Over filosofie en fotografie Afwisselende teksten over filosofie en fotografie en teksten met een knipoog.
29-12-2013
Zin in de zintuigen deel 3
Het wonder van het gedonder
Charles E. Yeager doorbrak op 14 oktober 1947 als eerste de geluidsbarriere. Dat was toen een spannende en gevaarlijke spectaculaire gebeurtenis, omdat men dacht, dat het vliegtuig door de tegendruk van de lucht zou kunnen ontploffen en dus levensgevaarlijk kon zijn. Maar achteraf bleek , dat de ontwikkelde techniek van toen al zover gevorderd was, dat de angst voor de verpletterende druk op de plane overbodig was. De piloot kreeg nog wel een supersonische schok te verduren en wij, op aarde kregen een geweldige knal te horen, die min of meer aardig bij het komende gedonder op 31 december a.s. zou passen.
In mijn vorige essay hebt u kunnen lezen dat de lichtsnelheid niet te doorbrekn is, dat lukt dus wel bij de snelheid van het geluid. De geluidssnelheid is nl. slechts een slakkegangetje vergeleken bij die van de lichtsnelheid.De snelheid van het geluid bedraagt "maar" circa 343 m/per seconde ofwel 1194 km /per uur bij een luchttemperatuur van 20 gr/ Celcius.
In water is dat ca. 1500 m /per seconde en hoe zouter het water, hoe sneller. Dolfijnen,orka's,walvissen en nog vele andere waterdieren beschikken dus over een groot communicatie netwerk, een soort waterinternet.
De snelheden van het geluid varieren per medium, zoals in vaste stoffen,vloeistoffen, gassen en dampen bijv:
In koper 3800 m/per seconde
In staal 5950 m/per seconde
In rubber 50m/per seconde
In steen 3600m/per seconde etc.
Geluiden worden door trillingen via onze oren langs zenuwbanen naar het geluidscentrum in onze hersenen gebracht. Daar horen WIJ het geluid. Wij horen dus niet met onze oren maar met ons brein.
Ik nodig U graag uit na het oud/nieuwjaars geknal bij een hapje en een snackje over de volgende gedachte te filosoferen:
Midden in de grote Sahara woestijn staat helemaal alleen en van god en iedereen verlaten op een volle dieseltank een ronkende motor te draaien.
Vraag: MAAKT DIE MOTOR NU NOG GELUID??!!
Als het antwoord ja of nee is hoe controleer je dat dan?
We naderen de finish van 2013. Het feest van het Kerstlicht komt weer in zicht.of korter gezegd: "Het licht komt weer in zicht" Maar met het in ZICHT komen van het LICHT hebben we weer een verukkelijk inzichtelijk probleem om over na te denken onder de Kerstboom.
Zoals u wellicht weet heeft het licht een snelheid van 300.000 km per seconde. De afstand van de aarde naar de zon is 150 miljoen km . Een auto die 100 km per uur rijdt heeft 171 jaar nodig om naar de zon te komen. Een lichtstraal doet daar maar 8 minuten en 7 seconden over. De afstanden in het heelal zijn zo onvoorstelbaar groot, dat we reuze getallen krijgen als we de km als maat zouden gebruiken. Daarom is de afstandmaat LICHTJAAR ingevoerd. Een LICHTJAAR is naar boven afgerond 9,5 BILJOEN km. Dus als je met een vliegtuig naar de zon zou vliegen ben je 18 jaar onderweg.
De volgende ster , die het dichtst bij de aarde staat is de ALPHA CENTAURIS op een afstand van 4.0 biljoen km of in het kort 4 lichtjaren. Het zou dus alleen mogelijk zijn met lichtsnelheid bij deze ster te komen Helaas is onze techniek nu nog niet zover ontwikkeld dat we nog niet met lichtsnelheid kunnen reizen. Daar kunnen we op dit moment alleen nog maar over fantaseren in science fiction.
Voordat het voor u te draaiierig wordt en het kerstmaal niet meer smaakt volgt hier dan nog een hopelijk kalmerend voorgerecht in de vorm van een u reeds bekende filosofische rijmelarij:
Wij surfen op de golven van de tijd
en leiden een wankelend bestaan
maar ons brein is een wonderorgaan
en beschikt gelukkig over de handigheid
om ons geen kopje onder te laten gaan.
Filosofen, theologen,neurologen, psychologen, kortom elke tak van wetenschap kan niet om de tijd heen en komen steeds weer voor de spannende paradox te staan van : "wij KIJKEN er naar , maar hebben nog steeds de bottomline van de tijd niet GEZIEN"!! Onze hersenen hebben nl. ook tijd nodig om informatie te verwerken Onze hersenwetenschappers zijn ieder op hun eigen wijze, maar vaak op een eigewijze manier bezig naarstig te zoeken naar een locatie dat stukjes tijd meet. Maar ondanks het feit dat erop dat gebied nog niets is gevonden zijn we ons toch bewust van tijd. Hoe doen onze hersenen dat????. Waarom vliegt de tijd op een feestje ( we zeggen dan"gezelligheid kent geen tijd") , maar ook weer "waarom duurt wachten zo lang??".
In ons alledaagse leven kunnen we naar dingen KIJKEN en ze BEKIJKJEN en ZIEN. WE KUNNEN ZE AANRAKEN, BETASTEN, VOELEN EN RUIKEN EN HOREN. Dat lukt met het licht niet, toch zien we licht . Augustinus zei het al:
"ZOLANG JE MIJ MAAR NIET VRAAGT WAT LICHT IS, DAN WEET IK HET WEL"
Ik wens u allen een goede kerst toe met heel veel LICHT!!
Wie mijn log regelmatig bezoekt , heeft mijn interessen naar de verwonderings- en bewonderingswaardige werking van onze zintuigen in het algemeen kunnen volgen. In het hierna volgende heb ik mijn gedachten in het bizonder gericht op het"horen"en "zien". Dat is eigenlijk niets bizonders,want, zoals u weet, hebben in de historie van onze cultuur- en geestgeschiedenis daarover op spectaculaire wijze grote geesten nagedacht. Wat dat betreft niets nieuws onder de zon, maar toch??!!.. je weet het nooit echt zeker. Om maar eens te beginnen met Plato(427 v. Chr. - 347 v. Chr.) Zo zegt hij in de "Staatsman"2.86 a,b:
Voor sommige dingen bestaan er van nature overeenkomsten,die zintuigelijk waarneembaar zijn....Vraagt iemand om nadere uitleg over die dingen, .... dan valt het helemaal niet moeilijk om deze overeenkomsten aan te duiden en kan men afzien van een relaas in woorden. Maar voor de belangrijkste en kostbaarste dingen bestaat er geen enkele afbeelding....In deze gevallen kan er niets zichtbaars aangewezen worden om de zoekende geest te bevredigen. ....Daarom is het nodig dat we onszelf trainen om .... van elk ding een verklaring in woorden te geven. Want de dingen die niet zichtbaar zijn.... en dat zijn juist de schoonste en voornaamste die er bestaan....zijn enkel in woorden aantoonbaar, ze kunnen niet op een andere manier gevat worden.
Plato is wel zo eerlijk om het probleem van de zeggingskracht van woorden en zinnen te onderkennen. In "zijn" zevende brief richt hij zich tegen het schrijven. We laten even in het midden of dat door hem zelf geschreven is of door een van zijn hoogbegaafde leerlingen. Hierin wordt dan wel geschreven, dat het schrijven "de kiem van de vergetelheid zal zaaien"; wanneer we vertrouwen op het geschreven woord zullen we "ermee ophouden ons geheugen te trainen " Hierdoor verklaart hij dan o.a. een groot wantrouwen tegen het geschreven woord. Dat gaat dus precies tegen het hierboven vermelde fragment uit de "Staatsman"!!! Ja, hij gaat zelfs zover te zeggen , dat het geschrevene niet kan antwoorden op vragen en rekenschap van zichzelf kan afleggen en zich verdedigen en niet kan kiezen tot wie het zich richt. Het valt daardoor vaak in verkeerde handen en "zwalkt het overal rond"
Welnu zijn we in het strijdperk beland waarin het filosofisch gevecht wordt gestreden tussen de relatie van ons zien, denken en ons bestaanszijn . Ik sluit vooralsnog dit eerste essay daarom af met mijn eigen "gerijmelde"conclusie:
Kierkegaard ( 1813 - 1855 ) deel 11 (slot deel 2 en einde )
(op) slot deel 2 en einde ) In Nederland wordt de laatste tijd een heftige discussie gevoerd over het voorlopig proefverlof van Benno Larue , die meer dan 100 kinderen, ja zelfs baby's, seksueel heeft misbruikt. In kranten, op radio en vooral op TV , wordt heftig gediscussieerd tussen voorstanders ( advocaten, rechtsgeleerden, openbaar ministerie) en ouders van de slachtoffertjes. De woordenstrijd is een strijd tussen emoties(ouders) en de ratio ( Juris Prudentia ) Deze laatste groep beroept zich op de harde in wet vastgelegde regels , de ouders echter op de geest van de wet. Waarom ik dit afschuwelijke voorval hier ten tonele voer , ligt daarin , dat hier de dubbelzinnigheid van de taal duidelijk wordt. Woorden als rechtvaardigheid , waarheid, leugen, gevaar voor de samenleving , schuldgevoel frustratie en nog een teveel om hier op te noemen woorden rollen hier als klotsende golven tegen de rationeel gefundeerde in de wet vastliggende artikelen en tegen de emotionele vrijzwevende gevoelens van de ouders , kennissen en vrienden meelevende omstanders. Dit alles resulteert in een spetterende branding met veel schuimende koppen. Het is het overbekende probleem van de controverse tussen collectivum en individu. De wetsartikelen en de wet dienen voor de gemeenschap als onvoorwaardelijk collectief en de geest van de wet zweeft daar tussen de regels van de wet door en beoogt het belang van het individu. De wet is daar bij voorbaat pretentieloos, maar het individuele geval ligt bloot aan het gevaar van een kettingreactie aan pretenties te veroorzaken met de connotatie van vrijheid , gelijkheid en broederschap. "Waarom jij wel en ik niet?" Zolang er mensen zijn , en dat is al heel lang , is dit een moraal / ethisch probleem, waarover filosofen , psychologen en theologen hun hoofd hebben gebogen. Maar u weet: "Zoveel hoofden, zoveel zinnen." Een terrein bezaaid met booby- traps. Bezonnenheid (prudentia) , beheersing (temperantia) , geloof (fides), hoop (spes) en liefde (caritas) zijn daarbij onherroepelijk noodzaak om daartussen door te laveren.
Kierkegaard heeft zich uiteraard ook met dit probleem in zijn laatste fase ethisch intensief bezig gehouden. Ik ga hier niet in bijzonderheden treden in zijn diepgravende filosofische analyses. Aan het einde van deze slotfase vermeld ik de literatuur waarin u hier zijn geniale uiteenzettingen kunt volgen. Het draait daarbij o.a. bij hem om de begrippen Noodzaak en Oorzaak.
Noodzaak staat buiten ons bereik. Wij kunnen daar vaak niet bijkomen Oorzaak staat binnen ons bereik . Wij kunnen daar op vaak verschillende manieren achter komen .
Het gevolg van een noodzaak is vaak niet te vinden. Het gevolg van een oorzaak is (soms na lang zoeken) wel te vinden.
Voorbeelden: De noodzaak van een brand ? (wel of niet te vinden??) De oorzaak van een brand ? ( vaak wel te vinden )
De noodzaak van gevaar ? De oorzaak van gevaar ? De noodzaak van criminaliteit ? De oorzaak van criminaliteit ?
De noodzaak/oorzaak van moed ? Van geloof? Van armoede? Van lijden? Geluk ? Leven? Hoop? Liefde ? Bestaan? Mij ? U ? Wereld? Filosofie? Kerk ? Schepping ? Overvloed ? Euthanasie? Dood? Ziekte ? God ? Oorlog ? Kunst ? En u kunt zo nog wel even doorgaan. zoveel woorden, zoveel zinnen of onzin.? Een oplossing ? Ik hoor het graag. Ook Kierkegaard, helaas , heeft het eigenlijk niet gevonden.
U kunt het in de hierna door mij geraadpleegde literatuur nog eens nadenken en zelf bedenken. Ik stop er nu mee, zonder u eerst te bedanken voor het mee gaan op de zoektocht naar de waarheid, die er misschien wel is maar door mij althans nog niet gevonden is .
Geraadpleegde literatuur: Auteur: Paul van Tongeren. "Leven is een kunst" over morele ervaring , deugdethiek en levenskunst. Uitgeverij Klement, ISBN: 978 90 8687 102 5 Zoetermeer Nederland Uitgeverij Pelckmans:ISBN: 978 90 289 7008 3 Kalmthout, Belgie
Auteur: Geert Jan Blanken "Kierkegaard" Een inleiding in zijn leven en werk Uitgeverij Ambo / Amsterdam ISBN: 9 789026 324932
H.P. Kunneman & TH.C.W. Oudemans ( RED) "Filosofie aan de Grens " Uitgeverij Van Gorcum, Assen/Maastricht ISBN: 90-232-2685-2
Ik ben er weer eens voor gaan zitten , het witte scherm staart me aan. Alles wat ik nog wil zeggen is reeds gezegd , alles wat ik weer wil denken en bedenken is reeds gedacht en bedacht. Taal en denken, 2 mogelijkheden , die we gekregen hebben als een cadeau in een mooie geschenkverpakking. Knippen we het gekleurde lint door, en pakken we het uit dan zit er ongrijpbare lucht in. We kijken er in , maar zien niets, we luisteren er naar, maar horen niets, we tasten er naar, maar voelen niets. Maar toch is het iets. Een mooie beker zonder afzender. Of toch? Jawel ,onderop in klein bijna onleesbaar schrift : S. Kierkegaard. Het is een wisselbeker, die wij moeten doorgeven, maar in wiens naam aan wie.???? Wie het weet mag het zeggen, maar pas op: alle taal is van oorsprong een orakel taal ,altijd dubbelzinnig in detail en in haar algemeenheid grijpt ze nooit de complexe werkelijkheid. Dat is nu filosofie, theologie psychologie, kortom de geesteswetenschap, (alfa), maar ook de natuurwetenschap, (beta) die het eeuwenlang voor het zeggen had, weet het ook niet meer sinds de ontdekking van o.a. de quantumtheorie , de snaartheorie en astronomie en geneeskunde. Het geloof speelt bij Kierkegaard een existentiele rol. Zijn denken(concepties) getuigen daarvan in geheel zijn oeuvre . Maar ook de taal, zoals we gelezen hebben , probeert hij daarbij te gebruiken om in preken , gesprekken in koffiehuizen, kennissen, vrienden en bij de ontmoetingen van passanten op straat er bewust van te laten worden dat er geen antwoorden zijn. Zijn flitsende en scherpe pijlen zijn daarbij gericht op het geloof in de huidige kerk als vast geklonken en vastgeroest instituut. Een krachtige uitspraak van hem in deze, moge zijn gevoelens en denken tot uitdrukking brengen: " Dat de zoon van God mens is geworden is stellig de hoogste metafysische - religieuze paradox.". Dit probleem is onoplosbaar, voert tot wanhoop. Hij gebruikt daarvoor dan ook het woord vertwijfeling.
Ik sta weer voor een crucifix en vraag: " is dat weer niet voor niks?" Hij hangt er maar , wij staan erbij vertwijfeld, want d' ellende is lang niet voorbij het offer, dat hier wordt gebracht verdwijnt als wierook in een gespookte nacht en wij ?? , wij zijn nog lang niet veilig thuis Een crucifix, het is en blijft een houten kruis.
De bovenstaande regels geven een verschijnsel aan, dat in de filosofie de naam heeft gekregen van een vorm van reificatie. We geven daarmee aan dat abstracte spirituele gedachten concreet worden gemaakt. Het Duits heeft daarvoor nog een duidelijker term: Verdinglichung . Dat is hier de conclusie in de laatste schuingedrukte regel . Maar ook bij het heilig Avondmaal de wijn als bloed van Christus en het brood als zijn lichaam, zo ook het zwaaien van de wierook met de wierook zwenker.
De volgende keer verder om te zien hoe Kierkegaard uit deze paradox probeert te komen.
Nog een korte tijd dan heb ik gewonnen dan is de hele strijd in een keer verzwonden dan kan ik rusten gaan in rozenzalen en achter elkaar met mijn Jezus praten
Dit grafschrift werd door Kierkegaard zelf uitgekozen en door hemzelf aangebracht. Er was veel te doen geweest rondom zijn begrafenis. Emil Broesen, een vriend van Kierkegaard vroeg hem op zijn sterfbed nog een keer het Avondmaal te vieren voor hij zou overlijden, maar dat weigerde hij. Voor hem was dit nu een uitgesproken instrument van een bureaucratische en winstbeluste kerk. Hij stuurde de dominee, die al in het ziekenhuis was , gewoon weg met het brood en de wijn. Hij vroeg zich ook af hoe hij begraven wilde worden. In ieder geval zei hij tegen zijn vrienden en kennissen: "Of jullie mij vanuit de kerk begraven of jullie doen het niet, van beide zullen jullie spijt krijgen". Kierkegaard zelf genoot veel van dit soort orakel taal.
Op 11 november 1855 stierf Kierkegaard in het ziekenhuis. Zijn broer Peter, ook een theoloog maar van een andere signatuur, besloot hem uiteindelijk een kerkelijke bijzetting te geven. Broer Peter was een orthodoxe theoloog die de kerk beschouwde als de plek van Gods woord, hetgeen voor S. Kierkegaard theologisch en filosofisch twijfelachtig was. De plechtigheid gebeurde in een van de voornaamste kerken van Kopenhagen. De kerk zat propvol en zelfs buiten stonden dikke rijen van mensen om de denker de laatste eer te bewijzen. Vooral arme en simpele mensen die zijn boeken niet eens gelezen hadden kwamen om hem nog een keer te zien. Hoog opgeleiden waren niet aanwezig , met uitzondering van aartsdiaken Tryde en een professor die hij persoonlijk had gekend. Er waren wel veel studenten aanwezig. Zijn broer Peter hield de overdenking en zei aan het slot hiervan, dat ze bewondering voor Kierkegaards werken moesten hebben, maar hem tegelijkertijd moesten vergeven dat hij op het eind van zijn leven was gaan afdwalen van de echte leer. Dit verwees ongetwijfeld naar zijn werk `HetOgenblik` en de literaire werken met commentaar op de kerk. Veel anders kon Peter niet zeggen met zijn kerk aan de kant van hem en zijn eigen broer aan de andere kant.
Na de dienst , toen de kist al bijna in het graf werd neergelaten, nam zijn arts Lund nog het woord. Hij was verontwaardigd over het gedrag van de kerk na het overlijden van zijn patient. Hij zei: "Deze man, die hier vandaag in stijl wordt begraven, alsof hij bij de kerk hoorde, was tijdens zijn leven een van de vurigste tegenstanders van deze zelfde kerk. Ik protesteer er daarom tegen, zowel in zijn naam als in mijn eigen naam, dat men onze aanwezigheid hier beschouwt als een deelnemen aan de eredienst van het "officiele christendom".Hij is hier tegen zijn wil naar toegebracht. Ik ben slechts gevolgd om dit feit te constateren. Noch hij noch ik zijn nog nooit bij een officiele christelijke handeling geweest, nadat we hadden ingezien wat dat officiele christendom inhield." Na deze korte toespraak werd er "Bravo" geroepen en zelfs "Weg met de dominees". Zo werd Kierkegaard alsnog in zijn stijl begraven.( de dokter kreeg hierna van de kerk een boete van 100 rijksdaalders en moest zijn excuus aanbieden).
Juist deze bewogen historische gebeurtenis bij de laatste fase van Kierkegaard's leven heeft mij uitermate getroffen en geboeid. Er komen n.l. een aantal passages in voor, waar deze denker zijn hele leven mee heeft geworsteld . Hij was , zoals hij zelf zei, een anti-filosoof maar meer een religieus schrijver . Als diep gelovig mens had de theologie en alles wat daarmee samenhing zijn volle aandacht. Hij was een tegendraads, denkende theoloog, die oprecht zijn filosofie in stelling bracht en alle historisch vastgeroeste dogma's en de daarmee verbonden geloofsopvattingen in een analyse bad legde om deze logisch los te weken De complexe, grillige , originele en creatieve concepten die hij daarbij gebruikte waren en zijn nog steeds origineel ,fris en progressief. Hij vond zichzelf" het onkruid in de Deense literatuur." Hij was de" Socrates van Kopenhagen" Evenals de antieke filosoof behoorde het ook tot zijn levensstijl tijdens zijn wandelingetjes door Kopenhagen met de mensen in een prikkelend gesprek te raken. Hij kon uitstekend luisteren en respecteerde hun meningen. Zonder enige hinderlijke drang probeerde hij door hoor en wederhoor hen te brengen tot het relativeren van hun meningen en ook van zijn eigen meningen , ideeen en opvattingen. Het is daarom zeer de moeite waard waartoe dit alles geleid heeft. Daar ga ik de volgende keer graag over door .
Op de Alpenweide aangekomen zien we veel filosofische brokstukken om ons heen liggen. Kierkegaard heeft het dan nog over "wijsgerige kruimels", een verzachtende term voor brokstukken. Daartussen ligt er nog een monolytische zware steen met de inscriptie "deugdethiek en religie". Die ligt er al zolang als er mensen op deze aardkloot rondlopen. Geen spoor van erosie door de slijpende en geslepen denkbeelden van de filosofen is erop te zien. Er was en is kennelijk geen doorkomen aan. Ook Kierkegaard heeft zijn vlijmscherpe analyses er op losgelaten. Of hij erin geslaagd is om tot een sluitende ethische oplossing voor de levenskunst te komen , zullen we aan het eind van onze zoektocht ( queeste) moeten bezien. We moeten ons daarbij steeds weer bevragen of wij met onze ken- en technische vermogens, onze taal en ons mens zijn wel over de noodzakelijke en voldoende voorwaarden beschikken om tot een algemeen geldig en geldend klinkend slot akkoord te kunnen komen. Wij leven in wat de Duitse socioloog Ulrich Beck een " risico-samenleving" heeft genoemd , een wereld van onzekerheid en onveiligheid . Een wereld, waarin het arrogante optimisme van een rationele en radicale verlichtende maakbaarheid verdampt is en plaats heeft moeten maken voor een vaak aan depressie grenzend nihilisme. De kerken lopen leeg , de techniek jaagt ons op tot onmetelijke macrokosmische hoogte en microkosmische diepte. Met een druk op de knop worden we uit onze lokale wereld de mondiale wereld in geflitst. De enorme snelle elektronische ontwikkelingen hebben ons voor onoplosbare ethische , medische en humanitaire dilemma's geplaatst. Het is zoals dat tegenwoordig heet een post- modernistische wereld geworden, waarin wij niet meer het houvast hebben van traditie , conventie en sociale structuren. Vragen als: waarheen gaan we ?, waartoe ben ik hier komen als brandhaarden op ons af. Of zoals Kant zich afvroeg: wat kan ik weten?, wat mag ik hopen? en wat moet ik doen?
De mentale Alpenweide Het eindpunt komt in zicht voor meer/minder inzicht en overzicht. Het is dus nog even klimmen, maar tijdens deze klim zal ik u niet lastig vallen met nog meer "Denkzettel" De Alpenweide ligt ver boven de robuuste , weerbarstige grond ( de werkelijkheid ) beneden ons . De lucht is er zuiver. De hemel is vaak blauw en af en toe onderbroken door mistige nevels , die hier een bovenaardse mystieke sfeer creeeren, maar ook gevoelens van geslotenheid afgewisseld door openheid. Al bij al zijn we hier eventjes ver boven de storende ruis van de werkelijkheid verheven in hogere sferen. Het is een geschikte plek om tegelijkertijd te genieten en te verdrieten. Een balans te vinden tussen gelijkheid en oneffenheid, zelf denken en niet nadenken wat anderen gedacht hebben , vallen en weer opstaan, ontspannen zitten en er soms "mee zitten". Nu eens geen academische filosofie maar praktische filosofie. Het beleven van de bovenmenselijk geschapen overweldigende, schitterende natuur met de daarmee vervlochten menselijke cultuur. Scherp en alert zijn op de verradelijke aardspleten van o.a. filosofie, theologie, techniek en ethiek, maar ook genieten van de prachtige vergezichten van de culturele beeld- en musische kunsten. Even de doorspoeling van de tsunamische golfslag van de oneindige macroscopische bovenwereld en de- microscopische benedenwereld ondergaan. Nooit zoeken naar antwoorden, die er niet zijn, maar altijd proberen de juiste vragen te stellen. Hierbij beseffend dat het altijd gaat om waarom?? en nooit om omdat?? Doe rustig aan, wij treffen u de volgende keer op deze Alpenwei/wijdse locatie.
Voordat we onze klim voortzetten blijven we op deze plaats nog even stilstaan bij weer een "Denkzettel" van Kierkegaard. Deze is afkomstig uit zijn werk : De ziekte tot de dood (blz 50). Het is een filosofische gedachte in de vorm van een anekdote: Een boer was blootsvoets naar de hoofdstad gekomen en had daar zoveel schellingen weten te verwerven, dat hij genoeg had voor zichzelf een paar kousen en schoenen te kopen en daarbij nog zoveel schellingen overhield , dat hij zich vol met drank kon laten lopen. Toen hij stomdronken weer op huis wilde gaan bleef hij midden op de landweg liggen en viel daar in slaap. Even later komt er een wagen aanrijden en de koetsier roept hem toe , dat hij moet maken dat hij weg- komt , anders zal hij hem over zijn benen rijden. De ladderzatte boer wordt door dat geroep wakker, kijkt naar zijn benen en omdat hij die vanwege de nieuwe kousen en schoenen niet herkent roept hij: "Rij maar door hoor, want dat zijn mijn benen niet!"
DeMoraal van dit anekdotische verhaal:
Net als de boer zijn wij allemaal zo verkokerd vastgeroest aan onze eigen denk-beelden, meningen en opvattingen, dat onze blikwijdte en denkwijze versmald en verENGd zijn tot een koker of tunnel. Wij erkennen , herkennen,en zien net als de boer, vanwege de nieuwe kousen en schoenen onze eigen vertrouwde benen niet meer. Het zijn voor ons "Fremdkoerperteile" geworden. Alleen onze eigen benen (dus zienswijze en manier van denken ) zijn van belang , tellen en doen er nog aan toe.!! Alleen dat kan gelden wat we op onze eigen vingers(benen) na kunnen tellen. Bij een discussie worden wij( ik tenminste wel)vaak moeilijk overtuigd door de mening van anderen en kan het soms nog wel even duren voordat ons vooroordeel door de ander(en) uit de koker of tunnel wordt gehaald en tot een juist oordeel wordt ontnuchterd en ontmaskerd. Wij bouwen tijdens ons leven een beeld van ons ZELF op dat vaak niet dieper gaat dan de kleding die we ons zelf aan meten en die kleding is niets anders dan een maskerade , die ons bij ons ZELF vandaan houdt. Het is eigenlijk niets meer dan een mentale bouwfraude. Wij kleden ons uit voorzorg warmpjes aan, want voor het geval , dat in een gesprek de ander langzaam het raam naar buiten open zet, zitten we met ons ZELF lelijk op de tocht!! Elkaar open en bloot aanspreken,ja ,ja: je ZELF dus bloot geven: daar moet je echt wel even voor gaan zitten: OPEN en BLOOT. Hans Christiaan Andersen, de fantastische sprookjes verteller uit het schilderachtige Deense plaatsje Odense op het prachtige eiland Funen ,heeft ook op een geniale wijze in het sprookje : De nieuwe kleren van de Keizer( 1837) aan dit sluwe fenomeen en proces een onvergetelijke literaire beschrijving gegeven. Echt een juweeltje. Wellicht heeft Kierkegaard, die Andersen persoonlijk kende en praktisch al zijn sprookjes had gelezen , zich door zijn landgenoot hierdoor laten inspireren. In ieder geval hebben Kierkegaard en Andersen mij geleerd , dat er ook sprookjes bestaan waarin je kunt geloven.
We klimmen weer verder hoger op naar een volgende steen des aanstoots. De eerste steen heeft ons een pijnlijke blauwe plek bezorgd, dat hebben we gemerkt. De tweede steen komt nu . Hij is er neergelegd door Friedrich Nietzsche en draagt het opschrift : Die frohliche Wissenschaft .Fr. Nietzsche 1882 Nietzsche was een Wanderfilosoof. Om zijn migraine aanvallen te bevechten trok hij in Zwitserland de hoge bergen in voor de zuivere lucht. Op deze vele trektochten had hij altijd zijn notitieblok bij zich om zijn filosofische invallen en ideeen vast te leggen. Uit dit rijke en omvangrijke boek citeer ik een uitspraak, die bij hem karakteristiek is voor de identiteit. Ons karakter is minstens voor een deel voorgeschreven. Ieder mens heeft nl. een eigen karakter(identiteit),dat/die hij niet zelf geconstitueerd heeft en voor een gedeelte de richting van het willen en verlangen bepaalt
Hij spreekt hier dus over een gedeelte. Mijn vraag en probleem is nu: "Welk gedeelte , en hoe groot is en waar zit dat gedeelte in vergelijking met het andere gedeelte??" Hier speelt in de onderliggende laag van ons bestaan en leefwereld in hoeverre wij zelf nog kunnen kiezen en zelf voor de genomen keuze verantwoordelijk zijn. Dit is het grote ethische probleem, dat ook nu steeds weer draait om het begrip Zelf en om dat Zelf met de ons gegeven taal te grijpen en te begrijpen. Dat Zelf is niet aanspreekbaar te maken. Ik geef hier ter "verduidelijking" een voorbeeld van: Wanneer je Zelf thuis bent en je belt je thuis je Zelf op dan krijg je alleen maar een bezet toon te horen. Wanneer je onderweg bent en je belt je Zelf op en er niemand thuis is , dan wordt de telefoon niet opgenomen. Is er wel iemand thuis , dan neemt die "iemand" op, maar nooit je Zelf , want die "iemand" zegt: "helaas, die is er op dit moment niet. En helaas dat moment dat je Zelf komt, komt nooit, je bent namelijk door "iemand" anders opgebeld. Ben je wel thuis dan neem je de telefoon op en noem je je naam , maar "what is in a name?" Je naam verwijst alleen maar naar een naam en niet naar je Zelf!! Je naam werd je gegeven en berust op toeval , familierelaties,schoonheid,klank en zo meer, maar je Zelf : Wie heeft je dat gegeven of van wie heb je dat gekregen??. Daar moet je maar niet een, twee drie God of het (nood)lot bij halen , vooral niet als dat Zelf vreeslijke geestelijke of lichamelijke gebreken heeft. Zolang je lichaam, geest in gezonde harmonie zijn met je Zelf dan heb je aan deze steen geen centje pijn opgelopen , maar oh wee, als bij de geboorte wee of later op je levensweg dat niet meer het geval is hoe dan verder??????!!!!!
Het is nu de verdienste van Kierkegaard, dat hij dit uiterst complexe probleem in zijn ethische fase een nieuwe diepgang heeft gegeven. Of het hem in die diepgang tenslotte lukt om uit dit dilemma te komen, zullen we een stukje hoger op ons pad eens moeten bezien. Het is dus weer even klimmen geblazen.
De Amerikaanse psychiater Aaron T Beek heeft een grote reeks denkfouten in kaart gebracht. Voor onze piket( denkplek) heb ik er een uitgeselecteerd en wel de zgn "linguistic turn" ( talig keerpunt) met de daarbij behorende "naturalistic fallacy"( de naturalisiche dwaling ) . De reden, waarom ik deze keuze heb gemaakt is, dat Kierkegaard's "ethisch" begrip beter begrepen kan worden in de zin van zijn uiterst filosofisch fijnzinnig uitgediept taalbegrip. Mijn piket "logisch"komt daarmee overeen doordat het enigermate met het "ethisch"van Kierkegaard in tegenspraak is volgens het begrip van de eenheid der tegenstelingen( coincidentia oppositorum), dus zoals hij dat wil, ik geen blindelingse navolger word, maar een zelfstandige tegendenker. Het "ethische" is slecht te verenigen met de "logica". bij deze laatste hanteert men "waterdichte "en strenge denkregels. Het volgende moge dit duidelijk maken: als a = c en b = c dan volgt daaruit a = b in de logica. maar nu: Piet is gek en (let op er staat nu "is" en niet "=" Jan is gek dan volgt daaruit niet dat Jan en Piet beide even gek zijn in de ethiek, want Jan en Piet zijn onherleidbaar verschillende personen.! De identiteit van Piet en Jan ontwikkelt zich voortdurend en verandert naarmate de tijd (temporeel) verloopt en de ruimte(spationeel) zich verandert. Dat geldt niet alleen voor Jan en Piet, maar voor ons allen. Dus de 12-jarige Maup is niet dezelfde Maup nu hij 80 jaar is. Hier duiken de begrippen Tijd en Ruimte op, de zgn. indistincte begrippen, waar ik later nog uitgebreid op terug zal komen. Voor iedereen ontwikkelt zijn identiteit zich langs de weg van het voortschrijdend inzicht, hetgeen zich laat horen in o.a. uitspraken zoals: "Had ik toen maar geweten wat ik nu weet" of het vaak gehoorde excuus "Ja , dat kon ik toen niet weten !!" Hier hebben we te maken met een gigantisch ingewikkeld ethisch probleem; ik kan dus voor mijn doen en( na)- laten nooit verantwoordelijk worden gesteld en ben daardoor nooit toerekenings vatbaar of altijd ontoerekenings vatbaar en nooit schuldig !! De volgende keer gaan we weer een stukje hogerop.
Alvast veel (mee) -denk plezier. Maup -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
We gaan nu de sterk glooiende helling op naar de 2de piket: de logica en het "ethische". Omdat dit een aardige klim is, geef ik voor onderweg 4 "denkzettel" mee om de gang er in te houden waardoor hopelijk de inhoud van de 2de piket toegankelijker wordt.
Dood - gewoon??? 1 Wij staan nog midden in het leven maar vaak zitten we ermee want hoe het verloopt is niet gegeven en daarover zijn we gewoon doodangstig ontevree
Identiteit 2 Wanneer je in de spiegel kijkt dan meen je jouw-Zelf te zien maar het is een spiegelbeeld,dat op je lijkt je echte Zelf houdt het voor gezien!
De "personne fait la Musique"
3 Muziek hoort tot die wonderlijke dingen je krijgt haar binnen via je gehoor maar dat zijn wel luchtige trillingen de muziek zelf hoor Jij en niet je Oor.!!
4 Het Breekpunt
Ethiek is als Elastiek het is rekbaar en broos met de moraal trek je eraan maar hoever je straffeloos daarmee door kunt gaan??
Zo, we gaan hier er maar eens bij zitten. De eerste piket , de epistemologie , is bereikt. Maar pas op, de eerste valkuil ligt hier al geniepig voor onze voeten. Ik lees hier als op een waarschuwingsbord op blz. 44 bovenaan van het reeds genoemde boek van Geert Jan Blanken:
Het kan niet genoeg worden herhaald: Kierkegaard houdt je als lezer altijd op de afstand , die nodig is om geen volgelingen te kweken of hapklare theorieën aan te bieden, Toch is het onvermijdelijke gebeurd : door mensen( zoals ik dus ), die enthousiast zijn geworden door Kierkegaards wijsheid en inzicht zijn er regelmatig pogingen gedaan om zijn werk overzichtelijker en systematischer weer te geven . Een verhelderend aanknopingspunt voor zo'n "verhelderende versimpeling" is het schema van de 3 stadia. Dat schema gaat terug op de door Kierkegaard veel gebruikte begrippen " esthetisch", "ethisch" en "religieus".
We moeten er ons dus goed van bewust zijn, dat Kierkegaard deze begrippen nooit apart gebruikt , maar er een cocktail -drank van maakt , die met kleine teugjes te genieten valt. Ik vond en vind het leuk, dat mijn 3 piketjes overeenkomen met deze 3 stadia . Mijn epistemologie komt overeen met zijn" esthetisch" Bij hem gaat het niet alleen om het esthetisch schone , maar behelst het ook veel meer de waarneming van onze werkelijke leefwereld via onze zintuigen. Nu , dat is een zeer lastig drijfzanderig gebied , wat ik in mijn voorgaande essays hopelijk voldoende duidelijk heb geprobeerd aan te tonen( let op: niet heb bewezen). De perceptie ,( = waarneming) , is bij deze eerste piket de spil waarom het draait. Maar nu op naar de 2de piket: de logica( bij Kierkegaard "ethisch" ). Met kleine stapjes stijgen wij nu voorzichtig de zacht glooiende filosofische opgang in om daar ons denkvermogen enigszins scherp te stellen.
Wij vervolgen de hobbelige , wakker schuddende weg op zoek naar de achterliggende gedachten van de bovengenoemde aforismen . Daarvoor heb ik langs het komende traject 3 piketpaaltjes uitgezet , om de valkuilen zo goed mogelijk te omzeilen. Soren Kierkegaard bezorgt ons nl. een pittige wandeling. Uiteraard beslist uzelf of uw conditie voldoende is om deze tour de force mee te maken. Ik hoop het, want voor de geleverde inspanning zult u beloond worden met prachtige vergezichten. Daar gaan we dan; op naar de eerste piketpaal: De epistemologie (= ons kenvermogen) Wat is dat ? Hoe leren wij onze leefwereld, onze omgeving kennen ? Antwoord:o.a. door onze ogen, oren, neus en handen. Door deze zintuigen komen de uitwendig (externe ) prikkels ( impulsen) naar binnen en reizen langs zenuwbanen naar de verschillende locaties in onze hersenen zoals de optische (ogen), de auditieve (oren), de nasalitieve ( neus), en de operatieve ( de handen). Maar nu komt het onbegrijpelijke: dat in de zenuwbanen, die naar de voornoemde hersenschorsen gaan, dezelfde impulsen omgezet worden tot respectievelijk, zien, horen,ruiken en handelen. Dit is op zich al een groot wonder. Maar het wordt nog meer verbijsterend mooier. Door de zeer geavanceerde ontwikkelde elektronische techniek ,waarmee hersenen in vol bedrijf met o.a. Magnetische Resonantie Indicatie Scans (MRI-Scans) kunnen we door het toedienen van isotopeninjecties bepalen, welke locaties in de hersenen leiden tot horen, zien ,ruiken en handelen door kleine oplichtende lichtflitsjes . Dat is al echt heel wat , maar helaas nog lang niet alles, want de scan geeft hier instrumentale gegevens weer. De scan toont geen kwaliteiten ( de zgn. qualia) van het zien, horen ruiken en handelen . De proefpersoon ziet bv. een landschap maar de scan zegt niets over het feit dat hij/zij het mooi of lelijk vindt. Zo ook met muziek, lekkere of vieze geuren, moeilijke of gemakkelijke handelingen. Hiermee zijn we in een gebied gekomen waar grijpen nog lang niet begrijpen is. Het is een dicht begroeid terrein en er valt hier nog niets te bewijzen, het zijn tekenen maar ze betekenen niets, duiden is hier nog geen beduiden. De MRI-Scans en Pet-Scans wijzen in dit landschap naar de zgn. wijkende horizon, of ook wel naar de hooiberg waarin het vinden van de prikkelende speld helaas nu nog wishful thinking is.
Tot zover dan, we blijven de volgende keer nog even bij dit eerste piketpaaltje stilstaan om nog wat uit te blazen. !!
2013 : Het 200ste geboorte- gedenkjaar van de Deense theoloog, filosoof en psycholoog. Een gerede aanleiding om mij in zijn leef- en denkwereld te verdiepen. Ik moet zeggen, dat het me niet is meegevallen, maar....al lezend, orienterend en studerend kreeg ik de smaak goed te pakken. Het boek , dat mij daarbij zeer van dienst is geweest en nog steeds is, is van de wijsgerig- historische pedagoog Geert Jan Blanken(1957). Een prachtige inleiding in het leven en denken van Kierkegaard ( www.amboanthos.nl) . Achter in dit mooie werk staat o.a. een lijst van de werken en pseudoniemen van Kierkegaard himself. Hij schreef nl. een groot deel van zijn werken onder een pseudoniem ( bijnaam) , maar ook een deel onder zijn eigennaam. Tot deze laatste categorie behoren o.a. : Vrees en beven ( 1843), Wijsgerige kruimels (1844), De ziekte tot de dood (1849), die voor mij wel de belangrijkste zijn gebleken om grip te krijgen op de leitmotieven (rode draden) zoals liefde, angst, dood, geloof, wilsvrijheid /gebondenvrijheid en vertrouwen.
Het is , zo vind ik , meestal een goede gewoonte om (in)zicht te krijgen op een filosoof, met enkele prikkelende uitspraken (aforismen) van hemzelf te beginnen zoals: Christelijk gesproken is het natuurlijk uit liefde dat God de mens de taal heeft gegeven , waardoor Hij het een ieder mogelijk maakte om werkelijk het hoogste te (be)grijpen, maar ach......God zal het resultaat met verdriet bezien!!!
Het zingen van vogels is verrukkelijk en de mees is genoeglijk en de lelie wonderschoon, het sterrenleger eeuwig en onvergetelijk etc....enz..., maar de mens ,het wonder van de schepping, haar sieraad, zoals de predikanten tegen betaling zeggen.... hij/zij is de enige wanklank!!!
Laten we alle Nieuwe Testamenten verzamelen die er zijn, laten we ze alle naar een open plek brengen en laat vervolgens ,terwijl wij allen knielen iemand als volgt tot God spreken: "Neem dit boek weer terug; wij mensen,zoals we nu zijn deugen er niet voor om ons met zoiets in te laten, het maakt ons maar ongelukkig, zie dat is mijn voorstel dat wij net als die inwoners (Mat, 8 vers 34 ) Christus verzoeken een andere weg te gaan. Dat is eerlijk en menselijk gesproken, iets anders dan dat weee huichelachtige domineesgeklets, dat het leven voor ons geen waarde zou hebben zonder dat onschatbare goed , dat het Christendom is. Het zonde bewustzijn is onvoorwaardelijk verbonden en verkleefd met het Christendom.!!! ( een conditio sine qua non )
De volgende keer weer verder op dit hobbelige wakker schuddende pad Tot dan. Maup -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
2012 was weer geleende tijd alleen inwisselbaar bij de bank van lening hopelijk zal het met de rentevoet anno 13 beter gaan met het diep besef dat het LEVEN meervoud is van :
Mijn vrouw vraagt :" Wil je nog een kopje koffie?" Ik antwoord :" Ja, graag!" Zij reageert :" Jij zult ook nooit eens nee zeggen" Ik reageer :" Nee!" -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Deze blog zal dit keer over de problematiek rond de taal gaan. Dit keer zal het soms even moeilijk worden, maar geen probleem. Gewoon overslaan, en wachten op meer toegankelijke teksten. Uiteraard zal ik me inspannen het zo eenvoudig mogelijk te houden. Bedenk wel , dat het leven niet altijd over gladde paden gaat , goed mee- en uitkijken is daar geboden. Mocht u onverhoopt struikelen, gewoon weer opstaan en hopelijk ongebroken verder gaan. -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst Filosofen, niet te geloven!!!(2)
De alcoholist tegen zijn vrouw : " Ik drink niet meer " Zijn vrouw : " Ja,ja, ik ken dat, maar ook niet minder !!! "
-=-=-=-=-
Wij vinden het altijd leuk en gezellig als Tante Claar komt.
=-=-=-=-=-
Vraag:"Hoe gaat het met oom Hein?" Antwoord: "Langzaam vooruit "
( Er rijdt beneden net een rouwstoet langs )
-=-=-=-=-=-=-=
Op het mededelingenbord van een school: "God is goed, meneer Jansen is beter"
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= Van dit taalverschijnsel wordt door conferanciers en moppentappers gretig gebruik gemaakt. Verschillende beroemde taalfilosofen hebben hierop veel diepgaand denkwerk verricht en zijn o.a. tot de conclusie gekomen dat de taal hierbij steeds van de hak op de tak overspringt naar verschillende lagen en deze met elkaar verbindt. In gewoon Nederlands noemen we dit wel woordspelingen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven !!! ( 3 )
Dit keer gaan we wat nader in op het wonderlijke en verraderlijke verschijnsel taal en de werking van onze zintuigen.
Uit de hierboven voorbeelden blijkt dat er iets geks aan de hand is. Een groot aantal filosofen hebben o.a. op dit verschijnsel hun denkkracht gericht. Er zijn natuurlijk veel meer aspecten aan de taal en ons denken en daar zullen we het in de loop van de komende blogs over hebben. De twee zuilen waarop onze waarneming steunt, zijn onze zintuigen en de taal Die twee hebben met elkaar een monsterverbond gesloten. Ze zijn elkaars gevangene, d.w.z. ze zijn verschillend en daardoor wel te onderscheiden , maar niet van elkaar te scheiden. En wij: dus u en ik en iedereen, zijn v.w.b het waarnemen van de wereld om ons heen aan deze twee zenders overgeleverd . Op onze ontvangst ( onze concepten) zitten helaas niet meer zenders, de rest geeft alleen maar ruis,gekraak gekneutel en gereutel De complexiteit van de wereld om ons heen is te groot en past bij lange na niet op de interface van de display. Wat nu de problemen oproept is het feit dat wij denken ,dat dit juist geen probleem is . Maar wij worden , om het maar eens platvloers te zeggen, door die twee , de zintuigen en de taal dus , grandioos en geraffineerd belazerd. Maar er zijn echter momenten, waarop wij allemaal wel eens ervaren hebben, dat wij een tekort aan ontvangst hebben, het zijn van de wereld en de schijn van taal en zintuigen komen dan als een bliksemslag aan de horizon van onze wereld beleving binnen. Wat eens zo logisch bleek beleven we dan plotseling als non-logisch en ondenkbaar .Opeens is de logica van ons tableau eruit. Wij beleven wel de gevolgen maar de oorzaak is verre te zoeken. Je kunt zoeken in alle gaten en hoeken maar vinden doe je het nooit . Sterker nog , als je denkt het gevonden te hebben dan heb je verkeerd gezocht. Dat geeft een onbevredigend en verwarrend gevoel.En met gevoel moet je heel voorzichtig zijn, want dat verklaart niets , dat gaat alle kanten op, de wereld loopt over van gevoeligheden, zoveel mensen ( en dat zijn er nogal wat) zoveel gevoelens, en zo hebben we er nog een dik probleem bij. Hoe nu verder??
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen , niet te geloven !!!! ( tekst 4 )
Allereerst maar eens de zintuigen. Zij zijn een van de twee pijlers , waarmee we contact hebben met de buitenwereld. Zij vormen echter een ingewikkeld probleem,n.l. dat zij ons niet van de juiste informatie voorzien, zij zijn onbetrouwbaar en verlinken ons. Het probleem is nu , dat wij dat doorgaans niet in de gaten (lees voor gaten: "ogen") hebben. Voorbeeld: Een stok rechtstandig in het water geplaatst "ziet" u en ik en iedereen, als "gebroken". Wij krijgen dus een irreeel beeld, hier wordt het zijn, verward met schijn. Het water werkt hier als een spiegel. Nu is een belangrijk kenmerk van een werkelijke spiegel, dat deze de boel verdraaid en verward. U kunt dat eenvoudig zelf constateren, door een spiegeltje te houden voor een woord dat u zelf geschreven hebt op een stukje papier .U ziet dan dat woord omgekeerd en van links naar rechts. U zult het echter niet zo snel in de "gaten" krijgen als u zich zelf in de spiegel bekijkt. U denkt u zelf in de spiegel te zien , maar dat is een spiegel beeld , en dat is een ver-beelding van u zelf een ver-spiegeling ( lees een: speculatie ) Zo ook zien wij de wereld om ons heen omgkeerd en verdraaid. Wat links is zit rechts en omgekeerd . Maar hier sluipt het raffinement van onze waarneming binnen,en hebt u deze warboel zelf niet zo snel in de "gaten" ( lees weer ogen ). Dat raffinement van onze waarneming zal ik proberen de volgende keer duidelijk te maken.
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven !!!!! ( tekst 5 )
De boemde concertpianist neemt plaats op het podium achter zijn mooie vleugel. Hij zal met een moeilijke etude van Chopin zijn recital openen. Hij weet niet dat de hoge octaven rechtsboven naar linksonder zijn verplaatst en omgekeerd. Wanneer hij begint te spelen rolt hij van schrik bijna van zijn pianobank af. Hier gebeurt een ramp. Ontzet en verbijsterd rent hij het podium af en is net als de "prachtige"vleugel volkomen in de war. De arme man is rijp voor een psychiatrische behandeling.
Dit is een extreem voorbeeld , een test om aan te tonen dat er met onze waarneming" iets" vreemds aan de hand is. Aan het toetsenbord valt op het eerste gezicht niets vreemds te bespeuren, maar daaronder is het een grote warboel. Lees nu voor het toetsenbord "ogen", en voor "maar daaronder" ( lees "onze geest", of voor mijn part "onze ziel" ) dan "corrigeren"onze ogen ogenschijnlijk deze schijn en geven ons het gevoel dat er niets aan de hand is. Met andere woorden : hier worden zijn en schijn verwisseld en dat ervaart de pianist in dit geforceerde testvoorbeel op een zeer pijnlijke manier. Om achter zulke spookwaarnemingen te komen maakt men gebruik van het alom beproefde model, dat bekend staat als: "wanneer je achter de ware aard van de tijger wilt komen moet je hem opsluiten in een kooi en hem dan flink aan zijn staart trekken". Hier hebben we te maken met het antropisch principe , en dat wordt heel erg interessant, ik geef toe wel enigszins ingewikkeld maar wel een heel geraffineerde streek van ons waarnemingsvermogen. De volgende keer verder.
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven !!!!!! ( Tekst 6)
Het antropisch principe zorgt er voor dat we het mankement van ons waarnemingsvermogen zodanig ervaren, dat er niets aan de hand is. Dat is maar goed ook, anders zouden we danig verward raken, of erger nog gek worden.
Als ik mijn " eigen" gezicht denkt te zien is dat maar een spiegelbeeld, en het kenmerk van een spiegelbeeld is dat het een gebroken beeld is. (stok in het water). Het gespiegelde woord op het stukje papier in ons vorige essay laat zien dat links rechts is en omgekeerd . Zo ook is boven onder etc, enz. Het antropisch principe zorgt er nu voor op een mysterieuze wijze dat dit mankement op een spitsvondige manier wordt gecorrigeerd. Onze geest (ziel) houdt van orde en overzicht, zodat wij niet verward of gek worden. Het gevolg is dat wij van de echte, reeele wereld om ons heen, altijd een onecht, irreel beeld krijgen . Het echte , het zijn van de wereld, wordt door het onechte, de schijn vervangen. Wij zeggen , dat is groen, geel en noemt u maar een kleur op, we zullen nooit en never kunnen bewijzen ,of die kleuren , die u ziet in werkelijkheid zo zijn. En zo is dat en niet anders. Wij krijgen de werkelijkheid nooit in de greep, we zeggen en denken hem wel te (be)-grijpen , maar het grijpen is niets anders dan wat slagen in de lucht. Onze taal met name is niet in staat dit verschijnsel in woorden te vatten. Hier roept elk antwoord weer een vraag op. Het is telkens een klein stapje verder op de weg naar een steeds ontwijkende horizon. De stapjes zijn als Matroesjkapoppetjes, die geraffineerd in elkaar geschroefd zijn. Je schroeft ze los , maar er zit telkens weer een ander poppetje in geschroefd . Wie hier zegt dat zijn poppetje de juiste weergave van de werkelijkheid is, heeft nooit gelijk. Hier wordt het gelijk , gelijk weer tot ongelijk. Enz, etc. enz, etc, een eindeloze repeterende breuk. We komen hier aan ons denken en spreken tekort , we komen er nooit bij, of zoals de Filosoof Wittgenstein het in de vorige eeuw zo schitterend heeft verwoord : Filosoferen leidt tot ontmaskering van allerlei onzin in het labyrint van onze taal en tot een aantal builen , die het verstand heeft opgelopen toen het tegen de grenzen van de taal aanrende.
De hierboven genoemde tegenstellingen zijn zgn. polaire tegenstellingen. Aristoteles heeft ze gesystematiseerd in een vierkant, waarin hij het verschil heeft zichtbaar gemaakt tussen sterke tegenstellingen (contradicties), de verticale lijnen , en zwakke tegenstellingen (polariteiten), de diagonalen in het vierkant. Om het niet te ingewikkeld te maken, komt het erop neer dat wij in onze taal en begrippenapparaat (conceptie) aan deze polariteiten en contradicties vastgebonden zitten. Wij leven en spreken altijd in deze tweetalige- en dubbelzinnigheden. Onze denk-leefomstandigheden zijn dubbel. We loensen en zijn allemaal een beetje scheel. Dat gaat dankzij het antropisch principe meestal goed, totdat we in een conflictsituatie terecht komen met een groot welles-nietes gehalte. Ongetwijfeld hebt u dat wel eens meegemaakt in een gezelschap ,waar men fel van mening over een bepaald onderwerp verschilt. Dat bepaalde onderwerp heeft dan vaak te maken met , kunst (schoonheid), geloof , (kerk) en kapitaal (politiek) Hoe komt het nu toch , dat daar altijd gedonder over is?? In het vorige essay heb ik het daar al op een enigszins andere wijze over gehad. Wij hebben bij deze onderwerpen onze mond en brein vol, maar feitelijk zijn het fantasmen en drogbeelden. Voorbeelden: Kunst ( ik vind dat mooi/lelijk), geloof ( god bestaat/bestaat niet), politiek ( stinkt/stinkt niet). Hier hebben we nl. te maken met onmeetbare grootheden, de zogenoemde onduidelijke ( indistincte begrippen). Zodra je hier denkt dat meten weten is , en niet omgekeerd, dat weten juist niet meten is kan het gevaarlijk worden. De volgende keer zullen we dat aan de hand van o.a kerk en geloof duidelijk maken, omdat daarmee de meest verschrikkelijke dingen mee zijn gebeurd en nog steeds gebeuren.
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven !!!!!!!! ( Tekst 8 )
Intermezzo Als inleiding op het volgende Essay:
Ik heb dat rare geloof als een jasje uitgedaan. Ik was nog maar 14 jaar, en voelde me begenadigd, als was er een wonder geschied. Toch, zonder kleerscheuren is het niet gegaan. Later kwam het besef: je bent voorgoed beschadigd, te nauwer nood gered.
Ik trok geen jas uit maar een huid en moest het voortaan zonder doen, moest achter een - door de geest uit de fles - snel opgetrokken rookgordijn verdwijnen voor wie alles ziet, ook al bestaat hij niet. ( Jan Eijkelboom)
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Maup
Tekst
Filosofen,niet te geloven !!!!!!!!! ( tekst 9 ) Intermezzo 2 Als inleiding op de volgende Essay
Het denken belt aan de voordeur van ons bestaan Het geloof kijkt boven uit
het raam ze doet niet open, maar laat hem lekker buiten staan. ( Maup )
Maup
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven !!!!!!!!!! ( tekst 10 ) Intermezzo 3 Als inleiding op de volgende Essay
Uit naam van het geloof, gebeurde en gebeurt nog steeds het ongelooflijke!
Het bloedbad van Bezier en Carcacone.
Het leger staat o.l.v. de abt Amoury van de Abdy van Citaux. In 1209 wordt onder zijn leiding de gehele bevolking van Bezier en Carcaconne uitgemoord. Dit schandalige bloedbad staat in de geschiedenis bekend onder de naam : De Albigenzische Kruistochten. Naar schatting zijn hier een miljoen mensen op een schandalige manier om het leven gekomen. In 1145 wordt Bernard van Clairvaux ( bisschop!) naar Zuid-Frankrijk gestuurd om de Katharen te overtuigen naar de de leer van de Rooms-Katholieke kerk terug te keren. Maar paus Innocentius de 111 komt tot het besluit nog krachtiger op te treden tegen de Katharen. Wat en hoe dat gebeurde zal ik u hier besparen, maar lees dit zelf nog eens na in de(kerk)- geschiedenisboeken of even Googlen onder de naam Katharen. Ik wil u wel vertellen dat dit op een godsschandalige manier is gebeurd, die zijn weerga niet kent. Kinderen werden voor de ogen van hun moeders vermoord , nadat ze hadden moet toekijken hoe hun moeders door de criminele soldaten in groepen werden verkracht en daarna dood geschoten. Dit lot onderging ook de nonnen en de opstandige geestlijken. Ja , je wordt hier echt kots en kotsmisselijk van, te meer deze Paus de kerkgeschiedenis is ingegaan onder de episcopatische naam:Innocentius!!,het- geen Onschuldige betekent. Maar deze episcopaat was een criminele psychopaat!!! Hoe is het mogelijk dat deze ongelooflijke waanzin door het geloof in mensen kan worden voortgebracht?? Daarover zal ik in mijn volgende Essay trachten een mogelijke verklaring te geven.
Maup
-=-=-=-=-=-=-==-==-=-=
Maup
Tekst
Filosofen, niet te geloven ( tekst 11 !!!!!!!!!!! )
Intermezzo 4 Inleiding op de volgende Essay
Hoe gek moet je als mens zijn om deze gekte van het geloof te (be)grijpen??
Hier volgen enkele uitspraken van filosofen , theologen , psychologen, dichters en andere kunstenaars, die in lijn zijn met elkaar vanuit steeds een andere ingang en insteek.
Meister Eckhart, een mideleeuwse mysticus ( 1260 - 1327 ) een van de de grootste taalvirtuozen van het Duitse taalgebied. Zijn uitspraken en proposities zijn briljant maar vaak duister en paradoxaal, maar zij vormen de kern en hoofdgedachte van zijn gehele filosofie. Een doordrongen besef van het feit dat wij geen voldoende denkvermogens hebben om God te (be)grijpen omdat God ten diepste onuitsprekelijk is. Ik bid God elke dag om mij leeg te maken van God. Als je God werkelijk wilt leren kennen dan moet je je ook echt ontdoen van het woord God!! Een boute uitspraak voor een priester??, welnee , hij legt hier precies de vinger op de plek waar het voor de meeste mensen, zoniet hopelijk voor alle mensen pijn doet. Prof Remigius Cornelus Kwant (geb.: 1918), promoveerde in 1946 met een proefschrift over existentie en de perceptie ( waarnemingsvermogen) van de mens. Prachtig, moeilijk werk, waarover ik hier niet in details zal treden. Kwant zei zelf in 1946 met een eerlijk zelfkritisch oordel over zijn eigen proefschrift , dat het nu hoorde tot een denkwereld waar hijzelf buiten staat. Kwant vond terecht , dat zijn eigen betoog leed aan het euvel dat hij beschreef : hoe meer filosofen , maar ook theologen en zo meer, over waarheid nadenken hoe onduidelijker het wordt wat ze daaronder verstaan. Prof. Harrie Kuitert een gepensioneerde, gerenomeerd ethicus- theoloog aan de vrije universiteit vervaardigde een prachtig boek, ik meen zijn meest recente werk, onder de titel ....niet te geloven..... Ook hier een sappige , pittige uitspraak , waarin hij altijd geniaal is, Theologie is ongeloof. Ook Carl Bart, een gezaghebbend theoloog laat zich in lijn uit met zijn prikkelende uitspraak , dat een atheist een oprecht gelovige is.
Een atheist gelooft in zijn eigen ongeloof. Ik kan nog wel een poosje doorgaan, zal het echter niet doen, maar ik blijf met een prangend probleem achter hoe het toch kan dat het geloof zulke onmenselijke praktijken heeft toegelaten? In de kruistochten werden de kanonnen door de priesters gezegend om hun moordend en verderfelijk werk te verrichten. Uit naam van Boedha, Pauzen, Mohammed, Upanisheds Christus , De heilige geest , de Drieenheid , (die alleen maar Drie(on)enigheid tot gevolg heeft gehad.), en niet te vergeten natuurlijk de strijd om macht en geld ( denk bijvoorbeeld aan de misselijkmakende aflaat brieven van de priester Tetzel) De paus had geld nodig om in zijn grootheidswaan de Pieterskerk te vergroten, zogenaamd om God de zonodige eer te bewijzen. Helaas was daarbij zijn eigen waanzin het belangrijkste doel. Maakt allemaal niet uit , hier gold het doel heiligt de middelen, zolang het geld maar in het kistje klingt de engel in de hemel zingt.!! De door een fixe idee vergiftigde "gelovigen", worden vrouwen gestenigd , handen afghakt, verkracht , ogen uitgestoken, moeten ze onderworpen zijn aan een stel ongeborneerde macho's, die hun ongecontroleerde lusten op deze prachtige schepsels van de natuur loslaten . Met vliegtuigen worden uit naam , ja , van wie allemaal, in een klap ruim duizend mensen vermoord. Ik stop nu maar met de voor mij nog niet opgeloste vraag waarom dit allemaal mogelijk is uit naam van een zogenoemde liefdevolle God. Nogmaals ik geloof daarop een deelantwoord en een mogelijke verklaring te hebben Het blijft dus nog even afwachten en spannend.
Maup -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Maup
Tekst
Filosofen , niet te geloven ( tekst 12 !!!!!!!!!!!! )
Intermezzo 5
Slot!
Ik heb zojuist een steen in de vijver achter ons huis gegooid. Het water spatte in druppels op om daarna onzichtbaar in het water van de vijver te verdwijnen , waar ze vandaan kwamen. Vreemd , zo dacht ik, twee verschillende verschijningsvormen, nl.: druppels en water, maar beide zijn ze voortgekomen uit water. Hier is toch iets vreemds aan de hand. Een tegenstelling , die tegelijk weer geen tegenstelling een dilemma of wellicht beter : wel een mysterie is . Als je daarover even ( nou ja , beter is het om er even toch maar eens lang over na te denken ) snap je er geen zak meer van. De druppel bestond wel even , maar verdween in het water voor altijd.
Om deze beeld - vergelijking door te zetten, leven wij in onze wereld als een vis in het water. Het arme dier ( wij dus ) kan zich onmogelijk voorstellen dat het water ( de wereld dus ) uit druppels bestaat. Het diertje zou gewoon zeggen : " Dat bestaatniet , en als dat al zou bestaan dan hebben we dat nooit gezien!!" We zitten nu in 2 vangkuilen: De taal en onze zintuigen.
Het wordt nu interessant en lastig tegelijk . Onze taal heeft een groot gebrek en dat komt duidelijk naar voren bij het woord bestaan. Zodra wij het bestaan ontkennen, bestaat het wel . Waneer ik zeg : "deze zin bestaat niet , dan bestaat hij wel ,want ik zie hem voor m'n neus staan!!" Onze taal is , zoals dat met een vakterm heet , dichitonisch, dat wil zeggen dat als wij een kwaliteit aan duiden zoals licht, dan moet er ook donker zijn ,goed , dan moet er ook slecht zijn, hel,dan moet er ook een hemel zijn en last but not least, god, dan moet er ook een God zijn en gaat u zelf maar door. We praten onszelf een lus om onze strot, zonder het gelukkig te merken en er wordt wat afgeluld ( vergeef me het woord)
Nu, over de zintuigen hoef ik het niet meer te hebben , daarvoor moet u de voorgaande essays nog maar eens lezen. Moraal van dit verhaal: Wij zitten in deze wereld als gevangenen in het cachot van onze taal en zintuigen. We hebben allen levenslang , ik voorop met mijn blok, u met uw blok , de geestelijke leiders met hun geloof. Het leven biedt ons allen alleen maar vraagtekens , en die zijn stijfgekromd, en passen niet in een gestrekte doodskist , daar gaan alleen uitroeptekens in.
Ik wens u allen daarom bij het horen , zien en spreken veel zwijgende prudentia( = bedachtzaamheid ) toe omdat dat de meest ludieke vorm van welsprekendheid is.
Ik sta weer voor een crucifix en vraag," is dat weer niet voor niks?" Hij hangt er maar,wij staan erbij verbaasd,want dellende is lang niet voorbij. Het offer, dat hier wordt gebracht verdwijnt als rook in een gespookte nacht en wij??, wij zijn lang niet veilig thuis. Een crucifix , het is en blijft een HOUTEN KRUIS!! MAUP -.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
