Op 9 september jl. verzorgde onze geloofsgemeenschapxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

‘Aan de Regge’ de jaarlijkse zo genaamde ‘Buitendag’, waaraan leden van verschillende afdelingen van de Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB uit de regio Achterhoek-Twente deelnamen.

’s Morgens waren er drie sprekers: een christen, een islamiet, en een jood, die ieder hun eigen geloof toelichtten aan de hand van enkele vooraf gegeven vragen. Het werden drie persoonlijke getuigenissen. Ik geef hier een samenvatting van wat de eerste spreker, christen en lid van de Doopsgezinde Broederschap, zei.

Ik ben lid van een zeer kleine geloofsgemeenschap.

Wij tellen in Nederland zo’n 10.000 leden; op mondiaal niveau behoren wij tot de circa anderhalf miljoen mensen die zich tot de zo genoemde Anabaptist Churches rekenen.

1^e  vraag: Wat heeft het geloof mij te bieden?

Het geloof geeft mij de mogelijkheid het hoofd te kunnen bieden aan moeilijke situaties die in mijn leven plaatsvinden en om dankbaar te zijn voor de vele goede zaken die op mijn weg komen.

Er zijn in mijn leven genoeg dingen gebeurd, waarin ik al dan niet achteraf  een hogere hand meen te kunnen of te mogen zien.

2^e  vraag:Waar ben ik trots op?

Misschien ben ik er trots op dat er bepaalde plekken op de wereld conflicten zijn geweest, waar de daar aanwezigen Mennonieten, zoals wij mondiaal genoemd worden, een duidelijk vrede brengende invloed hebben gehad.  En dan denk ik o.a. aan San Salvador en aan Canada. En waar ben ik niet trots op. Bij het ontstaan van de Doperse Beweging was er ook een groep Münstersen olv. van een Hollander Jan van Leiden die, naar mijn mening, de opgang komende beweging naar een geloofsbeleving in eigen verantwoordelijkheid absoluut geen goed gedaan heeft, om het zachtjes te zeggen. Waar ik het ook moeilijk mee heb, is het zegenen van wapens, zoals nog steeds op vele plaatsen op deze aardbodem gepraktiseerd wordt.

En ik heb grote moeite met de regelmatig weerkerende uitspraken van kerkelijke leiders, dat andere geloofsovertuigingen dwaalleren zijn. Daar kan ik absoluut niet tegen. En het is naar mijn idee ook volstrekt in strijd met het evangelie.

3^e  vraag: Waar schaam ik me eigenlijk een beetje voor?

Ik schaam me een beetje voor alle onenigheid binnen de christelijke wereld zelf. Waar schaam ik mij ook voor, en dat is een beetje een hobby van mij, dat het kennelijk toch niet mogelijk is gebleken dat binnen het Nederlandse taalgebied tot een gemeenschappelijke nieuwe bijbelvertaling te komen. En dan als laatste voorbeeld, ik schaam mij eigenlijk een beetje voor het feit dat christelijke kerken, geloofsgemeenschappen zo u wilt, geen kans zien een plek te bieden aan de alom geconstateerde behoefte van de moderne mens aan spiritualiteit.

4^e  vraag: Wat betekent Jezus voor mij?

Persoonlijk maak ik geen onderscheid in ‘wat betekent de Messias voor mij’ of ‘wat betekent Jezus voor mij’. Jezus en Jezus Messias is voor mij één en hetzelfde. Vooral in de bergrede, het stuk evangelie naar Mattheus, 5, 6 en 7, komt Jezus met zijn bedoelingen naar voren. Omzien naar elkaar, een medemens zijn voor je medemens. Weet je een schepsel naar Gods gelijkenis en gedraag je dienovereenkomstig.

Als ik het beeld van Jezus mag gebruiken, ‘Ik ben het licht der wereld’, zoals het in Johannes 8 vers 12 staat, dan zou ik willen zeggen: het licht loopt voor mij uit en het achtervolgt mij. Het verlicht mijn pad, soms is het volstrekt onzichtbaar of wil ik het helemaal niet zien. Het kan mij verblinden en het kan over mij heen schijnen zodat ik mijn omgeving goed kan waarnemen. Dat is nu zo en in de toekomst. Voor mij in ieder geval verandert dat niet hoop ik.