|
Het laatste nieuws dat ik uit Brazilië ontving kwam van mijn vriendin in Itaborai bij Rio de janeiro. De regen valt daar met bakken uit de hemel en de straten lijken wel modderpoelen. Het is eind januari en warm. De kleine hond Suzie heeft denkelijk kleintjes op en de grote wit zwarte Lua moest nodig medicamenten hebben. Zo nu en dan wordt er iemand vermoord in de buurt, oorzaak is vaak wraak in de drugswereld, een liefdes wraak of om enkele reais, daarom is criminaliteit is niet te verwaarlozen. Ik spreek dan niet over Rio de Janeiro zelf, dat is een gerichter verhaal omtrent criminaliteit. Daar is de norm hard, en gecompliceerd. Politie, drugs, wraak, armoe.
Er stortte onlangs een gebouwen complex in elkaar en nam twee andere mee, zeker 15 doden en de gevolgen zullen wel nooit helemaal te overzien zijn, Wie is schuldig? De aannemer? Verdomme, corruptie is een beter woord. Brazilië is vol van arrogante hypocrieten, geldduivels die het land de naam geven als een vooruitstrevende natie. Ok. Denkelijk zal de Braziliaanse economie wel vloeien, maar bij mijn laatste bezoek aan het land was er voor de arme donder weinig van te merken.
straatverkoper op de fiets in Itaborai
Prijzen stijgen de pan uit en het minimum loon is dan ook beschamend met omgerekend zo'n 260 euro. Criminaliteit is dan ook gewoon, zoals het altijd al was en niet alleen in Brazilië. De politie is corrupt en de favela groeit nog steeds. De miserabele in het noordoosten is daar ook een gevolg van. Vele mensen komen uit die streken gedreven door droogte en armoe. Daar waar gezinnen leven van 230 reais (100 euro) per maand.
En hoe zit het met de Belo Monte dam? De Xingu rivier huilt, de Indianen zijn kwaad, woest op een onbegrijpelijk plan van de regering en de superkapitalisten om hun plan door te zetten. Waarom? Laat de mensen leven in hun natuur zij die weten dat alles beperkt is, maar met gevoel duurzaam. Ondanks de miljoenen handtekeningen op internet sites, de woorden van leider Raoni, de velen die zich inzetten voor begrip, gaat de bouw gewoon door met toestemming van president vrouwe Dilma Roussef. Wat moet ze anders, zeggen sommigen, ze moet wel anders wordt ze ontzet. Gemakkelijk lullen. Doch de strijdt tegen de voortgang van de bouw is nog gaande. Ik ben geen pessimist maar de kapitalen zitten al te diep in de reet van de duivel zo dat een stop van de werkzaamheden een fantoom lijkt te worden.
De bewijzen zijn er in overvloed dat dit grootschalig prestige project niet nodig was en dat en alternatieve zijn in de vorm van kleiner projecten. De natuur zal verdwijnen, Amazone krijgt het hard te verduren in de komende decenniën. Wordt het Amazone gebied woestijn? Laten we hopen van niet, het is een graadmeter voor de wereldse gezondheid. Ik hoop dat de regen een halt houdt want vele gebieden in het zuid-oosten zijn kwetsbaar zoals rond Nova Friburgo niet ver van Rio. Daar vielen vorig jaar 900 doden. Modder stromen, ook Minas Gerais heeft wateroverlast problemen, andere streken is de dood der droogte gearriveerd zoals in Amazonas of het noordoosten. Er is iets gaande zegt men met de natuur, opwarming, verstoring van moeders aarde haar weelde. Anderzijds zitten de rijken in hun ivoren torens in de weelderige buurten van de grootsteden of hooggelegen villa's met sterke fundamenten. De arme moet zich maar behelpen met het mindere, de krottenkampen zijn een vluchtheuvel voor de minderbedeelde. Kinderen? School? Vraag maar aan de kleinen wat ze later willen worden, voetballer of drugsdealer. Ja, het lijkt me een bizarre voorstelling van de toekomst. gelukkig zijn er organisaties goed bezig zoals IBISS, gerund door een Nederlander Nanko van Buren. Hij werkt al meer als 20 jaar in de favela, heeft contacten met dealers en weet dat de toekomst voor kinderen en anderen miserabel is. Ik geef hem mijn steun.
link:
En de straathonden in Itaborai en rondom? De hondenogen, trouw, eerlijkheid, die overreden worden op het asfalt en de vele die noodgedwongen de huizen bewaken, afgerichte gladiatoren van het dierenrijk dienend de mens. Paarden en ossen die af en toe ronddwalen in de straten en het geen moer kan schelen wat de politieke mens in gedachte heeft en waar gelukkig vele vrachtwagenchauffeurs nog begrip voor hebben. Doch af en toe gaat het mis en dan zijn de zwarte aasgieren al laag in de lucht en maken hun sierlijke landingen om het lijk op te peuzelen.
Een zege voor de geest?
Verdomme! Het is leven en laten leven!
Wayn
leven in Amazonas
Leven en laten leven
|
