87 In – service training 10 : 1987.4
1987/4 “Mensen en computers beter leren leren” Nobellaureaat 1978 ekonomie op de K.U. Leuven prof. Herbert Simon gaf in Leuven een lezing over “leren aan de hand van voorbeelden” . Hij hield zich bezig met het gedrag van organisaties. Naderhand trok hij dat door naar een ruimere waaier van leerprocessen, zoals bij het leren van talen. Het menselijk geheugen werkt volgens hem op basis van twee elementen : netwerken of schema’s, die toelaten associaties tussen begrippen te maken en daarnaast zijn er zogenaamde produkties werkzaam, procedures die in actie treden zodra aan een bepaalde voorwaarde voldaan is. Leren grijpt plaats door het toevoegen van elementen aan beide komponenten, de schema’s en de produklties.
De cursussen van Pilgrims Canterbury werden aanbevolen.
Marc Isselé gaf een lezing in het AVC en bezorgde een lijst van boeken.
In 1987/11 was ons thema “Invliegen is onmiddellijk doen”. De werkgroep Spaans werkte een leerplan uit. Er was ook de werkgroep Nederlands gevorderd en de werkgroep elementaire kennis werkte rond het thema “De elementaire kennis op de helling ?”
In 1987/12 bezonnen wij ons grondig over het integreren van video in de klas op grond van een samenvatting van D.Haines.
Wij werkten tevens een communicatieschema uit.

15-03-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

86 In – service training 9 : 1987
In L/87/1 : naar 20 jaar AVC
Ongeveer 10 jaar geleden, bij de viering van 10 jaar AVC, stelde ik dat er tien jaar aan kwantiteit gewerkt werd en dat het hoog tijd was om alles te concentreren op kwaliteit.
De manier waarop wij onze doelstelling poogden te bereiken was gebaseerd op :

1. het formuleren van de theorie
2. het onderzoek van de praktijk
3. het bevorderen van de resultaten in de praktijk
   Inzake het gebruik van het talenpracticum was dit het duidelijkst voelbaar.

Heel deze onderneming werd geschraagd door wie er zich wilde voor inzetten. Ik ben er mij ten volle van bewust, dat u het moet waar maken in de klas met uw studenten. Aan mij (hopelijk) het genoegen vast te stellen hoe en in welke mate onze doelstellingen concrete gestalte krijgen in de klaspraktijk.
Onvoorziene omstandigheden, buiten onze bevoegdheid, beletten mijn volledige concentratie de vorige jaren op ons voornemen van tien jaar terug. Met een efficiënte en doorgedreven aanpak hoop ik dat op enkele maanden goed te maken. Onze middelen zijn ten andere uitgebreid dank zij onze computer en videocamera.
Kwantiteit is aanzet naar kwaliteit via inzet.
En wat de komende tien jaren ? Dat is uiteraard in de slogan begrepen. Wij gaan kwantiteit en kwaliteit harmoniseren. En dat is het moeilijkste. Hoed u in alle geval van de contradictie : hoe meer service, hoe minder inzet. Service is recht evenredig met de verwachte inzet.
In concreto verwacht ik van iedereen de volledige inzet i.v.m. het uitvoeren van afspraken. Denk aan het schema : zeggen – instructie – doen – doen doen.
Ik koester de ambitie om dit te laten uitmonden in een gemeentelijk pedagogisch centrum, indien wij daartoe de middelen en de mogelijkheden kunnen grijpen.
Timing :
Vastleggen van onze theorie op een videoband die we zullen vertonen op de talenbeurs. Onaangekondigd zullen in alle klassen opnamen gemaakt worden. Doe dan gewoon verder zoals u bezig was, want wij wensen de realiteit te tonen. Wie zei er weer in onze laatste vergadering dat er iets op onze voorgevel staat dat duidt op een aantal vanzelfsprekendheden :

1. voertaal is de aangeleerde taal op alle momenten
2. voorrang van de gesproken taal d.i. voorrang voor het spreken door alle studenten
3. geschreven taal in functie van 2
4. geen theorie maar functioneel talenonderwijs
5. democratische opstelling, iedereen is gelijk
6. belang van de native speaker
7. belang van de dialoog (scenario's)
8. belang van de basiswoordenschat (geen ballast)
9. geen spitsvondigheden
10. visualiseren
    
    Het didactisch materieel werd geoptimaliseerd.

08-03-2007 om 09:44 geschreven door Jef De cuyper

85 In – service training 8 : 1986.5
In 1986/5 behandelden wij het thema “Aanzet tot inzet : groepswerking – vakvergaderingen”
Wij hielden een foutenanalyse van de toelatingstests met statistische verwerking. De gemiddelde resultaten waren toen : Duits 9/30, Engels praktisch 12/30, Engels gevorderd 14/30, Nederlands 19/30, Frans praktisch 14/30, Frans gevorderd 14/30, Italiaans 14/30 en Spaans 14/30. Aangezien de test afgenomen werd met uitzicht op 3 leerjaren leek de helft van de punten op peil, lager betekent te moeilijk en hoger te gemakkelijk.
Voor de werkgroepen (vakvergadering) werd een groep Romaanse en een groep Germaanse talen opgericht.
Over de tekst van Goethals schreven wij toen : Deze tekst geeft vrij volledig weer hoe het moet in een audiovisueel talenpracticum. Het is bovendien merkwaardig dat de auteur zich niet als een voorstander opwerpt van de SGAV – methode. Dit bewijst dat “functioneel talen integreren” gebonden is aan universele didactische principes, die kunnen evolueren, maar waarvan het essentiële blijvend is. Het is deze harde kern die van belang is.
De personeelsafvaardiging werd op 27.4.1987 bevestigd met syndicale afvaardiging Raymond Van Herrewege en Guy Bockstal en voor de niet gesyndiceerden : Jempi Cammu, Nicole Coremans, Marijke Van Eeckhout en Anne Hoorelbeke. We overwogen toen een directieraad in het leven te roepen.

03-03-2007 om 09:22 geschreven door Jef De cuyper

84 In service training 7 : 186,1
In 1986/1 lieten wij onze leerkrachten kennis maken met de onderwijsbijlage van de Times Educational Supplement 3615 : luister naar de leerkracht. Toen was ook het Istituto de Estudios Hispanicos te gast in ’t Spinet. Wij stampten toen met vrijwilligers de plaatselijke toneelgroep Kris-Kras en de Mefiklub (Meise filmclub) het eerste auditorium in Meise uit de grond, of liever op het podium van de sporthal van het Willy Van den Berghecentrum. Zo wonnen wij een lokaal waar we op een degelijke wijze voorstellingen en film konden vertonen.
Van 3 tot 6.9.1986 werkten wij mee aan de Internationale stage SGAV in Brussel in de V.U.B. Ons referaat staat in de publicatie op mijn naam, maar door stemproblemen moest ik helaas mijn onderdirectrice Lieve Kauwenberghs sturen.
Wie riepen onze leerkrachten op om naar de stage te gaan van Sagot in Nantes van 30.6 – 11.7.1986.
EVAcl een testprogramma met meerkeuzevragen werd geprogrammeerd door Luc Ooms. Om het gokken tegen te gaan werd er een met correctie op gissen in verwerkt. De ideeën, raapte ik op tijdens een post-graduaat Psycho – Pedagogisch Didactisch Onderzoek aan de V.U.B. van professor Rigaux.
In 1986/4 braken wij resoluut van de verouderde en niet passende term examen en vervingen hem door “Opmaken van het eindverslag van de gespreide evaluaties van het schooljaar”. Ik heb niet meer de kans gekregen om de evaluaties op basis van een contract tussen leerkracht en student te realiseren. Een definitieve breuk, zeker met de didatctiek van het dagonderwijs, blijft uit. Onze voortrekkersrol die wij speelden gebiedt ons dit te doen.
Wij hielden ook een nieuwe sessie over Micro – teaching en maakten kennis met “Vakdidactiek moderne vreemde talen” van Michael Goethals van de K.U.L.
Leerkrachten Frans namen deel aan een Stage CREDIFF in Sèvres.

24-02-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

83 In – service trainign 6 : 1985
Deze info komt uit de nota's aan de leerkrachten, waaruit ik de didactisch - pedagogische richtlijnen distilleerde.  De afleveringen gebeurden maandelijks en elke item werd doorlopend per jaar genummerd.  Er werd gehandtekend voor ontvangst.
In 1985/2 was English language teaching and learning met Engels als vreemde taal van the British council te gast in onze school.
In 1985/4 gaf Henri Sagot een voorlichting bij zijn nieuwe methode “Pourquoi pas” en hielp ons met vragen rond All ‘s well II. Ingevolge het succes hiervan werd het hernomen op 19.6.1985. Henri Sagot was lid van de auteursgroep van de SGAV en gaf Frans en Arabisch. Zijn methode “Du golf à l’océan” ontwierp hij toen hij les gaf in Libanon onder de toenmalige bommenregens.
Wij bezonnen ons tevens over onze objectieve meerwaarde : het talenpracticum (oefeningen, observeren, foutenanalyses en hoe een uur talenpracticum vullen).

17-02-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

82 In – service training 5 : 1980 – 81
In het AVC was één van de vier peilers de eigen bijscholing.  Zoals bij het begin van deze reeks gezegd, draag ik deze rubriek op aan mijn ongeveer 50000 studenten, die in moeilijke omstandigheden, niet te vergelijken met nu, onze inspanningen apprecieerden en regelmatig de lessen volgden.  In ons net stonden wij bekend akls de school met de minste uitval (opgevers).
In 1980 leerde ik 'Micro – teaching' kennen en zou dat experimenteel onderzoeken.
Op 9.9.1981 werkten wij samen met het taalinstituut van de Shape – AVC over het nieuwe handboek Interlignes.
Via nota L/81/8 vroegen wij een staat bijscholing C.L. aan al onze leerkrachten. Vele jaren later zou dat veralgemeend worden in alle scholen en deel uitmaken van functioneringsgesprekken.
Op 19.11.1981 gaf ik een uiteenzetting over het talenpracticum voor het personeel van alle Rijksnormaalscholen op een studiedag in Lier en Meise op vraag van J.Mertens, inspecteur audiovisuele middelen
In L/82/1 lanceerde ik het begrip didactica cybernetica.
Op 24.3.1982 namen onze leerkrachten Engels deel aan bijscholing in The British council.
In nota L/82/6 werd opgeroepen tot het vervangen van de term examen door 'Eindrapport evaluaties'.

10-02-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

81 In – service training 4 : 1978
Op 26.2.1978 stichtten wij ons C.L. (collegium linguarum). De idee was gegroeid toen wij zoals naar jaarlijkse gewoonte, tijdens de maand augustus 1977 destage voor taalleraars van de universiteit van Leuven bezochten. De taakverdeling van het trio werd : avsg Rik, avsg hogere klassen Raymond en talenpracticum Jef. Wij zouden op een meer georganiseerde wijze aan permanente recyclage doen met o.a. een overzicht artikelen in Informatieblad Ministerie
In 10.1978 kreeg ik de kans om via inspecteur audiovisuele middelen Mertens een artikel te publiceren in het informatieblad van het ministerie van onderwijs met als titel : “Talenonderwijs in een practicum met programmeermogelijkheden”. Ons talenpracticum werd toen als voorbeeld gesteld voor alle scholen in Vlaanderen.

03-02-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

80 In – service training 3
In 1976 startten wij met tegengestelde nota’s. Omdat de school onoverzichtelijker werd, kregen de leerkrachten de opdracht de nota’s te ondertekenen en te dateren. Zo kon niemand zich nog verbergen achter het alibi “ik kreeg dat niet, dus ik wist het niet.”
Wij hielden ook een uitgebreide enquête bij studenten (15.1.77 1^ste evaluatie) om de nieuwe schepen te bevoorraden met ideeën van de basis voor zijn beleid. Die voelde zich overrompeld en sprak volgende gevleugelde woorden uit : “Il faut me saucissoner”. Hij vertegenwoordigde de Volksunie. Hij bedoelde uiteraard dat onze vorstellen met mondjesmaat moesten voorgeschoteld worden. Onze problemen waren echter zo groot, dat we de resultaten van onze enquête globaal voorstelden. Met Agalev in het bestuur, leken ons inspraak van de basis essentieëel. Maar de politieke molen draaide blijkbaar anders.
In 1977 bezorgde ons een studente aan de balie van Europa documentatie voor een Euroforum met een film in 5 Europese talen. Wij draaiden deze 16mm-films in lokaal 6 op het einde van de centrale gang. Ernaast improviseerden wij een filmcabine door een klein gat in de muur te maken in het lokaal voor het onderhoudmateriaal. (nu naast de W.C.'s Leertuin)Onze opdracht om uit te breiden naar alle Europese talen kreeg toen gestalte.
Op 26.8.1977 richtten wij een workshop in met de firma TRI-M over overhead projectie en transparancy – maker. Na tien jaar gebruik van dit medium wilden wij de nieuwe mogelijkheden voorstellen aan ons personeel.
Op 1.10.1977 kregen wij de 1^ste personeelsafvaardiging.
Op 26.2.1978 stichtten wij ons C.L. (collegium linguarum). De idee was gegroeid toen wij zoals naar jaarlijkse gewoonte, tijdens de maand augustus 1977 de stage voor taalleraars van de universiteit van Leuven van de Oudervereniging van de Guimardstraat (Katholiek onderwijsnet) bezochten. De taakverdeling van het trio werd : avsg Rik, avsg hogere klassen Raymond en talenpracticum Jef. Wij zouden op een meer georganiseerde wijze aan permanente recyclage doen met o.a. een overzicht artikelen in Informatieblad Ministerie

27-01-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

In – service training 2
De inspanningen die wij leverden waren uitzonderlijk. De bijscholing bestond niet voor volwassenenonderwijs. Daarom opteerden wij voor onze eigen navorming.
In1974 besteedden wij onze aandacht aan de inhoudelijke verbetering van de toelatingstesten
1. een nieuwe toelatingstest opstellen in groep
2. minimum desiderata vastleggen om toegelaten te worden tot een niveau
3. leerplan herzien en samen vatten per niveau met 0 – niveau = echte beginnelingen die van 0 beginnen  Dat 0-niveau was een vernieuwing. Want de meeste scholen gingen ervan uit dat alle studenten reeds een basis hadden. Dat was zo voor de gebruikelijke talen : Frans, Engels en Duits. Het was in deze afdelingen ondankbaar om de slechte gewoonten af te leren.
Voor Italiaans en Spaans was de start duidelijker : zonder valse beginnelingen. De enkele studenten die reeds een kleine basis hadden, waren in de minderheid.
Wij stuurden ook leerkrachten uit naar andere bijscholingen. Maar die waren geënt op het dagonderwijs.  Het Docebo “Didactisch en Onderwijskundig Centrum Brussel : “Inleiding tot de recente taaldescriptie” met aandacht aan de transformationele en generatieve grammatica.
In 1975 maakten wij jaarplannen op met 32 weken – leerkrachten talenpracticum 1/8 van de punten bij de evaluaties. Deze toegevoegde leerkrachten werden ingezet in het talenpracticum, om de groepen te verkleinen.
Onze vakbibliotheek werd ook regelmatig uitgebreid met toepasselijke werken. Wij trachtten steeds boeken of tijdschriften aan te schaffen die talenonderwijs aan anderstaligen belichtten. Zo schaften wij : “Revue de phonétique appliquée” en “Werkmap taalonderwijs” aan.

20-01-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

78 In-service training 1
De navorming voor onze leerkrachten deden wij zelf en af en toe lieten wij eens een spreker komen, als aanvulling of bevestiging van wat wij uitwerkten.
In 1969 richtte het Instituut voor multi – media vorming van inspecteur Mertens  4 stages in.  Ik nam deel en verwerkte wat ik er leerde in de bijscholingen.
In 1970 bogen wij ons over onze leerplannen en toelatingstests, wat later zou resulteren in EVAcl .
In 1971 startten wij met een schoolblad, ook om onze culturele activiteiten aan te kondigen en onze publiciteit te integreren in een tijdschrift.  Dat zou goedkoper uitvallen.
In 1972 was er de de bijscholing voor taalleraren in Leuven o.l.v. professor Engels en zijn ploeg
In 1972.7.11 alle toelatingstesten werden herwerkt in multiple – choice.
In 1973 startten wij met een bibliotheek S.OSB (studentenbond).  De uitleningen gebeurden door onze vrijwilligers klasafgevaardigden.
In 1973, tijdens de  paasvakantie richtten wij zelf een Internationale stage avsg in.  12 leerkrachten uit onze school op 33 namen deel + 2 uit Merchtem en 8 uit andere scholen met Devriendt Sera en De Man M.J., Rik De Graef en ik.  Een kabinetsmedewerker van minister De Saeger, die de nieuwbouw opende, was aanwezig.  Ons gemeentebestuur blonk uit door haar afwezigheid op dit groots en kwaliteitsvol evenement, dat de didactische kwaliteit van onze lessen aanzienlijk zou opvoeren..
In 1973.5 leerde ik doelstellingen i.v.m. taallessen efficiënt formuleren op basis van wat ik leerde van professor Alfred De Block en de pedagogische week hierover in Laken.  Prof.  De Block, die ik leerde kennen in het Hoger Instituut voor Opvoedkunde in Brussel zou mijn inspirator blijven, ook voor Geprogrammeerde Instructie (talenpracticum) en Didactiek en democratie.

13-01-2007 om 00:00 geschreven door Jef De cuyper

Op 28 augustus 1970 richtten wij een vergadering in over het onderricht in de tweede taal in de scholen van Meise. Nogal wat ouders van kinderen uit de lagere scholen en die tevens student waren bij ons, bekloegen er zich over bij mij, dat niettegenstaande er oefeningen in het talenpracticum doorgingen het Frans er niet op vooruit ging. Rik De Graef, licenciaat in de Romaanse filologie en post – graduaat audiovisuele en structureel – globale methode hield een referaat met gelegenheid tot opbouwende kritiek, n.a.v. het invoeren van de avsg-methode “Bonjour Line” in alle lagere scholen. Wij bekostigden het materieel. De oefeningen voor het talenpracticum werden zelfs in onze opnamestudio gemaakt door Nicole Coremans, leerkracht AVC. Dat was ons antwoord op de kritiek.
Hieruit trokken wij volgende conclusie :
Als de lagere scholen zich zouden beperken tot conversaties en geen tijd verspillen aan theorie, moeten zij in staat zijn om op het einde van het zesde leerjaar verbaal tweetalige kinderen af te leveren aan het secundair onderwijs. Dat vergt echter een intensieve en gerichte in – service training van de onderwijzenden.
Rik De Graef kreeg later de kans om een nieuwe methode te ontwikkelen voor Frans aan kinderen in Brussel met steun van de N.C.C. (nu V.G.C.). In de Onderwijscommissie van deze instelling bepleitte ik het verlengen van het project. Het werd later echter, om financiële redenen, stopgezet. Wat er van dat pionierswerk geworden is, heb ik het raden naar.

06-01-2007 om 10:17 geschreven door Jef De cuyper

76 TotalView
Vroeger beschikte het AVC over de laatste nieuwigheden op audiovisueel gebied.
Zo startten wij reeds in 1967 met het talenpracticum en overhead-projectie. De eerste rekenmachine kostte ons toen 10000 BF. Alle klassen kregen een bandrecorder en diaprojector. De huidige Leertuin kreeg een kabelnet in alle klassen en borden met neigbare schermen. De PC startte met ZX-81 en ik kan nog een tijdje doorgaan…
Toen de ‘beamer’ op het appel verscheen wou ik die gebruiken en moest ik mij noodgedwongen tot De Klimop in Westrode wenden (d.i. een lagere school die de eerste gebruiker van dit nieuw medium was in Meise).
In EOS volg ik de ontwikkelingen op multi-mediaal gebied op de voet. Nu is er bij www.behere.com een systeem voor videoconferencing.
Het stond reeds in het Oud Testament : als Mozes niet naar de berg kan, komt de berg naar Mozes. Haal de native – speaker in de klas en converseer alsof het live is.
Het systeem omvat een TotalView videotelefoon met een camera met een 360° lens. Het werkt met VoIp (voice over IP) d.w.z. over een netwerk. De native speakers verschijnen op een TFT scherm.
Het wordt reeds gebruikt in privé – bedrijven voor hun meatings en bespaart enorme kosten voor verplaatsing en werktijd.
Aangevuld met het onmisbaar mini – talenpracticum om intens in te oefenen, is dat de richting van de toekomst.
De trein is al vertrokken. Spring erop!

29-12-2006 om 10:39 geschreven door Jef De cuyper

Er is een nieuw decreet gestemd in de Vlaamse regering.
Bij een snelle lezing kom ik tot het besluit dat er dringend informatie moet gegeven worden aan alle geïnteresseerden en betrokkenen.
Voor de vuist weg :
Basiseducatie en Centra voor Volwassenenonderwijs staan op gelijke voet in één decreet. Hun terrein moet afgebakend worden zonder overlappingen.
De verklarende woordenlijst in het decreet kan efficiëntie bevorderen en begripsverwarring vermijden.
De benamingen zijn niet didactisch geöriënteerd voor talen. Nederlands (moedertaal) en Nederlands aan anderstaligen volstaan.
Specifieke leerkrachtenopleiding is een stap vooruit, maar specialisering voor talenonderwijs aan anderstaligen op internationaal niveau en interdisciplinair is dringend nodig.
Het invoeren van mentor voor de leerkracht in opleiding is luxe, maar goed.
Het woord evaluatie i.p.v. examen is prima. Contract tussen volwassen student en leerkracht zou nog beter zijn. Helaas duikt het woord examen verder in de tekst opnieuw op. Men blijft vast hangen aan het traditioneel onderwijs buiten enkele begrippen (o.a. agogiek) uit andere sectoren die opduiken.
De consortia die niet meer vrijblijvend zijn betekenen een stap in de goede richting. Kennis- en ondersteuningscentra verwerven een plaats en de lokale comités kunnen voor een democratische impuls zorgen. Wij hopen dat ze echter voldoende ingebed worden in de lokale maatschappij en al haar geledingen.

21-12-2006 om 10:21 geschreven door Jef De cuyper

Ik reageerde op de leerkracht die een actie voor meer kennisgericht onderwijs opstartte.
Marc,
De kwaliteitsrevolutie in het talenonderwijs werd in de verkeerde richting gestuurd. Ik ken dit fenomeen.
Maar dat begint waar u helaas ook tegen zondigt : begripsverwarring.
Het eerste onderscheid dat moet gemaakt worden is, dat de didactiek van het taalonderwijs fundamenteel verschillend is in moedertaal en in vreemde talen. Ik begreep dat u het hebt over het secundair onderwijs. In mijn sector, volwassenenonderwijs, ligt de zaak enigszins anders.
Kennen en kennis zijn geen louter didactische begrippen. In de discussie die gevoerd wordt, bekijkt men de zaak beter vanuit de doelstellingen van prof. De Block : weten, inzien, toepassen en integreren. Kennis komt in de vier niveaus voor. Als men van 0 begint moet men sterk doseren en moet de kennis 100 % geïntegreerd worden d.w.z. dat men van de eerste les af alles tot integreren opvoert bij alle leerlingen.
Ik heb gedurende 29 jaar de afgestudeerde studenten van het secundair onderwijs over de vloer gekregen. Met het talenonderwijs gebaseerd op de didactiek van de moedertaal, was hun niveau bedroevend, niettegenstaande wij in de rand van Brussel zitten. De oorzaak was, dat ze veel kennis en theorie kregen die ze in de kortste keren vergaten. Daar hebben wij iets aan gedaan met enorm succes, maar ik moet helaas concluderen dat men het talenonderwijs aan anderstaligen beter in handen geeft van opgeleide specialisten.
Ik had ook de eer om de laatste tien jaar een afdeling informatica op te richten. De inzet van deze mensen bewonder ik enorm. Want jullie zijn door de aard van het vak verplicht om aan voortdurende kwaliteitsverbetering te doen. De software evolueert zodanig, dat wie stil staat eruit gaat. Dat u oog hebt voor correct taalgebruik in de eigen taal siert u! Want daar moet men in de opleiding dringend wat aan doen.
U begrijpt dat we ondertussen in een discussie zitten die lang duurt en nooit eindigt. Moest het u verder interesseren, bezoek dan eens :

http://blog.seniorennet.be/cl of mijn persoonlijke website http://users.pandora.be/jef.de.cuyper

en laat eens iets horen, want kwaliteitsverbetering eindigt nooit en is een voltijdse opdracht ook tijdens uw pensioen.

14-12-2006 om 10:55 geschreven door Jef De cuyper

De minister van onderwijs voert nu toch het mandaat in voor schooldirecteurs.
Als men de functie van directeur, zeker in het volwassenenonderwijs, als een managersfunctie ziet, is dat zeker een goede oplossing. Mijn carrière duurde 29 jaar + 6 jaar voorzitter van de bestuurscommissie in het AVCvo Meise. In het nieuwe decreet van werd de wettelijke bestuurscommissie afgeschaft.  Daarna werd ik voorzitter van DE adviescommissie, die op voorstel van het centrum door de gemeente opgericht werd.
Afstandelijk bekeken is zo'n loopbaan in een traditonele structuur een te lange tijd. Ik zat echter in een uitzonderlijke positie, aangezien ik de school van niets uitgebouwd heb. Door een totaal gebrek aan visie vanuit het volwassenenonderwijs op hoger niveau zocht ik zelf de uitdagingen die ik nodig had en kon mij zo om de 10 jaar optrekken aan kwaliteitsrevolutie.
Als men naar mandaten gaat en de directeur wordt vervangen, stelt men dat beter open voor iedereen (zelfs Europees). In de privé – sector doet men dat ook. Men moet naast de voordelen ook de nadelen opnemen.
Dat de vakbonden daar tegen zijn, verwondert mij niet. Maar het is hoog tijd dat men het volwassenenonderwijs uit het traditioneel onderwijs haalt. De noodzakelijke aanzet en inzet tot kwaliteitsrevolutie houdt in, dat de netten en de politieke invloed in het volwassenenonderwijs verdwijnen. De studenten hebben daar geen behoefte aan en om de studenten gaat het toch, of niet ?!

04-12-2006 om 10:57 geschreven door Jef De cuyper

In “de laatste show” op één gaf deze zangeres haar mening over talenonderwijs in België. Zij beweert dat haar kinderen op een spontane manier drietalig geworden zijn en dat men te laat met andere talen begint. Zij bevindt zich uiteraard in een uitstekende situatie voor dit doel. De meeste kleuters behoren tot een ander milieu.

Minister president Yves Leterme repliceerde terecht dat de leefwereld in de rand en in de stad anders is. Hij wees ook op de taalachterstand van de allochtone kinderen in het onderwijs.

Wij professionelen, kunnen hieruit een les trekken. Indien het lager onderwijs zich zou beperken tot eenvoudige conversaties en de scenario’s voldoende inoefent, staan wij al heel wat verder. Hetzelfde geldt voor de allochtone kinderen in de bijlessen Nederlands.

Men verspilt te vaak tijd aan schrijven en theorie. Bovendien wordt dat snel vergeten.

21-11-2006 om 09:51 geschreven door Jef De cuyper

Een oud –student vroeg mij schriftelijk uitleg over deze instelling.

In de ACV-kantoren wordt een circulaire verspreid om de huizen van het Nederlands te promoten.  Dit samenwerkingsverband beoogt de toegang tot de lessen Nederlands aan anderstaligen toegankelijker te maken.  Ik sprak mij al eerder uit over het feit dat de kortste weg de rechtstreekse weg is.  Dit is een wiskundig principe : de kortste afstand tussen twee punten is de rechte.  Ik vrees namelijk dat zich herhaalt wat in de jaren 70 gebeurde.  Door het achterblijven van de cursussen sociale promotie (volwassenenonderwijs) in het federale ministerie voor onderwijs, begonnen de Vlaamse excellenties lessen op te zetten, ieder op zijn of haar terrein.  Dat leidde mijns inziens tot versnippering en verspreiding.  Wat mij toen ergerde is, dat wij in het AVC Meise moesten besparen en dat wij niet mochten programmeren, terwijl de nieuwe initiatieven ongebreideld konden uitzwermen.

In het huidige decreet zijn consortia voorzien, die de coördinatie regionaal zouden kunnen opnemen.  Maar dit is te vrijblijvend. Ondertussen neemt de provincie deze initiatieven en stel ik mij de vraag of de geschiedenis (70) zich herhaalt.

De vraag was echter waarom Meise niet op de circulaire voorkomt.  Op de ommezijde staat echter het logo van de avCVO’s die beantwoorden aan onze kwaliteitsnormen.  Het algemeen logo van de CVO’s ontbreekt echter!  Bovendien had ik graag Italiaans gevonden tussen de slogans : Nederlands leren? Dat kan! En zou ik eraan toevoegen : Just do it!

Nog beter zou de slogan zijn in alle E.U. – talen.

Ik zal mij rechtstreeks tot het Huis Vlaams Brabant richten om antwoord te krijgen op de vraag van mijn dierbare oud-student.

14-11-2006 om 14:08 geschreven door Jef De cuyper

De huidige directeur van het AVCVO Meise, Luc Ooms is de drijvende kracht achter een samenwerking met het CLT Leuven op dit gebied. Vroeger was het GLTT van St. – Genesius – Rode hier ook bij betrokken.
In de studio in Meise worden multimediale taaloefeningen op de P.C. aangemaakt. Men kan op hun website www.avc.be onder taaloefeningen een kijkje nemen in dit project. Er is een rubriek voorzien, uitsluitend voor leerkrachten (er staat docenten).
Het Audiovisueel Centrum beschikt over twee multimedialokalen waar cursisten hun opgedane kennis kunnen testen of verder uitdiepen.
De oefeningen werken onder Firefox, Safari, Netscape en onder Internet Explorer (versie 5.5 of hoger).
Via het menu ‘Help|Info’ kan je de versie van je Internet Explorer achterhalen. Indien je versie van IE niet recent genoeg is kan je ze opwaarderen. De laatste versie van Firefox kan je er downloaden.
Voor het afspelen van de audio- en videofragmenten is de ‘RealPlayer plug-in’ onontbeerlijk. Laat je niet verleiden om de RealPlayer Plus aan te schaffen. De RealPlayer Basic, die gratis is, volstaat ruimschoots.
Het wachtwoord dat toegang verschaft tot de site kan je verkrijgen bij je leerkracht.  Een wachtwoord is niet vereist voor toegang tot een beperkte selectie van taaloefeningen.
Wij zullen later eens dieper ingaan op deze oefeningen vanuit het perspectief van deze rubriek en ons didactisch profiel.

02-11-2006 om 11:17 geschreven door Jef De cuyper

Het is ontzettend jammer dat voor de programmatie van Chinees in in de streek niet gekozen werd voor de avsg – methode. Het aggiornamente van de sgav situeert zich in China en er is een echte sgav methode op de markt.
De vereniging Belgo-Chine geeft cursussen volgens de SGAV – methode. Want de auteur, die ik ontmoette in het internationaal congres van de SGAV in Toulouse, ontwierp die methode. Meise, Grimbergen en Merchtem geven Chinees, maar op een traditionele manier. Aan de VUB start men met Chinees in het kader van een startende onderneming met studenten economie en een Chinese lesgeefster.
Er zou ook beter onderling overleg moeten gebeuren in het kader van een consortium. Dan zou mijn droom, hereniging van de scholen die ik oprichtte (Strombeek en Meise) werkelijkheid kunnen worden.
Een avCVO, met kwaliteitslabel, gebruikt die methode, maar vult ze aan met het didactische profiel van dit pedagogisch systeem. Ik voel het persoonlijk als een drama aan dat niemand , zoals mijn collega in China, zelf het heft in eigen handen nam en met de huidige mogelijkheden op multi-mediaal gebied een eigen werk presenteerde, beter dan alle andere. Dit had zeker voor Nederlands aan anderstaligen gekund. Ik heb altijd gepleit om de hand zelf aan de ploeg te slaan. Wat we zelf doen, doen we beter. Of is dit didactische utopie? Men zou helaas kunnen concluderen dat alle inspanningen qua bijscholing niet het beoogde effect hadden. Nochtans nam ik voor zowel de sgav als het talenpracticum mijn voorzorgen.

26-10-2006 om 09:52 geschreven door Jef De cuyper

68 Nieuwe spreekrecht
Het centrum voor basiseducatie pakt uit met een nieuwe methode voor Nederlands aan anderstaligen, van de hand van auteurs Anja Geerdens en Els Schoemaker..
Zij zijn op de goede weg in het spoor van de SGAV.
Het eerste principe is ‘taakgericht werken’. In de avsg-methode heette dat : onmiddellijk oefenen, zoveel als mogelijk in de praktijk brengen.
Een belangrijker evolutie in de goede richting is het werken met scenario’s. Dat is evident. Te veel werd een andere taal aangeleerd via de geschreven taal. Dat ze daarvoor een ‘resonansgroep’ nodig hadden om dat te ontdekken is onbegrijpelijk. “ Het taalaanbod is een weerspiegeling van de taal zoals ze in de alledaagse situaties voorkomt”, schrijven ze. De Auteurs van de SGAV gingen destijds (jaren 60) op pad met bandrecorders om de dagdagelijkse gesprekken te registreren.
Foto’s staan op begeleidende CD-rom. In de SGAV werkte men met getekende dia’s. Daar werd de achterliggende grammatica geïntegreerd, wat met foto’s onmogelijk bleek. Het vastleggen op band van de klank en het beeld op dia’s maakte van de avsg – methode een geprogrammeerde curus. Het basismaterieel kon niet veranderen. Dat was nefast en moest verholpen worden via inzet en creativiteit van de leerkracht. Die ontbraken vaak.
Cursisten moeten in “Nieuwe spreekrecht” zelf aangeven of ze een doel wel, niet of slechts gedeeltelijk bereikt hebben. Dit wordt verpakt in de mooie term “ zelfevaluatie”. Dat lijkt mij op elementair niveau onmogelijk. Na het eerste, niveau kan men daar mijns inziens wel mee beginnen. NEcl I werd zo geëvalueerd door de studenten zelf na 240 u. oefenen waarvan 160u. in de klas en 80 u.in het talenpracticum
In de handleiding staat een opsomming van doelen, taken, contexten, ondersteunende elementen en sleutelcompetenties per hoofdstuk. Dit geeft voedsel voor “de honger naar gesneden brood” die de leerkrachten blijven vertonen.
Ik kijk met belangstelling uit naar een presentexemplaar, om deze analyse grondiger te kunnen doen.

17-10-2006 om 11:29 geschreven door Jef De cuyper