Dit blog wordt regelmatig bijgewerkt - this blog will be updated regulary
Beste lezer, mocht u onverwachts grammatica foutjes tegenkomen in de reportages/verhalen op dit blog, bij deze mijn verontschuldiging, Wayn, Storyteller
Dear reader, if you encounter, unexpectedly grammar mistakes in the reports / stories on this blog, my apology, Wayn, Storyteller
NIEUW BOEK VAN WAYN PIETERS ''SURUCUCU' BESTELLEN ramblinwayn@home.nl
PLOT: Tonho gaat op zoek naar de moordenaar van zijn vader Lirio, omgebracht voor ruwe diamanten. Hij raakt verzeild in een wereld van intriges, moord en komt in bezit van een schatkaart. Het avontuur begint in Rio de Janeiro. Via de Mato Grosso en junglestad Manaus komt hij tenslotte terecht in Novo Mundo, Pará, waar 258 jaar geleden een goudschat begraven werd. Dit is ook het gebied van de Mundurucu-stam, met hun mysterieuze wereld en het woud van de Surucucu slangen, het metafysische van Amazonas. Het verhaal geeft een visie op de Braziliaanse samenleving en vraagt begrip voor het Indianen-vraagstuk.
BIOGRAFIE: Wayn Pieters (1948) werd geboren in Maastricht. Naast auteur is hij kunstschilder en singer-songwriter. Sinds 1990 bezoekt hij Brazilië, waar hij vele reizen ondernam en in 1995 een bezoek bracht aan de Xavante Indianen in de staat Mato Grosso. Zijn oom, pater Thomas geboren 1921 Maastricht, Nl - overleden 1998 Tangua, Brazil, die 40 jaar in Brazilië werkte, omschreef hem ooit: ‘Op zijn reizen door Brazilië wordt Wayn geleid door een mystiek gevoel van broederlijke verbondenheid met ras, bloed en bodem.’
BOEK WAYN PIETERS: XINGU, DE INDIANEN, HUN MYTHEN mythologische verhalen der Xingu Indianen- midden-Brazilië vert. van uit Portugees/uitg. Free Musketeers - Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel 'DE TRIBUNE' aan de Kapoenstraat te Maastricht
REALISTICH BEELD VAN DE ONTBOSSING EN MOORD IN HET BRAZILIAANSE AMAZONE GEBIED
In Mei 2011 werden de milieu-activisten, het echtpaar Zé Cláudio Ribeiro and Maria do Espirito Santo vermoord in Para... Hun verhaal loopt als een rode draad door de documentaire (zie tevens deel 2)
Fotograaf Flavio Forner richt zijn lens op de droogte in Bahia /updated 2025
updated
Rafael e Rodrigo, zonen van de boer Vander da Silva. "Ik gebruikte het water van de bron alleen om te drinken, er was geen water om het land te irrigeren, wat nu nog overblijft is alleen om de dorst te lessen", zegt Silva.
Foto: Flavio Forner
Flavio Forner reisde tussen 2 e 19 de dezembro 2012 door de regio van het Bahiaanse binnenland, hij trok ongeveer 2000 kilometer, en bezocht enkele gemeente die het meest geraakt waren door de aanhoudende droogte.
Zijn foto's documenteren het menselijk drama der droogte en zijn impact op de economie en het landschap van het gebied.
Ontelbaar veel generaties van de Zuid-Amerikaanse Xavante-stam hebben in de bossen van centraal-Brazilië geleefd op een traditionele manier, grotendeels onbewust van het feit dat er honderden kilometers van hun huis een kust was. Hoewel bijzonder weinig mensen nog een band met de natuur hebben zoals de Xavante, had de stam nog nooit een oceaan mogen bewonderen. Tot onlangs.
Afgelopen weekend waren een aantal afgevaardigden van de stam naar de People's Summit conferentie in Rio de Janeiro afgezakt. Op die conferentie, gelijktijdig met de klimaatconferentie Rio+20, worden de rechten op het land besproken. Het was een uitgelezen kans voor de mannen om de oceaan te bewonderen.
Terwijl de anderen toekeken, durfde Arimathea het aan om zijn voeten in het water te steken en zelfs even te proeven van het water. "Het is zout", rapporteerde hij aan zijn makkers. "Het is anders." Bewerkt door: Annelies De Becker − 20/06/12, 01u58 − Bron: Treehugger
'...de Xavante proeft de zee als zout, hij die nog nooit het grote water aanschouwde... de conferentie in Rio zal hun niet tegemoetkomen , hun landrechten net zoals die van vele andere stammen zullen geschaad worden en projecten als de Belo Monte dam in de Xingu zijn bewijzen van onbegrip en kapitaalzucht... de Rio+20 is al gedoemd te mislukken... de aarde zal lijden en de Indiaan zal zich moeten aanpassen of uitsterven, net zoals de aarde en de het zilte water zal een herinnering blijven aan een verloren toekomst...' ' Wayn, 20 juni, 2012
Google heeft op de VN-duurzaamheidstop in Rio de Janeiro een 'culturele kaart' gelanceerd van de Braziliaanse Surui-stam. De kaart moet de inheemse stam uit het Amazonegebied helpen om hun kennis van het gebied te delen en de illegale houtkap tegen te gaan.
"Wij begrijpen het bos, Google de techniek en samen hebben we een verbond gesloten voor de toekomst van het bos", zei het hoofd van de stam Almir bij de lancering. Hij voegde daaraan toe vooral trots te zijn op de inzet van de jongeren, die onder meer de teksten bij de filmpjes inspraken.
De kaart is een verzameling van foto's, video's en 3D-visiualisaties van het gebied waar de Surui leven. Door die steeds te vergelijken met de huidige staat van het bos kan snel worden nagegaan of er illegaal hout wordt gekapt.
Is er hoop of is het een doordachte zet van een instituut? Lancering? Afwachten,
Driehonderd bewoners van het Amazoneregenwoud hebben de bouwwerf van de dam van Belo Monte bezet, een megaproject in hartje regenwoud. In Rio de Janeiro, 3.500 kilometer verderop, was terzelfder tijd de VN-conferentie over duurzame ontwikkeling volop aan de gang.
"Onze strijd is verre van voorbij", zei Antonia Melo van de beweging "Xingu voor altijd levend". "We roepen de wereld op de rivier levend te houden!" De actievoerders, een groep landbouwers, vissers, inheemsen en milieu-activisten, noemen de hydro-elektrische projecten in het regenwoud "sociale en ecologische misdaden".
Belo Monte is de eerste van een tiental dammen die Brazilië wil bouwen in de regio. De op vijf na grootste economie ter wereld wil zo zijn energiebevoorrading veiligstellen. De dam moet 11.233 megawatt leveren, 11 procent van de elektrische capaciteit van Brazilië. Met haar kostprijs van 13 miljard dollar is ze het grootste bouwproject in Brazilië.
Maar de dam dreigt ook het leven van de gemeenschappen in de regio te verstoren. Zij zullen niet meer kunnen vissen in de rivier. Bovendien wordt 502 vierkante kilometer regenwoud onder water gezet. De actievoerders openden daarom op de werf een kanaal om de natuurlijke loop van de Xingu-rivier te herstellen. Anderen schreven met hun lichaam de boodschap "Pare Belo Monte" (Stop Belo Monte). Ze plaatsten ook tweehonderd kruisen ter herdenking van al wie in de strijd om het regenwoud het leven liet.
De bekende 82-jarige indianenleider Raoni vroeg donderdag op de conferentie in Rio al de bouw van de dam te stoppen. De conferentie ging woensdag van start.
Aposentado com câncer não consegue se tratar em hospital público Nem com laudo a internação é aceita
In the treatment of lung cancer two years ago, retiree and resident of Covanca, in São Gonçalo, RJ, , José Borato Evangelista, 57, had another negative report: a metastasis - formation of a new tumor lesion from another - cerebral and lumbar . Even with the pathologies, the retiree can not be admitted to any hospital.
Schietpartij tijdens een mega-operatie op de ochtend van vrijdag (16) door de militaire en civiele politie in Complexo do Viradouro, in Santa Rosa, ten zuiden van Niteroi. Bij een minderjarige werd een pistool kaliber 9 mm, en een radiozender, en verdovende middelen, in belsag genomen. De drugsoorlog neemt grotere vormen aan. De dealers zijn, gezien de slechte situatie in Rio waardoor hun verkoop achteruit gaat, uit op andere middelen zoals beroven van voetgangers en winkels.De economische situatie is zeer slecht in de staat Rio de Janeiro. Voedselprijzen rijzen de pan uit. Veel werklozen waardoor de criminaliteit hoogtij viert.
Als de rivier weer in haar normaal doen is, is het tijd voor het 'almoço' het middagmaal. Het menu is helaas hetzelfde: bruine bonen, spaghetti, stukjes kip en een of ander raadselachtig vlees. De een zegt dat het jacarévlees is, de ander van de tapir, weer een ander raadt naar apenvlees. Mensen drommen rond de tafel en achter ieder stoel staan minstens vier personen te wachten dat de tafelgast klaar is. Ik wacht geduldig dat er meer ruimte is en eet weinig. Aan de scheepsleuning hangend overdenk is dit alles; water, bomen, hutten,arme stakkers, caboclos, Indianen, water, bossen en af en toe een vogel of vlinder. Waar zijn de alligators? Panters? Tamandoa? (grote meiereneter), waar is de cobra? Ja, ze lijken verborgen in de ingewanden van het moederbos. En de bosgeesten? Zullen ze bescherming bieden? Zoals Curupira, de ontzagwekkende, die mensen het bos insleurt, voor altijd verloren. Doch zou hij de arme caboclo beschermen tegen de indringers, de vernielzuchtigen? We varen langs beboste eilandjes en ik zie de kano's met vrouwen en kinderen, peddelend alsof hun leven er van af hangt, en is dat geen snedige uitdrukking? Vanaf de boot worden spullen in het water geworpen, kleding, voedsel en de kano's gaan er als pijlen op af. Ze kennen de boten en weten dat er altijd passagiers zijn die aan hun denken.De kinderen zijn handig en geboren in de lichte boomstammen kano's, die waggelend, doch met een vloeiende lijn over het water glijdt. Ze zijn de kinderen van de caboclo en Indiaan, de natuurmensjes, die dansen met de roze dolfijn.Intussen is de bonkige cachaça drinker zich aan het roeren. Hij laat zijn schijnbaar menselijke zijde zien als hij de baby van van mijn hangmat-buren probeert op te vrolijken, wat het niet al te gemakkelijk afgaat. Het kindje schreeuwt als een geslagen mensje. De ouders vinden het maar niets.Zo nu en dan kijkt hij me aan met een sceptische blik, maar heeft tot nu toe nog geen moeilijkheden gemaakt. Ik ben voorbereid.
Op het achterdek ontmoet ik weer de oude man met het uitpuilend oog. Dit was nu nog roder en angstwekkender. De man heet Lúis Antonio en komt uit de buurt van Santarém, waar hij langs de oever in een hutje leeft samen met zijn dochter. Lúis was visser. De ontsteking heeft hij sinds twee weken en gaat nu naar Belém om een soort heksendokter te bezoeken. Hij vraagt me of we al in de baai zijn, doch we zitten nog steeds enkele uren van Belém, nu op de Tocantins rivier, nadat we de Pará achter ons gelaten hadden, en eerder de Amazonas. De bootsman loods zijn boot door het labyrint van waterweggetjes, langs kleine eilanden en dan langs het grote van 'Marajó'. Het is rond halftwaalf als we de haven binnenvaren. Ik voel me goed, na toch de laatste dagen last van koortsaanvallen te hebben gehad. Ik ga de drukke kade op en zie de vele aasgieren die het vuilnis inspecteren, ik zie de mensen, fruit, mooie vrouwen, en Indiaanse gezichten. Ik ga op zoek een hotel en kom terecht in 'Central'. Een oud gebouw in het centrum. Op de kamer bekijk ik me eens goed in de spiegel en constateer dat ik kilo's kwijtgeraakt ben sinds Manaus. Op straat ontwaar ik een kraampje met vis en neem een broodje kreeft met driedubbel portie 'mostarda', (een soort piccalilly) om mijn honger te stillen en daar ik verlangde naar iets zuurs, en ik eigenlijk dagenlang zo goed als geen voedsel binnengekreeg.
Het is zondag in de stad van de 'mangueiras' de mangabomen en ik slenter langs de straten waar hippies op de grond hun sieraden, ammuletten en ander spul proberen kwijt te raken. In een eetbar kom ik de boot-medereiziger weer tegen, die op zoek was naar een job als huisschilder in Belém. Hij rraad me aan naar een dokter te gaan, daar ik er slecht uit zie. "Misschien heb je wel Malaria,' was zijn conclusie. Later ontmoet ik de man nogmaals en probeert geld los te peuteren voor een goede cocaine deal. Het wordt me een beetje te gek en maak hem duidelijk dat hij nu snel moet verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Hetgeen hij mij vreemd aanstarend accepteerd. De dag erop bezoek ik het oude Belém, want ze hier 'Cidade velha' noemen. Nu loop ik langs de rivier en dokken waar de oude Portugeese huizen zichtbaar zijn, hier langs de haven liggen de pitoreske boten met een veelvuldig cargo: papegaaien, parkieten, apen, schildpadden, trossen bananen, zakken met castanhes en enorme melancias (watermeloenen). Niet ver vandaar bevindt zich de 'Ver-o-Peso, de markt wat zoveel betekent als: Zie het gewicht. Hier is van alles te koop, de Amazonae-markt bij uitstek en vanwaar uit de wouden van alles wordt aangevoerd. Velen soorten vis zijn verkrijbaar en de tipische amazonas producten zoals, Acai en de fruitsoorten Bacuri en Pupunha, Mangas, Pompoenen, Papaja, Abacaxi (ananas) en Cajú. Ook kan men traditionele gerechten veroberen zoals Tacacá. Je moet er wel poen voor hebben en de arme donder is hier van uitgesloten. Ook zijn op de markt de 'Jacaré slagers'. Daar liggen de alligatoren met dichtgesnoerde muilen en vastgebonden poten te wachten op de koper, die het beest aanwijst, wat dan prompt wordt afgeslacht. Aha... hier zegt men dat het krokodillenvlees, zeker dit van de 'jacaretinga', goed moet zijn voor de gezondheid, en men zegt dat de arme bevolking met regelmaat dit vlees eet, maar de jacaré heeft nog veel andere voordelen: van zijn verpulverde knoken wordt een soort meel gemaakt dat rijk is aan vitaminen. Voor mij kan men de dieren het best in de rivieren laten, waar de arme caboclo-visser en Indiaan zeker gebruik zal maken van het vlees, van de woestelingen der rivieren.
Ik loop langs de kruidenmarkt, met de wonderdoeners, medicijnen tegen maagklachten, verlamming, reumatiek, slangen,- en spinnenbeten, inwendige bloedingen, bronchitis, dysenterie, tumors, spierziektes, menstruatieklachten en impotentie. Ik zal wel een hoop vergeten zijn, God vergeef me, Oxalá me-disculpa, maar dit zijn de stallen van de toverdokters met hun wondermiddelen, hun magie van het onmetelijke, het geloof in de heling door trancendente krachten. Daar zijn dolfijnogen, krokodillentanden, gedroogde huiden van de kameleon, boskatten, gordeldieren, miereneters en vleermuizen, en de kurkdroge koppen van slangen en jaguars, schedels van watervogels en staarten van pijlstaartroggen en gordeldieren. Dit alles moet dienen tegen allerlei kwalen en ik vraag me dan ook af of de oude man met zijn ontstoken oogbol híér op zoek was naar een middel tegen zijn kwaal. Het is een oud gegeven want de Indianen hébben hun planten en kruiden, ze hébben hun kennis en hier op de markt zal menig middel wel eens improductief kunnen zijn, maar vaak is de diepgang van het 'onbekende', een welkome hulp. Hier in Amazonia is de mystiek een middel en velen planten zijn weldoeners en genezers van kwalen. Ik denk dat voor de vele hedendaagse ziektes hier antwoorden liggen, verborgen tussen de groene krachten van het woud en geesten....
Bij de inhoud zijn alleen de laatste 200 items weergegeven, mocht u zoeken naar onderwerp doe dit via 'zoeken in blog' op de linkerbalk. Het 14-delig verslag van mijn bezoek aan de Xavante stam kunt u opzoeken IN DE LINKER zoek BALK
Berichten die niet getoond worden zijn bereikbaar via het archiefvia de pijltjes onder aan het blog
De actievoerders, een groep landbouwers, vissers, inheemsen en milieu-activisten, noemen de hydro-elektrische projecten in het regenwoud "sociale en ecologische misdaden".
Belo Monte is de eerste van een tiental dammen die Brazilië wil bouwen in de regio. De op vijf na grootste economie ter wereld wil zo zijn energiebevoorrading veiligstellen. 
De dam moet 11.233 megawatt leveren, 11 procent van de elektrische capaciteit van Brazilië. Met haar kostprijs van 13 miljard dollar is ze het grootste bouwproject in Brazilië.
Maar de dam dreigt ook het leven van de gemeenschappen in de regio te verstoren. Zij zullen niet meer kunnen vissen in de rivier. Bovendien wordt 502 vierkante kilometer regenwoud onder water gezet.
De actievoerders openden daarom op de werf een kanaal om de natuurlijke loop van de Xingu-rivier te herstellen. Anderen schreven met hun lichaam de boodschap "Pare Belo Monte" (Stop Belo Monte). Ze plaatsten ook tweehonderd kruisen ter herdenking van al wie in de strijd om het regenwoud het leven liet.
De bekende 82-jarige indianenleider Raoni vroeg donderdag op de conferentie in Rio al de bouw van de dam te stoppen. De conferentie ging woensdag van start. 
