Simon Blackburn (1944)  is hoogleraar filosofie aan de Universiteit van Cambridge. Daarvoor bekleedde hij een leerstoel aan de Universiteit van North Carolina.

Van 1984 tot 1990 was hij redacteur van het filosofietijdschrift Mind.

Hij is de schrijver van de boeken: Denk! Filosofie en de grote vragen van het leven, Goed leven, en van Spreading the World, The Oxford Dictionary of philosophy, Ruling Passions en Truth.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wie heeft de waarheid in pacht ?

Zaterdag 8 april jl. vond de vijfde Nacht van de Filosofie plaats in Felix Meritis in Amsterdam.

Het onderwerp was ‘Op zoek naar de waarheid’.

Eregast was hoogleraar filosofie aan de universiteit van Cambridge , Simon Blackburn.

Deze besprak de twee waarheidskampen in de filosofie. Het ene kamp van de absolutisten en het andere van de relativisten. De absolutisten, waarvan Plato de stamvader is, hechten veel waarde aan de waarheid, objectiviteit en redelijkheid. In onze tijd is Iris Murdoch daar een voorbeeld van.

De relativisten hebben als stamvader de Griekse sofisten Georgias en Protagoras. Zij hechten veel waarde aan tolerantie. Zij geloven niet in een objectieve, absolute waarheid. Een eigentijdse relativist is Richard Rorty. Geen van beide kampen, zegt prof. Blackburn, heeft de waarheid in pacht.

Relativisme is even erg als dogmatisme. Beide gaan het gesprek met de ander uit de weg.

Dogmatisten willen niets weten van andere meningen en relativisten zeggen: Ieder zijn mening.

Beiden maken het gesprek onmogelijk.

Relativisme vindt hij gemakzuchtig en irritant en hij lichtte dat toe met de volgende anekdote:

‘Een vriend van mij ging naar een forum over ethiek. In het panel zaten vertegenwoordigers van de grote godsdiensten. Eerst sprak een boeddhist over verlichting en manieren om je begeerten tot rust te brengen. De Panelleden reageerden met: “Wauw! Geweldig, als dat voor jou zo werkt, dan is het goed”. Vervolgens sprak de hindoe over reïncarnatie. En iedereen zei:”Geweldig, als dat voor jou zo werkt, dan is het goed”. Dat ging zo verder, tot een priester aan het woord kwam en sprak over Jezus, de verlossing en het eeuwig leven. En  weer zei iedereen: “Wauw, geweldig, als dat voor jou zo werkt, dan is het goed”. De priester sloeg op de tafel en schreeuwde: “Nee, het gaat er niet om of het voor mij werkt. Het is het ware woord van de levende God en als jullie er niet in geloven, zijn jullie allemaal veroordeeld tot de hel”. En iedereen zei: “Wauw, geweldig, als dat voor jou zo werkt, dan is dat goed”.

Blackburn vindt dat het mogelijk is om tolerantie waardevol te vinden en tegelijkertijd de relativistische gedachte te verwerpen dat waarheid een puur persoonlijke kwestie zou zijn, een kwestie van smaak.

   (Uit het dagblad Trouw, naar een interview van Sjoerd de Jong, adjunct        hoofdredacteur van de NRC, met Simon Blackburn)