Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt hij geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
Roman over Brazilië: over het volk, Xavante Indianen, aanwezigheid van de Vikingen, Umbanda-cultus, erotiek, geschiedenis, politiek en intriges. plot: In het Xavante reservaat in de Mato Grosso worden stenenplaten met Viking schrift ontdekt door archeologen. Bij de opgravingen worden Indianen en houtkappers gedood. Er volgt de moord op een Amerikaanse Indianen beschermer. Couto, een naïve inspecteur van Japanse komaf moet de zaak onderzoeken. Het wordt een tijding van intriges en moorden, haat en liefde. Het leven van de Xavante-stam loopt centraal door het verhaal, net als de stelling dat Noormannen al in Brazilië waren vóór Cabral, terwijl de Macumba/Umbanda cultus belangrijk is in het geheel. De roman schreef ik, geinspireerd door mijn reizen, en indrukken. UItgegeven in eigen beheer; BRAWABOOKS 2005 281blz. in a-4 druk stuur een e-mail met adres en het boek wordt toegestuurd, euro 17,00,- inc. verzendkosten, u betaald met giro op bijgevoegd reken.nr opbrengst voor kleinschalig project Wayn
Op zoek naar de Ware Ziel van Brazilië - Het alternatief
10-04-2008
DE ORIXAS VAN DE UMBANDA deel 3
'Sint Joris met paard en vrouw' Storyteller 2006, olie op papier
De Pai de Santo staat klaar in zijn smetteloos wit linnen kostuum, waardoor zijn zwart gezicht en grijze krulharen een kunstwerk lijkt. Hij is getrouwd met de moeder der heilige, en dit zal zeker in de omgang in het dagelijks leven een progessie zijn. Hij is de rust zelve, kalm en modest, als hij me vriendelijk begroet en uitleg geeft. Ik vraag hem of ik enkele fotos mag nemen en hij heeft geen enkel bezwaar. (Dit kan wel eens anders zijn, bij een bezoek aan een piepklein tempeltje in Rio Bonito bij Rio de Janeiro, werd mij dit ten strengste verboden.) Het is negen uur wanneer de 'plechtigheid', een van mijn kant erg conventioneel gezegde, toch gezien in de context van het gebeuren terecht, begint. De zwarte man neemt een klein zilver belletje en rammelt ermee waarna de gezangen inzetten en een rite volgt die de tempel moet beschermen tegen de kwade geesten. Op de vloer zijn nu de 'mediums' in beweging, de kinderen van de 'mai do Santo', die zelf nog niet te zien is. Ik verbaas mij over de melodieuze songs, die met overgaven en drift worden gezongen, terwijl aan een zijkant drie drummers het ritme aangeven op bongos. De trommelaars blijven de gehele viering op hun troms slaan, een viering die doorgaat tot 6 uur in de ochtend, dus een wonderbaarlijk resultaat. Alleen is er een kleine rustpauze tussen de twee gesepareerde ceremonies, die van het 'witte' en aanroepen der Orixas, en het 2de als, enigzins met cynisme, de 'Hel' wordt uitgebeeld. Langzaam beginnen de eerste dansers en zangers zich te begeven op hoger gelegen paden. Er tussendoor steken ze dikke sigaren op, waaraan met heftigheid geinhaleert wordt, en drinken rode wijn of pinga, suikerrietjenever. Ik vraag me af of de rondraaiende mensen niet misselijk worden, en hun maag een soort cementmolen is. Een jonge vrouw wordt bevangen door een geest en blijft zeker een kwartier lang draaien als een kindertol. Af en toe moet men haar vasthouden daar ze niet neervalt, doch men weerhoudt haar niet. Men zegt mij dat ze een slecht contact heeft met haar Orixa. Anderen slingeren van links naar rechts over de vloer, terwijl ze kreten uitstoten en aan hun glas slurpen of diep inhaleren aan een 'palha-sigaret', (zwarte tabak in maïsblad) of sigaar (in Brazilië gaat 70% van de landelijke sigaarproduktie naar Umbanda of Macumba centers.) Dan opeens wordt er een jongeman, die op de bank achter me zit, in bezit genomen door een Orixa. De eerst zo kalm ogende neger slaat nu met zijn armen en glijdt weg op de vloer. Het is mogelijk, want men kan ook als medium dienen als men niét deelneemt aan de viering. De jonge neger wordt letterlijk de vloer opgezogen door een onzichtbare kracht, waaraan hij geen weerstand kan bieden. Zijn lichaam schudt en al draaiend stort hij op de vloer. Zijn ogen zijn groot en zijn mond geeft bizarre klanken weer. Hij wordt weer op de been geholpen door de zwarte vader en draait weer verder over stenen vloer, zijn hoofd gericht naar de hemel, terwijl zijn handen naar iets reiken, wat voor mij onzichtbaar is. Hij blijkt een slecht geweten te hebben, iets op z'n kerfstok, en nu probeert zijn Orixa toegang te vinden tot zijn ziel, om hem te helpen en de duivel uit hem te drijven. De andere mensen dansen, draaien en zingen verder. Ze uitten kreten die mij doen denken aan dieren, of aan de 'vaqueiros', de Braziliaanse cowboys, die hun vee bijeendrijven. Ze lopen af en toe naar de zijmuur om een fluim te deponeren in de spuugbakjes, die daar staan opgesteld. Dan word er opeens een praalboog gevormd vanaf de heilige dansvloer, langs de gasten, naar een achterdoor gelegen kamertje. Onder uitbundige begroeting komt de 'Mai do Santo' door de boog, op weg naar haar stoel, gekleed in een wit blouse en rok en omhangen met kleurrijke halskettingen. Ik zie dat de mensen een achting hebben voor de 'priesteres', een aanzienlijk woord, maar in de ogen van de mediums, een waarheid.
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog