|
Heel binnenkort vertrekken we weer naar Spanje, laten we zeggen: woensdag.
Enkel Sennet Live en de Actief50 beurs van Seniorennet stonden nog in de weg.
In het verslag van de beurs op de home page van Sennet lees ik dat er nu al
18246 verschillende blogs leesbaar zijn .
Eentje daarvan is het mijne, dit dus, en dus moet ik maar nog een klein stukje
neerpennen, of neertoetsen, hoewel de neuzen van mijn schoenen al gericht zijn
op het zuiden van Spanje.
Greta heeft gans het weekend in Genk haar Photoshop volop kunnen
demonstreren en promoten met haar collega’s , en ik mocht intussen de nieuwe
VIP Oxypass “aanprijzen”.
De tweede dag had ik de eer en het genoegen als enige de boeken van Pascal
Vyncke te mogen verkopen, in aanwezigheid van de Grote Voorman.
Het is een toffe gast, maar hij mag zijn half lege colablikje niet meer laten staan!
Hij was wel grieperig, misschien komt het daarmee.
Bericht aan de kopers van zijn boeken:
zorg ervoor dat je de binnenkant van pagina 3, waar hij zijn opdracht heeft gezet,
grondig spoelt met water, om de bacteriën weg te krijgen.
Zoniet ga je ook griep krijgen.
Terug naar ons onderwerp: in en door Frankrijk 2009.
Vorige reportage uit de Franse Auvergne, waar je helemaal in het Centraal Massief
zit, was gestopt bij het vertrek vanuit de B&B La Chèvre Noire in Montoldre.
“De Zwarte Geit” ligt nu achter de rug en achter de bergen, en we rijden verder
naar het hart van het Centraal massief.
Daar wacht ons, voor twee nachten een andere B&B, die ook nieuw is voor ons.
Hij ligt in aan de rand van het dorpje Salers, een van de “100 meest schilderachtige
dorpen van Frankrijk”.
Door het mooie weer (in de valleien althans!) aangespoord, doen we een aanbevolen
rondrit in een streek, die zeer schaars bewoond is.
We stoppen eerst in een piepklein dorpje, met een rasechte Franse naam: Billy.
In Billy weten de bloemen nog niet dat het half oktober is, en bloeien rustig verder
in stille schoonheid.
Mooie villa’s sieren de wandelweg naar het kasteel.
Iemand heeft moeite gedaan om een aanzet te geven aan het aanduiden van de
openingsuren, maar heeft het halfweg opgegeven.
Het is nu gesloten, maar de toeristen zijn ook al weg natuurlijk, behalve wijzelf.
De temperatuur is ideaal, de zon schijnt, en zelfs het kasteel staat te genieten.
Een mooie lokkende Billyaanse jonkvrouw staat me op te wachten aan de
kasteelpoort, maar ik laat me niet zomaar binnenpraten.
Billy ligt op de weg naar het mondaine Vichy, en dat is natuurlijk andere koek.
Het is een oord van bronwater en van prestige.
De huizen in het centrum stralen Franse grandeur af, en dateren meestal van einde
19de, en prille begin 20ste eeuw.
Veel Art Nouveau elementen vind je terug over de ganse stad.
Zoals in elk kuuroord is er natuurlijk een Casino, waar het op dit moment
volledige rust is.
Het casino ligt aan een park, het Parc des Sources, dat in opdracht van Napoleon I
werd aangelegd. Er omheen lopen oude ijzeren galerijen zodat je eventueel droog
van het Casino aan de ene kant naar het badhuis aan de andere kant kunt lopen.
De straten tussen het Casino en de Allier, de plaatselijke rivier, zijn ook de moeite
waard om eens door te kuieren. Je kunt je hier vergapen aan de prachtige oude
villa's en wegdromen in de sjiek van weleer.
Vichy moet je gewoon op je eigen manier, al wandelend ontdekken.
Lekker slenteren door de straten, af en toe een bankje in het park om weer
even bij te komen. Verzin het zelf maar. Een goed begin is natuurlijk altijd om even
binnen te lopen bij het Office du Tourisme, wat we uiteraard gedaan hebben.
Vichy is een “ville fleuri” met 4 sterren. Dat komt vooral omdat keizer Napoleon III
een prachtig park heeft laten aanleggen. Je kunt er heerlijk wandelen en van
het zonnetje genieten.
De meeste bloempjes beginnen wel weg te kruipen, behalve bij zonnig weer.
Je bent er omgeven door ca 20 hectare bomen, planten en bloemen waaronder
diverse uitheemse en exotische planten.
Villa’s aan de rand liggen tussen het groen. Het is het Knokke-Zoute van Auvergne.
Er zijn een paar routebeschrijvingen te krijgen om te wandelen die je langs
de mooiste punten van de stad brengen. Er loopt er een door het Quartier Thermal.
Een andere brengt je door de oude stad. Vanaf het Casino lopen we via een mooi
park naar de Allier, de plaatselijke rivier en ook de naam van het departement.
Een prachtige herfstwandeling door een dreef in het warmende zonnetje doet deugd.
Langs de Allier lopen wandelpaden, en aan de overkant van de rustige rivier
is een paardenrenbaan en een golf. Minder kan natuurlijk niet.
Terug richting stad komen we langs de Source des Célestins, zoals we kunnen
aflezen boven de ingang. In België hebben we Spa Barissart, als meest bekende
bron, en hier is het dus Célestins.
Aan de binnenzijde van het gebouw is het heel luchtig, en opgebouwd met
Art Nouveau elementen.
Vichy staat al sinds de Romeinen bekend om de warme bronnen die tegen allerlei
ongemakken (zouden) helpen.
In de tijd van Napoleon III werd Vichy omgebouwdd tot een ruim opgezette stad.
Tot een eind in de 20e eeuw was het een geliefd ontmoetingspunt van
de upperclass van Europa. Vichy kent diverse kuuroorden en natuurlijk
is het bronwater ook in flessen verkrijgbaar.
Nog leuker is het om met je lege flessen naar de Source Célestin te gaan.
De bronnen geven hier hun heilzame water af via bronzen kranen die voor
het publiek zijn opengesteld.
Dit is dus geen WC die niet is doorgespoeld!
Er staan hier verschillende batterijen van tapkranen naast elkaar.
Ook op het gebied van water is er gelijkenis tussen Vichy op Knokke: zeewater
geschept in Knokke smaakt net hetzelfde als het flessenwater van Vichy.
Hier zie je trouwens op de achtergrond een proefpersoon (letterlijk), die het water
getest heeft, en nu steun zoekt, wegens een wrang gevoel in de maag.
Het zijn trouwens hypocrieten in Vichy.
Waar ze de (rijke) mensen zogezegd van kwalen,
zoals artrose enz willen afhelpen,
met hun spa’s en hun flessenwater,
zetten ze aan de andere kant de patiënten aan
om te roken, wat ook weer niet de gezondste sport is.
Deze gevel in het centrum is wel komisch, want de onderste verdieping is geschilderd.
De kerk is zeker interessant voor een kort bezoek.
Ze is heel donker, en daardoor komen de brandglasramen,
als de zon schijnt, goed tot hun recht.
Speciaal voor de dames: je voelt je opnieuw dertig,
na het gebruik van de gepaste huidproducten uit het
gamma van Vichy. Vrouwen onder de dertig blijven er
dus maar best af, want die gaan een slechte zaak doen.
Soms krijg je zelfs de indruk dat de Fransen
houden van Amerikanen.
Zelfs hun eigen (ex!) Napoléon III moet wijken
voor de Yankees.
Dit is dan het voorlopige afscheid van Vichy.
Ondermeer omdat momenteel Seniorennet slechts 20 foto’s
toelaat per aflevering.
Daarenboven moet ik nu dringend de valiezen pakken.
Woensdagmorgen 20/10 vertrekken we met de wagen
richting Marbella.
Misschien komt er nog een live verslag onderweg,
speciaal voor jullie!.
Tot zeer binnenkort!
|
