Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
15-03-2010
Jeugd 2.00
als KSA-Jongknapenleider in 1966 te Zammel (=F)
Jeugd
Het eerste dat ik bezat van waarde was iets dat iedereen me benijdde: de beste stuwkracht op deze aarde die me langzaam voor een deel bevrijdde.
Iets dat veel van mijn kracht heeft opgeëist en mijn tijd bezeten in bezit nam. Ik zag het overal waar 'k heb gereisd, geen plek waar ik ze niet eens tegenkwam.
De ene diamant slijpt de andere en gaat er dan langzaam aan ten onder, maar weigert hierdoor te veranderen, want wat ben ik nog, als ik leef zonder?
Ik klamp me vast aan de vergane jeugd en koester die door hieraan te denken dat het fout zou zijn om met valse deugd een and're zin in 't leven te schenken
De oevers kwijlen van de spartelende vissen en de scheepsjongen ledigt zijn mand voor de ogen van mijn avondzon. Zij aarzelt zodra ze mijn adem voelt.
Een ruiter houdt halt en zijn rijdier briest tot de zadeltas uitpuilt en de krijgsman knikt. Een moeder met een baby wenkt de schipper. Ze slaan de deur dicht van de hut.
Een koude wind snijdt naar het zuiden en ik leg mijn mantel over haar schouders. Ze volgt me aan boord wijl de oever schokt en de branding het strand verzwelgt.
De koers ligt aan de loef en ik wend de steven. Een laatste banier wuift ons uit vooraleer een schuimvlok die bedekt, zoals een goochelaar die een duif wegtovert
En indien we nu eens vanavond zouden gaan kijken op het strand hoe de zon ondergaat over de Oceaan?
De zonnegod neemt afscheid van horizon en vlammende wolken, tot de heerser van de duisternis zijn mantel spreidt over de deining, de zeebries en het stuifzand.
In de duinen staat een schuilhut waar ik je zal vertellen over de albatros, tot je droomt van de dageraad.
Droog mijn tranen als de arme vogel vergeefs zoekt neer te strijken waar een draaikolk tergend stottert, en ons hutje meesleurt in de kloof.
Als je dan met mij vanavond beleeft wat we morgen kunnen missen, zal de albatros een laatste maal haar vleugels spreiden boven onze kus om te verdwijnen aan de horizon.
Het is een liedje uit mijn jonge jaren toen de radio nog zelden speelde, Een melodietje uit mijn puberjaren dat ik hoorde toen ik mij verveelde
De woorden ben ik helemaal vergeten Heimwee was misschien een sleutelwoord Akkoorden, ritme ben ik ook vergeten Jarenlang heb ik het niet gehoord
De noten floot mijn peter uit het hoofd Zo dikwijls dat het mij al gauw verveelde Ik wed dat niemand mij vandaag gelooft als ik zeg dat men zonet dat lied weer speelde
Ik vond een schrijfblok in een oude kist vol met gedichten uit mijn jonge jaren tegelijk begreep ik dat ik weer eens wist dat dit het lied was van mijn puberjaren
PS: dit gedicht gaat niet over het lied van Freddy Quinn
Er was een tijd dat ik er niet was. Toen kwam de dag dat ik werd verwacht, en nog niet droomde van de geur van gras of helemaal zelfstandig iets had bedacht.
Die ene plek was de eerste voor mij: een doorgang naar het huis dat thuis werd. Door mijn naam werd ik eerste in rij, met aandacht en liefde extra alert.
Er was een gezin, waarin ik bloeide en ooit was ik daar zelfs meer voor hen dan een kind dat groeide en stoeide, zoals mijn kleinkind dat ik nu ken.
(Op onze schouw staat de foto van Susannah, een ongetrouwde moeder van 2 peutertjes in Zuid-Amerika, die wij steunen in haar moeilijke levenssituatie )
Wachten op de schoolbel en staan in de rij, roken in de struiken en gluren naar meisjes, fietsen op de dijk en bedelen om ijsjes, renners verzamelen, 't is allemaal voorbij.
Sneeuw in november en kevers in mei, dichten lijk Bomans en tv- antenne draaien lachen met Hermans en boeren zien maaien, treintjes opwinden, 't is allemaal voorbij.
Chocolaatjes kopen met prentjes erbij, de trein naar de school voor amper drie frank, de kachel is uit, o papa, wat een stank! Picknick van mama, 't is allemaal voorbij!
Mijn huiswerken schrijven op een zwarte lei, antracieten bestellen, wuif naar Congoboot een broek met bretellen, salamander in de sloot geen broeken voor vrouwen, 't is allemaal voorbij!
Mijn oma koopt vis, maakt mijn peter zielsblij, de motor aanzwengelen en televisie zwartwit, in de Schelde gaan hengelen na een verre rit fotofilms juist belichten, 't is allemaal voorbij.
De kerk is vol mensen, er kan niemand meer bij, feesten met kip, telefoon twee straten ver. Stalin is begraven, en Monroe is een ster, hand in hand met vader, 't is allemaal voorbij.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
als KSA-Jongknapenleider in 1966 te Zammel 
als dorpsdichter in 2007
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
