Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
28-12-2009
Kerstkater 2.00
(Op onze schouw staat de foto van Susannah, een ongetrouwde moeder van 2 peutertjes in Zuid-Amerika, die wij steunen in haar moeilijke levenssituatie )
Ik hou niet van kiezen in december, kiezen aan wie we tonen dat we ze niet vergeten, en wie we niets tonen maar even goed aan denken. Kiezen, vandaag of morgen, later of gewoon vergeten omdat anderen dat ook doen. Kiezen tussen schrijven en telefoneren, mailen of op wensen wachten en dan antwoorden zodra die binnen zijn Kiezen welk cadeautje tegen welke prijs en heeft die dat dan wel? En doet het wel plezier of doet die dan alsof? Alsof het echt het einde is om mijn eigen genot van het geven niet te bederven...
Kiezen waaruit we gaan kiezen om de jaren te ruilen, zolang als er eentje bij kan. Maar dat kies ik niet. Kiese situatie.
Als de duinen gletsjers worden en de branding rillend sterft waar de schelpen kwijnen na vroeger leven, dan spoelen schotsen over de kaaien van de badstad.
Als de meeuwen zelfs vergeten dat de wind ook luwen kan, zodat het schuim spat en niet keren wil, dan jaagt de hagel en verbroedert met het stuifzand.
Als de zwaarste schepen rillen en de lichtste slapen gaan, tot de storm capituleert en iglo's tovert waar hazen schuilden onder het helmgras van de helling, kan de hemel ons misschien vergeven dat we eigen warmte kozen, het beloofde land trots negeerden, wel goed beseffend dat continenten duren tot de ochtend.
Gewezen hoogvlieger na een vakantie aan het strand van een tropisch paradijs, wereldreiziger geworden, strevend naar de zon. Reizend met de wolken, slachtoffer van je hoogmoed, gevallen want te zwaar bevonden, uiteengespat op de ruit van mijn wagen, banneling van de rubberen dienaar, veroordeeld naar de diepste krochten van de druipende stad, één geworden met lotgenoten solidair in de aftocht naar een onzekere zee.
Als ik zou weten dat ik nu zie wat ik straks ga zoeken, als ik ga volgen wat ik nu onachtzaam overschouw, dan zou ik nu beseffen dat ik dan ook op tijd zou zijn voor de geboorte van het kind.
Als ik zou kijken naar de weidse sterrenhemel met de ogen van een dienaar, en niet zoals nu, met de zelfgenoegzame blik van een koning die men ooit ook wijs zal noemen.
Dan zou ik weten dat allen die weten en denken te weten, gewoon geen geweten bezitten.
Maar ik geniet van de geladen rust die de euforie voorafgaat van een wereld door de hemel omhelsd
Wachten op de schoolbel en staan in de rij, roken in de struiken en gluren naar meisjes, fietsen op de dijk en bedelen om ijsjes, renners verzamelen, 't is allemaal voorbij.
Sneeuw in november en kevers in mei, dichten lijk Bomans en tv- antenne draaien lachen met Hermans en boeren zien maaien, treintjes opwinden, 't is allemaal voorbij.
Chocolaatjes kopen met prentjes erbij, de trein naar de school voor amper drie frank, de kachel is uit, o papa, wat een stank! Picknick van mama, 't is allemaal voorbij!
Mijn huiswerken schrijven op een zwarte lei, antracieten bestellen, wuif naar Congoboot een broek met bretellen, salamander in de sloot geen broeken voor vrouwen, 't is allemaal voorbij!
Mijn oma koopt vis, maakt mijn peter zielsblij, de motor aanzwengelen en televisie zwartwit, in de Schelde gaan hengelen na een verre rit fotofilms juist belichten, 't is allemaal voorbij.
De kerk is vol mensen, er kan niemand meer bij, feesten met kip, telefoon twee straten ver. Stalin is begraven, en Monroe is een ster, hand in hand met vader, 't is allemaal voorbij.
Vrijdag 18 december 2009 was de éérste verjaardag van de zondagse zottigheden. Bij die gelegenheid is de volledige jaargang te zien op http://blog.seniorennet.be/ahazozo/
Ooit gekoesterd door je moeder, wier vinger je omklemde in een niet te lossen greep van altijd klamme vingertjes, gegroeid en afgericht in spelletjes en werkjes, uitgedaagd door andere gelijke die wenken en strelen, verbinden en streven, werken om te bereiken, missen en verwerven. Gestriemd door de zorgen en de tuigen die ze rimpelend hebben geschapen om uiteindelijk te kunnen rusten stijf en stram door alle jaren Meer betekenend dan alle gebaren die de tocht hebben gegidst, nu trillend op het blanke laken vangend de adem van mijn dank om wat ze deden al die jaren Lang voor de mijne aangevangen maar nu haast uitgeteld Gevouwen en berustend moe gesust, immer zacht, gekust in dankbaarheid.
Wat ik in de pauze van de Thomas Cooke Diamond Games (2009) tennishappening overleefd heb: een concert van
Milk Inc
So many lies, Devil in disguise, méér van dat fraais? The lights go out What's it all about, De teksten zijn niet stout, de ideeën eeuwenoud.
I don't want to see the sunrise Nor the tears in your eyes
Twee keer raden, twee keer praais: I don't like to hear you say Tomorrow you must go away Het bonkt in mijn benen en mijn oren, ik kan het niet alleen goed horen maar als de bassen in mijn benen boren gaan al mijn zinnen gewoon verloren! Wat is echt en wat is fake? Shake it, baby, shake! 't Meisje heeft een sterke stem maar de muziek komt niet van hem! Many people, many tricks Come on baby, get your kicks.
Alles valt stil zodra jij slapen bent, de tv gromt de vierde maal hetzelfde journaal: slecht nieuws allemaal. De klank valt weg.
Heel het huis was vol met je lachen, je rennen en je fantasie. Heel het huis is leeg. Alleen de klok meet het ruisen van je adem, zo zalig, in je bedje met je beer, je droom van sinterklaas. En je duimpje glijdt uit je mond.
Speelgoed dat zich enorm verveelt, geen kind dat er mee speelt.
Snoepen was het niet, maar toch vond je maagje dat alles weer naar buiten moest. Ruzie was het niet, maar toch moest je weggaan op het feest van de kindervriend. Kom je morgen? Breng je iemand anders mee? Is het niet elke dag wat feest bij ons? Speelgoed waar je graag mee speelt, lieve kind, dat zich hier nooit verveelt.
Kriebel kriebel kriebel in de keel, kuch kuch kuch en dan dat stuwen: onstuitbaar stijgend vanuit mijn borst. Ogen dicht en dan ineens niezen, nogmaals. Volle kracht! Tranen vegen, en verveeld, die neus knijpen nijpen blazen Oef. Weer zucht en kuch. En heel verlegen wachten op de rust.
Een compliment voor de maaltijd vanavond, als supplement bij het werk van deze dag. Een kus voor jou, voor mij zo zeer verslavend, wat ik aanschouw dat evenaart met glans je lach.
Een vriendlijk woord terwijl we samen eten: de stress gesmoord met wat kaarslicht en muziek, het is de saus die niemand mag vergeten, zoals applaus dat komt van een trouw publiek
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
