Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    26-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.114. met de hond

    hotelreservatie

    Een man mailde naar een klein hotelletje :

    “ … en heb ik mijn hond bij. Hij is zeer netjes en hij gedraagt zich.
    Zijn bench breng ik mee, want liever dan hem te laten overnachten in de auto,
    zou ik hem ’s nachts op de kamer willen houden. Is dat toegestaan ? ”

    Er kwam onmiddellijk antwoord van de hoteleigenaar :

    “ Geachte Heer,
    ik ben in de hotellerie sinds meer dan twintig jaar en in al die tijd
    heeft hier nog nooit een hond badhanddoeken gestolen of beddengoed of bestek of asbakken.
    Ik heb nog nooit in het midden van de nacht
    een hond aan de deur moeten zetten wegens dronkenschap of baldadig gedrag en
    hier is nog nooit een hond buitengeslopen zonder te betalen.
    Daarom is uw hond welkom in mijn hotel.
    En als hij zich garant wil stellen voor u, bent u dat ook.”

    Een geestige hotelhouder, vind ik. Was het Basil Fawlty?

    m HiH-11/2016 - Nu hoop ik maar dat de hond niet ongewoon deed die nacht - https://nl.wikipedia.org/wiki/Fawlty_Towers 

    26-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.112. inslapen

    geeuwen en gapen

    foto van 't Net 
    Afbeeldingsresultaat voor https://www.youtube.com/watch?v=B907aaDw7Ec

    Onderstaande is een filmke voor wanneer men niet kan inslapen.
    Omdat geeuwen aanstekelijk werkt.
    Misschien lukt inslapen daarna wél.
    Bekijk het vanavond nog eens. Succes gewenst! 

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=B907aaDw7Ec 
    02min26

    – HiH-11/2016 - bij mij werkt het, nu ga ik wat liggen

    25-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.111. het huis ‘91-‘92

    het huis van wantrouwen

    Hét programma dat volgens een vakjury de meeste invloed gehad heeft op latere producties.
    Binnen het huis van vertrouwen dook een programma op met een nieuwe aanpak,
    het Huis van Wantrouwen. Maw : eindelijk kon het ook anders!

    Het huis van wantrouwen was een populair Vlaams televisieprogramma (1991-1992),
    gepresenteerd door Mark Uytterhoevenen & Wouter Vandenhaute.

    Het Programma

    Sportjournalist Mark Uytterhoeven kreeg samen met Wouter Vandenhaute in 1991

    de kans een talkshow te presenteren op TV1 (tegenwoordig één).
    'Het Huis Van Wantrouwen', zoals het programma heette,
    was een woordspeling op de titel die men aan het BRTN-gebouw (nu de VRT) gaf: Het Huis Van Vertrouwen.
    Vanuit een studio die was ingericht als een huiskamer interviewden Uytterhoeven en Vandenhaute gasten
    en toonden sketches, gehermonteerd archiefmateriaal en grappige rubrieken.
    Dit idee was geïnspireerd door het BBC-programma 'Noel's House Party' met Noël Edmonds.
    Eén zo'n rubriek was 'Het Venster', waarin hun gast voor het venster van hun huis verscheen
    en vragen moest beantwoorden voor hij langs de deur binnen mocht komen.
    (...)
    Uytterhoeven had tijdens het W.K. voetbal van 1990 al bewezen dat hij een praatprogramma met humor kon combineren.
    Zijn speelse presentatiestijl en ironische commentaar bij archieffilmpjes
    werden ook in'Het Huis van Wantrouwen' gretig gehanteerd.
    (…)
    Schrijver Herman Brusselmans werd bekender in Vlaanderen dankzij de rubriek 'Klare Taal'
    waarin hij stukjes proza voorlas en de volgende catchphrases uitte:
    'Doch dit geheel terzijde'en 'Ik dank u voor uw wááándacht'.

    Ook bekend waren de sketches rond Remo Perrotti waarmee elke aflevering afsloot.
    De filmpjes werden door Perrotti bedacht,
    geregisseerd door Toon Loenders en werden geproduceerd door het nog jonge huis Kladaradatsch!
    waarvan Loeders de oprichter is.
    Alle filmpjes waren in fast motion gefilmd en voorzien van geluidseffectjes.
    Perotti voerde meestal supersnel een activiteit uit en besloot dan: 'Sjamayee!'
    (dat zoveel leek te betekenen als: 'Nou moe?' of 'Asjemenou').
    Deze clips werden later ook gebruikt om het programma Sportweekend mee af te sluiten
    en werden ook uitgezonden in Mexico, Colombia en Nieuw-Zeeland.

    Sjamayee : http://www.standaard.be/cnt/dmf20120808_239 + filmpjes (00min25 elk)

    Impact

    Het programma werd een immens succes en behaalde gigantische kijkcijfers.

    De invloed en de impact die de show destijds op de Vlaamse televisie had, was niet te onderschatten.
    Praatprogramma's waren in Vlaanderen tot dan toe een vrij ernstige en voorzichtige aangelegenheid.
    'Het Huis van Wantrouwen' had een veel speelsere, frissere en vernieuwende sfeer.
    Zelfs Uytterhoeven die tijdens een interview zijn voeten op de bank legde, werd op applaus onthaald.
    Uitdrukkingen als 'Yo De Mannen', 'Doch dit geheel terzijde',
    'Ik dank u voor uw wááándacht' en 'Sjamayee' werden  een trend  en
    de faam en populariteit van Uytterhoeven en Vandenhaute namen toe.                                

    Dankzij 'Het Huis Van Wantrouwen' kreeg Uytterhoeven een status in het Vlaamse televisielandschap
    en waren de verwachtingen voor elk nieuw programma dat hij maakte hooggespannen.

    De show, die weliswaar op donderdagavond werd uitgezonden,
    baande de weg voor latere Vlaamse kijkcijferkanonnen-talkshows op zondagavond
    als 'Morgen Maandag', 'Schalkse Ruiters' en 'De XII Werken Van Vanoudenhoven'.

    Het programma werd in 1991 bekroond met de HA! van Humo,
    en won zowel in 1991 als in 1992 Humo's Prijs van de Kijker.
    Ook won het in 1991 de Prijs van de Radio- en Televisiekritiek.
    In 2011 organiseerde men in Nederland een 'Canon van de Nederlandse Televisie',
    waarbij de 60 meest invloedrijke Nederlandse televisieprogramma's werden verkozen.
    De Vlaamse krant De Morgen organiseerde een gelijkaardig initiatief
    rond de 'Meest invloedrijke Vlaamse televisieprogramma's'
    en liet diverse televisiemakers hierover stemmen.
    De winnaar werd 'Het Huis van Wantrouwen'.

    Matthijs van Nieuwkerk noemde Uytterhoeven en dit programma een inspiratie voor zijn eigen, latere presentatiestijl:
    "Mark Uytterhoeven is ook voor mij altijd een lichtend voorbeeld geweest."

    In NRC Handelsblad omschreef Kees van Kooten hem ooit als 'een soort Belgische Matthijs Van Nieuwkerk' :
    (...) Ik herinner me de tijd dat ik kabeltelevisie kreeg, begin jaren 90.
    Ineens kon ik vanuit Amsterdam naar de Vlaamse televisie kijken: een wereld ging open!
    Veruit jullie beste programma vond ik toen ‘Het Huis van Wantrouwen’.
    Het onderliggende format was uiterst strak - die verschillende kamers, en dan die voordeur die openging –
    maar het had zo'n losheid, zo'n vanzelfsprekendheid, dat je dat format helemaal niet meer zag.
    Je zag alleen Uytterhoeven, de meester in zijn universum.En natuurlijk Wouter Vandenhaute." wiki

    klank aanzetten,uittreksels met de jonge Greg Lemond en daarna Sabine Appelmans:
    https://www.youtube.com/watch?v=JE47fO8iDy4
    08min46


    - HiH-11/2016, herwerkt - vakjury : http://www.demorgen.be/tvmedia/de-vlaamse-tv-canon-de-keuze-van-de-experts-b9042cc8/ ,  https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_huis_van_wantrouwen

    25-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.110. gelijk waar

    ooit heb ik dat gekund

    Ooit was er een tijd dat ik in slaap viel als een jonge hond,
    ik ging liggen en ik sliep. Gelijk waar.
    In een kruiwagen heb ik nooit geprobeerd, dat leek me te benepen.
    En een badkuip leek me te smal en te mal. Maar verder?  Ik kon overal slapen. 
    Op zand en grind tijdens de vakanties.
    Op beton ooit.
    Kon dat niet? Het moést kunnen, vond ik voor mezelf.
    Gewoon op de buik slapen, ik zag mijn ribbenkast als ingebouwde lattenbodem.
    Wat ze toen blijkbaar nog was. 

    Op zand slapen was doenbaar maar slapen op een keienstrand,
    daar heb ik me nooit aan gewaagd. Er zijn grenzen. 
    Grind … wel , ik was blij dat ik in een slaapzak lag maar het was niet echt moeilijk. 
    Beton? Geen probleem, gewoon op de buik slapen. 
    Als ik het zo opsom, dan geloof ik het bijna zelf niet.
    Heb ik dat allemaal ooit gekund ?

    m – HiH-11/2016, herzien en ook -&#àà §!!µoe!!- getest & geradbraakt

    24-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.109. overslapen!

    Gisteren dacht ik ineens aan overslapen.
    Wanneer men zich overslaapt voor een belangrijke afspraak,
    iets dat zomaar niet kan verzet worden met een telefoontje, dat is ware ellende.

    Men schiet wakker met "O nee, o néé!". Dat is de eerste fase, de paniekfase.
    Direct daarop volgt het besef dat haast en spoed niks meer kunnen oplossen,
    men is te laat. Onherroepelijk te laat. Dan volgt de stille wanhoop, 'wat nu?'.
    Men is overgeleverd aan de genade van de andere.
    Men kan hopen op begrip, misschien op mededogen. Meer niet.
    En eventjes is het leven een ellende. (qed)

    -----

    Als puber vond ik overslapen een geldig excuus. Méér dan een excuus : het was een aanvaardbare verklaring waarom men te laat was.
    Degenen die daar anders over dachten vond ik wereldvreemd, om een beleefd woord te gebruiken.

    Op school liepen 1000 meisjes rond die het overslapen van nabij kenden en
    de twee dozijn nonnen en leerkrachten zouden ons dan eens vertellen dat het niet kon?
    Het kon wél. Het gebeurde elke dag wel ergens.

    Jaren later las ik een uitleg die ik als puber had willen kennen :
    een puberlijf is volop bezig met groeien en verpoppen. Groeien en verpoppen vreten energie,
    dat energieverbruik veroorzaakt vermoeienis, die vermoeienis moet er uit geslapen worden.
    Daarom beschermt een puber zijn/haar slaap soms zo sterk, en is 'met geen stokken uit bed te krijgen'.
    Dat is puur fysiologisch. Had ik dat toen maar geweten.

    Vroeger gaan slapen? Daarmee is vroeger inslapen niet gegarandeerd.
    Inslapen heeft iets met de melatonine-afscheiding te maken, het slaaphormoon.
    In een puberlijf staat de aanmaak van melatonine niet meer op het vrij stabiel kinderritme
    maar ook nog niet op een volgroeid en volwassen ritme. Vandaar dat laat inslapen.
    Had ik dat toen maar geweten!

    Wanneer 's ochtends de schoolpoort al dicht was moest men aanbellen
    en daarna binnen aan het loket van de zuster portierster een verklaring geven.
    't Is door de fysiologie - zou ik dan gezegd hebben.
    Bij zulke geleerde woorden zou de zuster portierster van dienst verder geen vragen stellen,
    mogelijk ging het over een nieuw soort retraîte want
    de progressieve aanpak was toen danig in de mode, ook die van de religie.
    En ik zie haar al het briefje invullen : Fisiolegie.
    Dat briefje geeft men dan af aan de leerkracht,
    die noteert iets en zo belandt Fisiolegie uiteindelijk op het secretariaat.
    Had ik toen maar iets gekend van de fysiologika …

    – HiH-11/2016 - http://www.anababa.nl/ontwikkeling/puber/pubergedrag/slapen

    24-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.107. Wim Lybaert

    te gast bij Wim Helsen, Wim Lybaert
    met ‘De man die alles at’ van Jeffrey Steingarten

    Ik stond driftig te schrijven terwijl Marcella en Victor de naam riepen van elke vis die ze zagen,
    alles bij elkaar een stuk of vijftig: iriserende sardines en ansjovissen van blinkend zilver en turquoise,
    vliegende vissen met puntige bekken en zeeslakken die nergens heen kropen in hun glanzende gevlekte huisjes,
    kleine grijze garnaaltjes die sprongen als krekels en enorme blauwe garnalen die te deftig waren om te bewegen,
    mosselen met een Navajodessin op de schelp en kammosselen zo klein als aspirientjes,
    tere platvissen om te grilleren of te bakken en gestreepte vissen vol graten voor soep of risotto,
    ruitvormige tarbot en breed uitwaaierende roggen, met inkt besmeurde inktvis, pijlinktvis en octopus.
    We keken hoe een vishandelaar een berg sardines met zijn handen van graten en ingewanden ontdeed
    terwijl een collega een zeeduivel slachtte om de staart te verkopen als coda di rospo,
    de wangen voor een pastasaus, en de groteske kop om soep van te trekken.
     

                                                                        

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Lybaert in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a15 
    11min41

    Over Wim Lybaert : https://nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Lybaert 
    Over Jeffrey Steingarten : https://en.wikipedia.org/wiki/Jeffrey_Steingarten+ google!

    23-11-2018 om 01:48 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.108. haar groéit

    "Winter staat gelijk aan dood" zei de leraar.

    Dat die leraar niet alles weet, dat is dan nog beleefd uitgedrukt hé.
    Die leraar zat gewoon naast de kwestie en zou weer naar school moeten want
    een winterslaap heeft niks te maken met de dood.

    In de Romantiek heeft de literatuur dat er zeer onjuist van gemaakt, winter = dood,
    maar de Romantiek en beeldspraak zijn leerstof voor het middelbaar.

    In de lagere school zou de leraar het mogen hebben over winterslaap, wat veel juister is.
    En jonge kinderen denken concreet. Men maakt kinderen zo geen flauwekul wijs.
    En zeker niet over dood en zo, want tot nader order is die definitief.

    Ik kan daar zo gruwelijk boos over worden, dat ik die leraar
    zijn strotje had willen vasthouden
    tot er iets zinnigs uit kwam.
    Gelukkig voor die man zijn het mijn zaken niet of hij door de inspectie komt.


    'k Vind het magnifiek dat een van zijn leerlingen uit zichzelf de link legde
    tussen de rust en de groei in de natuur en de groei van zijn haar:
    'ik kan het groeien niet tegenhouden'

    Met dat zinnetje schiet mijn verbeelding in gang en ik zie een scenario
    dat waarschijnlijk niks meer met de jongen in kwestie te maken heeft.

    ik kan het groeien niet tegenhouden

    Er was een jongetje van negen dat een hekel gekregen had aan de kapper.
    De schaar was een akelig ding met twee messen die knabbelende geluiden maakten, soms vlak naast zijn oor.
    Een tondeuse heeft nijdige tandjes die heel snel heen en weer gaan
    en daardoor was het gedoe in zijn nekje een verschrikking. 
    Kortom, een bezoek aan de kapper was voor dat jongetje een beproeving geworden. 
    En een salon stonk naar productjes. De kapper zelf ook. 

    Op een dag was het weer zover, na school volgde het maandelijks bezoek aan de kapper.

    - Mama?
    - Ja jongen?
    - Kan ik mijn haar tegenhouden?
    - Tegenhouden?
    - Tegenhouden met groeien …
    - Nee jongen, haar groeit altíjd hé.
    - Ook als ik slaap?
    - Vooral wanneer ge slaapt.

    Het jongetje zweeg gelaten. Er was niks aan te doen. Als haar zelfs groeit wanneer ge slaapt …

    Het bleef een tijd stil.
    De mama keek in de achteruitkijkspiegel en zag haar Hartje daar zo berustend zitten.
    Plots vastbesloten maakte ze rechtsomkeer en vanaf toen
    gingen ze nog om de tien weken naar de kapper.
    Eerder niet. 

    m - HiH-11/2015, naar een gegeven van xyz, volledig herwerkt, - bravo die mama !

    23-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.106. papieren zakjes

    Of we aan boord dan papieren zakjes hadden, vroeg hij.
    Papieren zakjes? 
    Papieren zakjes zijn voor ferries en cruisers, passagiersschepen.
    De vrachtvaart heeft geen papieren zakjes aan boord.

    Anciens kunnen ertegen.
    Enkel kadetten en aspiranten worden soms werkelijk zeeziek.
    Dan bloedt mijn hart,
    ik ben er ook door gemoeten.

    Iemand die zo aan het lijden is gelooft niet dat zeeziekte ooit zal wegblijven.
    Terwijl het echt wél betert. En daarna definitief wegblijft.
    Gewoon zichzelf de tijd geven, het binnenoor de tijd geven zich aan te passen.

    Mijn schrik is maar dat bekwame jonge mensen zouden afhaken
    vanwege (een beetje) beginnersmisselijkheid.
    Want dat is al gebeurd.
    Jong volk dat we niet meer terug zien, mensen die opgegeven hebben, soms in Biskaje al.

    Een schip vól jonge mensen, vol beginners (leger) zou ik niet willen meemaken.
    Iedereen misselijk? Wie schiet er dan over om het op te kuisen?
    Die vier anciens? Captain, Chief Engineer, Chief Mate en 2nd Engineer?
    Dat zal nogal ! Mon oeil !

    Wat wel gebeurt bij zeer zwaar weer is dat de anciens nausea krijgen, schele hoofdpijn.
    Mensen met nausea gedragen zich ofwel zeer zwijgzaam, of wel kortaf, misschien kribbig.
    Nuja, bij zwaar weer is niemand het zonnetje aan boord hoor.
    Tenzij diegenen die vinden dat het de moment is om de cursus
    Human Resources Management in de praktijk te brengen
    en dat dan doen ook, met een krampachtig, verbeten, geforceerd, een onwaarachtig positivo-gedoe.
    Die mensen werken dan enorm op de zenuwen van degenen die proberen IN STILTE te lijden.

    Men slaapt slecht en veel te weinig.
    Overdag raakt men vermoeid alleen al door zich te verplaatsten en zich vast te houden of te grijpen aan de relingen
    in de alleyways (de gangen) en in de staircase (de gesloten trapruimte)
    Vanaf 10° uitwijking wordt immers de lift buiten gebruik gesteld.

    26° uitwijking hebben we ook al meegemaakt, maar daar zijn we dan uit weg gevaren, uit die stormzone.
    Niet voor het goed van de bemanning hoor, voor het goed van de lading en de aandeelhouders.

    Trappen op of af, zijn beklimmingen en afdalingen waarvan men 's avonds pijne dijen en pijne billen heeft.
    Nog nooit zoveel spieren en spiertjes gevoeld als in de dagen met zwaar weer.
    En toch werd er ook op die dagen werk gepresteerd.

    Canada-Europa in de winter, in winterweer, met een containerschip, hoog op het water.
    Rollen en stampen gedurende heel de overtocht. Mét de 6+hrs timeshift op 8 dagen tijd, dat betekent zes uren minder slapen.
    Er werd in die acht dagen niet gejammerd over de pijntjes van timeshift
    zoals walmensen doen over één zomeruurtje of winteruurtje om de zes maanden.
    Ochot-ochére. Zich aanpassen aan tijdszones is in vrachtvaart gewone kost.

    Uiteraard zijn zwaar weer en zware omstandigheden voor niks goed.
    Tenzij om de mensen te leren kennen. 
    Welke kalibers de collega's zijn ?
    Het stormweer zal dat uitwijzen.

    m  - EZW-03/2010 ~ HiH 11/2014, 07/2016, bijgewerkt

    22-11-2018 om 04:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.105. Tsar B

    te gast bij Wim Helsen, Tsar B met 'Carmen V' van Catullus 

    01.       Laten wij leven mijn Lesbia, en laten wij ook liefhebben,
                 en laten we de praatjes van de al te strenge oude mannen
                 maar één cent waard achten!
                 Zonnen kunnen ondergaan en weer opkomen
    05.       maar voor ons, als het korte licht eenmaal onder is gegaan,
                 is er één eeuwige nacht waarin we moeten slapen.
                 Geef mij duizend kussen, vervolgens honderd,
                 vervolgens duizend anderen, vervolgens een tweede honderd
                 Vervolgens voortdurend weer duizend anderen, vervolgens honderd.
    10.        Vervolgens, wanneer wij vele duizenden zullen hebben volgemaakt,
                 zullen we ze door elkaar gooien, opdat wij het niet meer weten,
                 of opdat een of andere slechterik niet jaloers kan worden,
                 wanneer hij weet dat er zoveel kussen zijn.


    01.   Vivamus, mea Lesbia, atque amemus,
            rumoresque senum severiorum
            omnes unius aestimemus assis.
            soles occidere et redire possunt:
    05.   nobis cum semel occidit brevis lux,
            nox est perpetua una dormienda.
            da mi basia mille, deinde centum,
            dein mille altera, dein secunda centum,
            deinde usque altera mille, dinde centum;
    10.   dein, cum milia multa fecerimus,
            conturbabimus illa, ne sciamus,
            aut nequis malus invidere possit,
            cum tantum sciat esse basiorum.

     Afbeeldingsresultaat voor Tsar B

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Tsar B in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a14/ 
    09min58 

    Over Tsar B, Justine Bourgeus : https://nl.wikipedia.org/wiki/Tsar_B 
    Over Catullus : https://nl.wikipedia.org/wiki/Gaius_Valerius_Catullus 
    Over Catulli Carmina : https://nl.wikipedia.org/wiki/Gaius_Valerius_Catullus#Werk 

    Bedenking:
    Als eerste lyrische dichter heeft Catullus een hele reeks dichters en schrijvers beïnvloed.
    en hij is geboren in Verona las ik in Wikipedia. Verona?
    Zou het als eerbetoon aan Catullus zijn dat Shakespeare zijn Romeo & Julia in Verona laat spelen?
     

    22-11-2018 om 04:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.104. V-L-V !

    Het hoeft niet meer voor mij ~ door Rocor, 09/2008 

    Ik geloofde dat niet, dat is ‘staminee’ praat, en als dat waar is, dan wil ik mijnheer niemand heten,
    dan ben ik beschaamd, als dat niet meer kan… 

    Mijn overbuurmeisje is mooi, vriendelijk, beleefd, correct, ze heeft een vriend en wil gaan trouwen.
    Ze wil niet samen hokken maar trouwen op de ouderwetse manier, met alles erop en eraan, ieder zijn keuze natuurlijk.
    In het wit met lange sleep, met auto’s naar het stadhuis, vandaar naar de kerk.
    Een mooie kerkdienst, bij het buiten komen met rijst gooien, bloemetjes krijgen van tientallen kinderen
    die dan op hun beurt een crème-glace mogen nemen aan de bestelde ijskar.
    Het voorrijden met de auto’s aan de kerk, met applaus, de zon die meelacht,
    een ceremonie meester die de deuren openhoudt en er voor zorgt dat de sleep ook binnen de auto geraakt.

    Een ongelooflijk gelukkig paar, schoon gekleed, even slikken voor de ouders.
    Dit is definitief: hun kind heeft gekozen en is getrouwd. Wij hebben er alle vertrouwen in.
    Vandaar op weg naar het kasteel park om foto’s te maken, met de fotograaf die
    voortdurend zijn lenzen aanpast aan de lichtsterkte, want deze foto’s
    moeten een generatie, en zelfs langer, kunnen meegaan.
    Dan naar de receptie waar iedereen al een beetje ontspannen is, om naar de mooie kledij te kijken.
    Mannen in het zwart, vrouwen met diepe bruine inkijk-decolletés.

    ’s Avonds een feestmaal en door het jonge paar een bezoekje aan iedere tafel
    om de mensen te danken voor hun aanwezigheid en hun geschenk, en dan hop naar het echte leven.

    Ge denkt nu, wat is daar mis mee, Roger?

    Ons buurmeisje had dus gevraagd: “U hebt een mooie wagen, dezelfde kleur als drie van onze vrienden,
    wilt U rijden als wij trouwen? Wij zitten in een old-timer, dat zou voor ons de max zijn.
    Allemaal auto’s van dezelfde kleur, ge moet maar zeggen hoeveel het kost!”
    Allé zeg, vrienden ondereen, dan vraagt ge daar toch niets voor!
    Wij dus met witte lintjes aan onze spiegels, een voile achterin en ons beste pak aan. We waren precies echt. 

    Toen we stonden te wachten om het JAWOORD te horen, aan het stadhuis met de chauffeurs, zegt plots iemand:
    ‘Weten jullie dat ge een boete kunt krijgen om dit te doen? U neemt het werk af van anderen!!’
    ‘Hela man, wij zijn vrienden die iemand een plezier doen!’

    Als dat waar is wat die man zegt, dan denk ik, als we als grootvader in de toekomst ons kleinkind naar school brengen,
    dat we een geschreven document met foto erop moeten bijhebben en ook een bewijs van goed gedrag en zeden,
    om te tonen dat we geen slechte bedoelingen hebben en er niet voor betaald worden.
    Als ge uw kinderen helpt om te verbouwen moet ge de juiste papieren hebben of ge wordt beboet.
    Dan vraag ik mij af: Waar is Vriendschap? Waar is Liefde? Waar is Verdraagzaamheid?
    (De oude hippie-leuze? Hier?) 


    Hou toch op, ik ga een partij oprichten voor de gepensioneerden: de VLV,
    die het verschil zal maken tussen de drie GGG’s: Geld, Gat en God. Ik neem er ook nog Macht bij.

    Ons buurmeisje zag er tevreden uit, want toen ik in mijn ‘herte’ keek voor het slapen gaan,
    zag ik dat ik niemand pijn had gedaan en zag haar samen met haar man diep gelukkig wezen.
    En ik ook, omdat ik daar een beetje aan meegeholpen had.

    door Rocor, 09/2008 - van zijn blog geplukt : http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1220220000&stopdatum=1222812000

    21-11-2018 om 02:07 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.103. John Porter

    te gast bij Wim Helsen, John Porter
    met een tekst van Lin-Manuel Miranda

           I am not throwing away my shot!
           I am not throwing away my shot!
           Hey yo, I'm just like my country
           I'm young, scrappy and hungry
           And I'm not throwing away my shot!
           I'm 'a get a scholarship to King's College
           I prob'ly shouldn't brag, but dag, I amaze and astonish
           The problem is I got a lot of brains but no polish
           I gotta holler just to be heard
           With every word, I drop knowledge!
           I'm a diamond in the rough, a shiny piece of coal
           Tryin' to reach my goal. My power of speech: unimpeachable
           Only nineteen but my mind is older
           These New York City streets get colder, I shoulder
           Ev'ry burden, ev'ry disadvantage
           I have learned to manage, I don't have a gun to brandish
           I walk these streets famished
           The plan is to fan this spark into a flame
           But damn, it’s getting dark, so let me spell out the name
           I am the—[HAMILTON/LAFAYETTE/MULLIGAN/LAURENS]
           A-L-E-X-A-N-D-E-R—we are—meant to be…

     Afbeeldingsresultaat voor john Porter                                                   

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Porter in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a13 
    10min33

    Over John Porter : https://www.demorgen.be/muziek/de-favoriete-ochtendmuziek-van-telenet-baas-john-porter-een-kater-op-zondag-al-45-jaar-aan-een-stuk-b070d045/ 
    Over Lin-Manuel Miranda : https://nl.wikipedia.org/wiki/Lin-Manuel_Miranda
    Over Hamilton Musical : https://nl.wikipedia.org/wiki/Hamilton_(musical) 
    Over Alexander Hamilton 1755-1804 : https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Hamilton#Amerikaanse_revolutie 

    DO-22/11 : Sinds gisteren, na deze aflevering, bleef het maar malen
    hoe de lijn ‘I am not throwing away my shot!’ moest of kon geïnterpreteerd worden.
    To throw away a shot … is het straattaal? Ik begrijp elk woord maar ik snap de uitdrukking niet.
    Vanmiddag aan tafel schoot het me te binnen en ik verslikte me bijna. Natuurlijk!
    To throw away a shot = kruit verschieten, kracht en tijd verspillen, kansen verspelen.
    Alexander Hamilton is niet van plan kansen te verspelen of tijd en energie te verspillen.

    Iedereen wist dat al? Eh, bij mij duurt het wat langer …

     

    21-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.102. het bedje

    Bedden. Om te slapen heeft men een bed nodig. Wel, in onze contreien toch.
    Toen LM en ik nog in Borsbeek woonden bouwden onze jonge benedenburen een huis, anderhalve straat verder.
    Wanneer we boodschappen gingen doen liepen we daar langs en de man

    vroeg ons al eens binnen om de vorderingen te bekijken die wij met gepast enthousiasme aanschouwden
    want hij en zijn vrouw hielden de moed erin en zoiets verdient een applausje.

    Toen de trap er stond was het huis zo goed als af. Nog niet echt áf natuurlijk, maar al wel bewoonbaar.
    Iets later werd er verhuisd. Het was een feestelijke verhuis, familie en vrienden hielpen mee.
    Groot spul ging in de wagen. Klein spul werd te voet verhuisd, de kinderen mochten helpen dragen.
    Alles en iedereen moest mee, wij ook, het was een optocht.

    Een paar dagen later liep ik met mijn boodschappen langs hun huis en daar stond de garagepoort open.
    Op een grondzeil was ze iets aan het monteren. Nog een meubel? Ze hadden toch alles al?

    Ik bleef staan en zei goeiemorgen.
    - Nog meubelen erbij? vroeg ik.

    Ze hief haar hoofd en zei met een brede lach.
    - Een kinderbedje.
    - Is dat écht? Écht? Proficiat! Proficiat!

    En ik bleef helpen monteren,
    want zij had misschien ervaring met beton, bakstenen, en zwanger zijn
    maar ik had ervaring met vijsjes, assemblagegepruts, en kalm blijven.

    Een bedje dus. Het plan lag open op het zeildoek.
    De onderdelen lagen kriskras door elkaar.
    'k Had in mijn leven al veel dingen gemonteerd
    maar niet een bedje voor een kind dat nog in de verpakking zat.

    Eerst hebben we de stukken per soort gelegd.
    Daarna het meubelbeslag op volgorde.
    En toen kwam er schot in de zaak.
    Naarmate het bedje vorm kreeg werd ze meer dromerig
    maar ik kreeg van langsom meer het gevoel dat er iets niet klopte.

    Toen het ding bijna op poten stond vroeg ik
    - Dat bedje is toch voor de woonkamer hé.
    - Nee, voor boven, zei ze.
    - Dat geraakt nooit door de bocht in de trap, we hadden het boven moeten monteren.
    - Waarom zegt ge dat dan niet direct?
    - Omdat ik dacht dat het naar de woonkamer moest, een dagbedje.
    - Voor de woonkamer hebben we al iets.
    - Maar ge pakt een bedje voor boven hier beneden uit! zei ik,
    en ik hief mijn armen in bijbelse vertwijfeling.

    Oelala, wat had ik aangericht met dit gebaar.
    Er rolde een traan over haar wang.
    Ze had haar man willen verrassen door zelf het bedje te monteren
    en dan zouden ze het 's avonds samen op zijn plaats zetten.
    Zo hadden ze het met dat ding in de woonkamer ook gedaan.

    Jaja. Alleen … dit bedje moest niet naar de woonkamer, het moest de trap op.

    We hebben het  bouwsel halvelings gedemonteerd.
    Het kon nog altijd niet door de bocht in de trap.
    Terug naar de garage  dan maar.
    Daar hebben we het volledig uit elkaar gevezen.
    Alle onderdelen hebben we in een doos en een wasmand naar boven gebracht.
    Het meubelbeslag wou ik persé zelf naar boven dragen omdat
    daarvan geen enkel stukje mocht verloren gaan of het meubeltje stond niet meer stevig.
    't Ging over een kinderbedje hé.
    Het moést stevig zijn want zodra kinderen kunnen staan
    doen ze soms geweldige krachttoeren met de zijsponnen.
    'k Kreeg het warm van alle mogelijke rampen die zouden kunnen gebeuren indien
    dit meubel niet juist en stevig gemonteerd zou zijn omdat er één vijsje ontbrak.

    Door die gedachte struikelde ik bijna op de voorlaatste trede.

    Boven hebben we opnieuw alle onderdelen naast het plan gelegd
    en na verloop van tijd stond er een bedje.
    Zelf gemonteerd, als verassing voor haar man …

    Tijd om te verdwijnen, het was middag en thuis zat LM honger te lijden.

    -----

    Tijdens ons volgend contract op zee werd de kleine geboren, een jongen.
    Toen LM en ik terug in België waren kwam ik Lena met haar zoontje tegen op weg naar ergens.

    - Ligt hij te dromen?
    - Ja, soms droomt hij.
    - Maar voor de rest slaapt hij goed?
    - Dat mag wel hé, zei ze, we hebben toen genoeg werk gehad met zijn bedje.

    m – HiH-11/2016 - wij waren niet er enige dummies hoor. Jaren later heb ik een gelijkaardig montage-verhaal meegemaakt, toen met een kast. 

    20-11-2018 om 00:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.101. Pedro Elias

    te gast bij Wim Helsen, Pedro Elias
    met 'Things The Grandchildren Should Know' van Mark Oliver Everett:

           Toen ik nog heel jong was, gaf iemand van onze familie - ik weet niet meer wie –
           mijn ouders een gele glazen kerstbal met de naam 'LIZ' op,
           en een rode kerstbal met de naam 'MARK' op.
           Liz en ik kwamen op het idee dat wiens bal het eerst zou breken, het eerst zou sterven.
           Tijdens een bepaalde kerstperiode, toen ik negen of tien was,
           jongleerde ik zoals altijd met de LIZ- en MARK-kerstballen;
           iets wat ik elk jaar deed om Liz te doen flippen.
           En zoals elk jaar smeekte Liz om te stoppen, zeggende dat het niet grappig was en toen,
           ja, toen landde de bal van Liz tegen de buitenkant van mijn hand.
           Ik probeerde hem op te vangen met mijn handpalm maar kon er niet meer bij.
           De bal viel in stukken uiteen op de vloer.

           De MARK-bal heeft het tot op de dag van vandaag overleefd.
           Ik wou dat het de MARK-bal was die ik die dag had laten vallen.

      Pedro Elias: “Ik ben vrolijk triest tegelijk, en dat is best wel vermoeiend”

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Elias in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a12/ 
    11min07

    Over Pedro Elias : https://nl.wikipedia.org/wiki/Pedro_Elias
    Over Mark Oliver Everett : https://nl.wikipedia.org/wiki/Mark_Oliver_Everett , https://en.wikipedia.org/wiki/Mark_Oliver_Everett#Biography
     

    20-11-2018 om 00:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.100. broccoli

    Vanmorgen maakte Peter een nieuw email-adres aan. Dat was jaren geleden.
    Hij wist niet zo goed meer hoe het juist moet. En er is ondertussen ook zoveel veranderd in de procedures!
    Maar hij wou wel hetzelfde wachtwoord blijven gebruiken, dat is voor hem gemakkelijk te onthouden : broccoli.
    Helaas had het systeem deze keer eigen plannen :

    Geef een wachtwoord in
    broccoli
    Het wachtwoord moet meer dan acht tekens bevatten
    gekookte broccoli
    Het wachtwoord moet minsten 1 cijferteken bevatten
    1 gekookte broccoli
    Het wachtwoord mag geen spaties bevatten
    1gekooktebroccoli 
    Het wachtwoord moet minstens 1 hoofdletter bevatten
    1STOMMEgekooktebroccoli
    Het wachtwoord mag niet meerdere opeenvolgende hoofdletters bevatten
    1StommeGekookteBroccoliVanMijnKlo…
    Het wachtwoord mag geen leestekens bevatten
    1StommeGekookteBroccoliVanMijnKlo 
    Warning sign Computer Icons Clip art - signs DIT WACHTWOORD IS REEDS IN GEBRUIK 

    (-.-) van een nieuwsbrief – HiH-11/2015, ongewijzigd

    19-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.099. tredkraan Brugge

    In de nazomer van 2002 hebben LM en ik een city trip naar Brugge gemaakt
    omdat daar toen allerlei te beleven en te bekijken viel.
    Onder andere ditte : de reconstructie van de tredkraan.
    Volgens onderstaande tekst zou ze op ware grootte gereconstrueerd zijn. 

    Als ik me goed herinner zei de man die uitleg gaf
    -een gepensioneerd leraar van het VTI die mee het project begeleid had-
    dat ze 1/16 kleiner zou zijn dan het origineel. Of 1/17, of zoiets.
    In elk geval iets moeilijks om te berekenen.
    En ik ben vergeten waarom ze kleiner gebouwd werd.
    Daar was een goede reden voor, maar 'k weet niet meer welke. 

    2002    latere locatie

    “In 1288 liet de stad Brugge op de marktplaats, aan de thans niet meer bestaande Reie, een kraan optrekken.
    Deze moest in 1290 plaats ruimen voor de bouw van de Waterhalle
    en werd heropgericht aan de kade nabij het Sint-Jansplein. Ze was zeker in werking in 1293.
    De overkapping van het middendeel gebeurde pas in 1344.
    Na herhaalde herstellingen werd ze in 1434 volledig vernieuwd. 

    In 1457 liet de stad een tweede, doch kleinere kraan bouwen aan de kaai van de Braamberg,
    bestemd voor het lossen van vaten wijn.
    Brugge was de belangrijkste haven in het noorden voor de import van Bordeaux-wijnen.
    Andermaal volgde in 1580 een totale vernieuwing. Deze werd voorafgegaan door een 'marktonderzoek'.
    Ondermeer in Antwerpen werd de nieuwe, niet oriënteerbare dubbele-lierkraan bestudeerd.
    Brugge koos voor de nieuwbouw naar oud model en op dezelfde plaats.
    De Antwerpse innovatie had de Bruggelingen niet weten te overtuigen!
    Belangrijk te melden is dat onder de Brugse delegatie die andere kranen bezocht,
    zich ook muelenwerckers bevonden - molenmakers dus.
    Dat geeft ondubbelzinnig aan dat zij ook aan havenkranen werkten.

    De ligging van de Grote kraan is duidelijk aangegeven op het plan van Marcus Gerards (1562).
    De kraan staat er afgebeeld aan de Craene Plaetse naast de Kranebrug.
    Ze bleef er in gebruik tot ze in 1767 werd afgebroken.

    De kraan van Brugge - la Grue de Bruges - was wijds beroemd.
    Brugge zelf was dat ook en haar kraan was van een model
    dat afweek van die in het zuiden en zelfs van die in het noorden.
    Als haven kwamen er talrijke vreemdelingen en de verplaatsingen per schip
    waren een niet te onderschatten vorm van nieuwsverspreiding.

                                            MEMLING, 1479 Hans Memling detail

    De bekendheid werd nog bevorderd door kunstige afbeeldingen:
    - Hans Memling (1433-1494) in 1479, als detail van het Mystiek Huwelijk van de Heilige Catharina ?? (Brugge, Sint-Janshospitaal)
    - Jan Provoost (1465-1529) als detail van de Begiftiger met Sint-Niklaas (Brugge, Stedelijke Musea)
    - Simon Bening (1483-1561) rond 1520 als miniatuur in een getijdenboek met Vlaamse kalender (Munchen, Bayerische Staatsbibliothek)
    - Pieter Pourbus (1523-1584) in 1551 als detail van het portret van Jan Eyewerve (Brugge, Groeningemuseum)

    Men kan zich moeilijk van de indruk ontdoen dat Provoost, Bening en Pourbus Memling gekopieerd hebben.
    Hun afbeelding is, wat betreft de kraan -niet de achtergrond- genomen vanuit hetzelfde gezichtspunt
    en nagenoeg identiek. Ze leren ons over de kraan niets nieuws.
    PROVOOST niet  gevonden - BENING  Afbeeldingsresultaat voor http://www.regiobrugge.be/tourist/brugsetredmolen.php Afbeeldingsresultaat voor http://www.regiobrugge.be/tourist/brugsetredmolen.php  POURBUS


    De kraan van Brugge was (in 1479) een tredmolenkraan van het type standerdmolen, volledig gesloten,

    met tredraderen aan de buitenzijde, doch overdekt.
    Op de drie afbeeldingen is slechts één rad te zien, maar geheel zeker - alleen al omwille van het evenwicht –
    was er een tweede, zoals ook in Gent, Antwerpen en Brussel.
    In herstelrekeningen maakt men trouwens ook melding van twee wielen.
    Op de afbeeldingen is het onderstel (met de kruisplaten en shoren) te zien waarop de standaard steunde,
    waarrond de kraan kan gekruid worden. (gekruid -> kruien, zwenken, wenden - zoals in krui-wagen)
    Enkel bij Bening is de staart zelf te zien.
    Interessant, vooral bij Bening, is de actieve sfeer rond de kraan,
    met de wijntonnen, keurders, sjouwers, kraankinderen* en toezichters.” 

    m – EZW-11/2013, herwerkt -  https://nl.wikipedia.org/wiki/Kraankind * , http://www.regiobrugge.be/tourist/brugsetredmolen.php , http://www.molenechos.org/molen.php?nummer=1579 

    19-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.098. ruggegraat

    de bomen tonen hun ruggegraat

    Nu november voluit bezig is zou ik graag iets gezelligs schrijven.
    Iets over de open haard en over onze pantoffeltjes
    die op de radiator van de hall lagen te warmen wanneer we thuis kwamen van school.
    En over warme vieruurtjes terwijl aan de andere kant van het glas
    november zijn eigen feestje hield.

    Het huis met de open haard is verkocht.
    Gelukkig maar.
    Pantoffels op de radiator zijn niet meer nodig, bij ontij gaan we de deur niet meer uit.
    En de kale bomen, weet ik nu, zijn niet dood,
    ze tonen gewoon hun ruggegraat
    om ons te laten zien hoe sterk ze zijn, ook als ze slapen,
    en dat we er op mogen betrouwen
    dat ze de komende seizoenen
    de botten & de bladeren en
    de bloesems & de vruchten zullen kunnen dragen, want
    zíj hebben ruggegraat.

    Ze zijn mooi en sterk, zoals ze daar staan.

    "Bekijk ze maar" roept november "Kijk er nú al naar". 

    Hoe kon ik ooit denken dat de natuur dood ging in november.
    Ze slaapt. Meer is dat niet.
    En bomen hebben ruggegraat.

    m  – HiH-11/2015 - titel © MML, 2012 -

    18-11-2018 om 03:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.097. liefde II / II

    We hebben dan kortbij haar ouders gebouwd en in het nieuwe huis heeft zij alles zo ingericht dat het voor haar juist was.
    Ik had er soms problemen mee dat ik geen inspraak had
    maar dan hadden we zo'n uitputtende ruzies dat ik na een veldslag haar gewoon haar zin gaf.
    Ruzies beginnen steeds als ik iets wil veranderen dat om de één of andere reden voor haar niet mag veranderd worden.
    De tafels staan goed zo. De salon daar kom je ook niet aan. Die kan alleen maar zo staan om goed te staan.
    Elk bed in elke slaapkamer staat met het hoofd naar het noorden en de voeten naar het zuiden,
    om geen koude voeten te hebben. Ruzies waren en zijn nog steeds een uitputtingsslag die ik niet kan winnen.
    Ze blijft doorgaan tot ik uiteindelijk zeg dat ze gelijk heeft. Zo lang dat zinnetje niet gezegd is houdt ze niet op.
    Zelfs de hele nacht door. Als ik dan in mijn bed ga liggen komt ze naar boven gestormd met doet het licht aan en herbegint.
    Dan doe ik het licht terug uit en zij doet het weer aan. De hele tijd. Tot ze gelijk krijgt.
    Dan is het goed en komt ze ook slapen. Dan wordt er niets meer over gezegd. Case closed.

    Zo hebben we een meublement in ons toilet met onder de lavabo een kastje met twee deurtjes.
    In dat kastje kunnen 62 rollen toiletpapier. Dat kastje moet altijd vol zitten. Ontbreken er een paar rollen toiletpapier,
    ze stuurt me naar de nachtwinkel om dat aan te vullen want we zouden eens zonder moeten komen te zitten!
    Zo gaat het ook met boodschappen doen. We hebben een grote ijskast in de keuken en één in de garage.
    Die ook moeten vol zitten. Ook de diepvries is altijd voorzien van zoveel reserve dat we bijna een oorlog kunnen overleven
    op de voorraden die ze aanlegt. Bij het boodschappen doen koopt ze niet vier steaks maar minstens twee kilo steak.
    Stoofvlees gaat ze beslist voor de vijf kilo.
    Kwestie van wat reserve te hebben. Vaak begrijp ik niet hoe ze alles nog gestockeerd krijgt maar ze vindt altijd we plaats.
    Ook in de kelder hebben we kasten die volgestouwd zitten met handdoeken, een massa handdoeken.
    Ik denk vaak, handdoeken, dat moeten we heel ons leven niet meer kopen maar
    dan komt ze weer eens thuis met een stel nieuwe! Intussen is de kast bijna te klein.
    In de woonkamer mag er dan weer niets in de kasten liggen.
    Kwestie van een kast als reserve te hebben voor je weet nooit. Die uitleg heb ik nooit begrepen maar zo is het.

    Mijn vrouw doet nooit eens iets normaal zoals de anderen. Ze gaat altijd een stap te ver. Ze overdrijft altijd.
    Het lijkt ook heel vaak dat ze niet moe wordt. Als ze met iets bezig is, wel dan stopt ze niet voor het klaar is,
    al duurt het twee dagen. In de loop van ons tweeëndertig jarig huwelijk zijn de ruzies sterk verminderd.
    Niet omdat mijn vrouw veranderd is maar omdat ik mij aan haar aangepast heb en heb geleerd
    voor vele zaken geen uitleg meer te vragen en het gewoon te accepteren.
    Daardoor is ze veel rustiger geworden en dus ook eenvoudiger in de omgang.

    Wat nog altijd een groot probleem is, is haar mee krijgen naar feestjes.
    Of het nu bij familie is of een verplicht feestje met collega's.
    Ofwel weigert ze pertinent mee te gaan ofwel gaat ze zich helemaal optutten om dan weer wel mee te gaan.
    Dit ook zonder een echte verklaring te kunnen geven.
    Ik denk dat het eigenlijk afhangt van hoe ze zich op dat moment voelt of ze al dan niet mee gaat.

    Zo gingen we eens naar een feest van haar werk en nadat we de auto geparkeerd hadden
    vroeg ik haar of het ver stappen was. Daarop antwoordde ze niet met ja of nee maar ze zei dat we
    tweeduizend driehonderdvijfenzestig stappen moesten doen.
    Ik schrok. Toen wist ik nog niet dat ze altijd haar stappen telt, elke dag.
    Ze kan precies zeggen hoeveel stappen ze zet op elke werkdag.
    Hoe ver het is van het station naar haar werk en van het station naar huis.
    Als we met de auto onderweg zijn telt ze de bomen of de lantaarnpalen. Maar ze moet altijd iets tellen.
    Kwestie van haar hersenen bezig te houden.
    De digitale knop van het geluid van de televisie, of de radio – in huis of in de auto- moeten altijd op even getallen staan.
    Nooit oneven want dan wordt ze heel onrustig.
    Als ze noten eet bijvoorbeeld zijn er dat altijd acht of een veelvoud van acht. Anders functioneert ze niet.
    Een appel snijdt ze ook altijd in acht schijfjes of ze eet hem niet op.

    Vaak huppelt ze door het huis en ik weet nu dat ze daar ook een bepaald ritme in heeft en een strakke choreografie,
    al merkt niemand daar iets van en lijken de bewegingen geen geheel te vormen, ik weet dat het dat in haar hoofd wel doet.
    Gewoon in een zetel zitten kan ze ook niet. Meestal bengelen haar voeten ergens in de lucht en haar hoofd ligt op de zitting.
    Als ik dan vraag of ze gemakkelijk zit, antwoordt ze altijd ja.
    Na tweeëndertig jaar vind ik mijn vrouw nog even boeiend als toen ik haar leerde kennen al heeft ze
    een heleboel mankementen. Als ik mijn leven zou kunnen herdoen, ik zou opnieuw kiezen voor een leven met haar.

    tekst geplaatst met toestemming van de auteur L-MH

    18-11-2018 om 03:39 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.096. liefde I / II

    Ik heb mijn vrouw leren kennen in de toneelschool. Het was de eerste zaterdag van september en ik had me van uur vergist.
    Ik was terecht gekomen in het nieuwe eerste jaar. Ik mocht de les gewoon volgen en aan het einde van de les zei de leraar
    dat ik eigenlijk verwacht werd in het tweede jaar maar ik keek eens rond naar de nieuwelingen en
    ik keek recht in de mooiste blauwe ogen die ik ooit gezien had
    en als liefde op het eerste gezicht bestaat dan was dit beslist liefde op het eerste gezicht en het is na al die jaren nog steeds niet over.
    Ik keek nog eens rond en strandde terug in die grote blauwe ogen en ik zei heel beslist dat ik in deze klas wou blijven.
    De leraar die dit alles gezien had lachte veelbetekenend.

    Een paar weken later trok ik mijn stoute schoenen aan en vroeg ik haar of ze eens met me wou gaan stappen.
    We spraken die avond af in mijn appartement en ze is niet meer weggegaan.
    Ze deed soms wel een beetje raar maar dat nam ik er graag bij. Ze richtte mijn appartement helemaal anders in,
    gooide buiten wat ze lelijk vond, kocht voor mij een hele nieuwe garderobe en nam me mee naar haar oude toneellerares
    want daar leerde je veel meer.
    Ik had enkele jaren alleen geleefd en vond het prettig dat er steeds iemand was als ik thuiskwam,
    het eten was klaar, de was gedaan en het was netjes. Het was wel zo dat in bepaalde kasten niets mocht liggen
    terwijl andere kasten er propvol bijstonden. De lege kasten moesten leeg blijven en de andere moesten volgepropt zijn.
    Ook in de keuken had alles een vaste plaats en het beste was om niets van plaats te veranderen want dan kon ze hysterisch worden.
    Maar je bent verliefd en je neemt dat er graag bij. Iedereen heeft wel een mankementje.

    Het openbaar examen toneel was ook zo’n ramp. Dan liep ze weg en zochten de lerares en ik haar overal.
    Plankenkoorts dacht ik toen. Vanaf dat ze dan op het podium stond dan ging alles vlotjes en was ik heel fier op haar.
    Mijn moeder die altijd naar de openbare examens kwam kijken zei dan dat ze zo schoon speelde, schoner dan ik.
    Zij heeft dan ook haar regeringsmedailles gehaald en ik niet, maar dat kon de pret niet bederven. We deelden een hobby.
    We waren twee tegengestelden. Zij was een veellezer en een veel weter en ik, wel ik nam het leven makkelijk.
    Al een jaar nadat ik haar had leren kennen zijn we getrouwd. Het was oktober en het leek wel een zomerse dag.
    Na de huwelijksplechtigheid zei haar vader me dat hij hoopte dat ik haar 'getemd' kreeg want
    dat hij heel haar leven geprobeerd had haar te 'temmen' maar dat het hem nooit gelukt was.

    Haar vader vertelde me verhalen over haar dat ik vaak dacht, waar ben ik aan begonnen.
    Zo was er het verhaal van hoeveel schoenen ze wel niet versleten had.
    Er was zelf één keer, dat ze vrijdagavond nieuwe schoenen gekregen had en dat ze
    's anderendaags in de namiddag al terug in de schoenwinkel stonden omdat de tippen van haar schoenen er helemaal af waren.
    De eigenaar van de winkel bracht toen het nieuwste modelleke van schoenen en mijn schoonvader zei dat het
    geen goede schoenen waren want dat ze die daar gisteren gekocht hadden
    en dat hij maar eens moest kijken of hij ze nog herkende.

    Zij had toen een nieuwe walk ontdekt, vertelde ze me jaren later om eerst met de bovenkant van de tenen de grond te raken
    en dan pas de voet gewoon neer te zetten waardoor de bovenkant natuurlijk binnen de kortste keren gehavend was.
    Die tic heeft ze een hele tijd gehad om die dan weer te verwisselen voor een andere tic. (morgen tweede deel)

    tekst geplaatst met toestemming van de auteur L-MH

    17-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.095. lumineus

    sfeerverlichting voor de donkere maanden

                                   Afbeeldingsresultaat voor lumio lamp
    Hebt gij ook soms een idee of een inval waarvan ge zegt 'dit is lumineus' ?
    De ontwerpers van dit object zeker wel: een lamp in de vorm van een boek,
    een boek dat licht brengt. Kan het symbolischer?

    Zo'n boek zie ik dienen als bijverlichting in een leeshoekje.
    En om het licht uit te doen? Gewoon het boek sluiten, kijk maar.  

                              Lumio LED Book Lamp GIF

    Als de GIF-foto hierboven geen beweging toont, klik dan efkes op deze link: 
    https://www.jebiga.com/lumio-led-book-lamp/ Het ontwerp is van ene Max Gunawan, USA. 

    - EZW-11/2014, herwerkt

    17-11-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.094. groepswoonst

    Van tamelijk jong heb ik wonen in groep interessanter gevonden dan wonen in enkel een gezin.
    De gebouwen die daarop voorzien waren leken mij de meest zinnige en innige bouwsels.
    Grote eieren waar we allemaal in konden.
    Ik kende nog niet de woorden om het gevoel te beschrijven maar
    iets met een dak op en waar veel mensen kunnen wonen
    leek mij veel interessanter dan de groene landelijkheid,
    de sociale woestijn waarin mijn zussen en ik leefden.

    Niet dat ik op internaat wilde, absoluut niet want daar was het te strak,
    maar ik was vrij jong al aan het denken of het niet anders kon.
    Meer mensen, meer meningen, meer wisselwerking onder eenzelfde dak.
    Allemaal samen, hoe meer koppen hoe meer vreugd.

    Aha, en toen kwamen de sneeuwklassen.
    Toen ik elf was naar Melchthal - een serie legerbarakken.
    Toen ik twaalf was naar Maloja - een vergane glorie van een palace-hotel.
    Mijn eerste ervaringen met wonen in groep.

    Toen mijn ma me kwam afhalen op het perron in Vilvoorde
    toeterde ze dat ik er goed uit zag, helemaal heropgeleefd.
    Dat zal wel. Ik voelde mij ook zo. Helemaal wakker en helemaal … kweeni, helemaal mij? 

    Achteraf miste ik de groep enorm, de mensen die ik kon horen-&-voelen denken.
    Helemaal anders dan het gedoe van de systemen zoals op school of thuis. 
    De scherpte van dat gemis gleed weg. Moest wel. Het zou anders niet houdbaar geweest zijn.

    Later kwamen er zeer uitzonderlijk nog twee lentevakanties georganiseerd door de ziekenkas.
    In 1966 tien dagen opnieuw Melchtal, in 1968? opnieuw Maloja.
    Opnieuw die heropleving. Zo wou ik het later, want met veel zijn is plezant.

    In 1972 woonde ik in een groepshuis centrum Brussel, commune heette dat toen nog.
    Iets later heb ik de kans laten voorbij gaan om een jaar naar de kibboets te gaan.
    In 1978 kwam de koopvaardij.
    Eerst als noodoplossing, toen als beslissing en met volle goesting, en
    in 1990 kwam ik LM daar tegen.
    In totaal was de koopvaardij 31 jaar mijn huis.
    Zelfs tijdens de verlofperiodes in België was het volgende schip al mijn woonst. 

    Met velen onder één dak, een groepswoonst ? Ja, direct.
    Utopisch? Ja, dat ook.

    m – HiH-11/2016, bijgewerkt -

    16-11-2018 om 05:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!