Over het begrip ‘zonde’xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

door J.A.Picard

Zowel de verhalen over de mythologische helden en de Olympische spelen in de antieke oudheid, als de verhalen over de joodse rabbi Jezus van Nazareth zijn ons overgeleverd in dezelfde taal: het Grieks.

In beide reeks verhalen komt het Griekse woord hamartia herhaaldelijk voor. Dit woord is door de christelijke vertalers van de evangelieverhalen en de brieven uit het Nieuwe Testament steeds vertaald door het woord ‘zonde’. Maar in de Griekse mythologische heldenverhalen en de verhalen over de Griekse Olympische spelen is dat woord ‘hamartia’ oorspronkelijk een sportterm, bijvoorbeeld bij het boogschieten en speerwerpen en betekent het daar: ‘het doel missen’, ‘niet in de roos treffen’.

Als iemand zondigt, betekent dat, dat die persoon zijn of haar wezenlijke doel of bestemming mist, niet bereikt heeft. We kunnen dan zeggen: zonde! Hij of zij heeft gefaald. Omdat vrijwel geen mens zijn totale leven vervult zoals God, zijn Schepper, heeft bedoeld hoe hij zou leven, kunnen we zeggen dat ieder mens ‘zondig’ is (‘erfzonde’). In de christelijke godsdienst en geschriften (Nieuwe Testament) wordt gesteld dat van alle mensen alleen Jezus van Nazareth die ‘Zoon van God’genoemd kan worden, geheel ‘zonder zonde’ is. Hij was vrij van ‘hamartia’; hij heeft totaal vervuld wat God hem ten doel had gesteld!

                                (uit: Nieuwe Stemmen, 2003 nr.2)