Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas geboren 1921 Maastricht, Nl - overleden 1998 Tangua, Brazil, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt Wayn geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Militairen zijn tegen ondrezoek naar de waarheid omtrent misdaden van de dictatuur
Het initiatief beleid dit de regering van president Dilma Rousseff heeft aangenomen tegen de misdaden die zijn begaan tijdens de Braziliaanse dictatuur (1964-1985) heeft nog steeds weerstand van groepen (misdadigers, noot W) die het leger vertegenwoordigden in die tijd. De ex-militairen zijn bang zijn dat de wreedheden van die periode nog naar boven komen.
In een gezamenlijke verklaring, van de drie krijgsmacht onderdelen buiten het actieve leger, hebben kritiek geuit op de president dat zij niet het meningsverschil had aangetoond met betrekking tot verklaringen van de minister van de Rechten van de Mens, Maria do Rosário, en de rechten van de vrouw, Eleonora Menicucci.
De openbaarmaking van de tekst is een duidelijke demonstratie van ontevredenheid met de wet tot oprichting van de Waarheidscommissie - bekrachtigd door president Dilma Rousseff op 18 november vorig jaar - en de angst van sommige militaire dat ze op een dag publiekelijk verantwoording moeten afleggen voor hun misdaden .
Terwijl de militairen kritiek hebben op de acties die tot doel hebben om de waarheid van die periode te onthullen, hebben mensenrechtenorganisaties ook kritiek op de weigering van de Hoge Raad in april 2010 over de herziening van de Amnestiewet en bestraffing van de verantwoordelijken voor de martelingen, moorden en verdwijningen in tijd.
Volgens de conservatieve krant ) O Estado de Sao Paulo, citeert de nota van de militairen uitspraken van minister Maria del Rosario over de mogelijkheid van strafrechtelijke verantwoordelijkheden van de ambtenaren tijdens de dictatuur.
De klacht van de groep die de drie, niet meer actieve, 'krijgsmachtonderdelen' vertegenwoordigen, gaan in tegen de richting van de strijd tijdens de democratische periode in Brazilië. De helderheid van de misdaden van de dictatuur is een verplichting en schuldgevoel van de staat tegenover de familie van de echte Braziliaanse helden, die hun leven gaven voor vrijheid en land.
ps '... Dilma Roussef was zelf gevangene tijden de dictatuur, de vraag is waarom 'zij' niet meer haar stem laat horen in deze.. nu zij president van Brazil is...? U moet weten dat Brazilië het enigste land in Zuid-Amerika is die de verantwoordelijken misdadigers van de gruweldaden tijdens de militaire periode niet vervolgd heeft!'
Wayn, storyteller
op de foto, Paulo Cesar Pereio (achter), Norma Bengel e Jardel Filho (1927-1983) participeerde in de beweging tegen het militaire regime
NO COMMENT: grondkrakers verwijderd in Manaus, Amazonas
Volgens de gemeente en het instituut van milieu en duurzaamheid was er instortingsgevaar, 10 huisjes werden verwijderd in de buurt 'chapada' door politie en militairen....
Het laatste nieuws dat ik uit Brazilië ontving kwam van mijn vriendin in Itaborai bij Rio de janeiro. De regen valt daar met bakken uit de hemel en de straten lijken wel modderpoelen. Het is eind januari en warm. De kleine hond Suzie heeft denkelijk kleintjes op en de grote wit zwarte Lua moest nodig medicamenten hebben. Zo nu en dan wordt er iemand vermoord in de buurt, oorzaak is vaak wraak in de drugswereld, een liefdes wraak of om enkele reais, daarom is criminaliteit is niet te verwaarlozen. Ik spreek dan niet over Rio de Janeiro zelf, dat is een gerichter verhaal omtrent criminaliteit. Daar is de norm hard, en gecompliceerd. Politie, drugs, wraak, armoe.
Er stortte onlangs een gebouwen complex in elkaar en nam twee andere mee, zeker 15 doden en de gevolgen zullen wel nooit helemaal te overzien zijn, Wie is schuldig? De aannemer? Verdomme, corruptie is een beter woord. Brazilië is vol van arrogante hypocrieten, geldduivels die het land de naam geven als een vooruitstrevende natie. Ok. Denkelijk zal de Braziliaanse economie wel vloeien, maar bij mijn laatste bezoek aan het land was er voor de arme donder weinig van te merken.
straatverkoper op de fiets in Itaborai
Prijzen stijgen de pan uit en het minimum loon is dan ook beschamend met omgerekend zo'n 260 euro. Criminaliteit is dan ook gewoon, zoals het altijd al was en niet alleen in Brazilië. De politie is corrupt en de favela groeit nog steeds. De miserabele in het noordoosten is daar ook een gevolg van. Vele mensen komen uit die streken gedreven door droogte en armoe. Daar waar gezinnen leven van 230 reais (100 euro) per maand.
En hoe zit het met de Belo Monte dam? De Xingu rivier huilt, de Indianen zijn kwaad, woest op een onbegrijpelijk plan van de regering en de superkapitalisten om hun plan door te zetten. Waarom? Laat de mensen leven in hun natuur zij die weten dat alles beperkt is, maar met gevoel duurzaam. Ondanks de miljoenen handtekeningen op internet sites, de woorden van leider Raoni, de velen die zich inzetten voor begrip, gaat de bouw gewoon door met toestemming van president vrouwe Dilma Roussef. Wat moet ze anders, zeggen sommigen, ze moet wel anders wordt ze ontzet. Gemakkelijk lullen. Doch de strijdt tegen de voortgang van de bouw is nog gaande. Ik ben geen pessimist maar de kapitalen zitten al te diep in de reet van de duivel zo dat een stop van de werkzaamheden een fantoom lijkt te worden.
De bewijzen zijn er in overvloed dat dit grootschalig prestige project niet nodig was en dat en alternatieve zijn in de vorm van kleiner projecten. De natuur zal verdwijnen, Amazone krijgt het hard te verduren in de komende decenniën. Wordt het Amazone gebied woestijn? Laten we hopen van niet, het is een graadmeter voor de wereldse gezondheid. Ik hoop dat de regen een halt houdt want vele gebieden in het zuid-oosten zijn kwetsbaar zoals rond Nova Friburgo niet ver van Rio. Daar vielen vorig jaar 900 doden. Modder stromen, ook Minas Gerais heeft wateroverlast problemen, andere streken is de dood der droogte gearriveerd zoals in Amazonas of het noordoosten. Er is iets gaande zegt men met de natuur, opwarming, verstoring van moeders aarde haar weelde. Anderzijds zitten de rijken in hun ivoren torens in de weelderige buurten van de grootsteden of hooggelegen villa's met sterke fundamenten. De arme moet zich maar behelpen met het mindere, de krottenkampen zijn een vluchtheuvel voor de minderbedeelde. Kinderen? School? Vraag maar aan de kleinen wat ze later willen worden, voetballer of drugsdealer. Ja, het lijkt me een bizarre voorstelling van de toekomst. gelukkig zijn er organisaties goed bezig zoals IBISS, gerund door een Nederlander Nanko van Buren. Hij werkt al meer als 20 jaar in de favela, heeft contacten met dealers en weet dat de toekomst voor kinderen en anderen miserabel is. Ik geef hem mijn steun.
En de straathonden in Itaborai en rondom? De hondenogen, trouw, eerlijkheid, die overreden worden op het asfalt en de vele die noodgedwongen de huizen bewaken, afgerichte gladiatoren van het dierenrijk dienend de mens. Paarden en ossen die af en toe ronddwalen in de straten en het geen moer kan schelen wat de politieke mens in gedachte heeft en waar gelukkig vele vrachtwagenchauffeurs nog begrip voor hebben. Doch af en toe gaat het mis en dan zijn de zwarte aasgieren al laag in de lucht en maken hun sierlijke landingen om het lijk op te peuzelen.
Een zege voor de geest?
Verdomme! Het is leven en laten leven!
Wetenschappers hebben 46 nieuwe diersoorten geïdentificeerd in de uitgestrekte oerwouden van Suriname. Een van de dieren is de caramelkleurige cowboykikker. De bevindingen werden gedaan tijdens een drie weken durende expeditie op de rivieren Koetari en Sipaliwini, en in het grensgebied met het buurland Brazilië.
De Braziliaanse politie heeft tijdens een grootschalige operatie bij São Paulo op 22 januari een sinds jaren illegaal bewoonde sloppenwijk ontruimd. Bij de actie kwam het tot schermutselingen met de bewoners, die sinds 2004 op het terrein wonen en daar huizen hebben gebouwd.
Landloze arbeiders hadden toen de privé grond bezet en tot een gemeenschap gemaakt, compleet met winkels en kerken.
De politie was in Pinheirinho in São José dos Campos met 2000 manschappen, 40 honden, 100 paarden, helikopters en gepantserde voertuigen.
De inwoners van de sloppenwijk staken auto's in brand in een poging hun huizen te verdedigen.
In het centrum van de stad Niteroi, Rj bevindt zich het sociale burger restaurant 'Cidadâo Jorge Amado' waar men voor 35 real cent kan ontbijten en voor 1 real (ong. 40 er cent) kan lunchen. Het lijkt me een van de betere projecten. Er staan dan ook lange rijen mensen voor de ingang en ervoor de bedelaars die hun kostje bij elkaar moeten sprokkelen. In de morgen 1000 gasten voor het ontbijt en 3000 voor de middag begin 11.00 uur. Het sociale project is welkom en nodig, gezien de armoede in de stad. De meesten bezoekers zijn de armsten, zoals zwervers, maar ook vele ouden van dagen zoeken hun heil hier, andere die een salaris van 560 reais 250 euro hebben maken veelal gebruik van het restaurant, dat haar naam ontleent aan Jorge Amado, de overleden schrijver uit Bahia, aanhanger van de Candomblé cultus en communist.
Er was zelfs ooit een Franse kok Claude Troigros op bezoek die wild zwijn op de menu kaart zette, doch ik denk dat de mensen al blij zijn met een goed bord rijst, bonen, stuk vlees of vis en salade. Dat voor 1 real, alleen je moet er soms wel meer als een uur in de rij voor staan. Maar wat deert het, er is tijd en er wordt geklets over de beslommeringen en calamiteiten in de regio van de stad en het grote Rio aan de overkant van de Guanabara baai.
Op een klein eiland op een zijrivier van de rivier Jari in Brazilië staat een houten kruis versierd met een hakenkruis.
Nog meer vreemd is dat op het kruis staat geschreven: "Joseph Greiner overleed hier op 2.1.1936 ', dat was drie jaar voordat de Tweede Wereldoorlog die officieel begon in 1939 ( eneen jaar voor de Japanse invasie van China in 1937, soms beschouwd als het begin van de oorlog) en meer dan een decennium voordat de nazi's haar weg naar Brazilië vond in de hoop zich te verbergen in het Zuid-Amerikaanse land. Dus wat zou een Nazi doen in Brazilië in 1936?
Bekend als het "Guayana Project", wat een missie van exploratie was en een bewijs van hoe groot de nazi's vermoeden dat hun rijk zou zijn. Het rapport werd meegenomen naar het Derde Rijk en verklaarde: "De twee grootste steden, maar met grote natuurlijke rijkdommen, grotere gebieden van het land zijn in Siberië en Zuid-Amerika."
Zij alleen bieden ruime immigratie en vestiging mogelijkheden voor de Noordse volkeren ...
In 1935, met een collectie van biologische monsters, Schulz Kampfhenkel (expeditieleider), Joseph Greiner, en een andere nazi-soldaat, evenals vele lokale aannemers - beschreven in een brief aan het Derde Rijk als niet in staat te zijn "gezien de maatstaven van beschaving zoals wij die kennen in Duitsland '-. om de streek te verkennen van de grens met Frans Guyana en stuurde informatie over hoe de nazi's zou kunnen infiltreren en te beginnen om het land te koloniseren Er werd geopperd dat de plaats zou het begin kon worden van het grote Derde Rijk Zuid-Amerika.
Natuurlijk is dit niet gebeurd.
Greiner, stierf aan malaria, op de expeditie, en Kampfhenkel nam zijn verslag mee naar het Rijk. Ten slotte was het niet malaria of de jungle, die eindigde met de uitbreidingsplannen van de nazi's voor Brazilië, maar de bureaucratie en gebrek aan interesse. 'Op een punt zou het plan weer kunnen worden gepresenteerd ", schreef Heinrich Himmler, die was verantwoordelijk voor het goedkeuren van de plannen.
(gelukkig is, noot mijnerzijds) Vandaag de dag is alles wat er overblijft van dit plan, de graven van de nazi's, die stierven 'on the job', hetgeen op de begraafplaats bekend staat als het 'nazi-kerkhof.'
Bizarre photo van plaatselijk Indianen bij het houten kruis
NOV. 2011 BEZOEK AAN 'MUSEU DE ARTES E OFICIOS' BELO HORIZONTE DEEL I
In het oude treinstation (Estaçâo Central de Belo Horizonte) is een cultureel museum ingericht wat een beeld geeft van het Brazilië van meer als een eeuw geleden, eigenlijk van 18de tot 20ste eeuw. Het laat de werk methoden en instrumenten zien die toen gangbaar waren. Tevens is de geschiedenis een belangrijk onderdeel. Het geheel omvat 9.200 m2. Ik liep er minstens vier uur rond en maakte dus enkele fotos.
het is gelegen aan de Praça Rui Barbosa s/n, Centro, BH
Bumba-Meu-Boi - feest koe die in de traditionele cultuur van Maranhâo tot uiting komt
zadel met uitrusting van de Vaqueiros/Pioniers/Bandeirantes
Ik bekijk een ijzeren brandkast die de pioniers overal meesleepten net als de kookpot
NOV. 2011 BEZOEK AAN 'MUSEU DE ARTES E OFICIOS' BELO HORIZONTE DEEL 2
koffiebonen schiller
kop voor op de boeg van schip (veelal op de Rio Sâo Francisco) hadden de Vikings deze ook niet 1000 jaar eerder?
De maniok, bijna zeker een inheems gewas, was de belangrijkste voedselbron voor de indianen- voor de eerste blanken hier aankwamen... het waren later ook de Bandeirantes(pioniers/Indianen slaven halers) die maniok velden aan legden, waarvan ze gebruik maakten als ze terugkeerden om aan te sterken en te werken in de mijnen, en nieuwe wegen te gaan tegen hun strijd met de Indianen... Het is het meest populaire gewas in Brazil, en wordt voor verschillende doeleinden gebruikt, het meest gebruikte is de 'Farinha' (meel)...
Brazilië weet geen raad meer dan 400 miljoen gebruikte autobanden. De bedrijven die ze moeten ophalen, kijken er niet naar om. De autobanden worden zo broeihaarden voor infectieziekten.
Volgens een studie van de Polytechnische School van de Universiteit van São Paulo weet Brazilië sinds 2002 geen raad met de afgedankte autobanden. Het gaat nu al om 425 miljoen banden, die samen 2,1 miljoen ton wegen. Volgens ingenieur Carlos Lagarinhos, auteur van de studie, ligt het probleem deels bij de fabrikanten en invoerders, die hun verplichtingen niet nakomen, en deels bij de consumenten.
De Braziliaanse wetgeving verplicht de sector de banden op te halen en te verwerken, maar door de hoge kosten die dat met zich meebrengt, leven veel bedrijven die verplichting niet na. Een derde van de consumenten bewaart zijn oude autobanden nadat die vervangen zijn. "Om de situatie te veranderen is het van belang die consumenten van het probleem bewust te maken", zegt Lagarinhos.
De afgedankte autobanden betekenen een flink gezondheidsrisico. "Vaak worden de banden gestapeld in open lokalen en worden ze zo kweekplaatsen voor muggen die ziekten overdragen", zegt Lagarinhos.
Onder meer de Aedes aegypti, een mug die dengue (knokkelkoorts) overdraagt, plant zich graag voort in plassen die in afgedankte autobanden zijn ontstaan.
Jaarlijks raken wereldwijd 50 miljoen mensen besmet met dengue (knokkelkoorts), een ziekte die vooral bij kinderen dodelijk kan zijn als ze niet meteen wordt behandeld. Vorige lente werd in de Braziliaanse deelstaat Rio de Janeiro een nieuwe opstoot van (dengue) vastgesteld.
Het ging om een virustype dat meer dan twintig jaar niet meer was opgedoken.
In Brazilië, een land met 200 miljoen inwoners, is de autoverkoop de laatste jaren spectaculair gestegen. Sommige analisten voorspellen dat Brazilië dit decennium nog de grootste automarkt ter wereld zal worden. (ips/gb)
Aposentado com câncer não consegue se tratar em hospital público Nem com laudo a internação é aceita
In the treatment of lung cancer two years ago, retiree and resident of Covanca, in São Gonçalo, RJ, , José Borato Evangelista, 57, had another negative report: a metastasis - formation of a new tumor lesion from another - cerebral and lumbar . Even with the pathologies, the retiree can not be admitted to any hospital.
Schietpartij tijdens een mega-operatie op de ochtend van vrijdag (16) door de militaire en civiele politie in Complexo do Viradouro, in Santa Rosa, ten zuiden van Niteroi. Bij een minderjarige werd een pistool kaliber 9 mm, en een radiozender, en verdovende middelen, in belsag genomen. De drugsoorlog neemt grotere vormen aan. De dealers zijn, gezien de slechte situatie in Rio waardoor hun verkoop achteruit gaat, uit op andere middelen zoals beroven van voetgangers en winkels.De economische situatie is zeer slecht in de staat Rio de Janeiro. Voedselprijzen rijzen de pan uit. Veel werklozen waardoor de criminaliteit hoogtij viert.
Als de rivier weer in haar normaal doen is, is het tijd voor het 'almoço' het middagmaal. Het menu is helaas hetzelfde: bruine bonen, spaghetti, stukjes kip en een of ander raadselachtig vlees. De een zegt dat het jacarévlees is, de ander van de tapir, weer een ander raadt naar apenvlees. Mensen drommen rond de tafel en achter ieder stoel staan minstens vier personen te wachten dat de tafelgast klaar is. Ik wacht geduldig dat er meer ruimte is en eet weinig. Aan de scheepsleuning hangend overdenk is dit alles; water, bomen, hutten,arme stakkers, caboclos, Indianen, water, bossen en af en toe een vogel of vlinder. Waar zijn de alligators? Panters? Tamandoa? (grote meiereneter), waar is de cobra? Ja, ze lijken verborgen in de ingewanden van het moederbos. En de bosgeesten? Zullen ze bescherming bieden? Zoals Curupira, de ontzagwekkende, die mensen het bos insleurt, voor altijd verloren. Doch zou hij de arme caboclo beschermen tegen de indringers, de vernielzuchtigen? We varen langs beboste eilandjes en ik zie de kano's met vrouwen en kinderen, peddelend alsof hun leven er van af hangt, en is dat geen snedige uitdrukking? Vanaf de boot worden spullen in het water geworpen, kleding, voedsel en de kano's gaan er als pijlen op af. Ze kennen de boten en weten dat er altijd passagiers zijn die aan hun denken.De kinderen zijn handig en geboren in de lichte boomstammen kano's, die waggelend, doch met een vloeiende lijn over het water glijdt. Ze zijn de kinderen van de caboclo en Indiaan, de natuurmensjes, die dansen met de roze dolfijn.Intussen is de bonkige cachaça drinker zich aan het roeren. Hij laat zijn schijnbaar menselijke zijde zien als hij de baby van van mijn hangmat-buren probeert op te vrolijken, wat het niet al te gemakkelijk afgaat. Het kindje schreeuwt als een geslagen mensje. De ouders vinden het maar niets.Zo nu en dan kijkt hij me aan met een sceptische blik, maar heeft tot nu toe nog geen moeilijkheden gemaakt. Ik ben voorbereid.
Op het achterdek ontmoet ik weer de oude man met het uitpuilend oog. Dit was nu nog roder en angstwekkender. De man heet Lúis Antonio en komt uit de buurt van Santarém, waar hij langs de oever in een hutje leeft samen met zijn dochter. Lúis was visser. De ontsteking heeft hij sinds twee weken en gaat nu naar Belém om een soort heksendokter te bezoeken. Hij vraagt me of we al in de baai zijn, doch we zitten nog steeds enkele uren van Belém, nu op de Tocantins rivier, nadat we de Pará achter ons gelaten hadden, en eerder de Amazonas. De bootsman loods zijn boot door het labyrint van waterweggetjes, langs kleine eilanden en dan langs het grote van 'Marajó'. Het is rond halftwaalf als we de haven binnenvaren. Ik voel me goed, na toch de laatste dagen last van koortsaanvallen te hebben gehad. Ik ga de drukke kade op en zie de vele aasgieren die het vuilnis inspecteren, ik zie de mensen, fruit, mooie vrouwen, en Indiaanse gezichten. Ik ga op zoek een hotel en kom terecht in 'Central'. Een oud gebouw in het centrum. Op de kamer bekijk ik me eens goed in de spiegel en constateer dat ik kilo's kwijtgeraakt ben sinds Manaus. Op straat ontwaar ik een kraampje met vis en neem een broodje kreeft met driedubbel portie 'mostarda', (een soort piccalilly) om mijn honger te stillen en daar ik verlangde naar iets zuurs, en ik eigenlijk dagenlang zo goed als geen voedsel binnengekreeg.
Het is zondag in de stad van de 'mangueiras' de mangabomen en ik slenter langs de straten waar hippies op de grond hun sieraden, ammuletten en ander spul proberen kwijt te raken. In een eetbar kom ik de boot-medereiziger weer tegen, die op zoek was naar een job als huisschilder in Belém. Hij rraad me aan naar een dokter te gaan, daar ik er slecht uit zie. "Misschien heb je wel Malaria,' was zijn conclusie. Later ontmoet ik de man nogmaals en probeert geld los te peuteren voor een goede cocaine deal. Het wordt me een beetje te gek en maak hem duidelijk dat hij nu snel moet verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Hetgeen hij mij vreemd aanstarend accepteerd. De dag erop bezoek ik het oude Belém, want ze hier 'Cidade velha' noemen. Nu loop ik langs de rivier en dokken waar de oude Portugeese huizen zichtbaar zijn, hier langs de haven liggen de pitoreske boten met een veelvuldig cargo: papegaaien, parkieten, apen, schildpadden, trossen bananen, zakken met castanhes en enorme melancias (watermeloenen). Niet ver vandaar bevindt zich de 'Ver-o-Peso, de markt wat zoveel betekent als: Zie het gewicht. Hier is van alles te koop, de Amazonae-markt bij uitstek en vanwaar uit de wouden van alles wordt aangevoerd. Velen soorten vis zijn verkrijbaar en de tipische amazonas producten zoals, Acai en de fruitsoorten Bacuri en Pupunha, Mangas, Pompoenen, Papaja, Abacaxi (ananas) en Cajú. Ook kan men traditionele gerechten veroberen zoals Tacacá. Je moet er wel poen voor hebben en de arme donder is hier van uitgesloten. Ook zijn op de markt de 'Jacaré slagers'. Daar liggen de alligatoren met dichtgesnoerde muilen en vastgebonden poten te wachten op de koper, die het beest aanwijst, wat dan prompt wordt afgeslacht. Aha... hier zegt men dat het krokodillenvlees, zeker dit van de 'jacaretinga', goed moet zijn voor de gezondheid, en men zegt dat de arme bevolking met regelmaat dit vlees eet, maar de jacaré heeft nog veel andere voordelen: van zijn verpulverde knoken wordt een soort meel gemaakt dat rijk is aan vitaminen. Voor mij kan men de dieren het best in de rivieren laten, waar de arme caboclo-visser en Indiaan zeker gebruik zal maken van het vlees, van de woestelingen der rivieren.
Ik loop langs de kruidenmarkt, met de wonderdoeners, medicijnen tegen maagklachten, verlamming, reumatiek, slangen,- en spinnenbeten, inwendige bloedingen, bronchitis, dysenterie, tumors, spierziektes, menstruatieklachten en impotentie. Ik zal wel een hoop vergeten zijn, God vergeef me, Oxalá me-disculpa, maar dit zijn de stallen van de toverdokters met hun wondermiddelen, hun magie van het onmetelijke, het geloof in de heling door trancendente krachten. Daar zijn dolfijnogen, krokodillentanden, gedroogde huiden van de kameleon, boskatten, gordeldieren, miereneters en vleermuizen, en de kurkdroge koppen van slangen en jaguars, schedels van watervogels en staarten van pijlstaartroggen en gordeldieren. Dit alles moet dienen tegen allerlei kwalen en ik vraag me dan ook af of de oude man met zijn ontstoken oogbol híér op zoek was naar een middel tegen zijn kwaal. Het is een oud gegeven want de Indianen hébben hun planten en kruiden, ze hébben hun kennis en hier op de markt zal menig middel wel eens improductief kunnen zijn, maar vaak is de diepgang van het 'onbekende', een welkome hulp. Hier in Amazonia is de mystiek een middel en velen planten zijn weldoeners en genezers van kwalen. Ik denk dat voor de vele hedendaagse ziektes hier antwoorden liggen, verborgen tussen de groene krachten van het woud en geesten....
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
op de foto, Paulo Cesar Pereio (achter), Norma Bengel e Jardel Filho (1927-1983) participeerde in de beweging tegen het militaire regime
THE STORY GOES ON,
ingang van het restaurant
foto Wayn Pieterz
