Gebed uit Tsjaad

Zeg niet Vader als je geen kind kunt zijn.

Zeg niet onze als je slechts aan jezelf denkt.

Zeg niet hemel als je slechts naar aardse zaken verlangt.
Zeg niet uw naam worde geheiligd als je voortdurend je zelf zoekt.

Zeg niet uw rijk kome als je alleen maar hoopt er zelf beter van te worden.

Zeg niet uw wil geschiede als je geen tegenslag kunt verdragen.

Bid niet voor het brood van vandaag als je niet voor de armen wilt opkomen.

Bid niet voor vergeving van schulden als je in wrok leeft met familie of buren.
Bid niet voor een leven zonder verzoeking als je voortdurend met het kwaad omgaat.

Bid niet voor een leven zonder kwaad als je niet op zoek bent naar het goede.

Zeg niet amen en zo zij het, als je dit gebed niet ter harte neemt.

                                         Nederlandse Missieraad

29-06-2009, 07:33 geschreven door Postduif

Wonderen

We hebben thuis een berk en ernaast op zo’n drie meter afstand tegen een schuurtje groeit een bruidsluier. Toen de takken van de berk dichterbij kwamen deed de bruidsluier een poging de berk te bereiken en dat lukte. De restanten van dat innige contact zie je nu na vijf jaar nog in de berk.

Dus in het vervolg was het voor de bruidsluier verboden in die boom te klimmen. Natuurlijk werd het gewoon weer geprobeerd, maar steeds als ze bijna of net contact maakten, grepen we in, snoeien!

Na drie of vier keer stopten de pogingen.

Maar waarom dit alledaagse verhaal over alledaagse gebeurtenissen? Als je zo met je neus op bovenstaande feiten zit, vraag je je toch af: ‘hoe weet de bruidsluier dat daar een boom staat, hoe schat zij de afstand in (eerst oprollen i.v.m. hefboomwerking), maar bovenal, hoe ontstaat het signaal na drie/vier keer snoeien: stoppen met de pogingen’?

Zo’n besluit moet ook nog genomen worden door samenwerking tussen de cellen. Chemische processen, ja, maar zo complex en zo normaal, zo onbegrijpelijk en bijna zo vanzelfsprekend.

Ik geloof niet in gesprekken met bomen.

Ik geloof wel in een heilzaam contact met de natuur.

Wonderen zijn gebeurtenissen waarvoor we (nog) geen verklaring hebben. Verwondering gaat verder, dieper. Daarin ligt ook opgesloten dat we niet op alle vragen antwoord krijgen en daar vrede mee hebben.

Verwondering, voor mij het fundament van religie, een bijna heilige verbinding met het onbekende.

                                        H.s. Hensums

(Uit: Zwingli, principieel-vrijzinnig en unitarisch maandblad, mei 2009)

22-06-2009, 00:00 geschreven door Postduif

Dank je wel geleende schouder
dat ik even binnen mocht
dat ik even klein mocht wezen
dat een hand de mijne zocht.

Dank je wel troost zonder woorden
voor het simpele stille zijn
voor het trachten mee te dragen
van dezelfde zielepijn.

Dank je wel geleende oren
open voor mijn jammerklacht
open voor mijn diepste wanhoop
luisterend naar de halve nacht.

Dank je wel dat toen ik woedend
vroeg: heb ik dit nu verdiend

Jij alleen mijn haren streelde.
Dan je wel, jij bent een vriend.

Dichter onbekend

Uit: ‘Weekbericht ‘,

informatie over de kerkdienst/viering
in ziekenhuis Twenteborg in Almelo 14-6-‘09

16-06-2009, 07:15 geschreven door Postduif

Joodse vertelling

De waarheid liep volledig naakt, zoals ze geboren was, over straat. Niemand wilde haar binnen laten. Iedereen die haar tegenkwam sloeg uit angst voor haar op de vlucht. Op een dag liep de waarheid weer in gedachten verzonken over de weg. Zij was erg bedroefd en verbitterd. Toen ontmoette ze het sprookje. En het sprookje droeg schitterende, veelkleurige kleren, die iedereen prachtig vond.

Het sprookje vroeg aan de waarheid: Vertel me, geëerde vriendin, waarom ben je zo neerslachtig en loop je zo bedroefd op straat rond?

De waarheid antwoordde: Het gaat slecht met me. Ik ben oud en bejaard, en niemand wil me kennen.

Daarop antwoordde het sprookje: Het is niet omdat je oud bent, dat de mensen niet van je houden. Ik ben ook erg oud en hoe ouder ik word, hoe meer mensen van me houden. Luister, ik zal je het geheim van de mensen onthullen: ze willen graag dat iedereen mooi is en zich een beetje verkleedt. Ik zal je net zulke kleren lenen als ik zelf draag, en je zult zien dat de mensen dan ook van jou gaan houden.

De waarheid volgde deze raad op en maakte zich mooi met de kleren van het sprookje. Sindsdien trekken de waarheid en het sprookje samen op en de mensen houden van allebei.

Als je aan een wijze een vraag stelt, antwoordt hij om iets duidelijk te maken met een verhaal, niet met een theorie, een systeem of een beschouwing.

06-06-2009, 15:32 geschreven door Postduif