Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
Gelijk een strohalm die kan breken of misschien een grasspriet die kan buigen, gelijk een donsje dat blijft steken een druppel nectar die een bij wil zuigen, gelijk de schaal van net geen windei of een pluisje dat, te moe van t zweven, hapert aan het eerste spinnenrag in mei, en dan wanhopig spartelt vol met leven
Zo kwetsbaar lig je in je moeders armen
en kalmeert zodra de honger is gedoofd. Zo heerlijk rustig laat je je verwarmen, schenkend wat de Heer ons heeft beloofd.
Zo vredig leer je al die drukke mensen
dat geluk vooral in liefd' en eenvoud ligt. Zo teder kijk je en vervult de wensen van elke wijze blik naar jou gericht.
Terwijl de zon pedant naar binnen glijdt door de scherpe kieren van de luiken en ik behoedzaam elk geluid vermijd, komt het leven van het dorp daar buiten al op gang, en staar ik naar je handen Op het laken, dan weer op mijn arm.
Ik zie de glimlach groeien rond je tanden, je schuift naar mij toe, maakt me warm.
En zo begint toch weer een nieuwe dag dat we samen minnen, eten, werken, dat ik weer eens met je leven mag, die onze band nog hechter zal versterken
Als het op een mooie dag zou blijken dat je ongewoon begaafd bent, zou ik vast wel raar staan kijken want ik weet dat je verslaafd bent
Als men beweert dat jij nog erg actief zal zijn en zelden nog zal slapen in je nachten dan snap ik niet dat jij vandaag passief kan zijn en verlaten lijkt door al je krachten
Gelukkig ben j' alleen verslaafd aan melk en is het slapen je voornaamste bezigheid, je bent de liefste baby in het oog van elk die door je aanblik smelt van tederheid
Je bent bezorgd om al je muren en de poten van de oude stoel, maar liefste, weet je dat je buren lijden om hetzelfde dat ik voel ?
Je hebt gehuild om herinneringen en toen besefte je wat jij nu mist, maar liefste, hoor jij die soms zingen op het ritme van de inhoud van de kist?
Je geeft voorrang aan de kleuren van de tegels in je nieuwe keuken maar liefste, herken je wel de geuren uit de tijd van voor de breuken?
Je klampt je vast aan gele foto's En vlugge vonken van voorbij genot, Maar liefste, vergeet je niet de autos Die je wenken naar het rijk van God?
Je kiest de zelfde taartjes van weleer Toen er nog maar weinig bakkers waren. Maar liefste, denk je dan geen ene keer Aan wat respect voor ambtenaren?
Je noemt hen knap als ze Jansen heten Maar niet als ze je spontaan omhelzen. Maar liefste, ze mijden schuchter al je eten En dromen evenmin van dure pelzen
'Je hebt de ogen van je moeder' en 'je lijkt sterk op je broeder'. 'Je haar is ook al even donker' 'Je oogopslag is net geflonker' 'Maar de spieren van je vader...' Wablief, ja ik verklaar me nader: 'Wel ik vind dat je kleine oren...'
Wie heeft die ook weer verloren?
Lief klein kind, door ons bemind, waarom heb je alles van een ander? Kijk nu eens aan wat ik verander: 't Is jouw leven dat nu begint,
en alleen jij maakt er echt het jouwe van met onze hulp, ja reken daar maar op! Maar één voor één zetten wij dat stop en toon je alleszins wel wat je kan.
Want die handjes zijn van jou alleen, op wie je lijkt is van geen tel Blijf jezelf van kop tot teen, In deze wereld red je 't wel!
Straks zoek ik je in dat kleine bedje en kan ik je porseleinen hoofdje zien Kom ik bij je met een omzichtig tredje Want ik zou je anders wekken, misschien
Straks ben je Milans nieuwe broertje dat alleen maar mama's melkje drinkt en maak je haar zo blij met dat ene boertje. Dat zie ik aan de traan die in haar ogen blinkt
Straks houd ik je voorzichtig in mijn armen als ware jij op de wereld de grootste schat. Maar hoe langer de verlangens mij verwarmen hoe meer ik weet, mijn kindje, je bent dat!
Straks zie ik je papa, beslist al even fier op dat kleine brokje spartelend leven. Je wordt van zijn gezin nu nummer vier en de reden van hun werken en hun streven.
Want als men al zo lang naar je heeft verlangd en alles in huis voor jou heeft klaargemaakt denken we onbewust: de hemel zij gedankt ! Want door jouw komst wordt iedereen geraakt.
Het kan zo stil zijn in mijn tuin als de bloesems zoeken naar zon en de hommels bloesems vinden. Wanneer het stil is in mijn tuin wou ik dat het zo blijven kon en bleef ik luisteren naar de winden die de stilte hier in mijn tuin met hun zuchten blijven storen zo lang zij alleen bewegen. Want deze stilte van mijn tuin kan echt niemand anders horen Ze blijft voor mij een echte zegen. Soms is de stilte van mijn tuin Verstoord door de grasmachines En motoren zonder eerbied Voor deze stilte in mijn tuin Die geur bezingt van glycines In een eindeloos goed-weerlied Want de stilte hier in mijn tuin Is op zondag een genoegen Als alleen de lijster vertelt Over de stilte daar in zijn tuin Wanneer de boeren niet zwoegen En niemand zich bemoeit met geld
Vandaag zou mijn zus 59 geworden zijn (71 in 2022) 2.00
Vandaag
Niemand zal je komen feliciteren, geen mens denkt vandaag zelfs aan een geschenk, we deden het nochtans tientallen keren, ik ben niet de enige als ik dit bedenk.
Net vandaag is het de dag dat je verjaart, en dat te beseffen doet wel ergens pijn: te weten dat je van elders naar ons staart terwijl je dit jaar niet meer bij ons kan zijn.
Vandaag is een van de moeilijkste dagen sinds de dag dat je niet meer ademen kon, en niet antwoorden op al onze vragen zoals: waarom toch schijnt vandaag de zon?
Het is nu een rustige avond als er weinig zijn, melancholisch zin hebben in een glaasje wijn: ik voel me onzeker ondanks fruit en vitamine en denk aan gisteren alsof het morgen zou wezen. Dan grijp ik naar mijn glas ijskoude Williamine en ga dromerig veraffe benevelde teksten lezen.
Sommige beelden zwemmen mijn netvlies voorbij
en dobberend drijven ze al mijn dromen opzij. Mijn peter, zijn vrouwtje, mijn vader en zus, mijn vrienden en nog illusies allemaal te koop voor een kwinkslag, een handdruk of een kus, ze houden mijn hart en mijn blik op de loop.
'Nu' is het woord dat ik opnieuw onbezonnen herhaal,
geen twee, drie keer, maar echt wel honderden maal. 'Nu' was daarnet, en 'nu' komt er onvermoeibaar aan Ongrijpbaar genietbaar, onwelvoeglijk vluchtig tegelijk Nu is misschien de laatste nu van mijn eindig bestaan Maar nu is ook de kans dat ik je tranen zacht wegstrijk
Sta mij toe, die ene gril: veroorloof mij in april een lied over de herfst te zingen, want de lente, nog te pril in deze maand april, inspireert mij andere dingen.
Op deze ochtend in april zijn de tuinen nog te kil om licht en lente te vermoeden, terwijl normaal de maand april met een beetje goede wil de macht van vrieskou moet vergoeden.
Kleur en fruit zijn even stil als het lied van de maand april dat mij telkens stille nacht doet zingen. De zang sterft uit met een gil van de dwalende maand april en fluistert: je kan mij niet dwingen.
De eitjes zijn verdampt met de glaasjes vol van vreugde, verrezen uit het plan van een unieke dag met hen samen zoals toen met souvenirs en plannen zonder foto's, zonder gps, maar verwonderd dat de steen uiteindelijk opzij gerold een haasje heeft verpletterd, Verbijsterd ademloos omdat vandaag alles hetzelfde lijkt zoals weleer.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
