|
We vertrekken in Playa d’Aro aan de Costa Brava rond de warme middag,
met twee wagens pal zuidwaarts naar Valencia, met de zon van voor.
In l’Hospitalet, langs de Middellandse zee stoppen we voor een lunch langs de
autoweg.
We doen het rustig aan, want reizen is pas goed als je het langzaam doet.
Valencia is de derde stad van Spanje en heeft lange tijd in de schaduw gestaan
van het meer trendy Barcelona. Dat is inmiddels verleden tijd, zeker sinds de
nakende voltooiing van het futuristische Ciudad de las Artes y las Ciencias
(Stad van Kunst en Wetenschap).
Hopelijk duurt het niet meer zo lang als de Sagrada Familia in Barcelona,
waar men al honderd jaar aan werkt.
Valencia staat natuurlijk bekend om haar sinaasappels, paella en parelwitte
stranden, maar het is zoveel meer. De architectuur in het bijzonder is
adembenemend en toont veel sporen van Moorse en Mudéjar bouwstijl.
Net ten zuiden van de stad ligt het prachtige natuurgebied Albufera.
En niet te vergeten: elk jaar vertrekt hier begin december de stoomboot
naar het Noorden, met een beroemde passagier: Sinterklaas.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan men stellen, dat dit de enige
persoon is die van Spanje naar België reist in de winter.
Het is ook maar heel tijdelijk natuurlijk.
Zoals Barcelona zijn Ramblas heeft, heeft Valencia zijn Turia.
Ik denk trouwens dat langzaamaan Valencia Barcelona zal overtroeven
als bestemming voor een city trip.
Wat is de nog niet zo bekende Turia eigenlijk?
Je kunt het duidelijk zien op de luchtfoto hieronder.
Het is de (bijna) droge bedding van de (voormalige) rivier Turia,
die dwars door het centrum van Valencia gaat.
Na een zware overstroming in oktober 1957, die grote schade aanrichtte in
Valencia en vele mensenleven kostte, werd besloten de rivier om te leggen
naar de rand van de stad.
Ex-dictator Franco wilde in het oude rivierbed een autosnelweg of een spoorweg
aanleggen, maar een burgerbeweging leidde er uiteindelijk in de jaren 80 toe
dat het gebied een groene bestemming kreeg.
In plaats van zware trafiek kreeg men een schitterende groene long dwars
door de stad.
Deze Jardines del Turia beslaan een oppervlakte van 110 hectare, en hebben
een lengte van ongeveer 9 kilometer. Deze groene long dient als ontmoetingsplek
en recreatiegebied en wordt veelvuldig gebruikt door joggers, fietsers en
wandelaars.
Het park herbergt vele plantsoenen, sportterreinen voor voetbal en tennis, fonteinen,
een botanische tuin, speelpleinen voor kinderen, zowel langs de 'oevers'
als in het park zelf.
Er zijn geregeld muziekuitvoeringen en andere culturele manifestaties,
soms heeft een circus er zijn tenten opgeslagen, of wordt er kermis gehouden.
Het is er altijd druk, maar minder dan op de Ramblas natuurlijk, en het is
de centrale ontmoetingsplaats voor alle Valencianen.
Naar verluidt is er zelfs tweemaal per jaar een optreden van Will Turia.
In Valencia kan je zelfs een fietstocht maken met (Nederlands sprekende) gids
die ook door de Turia gaat.
Op de kaart hierboven is het groene deel uiteraard de oude rivierbedding.
Van de ‘nieuwe’ rivier zie je nog een stukje gans links onderaan in het hoekje.
Hij is dus omgeleid naar de andere kant van de stad.
Waar de vroegere rivier de Middellandse zee bereikte is nu de commerciële en de
jachthaven uitgebouwd. Het bruine lijntje, dat voor een deel rond de jachthaven
gaat, (bovenste plas) en een stuk de oude bedding volgt, is het Formule 1 circuit
van Spanje. Vanuit de plas helemaal onderaan rechts vertrekt elk jaar de oude man
met de witte baard en de Zwarte Piet met de stoomboot naar het noorden.
Het middeleeuwse stadscentrum van Valencia ligt in de ‘elleboog’ van de Turia.
De oude bedding wordt op meerdere plaatsen nog altijd gedwarst door
de oorspronkelijke rivierbruggen, de ene nog mooier dan de andere.
Hier kijk je richting zee, met op de achtergrond een van de architectonische parels
van superarchitect Calatrava.
Je kunt via een video met de helicopter over de Turia vliegen, met de volgende link:
www.culturia.org/. Klik op "Real Flight" onderaan en download.
Tussen de bruggen in zijn de verschillende stukken van het park ontworpen door
verschillende architecten. Grote speeltuin, sportvelden, grote water partijen,
romaans aandoende tuinen. Wat een mooi effect geeft dat om er door te wandelen.
Sommige delen zien er heel natuurlijk uit, en andere dan weer
prachtig aangelegd.
Met deze wetenschap op zak hebben we een boeking gedaan in hotel Abba
Acteon, vooral gebaseerd op de gunstige locatie: vier sterren, dicht tegen de Turia,
en slechts twee blokken verwijderd van de van de Ciudad de las Artes y las
Ciencias, maar dat is voor morgen.
Voorlopig, na de check in, wandelen we door de Turia, richting centrum.
Het weer is uistekend in de vooravond,
het water is koel, en de bruggen zijn laag.
Onze vrienden Danny en Luc testen met succes
de hoogte van een brug. Dwergen, smurfen en kabouters
moeten de rechterkant van het voetpad nemen.
’s Avonds worden de fonteinen individueel verlicht,
maar voorlopig hoeft het niet voor ons.
Sommige bruggen zijn wat hoger dan andere,
en kunnen dan dienst doen als klimmuur.
De Policia Local houdt onopvallend ook een oogje in het zeil
op de achtergrond, met de fiets of te paard.
Spontane muziek- en danssessies zijn er ook.
Hier overlegt men welk nummer men gaat doen.
De artiesten treden vooral op onder de bruggen,
om de klank beter vast te kunnen houden.
Sommigen gaan lekker uit de bol. Sfeer gegarandeerd.
De Turia is nooit volledig weg. Hier en daar
loopt hij in smalle kanaaltjes, op andere plaatsen
heeft hij een natuurlijk uitzicht.
Eigenaardige of eigenzinnige sculpturen
zijn verspreid over het parcours.
Na de lange wandeling wordt het tijd om de verbruikte energie
opnieuw aan te vullen, en gaan we in het oude centrum
op zoek naar een geschikt restaurant.
Het probleem is dat vóór 21 uur niets open is. Om kwart over negen gaan we
(als eersten) binnen in restaurant taverne l’ Alberreda, een echt Spaans resto.
We doen ons tegoed aan tapas en andere lokale specialiteiten.
En, wanneer we de zaak verlaten, staan er buiten twee obers op ons te wachten
die ons extra vertroetelen met twee keukenschorten van de zaak.
Ik denk er met veel genoegen aan terug.
|
