|
Waar gebeurd verhaal. Een schrijnend verhaal zonder foto, maar met goede afloop.
Iets geven zonder iets te vragen. Dat gebeurt je zonder dat je daar voor de dag begon. Iets geven kan in vele vormen, genegenheid kan je geven zonder daarvoor iets terug te vragen. Iets geven uit respect.
Zo gebeurde dat die dag. Ik keek toevallig uit het raam van mijn huis en zag een man staan tegen de muur van een huis dat nu al een tijdje afgebroken is en waar nieuwe huizen voor in de plaats zijn gekomen die met regelmaat te koop gesteld worden.
Die man had een lange jas aan die niet geknoopt was . Die jas kwam, openstaande bijna tot aan de grond, omdat hij gebukt stond. Ik heb even staan kijken want het was een voor mij onbekende oude man.
Toen hij zo bleef staan ben ik naar hem toegegaan. Hij had een sterk verweerd gelaat, loshangende lange grijze haren en een lange grijze baard die, samen met de verwilderde snor, rond de mond bruin was van het vele roken.
Zijn vuile handen hadden lange zwarte nagels en in zijn linkerhand droeg hij een tas, die naar later bleek zijn hele hebben en houden herbergde. Zijn blauwzwarte voeten zonder sokken, staken in ongeveterde lage versleten schoenen. Allemaal tekenen van een zwervend bestaan.
De zichtbaar vermoeide man keek mij aan, toen ik vroeg wat er hem scheelde. Ik kan bijna niet meer lopen, zei hij ik heb pijn aan mijn voet. Hoe bent u dan tot hier gekomen, vroeg ik hem. De politie van Maastricht heeft mij hier uitgezet, zei hij. Dat heeft hij toch even moeten uitleggen. Bleek dat de man opgepakt was in Maastricht als zwerver en dat de politie hem afgezet had in het land waar hij vandaan kwam. Ik had het er een beetje moeilijk mee dat deze, slecht ter been zijnde, oude man zo maar over de grens op straat was gezet. Ik zei, blijft u hier even staan ik ga een ambulance bellen om u naar het ziekenhuis te brengen. Ja maar ik ben niet verzekerd, zei de man en ik heb geen geld . Mijnheer maak u niet ongerust, ik kan u hier zo niet achterlaten en als u geen onderdak heeft kan het bij deze koude wel eens heel erg moeilijk voor u worden.
Thuis de ambulance verwittigd en terug naar de man gegaan. Hij vertelde mij dat hij lang in Duitsland en Oostenrijk, had rondgezworven en dat hij nu verlangde naar zijn thuis.
Het duurde niet lang of de hulpverlening kwam op gang. De ambulancier stapte uit en vroeg wat er aan de hand was. Ik heb de man uitgelegd wat er scheelde, waarop geantwoord werd, van die krijgen we niets. Neemt u hem dan niet mee?, was mijn vraag. Jawel maar ik heb er al meer vervoerd waarvan we geen frank hebben gezien. Waar brengt u hem naar toe?, was mijn vraag en dat bleek ziekenhuis St. Barbara te zijn. De man ging in de ambulance waarop ik hem nog zei dat ik hem zou komen bezoeken.
Een dag later ging ik op bezoek bij de man. Na gevraagd te hebben aan de receptioniste of de man van gisteren er nog was en de kamer kwam te weten, ging ik daar na op zoek. Toen ik bij de kamer aangekomen was, keek ik eens rond en zag dat een oude man aan een tafeltje zat te eten. Aan de tafel zat ook nog een jongere man.
Toen ik naderbij ging en hem eens bekeek, vroeg ik of hij de man was die ik gisteren bij mij tegenover had zien staan. Dat bleek het geval te zijn.
Maar hier, voor mij, aan het tafeltje zat een man die keurig geschoren was met korte haren, getooid in een ziekenhuisschort, die vanachter openstond, waardoor te zien was dat deze schort het enige was dat hij aan zijn lijf had. Na een goede schrobbeurt leek deze grijsaard, in de verste verte niet op de man van gisteren. Met een woord het was een metamorfose.
De man die bij hem zat was zijn neef. Oude man en neef kwamen uit Oost Vlaanderen. Nonkel is zo´n twintig jaar geleden vertrokken vanuit zijn huis, zonder te zeggen waarheen hij ging. Nonkel heeft al die jaren rondgezworven zonder dat wij wisten waar hij zich op hield.
Ik heb zijn huis onderhouden zo goed en zo kwaad als het kan en zijn papieren in orde gehouden.
De zorgen die de oude man had, over zijn verzekering en de kosten voor opname in het ziekenhuis, bleken nu ook ongegrond te zijn, want de neef had een stapeltje bankafschriften bij waarop nonkel zijn uitkering netjes maand na maand bijgeschreven waren wat in twintig jaar een behoorlijk bedrag had gevormd.
De Ambulance en het ziekenhuis zullen hun geld wel hebben ontvangen denk ik.
Ik heb, nadat de neef mij nog eens dankte voor de hulp die ik aan zijn oom gegeven had, de mannen een hand gegeven en ben voldaan vertrokken.
Er zijn heel wat mensen die over straat zwerven en dakloos zijn. We gaan de Decembermaand in, waar er gevierd wordt en waar een oude grijze man cadeaus in de schoorstenen laat zakken en een andere oude man met rendieren door de lucht gaat verschijnen met cadeaus voor bij de kerstboom. Voor de zwervende mensen is er niet veel te vieren, zij zullen eenzaam het donkere jaargetijde ondergaan.
Gelukkig is er een St. Vincentiusvereniging waar deze mensen terecht kunnen voor hulp.
U kunt meehelpen de noden van de armsten onder ons een handje toe te steken door de Sintvincentiusverniging te steunen.
In de Sint Servaeskerk, Postweg te Lanaken wordt dit jaar een Kerstconcert opgevoerd door GeBak. De groep brengt Nederlandstalige luisterliederen met een religieuze inslag over geloof.
De inkom is 7 euro en 6 euro in vvk.
Voor meer informatie kunt u terecht bij Pastoor Vanderlee tel 089-712085 of bij de voorzitter van de Sintvincentiusvereniging Luk Poismans te bereiken via e-mail: luk.poismans2@skynet.be
wie is GeBak? neem daarvoor een kijkje op hun website www.muzikaalgebak.be
Tags:dakloos,zwerver,grijsaard,lanaken,grootlanaken
|
We zitten in de laatste dagen van het jaar 2009. Waarschijnlijk gaan wij dit jaar een witte kerst krijgen. Is dat een zegen? 
´Danny den ierste is preens vaan ´nit te geluive´. in ´nne bomvolle zaol kaom heer vaan oonder de dreikleurezak teveursjein nao ´t telle tot éllef. Danny I heet get met éllef, want heer heet gewach tot d'n éllefde vaan de éllefde maond um op de wereld te kaome in negenentachteg . In ´t gewoene leve is heer fotolasser en is 20 lentes joonk. zien vas vriendinneke luustert nao de sjikke naom Sanne en kump oet ´t hart vaan Groet Laoneke. ´t moot veur Danny I ´n iewigheid van wachte gewees zien ie dat heir oonder de dreikleurezak vaandan mog kaome, want ziene veurgënger welde mér neet aoftreije. Heer heet 't veur ekspres zoe goot gedoon, dat 'n fiele op 't podium oonstaande is. Allemaol luij die d'n aoftreijende preens 'n kedoke welde euverhandige en topkedoke waos 'ne echte leptop vaan 'n gooi vrundin. En daan moos heer aoch nog zéllevers de luij 'n kedoke euverhandige. Now now, dat heet gedoord tot eve veur ein oor ier dat heer eindelik aofzaog van zien regentsjap euver de 'Nit geluivige'en daobei leep 'n klein watervalleke euver zien wange. 
