Guadalupe is wel een eind van hier.
Naast de stad in Mexico en het gelijknamige eiland
in de Caraiben, is dit het enige echte en originele,
een dorpje in het noorden van de deelstaat
Extremadura, zo´n dikke 500 km van Malaga.
We gingen er naar toe met de Field Club,
= de internationale wandelclub van Fuengirola,
maar tijdens de vier dagen werd het culturele aspect
zeker niet versmaad.
Hierna: een deel van de foto´s genomen door Greta
tijdens de eerste dag.
Het trekkinggedeelte was niet zo erg lang,
omdat de bus wel wat tijd nodig had
om er te geraken.
11/03/08: na enkele uren busbollen stoppen we
een 40 km voorbij Cordoba voor de eerste wandeling,
in het natuurpark rond Espiel.
We starten vanuit het Centro de Interpretation,
dat gevestigd is in een omgebouwd treinstation.
Het weer is weer schitterend en de sfeer is uitstekend.
Onder het goedkeurend oog van een koppel ooievaars
kunnen we er aan beginnen.
Hier zitten meer ooievaars dan mussen.
Het lijkt wel een reusachtig Zwin.
We volgen de rivier stroomopwaarts, en passeren o.m.
een Romeinse brug, die niet echt meer in gebruik is,
behalve voor verdwaalde wandelaars.
Hier is het parcours niet te moeilijk, omdat we voorlopig
in de vallei blijven. Later wordt het wat klimmen.
Hier wordt de rivier overgestoken, maar een echte Amazone
is het niet. Het heeft hier zeker een tijdje niet meer geregend,
en vandaag moeten we ons daar ook zeker geen
zorgen over maken.
Tijd voor de lunch. Op deze plaats steken we terug
de rivier over, via een andere Romeinse brug.
De aandacht gaat naar reuzekikkers die rustig zitten
en liggen te zonnebaden in de rivier.
Greta past zich natuurlijk altijd aan en heeft zich omwikkeld
met haar rode Romeinse stola.
Naast de brug heeft iemand zijn bakoven vergeten.
Geen boterhammen morgen. Of is dit misschien
de langgezochte ingang van de Temple of Doom?
Een oude brugreling kan natuurlijk ook dienen als zitplaats
voor het verorberen van de zelf meegebrachte picknick.
Greta houdt meer van een walking lunchbuffet en
zorgt ervoor dat haar boterhammen niet onverwachts
kunnen onsnappen.
Nog een boerke laten en opnieuw de beuk
(sorry: de olijfboom) erin.
Tussen Cordoba en Guadalupe was het vroeger
een praktisch onbewoonde streek, door gebrek aan water
en dus aan landbouw.
Door een reusachtig project werden overal stuwdammen
gebouwd, zodat de landbouwers nu water ter beschikking
hebben voor irrigatie van de akkers.
Het gebied blijft echter zeer dun bevolkt
en draagt de veelzeggende naam La Siberia.
We zijn er!
Het enige echte Hospederia del Real Monasterio
van Guadalupe!!
Dit reusachtig complex doet me onmiddellijk denken
aan het pauselijk paleis in Avignon, maar alhoewel
minder bekend is dit veel interessanter.
In Guadalupe is een 4* Parador aanwezig,
maar wij verblijven bij de paters Franciskanen,
in het klooster zelf. Schitterend!
Hier zit Greta bij de ingang aan de blaadjes van een potplant
te froefelen. Het "hotel" heeft slechts 2*, wegens
ontbreken van een zwembad en TV en radio en minibar
op de kamer, maar daar hebben de paters
nooit oog voor gehad, en gelukkig maar.
Dit zijn een paar foto´s genomen in de binnentuin.
Het lijkt meer een versterkte burcht dan een klooster.
Het complex is nooit veroverd door de moslims,
omdat het een echt fort was, en daardoor zijn
een aantal katholieke schatten bewaard gebleven,
die op andere plaatsen zijn verwoest of gestolen.
Dit is een foto, genomen uit onze kamer.
Elke kamer is verschillend van grootte en van vorm.
Wij hebben er een met een bijkamer met een derde bed.
In een bepaalde kamer is een trap naar boven,
met nog een extra dubbel bed.
De muren zijn zo Middeleeuws dik dat je absoluut niets
kan horen van de buren.
In de gangen hangt een lichte geur van wierook en van
verdufte meubels, maar dat maakt het net zo authentiek.
Ik ben gaan kijken naar de lokale Parador,
maar die kan hier niet aan tippen.
Leve de paters Franciskanen!
Dit is alles voor vandaag...
|
