Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
02-04-2008
De Xavante Indianen part 12 (Mario Juruna)
Begrafenis van Mario Juruna te Brasilia :cry:
Een van hen was Mario Juruna, die in 1993 werd gekozen als federaal afgevaardigde van de staat Rio de Janeiro in het Braziliaans congres. Juruna had tot 1958 nooit een blanke ontmoet. De controversiële Xavante verloor zijn zetel in 1986. Mario ging altijd op pad met zijn kleine 'gravador', cassetterecorder. Daar legde hij geheime gesprekken mee vast, het was zijn wapen, zijn boog tegen de corrupte blanken Ér is een uitspraak van hem die dit duidelijker uitlegt: 'Ik heb een 'gravador' gekocht, omdat de blanken veel beloftes maken en die later allemaal gewoon vergeten. Iedere blanke zou een recorder moeten hebben, maar de geciviseerden zijn dom. Ze hebben een goed ding, maar gebruiken het niet!' In 1977 maakte hij stiekem opnamen tijdens een gesprek met de gezaghebbende directeur van de Funai, het overheidsorgaan, dit de Indiaan moest integreren in het moderne Brazilië. De naam van de man was Van den Broocke. Het interview maakte duidelijk hoe er werd omgegaan met de gerechtigheid en ontwikkeling van de Indiaan. Mario gaf nadien de opname vrij voor de kranten en niet veel later zag Van den Broocke de noodzaak zich terug te trekken. Hij had teveel dingen gezegd en aangehaald die niet door de beugel konden en verder leugens.
In die tijd gaf Juruna in een gesprek zijn gevoelens duidelijk weer: 'Ik ken de hele Xavante geschiedenis. Toen de blanke hier kwam wist de Indiaan alles af van goud, wist waar het te vinden was en hoe het te behandelen. De Indiaan wist om te gaan met het land, bos, rivieren. Omdat de Indiaan gul is... toonde hij het goud aan de blanken. Later kwam Pedro Cabral ('ontdekker' van Brazilië voor de Portugezen, noot schrijver.) terug. En weer later kwamen er veel meer mensen... vanaf het begin behandelden de indianen de blanken met goedheid... En weer later ontstond er ruzie... Die nooit meer ophield. De Indiaan heeft voorgoed gebroken met de blanke. Hij ging de blanken mijden. Ik ken de historie van de Xavante... Ik bén Xavante! Dan bemoeiden de blanke zich met de Xerente Indianen, en de Bororo aan de 'Serra de Roncador' (gebergte van de snurker) bemoeiden zich met de Xavante bij Batovi, Araguaia en Rio das Mortos. Hierdoor zijn de Indianen blijven ronddwalen... Er stierven veel Indianen, maar zij doodde ook velen blanken... De indiaan is een mens. Waar ook ter wereld: de Indiaan is een mens! De Indiaan staat iedere dag vroeg op en gaat naar de rivier om te baden. Het water van de Rio das Mortos is nog steeds zuiver, dus mensen kunnen het drinken. Ze scheppen het op met hun handen. Vijf uur in de morgen gaat iedereen naar zijn werk. 's Morgens wordt er niets gegeten. We nemen ons eten mee naar de werkplek en keren laat terug... We keren niet vroeg terug... Om twaalfuur s'middags, twee uur, is iedereen thuis... We rusten, praten met onze vrouw, spelen met de kinderen... In het dorp zijn bananen, bonen, maar de vogels zijn verdwenen. Alleen in de zomer zijn er veel vogels. De vogel is een deel van het leven van de Indiaan... Iedere Indiaan is een deel van de natuur... dus alles in zeer mooi. De Indiaan gaat laat slapen. Hij blijft converseren... opinies uitwisselen, luisteren, lachen, debateren...'
Op de 'Earth Summit' in juni 1992 in Rio de Janeiro, verscheen Mario gekleed in een jaguar-huid, als protest, tegen wat hij noemde: 'natuur-investeerders', zij die dieren méér bestaansrecht geven, ten koste van de menselijke wezens.
Mario Juruna sterft op 17 juli 2002, op 58 jarige leeftijd, aan diabetes in een hospitaal te Brasilia.
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog