|
Het gebeurt regelmatig dat we een wandeling maken langs het strand,
als het weer het toelaat natuurlijk.
Een van de laatste keren schuiven we in de richting van de baai van Marbella,
en ik kan eerst mijn ogen niet geloven.
Volgens mij komt daar uit de verte een zeehond aangezwommen.
Volledig abnormaal natuurlijk in deze zuidelijke streek.
Ik ben vanzelfsprekend niet helemaal zeker en wacht
tot het beest dichterbij komt, om hem beter te kunnen zien.
En ziedaar, de zeehond waagt zich zelfs even uit het water!
Omdat de winter dit jaar zoveel strenger is dan andere jaren,
is deze zeehond naar hier kunnen en willen afzakken.
Waarschijnlijk is hij dus gepasseerd langs de straat van Gibraltar,
en heeft hij de kustlijn gevolgd.
Greta is er als de kip bij om een foto te nemen als tastbaar bewijs
dat we niet fantaseren.
Is dit een verrassing van formaat zeg. Gelukkig is er een bar kortbij
om van de schok en de emoties te kunnen bekomen.
Terwijl ik naar de bar stap, valt het me op dat het profiel van deze constructie
me sterk doet denken aan de vliegende schotels, zoals die te zien waren
in de films van de jaren vijftig.
Je weet wel, met bovenop het koepeltje waar dan achteraf
die groene mannetjes uitkwamen met hun voelsprieten.
Bovendien staan er werkloos nog acht naakte masten vóór de strandbar.
Niet te rijmen!
Volgens mij zijn dit communicatieantennes voor aliense gsm's.
Het is met onzekere stap dat ik me verder in de richting waag van de bar.
Na grondig onderzoek van de plaats treffen we gelukkig (nog) geen aliens aan.
Tijd dus voor een koffie in de zon van Bono’s Beach (zo heet het etablissement).
Het terras is splinternieuw, de kwaliteit is top (behalve de slappe Engelse koffie),
en zo zijn de prijzen ook. Wel leuk dat er binnen een DJ zit (het is zondag),
en dat er easy listening muziek klinkt uit klankboxen verspreid over het terras.
Enkele jaren geleden waren we hier ook eens met vrienden,
maar dan moesten we binnen schuilen voor de regen.
Het interieur is intussen ook volledig en stijlvol vernieuwd,
en doet denken aan een moskee.
Misschien is Bobo wel een imam.
Het terras is ruim bemeten, met allerlei meubilair, dat moet uitgetest worden.
Lang geleden dat we hier zijn geweest, en daar zijn twee redenen voor:
- er zijn veel strandbars (of chiringuito’s)
- deze ligt een klein beetje landinwaarts, en niet echt op het strand
En deze foto doe ik er extra bij, omdat het een van de mooiste is
die Greta al genomen heeft (vind ik).
De kleurencombinaties en het lijnenspel zijn zo subtiel. Proficiat Greta!
Een ku(n)stwerk!.
© Greta Denil
|
