gunste van het kapitaal en hebzucht, en ter verdommenis van de stam.
'Vitoria para sempre! Oscar!' Por um Brasil melhor!
Oscar Niemeyer is op de leeftijd van 104 gestorven. Na 34 dagen van hospitalisatie is de architect op 5 december in Rio de Janeiro overleden als gevolg van een infectie aan de luchtwegen. Niemeyer was communist tot zijn dood. Hij ontwierp vele gebouwen in Brazil en er buiten.
Niemeyer ontwierp de belangrijkste toeristische attractie en symbool van de stad Niteroi, het Museum van Hedendaagse Kunst. "Het is niet de rechte hoek, noch de harde, onbuigzame, gemaakt door de mens die mij aantrekt. Wat mij aantrekt is de vrije en sensuele ronding, de curve die ik in de bergen van mijn land vind, in de loop van de kronkelende rivieren, de golven van de oceaan, en het lichaam de vrouw als voorkeur. ' Deze zinsnede werd geregeld gebruikt door Niemeyer.
Oscar Niemeyer had een speciale band met Niteroi, de stad die op een na het grootste aantal van zijn werken huistvest. Met een unieke stijl van de rondingen in het beton is Niemeyer bekend om het ontwerpen van de hoofdstad van Brazilië, Brasilia. In het Federale District, ontwikkelde hij de Planalto Paleis, de Kathedraal van Brasilia en het Nationaal Congres. In Niterói ontwierp hij 15 jaar geleden het symbool van de stad het Museum van de Hedendaagse Kunst (MAC).
ps voor meer info zoek naar mijn artikel op dit blog, Wayn
FEDERALE POLITIE VERMOORD MUNDURUCU LEIDER IN PARÁ
Waarom vermoorde de Policia Federal Adenilson Kirixi Mundurucu? Het gebeurde in een dorp van de Mundurucu stam nabij Jacareacanga op de grens met de staten Pará en Mato Grosso.
Men zegt dat het ging om een grote actie om illigale 'garimpos' goudmijnen te vernietigen. De Pf kwam op 7 november met 3 helicopters en was in gezelschap van de FUNAI (orgaan ter bescherming der indios) een nationale veiligheidsdienst en de IBAMA, het milieu bescherming orgaan.
Adenilson Mundurucu
Het gebeurde op 7 november toen de indianen verhaal gingen halen bij de politie. Er ontstond tumult en toen een politiechef de arm raakte van een leider gleed de politieman uit en kwam in de rivier terecht. Daarna begon het schieten. De politieman shoot Adenilson in de benen waarna deze in de rivier viel, diezelfde politieman schoot hem nog een kogel door het hoofd. Adenilson zonk in de rivier. Tevens vielen er gewonden. Adenilson werd op 8 november drijvend gevonden in de Teles Pires rivier.
De Mundurucu hadden documenten in overeenkomst met de FUNAI om het bewerken van de mijn dat hun levensonderhoud was. De dood van de jonge Indiaan is een zoveelste conflict in de Braziliaanse inheemse geschiedenis.
'Dilma (President) is geen vriend van de Indianen, zij is een vijand,' zegt Davi onverbiddelijk in de strijd voor de rechten van zijn volk dit bedreigd wordt door goudzoekers en houtkappers activiteiten. 'Ze (Dilma) kent ons bos niet, ons land, de realiteit van het Yanomami volk. Ze kent alleen het papier, de wet, maar ze ziet het niet.' aldus de 58 jarige chef.
Aldeia Watoriki, Barcelos (AM) , 02 de Novembro de 2012
Een actie van de Funai (beschermingsorgaan der Braziliaanse indios) had kunnen uitlopen in een tragedie. Tijdens een operatie van, het Front Protection Etnoambiental Yanomami en Ye'kuana indianen, om nieuwe punten van mijnbouw uit te schakelen, probeerde een groep Yanomami Indianen de goudzoekers, die werden gevangen genomen bij het extraheren van goud in de rivierbedding van de Couto Magalhães rivier, vlakbij de grens met Venezuela, te doden.
Woordvoerder John Catalano zegt dat de kwade Yanomami de mijnwerkers niet konden doden daar de werkers van de funai dit voorkwamen. "De Indianen walgen van het falen van de Braziliaanse staat in relatie tot de strijd tegen de mijnbouw. De Funai heeft niet voldoende personeel en middelen om de mijnbouw te vechten ", aldus Catalano. Dit vond plaats op 10 kilometer van een dorp van geisoleerde indianen die geindentificeerd zijn als Moxahathari.
Acht goudzoekers werden overgeleverd aan de Federale Politie - vier wisten te ontsnappen. De apparatuur (motoren, diepvriezer, TV, antennes, enz.) werden vernietigd door de Yanomami.
Ondanks dat de stad over 10 jaar, het dubbel aantal inwoners zal hebben (momenteel 220.000) i.v.m Petrobras, de kapitaalachtige petroleum maatschappij, die in de buurt haar vleugels gespreid heeft, en werkmensen uit het arme noord-oosten gecharterd heeft, die toch ergens moeten wonen, en niet te vergeten de hoertjes, die hier een goed bestaan kunnen hebben), lopen er nog steeds paarden, ossen en varkens over de de geasfalteerde straten rond, niet te spreken over de hordes honden. Het ongevallen aantal is dan ook niet te verwaarlozen.
Maar is Itaborai, waar ik af en toe woon, op zo'n 60 kilometer van Rio, wel opgewassen tegen de grootschalige groei. Buiten dat ontbreekt het, ondanks veel geld, aan publieke voorzieningen. Doch dat kan niet anders met al die jaren, een corrupt burgemeester en bestuur. Het paard? Kan het in ieder geval geen moer schelen!
INDIANEN VAN 9 ETNISCHE AFKOMSTEN VAN MARANHÂO EN AMAZONIA HOUDEN EEN MANIFESTATIE IN BRASILIÁ EN VRAGEN VOOR DE INTREKKING VAN VERORDERING 303 WAAR NOG GEEN DATUM VOOR IS VASTGESTELD.
DEZE REGEL GELDT VOOR ALLE INHEEMSE GEBIEDEN ZOALS VASTGESTELD DOOR HET HOF VAN CASSATIE BETREFFENDE HET PROCES VAN HET ''RAPOSA SERRA DO SOL' GEBIED, IN 2009.
DE INDIANEN EISEN BETERE GEZONDHEIDSZORG EN DUIDELIJKHEID IN DE DEMARCATIE VAN HUN GEBIEDEN.
Negen nieuwe vogelspinnen (Tarantula) soorten ontdekt in Amazone
In Brazilië zijn negen kleurrijke nieuwe soorten tarantula's ontdekt. Vier ervan zouden afstammen van een mysterieus, eeuwenoud geslacht, waarvan men al lang dacht dat het uitgestorven was. De ontdekking toont aan hoe weinig men eigenlijk nog maar afweet over de fauna van het Atlantisch Regenwoud, dat bovendien ernstig bedreigd wordt door menselijk handelen.
'In plaats van de zeven soorten boom bewonende vogelspinnen die we tot nu toe kenden, blijken er nu zestien te zijn', stelt dokter Rogério Bertani, tarantula specialist van het Instituto Butantan in Sao Paulo. Dit type tarantula komt voor in tropische regio's en heeft doorgaans een dunner gebouwd lichaam en langere poten om beter te klauteren over een brede waaier aan oppervlaktes.
Voorouder
Vier van de negen nieuwe soorten zouden afstammen van het 'Typhochlaena'-geslacht, waarvan men dacht dat het uitgestorven was. 'We hebben nu vier soorten die lijken af te stammen van een mysterieus geslacht dat gekend was in 1841. Dit zijn de kleinste arborale tarantula's ter wereld en uit analyse blijkt dat hun geslacht ontzettend oud is. Ze kunnen dus gezien worden als relieken van een voorheen wijdverspreide soort', aldus Bertani.
De grootste vrees die nu leeft onder de onderzoekers is dat deze kleurrijke, tropische tarantula's het slachtoffer zullen worden van dierenhandel.
ALERTE SITUATIE VOOR GUARANI-WAIOWÁ INDIANEN IN MATO GROSSO DO SUL
Manifestatie van 170 Guarani-Waiowá indianen, die leven in de gemeente Iguatemi in de staat Mato Grosso do Sul, vechten voor hun recht te blijven op hun traditionele gronden. Deze zijn bezet door boeren. De indianen zijn slachtoffer van moorden en velen pleegden zelfmoord tijdens kritische tijden (1.500 de laatste 25 jaar).
DE SOJA AANPLANT IN ONTBOSTE GEBIEDEN IN AMAZONAS GING VAN 11.69 duizend HECTAREN IN DE OOGST 2010/2011 NAAR 18.41 duizend HECTAREN IN DE CYCLUS 2011/2012, EEN STIJGING VAN 55%.
DIT WERD BEKENT GEMAAKT TIJDENS EEN BIJEENKOMST VAN EXPORTERENDE BEDRIJVEN EN MAATSCHAPPELIJKE ORGANISATIES OM DE SOJA GEPRODUCEERD IN RECENTE ONTBOSTE GEBIEDEN IN AMAZONAS TE BOYCOTTEN
OUDE 'INDIO MUSEUM' IN MARACANA, RIO MOET WIJKEN VOOR W.K
HET OUDE MUSEU DO INDIO IN DE BUURT MARACANA, RIO DE JANEIRO WAAR 20 INDIANEN LEVEN MOET VOLGENS GOUVERNEUR SERGIO CABRAL WORDEN GESLOOPT DAAR HET EEN BELEMMERING IS VOOR DE WEG NAAR HET GROTE VOETBALSTADION.
TEVENS ZOU HET GEBOUW GÉÉN HISTORISCHE WAARDE HEBBEN. HIJ ZEGT VERDER DAT DE FIFA VOETBALBOND ER NIKS MEE TE MAKEN HEEFT. (?) (?)
WAT DE TOEKOMST VAN DE INDIANEN EN CACIQUE CARLOS TUCANO IS DEERT CABRAL TOTAAL NIET. 'DIT IS EEN PROBLEEM VOOR DE FUNAI (ORGAAN TER BESCHERMING VAN DE INDIOS),' ZEGT HIJ RESOLUUT.
DE INDIANEN HEBBEN STEUN GEKREGEN VAN ANTROPOLOOG MÉRCIO GOMES EN MEERDERE MENSEN VAN HET HUIDIGE MUSEUM DO INDIO IN BOTAFOGO.
'WE HOPEN DAT DE REGERING ZEGT WAT ONZE TOEKOMST IS. WIJ GEVEN GEEN KRIMP. WE ZIJN NIET TEGEN HET W.K EN DE VREUGDE VAN HET VOLK, MAAR WIJ WILLEN EEN WAARDIGE PLEK,' ZEGT DE INDIANEN LEIDER.
VOLGENS HEM IS HET GEBREK VAN RESPECT TEGEN OVER DE INHEEMSE BEVOLKING LANGS HET PODIUM VAN HET WERELDKAMPIOENSCHAP VOETBAL 'EEN ZEER KWADE BOODSCHAP' AAN DE WERELD.
''HET MUSEUM DAT NOG ACTIEF WAS IN 1975 IS WEL DEGELIJK VAN HISTORISCHE WAARDE EN MOET GEKOPPELD WORDEN AAN DE STRIJD VAN DE INDIANEN EN HET STREVEN VAN MARECHAL RONDON, DARCY RIBEIRO EN DE BROERS VILLAS-BOAS. MOMENTEEL ZIJN, MET HET OOG GEFOCUST OP HET W.K VELE ZAKEN GAANDE IN RIO, DIE HET DAGLICHT NIET KUNNEN VERDRAGEN.''
ILLEGAAL HOUT TRANSPORT OP WEG NAAR MANAUS ONDERSCHEPT
11 Outubro 2012
Posted in Manaus
DE KRANT 'AMAZONAS NOTICÍAS' BERICHT DAT CIVIELE POLITIE GESPECIALISEERD IN MISDAAD OP HET MILIEU (?) EEN VRACHTWAGEN MET 30 M3 ILLEGAAL HOUT ONDERSCHEPT HEEFT, DIE OP WEG WAS NAAR MANAUS, HET IN BESLAG GENOMEN HOUT WORDT GEDONEERD (VOLGENS GEGEVENS?) AAN EEN GEMEENSCHAP VOOR THERAPEUTISCH HERSTEL VAN VERSLAAFDEN OP EEN FAZENDA BIJ MANAUS.
ZOU DIT GELOOFWAARDIG ZIJN? HET GAAT SLECHTER MET AMAZONIA DAN WIJ DENKEN.
Aposentado com câncer não consegue se tratar em hospital público Nem com laudo a internação é aceita
In the treatment of lung cancer two years ago, retiree and resident of Covanca, in São Gonçalo, RJ, , José Borato Evangelista, 57, had another negative report: a metastasis - formation of a new tumor lesion from another - cerebral and lumbar . Even with the pathologies, the retiree can not be admitted to any hospital.
Schietpartij tijdens een mega-operatie op de ochtend van vrijdag (16) door de militaire en civiele politie in Complexo do Viradouro, in Santa Rosa, ten zuiden van Niteroi. Bij een minderjarige werd een pistool kaliber 9 mm, en een radiozender, en verdovende middelen, in belsag genomen. De drugsoorlog neemt grotere vormen aan. De dealers zijn, gezien de slechte situatie in Rio waardoor hun verkoop achteruit gaat, uit op andere middelen zoals beroven van voetgangers en winkels.De economische situatie is zeer slecht in de staat Rio de Janeiro. Voedselprijzen rijzen de pan uit. Veel werklozen waardoor de criminaliteit hoogtij viert.
Als de rivier weer in haar normaal doen is, is het tijd voor het 'almoço' het middagmaal. Het menu is helaas hetzelfde: bruine bonen, spaghetti, stukjes kip en een of ander raadselachtig vlees. De een zegt dat het jacarévlees is, de ander van de tapir, weer een ander raadt naar apenvlees. Mensen drommen rond de tafel en achter ieder stoel staan minstens vier personen te wachten dat de tafelgast klaar is. Ik wacht geduldig dat er meer ruimte is en eet weinig. Aan de scheepsleuning hangend overdenk is dit alles; water, bomen, hutten,arme stakkers, caboclos, Indianen, water, bossen en af en toe een vogel of vlinder. Waar zijn de alligators? Panters? Tamandoa? (grote meiereneter), waar is de cobra? Ja, ze lijken verborgen in de ingewanden van het moederbos. En de bosgeesten? Zullen ze bescherming bieden? Zoals Curupira, de ontzagwekkende, die mensen het bos insleurt, voor altijd verloren. Doch zou hij de arme caboclo beschermen tegen de indringers, de vernielzuchtigen? We varen langs beboste eilandjes en ik zie de kano's met vrouwen en kinderen, peddelend alsof hun leven er van af hangt, en is dat geen snedige uitdrukking? Vanaf de boot worden spullen in het water geworpen, kleding, voedsel en de kano's gaan er als pijlen op af. Ze kennen de boten en weten dat er altijd passagiers zijn die aan hun denken.De kinderen zijn handig en geboren in de lichte boomstammen kano's, die waggelend, doch met een vloeiende lijn over het water glijdt. Ze zijn de kinderen van de caboclo en Indiaan, de natuurmensjes, die dansen met de roze dolfijn.Intussen is de bonkige cachaça drinker zich aan het roeren. Hij laat zijn schijnbaar menselijke zijde zien als hij de baby van van mijn hangmat-buren probeert op te vrolijken, wat het niet al te gemakkelijk afgaat. Het kindje schreeuwt als een geslagen mensje. De ouders vinden het maar niets.Zo nu en dan kijkt hij me aan met een sceptische blik, maar heeft tot nu toe nog geen moeilijkheden gemaakt. Ik ben voorbereid.
Op het achterdek ontmoet ik weer de oude man met het uitpuilend oog. Dit was nu nog roder en angstwekkender. De man heet Lúis Antonio en komt uit de buurt van Santarém, waar hij langs de oever in een hutje leeft samen met zijn dochter. Lúis was visser. De ontsteking heeft hij sinds twee weken en gaat nu naar Belém om een soort heksendokter te bezoeken. Hij vraagt me of we al in de baai zijn, doch we zitten nog steeds enkele uren van Belém, nu op de Tocantins rivier, nadat we de Pará achter ons gelaten hadden, en eerder de Amazonas. De bootsman loods zijn boot door het labyrint van waterweggetjes, langs kleine eilanden en dan langs het grote van 'Marajó'. Het is rond halftwaalf als we de haven binnenvaren. Ik voel me goed, na toch de laatste dagen last van koortsaanvallen te hebben gehad. Ik ga de drukke kade op en zie de vele aasgieren die het vuilnis inspecteren, ik zie de mensen, fruit, mooie vrouwen, en Indiaanse gezichten. Ik ga op zoek een hotel en kom terecht in 'Central'. Een oud gebouw in het centrum. Op de kamer bekijk ik me eens goed in de spiegel en constateer dat ik kilo's kwijtgeraakt ben sinds Manaus. Op straat ontwaar ik een kraampje met vis en neem een broodje kreeft met driedubbel portie 'mostarda', (een soort piccalilly) om mijn honger te stillen en daar ik verlangde naar iets zuurs, en ik eigenlijk dagenlang zo goed als geen voedsel binnengekreeg.
Het is zondag in de stad van de 'mangueiras' de mangabomen en ik slenter langs de straten waar hippies op de grond hun sieraden, ammuletten en ander spul proberen kwijt te raken. In een eetbar kom ik de boot-medereiziger weer tegen, die op zoek was naar een job als huisschilder in Belém. Hij rraad me aan naar een dokter te gaan, daar ik er slecht uit zie. "Misschien heb je wel Malaria,' was zijn conclusie. Later ontmoet ik de man nogmaals en probeert geld los te peuteren voor een goede cocaine deal. Het wordt me een beetje te gek en maak hem duidelijk dat hij nu snel moet verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Hetgeen hij mij vreemd aanstarend accepteerd. De dag erop bezoek ik het oude Belém, want ze hier 'Cidade velha' noemen. Nu loop ik langs de rivier en dokken waar de oude Portugeese huizen zichtbaar zijn, hier langs de haven liggen de pitoreske boten met een veelvuldig cargo: papegaaien, parkieten, apen, schildpadden, trossen bananen, zakken met castanhes en enorme melancias (watermeloenen). Niet ver vandaar bevindt zich de 'Ver-o-Peso, de markt wat zoveel betekent als: Zie het gewicht. Hier is van alles te koop, de Amazonae-markt bij uitstek en vanwaar uit de wouden van alles wordt aangevoerd. Velen soorten vis zijn verkrijbaar en de tipische amazonas producten zoals, Acai en de fruitsoorten Bacuri en Pupunha, Mangas, Pompoenen, Papaja, Abacaxi (ananas) en Cajú. Ook kan men traditionele gerechten veroberen zoals Tacacá. Je moet er wel poen voor hebben en de arme donder is hier van uitgesloten. Ook zijn op de markt de 'Jacaré slagers'. Daar liggen de alligatoren met dichtgesnoerde muilen en vastgebonden poten te wachten op de koper, die het beest aanwijst, wat dan prompt wordt afgeslacht. Aha... hier zegt men dat het krokodillenvlees, zeker dit van de 'jacaretinga', goed moet zijn voor de gezondheid, en men zegt dat de arme bevolking met regelmaat dit vlees eet, maar de jacaré heeft nog veel andere voordelen: van zijn verpulverde knoken wordt een soort meel gemaakt dat rijk is aan vitaminen. Voor mij kan men de dieren het best in de rivieren laten, waar de arme caboclo-visser en Indiaan zeker gebruik zal maken van het vlees, van de woestelingen der rivieren.
Ik loop langs de kruidenmarkt, met de wonderdoeners, medicijnen tegen maagklachten, verlamming, reumatiek, slangen,- en spinnenbeten, inwendige bloedingen, bronchitis, dysenterie, tumors, spierziektes, menstruatieklachten en impotentie. Ik zal wel een hoop vergeten zijn, God vergeef me, Oxalá me-disculpa, maar dit zijn de stallen van de toverdokters met hun wondermiddelen, hun magie van het onmetelijke, het geloof in de heling door trancendente krachten. Daar zijn dolfijnogen, krokodillentanden, gedroogde huiden van de kameleon, boskatten, gordeldieren, miereneters en vleermuizen, en de kurkdroge koppen van slangen en jaguars, schedels van watervogels en staarten van pijlstaartroggen en gordeldieren. Dit alles moet dienen tegen allerlei kwalen en ik vraag me dan ook af of de oude man met zijn ontstoken oogbol híér op zoek was naar een middel tegen zijn kwaal. Het is een oud gegeven want de Indianen hébben hun planten en kruiden, ze hébben hun kennis en hier op de markt zal menig middel wel eens improductief kunnen zijn, maar vaak is de diepgang van het 'onbekende', een welkome hulp. Hier in Amazonia is de mystiek een middel en velen planten zijn weldoeners en genezers van kwalen. Ik denk dat voor de vele hedendaagse ziektes hier antwoorden liggen, verborgen tussen de groene krachten van het woud en geesten....
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
stenen was oncontroleerbaar mede door corruptie. Het scheen dat velen daarin een deel hadden, politie, illegale 'garimpeiros' (delvers), publieke ambtenaren en ...Indianen. Het was niet meer te stoppen, de omvang was te immens geworden. De politie dacht door de opkopers te grijpen, de oplossing te vinden, maar dit waren klopgeest denkbeelden. De diamanten bereikten dan ook gemakkelijk de internationale markt en niet alleen vanuit Rondonia, maar tevens vanuit de staten Roirama, Mato Grosso, Goiás en Minas Gerais, overal daar waar delvers actief waren. 
Oscar Niemeyer is op de leeftijd van 104 gestorven. Na 34 dagen van hospitalisatie is de architect op 5 december in Rio de Janeiro overleden als gevolg van een infectie aan de luchtwegen. Niemeyer was communist tot zijn dood. Hij ontwierp vele gebouwen in Brazil en er buiten.
11 Outubro 2012
Posted in Manaus
