Het kerkdorp Gellik kreeg op 23 november het vaandel van het XV(R) Squadron geschonken door leden  van voornoemde eenheid. Dit ging gepaard met een speciale ceremonie in de parochiale kerk St Laurentius. In een ceremoniële dienst, voorgegaan door Diaken van Gellik Juliën Daen, Anglicaans priester Peter Hall en een dominee-legeraalmoezenier van de Baptistenkerk uit Engeland.

Harmonie ‘de Hoop’ uit Gellik luisterde de speciale dienst muzikaal op.
Het slechte weer deed de organisatoren besluiten om de hele ceremonie door te laten gaan in de Kerk. Ook de rondgang door het dorp werd ingekort i.v.m. de barre weersomstandigheden.

Het is voor het eerst in de geschiedenis dat een Militair Vaandel buiten het Verenigd koninkrijk achtergelaten wordt en het behoefde dan ook de speciale toestemming van ‘the Queen’ van het verenigd Koninkrijk, Hare Majesteit Elisabeth II.  

Op het vaandel zijn de onderscheidingen uit verschillende slagen vermeld te weten het:

Western Front 1915-1918 ; Cambrai 1917; Somme 1918, Hindenburg Line;  Meuse bridges; Ruhr 1941 -1945; Berlin 1941-1945; Normandy 1944 en  Gulf1991.

Walter Veugen, voorzitter van de vereniging der herdenkingen beider wereldoorlogen (V.O.V.) nam samen met Diaken Juliën het vaandel in ontvangst van Kolonel Honckman, de Senior officier van het Squadron, die daarbij de volgende woorden sprak, (vertaald) ” Eerwaarde Heer, ik verzoek U om de standaard van de Koningin, toebehorend aan het XV squadron van de Royal Air Force, te willen ontvangen voor een veilige bewaring in het huis van God, totdat deze standaard zal vergaan tot stof, zoals degenen wiens moed en toewijding zijn gegrift in de geschiedenis van deze kerk”.

Diaken en voorzitter Walter Veugen beloofden het vaandel te koesteren en te bewaren  in de kerk, "voor eenieder die hier komt als herinnering aan ieders plicht tot god zijn Vorst en zijn Vaderland". Beide ontvangers drapeerden dan het vaandel op het altaar.

De aanleiding voor het schenken van het vaandel is terug te voeren naar 12 mei 1940 toen een vliegtuig van het Squadron neergeschoten werd  (vanuit Briegden) bij een aanval op de bruggen over de Maas en Albertkanaal. De drie bemanningsleden kwamen daarbij om het leven. Piloot Hall, Waarnemer Perrin en Boordschutter MC. Donnel.
Volgens Walter Veugen zou het vliegtuig nog eerst een rondvlucht rond de kerk gemaakt hebben en weer richting kanaal zijn gevlogen om vervolgens vanaf de overzijde van het kanaal weer te draaien en dan terecht kwam op de waterlijn van het kanaal waar het zich in de kade boorde.

Piloot Hall kwam bij de crash op het jaagpad terecht en werd als enige direct geborgen en begraven op het kerkhof van Gellik. De andere twee liet men  tot september in het vliegtuig waarna ze in de kanaaldijk werden begraven. Nog tijdens de oorlog hebben ze deze drie weer opgegraven om ze te identificeren maar werden ongeïdentificeerd wederom begraven. Na de oorlog heeft men dan deze drie mensen herbegraven op het Militair kerkhof in Hotton (prov. Luxemburg).

Toen de  piloot Hall sneuvelde was hij vader van een zoon en  er zou zeven maanden na zijn heldendood ook een dochter geboren worden, beiden zijn nog in leven en woonden deze eredienst bij. Zoon Peter is een Anglicaans priester en ging samen met  Diaken en Dominee voor in deze plechtige dienst, dochter Rita  vooraan in de kerk tijdens de dienst. Beide kinderen van de piloot hebben tot 1985 niet geweten wat er precies met hun vader is gebeurd, tot dan was hij vermist tussen Nederland en België. Opzoekingen van  Walter Veugen, die zich vastbeet in het zoeken naar de identiteit van deze bemanningsleden en vanaf zijn pensioen als militair met nog meer ijver zijn schouders onder het onderzoek zette, leidden tot de ontknoping rond de dood van hun vader. Met het identificatierapport van de rechtbank (in 1941 opgesteld bij de opgraving in Gellik) had hij gegevens waar hij mee verder kon. Hij richtte hij zich zelfs tot Scotland Yard met het  verzoek om medewerking in zijn zoektocht. Hier kreeg hij wel de namen van de crew maar niet van de nog in leven zijnde familie .

Een Militaire  kennis in Engeland deed een oproep in dagbladen waarop al vrij snel respons  kwam door de familie’s. Er werd een monument opgericht voor deze drie gesneuvelde Engelse militairen in 1985 waar de nabestaanden sedertdien elk jaar aanwezig zijn geweest. Enkele maanden geleden bij een herdenking in Frankrijk kreeg Walter van Kolonel Saunders van het XV Squadron de geste om het vaandel voor altijd in Gellik te houden, wat de 81 jarige met veel plezier aanvaardde zonder eerst ruggespraak te houden met het kerkfabriek van Gellik, maar daar was de kogel al snel door de kerk en kon begonnen worden met de voorbereiding voor de overname.

Walter herinnert zich nog de woorden van  Rita Hall, de  dochter van  piloot,  in 1985 bij het bekend raken van zijn opzoekingen,  ‘U gaf me mijn vader”. 
 “Het vaandel zal een waardige plaats krijgen in de kerk bij het  doopvont” laat Diaken Juliën weten.

Dorst?

Geen probleem, je loopt naar een plaats in jouw woning en draait een kraantje open in de muur en jawel daaruit stroomt rijkelijk een dorstlessende drank. Water is in de meeste landen geen probleem want daarin wordt rijkelijk voorzien.

Als bij ons ergens een waterleiding springt dan gaan de meesten daar hinder van ondervinden en gaan dan reclameren bij de verantwoordelijken, want ze kunnen geen koffie zetten, de was niet doen of ze kunnen niet koken.

In vele landen is het niet zo vanzelfsprekend dat er 24 op 24 uur drinkbaar water ter beschikking is, terwijl dat toch een van, zo niet de meest elementaire behoefte is om een ‘normaal’ leven te leiden.

Harry Stevens uit Lanaken die jaarlijks een bepaalde periode in de Filippijnen doorbrengt om daar de gesponsorde gelden om te zetten in pompen voor drinkbaar water is ook nu weer in de Filippijnen en doende, om daar mee te helpen enkele pompen te installeren. Maar er is nood aan meer pompen, om de arme bevolking in zijn werkgebied te voorzien van deze levensnoodzakelijke watervoorziening. Daar, waar wij een bad vullen per persoon met zo een tachtig liter drinkbaar water en zelfs de bloemen en planten ermee begieten, de straat mee kuisen en de auto weer blinkt als nieuw na een beurt in de wasstraat, zou deze hoeveelheid een groot deel van deze arme bevolking een draagbaar leven kunnen schenken.

We kunnen geen water transporteren naar een land aan de andere kant van de wereld, maar het is enkel door uw financiële bijdrage, dat ter plaatse pompen geïnstalleerd kunnen worden die water héél diep uit de aarde kunnen oppompen om in eerste instantie te kunnen drinken.

Als westerling is het niet aan te raden het water ter plaatse te drinken en daarom voorzien zij zich in hun behoefte met geïmporteerd westers water in flessen.

Harry doet een oproep aan eenieder die mee wil doen aan zijn humanitair project en vraagt aan ieder van hen: als zij een douche nemen; een bad vol laten lopen; de straat schoonspuiten; met de auto door de wasstraat rijden; of de bloemen kraantjeswater geven, om dan even stil te blijven staan bij dit project van zijn organisatie JPAF-Foundation en na het genot van dit onontbeerlijke watergenot even naar de PC te stappen, als U over internetbanking beschikt, of anders bij een bankbezoek, enkel euro’s (zoveel als u wil) over te maken op de rekening van de foundation, zodat ergens op deze wereld mensen door u medewerking een stukje menswaardiger kunnen leven; Zij schreeuwen om hulp en wij kunnen die nood met zijn allen een stukje lenigen.

Gewoon doen!

O ja, dit nog. Het bankrekeningnummer voor uw bijdrage

Bank ref.  John Pelssers Asthma Foundation   Citibank Lanaken (B) 953-0670958-75

Outside Belgium use IBAN code:  BE05   9530 6709 5875   Code:   CTBKBEBX.

Er is ook nood aan medicijnen  voor:  Astmatische aandoeningen; hoestdrankjes; paracetamol; vitamines etc.

Voorzitter André Degent van het verbond van Limburgse fotokringen v.z.w. kan met ere tevreden zijn over het resultaat van de 39^e fotosalon die  doorging  in het Ontmoetingscentrum van Smeermaas.

Infra Lanaken de gastvereniging voor deze fotosalon viert dit jaar haar 30 jarig bestaan en heeft  voor de derde keer de organisatie van deze fotosalon in handen de  eerdere fotosalons gingen door in 1982 en 1997.

Jozef Bouduin, voorzitter van jubilerende vereniging is bijzonder verheugd over het hoge aantal inzendingen. Van de 800 inzendingen werden er 169 weerhouden en kregen tijdens een 2 dagen lange beoordeling punten van een competente jury.

Het onderwerp voor 2008 was Grootlanaken, een heel jaar lang liepen leden van de aangesloten verenigingen uit heel Limburg rond in Grootlanaken, het is dan ook niet verwonderlijk dat een hoog aantal van de inzenders ‘het mooiste dorp van Vlaanderen, Oud Rekem’ kozen voor hun werken, maar ook andere onderwerpen zoals de Motorcross in Kesselt,  de Maasrun en kinderboerderij kregen de deelnemers op bezoek.

enkele bekende Rekemenaren in beeld

Grensmaaswerken van start ook op westelijke Maasoever.

Op 13 oktober, toen boer Berghmans uit Bosscherveld, zijn maïs van het veld haalde en daarmee de laatste veldvruchten op dit stuk binnen had gehaald, stonden er reeds een groot aantal graafmachines in de startblokken. Vrachtwagens en buldozer draaiden warm om meteen te kunnen aanvatten met de werken op het eilandje langs de Maas ter hoogte van de Stuw van Borgharen, om zo een begin te maken met de grindwinning en natuurbeheer op de westelijke Maasoever. 

De geoogste maïs was nog niet onder het dekzeil, of de graafmachines begonnen aan een karwei dat tot en met 2012 zal duren. Geluidswallen worden opgetrokken aan de zijde van de woonhuizen in de Maastrichtse wijk Bosscherveld. Hiervoor gebruikt men de dekgrond die afgegraven wordt tot op de grindlaag, om vervolgens deze grindlaag te ontginnen.  

Een deel van het grind blijft ter plaatse om deze, na de voltooïng van de  ontgrinding, terug te storten in het grindgat; de grindwinning zal geschieden  door een bagger- en brekercombinatie staande  op pontons.

Ing. Michel Habraken, hoofdverantwoordelijke van deze locatie, verteld ons hierover het volgende, “De baggercombinatie, wordt nu reeds op de Maas gemonteerd en zal via een opening in de dijk van de Zuidwillemsvaart, het dan voorbereidde ontginningsgebied in varen en aan zijn vierjarenopdracht beginnen”.

“Om vanuit het kanaal het grindgat in te kunnen varen, zullen wij eerst met graafmachines een deel langs de dijk met het kanaal tot een diepte moeten uitgraven om tot een bevaarbare diepte te komen. Als de opening gemaakt wordt in de Dijk zal het grindgat vol lopen met water en kan de ontgrinding beginnen”. 

De aarden geluidswallen die voor de directe bewoners in de Maastrichtse wijk Bosscherveld  aangelegd worden, zullen het geluid moeten reduceren tot een aanvaardbaar niveau. Voor de wijk Borgharen op de oostelijke oever en de Belgische wijk Smeermaas op de westelijke oever van de Maas, zouden de geluidsnormen niet overschreden worden waardoor er ook geen geluidswallen aangelegd worden ten noorden van het eiland laat Ingr Habraken nog weten. 

Achteraf zal het gebied dat nu landbouwgebiedis, in zijn geheel natuurgebied worden, waar er door onderlopen bij hoog water, kleine geultjes en poelen zullen ontstaan en nieuwe fauna en flora zijn gang kan gaan.

Verder stroomopwaarts in het Nederlande dorp Itteren tegenover het Belgische natuurgebied Hochterbampt is men ook reeds begonnen met de voorbereidingen om de maasverbreding en grindwinning te kunnen aanvatten tot aan Borgharen.

Ook in Smeermaas in de Hochterbampt zal men op korte termijn gaan beginnen met de kapping van de bomen en het verleggen van de vijver in het natuurpark. Het hele natuurgebied vanaf Neerharen tot aan de Stuw van Borgharen dat dan gecreëerd zal zijn, zal dan begraasd worden door de gekende Galloway koeien.