Mijn ‘moederstad’ is dus Knokke. Mijn gaststad, waar ik eigenlijk een migrant ben sedert mijn pensionering, is Oostende. Het verschil tussen die twee badsteden is hemelbreed. Hoé in ’s hemelsnaam ben ik hier dan verzeild?

Wel, in de eerste plaats voel ik me overal thuis, vooral als er zeelucht is.

In de tweede plaats ben ik Knokke ontvlucht omdat ik in het huidige Knokke heimwee had naar het echte Knokke! Het vroegere Knokke, met zijn gastvrije en ruimdenkende inwoners! Maar helaas, zó gastvrij dat het overwoekerd werd door rijke ‘vluchtelingen’ uit het binnenland, die echt wel die ruimdenkendheid wisten te appreciëren en er op af kwamen, maar ze helaas niet zelf konden opbrengen! Ze integendeel langzaam maar zeker vernietigden door eender hoeveel te betalen voor een piepklein ‘woonhokje’. Aldus de grondprijzen de hoogte lieten injagen, en nu genieten van… ja, van wàt eigenlijk? Van datgene wat ze vernietigd hebben? Want van de oorspronkelijke joviale inwoners is al lang geen sprake meer. Die kunnen zich een vierkante meter grond te Knokke niet meer permitteren!

Gevolg: het is een toevluchtsoord geworden van de ‘beau monde’ die leeft van schone schijn! In mijn jeugd waren die er ook. Maar ze waren bezoekers. Op weekends. In de vakantie. Nu echter zijn ze inwoners geworden en hebben de originele Knokkenaars verdreven.

In Knokke word je beoordeeld naar het correcte merk van kledij en parfum, en vooral… naar het merk en de kostprijs van je auto!

In Oostende word je beoordeeld… naar je hond!

Misschien een rare vergelijking, maar ze is correct. Heb ik zelf ondervonden, en wel op dié manier:

Mijn auto’s waren meestal tweedehands kleine familiewagens. Waar ik er mee kwam, werd ik gewoon aanzien als… tja… ‘gewoon’ hé? Noch min noch meer. Gewoon ordinair. Niet de moeite waard er verder bij stil te staan.

Tot ik, door een toevallige samenloop van omstandigheden in de jaren tachtig de kans kreeg en benutte, om een amper twee jaar oude Citroën CX Limousine op de kop te tikken voor een appel en een ei! Nét dezelfde wagen waarmee de Franse president zich liet rondrijden! Supercomfortabele luchtvering, servostuur ook met lucht bediend en ongelooflijk precies en baanvast… kortom, echt een wagen om U tegen te zeggen. Ongelooflijk rijcomfort en bovendien Diesel, zodat de brandstofprijs ver onder dat van mijn vorige wagens lag. Bovendien lag het verbuik heel laag door de precies uitgekiende stroomlijn! Met die wagen rééd je niet, die wagen reed jou en bediende je op al je wenken. Puur rijplezier! Alsof je letterlijk zwevend naar je bestemming reed.

En trouwens de enige wagen waarin ik ooit ‘echt graag’ reed. Want ik ben een geboren tweewieler liefhebber, en dit was wel de enige wagen die me aan het besturen van een moto deed denken. Vraag me niet waarom, maar zo was het.

                                                                                         
Verder een geslaagd futuristisch interieur, en lederen zetels waarin je je na 50 kilometer niet ongemakkelijk begon te voelen en je telkens wat moest gaan verplaatsen! Neen! Die sterk kuipvormige zetels namen je als het ware meteen in de juiste houding op en je kon blijven rijden zonder vermoeid te raken. Volledig ontspannen.

Verder dan dat had ik helemaal niet gedacht. De gelegenheid deed zich voor, ik was aan een nieuwe wagen toe, en ik greep de geboden kans.

Maar… Na korte tijd stelde ik vast dat mijn wereld onbedoeld veranderde. Waar ik kwam met die wagen was ik plots niet langer Jan Modaal! Neen! Deuren gingen wijdopen en ik werd met het nodige ontzag behandeld! Pas toen ging ik echt begrijpen dat de pluimen de vogel maken! Zéker wel in een mondaine badstad als Knokke! En ocharme… wat zegt nu een stomme auto over wie je bent? Maar toch werkt het zo. Zéker daar.

Nu ondervind ik plots hetzelfde in Oostende, maar het gaat niet om kledij of auto. Het gaat om de hond! Wel, ik vind die vergelijking toch wel erg frappant en ik moet toegeven: ik zou ook eerder het Oostendse voorbeeld volgen. Want een hond zegt toch wel degelijk iets over het baasje. Hij heeft toch tenminste een hart voor dieren. Al zegt dat lang niet alles, het is toch een stuk raker dan gewoon iemand achten om het merk van de auto waarin hij rijdt!

Maar zoals elke medaille een keerzijde heeft, ook de Oostendse heeft er een: hoogste werkloosheid van de hele kust. Hoge criminaliteit. Weinig werklust onder de jonge bevolking. Hoog leugenpercentage, want waar je in Knokke aandachtig naar een verhaal mocht luisteren en het ook doorvertellen… hier blijkt net het omgekeerde. Hier wordt er maar gewoon doorgepraat, puttend uit de actualiteit of gewoon uit de grenzeloze fantasie. Liegen tegen de sterren op, maar hier wordt dat blijkbaar niet als liegen aanzien. Hier worden eerder de wenkbrouwen gefronsd als iemand de waarheid spreekt!

En wat die criminaliteit betreft: ik ben bij mezelf Oostende ‘CCC’ gaan noemen: Criminal Coastal City. Waarom ik die ‘coastal’ ertussen zet is omdat Oostende ontegensprekelijk het hoogste criminaliteitscijfer van de KUST heeft. Maar dat is nog altijd een stuk lager dan veel steden in het binnenland die ik ken.

En dat leugengehalte: best verwarrend in het begin. Maar je went er wel aan en leert ermee leven en er rekening mee te houden. Zoals met alles trouwens.

En onder ons gezegd: liegen is inderdaad helemaal niet zo erg. Een leugenverhaaltje om het gesprek gaande te houden heeft ook zo zijn charme. Zo lang de belogene maar niet denkt dat het de waarheid is en het doorvertelt! En dat is nu juist wat je in Oostende nooit mag doen! Voor de rest is het hier zeker wel okee!

Gek hoe steden die geografisch zo dicht bij mekaar liggen zoveel verschil vertonen! De afstand Knokke-Oostende is 33 km. Daar tussenin ligt Blankenberge. En net als de afstand, houdt ook de mentaliteit in Blankenberge zo’n beetje het midden tussen de twee.

Willy.

03-11-2011 om 09:00 geschreven door Willy

Het was zaterdag weer zover: Aldi verkocht, naar jaarlijkse gewoonte, tijdelijk hele Serrano hammen. Van Spaanse makelij natuurlijk. Van witte zwijnen uit de Sierra Nevada als ik goed ben ingelicht. Zouden de hoogst levende zwijnen ter wereld zijn. Hoogstaande zwijnerij dus! (Net zoals onze Wetstraat, maar dan smakelijker). Maar ook… een topproduct! De hammen worden gedurende één jaar gedroogd in de gezonde berglucht en dan verkocht of geëxporteerd.

Natuurlijk heb ik me er eentje aangeschaft en de buit likkebaardend naar mijn hol gesleept. Snel mijn allerbeste mes nog allerscherper geslepen en… snijden maar!

Mensen lieve deugd! Wàt een festijn van smaken: een lekker blondje van Grimbergen, een schoteltje Serranohamblokjes, een handvol zwarte olijven… Héérlijk.

En jawel hoor! Jullie lezen goed: hamBLOKJES! Laat die zelfbenoemde keukenbonzen maar orakelen dat een klasseproduct als Serranoham in flinterdunne plakjes moet worden gesneden! Laat ze maar stoven in hun eigen vet, die alwetende TV-koks! Zonde om zo’n smakelijk product te versnipperen als blaadjes papier en ze aldus even smakeloos te verorberen. Moeten er dan een dipsausje of wat dan ook bij serveren om het nog een beetje smakelijk te houden.

Niks van. Ik laat me niet leiden door modes of trends. Ik laat me leiden door mijn eigen smaak. Blokjes van een goede halve centimeter. Zo in de mond. Je tong proeft al heel even iets! Maar wacht! De voorstelling moet nog beginnen. Want daar raakt het blokje tussen je tanden, en die beginnen te kauwen en te malen. Langzaam komen de smaakstoffen uit het blokje vrij en strelen je smaakpapillen. Heerlijke geneugten verspreiden zich in je mond als indrukwekkende vuurwerkfonteinen! En nét als de vlam der geneugten begint af te nemen ga je blussen met goede teug lekker gekoelde trappist. Dan een olijfje om de nasmaak een beetje te temperen en je voor te bereiden op een nieuw stukje, een nieuw slokje, en een nieuw olijfje.

De eerlijke en heerlijke smaken van de Spaanse hoogvlakten maken zich meester van je lijf en leden en dat gaat zo door tot het laatste stukje jamón de Serrano, het laatste olijfje, en het laatste slokje. En ontwaak je uit die heerlijke, bijna erotische droom. Olé!

Ja! Jullie hebben gelijk: ik ben een culinaire barbaar. Heb de foute smaak. Wil niet mee met de trend. Ben een dwarsligger. Een doorn in het oog van de TV koks, die willen dat we eten zoals zij voorschrijven. En bovendien eet ik nog, net als de oeroude homo sapiens, met de mond. Niét met de ogen! Een ware schande nu de chefs hun gebrek aan kookkunst toch oh zo graag verdoezelen door hun overschot aan kleurige fantasie op je bord! Desondanks blijf ik met de mond, en niet met de ogen eten. Tot spijt van wie benijdt. Om je ogen te bevredigen loopt er trouwens genoeg vrouwelijk schoon rond, zodat die niet te klagen hebben. Maar de tong wil ook wat!

Wat die tegenwoordige koks bezielt is misschien allemaal waar en culinair correct in de eenentwintigste eeuw. MAAR IK GENIET TENMINSTE!

En ik weet echt niet of die trendzetters hetzelfde kunnen zeggen van hun culinaire en oogstrelende hoogstandjes. Laat mij dan maar bij mijn standje blijven. Hoogstaand of laagliggend, het zal me worst wezen! Als het maar lekker is.

Willy.

02-11-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Ik weet niet of ik de namen goed spel, maar die twee waren, in mijn jeugd, regelrechte gangsters. Afkomstig uit Antwerpen geloof ik. Wat ze precies op hun kerfstok hadden weet ik niet meer. Het speelde zich af in de late jaren ’40 van vorige eeuw.

Hoedanook, die twee waren voortvluchtig. Ik moet toen 8 jaar geweest zijn, en stelde tot mijn verwondering vast dat je geen straat meer in kon lopen zonder dat er politie of rijkswacht aanwezig was. Met mitrailletes op de rug nog wel! Overal. In heel België! Ik vond het reuze boeiend. Eindelijk gebeurde er eens wat in dat saaie, vredige België: gangsters dan nog wel verdorie! Daar had niemand nog van gehoord sedert de bende van Baeckelandt!

Ik zat toen nog in mijn Wild West periode en verslond cowboyavonturen bij de vleet, waarbij zowat overal banken werden beroofd. Spannend! Maar helaas ver van huis. En nu doken plots twee echte gangsters op in België. Het hele land stond op de kop en er werd over niets anders gesproken dan over Mulders en Beekmans. Maar dat was pas het begin!

Plots bleken ze gesignaleerd in mijn geboortestad! Mijn geluk kon niet op… al was ik ook wel een beetje bang om die twee revolverhelden tegen het lijf te lopen. De spanning hing in de lucht. Stel je voor! Voor het eerst in mijn leven waren échte gangsters gesignaleerd in mijn buurt!

En naar de gesprekken op straat te oordelen had iedereen ze gezien: taximannen hadden ze in hun taxi vervoerd, winkeliers hadden ze besteld, wandelaars hadden ze zien lopen… De wildste fantasieën deden de ronde.

Maar waar rook is, is er meestal ook vuur, en inderdaad, enkele weken later werden ze gesnapt in een leegstaande villa te Knokke, waar ze zich verscholen. In een vuurgevecht daarbij werd ook nog een politieman in de arm geschoten!

Nog vele jaren bleven ze het onderwerp van veel gesprekken, want veel meer gebeurde er destijds niet in België.

Maar goed, de gangsters achter slot en grendel, de goegemeente kon weer rustig slapen, en de journalisten moesten van lieverlee weer over koetjes en kalfjes gaan schrijven.

En ja, jullie snappen het al! Ik bedoel met dit verhaal eigenlijk heel wat anders.

Wat ik bedoel is: in die tijden was het opduiken van een of meer gangsters maandenlang frontpaginanieuws. Mensen die nooit een krant lazen gingen er nu dagelijks een kopen om op de hoogte te blijven. De oplagen gingen waarschijnlijk verdriedubbelen! En bovendien: alle beschikbare middelen en mankracht werd ingezet! Want zoiets kon niet in een beschaafd land. Zoiets moest zo snel mogelijk de kop worden ingedrukt.

Tja, het was dan ook niet niks! Twee gangsters in ons vaderland! Suspence tot en met.

Nu? Een bankovervalletje? Een moordje? Een verkrachtinkje? Ach jongens, hoogstens één dag frontpaginanieuws en daarna naar de ‘fait divers’. Van diefstal zondermeer spreken we niet eens meer! Véél te banaal. Véél te dagelijks!

Wat is er, in de laatste 50 jaar, dan wel met ons vaderland gebeurd? Hoe kón men dat laten gebeuren? Hoe zouden Vlamingen die, na 50 jaar op een andere planeet te hebben gewoond, terugkomen, denken over de nieuwsberichten? En vooral: wat zouden ze denken van de politici die dit alles zomaar laten gebeuren? Méér zelfs: het een boost geven door criminaliteit uit alle werelddelen aan te trekken? Naar ons land te lokken met likstokken en stroop?

Hoe zouden ze staan tegenover de clowns die ze in het parlement zien zetelen en met veel geleerde woorden alleen maar gebakken lucht produceren? Heel onveilige lucht dan nog wel! Zouden ze uitbarsten in een schaterlach of zouden ze hun tranen ongebreideld laten vloeien?

Ik heb er het raden naar. Maar heb wél een goede raad voor dergelijke mensen:

Kom niet terug! Blijf waar je bent want hier zul je je ogen niet geloven en alleen maar verloedering zien van jullie eens zo mooi en vredig vaderland. Verloedering van steden en gebouwen. Verloedering van onze cultuur. Verloedering van de mooie waarden waar we eens in geloofden en voor wilden vechten. Tot… ons dit verboden werd door de eigen leiders! Tot… vaderlandsliefde veroordeeld werd als racisme!

Deze week ving ik nog maar eens zoiets op in het nieuws: er zou dringend werk gemaakt worden van het hervormen van Justitie! Ach ja, lieve Pipo’s! Droom maar rustig verder! Hervorm maar lustig door tot alles hervormd is. Daarna kunnen jullie dan weer beginnen aan het hervormen van de hervormingen! Wat dachten jullie daarmee op te lossen? Is het toverwoord ‘hervormen’ nu in jullie midden gedrongen als nieuwe zaligmakende stemmentrekker? Om nog even aan de bak te kunnen blijven?

Hoe ‘hervormd’ is de politie? Dezelfde, of minder mensen, met nog meer beknotting van hun bevoegdheid, moeten nog steeds hetzelfde werk doen. In een ander uniform en andere structuur. Heeft onwaarschijnlijk veel geld gekost, en ja! Het is ‘hervormd’. Maar is het verbeterd? Is de burger nu veiliger? Kan hij nu eindelijk weer op beide oren slapen? Worden criminelen nu niet meer gesteund en aangemoedigd door vadertje staat? Worden ze ook niet meer geïmporteerd? Zijn die bankovervallen, moorden en verkrachtingen nu eindelijk voorbij? Want dàt was toch de bedoeling na de zaak Dutroux? Daarvoor toch moest zoveel geld worden gespendeerd aan de ‘hervorming’ van de politie?

Maar de zaak Dutroux was nog niet koud of daar kwam de zaak Ronald Jansens alweer boven! Ondanks de politiehervorming die dergelijke blunders juist moest uitsluiten!

En wees gerust! Blunders worden altijd gemaakt op lager niveau. Maar worden wél veroorzaakt door belachelijke regeltjes en wetjes op veel hoger niveau, door mensen die de consequenties van hun domme verzinsels niet snappen, maar daar mag niemand over spreken! Want op hoger niveau doe je niks dat op praktijk gelijkt! En wie niks doet kan ook niks misdoen. Altijd weer zijn de ‘kleintjes’, de lui die de hete kolen uit het vuur moeten halen, de schuldigen. Want die groten? Tja, die zijn groot en ik is klein en dat is niet eerlijk!

Voor de meeste zaken loopt de politie nu zoveel als met geboeide handen. Bezwijkend onder de wetjes en regeltjes die ernstig politiewerk volledig dwarsbomen! Alsof vadertje staat het zo wil! Alsof vadertje staat tegen elke prijs de criminaliteit en de maffia wil steunen.

Want als het misloopt is nooit de Wetstraat verantwoordelijk. Neen! Er wordt pietluttig gezocht naar pietluttige foutjes die een der kleintjes misschien wel zou kunnen gemaakt hebben. Foutjes die niet kunnen uitblijven in een korps dat gebukt gaat onder de vele onmogelijke regeltjes die elke vorm van ernstig politiewerk in de weg staan!

Soms vraag ik me af of geen enkele advocaat ooit het lef zou hebben om de staat voor het gerecht te slepen als de door haar geïmporteerde misdaad nog maar eens het zoveelste slachtoffer maakt!

De moraal: als een wet tegenwoordig maar in grote mate wordt overtreden, dan wordt het gewoon door de vingers gezien of wordt de wet afgeschaft. Veel makkelijker dan zinnige wetten in stand te houden! Veel veiliger om met 'cleane' misdaadstatistieken te kunnen afkomen.

Rookverbod op café doen respecteren is trouwens véél belangrijker! Dat om de hoek iemand wordt doodgeslagen... nou ja, kijk niet achter de hoek hé? Dan zul je ook niet moeten zeuren!

Willy.

01-11-2011 om 09:15 geschreven door Willy