|
De volgende dag in Valencia blijven we eerst nog even
in de buurt van Calatrava.
Een paleis dat nog niet volledig is afgewerkt, is het gebouw
van de opera en de andere kunsten, gewijd aan en genoemd
naar koningin Sofia.
Hoewel de constructie een aantal gelijkenissen vertoont met
het kapsel van koningin Fabiola is er dat verschil: het laatste
is al wel enige tijd definitief afgewerkt en gebetonneerd.
Als je nauwkeurig kijkt, merk je een vijftal acrobaten
hun werk doen aan de zijkant en bovenkant van
het impressionante gebouw.
Aan het Calatrava-complex is ook een dierenpark verbonden, met uitsluitend
vliegende en zwemmende fauna. Iets met vier poten mag hier niet binnen.
Hier zitten we bij een afdeling zeekoeien. Ik denk dat er in Spanje
meer zeekoeien te vinden zijn dan gewone koeien.
Ofwel is er ergens een koeienstreek die we nog niet gevonden hebben.
Het aquarium van Valencia is het grootste van Europa. Je kunt het vergelijken met
Sea World in San Diego. Ook enkele buitenmaten van vissen drijven hier rond.
Wat je hier ziet is geen paddenstoel of een ontplofte binnenband van een
vrachtwagen, maar wel degelijk een vis, van ongeveer anderhalve meter lengte.
Alleen te bakken in een speciale XXL paellapan.
Niet echt moeders mooiste, maar misschien wel lekker.
In de tentoonstellingsruimte liggen een hoop fossiele haaientanden, van een
reusachtig kaliber. De grootste zou je kunnen gebruiken als gevaarsdriehoek.
Hier lopen we onder de eigenaar van zo een stel. Wel griezelig.
Er zitten massa’s haaien in de aquaria. Zoals in Sea World kan je
er onderdoor lopen door glazen gangen.
Hier heb je er eentje in profiel, op zoek naar een hapje.
De grootste van allemaal heeft uiteindelijk
zijn hapje gevonden.
Het loopt tegen de middag, en we stillen de honger in het plaatselijke restaurant
“Madriles”. Een toeristenval, zonder meer. Nooit doen.
In de namiddag gaan we het vogelpark bezoeken.
Bij het verlaten van het restaurant zien we een witte Calatravabol,
die dienst doet als een spectaculaire volière.
Midden in een waterplas zitten twee aalscholvers te nestelen.
Zelfs in oktober worden de eitjes uitgebroed.
Binnen in de witte bol zitten tientallen soorten vogels door elkaar.
Hier komen een lepelaar en twee rode, mij onbekende vogels, in close up.
In de witte bol, waarvan je bovenaan de driehoekige steunelementen ziet,
worden vogelvriendelijke biotopen nagebootst.
De gevederde vrienden, die geen natte poten willen, of die het operagebouw
willen bestuderen, vliegen omhoog en nemen plaats op boomtakken.
Na het bezoek aan de dieren, gaan we met een taxi naar de oude stad,
opnieuw tussen de mensen.
Het uitgekozen doel is de wijk El Carmen, het historische centrum.
Waar een lege muur is, wordt die gebruikt door artistiek verantwoorde graffiti.
Helemaal wat anders dan de vunzige boel die je vaak in Belgische steden ziet.
Zelfs Kamagurka heeft hier uitstekend muurwerk gepresteerd,
waarbij hij knipogend zijn vriendin een poepje laat ruiken.
Schouder aan schouder zitten twee bekende personen in de warme herfstavond
elkaar in evenwicht te houden, onder toezicht van twee bruingebakken puti’s.
Het lijkt er nu rustig en vredevol aan toe te gaan in het centrum van Valencia, maar
niets is minder waar. Probleem nr. 1: terwijl we met de taxi rondrijden merken we
dat er links en rechts enkele autofiles gevormd worden. De taxichauffeur informeert
ons dat er een betoging aan de gang is. Even later vermeldt hij terloops het tweede
verkeersprobleem: vanavond is er toevallig de voetbalwedstrijd Valencia -
Barcelona, twee toonaangevende clubs in de eerste divisie van Spanje.
En als je weet, wat voetbal in Spanje betekent, kan je je wel voorstellen dat het
verkeer niet honderd percent op rolletjes loopt.
Uiteindelijk komen we door de praktische stratenkennis van de chauffeur toch in het
centrum van de derde stad van Spanje.
De plaza de la Reina is een gezellig plein, met de juiste sfeer voor een herfstavond.
De Plaza de la Virgen is dan nog sfeervoller. We drinken een “Agua de Valencia”,
met zicht op de kathedraal. Agua de Valencia is Cava met een geutje vers geperst
sinaasappelsap, waar ze in Valencia genoeg van hebben.
Door een tijdelijk effect aan ons fototoestel kunnen we op dit plein de echte sfeer
niet weergeven. Er zijn een aantal echtparen, net gehuwd, met de dames in het wit.
Allemaal nog maagd, daarom komen ze natuurlijk naar de Plaza de la Virgen,
waarbij elk paar zijn eigen gevolg bij zich heeft van fotografen, videofilmers,
met complete uitrusting.
Ik heb een foto te pakken gekregen van mijn vriend Fernando Vanhoeke,
met slechts twee van die paren, maar er zijn er zeker twintig. Ze lopen mekaar voor
de voeten. Onvergetelijke sfeer is dit. We genieten op het terras met onze Agua.
En vermits Seniorennet momenteel niet meer dan 20 foto’s laat opladen,
kan ik er maar beter mee ophouden.
Volgende keer gaan we naar het natuurpark Albufera.
|
